|
پیروزی بزرگ ساری در جدال برای تاپ فور
مارک اوگدن - همه چیز به کنار، از مربیان جدید گرفته تا تغییر سیستمها، جدال آرسنال و چلسی بزرگترین معنایش تلاش دو تیم بزرگ برای بازگشت به جمع تاپ فور بود، دو تیمی که فصل پیش را در ردههای پنجم و ششم به پایان رسانده بودند و در نتیجه از حضور در چمپیونز لیگ در این فصل محروم ماندند.
پیروزی 2-3 چلسی در این دربی لندن باعث شد تا شرایط دو تیم در نقطه مقابل هم قرار بگیرد. مائوریتزیو ساری که این تابستان و خیلی دیر جانشین آنتونیو کونته روی نیمکت چلسی شد حالا دو بازی اولش در لیگ برتر را برده و شروعی بسیار خوب با آبیهای لندن داشته. ساری سیستم و نوع بازی چلسی را تغییر داده و به نظر میرسد بازیکنانش خیلی زود به این سبک بازی عادت کردهاند و مهمتر اینکه ازش لذت میبرند.
آرسنال اما هنوز با امری یک امتیاز هم در لیگ برتر نگرفته. هنوز خیلی زود است که بخواهیم جدول نهایی لیگ را در پایان فصل تصور کنیم، اما شاید از همین حالا بهترین شانس آرسنال برای رسیدن به چمپیونز لیگ سال آینده، بردن یوروپا لیگ در این فصل باشد. از این منظر آرسنال بهترین مربی ممکن را استخدام کرده، چون امری با سویا سه بار فاتح این تورنمنت شده است.
با این حال امری بعد از بازی از آرامش در تیمش حرف زد: «ما باید آرامش بازیکنانمان را حفظ کنیم و به پیشرفت ادامه بدهیم. ما در این بازی خوب جنگیدیم و فرصتهای گلزنی زیادی هم داشتیم و بازیکنان جوانمان هم نشان دادند در حال پیشرفت هستند.»
شاید حق با امری باشد و باید زمان بیشتری به او و تیمش بدهیم. درست است که هواداران آرسنال مدتها بود خواستار رفتن آرسن ونگر بودند و شاید این اتفاق باید زودتر از اینها رخ میداد، اما نمیتوان شوک بزرگی که از تغییر نظام 22 ساله باشگاه بهشان وارد شده را دست کم بگیریم.
از این منظر چلسی شرایط کاملا متفاوت با آرسنال داشته و بنابراین شرایط مربی جدیدش و چالشهایی که پیش رو میبیند هم از جنس دیگری است. قبل از بازی پلاکاردی در استمفورد بریج دیده میشد که رویش نوشته شده بود: 15 سال، 15 جام. این 15 سال اشاره به دوران مالکیت رومن آبراموویچ داشت و افتخارات زیادی که تیمش در این یک دهه و نیم به دست آورده. این دوران پرافتخار اما از راه تغییر مدام مربیانش حاصل شده است.
ساری به عنوان سیزدهمین مربی چلسی در دوران آبراموویچ اسکوادی بهتر از امری در آرسنال را به ارث برده، اسکوادی که میتواند ادن آزارد را از روی نیمکت به زمین بفرستد و آلوارو موراتا را با اولیویه ژیرو عوض کند. آرسنال هم البته تیمی کممهره نیست، اما در کل کیفیتی پایینتر از چلسی دارد.
با اینکه ساری از دو بازی اولش در لیگ شش امتیاز گرفته، اما ضعفهای دفاعی این تیم در نیمه اول مقابل آرسنال کاملا مشخص بود، ضعفهایی که در بازیهای سختتر میتواند ضربات بزرگی بهشان بزند. خود ساری هم البته از این مشکلات تیمش باخبر است: «ما 75 خیلی خوب بودیم و 15 دقیقه وحشتناک بد! ما باید به پیشرفت خودمان ادامه بدهیم و مدام حریف را در زمین خودش پرس کنیم، وگرنه به دردسر خواهیم افتاد.»
در نهایت بین آرسنال و چلسی در حال حاضر تیمی که خیلی بیشتر شبیه به بازگشت به تاپ فور است قطعا آبیهای لندن هستند. هنوز دو هفته از شروع لیگ نگذشته که امری و آرسنال خودشان را شش امتیاز پایینتر از چلسی و تاتنهام میبینند، در حالیکه منچستر یونایتد و منچستر سیتی و لیورپول هم میتوانند این هفته رکورد صد در صد پیروزی خودشان را حفظ کنند. بنابراین بازگشت توپچیها به جمع چهار تیم اول جدول نیاز بالا و پایین رفتن شرایط بسیاری در لیگ دارد.
شروع رونالدو در سری آ: بهتر از مارادونا
جیمز هورنکاسل - آخرین باری که چنین جمعیتی راهی شهر ورونا شده بودند به بازدید پاپ بندیکیت شانزدهم در سال 2006 باز میگشت. استادیوم بنتگودی غیر از قسمت «کوروا سود»، جایگاه ویژه اولتراهای هلاس ورونا که طبق قراری بین هواداران دو تیم کیووییها آنجا نمینشینند، پر شده بود. درآمد فروش بلیط برای باشگاه کیوو در این بازی به یک میلیون یورو رسید تا رکورد سال 2004 را بکشند، روزی که اینتر با خاویر زانتی، خوان سباستین ورون، ادگار داویدز و آدریانو برابر تیمشان به تساوی 2-2 رسید.
اما بخش اعظمی از تماشاگرانی که به بنتگودی هجوم آورده بودند دلیلی غیر از تماشای کیوو داشتند. خیلی از این هواداران با پیراهن راه راه سیاه و سفیدی که پشتش شماره 8 درج شده بود راهی استادیوم شده بودند تا احترام خودشان به کلودیو مارکیزیو که بعد از بیش از دو دهه بانوی پیر را ترک کرده بود را نشان دهند. و البته بخشی دیگر پیراهن شماره 7 بیانکونری را بر تن داشتند، پیراهنی که حالا کریستیانو رونالدو آن را بر تن میکند. رونالدو اولین بازیش برای یوونتوس را در سری آ در بنتگودی تجربه کرد، استادیومی که سال 1984 شاهد اولین بازی دیگو آرماندو مارادونا برای ناپولی در لیگ هم بود. اما این خاطره حالا دیگر برای عاشقان فوتبال ایتالیا صرفا نوستالژی و غمی شیرین و شکوهی از دست رفته در سالهای گذشته نیست. نه. سری آ یک بار دیگر شاهد حضور یکی از بزرگترین فوتبالیستهای تاریخ است.
کیوو با الهام از هلاس ورونا که 34 سال پیش ناپولی را با مارادونا در بنتگودی شکست داده بود، قصد داشت خوشامدی سفت و سخت به رونالدو بگوید. لورنزو دانا، مربی کیوو، که فصل گذشته سه بازی آخرش را برد تا «خرهای بالدار» را از سقوط به سری بی نجات دهد، پیش از شروع بازی درصد پیروزی بالاتری نسبت به مکس الگری در لیگ داشت.امانوئله جاکرینی، که در دو قهرمانی اول یوونتوس در ابتدای این روند سلطنت هفت ساله در جمع بیانکونری حاضر بود هم از اولین بازی زلاتان ابراهیموویچ برای میلان در سری آ حرف زده بود، وقتی سال 2010 چزنا با درخشش جاکرینی روسونری را به ستاره جدیدشان به زانو درآورده بود. اما کیوو خیلی زود بعد از سوت شروع بازی دروازه خودش را توسط سامی خدیرا باز شده دید، هافبکی که گویا کابوس جام جهانی را پشت سر گذاشته است. بعد از این گل بود که گپ و گفتها به این سو رفت که یوونتوس چند گل تا پایان بازی خواهد زد. الگری تیمی هجومی را به زمین فرستاده بود. رونالدو در مرکز خط حمله بود و داگلاس کاستا، پائولو دیبالا و خوان کوادرادو پشتش بازی میکردند. ژائو کانسلو، هموطن رونالدو هم، دیگر بازیکن تازهوارد یوونتوس بود که در پست دفاع راستی هجومی به زمین رفته بود. لئوناردو بونوچی هم در این شب برای دومین بار اولین بازیاش برای بیانکونری در لیگ را تجربه کرد، ستارهای که در ابتدای بازی توسط تعدادی از هواداران که هنوز او را برای رفتنش به میلان در فصل گذشته نبخشیده بودند هو شد.
کیوو اما در ادامه به بازی بازگشت و توسط ماریوژ استپینسکی که چند روز پیش گفته بود مسی را به رونالدو ترجیح میدهد کار را به تساوی 1-1 کشاند. بازگشت کیوو و زدن گل دوم توسط شاگردان دانا باعث شد تا حرفهای الگری پیش از شروع مسابقه بیشتر و بیشتر معنا بگیرد. فاتح چهار دوگانه پیاپی با بیانکونری در جواب ژورنالیستهایی که ازش درباره پیروزی حتمی در این مسابقه پرسیده بودند پاسخ داده بود اگر تا این حد مطمئنیم پس اصلا چرا فوتبال بازی کنیم و بهتر است برویم کنار دریا قدم بزنیم یا اسکی روی آّب کنیم. رئال مادرید فصل پیش را به قدری آهسته شروع کرد که بعد از 10 بازی 20 امتیاز با صدر جدول لا لیگا فاصله گرفت، تیمی که در پایان فصل برای سومین بار پیاپی فاتح چمپیونز لیگ شد. با اینکه مشخصا هدف اصلی یوونتوس در این فصل قهرمانی در همین تورنمنت است، اما شرایطی مشابه در لیگ برای الگری به هیچ وجه قابل قبول نخواهد بود.
وقتی جاکرینی دروازه ویژک شژنی را باز کرد، تیمی از یوونتوس پیش افتاد که مجموع حقوق سالیانه بازیکنانش زیر 10 میلیون یورو است، در حالیکه تورینیها فقط 30 میلیون یورو سالیانه به رونالدو حقوق میدهند. کیوو در این دقایق رویای اولین پیروزیاش مقابل بیانکونری در لیگ از سال 2010 بدین سو را در سر میپروراند.
مسی مالک لالیگا
با جدایی کریستیانو رونالدو از رئال مادرید و در حضور بازیکنان بزرگی همچون آنتوان گریزمان، لیونل مسی چهره برجسته لالیگا باقی ماند. او همچنین مالک این رقابتها نیز محسوب میشود. مهاجم بارسلونا با دبل برابر آلاوس تنها ششهزارمین گل تاریخ باشگاه کاتالانی را در لالیگا به ثبت نرساند بلکه توانست در ۱۵ فصل اخیر لالیگا گلزنی کند. بدون شک او یک الگو در گذر زمان است و در بارسلونا نیز چنین شرایطی را دارد.
مسی در جام جهانی کاملا محو شده بود و هرگز نتوانست خود را با آرژانتین وفق دهد. این شرایط برخلاف رقابتهای باشگاهی است؛ بازیهایی که توانست قهرمانی را در سالهای ۲۰۱۸، ۲۰۱۶، ۲۰۱۵، ۲۰۱۳، ۲۰۱۱، ۲۰۱۰، ۲۰۰۹، ۲۰۰۶، ۲۰۰۵ تجربه کند. آبی اناریها توانستند در ۱۰ سال اخیر هفت جام قهرمانی را بالای سر ببرند. میتوان برخی از آنها را لالیگای مسی نامید. اگر کسی تصور کند ستاره آرژانتینی تنها هدفش در این فصل لیگ قهرمانان اروپاست اشتباه کرده است.
او در نخستین بازی فصل خود از همه لحاظ درخشید. او در جریان بازی یک ضربه آزاد زیبا زد که با دیرک دروازه برخورد کرد. در نیمه دوم دوباره این فرصت را به دست آورد و به زیبایی دروازه حریف را باز کرد که باعث تمجید همتیمیها و حریفانش شد.
آبلاردو، سرمربی آلاوس درباره ستاره آرژانتینی گفت: مانند همیشه عمل کرد. ارنستو والورده نیز به تمجید از او پرداخت و گفت: در حقیقت عملکردش مرا شگفتزده نکرد.
مسی ۳۵ گل از طریق ضربه آزاد با پیراهن بارسلونا به ثمر رسانده است و ۴۱ بار با این روش گلزنی کرد. این آمار نشان میدهد که برخی اوقات برای این بازیکن گلزنی از طریق ضربه آزاد آسانتر از پنالتی است.
کاملا مشخص است که لالیگا از مسی محافظت میکند. او فصل را با دو گل شروع کرد و میتواند دوباره جایزه بهترین گلزن فصل را کسب کند. مهاجم آرژانتینی پنج بار برنده جایزه پیچیچی شد و میخواهد به تلمو سارا برسد که شش بار این جایزه را کسب کرد.
نباید نکتهای را که دیروز میستر چیپ ذکر کرد فراموش کرد. همیشه زمانی که مسی گل نخست بارسا را در یک فصل به ثمر میرساند (۱۵-۲۰۱۴، ۱۱-۲۰۱۰ و ۰۹-۲۰۰۸) آبی اناریها آن سال را با دو گانه یا سه گانه به پایان میرسانند. به همین خاطر مهاجم آرژانتینی سفر طولانی خواهد داشت؛ سفری که شرایطش را به عنوان مالک بیچون و چرای لالیگا تغییر نخواهد داد.
امری: ونگری پشت نقاب؟
از همان ابتدا مشخص بود آرسنال شروع سختی در فصل جدید خواهد داشت. بازی خانگی مقابل منچستر سیتی و بعد سفر به استمفورد بریج برای اولین دربی لندن اونای امری به هیچ وجه برنامه مطلوب مربی جدید توپچیها نبود، اما حداقل فرصتی برای گرفتن نتیجهای درخشان برای شروع این دوران نو فراهم میکرد. اتفاقی که البته رخ نداد.
امری حالا هر دو بازی اولش در لیگ را با آرسنال باخته، بلایی که حتی یک بار هم سر آرسن ونگر در 22 سال حضورش روی نیمکت این تیم نیامد. در واقع آخرین باری که یک مربی آرسنال دو بازی اولش را در لیگ باخت به سال 1986 باز میگردد و استیو برتنشاو باز میگردد. این تغییری نبود که هواداران آرسنال دنبالش بودند.
البته شکست در استمفورد بریج برای آرسنال اتفاقی تازه نیست. آرسنالیها در شش بازی قبلیشان در این زمین پنج بار باخته بودند و به یک تساوی بدون گل رسیده بودند، و در مجموع این شش بازی فقط دو گل زده بودند. آرسنال دیشب هم دو بار دروازه چلسی را باز کرد، در حالی که به راحتی در همان نیمه اول میتوانست تعداد گلهایش را حداقل دو برابر کند.
تیم امری در نیمه اول 12 ضربه به دروازه چلسی زد، بالاترین آمار این فصل در یک 45 دقیقه. از این 12 ضربه چهارتایشان فرصت صد در صد گلزنی بودند، باز هم بالاترین آمار فصل. پیر امریک اوبامیانگ و هنریک مخیتاریان هر کدام یک فرصت عالی و ساده گلزنی را از دست دادند، پیش از اینکه خود مخیتاریان و بعد الکس ایووبی بالاخره از موقعیتهایشان استفاده کنند. آرسنال در نیمه اول توسط هفت بازیکن مختلفش فرصت گلزنی ساخت، و تازه هیچکدام از آنها هم مسوت اوزیل نبودند.
نمایش هجومی آرسنال در نیمه اول برای هوادارانشان امیدوارکننده بود، اما در نقطه مقابل در بعد دفاعی تیم امری نه تنها نسبت به بازی هفته قبل پیشرفت نکرده بود، بلکه نمایشی ضعیفتر هم داشت. با وضعیت دفاعی آرسنال همین که بازی در نیمه اول به تساوی کشیده شد خودش تعجبآور بود. آرسنالیها با خط دفاعی بسیار بالا بازی میکردند در حالیکه نه شکوردان موستافی، نه ناچو مونرئال و نه سوکراتیس سرعت لازم برای اجرای این نوع بازی را ندارند. هکتور بلرین هم به قدری جلو بازی میکرد که فاصلهای جبرانناشدنی با خط دفاعیاش پیدا میکرد.
امری قرار بود مقداری عملگرایی با خودش به آرسنال بیاورد، اما فعلا با ایدئالگرایی خودش همان راه ونگر را پیش رفته. بنابراین عجیب نبود بخشی از هواداران چلسی سرودی در بریج سر دادند چنین: «تو ونگری پشت نقاب هستی؟»
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3856/15101/54295
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3856/15101/54296
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3856/15101/54297
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3856/15101/54298
|
عناوین این صفحه
- پیروزی بزرگ ساری در جدال برای تاپ فور
- شروع رونالدو در سری آ: بهتر از مارادونا
- مسی مالک لالیگا
- امری: ونگری پشت نقاب؟