|
مثلث جهنمی، افسوس برای آرتورو
محمد قراگزلو
یک: بتیس تیم پانزدهم جدول لالیگاست و بارسا سه هفته ای است صدر را پس گرفته اما حتی بعد از نمایش دلپذیر مقابل اینتر در «سی ال» میشد حدس زد چرخ دندههای بارسا در لالیگا همچنان کند حرکت می کند.هفته قبل بارسا طی سه دقیقه پایانی از باخت در زمین رایووایکانو فرار کرد و از جهنم وایکاس بهشتی ساخت که انگار همه چیز دست نخورده و تمیز باقی مانده بود اما در همان مسابقه نیز نشانههای ناکارامدی سیستم دفاعی بارسا مشهود بود.بارسا در آن مسابقه مطابق هفتههای قبلتر به حریف بیستارهاش موقعیتهای مسلمی هدیه کرد و دو گل هم خورد تا آمار ضعیف خط دفاع همچنان ضعیفتر شود اما تکرار این فاجعه به شکلی دردناکتر در نوکمپ غیر قابل باور به نظر می رسید.
دو: باور کردنی نبود.لئو مسی برگشته بود و با اینکه بازگشت اومتیتی کمی به عقب افتاد اما میشد باز هم روی زوج لنگلت- پیکه حساب کرد.روی سکوها سرخی سمپر،فرمالن،رافینیا و کوتینیو لشکر مصدومان بارسا کنار هم نشسته بودند و نبود این آخری می توانست تا حدودی شرایط بارسا را در فاز حمله بهم بریزد اما حواس همه به بازگشت مسی بود.مثلث خط حمله اما تغییر آشکاری کرده بود.دمبله بعد از ادا و اطوار جدیدش با فریم تازه عینک تنها از روی سکوها بازی را تماشا می کرد و اینطور شد که مالکوم بعد از آن نبوغ لحظهای در زمین اینتر به ترکیب اصلی رسید.مالکوم از دمبله با اشتیاقتر و مسوولانهتر بازی می کرد اما در روزی که مسی به لحاظ فرم بدنی شرایط خوبی نداشت مهاجم برزیلی تازه وارد هم نتوانست پرس کافی را روی خط دفاع بتیس ایجاد کند و اولین ضعف از پیشانی خط حمله بارسا بروز کرد.
سه: بتیس تیم فوق العادهای بود.درست مثل همه لالیگاییهای دیگر.آنها در یورولیگ صدرنشین گروهی هستند که میلان در آن حضور دارد و البته مثل بارسا بعد از برد بازی رفت، با تساوی از دیدار برگشت مقابل تیم ایتالیایی به این مسابقه آمده بودند.غیر از خواکین ستاره خستگی ناپذیر سفید و سبزها و البته گواردادو ستاره مکزیکی شان،دو بارسایی سابق یعنی مارک بارترا و کریستین تیو هم به نوکمپ آمده بودند تا شگفتی هفته دوازدهم لالیگا را ورق بزنند و در همان نیمه نخست نیمی از این اتفاق را به واقعیت بدل کردند.نیمه اول بارسا نمایشی معادل افتضاح داشت.با تنها یک موقعیت گل از روی ضربه ایستگاهی مسی و ضربه نامتعادل لنگلت، بدون کار های ترکیبی، بدون اینکه تیم ریتمش را پیدا کند و البته سست و شکننده در ساختار دفاعی.ایرادها را میشد در خط حمله،خط میانی و خط دفاع پیدا کرد.جدا ازعدم پرس کافی روی دفاع حریف توسط مثلث تهاجمی،مثلث میانی بارسا از هم گسیخته به نظر میرسید و در برگشتها فوق العاده کند عمل میکرد و این بار غیر از بوسکتس کم رمق این هفته ها، آرتو ملو و راکیتیچ هم در حد نام خودشان نبودند.ایراد سوم به دفاع راست بارسا معطوف می شد.جایی که مشخص نشد چرا نلسون سمدو با وجود ارائه نمایش های فوق العاده یکباره نیمکت نشین شد و سرخی روبرتو به پست غیر تخصصی اش برگشت.گل اول بتیس با ناکارامدی روبرتو و آسانگیری او روی مهاجم حریف حاصل شد اما گل دوم شاهکار مثلث خط میانی بود.در تصاویر آهسته این گل می شود به وضوح ناکارمدی ملو،راکی و بوسکتس را پیدا کرد؛آنجا که توپ بعد از یک رفت وبرگشت مقابل دروازه بارسا در شرایطی به خواکین می سد که چهار بازیکن بتیس زودتر از سه هافبک بارسا به محوطه جریمه این تیم رسیده ابودند و در این شرایط طبیعی بود که از دست مدافعان و تراشتگن هم کاری برنیاید.
چهار: والورده اگر خجالت نمی کشید و حرمت کاپیتان دوم (بوسکتس) و یکی از ستارههایش( راکیتیچ) را نگه نمی داشت باید هر سه هافبک خود را در شروع نیمه دوم بیرون می کشید اما هم اینکه این تغییرات یکباره ریسک وحشتناکی داشت هم اینکه باید حرمت ها رعایت میشد.با این حال آرتور ملوی 23 ساله اولین گزینهای بود که برای تعویض مناسب به نظر می رسید.جانشین او آرتورو ویدالی بود که طی هفته های اخیر کاری کرده تا همه آن چرت عجیب روی نیمکت در بازی سویا و اعتراض های مجازی و غیر مجازیاش را فراموش کنند.باید در این بند به صورت جداگانه از ویدال و درخششاش در بارسا می نوشتم اما متاسفانه همه چیز در شکست تلخ به بتیس حل شده.ویدال از همان بازی جام حذفی انگیزهها و کارمدی اش را به رخ والورده کشید و در هر دو بازی رفت وبرگشت مقابل اینتر گزینه ای کارگشا در خط میانی نشان داد.شاید امروز بشود او را با پائولینیو مقایسه کرد.یادتان بیاید سال قبل هیچ کس برای پائو در شروع فصل تره هم خرد نمی کرد.پیراهنش را هیچ کس نخریده بود و همه می گفتند پرداخت 30 میلیون یورو برای بازیکنی 30 ساله که در لیگ چین بازی کرده حماقتی آشکار است اما پائو ستاره خط میانی بارسا طی فصل گذشته بخصوص همان مقاطع ابتدایی فصل شد.امسال تا حدودی این ماجرا برای ویدال نیز مصداق داشته است .ویدال در بایرن و یووه ظاهرا هر چه داشت عیان کرده بود و در31 سالگی شاید گزینه ای هیجانانگیز و کارساز برای بارسا به نظر نمیرسید اما حالا هر هفته که می گذرد توانمندیهایش را بیشتر بروز میدهد و جلوتر از راکیتیچ و حتی بوسکتس می تواند گزینه حضور در ترکیب اصلی باشد.کینگ آرتورو این بار در تیم از هم گسیخته بارسا یک تنه مامور نجات شده بود.او از شروع نیمه دوم به بازی رفت و ضمن خراب کردن بازی هافبکهای سرحال حریف برای موقعیتسازی و گلزنی عنصری تعیین کننده بود.ویدال هم گل زد هم پاس گل داد اما درخشش او برای بازگشت بارسا کافی نبود.با این حال بدون شک می توان او را بهترین بازیکن بارسا در روز شکست نامید.ستاره شیلیایی بعد از سوت پایان هم همبازیهای سرخورده تیمش را خیلی زود ریکاوری روحی کرد تا نشان دهد قدرت رهبری لازم را بین بارساییها پیدا کرده است.
پنج: بارسا دو بار تا آستانه بازگشت به بازی پیش رفت اما هر بار یکی از ستارهها همه چیز را بهم ریختند.دفعه اول وقتی پنالتی مسی بازی را 2 بر یک کرد همه سودای بازگشت و حتی پیروزی را در سر می پررواندند که تراشتگن با اشتباهی شبیه آنچه در فصول نخست حضورش در بارسا انجام می داد، اختلاف را دوباره به دو گل رساند.دفعه بعد که همکاری مونیر و ویدال نتیجه بازی را به 3-2 تغییر داد زمان برای بازگشت و حداقل نباختن در نوکمپ مناسب به نظر میرسید اما این بار اخراج راکیتیچ وضعیت را وخیم کرد و تیم حریف که در فاز حمله فوق العاد ه بود ضربه چهارم را هم از همان نقطه ضعف ابتدای بازی در خط دفاع(سرخی روبرتو در دفاع راست) به بارسا وارد کرد.نمایش درخشان ویدال و مونیر، به علاوه جانفشانیهای سوارز و پیکه دوباره کاری کرد تا بارسا برای دومین بار با VAR به گلی که اختلاف را به حداقل میرساند، برسد اما زمانی برای بازگشت نمانده بود و اینچنین تیم والورده دومین شکست فصل و اولین باخت در خانه را بعد از مدتهای مدید تجربه کرد.
شش: بارسا حالا یک سوم امتیازها را از دست داده و با وجود سختتر شدن لالیگا شبیه قهرمانها به نظر نمی رسد.تیمی که فصل قبل 36 هفته نباخت و رکورد زده بود حالا دو باخت در 12 هفته ابتدایی فصل داشته و آمار گل خورده هایش بیداد می کند.تیمی که در کل فصل گذشته 29 گل دریافت کرده بود حالا طی 12 بازی 18 گل خورده و غیر از دو بازی نخست کلین شیت نداشته است.بارسایی که فصل قب از هفته سوم صدرنشین شد و صدرنشین ماند تا با 14 امتیاز اختلاف قهرمانی را چهار هفته زودتر از پایان فصل جشن بگیرد حالا صدر را هر هفته به حریفانش تعارف می کند و در همین 12 هفته یکی دو بار این جایگاه را از دست داده است.یکشنبه شب بعد از باخت در نوکمپ می شد این اتفاق باز هم تکرار شود.همشهری به پا خاسته ،اسپانیول با برد مقابل سویا میتوانست در امتیاز 24 با بارسا شریک شود اما سویا برنده آن بازی بزرگ شد و حالا همراه با اتلتی و آلاوس در یک قدمی است ضمن اینکه خطر اسپانیول و رئال منقلب شده را هم میشود احساس کرد.
هفت: شکست و نمایش پر ایراد بارسا قبل از بازیهای ملی می تواند تبعات سنگینی برای این تیم داشته باشد.حالا آنها برای دو هفته در لالیگا نخواهند بود و در این خلا زمانی همه درباره ضعف های بارسا در این فصل و آمارهای منفیاش حرف می زنند.آنها بعد از این مقطع پر حرف و پر تحلیل باید در خانه اتلتیکومادرید بازی کنند که نتیجه نگرفتن در آن مسابقه میتواند شرایط را وخیم تر کند.شاید باید امیدوار بود تا آن روز که راکیتیچ محروم خواهد بود ،کوتینیو و اومتیتی از مصدومیت برگردند و البته والورده فکری به حال خط میانی و سازمان دفاعی تیمش بکند.
ادامه سرمقاله
آقای اینفانتینو، تعلیق لطفا!
مشکلات زیرساختی، فساد، رانت خواری، عدم وجود شایسته سالاری و بسیاری از عوامل فسادزای دیگر در جریان فوتبال ایران و شاید بسیاری از کشورهای حتی معتبر جهان فوتبال وجود دارد و در مورد حیات آن نیز بحثی نیست.
اما این جای کار دیگر از خودمان می لنگد. به قدری در این دایره نفرت پراکنی گرفتار شده ایم که رکیک ترین الفاظ را حتی در مورد افرادی که از دنیا رفته اند به کار می بریم و حالا دیگر شعارهای توهین آمیز قومیتی و جنسیتی به بخشی لاینفکی از اصواتی که از استادیوم ها شنیده می شود تبدیل شده است.
هواداران قرمز بیش از آنکه علاقمند به جشن گرفتن بهترین دستاورد تاریخ برون مرزی خود داشته باشند، قصد دارند افتخارات تیم رقیب را زیر سوال برده و قهرمانی های آسیایی این تیم را بی ارزش جلوه دهند. در اردوی رقیب نیز تفاوتی دیده نمی شود؛ هواداران استقلال نیز بارها با گوشزد کردن گذشته خود، افتخارات این تیم را فراتر از واقعیت جلوه می دهند و تنها هدف شان به اشتباه زیر سوال بردن دستاورد قرمزپوشان، تحقیر و به نوعی از بین بردن خوشحالی طرف مقابل است.
حتی در هنگام برگزاری دربی نیز بلندترین صدایی که از تلویزیون شنیده می شود، کلمات سخیفی است که بعد از اینکه هر موقعیتی از سوی یک تیم از دست رفت، در پاسخ به حسرت آنها از ته حنجره و با نهایت نوعی لذت توام با تحقیر حریف شنیده می شود.
اما اینکه تمام شادی هواداران یک تیم خلاصه به تحقیر رقیب و بی ارزش جلوه دادن افتخارات آنها شود، موید آن است که حتی در بهترین لحظات نیز کینه توزی و کینه جویی بخش مهمی از ذهن ما را اشغال کرده است.
در سوی مقابل نیز هوادار رقیب آنقدر در مورد موفقیت های سمت روبرو کم تحمل است که تحقیرآمیز ترین جملات را برای بی ارزش جلوه دادن این موفقیت ها به کار می برد.
گرچه تمام تلاش جانی اینفانتینو بر طرف کردن برخی مشکلات زیرساختی و نوسازی استادیوم آزادی بود، اما کاش می شد رئیس فیفا بتواند همانند اجباری ساختن این تغییر، سمپاشی در فضای مجازی آکنده از کینه و دشمنی را نیز در دستور کار قرار دهد.
کاش فرصتش بود به جای نشان دادن نوسازی استادیوم آزادی، بافت های فرسوده ذهن خود را به جانی اینفانتینو نشان می دادیم و شاید آنگونه دیگر فرمان تعلیق ما صادر می شد.
آمارهای شرمآور مورینیو؛ حق با اوست؟
ژوزه مورینیو به دنبال شکست ۳-۱ تیمش در مقابل منچستریونایتد ادعا کرد مردمی که فوتبال را نمیفهمند سعی میکنند آن را از طریق آمار و ارقام آنالیز کنند. او نمایش تیم خود را یا یک نمایش بد متفاوت دانست اما آیا ادعای او درباره بازی دیشب درست است؟ یونایتد در طول ۹۰ دقیقه مسابقه مقهور نمایش شاگردان گواردیولا بود و بعد از پرواز به دنبال پیروزی ۲-۱ در تورین، دوباره به همان جایی بازگشت که در آن حضور داشت. در ادامه اسپورتس میل به آمار و ارقام ضعیفی اشاره کرده که به دنبال شکست در دربی منچستر برای تیم مورینیو به جا مانده اند:
شاگردان ژوزه مورینیو در ۱۲ هفته ابتدایی ۴ شکست را در کارنامه خود میبینند. برایتون، تاتنهام، وستهم و منچسترسیتی تیم هایی هستند که تا این جای فصل شکست را به شیاطین سرخ تحمیل کرده اند. از فصل ۹۱-۱۹۹۰ سابقه نداشته که یونایتد فصل را با ۴ باخت در ۱۲ هفته نخست آغاز کند.
یکی از دغدغه های کلیدی مورینیو در این فصل، پیدا کردن راه دروازه رقبا بوده است. روملو لوکاکو ۴ گله است و آلکسیس سانچز تنها یک گل به ثمر رساند هاست. اما فاز هجومی، تنها دلیل نگرانی نیست. با احتساب سه گل بازی دیشب، آمار منچستریونایتد در پایان هفته دوازدهم به ۲۰ گل زده و ۲۱ گل خورده رسید تا در پایان هفته، شاگردان آقای خاص تفاضل گل ۱- داشته باشند. این برای اولین بار در ۴۱ سال اخیر است که منچستریونایتد بعد از ۱۲ بازی ابتدایی، تفاضل گل منفی دارد
بعد از گذشت ۱۲ هفته، تنها یک کلین شیت در کارنامه منچستریونایتد و داوید دهخیا ثبت شده که آن نیز به برتری ۲-۰ مقابل برنلی در اوایل ماه سپتامبر بازمیگردد. در بین همه تیم های لیگ برتر تنها یک تیم عملکرد ضعیف تری نسبت به یونایتد داشته است؛ فولام، قعرنشین جدول رده بندی با دریافت ۳۱ گل که تاکنون نتوانسته در دیداری دروازه اش را بسته نگه دارد.
شیاطین سرخ در دوران فرگوسن فوتبال سریع و شناوری را به نمایش میگذاشتند اما در دوران مورینیو، یونایتد به شکل جدی در تملک توپ مشکل دارد. بعد از گذشت ۱۲ دقیقه و زمانی که داوید سیلوا گل نخست را به ثمر رساند، منچستریونایتد به شکل خجالت آوری تنها ۱۱ پاس ثبت کرده بود و از آن بدتر این که فقط ۵ پاس از این تعداد سالم به مقصد رسیده بود. امثال نمانیا ماتیچ و مروان فلینی هرگز نتوانسته اند ان فوتبالی را به نمایش بگذارند که با دیدن عملکرد ستارگان منچسترسیتی راحت به نظر میرسد.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3919/15620/58718
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3919/15620/58719
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3919/15620/58720
|
عناوین این صفحه
- مثلث جهنمی، افسوس برای آرتورو
- ادامه سرمقاله
- آمارهای شرمآور مورینیو؛ حق با اوست؟