|
لیگ هجدهم؛
پدیده مشهد پدیده لیگ شد
محمد مزرعه
هجدهمین دوره لیگ برتر فوتبال باشگاههای کشور جام خلیج فارس با رقابت حساس میان تیم های حاضر هر هفته پیگیری می شود و طبق سنوات گذشته در هر دوره نیز یک تیم به عنوان پدیده ظهور کرده و نظر رسانه ها و کارشناسان را جلب می نماید.
در فصل های قبل تیم های سپاهان ، فولاد خوزستان ، ساییا ، ذوب آهن ، استقلال خوزستان و در لیگ هفدهم نیز پارس جنوبی عنوان پدیده لیگ را به خودشان اختصاص دادند و این فصل بی شک با توجه به نتایج بدست آمده تیم پدیده شایسته کسب این عنوان می باشد.
نماینده مشهد چند سال در سطح اول فوتبال کشور حضور دارد و همیشه از تیم های میانه به پایین جدول رده بندی بوده است و سال گذشته نیز با مربیگری محمد رضا مهاجری موفق شد سهمیه اش را بر خلاف دیگر همشهری خودش سیاه جامگان در لیگ برتر حفظ نماید .
در لیگ هفدهم این تیم از مجموع 30 مسابقه ، 10پیروزی ، 9مساوی ، 11شکست ،33گل زده ، 33گل خورده ، تفاضل گل صفر و 33امتیاز در رتبه یازدهم جدول رده بندی قرار گرفت و نکته قابل توجه اینکه در سال گذشته با کسر شش امتیاز نیز جریمه شده بود.
امسال قبل از شروع لیگ برتر زمزمه هایی از واگذاری اش به گوش می رسید ولی به هر حال در لیگ ماندنی شد و تنها نماینده مشهد به خاطر اینکه مسیر سیاه جامگان و ابومسلم را نرود در ابتدای فصل با انتخاب یحیی گل محمدی که نشان داده است اگر امکانات فراهم باشد حرفهای زیادی برای گفتن دارد و همچنین جذب بازیکنان خوب توانسته بازی های زیبایی در میدان ارایه بدهد و توجه اهالی فوتبال را جلب نماید.
قبل از شروع فصل جدید کسی روی این تیم به عنوان یک مدعی حساب نمی کرد و بیشتر برداشت ها این بود که مانند سالهای قبل تیم متوسطی خواهد بود و در انتهای فصل نیز احتمالا برای سقوط نکردن خواهد جنگید ولی با شروع لیگ هر هفته با بازی های خوبی که نشان داد از تیم های بالای نشین جدول شد.
شاگردان گل محمدی تا کنون از 11مسابقه ، 8پیروزی ، 2مساوی ، 1شکست ، 16گل زده ، 5گل خورده و26 امتیاز بالاتر از تیم های مدعی سپاهان ، پرسپولیس ، تراکتور سازی و استقلال در رتبه نخست جدول رده بندی قرار دارند.
مشهدی ها در جام حذفی نیز با پشت سر گذاشتن رقیبان موفق شدند به مرحله یک چهارم نهایی برسند و منتظرند تا پس از برگزاری دیدار سپید رود و پرسپولیس در رشت حریف بعدی خود را بشناسند.
تیم پدیده همانگونه که نشان داده است امسال پدیده لیگ برتر می باشد و با نمایش خوبی که تاکنون داشته در ادامه راه نیز می تواند با برنامه ریزی منظم و منسجم دراز مدت از سوی مسولین استانی روزهای خوبی را در سطح اول فوتبال کشور سپری کند و از تیم های همیشگی بالای جدول لیگ برتر باشد و حتی امسال توانایی دارد در جام حذفی نیز خودش را به مرحله نهایی برساند و افتخار گرفتن جام قهرمانی را برای شهر و باشگاهش داشته باشد.
پرافتخارترین مربیان تاریخ فوتبال ایران
نگاهی به کارنامه پرافتخارترین مربیان فوتبال ایران در طول تاریخ یک حقیقت را به ما نشان می دهد؛ اینکه برانکو ایوانکوویچ موفقترین مربی خارجی فوتبال ایران است.
نایب قهرمانی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا اتفاق بزرگی بود که فوتبال ایران طی روزهای گذشته لذت آن را چشید و یک دستاورد مهم در تاریخ باشگاه سرخپوش پایتخت به ثبت رسید. نکته قابل توجه اینکه پرسپولیس با یک مربی خارجی به این مهم دست پیدا کرد؛ مربی ای به نام برانکو ایوانکوویچ که در سالهای حضورش در فوتبال ایران توانسته افتخارات زیادی را با تیم ملی و پرسپولیس به دست آورد و نام خود را به عنوان موفق ترین مربی خارجی(حداقل از نظر نتیجه) فوتبال ایران مطرح کند.
برانکو؛ پرافتخارترین خارجی
بررسی آمار برانکو ایوانکوویچ در سال هایی که به عنوان سرمربی در فوتبال ایران حضور داشته، کارنامه پر و پیمان این مربی کروات را نشان می دهد. سرمربی کنونی پرسپولیس اولین مقام خود در ایران را با سومی در مسابقات غرب آسیا با تیم فوتبال امید ایران به دست آورد و چند ماه بعد موفق شد تیم امید را قهرمان بازی های آسیایی بوسان کره جنوبی کند. برانکو به واسطه این عملکرد خوب خیلی زود راهی تیم ملی بزرگسالان ایران شد و در سال 2003 در اولین تورنمنت رسمی که روی نیمکت تیم ملی ایران به عنوان سرمربی نشست قهرمانی در مسابقات چلنج کاپ آسیا- اقیانوسیه را تجربه کرد. یکسال بعد در جام ملت های آسیا تیم ملی ایران با ستاره های درخشان آن روزهای خود یکی از مدعیان اصلی قهرمانی بود اما با بدشانسی در نیمه نهایی در ضربات پنالتی مغلوب چین میزبان شد و در نهایت به مقام سومی بسنده کرد. برانکو با تیم ملی ایران به جام جهانی نیز صعود کرد و بعد از جام 2006 سال ها از ایران دور شد. برانکو در بازگشت به ایران روی نیمکت پرسپولیس نشست و در سال های گذشته دو قهرمانی لیگ برتر، دو قهرمانی سوپرجام، یک نایب قهرمانی لیگ برتر و یک نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا را در کارنامه اش به ثبت رسانده است. به عبارت بهتر برانکو روی نیمکت تیم های ایران 10 مدال کسب کرده که دستاورد بزرگی محسوب می شود. با یک محاسبه می شود فهمید برانکو به عنوان سرمربی تیم های ایران تاکنون 6 مدال طلا، 2 مدال نقره و دو مدال برنز را از آن خود و تیمش کرده که مهم ترین آنها بدون تردید نایب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا است. از این گذشته آمار برانکو فقط در دوران حضور در ایران شمارش شده و جام هایی که او در فوتبال کرواسی کسب کرده در این مقال گنجانده نشده است. با همین شرایط هم برانکو بالاتر از همه مربیان خارجی که در طول تاریخ به فوتبال ایران آمدند، قرار می گیرد و نامش به عنوان پرافتخارترین مربی خارجی تاریخ فوتبال ایران مطرح می شود.
این 3 نفر از یاد هیچ کس نمی روند
وقتی بحث افتخارآفرینی در بین مربیان می شود، ناخودآگاه چند مربی در فوتبال ایران هستند که همه از آنها به عنوان اسطوره یاد می کنند و توانسته اند جام ها و مقام های زیادی را به دست بیاورند. علی پروین، مرحوم منصور پورحیدری وامیر قلعه نویی 3 مربی ای هستند که روی نیمکت تیم های ملی و باشگاهی روزهای درخشانی را سپری کردند و روی نیمکت استقلال، پرسپولیس و سایر تیم ها به تعداد کثیری جام و مقام در کارنامه شان به ثبت رسیده است. در ادامه به تعداد جام های آنها اشاره شده است.
علی پروین؛ پرافتخارترین
علی پروین در دوران مربیگری بیشترین جام و مقام را روی نیمکت تیم ملی و پرسپولیس به دست آورده است. مهم ترین افتخارات علی پروین در مربیگری باشگاهی به قهرمانی در جام برندگان فوتبال آسیا و نایب قهرمانی در جام در جام آسیا خلاصه می شود. او همچنین روی نیمکت تیم ملی قهرمانی در بازی های آسیایی و کسب مدال طلای جام اکو را از آن خود کرد. ضمن اینکه یک مقام سومی در جام باشگاه های آسیا در سال 79 نیز برای پروین در عرصه بین المللی وجود دارد. سلطان فوتبال ایران در لیگ های داخلی نیز مقام های زیادی را به دست آورده که در جدول به آن اشاره شده است. در مجموع علی پروین 10 مدال طلا، 5 نقره و یک برنز روی نیمکت تیم ملی و پرسپولیس کسب کرده است. پرسپولیس تحت هدایت علی پروین در بین سالهای 1365 تا 1369 فاتح جام باشگاه های تهران که در آن مفطع مهم ترین مسابقات کشور هم بود شد.
مرحوم پورحیدری؛ بارانی از طلا
پدر فقید استقلال پرافتخارترین مربی تاریخ این باشگاه محسوب می شود. امکان ندارد وقتی بحث دو ستاره بودن پیراهن استقلال وسط می آید، یاد منصور پورحیدری زنده نشود. خالق آخرین قهرمانی آبی ها در جام باشگاه های آسیا در سال 1371 البته یک نایب قهرمانی و یک مقام سومی را نیز در قاره کهن با این تیم به دست آورد. او علاوه بر اینکه روی نیمکت تیم ملی در سال 1998 به مقام قهرمانی بازی های آسیایی رسید، در رقابت های داخلی نیز با استقلال هر جامی که می توانست را گرفت و دومین مربی پرافتخار تاریخ فوتبال ایران محسوب می شود. در کارنامه حدود 20 ساله مربیگری مرحوم پورحیدری 9 مدال طلا، دو مدال نقره و یک برنز خودنمایی می کند.
امیر قلعه نویی؛ مرد شماره یک معاصر
ژنرال فوتبال ایران در مقایسه با پورحیدری و علی پروین یک تفاوت عمده دارد. او اگرچه همین حالا از نظر کسب مقام و جام سومین مربی برتر تاریخ فوتبال مان است اما با توجه به سن و سالش و البته شانس هایی که در آینده و یا در همین سپاهان فصل جاری دارد، می تواند آمار عناوین افتخارآمیزش را افزایش بدهد و حتی از پروین و پورحیدری نیز جلو بزند. قلعه نویی در رقابت های لیگ برتر سه جام قهرمانی با استقلال و دو جام قهرمانی با سپاهان کسب کرده است. او همچنین دو بار قهرمان جام حذفی شده و نکته قابل توجه در کارنامه اش 5 بار نایب قهرمانی لیگ برتر با تیم های مختلف است. سرمربی کنونی سپاهان همچنین با استقلال در لیگ قهرمانان آسیا یک بار به مرحله نیمه نهایی نیز صعود کرد. قلعه نویی یک رکورد بی نظیر دارد و آن هم سه قهرمانی متوالی در لیگ برتر طی سال های 88 ، 89 و 90 با تیم های استقلال و سپاهان است. جالب اینکه همه قهرمانی های لیگ برتری آبی های پایتخت با قلعه نویی بوده است.
سایر مربیان
در بین سایر مربیانی که برای فوتبال ایران افتخار کسب کردند برخی نام ها نیز می توانند قرار بگیرند. یکی مثل فیروز کریمی که با پاس تهران قهرمانی جام باشگاه های آسیا در سال 1372 شده، دو بار در لیگ سراسری ایران جام گرفته و یک بار در حذفی با بهمن کرج قهرمانی را به دست آورده است. کریمی را می توان بعد از مربیانی که در بالا اشاره شده، در بین پرافتخارترین ها قرار دارد. همچنین نفراتی مثل استانکو که دو جام قهرمانی با پرسپولیس کسب کرد و یا حشمت مهاجرانی که دو بار با تیم ملی ایران قهرمان جام ملت های آسیا شده نیز باید نام شان در این لیست باشد. حسین فرکی هم از قلم نیفتد که دو بار متوالی با فولاد و سپاهان جام قهرمانی لیگ برتر را از آن خود کرده است.
ادامه سرمقاله
فرار ماهیچه ها و مهاجر پذیری
در میدان ورزش
از کرانه دیگر، انگشت انتقاد را باید به سوی همان کشورهای مبدا نشانه رفت که نمی تواند و گویی نمی خواهد عرصه هایی چون ورزش تالار تحقق رویاها و خاستگاه آرزوهای جوانان باشد.
ستاره های ورزشی سرمایه های نمادین هر جامعه محسوب می شوند و افتخار آفرینی آنان به مثابه «پاسخی متقابل» به خدمات کشوری است که به شکل یوتوپیایی (آرمان شهری) شرایط و امکانات شکوفایی ، پیشرفت و رهایی از گمنامی را برایشان فراهم نموده است.
بدیهی است استعدادها و نخبگان هر میدانی بدون مولفه های حمایتگرایانه و امکانات و شرایط مناسب هر جامعه از مدار مفید بودن اجتماعی خارج و دچار هرزروی و فرسایش می شوند.
بکارگیری و استفاده سایر کشورها از استعدادهای ورزشی می تواند تلنگری باشد بر آن دسته از حکومت هایی که نسبت به سرنوشت و زندگی مردمانش و نیز آینده جامعه اشان بی تفاوت بوده و نقش مهمی در کوچ اجباری نخبگان و رانده شدن آنان از موطن خود دارند.
زین الدین زیدان از نوابغ دنیای فوتبال مصداق مناسبی است بر این موضوع ،زمانیکه وی علاقه مند به حضور در تیم ملی المپیک الجزایر (محل تولد والدینش) بود از سوی سرمربی وقت آن تیم حتی دعوت به همکاری نشد تا فرانسوی ها از این فرصت تاریخی نهایت بهره را برده و با بهره جستن از مهارت های او در تیم ملی بزرگسالان خود، بتوانند نقش مهمی در اعتبار بخشی فوتبال فرانسه و تعلق هویتی جوانانشان ایفا نمایند.
این کنش متقابل ، معامله ای برد-برد و راضی الطرفین برای ورزشکاران و کشورهای بهره مند از آنهاست، چرا که از یک سو ورزشکار با رویکرد «آرزو اندیشی» تحت نظام آموزشی مناسب پرورش یافته و فرصت خودارزشمندی، تحرک اجتماعی و تبدیل از «هیچ کس» به «کسی» را پیدا می کند و از کرانه دیگر کشور مقصد (دولت برنده) با سرمایه گذاری و بکارگیری چنین نخبگانی می تواند در چشم اندازهای جهانی ورزش خودنمایی و یکه تازی کند.
در این میان بازنده اصلی ، کشور مبدا است که آن را می توان «دولت شرمنده» نام نهاد ، دولتمردانی که داشته هایشان را فدای نداشته هایشان کرده و شرایط جامعه را برای رشد و شکوفایی استعدادها، زیست پذیر نساخته اند. توجه و اهتمام به خودانتقادی و ریشه یابی و حل مسائل را نادیده گرفته و به فرافکنی و خوابزدگی روی آورده اند.در سال های اخیر، مهاجرت نخبگان و فرار مغزها واقعیت تلخ جامعه ایرانی بشمار آمده که روند روزافزون آن در حال دربرگیری تمام بخش ها و نهادهای جامعه از جمله نهاد ورزش است .
بی شک تهی شدن سرمایه های جامعه در اثر ضعف عملکرد و غفلت دولت ها علاوه بر تباهی فرهنگی، مانع از تحقق فرصت های جهانی و بینالملی ورزش در ساحت های ملی و فردی می شود.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3920/15628/58754
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3920/15628/58755
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3920/15628/58756
|
عناوین این صفحه
- پدیده مشهد پدیده لیگ شد
- پرافتخارترین مربیان تاریخ فوتبال ایران
- ادامه سرمقاله