|
ایتالیا: از آخرالزمان تا پیدایش
«باید اعتراف کنم خودم هم کمی شگفتزده هستم». این اعتراف روبرتو مانچینی بود، مربیای که تیمش در نیمه اول بازی مقابل پرتغال 72 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت و در کل بازی کاملا برتر از قهرمان اروپا بود.
نمایش ایتالیا مقابل پرتغال در ادامه روند رو به رشد این تیم و احیای فوتبال ملیشان بود، روندی که با دو پیروزی مقابل اوکراین و لهستان، با فوتبالی هجومی و روان و جذاب شروع شده بود. استقبال هواداران آتزوری از این بازی هم نشان میداد مردم به پروژه مانچینی باور پیدا کردهاند، پروژهای که باز هم به اعتراف خود مانچو یکی دو قدم جلوتر از آنچه فکر میکرد در این مقطع پیش رفته.
ایتالیا یک سال پیش هم در همین سن سیرو به یک تساوی بدون گل رسید، مقابل سوئد، بازیای که یکی از تلخ و تاریکترین شبهای تاریخ آتزوری را ساخت. اما نمایش شاگردان مانچو در تساوی مقابل پرتغال به قدری با آن 0-0 شوم فاصله داشت که لوئیجی گارلاندو، در گاتزاتا دلو اسپورت، از آن به عنوان «رسیدن از آخرالزمان به پیدایش» در یک بازه زمانی یک سال یا کرد.
مهمترین نکته در ایتالیایی که مانچینی در حال ساختنش است بازگشت ذهنیت برنده و روحیه مقاومی است که این تیم ملی همیشه در طول تاریخش به آن شهرت داشته. خود مانچینی هفته پیش در مصاحبهای، در جواب به این سوال که آیا ایتالیا درمان شده گفت: «به نظرم درمان خیلی بار سنگینی دارد. ما هیچوقت بیمار نبودیم». به هر سو ایتالیاییها یک بار دیگر غرور خودشان را باز یافتهاند و بهترین فوتبالشان از دوران تیکی-تاکای چزاره پراندلی به این سو را بازی میکنند.
یکی از کلیدیترین عوامل در اجرای چنین فوتبال چشمنوازی خط میانی تیم مانچو است. مارکو وراتی سالهاست برای پاریس سن ژرمن، به عنوان یکی از بهترین هافبکهای میانی دنیا میدرخشد، هافبکی که از همان ابتدای ظهورش به عنوان ترکیبی از آندرهآ پیرلو و جنارو گتوزو توصیف شده بود. اما وراتی هرگز فرمی که در پاریس داشت را به تیم ملی منتقل نکرد. بخشی از دلیل آن مصدومیتهای او پیش از تورنمنتهای بزرگ بود و بخشی دیگر سیستمهایی که آنتونیو کونته و جامپیرو ونتورا ازشان استفاده میکردند که هیچکدام مطلوب وراتی نبود.
وراتی در نسخه مانچینی از ایتالیا اما دقیقا در سیستم و کنار بازیکنانی قرار گرفته که میتواند بالاترین پتانسیل خودش را در زمین به عمل درآورد. در 3-3-4 مانچو جورجینیو به عنوان هافبک طراح و نزدیکترین مهره خط میانی به خط دفاعی همان نقش تیاگو موتا در پاریس سن ژرمن را کنار وراتی بازی میکند. خط حمله سرعتی و تکنیکی ایتالیا هم با بازیکنانی چون لورنزو اینسینیه و فدریکو کیزا و فدریکو برناردسکی قابلیت عقب آمدن و ترکیب با وراتی را پیدا کردهاند. در ضمن کنار وراتی و جورجینیو یک هافبک خلاق دیگر در خط میانی ایتالیا بازی میکند، هافبکی به نام نیکولو بارلا که امسال بدل به پدیده اول سری آ شده است.
ایتالیای مانچینی به نظر میرسد در تمام خطوط و پستها ترکیب اصلیاش را پیدا کرده و در دفاع راست هم قرار است آندرهآ کونتی آینده این پست برای آتزوری باشد. مشکل بزرگ اما فقط همچنان مهاجم مرکزی باقی میماند. ایتالیا در سال 2018 تنها یک بار در یک بازی بیشتر از یک گل زده، آن هم مقابل عربستان.
در این دوران چیرو ایموبیله آمادهترین مهاجمی ایتالیایی در سری آ بوده. او فصل پیش 41 گل در رقابتهای مختلف برای لاتزیو زد و این فصل هم در 16 بازی 9 بار دروازه حریفان را باز کرده. اما نمایش و آمار او برای تیم ملی تفاوت زیادی با فرم باشگاهیاش دارد و حاصلش فقط یک گل در 14 بازی بوده. برای همین بود که مانچینی بعد از کنار رفتن برناردسکی از اسکواد بازی مقابل پرتغال به فکر استفاده از دومنیکو براردی در پست او و تکرار استفاده از اینسینیه به عنوان مهاجم شماره 9 کاذب بود، تصمیمی که البته در نهایت نگرفت و شانس دیگری به ایموبیله داد.
به هر شکل حالا ماجراجویی ایتالیا در اولین دوره لیگ ملتهای اروپا به پایان رسیده. مانچینی که تیمش امشب در بازیای دوستانه مقابل آمریکا به زمین میرود ایموبیله و اینسینیه و جورجینیو و جورجو کیلینی و آلساندرو فلورنتزی را به خانه فرستاده تا استراحت کنند و قصد دارد از مویزی کین، مهاجم 18 ساله یوونتوس که این فصل فقط 12 دقیقه برای تیمش بازی کرده و ساندرو تونالی، هافبک برشیایی که در سری بی حاضر است و از همین حالا لقب «پیرلوی جدید» را به خودش گرفته، استفاده کند.
با توجه به اینکه ایتالیا دیگر تا شروع یورو 2020 هیچ بازی رسمیای ندارد، تورنمنتی که آتزوری یکی از 12 میزبانش است، باید منتظر تجربهورزیهای بیشتر مانچینی با تیمش هم باشیم، مربیای که نشان داده بیشترین بها را به استعدادهای جوان ایتالیایی میدهد، بدون توجه به اینکه چند سالشان است و کجا و برای چه تیمی بازی میکنند.
بحران مصدومیت روسونری و دست خالی رینو
هفته بازیهای ملی برای خیلی از باشگاهها فرصت مناسبی فراهم ساخت تا به بازیکنان مصدومشان استراحت بدهند و آماده بازگشت آنها به بازیهای لیگ شوند. برای میلان اما این روزها هیچ خبر خوبی از راه نمیرسد و بحران مصدومیت روسونری همچنان ادامه دارد.
ماتیا کالدارا، لوکاس بیلیا، جاکومو بوناونتورا و متئو موساکیو تا پایان سال جاری قادر به بازی نخواهند بود. داویده کالابریا هم هنوز آمادگی کامل برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی را پیدا نکرده و با اینکه ایوان استرینیچ بعد از مشکل قلبی که برایش پیش آمده بود به تمرینات بازگشته، اما هنوز برای بازگشتش به تیم خیلی زود است. در این شرایط بود که السیو رومانیولی هم در اردوی تیم ملی مصدوم شد و روبرتو مانچینی او را به میلانلو بازگرداند تا توسط دکترهای باشگاه وضعیتش بررسی شود. نتیجه اسکن آنها این بود که کاپیتان میلان هم حداقل چهار هفتهای از میدان به دور خواهد بود. پس میتوان تصور کرد جنارو گتوزو بعد از شنیدن این خبر سرش را روی میز دفترش کوبیده و از خودش پرسیده با این دست خالی برای یکی از حساسترین بازیهایش در این فصل از سری آ چه باید بکند. میلان در حال حاضر با یک امتیاز کمتر از لاتزیو در رده پنجم جدول لیگ قرار دارد و برای همین جدال یکشنبه دو تیم در استادیو الیمپیکو تاثیری مستقیم روی شانس بازگشت آنها به چمپیونز لیگ در فصل آینده خواهد داشت. رینو برای این بازی هیچکدام از سه مدافع مرکزی اصلیاش را در اختیار نخواهد داشت. حتی آندرهآ کونتی هم که مصدومیتش به پایان رسیده بود با توهین به داور در بازی تیم زیر 19 سالههای میلان با سه جلسه محرومیت روبرو شده و قادر به همراهی تیمش برای سفر به پایتخت نخواهد بود. به این فهرست نام گونزالو هیگوایین را هم اضافه کنید که بعد از شب کابوسوارش مقابل تیم سابقش یوونتوس، با کارت قرمز داور مواجه شد تا او هم از بازی مقابل لاتزیو محروم شود.اما شاید مشکل بزرگ رینو برای چیدن تیمش در الیمپیکو نه خط حمله و نه خط دفاعی، بلکه مرکز خط میانی باشد. گتوزو در هفتههای گذشته از اهمیت بیلیا برای روسونری بارها حرف زده بود، هافبک آرژانتینیای که گویا تا ماه مارچ قادر به بازگشت از مصدومیتش نخواهد بود. بنابراین با توجه به کنار گذاشته شدن کاپیتان سابق میلان، ریکاردو مونتولیو از اسکواد این تیم در ابتدای فصل توسط گتوزو، به «دلایل فنی»، عملا تنها گزینه برای قرار گرفتن در این پست تیموئه باکایوکو باقی میماند. باکایوکو که به صورت قرضی از چلسی به میلان پیوسته در هفتههای اخیر فرمش پیشرفت کرده، اما همچنان پاسهای بیدقت و تکنیک نه چندان بالای او باعث نگرانی هواداران روسونری است، هوادارانی که این فصل بیش از یک بار این هافبک فرانسوی را در سن سیرو هو کردهاند. با اینکه گتوزو همیشه مدافع باکایوکو بوده و از عملکرد هافبک سابق موناکو حمایت کرده، اما به نظر میرسد این موضع از سوی او بیشتر از روی اجبار باشد تا باور قلبی.
اینکه دلیل مصدومیتهای بالای بازیکنان میلان دقیقا چیست هنوز مشخص نیست. شاید پاسخ ترکیبی از تعداد بازیهای زیاد، بیدقتی کادر پزشکی تیم و نوع تمرینات گتوزو باشد. به هر سو میلان برای بازی بزرگش مقابل لاتزیو 9 بازیکن اصلیاش را در اختیار نخواهد داشت، تازه با این فرض که کالابریا و پاتریک کوترونه به این بازی برسند.
مروری بر لیگ ملتها: فروپاشی بلژیک
یکشنبه شب با بازی بسیار جذاب انگلیس و کرواسی در ومبلی در لیگ ملتها اروپا شروع شد، بازیای که در آن شاگردان گرت ساوتگیت بازگشتی بزرگ داشتند با دو گل جسی لینگارد و هری کین در 15 دقیقه پایانی به مرحله نهایی این تورنمنت رسیدند. اما بزرگترین بازگشت این شب، و یا حتی کل تورنمنت، متعلق به سوئیس بود.
سوئیس در حالی در این شب میزبان بلژیک بود که برای صعود به جمع چهار تیم نهایی اولین دوره از لیگ ملتهای اروپا باید با نتیجه 0-1 یا 1-2 یا با اختلاف دو گل بلژیک را شکست میداد. بنابراین وقتی شاگردان ولادیمیر پتکوویچ در همان 20 دقیقه ابتدایی با دو گل تورگن ازارد از مهمان خودشان عقب افتادند به نظر کارشان تمام شده میآمد. اما در چرخش غریبی از روزگار سوئیس تا پایان نیمه اول سه گل زد و در نهایت با دو گل دیگر در نیمه دوم و هتتریک هریس سفروویچ و نمایش عالی ژردان شکیری یکی از باشکوهترین شبهای تاریخ فوتبالش را به ثبت رساند.
از منظر بلژیک اما سوالات زیادی باید از روبرتو مارتینز پرسید. هیچ تیم بزرگی چنین برتریای را تا این حد ساده از دست نمیدهد. تمام کاری که بلژیکیها باید میکردند نخوردن چهار گل در 70 دقیقه بود، ماموریتی که از پسش برنیامدند. اینکه مارتینز بین دو نیمه به بازیکنانش چه گفته مشخص نیست، آنچه مشخص است این است که این حرفها هیچ تاثیری در نمایش آنها نداشته.
جدا از انگلیس و سوئیس دیگر تیم حاضر در مرحله نهایی لیگ ملتهای اروپا پرتغال خواهد بود، میزبان این دور پایانی. پرتغالی که در این تورنمنت دیدیم شباهت زیادی به همان تیمی داشت که شگفتیساز یورو 2016 شد و در فینال با شکست دادن فرانسه میزبان جشن قهرمانی بر پا کرد. پرتغال فرناندو سانتوس فوتبال زیبا و چشمنوازی بازی نمیکند، اما در نهایت راهی برای نتیجه لازم گرفتن را پیدا میکند. پرتغال مقابل ایتالیا به هیچ وجه تیم برتر زمین نبود، اما همین تساوی بدون گل برای صدرنشینی آنها، بدون توجه به بازی امشب مقابل لهستان کافی بود. این نکته را هم در نظر بگیرید که کریستیانو رونالدو در بازیهای این دور تیم ملیاش را همراهی نکرد.
چهارمین و آخرین تیمی که به مرحله نیمه نهایی لیگ ملتها رسید یک شگفتیساز دیگر بود. هلند بعد از پشت سر گذاشتن افتی چند ساله و از دست دادن یورو 2016 و جام جهانی 2018 با رونالد کومن در حال احیا شدن است. هلندیها جمعه شب فرانسه را شکست دادند و دیشب با بازگشت دراماتیکی مقابل آلمان در لحظات پایانی شکست 0-2 را بدل به تساوی 2-2 کردند تا با صدرنشینی در گروهی که دو قهرمان دو دوره اخیر جامهای جهانی را در خودش میدید به موفقیتی چشمگیر برسند.
شکست فرانسه، قهرمان جهان، مقابل هلند اما شاهد تصمیماتی سوالبرانگیز از سوی دیدیه دشان بود. دشان بعد از پایان بازی در توضیح دلیل این باخت گفت: «انگار با بیش از حد به خودمان اطمینان داشتیم و با خیالی راحت به زمین رفتیم. در حالیکه هلندیها عطش بیشتری برای پیروزی داشتند».
این روحیه و رویکرد از سوی تیم ملیای که بیشترین استعدادهای حال حاضر جهان فوتبال را دارد غریب به نظر میرسد. چطور بازیکنان فرانسه میتوانند با خیالی راحت از نمایش خودشان به زمین بروند در حالیکه میدانند تقریبا در هر پستی جانشینی آماده برایشان وجود دارد؟ این روحیه اشتباه ارتباط مستقیمی پیدا میکند به سبک مربیگری دشان و ارتباطی که با بازیکنانش دارد.
از منظر تاکتیکی هم دشان تصمیماتی عجیب در این بازی گرفت. تنها شباهت پل پوگبا و استیون انزونزی با هم قد بلندشان است. پس اگر قرار است انزونزی به عنوان جانشین پوگبا در ترکیب اصلی قرار بگیرد، برای ضربه نخوردن به تیم باید بخشهای دیگری از آن هم تغییر کند، کاری که دشان انجام نداد و در نتیجه تصمیمش کاملا غلط از آب درآمد. در ضمن دشان وقتی تیمش دنبال به تساوی کشیدن بازی بود موسا سیسوکو و اوزمان دمبله را به زمین فرستاد، انگار حواس او اصلا به فرم باشگاهی این دو بازیکنش نبوده.
شکست فرانسه مقابل هلند به این معنا بود که «له بلو» باید منتظر لطف آلمان، تیمی که به دسته دوم لیگ سقط کرده بود، مینشست، وضعیتی که خودش برای فرانسویها مکافاتی کافی است.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3924/15662/58909
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3924/15662/58910
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3924/15662/58911
|
عناوین این صفحه
- ایتالیا: از آخرالزمان تا پیدایش
- بحران مصدومیت روسونری و دست خالی رینو
- مروری بر لیگ ملتها: فروپاشی بلژیک