یاد گرفته‌ایم به جای تکیه کردن به کمک‌های دولت به خود وابسته شده و به صورت مستقل کار تولید کنیم.

به گزارش امتیاز، محمد ابوالحسنی تهیه کننده «دیرین دیرین» درباره نحوه شکل‌گیری تیم این مجموعه گفت: سال 83 از طرف وزارت نفت‌ نماینده بستن قرارداد با یک شرکت انیمیشن سازی شدم. پس از مذاکره با شرکت مذکور با توجه صف نوبت چهار ماهه‌ای که آن شرکت برای شروع فعالیت روی پروژه جدید داشت‌، تصمیم گرفتم خودم پروژه را پیش ببرم. حدود ۱۲ نفر دور هم جمع شدیم و شرکت تولید انیمیشن راه‌اندازی کردیم که انیمیشن «خیلی خطرناکه حسن‌‌‌» محصول این تصمیم جسورانه بود‌. 

وی افزود: ساخت انیمیشن «خیلی خطرناکه حسن» برای ما مشکلات زیادی به‌خاطر نامش وجود آورد. در سال 88 این گروه به تیمی 180 نفره تبدیل شد تا سال ۸۸ بنا به سفارش مشتریان برایشان انیمیشن می‌ساختیم، اما مالک محتوا نبودیم و بیشتر کارمان خدماتی بود. بعد به این فکر کردیم که تولید محتوا کنیم. سال ۸۸ انیمیشن‌های «حیات وحش؛ حیوانات منقرض شده» را ساختیم و فقط در فضای وب و مجازی منتشر کردیم، در این انیمیشن‌ها به نکته خاصی اشاره نمی‌شد و هدفمان فقط تولید برنامه‌‌های کوتاه و جذاب بود. این انیمیشن شاهکار بود و توانست چندین جایزه در بخش کارگردانی، دوبله و... کسب کند، از این انیمیشن‌‌ها بشدت استقبال شد و چند جایزه هم گرفت البته مهم‌تر از این جوایز این بود که فهمیدیم می‌توانیم به جای تکیه کردن به کمک‌های دولت به خودمان وابسته شویم و به صورت مستقل کار تولید کنیم.

ابوالحسنی ادامه داد: در سال ۹۲ توجهم به سمت کسانی که لبنیات تولید می‌کنند جذب شد که یک سری لبنیات می‌سازند بسته‌بندی می‌کنند و بعد برای فروش به همه جای کشور صادر می‌کنند و تمام آن‌ها تا آخر ماه به فروش می‌رسند. به همین دلیل چشمم به سوی ایده‌ای که روزنامه نگارها از آن استفاده می‌کنند خورد. تصمیم گرفتیم همان‌گونه که روزنامه‌‌ها، کاریکاتور روز دارند، ما هم انیمیشن روز تولید کنیم و براساس اتفاقات روز، انیمیشن‌‌های جذاب تولید کرده و در فضای مجازی منتشر کنیم. 

این تهیه کننده با اشاره به سه گروهی که برای ساخت «دیرین دیرین» تشکیل شد گفت: سه گروه شکل دادیم؛ یکی برای تولید محتوا، یکی برای انتشار محتوا و گروهی هم برای بازاریابی و تولید. بنابراین «دیرین دیرین» را شروع کردیم که تا امروز نیز ادامه دارد. ما برای تولید این مجموعه ده شاخصه تعریف کردیم که یکی از آنها طراحی شخصیت‌ها و داستان‌هایی است که بتوان به صورت نامحدود این مجموعه را تولید کرد. شاخصه دوم این بود که هر قسمت کوتاه و طنز در حد یک دقیقه باشد.

وی یادآور شد: سال 92 و 93 مراحل پیش تولید را می گذراندیم و نتوانستیم کار کنیم اما هم مالیات دادیم هم ارزش افزوده پرداخت کردیم. از نوروز 94 شروع به منتشر کردن این مجموعه کردیم، اولین انتشار در فیسبوک بود که برای بیشتر شدن بازدیدها به آن‌ها پول پرداخت می‌کردیم.

ابوالحسنی با اشاره به توجه مخاطبان «دیرین دیرین» و علاقه‌شان به این مجموعه تصریح کرد: تا الان که اینجا هستم 2000 قسمت ساخته‌ایم و بیش از 80 درصد مردم آن را می‌شناسند. ازجمله کارهایی که برای ساخت انیمیشن انجام می‌دهیم اول از همه دوشنبه‌های تند که انتقادی است و در آن یک اصل را رعایت می‌کنیم و هرگز یک جناح را نقد نمی‌کنیم فقط رفتارها را نقد می‌کنیم که همین باعث شده به مشکل برنخوریم. دومین کارهم تولید یک سری آیتم‌های تبلیغی است که بابتشان پول دریافت می‌کنیم است.

 

 پیام سورنا ستاری معاون  علمی و فناوری رییس جمهوری به جشنواره بین المللی فیلم ١٠٠ اعلام شد.

به گزارش امتیاز، سورنا ستاری معاون علمی و فناوری رییس جمهوری در پیامی به این جشنواره گفت: هر ثانیه، سالی‌ست در دست صانع و سازنده‌ی مصنوعات. هنرمند؛ رافع نیازها و فاتح فرازهاست و در زمانه‌ی شتاب بی‌حساب، قدر هر دَم می‌داند و پیوسته و بی‌پایان،  خلق می‌کند و می‌سازد.

هنرمندانه زیستن در این روزگار هزارتو، تنها به ذوق و رویا، محتوم نمی‌شود؛ آنچه این حلقه شگفت و ژرف را کامل می‌کند، فناوری‌های فایده‌مند و دستاوردهای دانش‌بنیان است. هنر سینما، با فن و شگرد نوین، راه می‌سازد و بر سرزمین‌های تازه، دست می‌یابد.چنین است که سرنوشت مردمان یک دیار، سوی سعادت، سوق می‌یابد.

امیدوارم جشنواره بین‌المللی فیلم 100، بر همین مدار سرعت و شجاعت و جسارت، راه های روشن فردا را سامان دهد و سربلندمان سازد.

پیام پرویز کرمی دبیر ستاد فرهنگسازی اقتصاد دانش بنیان به جشنواره ١٠٠ اعلام شد.

به گزارش امتیاز، پرویز کرمی مشاور علمی و فناوری رییس جمهوری،در پیامی به جشنواره گفت:

هنر، از میان بردارنده‌ی مرزِ رویا و راستینه است. هنر، زبان ناگفته‌های زیبا و ناشنیده‌های دلرباست. هنرمند در این میان، راهبر است و راهگشا. طی چند دهه فعالیت فرهنگی و رسانه‌ای، دریافته‌ام که سینما، هنر-صنعتی‌ست که فرهنگساز است و فرهنگباز. هم می‌سازد و هم می‌بازد. هم باور می‌آفریند و هم ایمان را فرو می‌ریزاند. هر چه انسان امروز، فرهیخته‌تر و داناتر می‌شود، از ظرف حوصله‌اش کم می شود و هر چه ابزارش تواناتر می‌شود، توانایی تسلط بر ساخته‌هایش نیز کاهش می‌یابد.

رسم روزگار همین است. چندصباحی پیش از این، یک ثانیه، یک لحظه بود و تمام. اما اینک هر ثانیه، زمانی است که در آن میلیاردها واژه از اطلاعات و آگاهی، میان میلیاردها انسان در جهان، جابه‌جا می‌شود. دقیقه، زمانی است که در این زمانه، ارزشی بس فراتر از هر زمان دیگری یافته است و هنرمندِ هوشمندِ معاصر، از هر ثانیه‌اش، ساعت‌ها فکر و تحلیل خلق می‌کند. از این بابت، جملگی می‌باید که شکرگزار باشیم که هر لحظه از عمرمان، بارورِ باورهاست؛ باورهایی که فردایی خواستنی را برای نوع بشر، متصور است.

در این میان، دوازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم 100، غنیمتی گرانمایه است در میانِ هوی و های ایام. در آثار برگزیده این رویداد، با زبانی مفید، مختصر و موثر؛ اندیشه‌های هنرمندانه، بیان می‌شوند و بی‌شک به جان مخاطبان می‌نشیند و بر همین مدار، استمرار می‌یابد. خرسندم از اینکه دوره‌های منظم این جشنواره دوست‌داشتنی را هر سال شاهد هستم. آرزومندم که این گلستان، همچنان رنگارنگ و شاداب بماناد.

دو منتقد و نویسنده سینمای ایران با ارزیابی سینمای ژاپن بر این مهم تاکید کردند که سخت کوشی ویژگی منحصر بفرد سینمای این کشور است و شکل گیری استودیوها را می توان نقطه تفاوت سینمای کشورمان با ژاپن دانست.

به گزارش امتیاز، نشست تحلیل و بررسی سینمای امروز ژاپن با حضور دکتر حمیدرضا مدقق و رضا درستکار از کارشناسان سینما در سالن زنده یاد عباس کیارستمی برگزار شد.

دکتر حمید رضا مدقق در ابتدای این نشست اظهار کرد: نخستین تماس های ما با سینمای ژاپن در تلویزیون بود و در دهه ۶۰ شاهد نمایش فیلم های ژاپنی بودیم.

وی با اشاره به نمایش فیلم های «ریش قرمز»، «هفت سامورایی» و «سریر خون» در تلویزیون ایران یادآور شد: این آثار و فیلم هایی از این دست برای ما در دوران نوجوانی جذاب بودند.

این کارشناس و منتقد سینما عنوان کرد: تفاوت سینمای ژاپن و ایران در نظام استودیویی است و در ژاپن استودیوهای فیلمسازی همزمان با ورود دوربین به این کشور کار خود را آغاز کردند و امروز ۴ استودیوی مهم و بزرگ فیلمسازی در ژاپن همچون توهو و کادوکاوا فعالیت دارند.

مدقق با بیان اینکه مهمترین اختلاف ما و ژاپنی ها در سینما شکل گیری استودیوها است تاکید کرد: نظام استودیویی ژاپن به آنان اجازه می دهد خلاقیت های خود را به عرصه ظهور برسانند؛ به عنوان نمونه اوزو یاسوجیرو و کنجی میزوگوچی هریک خلاقیت های خود را دارند و در عین حال متفاوت از یکدیگر هستند.

مدقق ادامه داد: در ۱۹۲۸ ژاپن بیشتر از هر کشور دیگری فیلم تولید شده و بیش از یک دهه این روند ادامه داشته است.

همچنین در ۱۹۶۰بیش از ۵۰۰ فیلم در ژاپن اکران می شود و بازار داخلی ژاپن در این سالها در اختیار فیلم های ژاپنی است. در ۱۹۷۰ فیلم های وارداتی بازار ژاپن را می گیرد و ژاپن به بزرگترین بازار هالیوود تبدیل می شود.

وی با اشاره به اخرین آمار عنوان کرد: در سال ۲۰۱۸، ۱۶۹ میلیون نفر در ژاپن فیلم دیدند و متوسط قیمت بلیت سینماها ۱۳۱۵ ین بوده و ۲۲۳ میلیون ین حاصل فروش آثار سینمایی در این کشور بوده که در مجموع سهم فروش فیلم های ژاپنی ۵۴.۸ و سهم آثار خارجی ها ۴۵.۲ است.

این منتقد سینما تاکید کرد: برخی منتقدان سینمای معاصر ژاپن می گویند که فیلم هایشان درگیر فیلم های گنگستری فوق العاده خشن شده است.

مدقق ادامه داد: ژاپنی ها ستایشگر سینمای کیارستمی هستند و اخرین فیلم این فیلمساز مرحوم نیز در ژاپن ساخته شد.

هایائو میازاکی که پدرخوانده انیمیشن ژاپن و دنیاست با آثار خود به انیمیشن های با حال و هوای متفاوت کمک کرده است.

همچنین در سال ۲۰۱۸ نخل طلا به یک فیلم ژاپنی رسید اما طعم دیدن فیلم های کلاسیک ژاپن هنوز برای ما جذاب است.

وی عنوان کرد: به لحاظ فنی، سینمای ژاپن توسعه یافته اما هنوز از سینمای کلاسیک لذت می بریم. اوشین میراث فرهنگی ژاپن شده و نماد برباری و صبر بوده و این اثر اقتباس قابل قبول از یک سریال قابل قبول است و برخی از همان بازیگران آن سریال نیز در این فیلم حضور دارند.

صبر و ایستادگی در سینمای ژاپن

رضا درستکار منتقد و نویسنده سینما نیز در این نشست اظهار کرد: ژاپن شبیه چهارراه حوادث است؛ زمانی که آثار سینمای ژاپن از تلویزیون پخش می شد نمی دانستیم چه جواهرهایی را برای ما پخش می کنند و ما به دلیل محدودیت این آثار را می دیدیم.

وی با اشاره به حادثه بمب اتم در هیروشیما و استفاده از عبارت کشور به کلی ویران شده، گفت: فیلم های سینمای ژاپن و آثار فیلمسازانی همچون ماساکی کوبایاشی یا کوروساوا به اداب و ژانر فرهنگ ایرانی نزدیک بود. سرسختی که در جنس زندگی ژاپنی ها است در سینما نیز تبلور یافته و در بدو ورود سینما، ژاپنی ها نظام سینمایی خود را شکل دادند به همین دلیل فیلمسازان مهمی دارند.به گفته این منتقد سینما، اگر تاریخ سینمای آمریکا هیچکاک و جان فورد را دارد ژاپن نیز به اُزو یاسوجیرو و کوروساوا و اوچی می بالد. وی با اشاره به روند سینمای ایران عنوان کرد: سینمای ما تا آغاز موج نو فانتاستیک بوده و از منظر هنری فاقد ارزش های هنری بوده است. سماجت و سخت کوشی و ایمان، فصل مشترک تمام فیلمسازان ژاپنی است اما در سینمای ما این امر کمتر دیده می شود و کمتر پیش می آید ادمی خودساخته را ببینیم.

درستکار توضیح داد: سینمای ما پس از انقلاب بیشتر از اینکه مدیون یک نظام مشخص باشد وابسته به شخص است؛ البته بی انصافی است تاثیر این نظام سینمایی را نادیده بگیریم.

وی ادامه داد: بسیاری از فیلمسازان بزرگ از جمله جرج لوکاس می گوید از کوروساوا درس می گیرند؛ این سخت کوشی در فیلم های مردمی و انیمیشن های ژاپنی به وضوح دیده می شود و در آثار سینمای آنان بروز و ظهور دارد.

درستکار ادامه داد: اگر در سینمای ایران ژانر کلاه مخملی شکل گرفته، در ژاپن ژانر فیلم های یاکوزایی داریم؛ همچنین در این سینما فیلمسازانی مانند: کوروساوا وجود دارند که استاد اکشن، فلسفه، کمدی و دراماتولوژی بوده و ترکیب این ویژگی ها از سوی این فیلمساز حیرت انگیز است.

وی تصریح کرد: پس از آمریکا، ژاپن بزرگترین سینما را دارد اما امروز این کشور قدرت گذشته در سینما را از دست داده و با آمدن کره جنوبی، چین و تایوان و قدرت فیلمسازی این کشورها، سینمای ژاپن قدرت قبل را ندارد.

درستکار عنوان کرد: به جبر، به دلیل شرایط ویژه ای که داریم رابطه ما با ژاپن در دو دهه اخیر در بخش فرهنگی کمتر شده است . در دوره ای برند ها در زندگی مردم ایران جریان داشت و ژاپنی هادر فرهنگ ما نفوذ کرده بودند اما امروز این روند نیست . این منتقد و نویسنده سینما تاکید کرد: آثاری همچون: درسو اوزالا، کارتن فوتبالیست ها، سریال های «سال های دور از خانه»، «از سرزمین شمالی»، «هانیکو» و آثاری از این دست در زندگی ما اثر داشتند اما در دو دهه اخیر انقطاع فرهنگی شکل گرفته است. درستکار گفت: سینمای کلاسیک ژاپن را بیشتر ترجیح می دهم. هویت سازی بخشی از سینمای ژاپن است که نمونه این مهم هاراگیری با موضوع خودکشی است و ژاپنی ها از خیلی چیزها شناسنامه و هویت ساختند.

وی افزود: اگر ما از طریق سینمای کیارستمی در سینمای دنیا نفوذ کردیم در سینمای ژاپن نیز سینمای کلاسیک و فیلمسازان ژاپنی همچون کوروساوا اثرگذار بوده اند.

این منتقد و نویسنده سینما تاکید کرد: انقطاع بین مردم ژاپن و ایران در دو دهه اخیر به ضرر ما بوده است آنها حرکت رو به جلو داشتند و می توانستند به ما کمک کنند زیرا جنس فرهنگ ما به یکدیگر شبیه بوده و توجه به کانون خانواده در سینمای ژاپن بسیار جدی است .

درستکار تصریح کرد: سینمای ژاپن اگر در کمیت جلو رفته و امروز نخستین اقتصاد سینمایی پس از سینمای آمریکا است اما این سینما، انتظار سینمای کلاسیک را برآورده نکرد.

درستکار گفت: انچه اوشین را خاطره انگیز کرده معصومیت و جذابیت یک دختر شرقی است و مردم این معصومیت و زیبایی و مقاومت او را دوست داشتند و این در دوره ای بود که زن ها در آثار ما غایب بودند. وی افزود: خیلی مشکلات مردم ما در این سریال دیده می شد و با آن همذات پنداری می کردیم و درس ایستادگی در این سریال به سادگی بیان می شد.

نمایش های فیلم های امروز سینمای ژاپن از سه شنبه هفتم اسفند به مدت سه شب، در سالن زنده یاد عباس کیارستمی آغاز شده عصر پنجشنبه از ساعت ۱۵ فیلم «رادولف گربه سیاه» به کارگردانی کُنی هیکویوما به نمایش در می آید؛پس از آن در ساعت ۱۷ و ۳۰ فیلم «گربه سامورایی» به کارگردانی یوشیتاکا یاماگوچی نمایش داده خواهد شد.

ورود علاقمندان برای تماشای این آثار از سینمای امروز ژاپن آزاد است.

ماجرای قدردانی بهروز وثوقی از کویتی‌پور 

چه بود؟

عزت‌الله ضرغامی می‌گوید که بهروز وثوقی پس از آنکه کویتی‌پور در یک برنامه اینترنتی از ممنوع‌الورود بودن این بازیگر گلایه کرده بود، با او تماس گرفته و از او قدردانی کرده است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، عزت‌الله ضرغامی، رییس اسبق سازمان صداوسیما با انتشار تصویر و ویدئویی از گپ خودمانی‌اش با غلام کویتی‌پور در اینستاگرام، متنی را درباره او به اشتراک گذاشت.

او در بخشی از این متن با اشاره به قدردانی بهروز وثوقی از این مداح و خواننده این‌طور نوشت: «وقتی بهروز وثوقی با او تماس می‌گیرد و از مردانگی و صفای او تشکر می‌کند، حاضر نیست عبارات و تعابیر متواضعانه او را خبری کند و از من هم می‌خواهد این کار را نکنم. به دلیل علاقه‌ مشترک‌مان به «قیصر» و «زینال بندری» و «حاج کاظم» حرف‌هایمان را بهتر می‌فهمیم! با تقسیم بندی سیاسیون به «مرد و نامرد» کاملاً موافق است.»

کویتی‌پور دو سال پیش در برنامه اینترنتی «۳۵» با گلایه از ممنوع‌الورود بودن بهروز وثوقی گفته بود: «بهروز وثوقی چه گناهی کرده که باید پشت مرز ترکیه بایستد و پدر در حال احتضارش را ببیند. کجای معرف و فرهنگ ایرانی و اسلامی ما این اجازه را می‌دهد.»

 

خاص‌ترین نقشی که شهین تسلیمی در عمرش بازی کرده است

بازیگر نقش عزت‌الملوک در سریال «بر سر دوراهی» به کارگردانی بهرنگ توفیقی با اشاره به ویژگی‌های نقشی که بازی می‌کند، آن را خاص‌ترین نقش کارنامه‌اش دانست.

شهین تسلیمی، بازیگر سینما و تلویزیون درباره حضورش در سریال نوروزی «بر سر دوراهی» بیان کرد: «بار اول برای همکاری از دفتر آقای عنقا به من زنگ زدند و سپس حضوری با آقای توفیقی صحبت کردم. او نقش را برای من توضیح داد و گرچه آن زمان فیلمنامه هنوز کامل نوشته نشده بود اما از آنجایی که قبلا هم با توفیقی و هم آقای عنقا کار کرده بودم و از نظر کاری قبول‌شان دارم، به پروژه پیوستم.»

او افزود: «از سوی دیگر نقشی که در این سریال به من پیشنهاد شد جدا از تمام نقش‌هایی است که تا به حال بازی کرده‌ام. عزت‌الملوک یک نقش خاص است و در کارنامه کاری من متفاوت به حساب می‌آید. تا به حال نیز طی ۱۲، ۱۳ جلسه این نقش را ایفا کرده‌ام. من هم کار کردن با آقای عنقا و توفیقی را دوست داشتم و هم «بر سر دوراهی» دارای بازیگران خیلی خوبی است، وقتی فیلمنامه، کست و کارگردان همه خوب هستند و نقش هم خاص است، جوابی جز بله نمی‌شود داد.»

تسلیمی یادآور شد: «بیشتر در این سریال با حمید گودرزی و بهرنگ علوی همبازی هستم و خدا را شکر همه چیز خیلی خیلی خوب است و برای من خسته کننده نیست. این اواخر سعی می‌کنم در کارهای کوتاه بازی کنم چون یک مدت پشت سر هم کار کردم و حالا دیگر نمی‌توانم پنج صبح تا ۹ شب آفیش شوم.»

او ژانر «بر سر دوراهی» را عاشقانه و اجتماعی معرفی کرد و گفت: «با مضامین جالبی که این سریال‌ به آن‌ها می‌پردازد، به نظر من در عید حتما از این کار استقبال می‌شود و با توجه به بازیگران خوبی که دارد، مخاطبان حتما آن را دوست خواهند داشت.»

بازیگر «وضعیت سفید» با اشاره به تنوع لوکیشن‌های سریال جدیدش در پایان تاکید کرد: «من در لوکیشن سه راه امین حضور در خانه‌ای قدیمی بازی داشتم و دیگر لوکیشنی که بیشتر کار من آنجاست، عمارت بزرگی شبیه کاخ حوالی رباط کریم است. این سریال به نوعی اختلاف طبقاتی را نشان می‌دهد و در آن هم خانه سلطنتی داریم، هم منزل قشر متوسط و زیر متوسط.»

بنیاد فارابی درگذشت «خشایار الوند» را 

به سیروس الوند تسلیت گفت 

در پی درگذشت «خشایار الوند» هنرمند توانمند و فیلمنامه نویس سینما و تلویزیون، بنیاد سینمایی فارابی در پیامی درگذشت این هنرمند را به خانواده وی و جامعه هنری تسلیت گفت.

به گزارش امتیاز، در پیام تسلیت علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی آمده است:

«انالله و انا الیه راجعون

در نهایت تالم و اندوه فراوان، خشایار الوند یکی از فیلمنامه نویسان جوان و خوش قریحه سینما و تلویزیون درگذشت.

این هنرمند خلاق و توانمند، با نویسندگی و خلق آثاری ماندگار، به ویژه سریال‌های طنز، سال‌ها خنده را بر چهره مردم سرزمین خود نشانده است.

درگذشت مرحوم «خشایار الوند» را به فیلمساز پیشکسوتمان سیروس الوند، خانواده محترم و جامعه فرهنگی و هنری کشور تعزیت و تسلیت عرض نموده، از درگاه پروردگار، علو درجات و آرامش ابدی مسئلت می‌کنم. روحش شاد و یادش گرامی»

خشایار الوند امروز، پنجشنبه ۹ اسفند به دلیل ایست قلبی درگذشت.

او نویسنده فیلم‌هایی چون مزاحم، برگ برنده، هر چی تو بخوای، کیش و مات و... بوده است.

همچنین فیلمنامه سریال‌های چون «نقطه چین»، «شب‌های برره»، «مرد هزار چهره»، «مرد دو هزار چهره»، «قهوه تلخ»، «ویلای من»، «پایتخت»، «علی‌البدل»، «دیوار به دیوار» و… را هم برعهده داشت.

پیکر زنده یاد خشایار الوند روز شنبه یازده اسفند ماه، ساعت ۱۰ صبح از ساختمان شماره دو خانه سینما، در خیابان وصال تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده خواهد شد.

مراسم ترحیم این فیلم نامه نویس، روز دوشنبه ۱۳ اسفند ماه ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰. در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می شود.

 

شبکه ۲ و مشکل پر کردن کنداکتور عیدانه

جانشین «کلاه قرمزی» نیامده، شکست خورده است

«کلاه‌قرمزی» از کنداکتور پخش عید تلویزیون خارج شد؛ این یکی از اخبار مهم صبح پنجشنبه رسانه‌ها بود.

فاطمه پاقلعه‌نژاد: صبح پنجشنبه رسانه‌ها از این نوشتند که «کلاه قرمزی» به عید ۹۸ نمی‌رسد و این شبکه به جایش سریال «بالش‌ها» را خریده است.

«کلاه‌قرمزی» برنامه محبوب میلیون‌ها ایرانی حالا چندسالی است که برای رفتن روی آنتن با چالش‌هایی روبرو شده است. 

سال ۹۶ تلویزیون و تیم ایرج طهماسب بر سر حق پخش این برنامه و درآمدهایش به توافق نرسیدند تا نوروز ۹۶ کلاه قرمزی تکراری برای عید روی آنتن برود.

در سال ۹۷ هم دوباره همان دعواها وجود داشت و در نهایت کار به اینجا رسید که همان محصول تولیدی نوروز ۹۶ را روی آنتن ببرند.

امسال در فاصله بیست روز به عید سری جدیدی ضبط نشده اما عوامل سازنده «کلاه قرمزی» و مدیران شبکه ۲ هنوز درحال مذاکره هستند.

صبح پنجشنبه ولی خبر خرید سریال «بالش‌ه»ا برای قرار گرفتن در کنداکتور عیدانه شبکه ۲ به جای کلاه‌ قرمزی نشان از این داشت که مدیران تلویزیون از تیم ایرج طهماسب دلسرد شده‌اند.

پیگیری‌های خبرآنلاین اما حکایت از این دارد که مدیران شبکه ۲ سیما حق پخش سریال «بالش‌ها» را خریده‌اند؛ سریالی ۱۵ قسمتی که اگرچه خریداری شده است اما مشخص نیست اصلا جانشینی برای «کلاه قرمزی» باشد و مدیران شبکه ۲ هنوز برنامه مشخصی در این باره ندارند و اولویت‌شان در شرایطی که می‌دانند رقبای سختی در شبکه‌های دیگر دارند، «کلاه قرمزی» است چون در همه این سال‌ها در نوروز پرچمدار برنامه‌های عیدانه شبکه ۲ بوده است.

امسال البته این شبکه امید دارد سریال شبیه به فیلم‌فارسی حامد عنقا و بهرنگ توفیقی به نام «سر دوراهی» با بازی حمید گودرزی و میترا حجار بتواند آنتن را از رقبای دیگر ببرد. رقابتی که البته خیلی هم کار ساده‌ای نیست.

اما برای برنامه کودک معروف‌شان، اینکه آنها به سراغ «بالش‌ها» بروند کاری بس دشوار است که بتوانند با آن آنتن ساعت ۸ تا ۹ شب را در اختیار داشته باشند. «بالش‌ها» سریالی است که در شبکه نمایش خانگی منتشر شد اما اقبال عمومی بالایی بدست نیاورد.

«بالش‌ها» احتمالا اولین نمونه تولیدی در شبکه نمایش خانگی است که سر از تلویزیون در می‌آورد چون پیش‌تر این اتفاق برای هیچ یک از سریال‌های موفق مثل «قهوه تلخ» مهران مدیری، «شاهگوش» داود میرباقری و «شهرزاد» حسن فتحی که هر سه از سریال‌سازان سرشناس تلویزیون بوده‌اند نیفتاد ولی حالا کار داریوش فرضیایی که برای شبکه ۲ برنامه «محله گل و بلبل» را هم می‌سازد، افتاده است.

نکته نگران کننده در زمان توزیع «بالش‌ها» در شبکه‌ نمایش خانگی، انتقادهایی بود که به محتوای این سریال مخصوص کودکان وارد می‌شد. این‌که اصطلاحات زشت و توهین‌آمیز و رفتارهای خطرناک را یاد بچه‌ها می‌دهد. انتقادهایی که بسیاری آن را در عدم موفقیت این پروژه در بازار شبکه نمایش خانگی موثر می‌دانند.

حالا باید دید مدیران شبکه ۲ در صورت تصمیم به پخش این سریال، چه تمهیداتی برای حل چالش داشتن بدآموزی برای کودکان، خواهند داشت. آن‌ها فعلا سکوت کرده‌اند تا احتمالا تکلیف‌شان با سازندگان «کلاه‌قرمزی» مشخص شود.

 

اولین کارگردانی مهتاب نصیرپور پس از ۳ دهه بازیگری

مهتاب نصیرپور نخستین نمایش خود را فروردین سال آینده کارگردانی می‌کند.

این بازیگر، پس از ۳۳ سال بازیگری در تئاتر قصد دارد، فرودین سال آینده برای اولین بار نمایشی را به کارگردانی خودش روی صحنه ببرد.

نصیرپور متولد سال ۱۳۴۴ کازرون، کار بازیگری را با نمایش «کنیزک و بانو» در سال ۱۳۶۴ آغاز کرد و در طول سه دهه بازیگری تئاتر، با کارگردان‌هایی چون بهزاد فراهانی، محمد رحمانیان، محمد یعقوبی، ابوالقاسم معارفی، مجید بهشتی، سعید آرمند و حبیب رضایی در بیش از چهل نمایش ایفای نقش کرده است. وی برای نخستین اجرای خود، متنی از پل زیندل، نمایشنامه‌نویس آمریکایی و برنده جایزه پولیتزر را انتخاب کرده است. این تنها متن ترجمه شده از پل زیندل به فارسی است که برگردانِ آن توسط شهرام زرگر انجام گرفته و در نشر بیدگل به چاپ رسیده است. متن با نامِ The effect of gamma rays on man-in-the-moon marigolds منتشر شده که مترجم عنوانِ «اثر پرتوهای گاما بر روی گل‌های همیشه بهارِ ساکنانِ کره‌ی ماه» را برای آن برگزیده است. از دیگر آثار زیندل می‌توان به «روابط پنهانی میلدرد وایلد» و «خانم‌ها در آلامو» اشاره کرد. همچنین رمان «مرد خوکی» وی که ویژه‌ی کودکان و نوجوانان نوشته شده از پر فروش‌ترین آثارِ این ژانر با بیش از ۷ میلیون تیراژ است. داستان نمایش «اثر پرتوهای گاما…» در سال ۱۹۶۴ و در نیویورک می‌گذرد. داستان یک خانواده‌ ناکارآمد با یک مادر و دو دخترش که هر یک به نوعی معلولیتی جسمی یا روانی را به دوش می‌کشند.در سال ۱۹۷۲، پل نیومن فیلمی را بر اساس همین نمایشنامه و به همین نام با بازی همسرش، جوآن وودوارد کارگردانی کرد که این اجرا برای وودوارد، نخل طلای بهترین بازیگری از جشنواره‌ی کن را به ارمغان آورد. این نمایش به کارگردانی مهتاب نصیرپور از پانزدهم فروردین‌ در تماشاخانه‌ سپند روی صحنه می‌رود و بازیگران و عوامل آن در خبرهای بعدی اعلام می‌شوند.

نصیرپور در تلویزیون با حضور در آثار کارگردان‌هایی چون رضا کرم‌رضایی، مرضیه برومند، حسن فتحی، محمد رحمانیان، محمد عاقبتی، مسعود شامحمدی، مسعود آب‌پرور، جاوید مهتدی و پروانه مژده و.. در بیش از بیست تله‌تئاتر و نماهنگ و مجموعه‌ تلویزیونی حضور مستمر داشته است و بازی در سینما را هم از سال ۱۳۷۰ و با حضور در فیلم «مسافران» بهرام بیضایی آغاز کرد و با کارگردان‌هایی چون مرضیه برومند، شهریار بحرانی، رسول صدرعاملی، ابراهیم حاتمی‌کیا، محمدعلی باشه آهنگر، سهیلا گلستانی و مجیدرضا مصطفوی ادامه داد. او از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۸ در دپارتمان تئاتر دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و نیز دانشکده‌ هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی تهران به عنوان مدرس بازیگری به تدریس پرداخت.

از میان جوایز این بازیگر می‌توان به دو سیمرغ بلورین و یک دیپلم افتخار از جشنواره‌ فیلم فجر، تندیس بازیگری جشنواره‌ تئاتر فجر و تندیس بازیگری خانه‌ سینما اشاره کرد.