«وقتی ۵-۰ یا ۳-۰ می‌برید، وقتی پنج تا بازی پشت سر هم را با پیروزی پشت سر گذاشتید، همه چیز خوب و به کام است. اما وقتی در شرایط سخت قرار می‌گیرید، وقتی چند بازی را باخته‌اید، شخصیت واقعی‌تان مشخص می‌شود». منچستر یونایتد به رهبری اوله گونار سولشر در این شرایط سخت خودش را نشان داد و در حالیکه تا پیش از بازی دیشب، چهار شکست در پنج دیدار قبلی‌اش تجربه کرده بود، وستهم را برد تا همچنان در کورس کسب سهمیه چمپیونز لیگ باقی بماند. اما برای رسیدن به این هدف نمایش تیم سولشر باید خیلی بهتر از این‌ها باشد.

دو پنالتی پل پوگبا که پیروزی ۲-۱ را برای تیمش در اولدترافورد رقم زد، ضعف‌های عمیق این تیم را برابر وستهم پوشش داد. یونایتد با درجه‌ای از خوش‌شانسی سه امتیاز بازی دیشب را گرفت. گل فیلیپه اندرسون در نیمه اول، در حالیکه نتیجه هنوز صفر صفر بود، به غلط آفساید اعلام شد. در نیمه دوم هم بعد از اینکه مانوئل پلگرینی، میکل آنتونیو را به زمین فرستاد، او یک بار تیر دروازه یونایتد را مورد هدف قرار داد و یک بار دیگر با واکنش فوق‌العاده داوید دخئا از رسیدن به گل محروم ماند.

بعد از بازی خود سولشر اعتراف کرد تیمش در هفته‌های اخیر فرم خوبی نداشته و بدون برش لازم مقابل دروازه حریفان بازی کرده. اما مشکل بزرگ‌تر برای یونایتد خلق موقعیت‌های گلزنی است تا استفاده بردن از آن‌ها. تیم سولشر هفته قبل مقابل بارسلونا حتی یک ضربه درون چهارچوب هم نداشت، اتفاقی که اگر پنالتی پوگبا را کنار بگذاریم، در نیمه اول بازی برابر وستهم هم تکرار شد. اولین ضربه درون چهارچوب یونایتد در بازی دیشب توسط مارکوس رشفورد که به عنوان بازیکن تعویضی به زمین رفت در دقیقه ۵۸ به ثبت رسید. یعنی یونایتد پیش از این مهار از لوکاژ فابیانسکی  سه ساعت بدون حتی یه ضربه درون چهارچوب حریفان را پشت سر گذاشته بود.

شاگردان سولشر در بازی دیشب فقط وقتی در بعد انتقال و ضدحمله بودند خطرناک به نظر می‌رسیدند. این مشکلی عمیق برای پرافتخارترین تیم تاریخ لیگ انگلیس است. وستهم در اولدترافورد، در نیمه اول ۵۶ درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت و در نیمه دوم ۵۹ درصد. در نظر بگیرید وستهم تیمی است که این فصل خارج از خانه حتی یک بار هم به پیروزی نرسیده. اما شاگردان پلگرینی دیشب با نمایش چشمگیر دیگری از دکلن رایس میانه زمین را در اختیار گرفته بودند و توسط اندرسون و مانوئل لانزینی بارها خط دفاعی میزبانشان را آزار دادند. این آمار و عملکرد برای تیمی که سودای بازگشت به اوج را دارد به هیچ وجه قابل قبول نیست.

اسکوادی که به سولشر ارث رسیده فاقد مهره‌هایی است که بتوانند جریان بازی را کنترل کنند و از خلاقیت خودشان در میانه زمین برای باز کردن خطوط دفاعی حریفان استفاده ببرند. با اینکه سولشر موفق شده بهترین استفاده را از سرعت مهره‌های هجومی‌اش ببرد، اما صرفا خطرناک بودن در ضدحمله‌ها کافی نیست. این تیم مشخصا به یک خانه‌تکانی اساسی در تابستان نیازمند است تا دیگر تا این حد وابسته به پوگبا نباشد.

سولشر بعد از بازی قبول داشت تیمش با بهره از بخت و اقبال سه امتیاز بازی را گرفته و عامل اصلی پیروزی‌شان را واکنش عالی دخئا در نیمه دوم دانست. مربی یونایتد با اینکه از نمایش کلی پوگبا و فرد راضی بود اما اعتراف کرد تیمش در میانه زمین بیش از حد باز بازی کرده.

یونایتد بازی‌های حساسی در روزهای آینده پیش رو دارد، بازی‌های به این فصل و فصل بعد معنا می‌بخشند. سفر به نوکمپ و دربی منچستر در خانه، حتی میزبانی از چلسیِ مائوریتزیو ساری در اولدترافورد می‌تواند با استراتژی فوتبال واکنش‌گرا و متکی به ضدحمله‌ها پی گرفته شود و نتیجه بدهد، اما برای پیدا کردن تعادل و توان بازی مالکانه این تیم نیاز به تغییرات زیادی در پرسونلش دارد. برای همین تابستان ۲۰۱۹ پنجره نقل و انتقالات بسیار کلیدی‌ای برای سولشر محسوب می‌شود.

 

هنوز دو هفته‌ای تا پنج سالگی آن لغزش فراموش نشدنیِ استیون جرارد باقی مانده، اما امروز هیچ گریزی از حس دژاوو نیست... ۲۷ آوریل ۲۰۱۴ لیورپول میزبان چلسی بود و منچستر سیتی مهمان کریستال پالاس، دو بازی‌ای که سرنوشت قهرمانی لیگ برتر را تغییر داد.

شاگردان برندان راجرز با ۸۰ امتیاز در صدر جدول قرار داشتند و ۱۶ بازی بدون شکست را پشت سر می‌گذاشتند، روندی که شامل پیروزی‌های بزرگ برابر منچستر یونایتد، آرسنال و تاتنهام می‌شد. چلسی با پنج امتیاز کمتر از لیورپول در رده دوم قرار داشت و سیتی با یک امتیاز کمتر از چلسی، و البته با یک بازی عقب افتاده جایگاه سوم را به خودش اختصاص داده بود. فقط سه بازی به پایان لیگ باقی مانده بود و اگر لیورپول حتی یک امتیاز از چلسی در آنفیلد می‌گرفت تنها نیاز به دو پیروزی دیگر برای قطعی شدن قهرمانی‌شان پیدا می‌کرد. اما ژوزه مورینیو و شاگردانش سناریوی دیگری در سر داشتند.

بازی در لحظات پایانی نیمه اول بدون گل سپری می‌شد که به ناگاه جرارد، مردی که بیش از هر بازیکن دیگری در تاریخ لیگ برتر حسرت بالا بردن این جام را در دل داشت، دو اشتباه مرگبار پشت هم مرتکب شد؛ یک کنترل بد که توپ را جلوی پای دمبا با کاشت و بعد یک لغزش تمام‌کننده در راه تعقیب مهاجم حریف. با این فرصت باد آورده را به باد نداد و دروازه سیمون مینیوله را باز کرد. این گل جریان و تعادل بازی را تغییر داد و در نهایت پیروزی ۰-۲ چلسی در آنفیلد را با یک گل دیگر از ویلیان رقم زد.

برخی معتقدند فقط لغزش جرارد نبود که تمام امیدهای قهرمانی لیورپول را به یاس بدل کرد. اما واقعیت دقیقا همین است. اگر سیتی تمام چهار بازی باقی مانده‌اش را می‌برد، کاری که انجام دادند، لیورپول با یک تساوی برابر چلسی و پیروزی در دو بازی آخر لیگ برتر را فتح می‌کرد. بله، شاگردان برندان راجرز بعد از این شکست تلخ و باورنکردنی، پیروزی 0-3 برابر پالاس، در سلهرست پارک را هم ظرف ۱۲ دقیقه با تساوی ۳-۳ عوض کردند. اما این شوک بزرگ هم نتیجه و در ادامه همان فروپاشی روحی و روانی شکست برابر آبی‌پوشان استمفورد بریج بود.

حتی اگر لیورپول پیروزی‌اش برابر پالاس را هم حفظ می‌کرد باز هم لیگ را در رده دوم به پایان می‌رساند. لیورپول و سیتی هر دو در فصل ۲۰۱۳ به مرز ۱۰۰ گل در لیگ رسیدند، دستاوردی که آن را مدیون فرم فوق‌العاده سرخیو آگوئرو، ادین ژکو، لوئیس سوارز و دنیل استوریج بودند. اما تفاوت اینجا بود که شاگردان مانوئل پلگرینی ۱۳ گل کمتر از رقیب‌شان در کورس قهرمانی دریافت کرده بودند. بنابراین حتی اگر تیم راجرز پالاس را هم شکست می‌داد و لیگ را با امتیاز برابر با سیتی به پایان می‌رسید، قهرمانی از دستانشان دور می‌ماند.

حالا بعد از پنج سال یک بار دیگر در هفته‌ای سرنوشت‌ساز سیتی باید به سلهرست پارک سفر کند و لیورپول در آنفیلد به جدال چلسی می‌رود. اما لیورپول ۲۰۱۹ چه درس‌هایی از لیورپول ۲۰۱۴ گرفته؟ نکته کلیدی استحکام بیشتر خط دفاعی تیم یورگن کلوپ نسبت به تیم راجرز است، با تنها ۲۰ گل خورده، یکی کمتر از سیتی، به لطف حضور مهره‌هایی چون الیسون بکر و ویرجیل ون دایک. در ضمن لیورپول این فصل فقط یک بازی را در لیگ باخته، در حالیکه شاگردان پپ گواردیولا چهار بار طعم شکست را چشیده‌اند.

با این وجود سیتیِ گواردیولا تیمی بی‌رحم‌تر از سیتیِ پلگرینی است. سرنوشت قهرمانی، برعکس پنج سال پیش در چنین هفته‌ای، در دستان سیتیزن‌هاست. اگر شاگردان پپ تمام بازی‌های باقی مانده‌شان را ببرند هیچ کاری از دست لیورپول ساخته نخواهد بود. اما این بازی‌ها شامل میزبانی از تاتنهام، تیمی که سیتی هفته پیش در بازی رفت چمپیونز لیگ مقابلش شکست خورد، و البته سفر به اولدترافورد می‌شود.

بازی آرسنال مقابل ناپولی به حدی پر از موقعیت بود که هر دو تیم از این ناراحت هستند که چرا از فرصت‌های پرشمارشان استفاده نکردند. آرسنال که دو بر صفر پیروز شد، می‌توانست گل‌های بیشتری بزند و کار را تمام کند و ناپولی هم پس از شروع فاجعه‌بارش، فرصت‌های قابل توجهی را از دست داد.اما آرسنال شروع برق‌آسایی در این مسابقه داشت و توانست پیروز شود. به‌ویژه عملکرد دو هافبک میانی این تیم درخشان بود. لوکاس توریرا که زمانی در سمپدوریا بازی می‌کرد و آرون رمزی که در پایان فصل راهی یوونتوس می‌شود، گذشته و آینده سری آ هستند. هر دو نفر مقابل رقیب ایتالیایی آرسنال در حملات طوفانی بودند. 

در این فصل به‌ندرت دیده شده که این دو نفر کنار هم بازی کنند، چرا که گرانیت ژاکا - که پنجشنبه مصدوم بود - در ترکیب قرار می‌گیرد و اونای امری، مربی آرسنال هم تمایل چندانی به استفاده از رمزی در پستی عقب‌تر از معمول ندارد. اما در این بازی تیم میزبان بسیار هجومی بازی کرد. الکساندر لاکازت و پیر امریک اوبامیانگ در خط حمله بودند و مسعود اوزیل نقش شماره ۱۰ را داشت. رمزی هم به پیش می‌تاخت و توریرا هم از عقب بازیسازی می‌کرد. 

سه بازیکن تهاجمی اصلی آرسنال چندان در همکاری با هم موفق نبودند و بهترین حرکات آرسنال از سوی هافبک‌های این تیم شکل می‌گرفت که توانسته بودند بر آلن و فابین روییز غلبه کنند. سیستم ۲-۴-۴  ناپولی باعث شده بود وظیفه آنها مبهم باشد؛ اینکه با اوزیل یارگیری کنند یا اینکه رمزی و توریرا را مهار کنند، برایشان مشخص نبود.

گل اول بازی بسیار زیبا بود. اینسلی میتلند-نایلز که در پست بال تدافعی عالی بود، از میانه زمین شروع به حرکت کرد و توپ را به اوزیل سپرد. او بازی را نگه داشت و رمزی را پیدا کرد. رمزی توپ را به اوزیل برگرداند و او هم تک‌ضرب آن را به لاکازت سپرد. توپ در محوطه جریمه ناپولی به میتلند-نایلز رسید و او هم با کنترل و چرخش، پاسی عالی در مسیر رمزی فرستاد. 

این بازیکن ولزی توپ را به گوشه دورتر دروازه حریف فرستاد. این از آن گل‌های کلاسیک آرسنال بود که با دویدن در خط حمله و بازی ترکیبی عالی به ثمر رسید. این شبیه گل جک ویلشر مقابل نوریچ یا توماس روسیچکی برابر ساندرلند نبود اما در هر حال گل زیبایی بود، از آن گل‌هایی که ناپولی در دوران مائوریتسیو ساری به ثمر می‌رساند. روی گل دوم آرسنال خبری از پاس‌های پرشمار نبود. این گل با برخورد به مدافع حریف به ثمر رسید اما در هر حال نشان از تلاش‌های میزبان برای گلزنی و کیفیت بالای توریرا داشت. او در نیمه زمین ناپولی، آلن را تحت فشار گذاشت و توپش را گرفت. توریرا سپس به سمت دروازه حرکت کرد و نشان داد که با پای راستش می‌خواهد ضربه بزند اما توپ را به روی پای چپش آورد و سپس ضربه زد. شوت او به کالیدو کولیبالی برخورد کرد و درون دروازه رفت. این خلاصه‌ای از تسلط خط میانی آرسنال در این مسابقه بود. ناپولی بهت‌زده شده بود.

پیش ‌بینی می‌شد گل‌های بیشتری در راه است. اوزیل در یک صحنه با حرکتی عالی توانست ماریو روی را پشت سر بگذارد، در حالی که این بازیکن حریف می‌خواست دست به خشونت بزند. پاس رو به عقب اوبامیانگ به لاکازت هم باید با ضربه بهتر این مهاجم همراه می‌شد. میتلند-نایلز هم یک پاس به اوبامیانگ داد که ضربه چیپ او ارتفاع لازم را نداشت. اما در اواخر نیمه اول، هشداری جدی به آرسنال داده شد. خوسه کایخون از سمت راست گریخت و یک پاس رو به عقب خوب به لورنتزو اینسینیه داد. او که در فضای بین سه مدافع آرسنال قرار داشت، به سمت دروازه رفت. هافبک‌های آرسنال هم بیش از حد جلو بودند. ضربه اینسینیه از روی دروازه رد شد اما نشان می‌داد که آرسنال در مرکز میدان، یک بازیکن که با انضباط خاص حضور داشته باشد ندارد.

آرسنال در دفاع آسیب‌پذیر به نظر می‌رسید. آنها در نیمه دوم در خط میانی پرس نمی‌کردند و لوران کوشیلنی هم خط دفاعی را به جلو برده بود و همین باعث شده بود خطرات زیادی ایجاد شود. اینسینیه که برای تاثیرگذاری روی جریان بازی به عقب آمده بود، یک ضربه چیپ عالی زد که دریس مرتنس به توپ او نرسید. هر ضربه‌ای که مرتنس به توپ می‌زد باعث گل شدن آن می‌شد. سپس یک پاس ساده باعث شد اینسینیه در سمت راست فرار کند و سانتر زمینی او را پیوتر زیه‌لینسکی با تکل به سمت دروازه زد اما توپ او به بیرون رفت.

امری تلاش کرد بازی را ببندد. الکس ایووبی و هنریخ مخیتاریان جانشین اوزیل و لاکازت شدند و سیستم آرنسال از ۲-۱-۳-۴ به ۱-۲-۴-۳ تغییر کرد که بیشتر شبیه ۱-۴-۵ بود اما نکته مهم، حضور محمد الننی به جای توریرا بود تا دفاع تیم را مستحکم کند. پس از بازی، امری گفت که از نتیجه «۵۰ درصد» راضی است اما گفت که بخت دو تیم برای صعود ۵۰-۵۰ است. 

او گفت: «دو نیمه بازی کاملا متفاوت بود. در نیمه اول بازی را با حفظ توپ و جای‌گیری کنترل کردیم و می‌توانستیم با بازیکنان و توپ به سمت دروازه حریف حمله کنیم. نیمه دوم برای ما متفاوت بود. آنها بیشتر فشار آوردند، کنترل بازی را در دست گرفتند و مالکیت توپ بیشتری نسبت به ما داشتند.» امری همچنین گفت که آرسنال در بازی برگشت هم تهاجمی خواهد بود: «ما می‌خواهیم آماده این بازی شویم و ایده ما برای این دیدار تفاوتی با بازی رفت نخواهد داشت. ما می‌خواهیم هر مسابقه‌ای را ببریم و هدف ما این است که در خانه حریف هم پیروز شویم اما آنها در خانه خیلی قوی هستند.» 

آرسنال در این فصل در خانه حریفان ضعیف بوده است اما یک گل در ناپل باعث خواهد شد ناپولی به چهار گل نیاز داشته باشد. امری شاید دوباره ترکیبی تهاجمی بچیند. 

 

بارسلونا با خوش‌شانسی به پیروزی عظیم یک بر صفر در زمین منچستریونایتد دست یافت تا شانس خوبی برای صعود به جمع ۴ تیم نهایی لیگ قهرمانان و پایان دادن به طلسم یک‌چهارم‌نهایی داشته باشد. البته کاتالان‌ها با توجه به فشاری که در نیمه دوم بازی از سوی میزبان متحمل شدند، این مبارزه را تمام شده نمی‌پندارند. خط دفاعی بارسا عملکرد خوبی داشت تا جایی که منچستریونایتد حتی یک شوت در چارچوب نداشت اما این بیشتر به ضعف میزبان مربوط بود نه قدرت میهمان. 

بارسلونا در سال ۲۰۱۶ در زمین اتلتیکو مادرید ۲-۰ شکست خورده، در سال ۲۰۱۷ در تورین ۳-۰ و از همه دردناک‌تر باخت ۳-۰ سال قبل در رم سه حذف بارسلونا را در یک‌چهارم‌نهایی سه فصل اخیر رقم زده است اما این پیروزی خارج از خانه در حالی به دست آمد که شلختگی‌شان شاید باز هم کار دستشان می‌داد اگر با تیم بهتری بازی می‌کردند. بارسا خوش شانس بود که با چنین تیمی روبه‌رو نشد. یونایتد به دنبال ضدحمله بود اما بارسلونا زود ریتم خود را پیدا کرد، شاید تجربه تلخ حذف‌های گذشته بیدارش کرده بود؛ کاتالان‌ها مالکیت توپ را به دست گرفتند و در مقطعی به ۸۵ درصد نیز رسیدند. این تیم با یک پاسکاری عالی به گل رسید، سرخیو بوسکتس توپ را برای لیونل مسی و او برای لوییس سوارس فرستاد که توپ با ضربه سر او و با برخورد به لوک شاو راه دروازه را پیدا کرد اگرچه مهاجم اروگوئه‌ای می‌خواست بگوید بعد از نزدیک به چهار سال توانسته در یک مسابقه خارج از خانه لیگ قهرمانان گل بزند اما به‌عنوان گل به خودی ثبت شد. بعد از تنها ۱۲ دقیقه پیش افتادند و می‌توانستند رویاسازی کنند اما نتوانستند. جرارد پیکه در دفاع عالی بود، در تلاش و زمان‌بندی، با سرعت مارکوس رشفورد برابری می‌کرد اما تیم ارنستو والورده در مجموع لرزان بود. گل باید به آنها خودباوری می‌داد، باید کار یونایتد را تمام می‌کردند اما در عوض اجازه دادند یونایتد به بازی برگردد.اگرچه یونایتد نتوانست یک موقعیت مسلم گلزنی ایجاد کند اما قلب هواداران بارسا بارها توی دهنشان آمد. دیوگو دالوت موقعیت خیلی خوبی را از دست داد و مثلث خط میانی بارسا به دفعات مقهور همتایان یونایتدی شد؛ بوسکتس به طور خاص ضعیف بود و شانس آورد که اخراج نشد. به خاطر خطا روی اسکات مک تامینای عالی مجازات نشد چون همان اول بازی بود و دقیقه ۱۷ خطایش روی پل پوگبا با کارت زرد همراه شد. یک بار دیگر روی هافبک فرانسوی خطا کرد و بعد مرتکب هند شد تا ماندنش در زمین هواداران یونایتد را عصبانی کند. در نیمه دوم یونایتد پیش آمد و بارسا عقب رفت. رشفورد عجولانه فرصت خوبی را خراب کرد و واکنش عالی پیکه مانع از موفقیت آنتونی مارسیال شد. سوارس هم یک بار با کار خوب نلسون سمدو می‌توانست بازی را تمام کند اما بارسلونا برای برتری یک بر صفر هم آنقدر خوب نبود و پیروزی ۲-۰ از سرشان زیاد بود. 

پیشنهاد هنگفت یوونتوس برای جذب مدافع بارسا

یوونتوس برای فصل اینده به دنبال جذب یک مدافع سطح اول دنیاست و مدافع فرانسوی بارسا حالا گزینه مورد نظر بیانکونری محسوب می شود.

هر دو تیم بارسلونا و یوونتوس برای تابستان پیش رو در صدد جذب یک مدافع میانی باکیفیت هستند. گزینه شماره یک هر دو نیز ماتایس دی لیخت، کاپیتان 19 ساله آژاکس است اما به فاصله دو ماه تا باز شدن پنجره نقل و انتقالات تابستانی، به نظر، شانس پیوستن دی لیخت به بارسا بیشتر است.

در یوونتوس از این موضوع آگاه هستند و از حالا خود را برای چنین شرایطی مهیا کرده اند. طبق ادعای رای اسپورت، اگر یووه در جذب دی لیخت شکست بخورد، ساموئل اومتیتی، مدافع فرانسوی بارسا به گزینه اصلی این تیم برای تقویت خط دفاعی بدل خواهد شد و سران باشگاه حاضرند تا 80 میلیون یورو نیز به بارسا پیشنهاد بدهند که قطعا برای یک مدافع، رقم هنگفتی محسوب می شود.

در حال حاضر بارسا در دفاع میانی جرارد پیکه، کلمنت لانگله، ژان کلر تودیبو، فرمالن و اومتیتی را در اختیار دارد و با اضافه شدن احتمالی دی لیخت، می توان پیش بینی کرد که اومتیتی از این جمع جدا شود. همچنین از منچستر یونایتد نیز به عنوان مقصد احتمالی اومتیتی یاد می شود.

 

گواردیولا: امکان ندارد تا 71سالگی مربی‌گری کنم

پپ گواردیولا، سرمربی منچسترسیتی با تمجید از روی هاجسون، سرمربی کریستال‌پالاس، با این تیم گفت قصد ندارد تا زمانی که به سن و سال هاجسون می‌رسد هنوز مربی باشد.

او قبل از بازی دو تیم با تمجید از روی هاجسون، سرمربی این تیم گفت: امکان ندارد بتواند مثل هاجسون چندین دهه به مربی‌گری فوتبال ادامه دهد و زمانی که به سن و سال او می‌رسد همچنان روی نیمکت تیم‌های فوتبال بنشیند.

هاجسون مسن‌ترین مربی‌ای است که در تاریخ لیگ برتر، هدایت یک تیم را در این لیگ به عهده داشته ولی گواردیولا گفت: با وجود تحسین و احترامی که برای چندین دهه حضور هاجسون در دنیای مربی‌گری قائل است ولی امکان ندارد بتواند مثل او تا این سن و سال به مربی‌گری ادامه دهد.

گواردیولا در این باره به خبرنگاران گفت:» من مثل هاجسون بشوم؟ نه، امکان ندارد. روی هاجسون عاشق این کار است. او واقعا بی‌نظیر است. فقط کسی می‌تواند تا این سن به مربی‌گری ادامه دهد که به این حرفه با تمام وجود عشق بورزد».

گواردیولا 48ساله در ادامه صحبت‌هایش گفت:» از اینکه دوباره هاجسون را در زمین فوتبال می‌بینم خیلی خوشحالم. ولی من دوست دارم قبل از مرگم کارهای دیگری هم بکنم. من عاشق شغلم هستم ولی همیشه به این فکر می‌کنم که بعد از بازنشستگی به سراغ فعالیت‌های دیگر بروم. خانواده‌ام و همسرم هم با من هم‌عقیده هستند. تا 71سالگی مربی‌گری کردن؟ نه، امکان ندارد».

 

دعوای مارادونا با همبازی‌های 

جام جهانی 86

روزنامه اسپانیای آ اس گزارش داد دیگو مارادونا از یک گروه واتس‌آپ که توسط اعضای تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 86 ساخته شده بود با عصبانیت بیرون آمده و با همبازی‌های سابقش قهر کرده.

روزنامه اسپانیایی آ اس با انتشار گزارشی به نقل از  خولیو اولاتریکوچئا ملی‌پوش سابق آرژانتینی و از ستاره‌های این کشور در جام جهانی 86، به دیدار اخیر ستاره‌های آرژانتینی جام جهانی 1986 مکزیک، ستاره‌های طلایی‌ای که توانستند جام جهانی را بالای سر ببرند، با سرمربی افسانه‌ای آن تیم، کارلوس بیلاردو اشاره کرده و به آنچه در این دیدار گذشته و حواشی آن پرداخته است.

اولاتریکوچئا درباره دیدار ستاره‌های آرژانتینی جام جهانی 86 با بیلاردو می‌گوید:» با کارلوس ناهار خوردیم. دیدار فوق‌العاده پراحساسی بود. کارلوس بعد از یک دوره بیماری در حال بهبود است و ما غافلگیرش کرده بودیم چون نمی‌دانست که همه بچه‌ها قرار است با هم به دیدنش بروند».

اما جالب‌ترین نکته‌ای که در صحبت‌های اولاتریکوچئا وجود دارد ماجرای عصبانی شدن دیگو مارادونا از هم‌تیمی‌های سابقش است. او در این باره گفت:» ما با دیگو هیچ تماسی نداریم چون او حتی در گروه واتس‌اپ بچه‌های تیم ملی 86 هم نیست. دیگو قبلا در این گروه حضور داشت، گروهی که همه بچه‌هایی که در جام جهانی 86 مکزیک قهرمان دنیا شده بودند در آن عضو بودند. ولی دیگو یک روز از دست ما عصبانی شد و گروه را ترک کرد. ولی ما او را درک می‌کنیم. همه می‌دانند دیگو چطور عصبانی می‌شود».

این ستاره سابق تیم ملی آرژانتین در ادامه صحبت‌هایش از مارادونا به عنوان پیش‌قراول آرژانتین در جام جهانی 86 یاد کرده و می‌گوید:» در آن جام جهانی دیگو یک تنه جلوی لشکر تیم ملی آرژانتین حرکت می‌کرد و ما همه با شمشیرهای آخته و پرچم به دست پشت سر او به پیش می‌رفتیم. مارادونا ستاره بزرگ تیم ما بود ولی پشت سر او تیمی وجود داشت که تک تک بازیکنانش باکیفیت و باشخصیت بودند و هر کدام می‌توانستند کاپیتان یک تیم ملی باشند».