|
آلبیسلسته و انتخابهای سوالبرانگیز اسکالونی
لیونل اسکالونی همین چهار سال پیش فوتبالش را به پایان رساند و حالا در مقام مربی تیم ملی آرژانتین اولین بازیهای رسمیاش روی نیمکت آلبیسلسته را در کوپا امریکا تجربه خواهد کرد. آرژانتین به رهبری اسکالونی در قدم اول، در بازیای دوستانه مغلوب ونزوئلا شد. دو بازی بعدی پیروزی برابر مراکش و نیکاراگوئه را به همراه آورد، نتایجی که البته هیچ کمکی به روشنتر شدن وضعیت این تیم نکرد.
اسکالونی که خودش سابقه بازی در تیم ملی در پست وینگبک را دارد، سیستم تیمش را از دفاع سه نفره به دفاع چهار نفره تغییر داده، رویکردی که به احتمال زیاد در کوپا امریکا هم ادامه پیدا کند. جدا از این تغییر سیستم تصمیم او مبنی بر کنار گذاشتن گابریل مرکادو، آنخل کورئا و مائورو ایکاردی هم بحث و جدلهای زیادی در جامعه فوتبالی آرژانتین به پا کرده، به خصوص با اضافه شدن ماتیاس سوارز 31 به اسکواد نهایی تورنمنت.
مهمترین خبر در این میان بازگشت لیونل مسی و البته آنخل دی ماریا و سرخیو آگوئرو به تیم ملی است. از جام جهانی روسیه به بعد این اولین بار است که نام دی ماریا و آگوئرو در فهرست آلبیسلسته دیده میشود.
نام بزرگ دیگری که از اسکواد نهایی حذف شده سرخیو رومرو است. گلر شماره یک آرژانتین سالها عادت به نیمکتنشینی در بازیهای باشگاهی داشته و این وضعیت هیچوقت باعث کنار گذاشته شدنش از تیم ملی نشده. این بار اما ذخیره داوید دخئا در منچستر یونایتد جایی در جمع آرژانتینیها نخواهد داشت، تیمی که در پنج بازی اخیر از پنج دروازهبان مختلف استفاده کرده. نکته سوالبرانگیز دیگر این اسکواد پست دفاع راست است، جاییکه که رنزو ساراویا با سه بازی ملی تنها گزینه طبیعی به حساب میآید. خوان فویت، مدافع مرکزی جوان و کمتجربه تاتنهام هم دیگر بازیکنی است که میتواند در این پست به زمین برود.
نکته امیدوارکننده برای هواداران آلبیسلسته اما حضور جووانی لو چلسو در اسکواد نهایی است. لو چلسو فصلی عالی را در خط میانی بتیس پشت سر گذاشته، فصلی با 16 گل در رقابتهای مختلف. رودریگو دپول دیگر هافبک آیندهدار آرژانتین است که این فصل 9 گل و 8 پاس گل با پیراهن اودینزه به ثبت رساند. دپول به علاوه آماری چشمگیر در زمینههای دیگر هم داشت: میانگین 2.5 ضربه به دروازه، 2.8 پاس کلیدی و 2.3 دریبل در هر 90 دقیقه سری آ.
در نهایت اما کلیدیترین و سرنوشتسازترین نکته برای آرژانتین، مثل تمامی سالهای اخیر، نوع استفاده از مسی است. ابرستاره بارسلونا در 9تا از 12 بازی ملی اخیرش موفق به گلزنی نشده و اگر قرار باشد تیم اسکالونی حداقل مثل دو دوره قبلی کوپا امریکا تا فینال پیش برود نیاز به مسیای در اوج دارد.
آرژانتین در این دوره از کوپا در دور گروهی باید برابر کلمبیا، پاراگوئه و حریفی ناشناخته به نام قطر به زمین برود. مهمان جدید این جشن فوتبال آمریکای جنوبی، در راه فتح جام ملتهای آسیا هر هفت بازیاش را با پیروزی پشت سر گذاشت و تنها یک بار دروازهاش را باز شده دید.
هواداران آرژانتینی به پایانهایی تلخ و غمانگیز برای تیم ملیشان عادت کردهاند. آلبیسلسته بین سالهای 2014 تا 2016 تا یک قدمی قهرمانی سه تورنمنت بزرگ، یعنی جام جهانی، کوپا امریکا و کوپا امریکا سنتناریو (جشن صد سالگی) پیش رفت، اما با شکست برابر آلمان و شیلی موفق به شکستن طلسم حالا نزدیک 25 سال جام نگرفتن نشد.
آخرین افتخار ملی فوتبال آرژانتین در سطح بزرگسالان به کوپا امریکای 1993 برمیگردد. آیا این بار آلبیسلسته، با تمام مشکلاتی که دارد، در خاک سنتیترین رقیبش، یعنی برزیل، به روند ناکامیهایش پایان خواهد داد؟
اسپرز و آیندهای پیچیده بدون اریکسن
وقتی ضربه دیووک اوریگی وارد دروازه هوگو یوریس شد، امیدهای تاتنهام برای بازگشت به فینال چمپیونز لیگ هم به پایان رسید. برای همین بود که کریستین اریکسن سرش را پایین انداخت و با ناامیدی به سوی مرکز زمین حرکت کرد. تاتنهام در نهایت بازی را 0-2 در مادرید باخت تا شگفتی پسران موریسیو پوچتینو در اروپا تکمیل نشود، تیمی که شاید برای آخرین بار اریکسن را در ترکیب خودش میدید.
اریکسن هفته گذشته در مصاحبه با روزنامهای دانمارکی اعلام کرد آماده تجربهای جدید است. بدین ترتیب با توجه به اینکه تنها یک سال از قرارداد او با اسپرز باقی مانده، امکان جدایی او از این تیم در تابستان پیش رو بسیار زیاد است. با اینکه برخی هواداران تاتنهام از نمایش هافبک محبوبشان در استادیوم واندا متروپولیتانو راضی نیستند و بر این باورند که او در بازیهای بزرگ زیادی گم میشود، پر کردن جای خالی اریکسن ماموریتی بسیار دشوار خواهد بود.
اریکسن سال 2013 از آژاکس راهی اسپرز شد و در دورانی پا به لیگ برتر گذاشت که مهرههای خلاقی چون ادن ازارد، مسوت اوزیل، داوید سیلوا و کوین دبروینه در آن حضور داشتند. از نظر آمار و ارقام اما اریکسن کارنامهای موفقتر از همه این ستارهها داشته است.
از شروع فصل 2014-2013 بدین سو اریکسن 60 پاس گل در لیگ داده، و 547 فرصت گلزنی برای همتیمیهایش پدید آورده. از این مجموع 547 فرصت، 70تایش با در نظر گرفتن معیارهای اوپتا موقعیت گلزنی صد در صد به حساب میآید. در تمام این زمینهها اریکسن بالاترین آمار لیگ را در اختیار دارد. در ضمن او در این مقطع 49 بار هم دروازه حریفان را باز کرده، آماری که او را در رده 14اُم کل بازیکنان لیگ برتر قرار میدهد، بالاتر از هر هافبک دیگری. اریکسن همین امسال فقط شش گل از بیرون باکس زد و برای همین همبازیهایش به او لقب «گولاتزو» (گل زیبا) دادند.
با وجود تمام درخششی که هافبک سابق آژاکس برای اسپرز داشته، آمار کلی او از فصل 2017-2016 به بعد، که بهترین سال تیم پوچتینو در لیگ برتر بود، سیری نزولی طی کرده. درست است که تعداد شوتها و فرصتهای پدید آورده توسط او کمتر شده، اما میانگین پاسهای او در هر 90 دقیقه از 56 به 60 رسیده و این رشد نشان از تغییر پست او و وظایف متفاوتی است که مجبور به اجرایش شده.
عمق کم اسکواد اسپرز، به دلیل فعالیت کمرنگشان در بازار نقل و انتقالات، در دو سال اخیر اریکسن را وادارا به عقبتر بازی کردن کرده. پس عجیب نیست آمار هجومی او، وقتی مجبور است دورتر از دروازه حریفان حاضر باشد، کاهش پیدا کند. با این وجود شخصیت اریکسن همیشه انسانی آرام و سر به زیر بوده، بازیکنی که علاقهای به شکایت کردن ندارد: «برای من مهم نیست ستاره زمین باشم، مادامی که تیم میبرد، برای من مهم نیست. من فقط کاری که باید را انجام میدهم، چون اگر بازی را نبریم هیچ چیز دیگر اهمیتی ندارد».
اریکسن این فصل با گلهای کلیدیاش مقابل اینتر و برایتون و برنلی راه صعود تیمش به فینال چمپیونز لیگ را هموار کرد و باعث قرار گرفتن آنها در رده چهارم جدول لیگ و کسب سهمیه برای سال آینده شد. جدا از این لحظات امتیازآور اریکسن همیشه یکی از دوندهترین بازیکنان تیمش هم بود. او این فصل میانگین 12.2 کیلومتر در هر 90 دقیقه دویده، آماری که بالاتر از آن در جمع بازیکنان اسپرز دیده نمیشود. همین انرژی خستگیناپذیر است که اریکسن را بدل به مهرهای ایدئال برای اجرای سبک بازی مورد نظر پوچتینو در زمین کرده. به شکلی شگفتانگیز اریکسن در تمام این سالها آمار مصدومیت بسیار پایینی هم داشته. او از سال 2014 به بعد فقط و فقط 9 بازی را در لیگ از دست داده، از مجموع 190 بازی.
پوچتینو در دو فصل اخیر به دلیل مصدومیتهای زیاد هری کین راههایی برای بازی بدون کاپیتان و گلزن اولش پیدا کرده. اما اگر قرار باشد اریکسن در تابستان تیم را ترک کند، پوچ با چالش دشوار دیگری روبرو خواهد شد، البته اگر خودش هم در تاتنهام باقی بماند.
رونالدو ۲۹-۳۴ مسی؛ اهمیت جامهای کدام؟
نود - یکشنبه شب و در فینال رقابت های لیگ ملت های اروپا پرتغال در ورزشگاه دراگائوی پورتو به مصاف هلند رفت و در پایان توانست با پیروزی ۱-۰ به قهرمانی در این رقابت های تازه تاسیس برسد تا بعد از قهرمانی در یورو ۲۰۱۶، در یک رقابت معتبر دیگر نیز بر بام اروپا بایستد. شاید در بازی یکشنبه شب برخلاف همیشه، طرفداران لیونل مسی هم در طرف پرتغال و کریس رونالدو قرار داشتند. در فصلی که لیونل مسی با ثبت نمایش های فردی درخشان دوباره در قامت یک مدعی توپ طلا ظاهر شده، ویرجیل فندایک هلندی با نمایش های مستحکم در قلب خط دفاعی هلند و لیورپول و البته قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا به جدی ترین نامزد کسب مهم ترین جایزه انفرادی دنیای فوتبال تبدیل شده است. در حقیقت فتح لیگ ملت های اروپا توسط هلند میتوانست فندایک را یک گام دیگر به کسب توپ طلا نزدیک کند اما رونالدو و یارانش در سلسائوی اروپا این اجازه را به او ندادند تا رقابت برای کسب توپ طلای ۲۰۱۹ همچنان ادامه داشته باشد. اما در سمت دیگر، رونالدو با جشن گرفتن دومین قهرمانی خود در عرصه ملی، منتقدان خود در این عرصه را از قبل هم ساکت تر کرد و با فرم صورت خود در هنگام کسب جام، احتمالا طعنه ای هم به لیونل مسی زد؛ ستاره ای که هنوز به همراه آرژانتین قهرمانی در عرصه ملی تجربه نکرده و با وجود در پیش بودن کوپا آمریکای ۲۰۱۹، شانس چندانی برای فتح این رقابت ها ندارد. اما با کسب یک جام دیگر، البته از نوع ملی آن، بد نیست نگاهی داشته باشیم به روند جام های کسب شده میان این دو فوق ستاره از آغاز دوران حرفه ایشان.
۲۰۰۲: شروع رونالدو
کریستیانو رونالدو که برای اولین بار در فصل ۰۳-۲۰۰۲ در تیم اصلی اسپورتینگ لیسبون حضور یافته بود، خیلی زود و در همان آغاز فصل نخستین جام دوران حرفه ای خود را کسب کرد. اسپورتینگ که در فصل ۰۲-۲۰۰۱ دوگانه داخلی لیگ پرتغال را کسب کرده بود در سوپرجام سال ۲۰۰۲ به مصاف لیکشوش، نایب قهرمان جام حذفی رفت. پیش بینی برتری اسپورتینگ کار سختی نبود و شاگردان لاژلو بولونی با نتیجه ۵-۱ به برتری رسیدند. رونالدو با شماره ۲۸، ۹۰ دقیقه بر روی نیمکت نشست اما توانست مدال قهرمانی را دریافت کند.
۲۰۰۳-۲۰۰۸: شروع مسی، ادامه برتری رونالدو
در شرایطی که مسی در اولین فصل خود به همراه بارسلونا بی حضور داشت، رونالدو در اولین فصل حضور در منچستریونایتد توانست قهرمانی جام حذفی انگلیس در فصل ۰۴-۲۰۰۳ را جشن گیرد. یونایتد در فینال میلوال را شکست داد و رونالدو در حضور ۸۴ دقیقه ای خود، گل اول تیمش را به ثمر رساند. اما آغاز فصل ۰۵-۲۰۰۴، آغاز دوران متفاوتی برای هر یک میشد.
در این فصل و با ورود ژوزه مورینیو به فوتبال انگلستان و باشگاه چلسی، دوران جدیدی برای منچستریونایتد آغاز میشد. یونایتد یک فصل بدون جام را سپری کرد و در همین فصل، لیونل مسی با انجام اولین بازی های خود برای بارسلونا، نام خود را در بین قهرمانان لالیگا در فصل ۰۵-۲۰۰۴ یافت. در فصل ۰۶-۲۰۰۵، مسی باز هم قهرمان لالیگا میشد و البته بارسلونا با برتری ۲-۱ مقابل آرسنال در فینال پاریس، به اولین قهرمانی اروپایی خود بعد از ۱۴ سال هم دست مییافت تا این مسی باشد که جلوتر از رونالدو، به اولین قهرمانی اروپایی میرسد. سهم منچستریونایتد از فصل ۰۶-۲۰۰۵، تنها یک قهرمانی در جام اتحادیه بود. مسی در سال ۲۰۰۶ برای اولین بار به قهرمانی در سوپرجام اسپانیا رسید و شاید در آن برهه کمتر کسی باور میکرد که مسی و بارسلونا برای کسب یک جام دیگر، تا فرارسیدن سال ۲۰۰۹ صبر کنند. منچستریونایتد در این دوران به بام فوتبال انگلیس بازگشت و رونالدو در فصل ۰۷-۲۰۰۶، اولین قهرمانی خود در لیگ برتر را تجربه کرد. او در سال ۲۰۰۷، برای اولین و آخرین بار طعم قهرمانی در جام خیریه را هم چشید و قهرمانی در فصل ۰۸-۲۰۰۷ لیگ برتر، با قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا توام شد تا رونالدو در این عرصه نیز خود را به مسی برساند. او البته در پایان سال ۲۰۰۸، قهرمانی در جام جهانی باشگاه ها را هم تجربه کرد.
۲۰۱۹- اکنون: رقابت دورادور رونالدو در اولین افتخار خود به همراه یوونتوس قهرمان سوپرجام ایتالیای سال ۲۰۱۸ شد اما چون این رقابت در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۹ انجام گرفت، آن را در رده جام های رونالدو در سال ۲۰۱۹ قرار داده ایم. مسی و رونالدو در این سال عملکردهای نسبتا مشابهی در جام آوری داشتند؛ هر دو در لیگ های داخلی موفق ظاهر شدند و هر دو جام های حذفی کشورهایشان و البته لیگ قهرمانان را از دست دادند. رونالدو با قهرمانی در لیگ ملت های اروپا فاصله خود را با مسی کمتر کرد و مسی این فرصت را دارد که در کوپا آمریکا جبران کند. هر دو البته سوپرجام های ایتالیا و اسپانیا را هم در پیش خواهند داشت. مسی در دوران حرفه ای خود به ۳۴ جام دست یافته که البته تمامی این جام ها با پیراهن بارسلونا کسب شده اند. (۱۰ لالیگا، ۶ کوپا دلری، ۷ سوپرجام اسپانیا، ۴ لیگ قهرمانان اروپا، ۳ سوپرجام اروپا، ۳ جام جهانی باشگاه ها) این در حالی است که جام شب گذشته، شمار جام های دوران حرفه ای رونالدو را به عدد ۲۹ رساند.
نکته قابل تامل اما آن است که افزون بر دو جام ملی، که برتری قابل ملاحظه ای را در این رقابت دو نفره به رونالدو میدهد، فوق ستاره پرتغالی جام های خود در عرصه باشگاهی را به همراه ۴ باشگاه گوناگون کسب کرده است؛ یک جام به همراه اسپورتینگ لیسبون، ۹ جام به همراه منچستریونایتد، ۱۵ جام به همراه رئال مادرید و ۲ جام به همراه یوونتوس.
رونالدو در هر باشگاهی که رفته موفق به کسب جام شده و اکنون این پرسش به میان میآید که آیا مسی نیز در صورت حضور در باشگاه های بزرگ دیگر میتوانست چنین کارنامه رنگارنگی از جام های را داشته باشد یا خیر.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4057/17714/67302
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4057/17714/67303
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4057/17714/67304
|
عناوین این صفحه
- آلبیسلسته و انتخابهای سوالبرانگیز اسکالونی
- اسپرز و آیندهای پیچیده بدون اریکسن
- رونالدو ۲۹-۳۴ مسی؛ اهمیت جامهای کدام؟