|
شیری که «تلویزیون» را مسموم کرد!
همه «زنده»ها قربانی میشوند؟
عطیه مؤذن
طرح پرحاشیه موضوع شیرهای آلوده به سم از آنتن زنده تلویزیون، طی هفته گذشته چالشهای دنبالهداری را رقم زد که به نظر میرسد یکی از تبعات آن جدیتر شدن احتمال ضبطی شدن برنامههای زنده باشد.
چهره هفته؛ عبدالله روا
در هفتهای که گذشت، عبدالله روا مجری جوان و موفقی که به تازگی اجرای «سلام صبح بخیر» را از آنتن صبحگاهی شبکه سه بر عهده گرفته است، اولین کسی بود که در بحث هول و هراس مردم از خوردن شیرهای مسموم نقشافرینی کرد و به نوعی به آن رسمیت بخشید.
حاشیه شیرهای مسموم درست در اولین روز این هفته رخ داد و شنبهای پر استرس را برای مردم رقم زد؛ زمانیکه بهادر حاجی محمدی کارشناس برنامه که بازرس انجمن بهداشت و ایمنی مواد غذایی معرفی شد، آمارهایی از وجود سم آفلاتوکسین در شیر در شهرهای مختلف ایران ارائه داد و بیان کرد که این آمارها براساس تحقیقاتی است که به دست او رسیده است.
مجری برنامه هم بدون چالش جدی با مهمان که البته به اعتبار سمت و تحصیلات وی بود، بعد از این سخنان گفت «چطور ما نمیتوانیم مردمی باشیم که یک هفته شیر نخریم»!
او سپس در جملات بعدی در یک صحبت بهظاهر کارشناسانه در همان برنامه، نتیجهگیری میکند و بعد به مخاطبان میلیونی سیما «هشدار» میدهد که شیرهایی که از سوپرمارکتها خریداری و در منزل استفاده میشود به سم آلوده است و با اشاره دوباره به آمارها با لبخند در مقابل دوربین میگوید «خواهش میکنم فعلاً شیر استفاده نکنید و اون بزرگوارانی که این اطلاعات را دارند اگر فکر میکنید کسانی که شیر میخورند دشمنان شما هستند، اشتباه میکنید.»
هرچند روا اینجا قرار نیست به عنوان یک مقصر معرفی شود اما مجری برنامههای تلویزیونی صرفاً هدایت کننده یک بحث سرگرمکننده، جذاب یا پیش برنده نیستند. مجری در چنین بحثهایی باید به مثابه یک خبرنگار عمل کند باید جستجوگر باشد و تا قبل از اثبات یک ماجرا، لااقل برای خودش، حکم قطعی برای مسائلی که با سلامت روانی میلیونها نفر در ارتباط است صادر نکند.
روا روز بعد البته قصد داشت به حاشیهها و نگرانیهای بوجود آمده پاسخ دهد و در توضیحاتی بیان کرد «کسی اومده بود که بازرس است، تدریس میکند و کسی نبود که فکر کنید ما شانسی او را پیدا کرده ایم و او مدعی بود که در شیرها مقدار قابل توجهی سم است.» و ادامه میدهد که خودش سوادی نسبت به این موضوع ندارد و حتی اسم سم را هم نمیتوانسته است بگوید.
به نظر میرسد همین حاشیهها باعث شده او روزهای بعد نتواند در قاب تلویزیون ظاهر شود و چند روزی است که حسین کلهر دوباره اجرای این برنامه را به دست گرفته است.
روا البته از مجریان جوان و موفق تلویزیون است و «ویدئو چک» از جمله برنامههای اوست که هنوز هم مخاطب پیگیر و فالورهای مختص خود را دارد. شوخیهای او در این برنامه با بسیاری از فوتبالیها طرفدارانی هم پیدا کرد شوخیهایی که اگرچه حتی به تیکههای سنگین برای فوتبالیها تبدیل شد اما صرفاً جسورانه بود و بی احترامی یا دیالوگهای زردی که برای دیده شدن برنامهها به کار برده میشود وجود ندارد.
او این برنامه را متناسب با فضای شکل گرفته و محتوای آن اجرا میکند و از مونولوگها تا شوخیهایش و حتی سوال چهار گزینهای برنامه با فضای «ویدئو چک» مرتبط است.
با این حال روا در «سلام صبح بخیر» یک هفته سختی را پشت سر گذاشت و شاید بخشی از حاشیهها دامن خود او را هم به عنوان مجری برنامه که روی سخن مهمان صحه گذاشت و بیشتر مردم را به شیر نخریدن و نخوردن ترغیب کرد، گرفت.
حاشیه هفته؛ چالش «شیر» و سمی که نبود!
قضیه «شیر» اما در یک هفته گذشته به یک بحث ملی و حتی فراملی تبدیل شد؛ از بحثهای خانوادگی و مادران نگرانی که شیر را تحریم کردند تا بحثهای رسانهای که به دنبال حقیقت بودند و مدیرانی که سعی کردند تا به روشنگری در این باره بپردازند.
فیلم صحبتهای کارشناسی که به عنوان بازرس انجمن بهداشت در برنامه «سلام صبح بخیر» حضور یافته بود و برای اولین بار بحث سم آفلاتوکسین در شیر را کلید زد خیلی زود در تمام شبکههای اجتماعی پیچید. سخنان این بازرس توسط کارشناسان و مدیران ارشد وزارت بهداشت تکذیب و حتی آمارهای جدیدی از میزان پایین و بی خطرِ سم آفلاتوکسین در شیرهای ایرانی در مقایسه با اروپا و آمریکا ارائه شد و به این ترتیب تمام قسمتهای برنامه «سلام صبح بخیر» در یک هفته گذشته به مباحث کارشناسی در این زمینه اختصاص یافت تا فضای مسموم برنامهای که خود اولین جرقههای نگرانی را کلید زده بود بشوید و ببرد.
این برنامه تلاش کرد تا با ارتباط گرفتن با مدیران و کارشناسان به صورت حضوری و تلفنی این نگرانی ملی را برطرف کند. بخشی از این حرکت جبرانی نیز لیوانهای شیری بود که صبح به صبح در آیتمهای مختلف برنامه، مجری و مهمان در مقابل دوربینها مینوشیدند تا خیال مخاطب را بابت استرسی که به جانشان افتاده است راحت کنند.
گستره صحبتهای کارشناس اما خیلی زود وسعت پیدا کرد و خبر رسید فیلم این صحبتها آنچنان در کشورهای منطقه و همسایه ایران دست به دست شده است که بخشی از شیرهای ایرانی که به صورت روزانه به جهان صادر میشد برگشت خورده است و این اتفاق ملی حالا بازتابی جهانیتر پیدا کرده است.
تلویزیون هم در این یک هفته و در شبکههای مختلف دست به کار شد تا بر بطلان ادعای کارشناس اولیه مهر تأیید بزند اما جالب اینجا بود که در برخی از برنامهها نیز، فضای مجازی را مقصر و شروعکننده این اتفاق دانستند؛ مثلاً شاهین شرافتی مجری برنامه «انتهای الوند» در شبکه دو در تماس تلفنی با سخنگوی سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت اینگونه شروع میکند که در یکی دو روز گذشته با انتشار شایعات در فضای مجازی و به مخاطره افتادن امنیت روانی مخاطبان سراغ این گفتگو رفته اند؛ سخنی که باعث شد در همان واکنش اولیه مهمان برنامه با این نکته صحبتهای خود را آغاز کند: این شایعات از فضای مجازی نبود و خود تلویزیون این اتفاق را رقم زد.
با این حال سم آفلاتوکسین که درصدی از آن در همه شیرهای دنیا موجود است و به گفته کارشناسان این درصد طبیعی در ایران حتی از استانداردهای اروپا و امریکا هم کمتر است در این یک هفته بیشتر بلای جان خود تلویزیون شد و یقه این رسانه فراگیر را گرفت.
سمی که البته یک بار دیگر قدرت یک رسانه فراگیر را به همگان ثابت کرد که چقدر میتواند حتی در «حذف» یک ماده اساسی و اولیه از سبد مصرف مخاطب تعیین کننده باشد و یک هراس جمعی را رقم بزند و هشداری بود تا اولین گامها برای بخشی از تغییرات ساختاری در برنامهها نیز به صورت جدی کلید بخورد.
اتفاق ویژه هفته؛ برنامههای «زنده» میمیرند؟
تلویزیون این روزها حاشیههای زیادی را یکی پس از دیگری میگذراند؛ حاشیههایی از صحبتهای متحیرانه خود مجریان تلویزیونی گرفته که گاه مردم را به جمع کردن از سرزمین مادریشان و مهاجرت ترغیب میکنند تا صحبتهای کارشناسان و مهمانان برخی برنامهها که همه عرف و هنجارهای جامعه را به هم میزند و یا آنها را به ترس و هراس میاندازند. اتفاقاتی که هر یک از آنها عدهای را ناراحت کرده است، از مردم تا صاحب نظران. اتفاقاتی که برخی شأن جرقههای کوچکی بود که باعث سوءاستفاده هم شد چه در داخل؛ از طریق اشخاص یا گروهها و چه در خارج؛ از طریق رسانههایی که دشمنی شأن بارها و بارها ثابت شده است.
تلویزیون حالا و شاید در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی سعی دارد کمی این روند حاشیهای را هدایت کند و این بار دست به تصمیمی جدی، سخت و البته جسورانه زده است؛ تصمیمی که طی آن بخش زیادی از برنامههای زنده را ضبطی میکند. برنامههایی که شاید بیشترین بار حضورشان بنا به زنده بودنشان بوده است و شاید با تولیدی و ضبطی شدن ماهیت و اهدافشان هم تغییر پیدا کند. تصمیم تلویزیون برای ضبطی کردن برنامههای زنده البته به زعم برخی، یک ریشه دیگر هم میتواند داشته باشد و آنچنان که مطرح شد دولت و دولتیها را مقصر ضبطی شدن برنامههای زنده دانستند. با این حال محمد حسین رنجبران مدیرکل روابط عمومی صداوسیما در گفتگوهای خود با رسانهها این تصمیم را صرفاً به دلیل ارتقای برنامهها دانسته است. تصمیمی که در آن عنوان شده است که برنامههایی چون «عصرانه» و «جهان آرا» در شبکه افق و «ثریا» در شبکه یک از این پس ضبطی خواهند شد. او البته اعلام کرده بود که این تصمیم چندان جدید نیست و پیش از این هم برنامههای دیگری مثل «پرونده ویژه» شبکه سه و یا برخی از برنامههای «فرمول یک» ضبطی بوده است.
رنجبران در این گفتگوها با قاطعیت مسئولیت چنین تصمیمی را با خود صداوسیما دانست و بدون صحبت از فشارهای خارجی تاکید کرد که «صداوسیما منافع ملی را فدای نگاههای سلیقهای و فشارهای سیاسی نمیکند» و به این ترتیب تغییر شکل در ساختار برنامهها را صرفاً برای ارتقای برنامهها و کییفت مطلوب آنها دانسته است.
بعد از گفتگوی رنجبران با رسانهها، حمید خواجه نژاد مدیر روابط عمومی معاونت سیما نیز در گفتگوی دیگری دوباره بر این اتفاق تاکید کرد و بیان کرد که برنامههای دیگری از جمله آثار شاخصی مثل «سمت خدا» با اجرای نجم الدین شریعتی در این رویکرد تولیدی روی آنتن میروند.
خواجه نژاد البته در این گفتگو با ایسنا تاکید کرد که قرار نیست برنامهها خنثی شوند چه برسد به اینکه تعطیل شوند، با این حال اکنون یکی از مهمترین چالشهای پیش رو این است که باید دید کدام یک از برنامهها با رویکرد جدید به کار خود ادامه خواهند داد. به طور مثال برنامه «ثریا» که یکی از برنامههای جدی و صریح تلویزیون در پیگیری مسائل ملی است روز گذشته در کانال اجتماعی خود اعلام کرد که چهارشنبه این هفته پخش نخواهد شد و روی آنتن نرفت.
یک مطالبه جدی رسانهها با تولیدی شدن این برنامهها همین است که این رویکرد باید بدون خنثی شدن یا تعطیل شدن در راستای روند کیفیت بخشی بوده باشد و ارتقای جدی بخشی از برنامههای تلویزیونی را فراهم کند.
سینما در سیما؛ کدام برنامههای سینمایی همزمان با فجر میآیند؟
کمتر از ۱۰ روز تا شروع جشنواره فیلم فجر باقی مانده است و تا کنون نام برنامه سینمایی جدیدی در میان آنچه در حال حاضر از شبکههای سیما روی آنتن میرود مطرح نشده است. با این وضعیت احتمالاً اصلی ترین برنامههای تلویزیونی در ایام جشنواره فیلم فجر «هفت» در شبکه سه و «نقد سینما» در شبکه پنج باشد.
پیش از این و در سالهای پیش چند باری از راه افتادن برنامه «سینما یک» در شبکه یک سخنانی به میان آمده بود که در حال حاضر از این برنامه خبری نیست و گویا فعلاً بنایی بر راه اندازی مجدد آن وجود ندارد.
حامد عنقا نیز که اجرای برنامه سینمایی شبکه دو را بر عهده داشت سال گذشته این برنامه را به تولید نرساند و این روزها درگیر ساخت سریال «آقازاده» برای شبکه نمایش خانگی است و برنامه سینمایی شبکه دو نیز گزینهای غیرممکن است. در چنین شرایطی جدی ترین گزینههای موجود برنامههای «هفت» و «نقد سینما» است که با توجه به نقدهای هر ساله منتقدان نسبت به رویکردهای این برنامهها در ایام جشنواره، اسپویل کردن فیلمها و نقدهای تخصصی باید دید چقدر میتوانند در ایام جشنواره فیلم فجر مخاطب را راضی کنند.
یک نکته نسبت به این برنامهها نیز جالب توجه است که با توجه به رویکرد اخیر صداوسیما در راستای ضبطی شدن چندین برنامه زنده باید دید آیا قرار است در روند ساختاری این برنامهها نیز تصمیمات جدیدی رخ دهد یا خیر.
بخشی از مسائل مطرح شده و حاشیههای وایرال شده در شبکههای اجتماعی طی این سالها به نقدها و سخنان مطرح شده توسط مسعود فراستی در «هفت» اختصاص داشته است و باید دید تصمیم سازمان صداوسیما برای ضبطی شدن و ارتقای جدی برنامههای زنده تا چه حد به این دو برنامه خواهد رسید.
هرچند پخش زنده برای این برنامههای سینمایی برگ برنده اصلی آنها بوده است با این حال این احتمال میرود که حاشیههای صحبتهای کارشناس مدعو تلویزیون در بحث شیر گریبان دیگر برنامهها را هم گرفته باشد و برنامههای حساس تلویزیون به صورت ضبطی روی آنتن بروند.
جذابیت فراموششده «فیلمهای ورزشی»
جایی برای پیرمردها نیست!
نیوشا روزبان
تولید فیلمهای ورزشی همواره در سینمای ایران مورد غفلت بوده است و معدود آثار موفق در این حوزه هم هیچگاه جریانساز نبودهاند؛ دلیل عدم بهرهمندی سینمای ایران از جاذبههای ورزشی چیست؟
در سال جاری، سینمای ایران میزبان ۳ فیلم با محوریت «ورزش» بود؛ «غلامرضا تختی» به کارگردانی بهرام توکلی با محوریت کشتی، «معکوس» به کارگردانی پولاد کیمیایی با محوریت اتومبیلرانی و این روزها هم «سونامی» به کارگردانی میلاد صدرعاملی با محوریت تکواندو.
اکران ۳ فیلم با موضوع ورزش در طول یک سال از معدود اتفاقاتی است که هر سال در سینمای ایران رخ نمیدهد و کمتر شاهد میل سینماگران نسبت به ساخت فیلمهای از این دست هستیم؛ چه اینکه در اکران ۹۸ هم سه فیلم مورد اشاره نتوانستند گیشه موفقی داشته باشند و برخلاف جذابیت و اقبال بلند فیلمهای ورزشی در سینمای جهان، گویی این گونه سینمایی در ایران همچنان با مهجوریت مواجه است.
اما چرا فیلمهای ورزشی بهرغم ظرفیت بالایی که برای جذب مخاطب به سالنهای سینما دارند، همواره مهجور بودهاند و مورد غفلت سینماگران قرار گرفتهاند؟
تجربههای موفقی که جریانساز نشد
«خط پایان» به کارگردانی محمدعلی طالبی که در سال ۶۵ با داستان تلاش یک دوچرخهسوار برای قهرمانی مقابل دوربین رفت و «صعود» اولین فیلم سینمایی کارنامه فریدون جیرانی که در سال ۶۶ با داستان دو کوهنور ساخته شد را میتوان از اولین فیلمهای سینمای پس از انقلاب در زمره سینمای ورزشی میتوان قلمداد کرد.
اما بهترین دوران اکران فیلمهای ورزشی در سینما که اتفاقاً با استقبال مخاطبان هم همراه بود در نیمه دوم دهه ۷۰ رقم خورد. فیلم سینمایی «سرعت» به کارگردانی محمدحسین لطیفی با محوریت رقابت دو ورزشکار در میدان اتومبیلرانی در سال ۷۵ و تولید و اکران دو فیلم «یاسهای وحشی» و «شیرهای جوان» به کارگردانی محسن محسنی نسب در سالهای ۷۷ و ۷۹ یکی از موفقترین دوران استقبال از فیلمهای ورزشی بر پرده سینماها را در ایران رقم زد.
در این دوره مخاطبان سینما علاقه بسیاری به دیدن فیلمهای ورزشی داشتند، اما این علاقه با روی کار آمدن آثار اجتماعی، رنگ باخت و مخاطبان به سمت تماشای فیلمهای اجتماعی جذب شدند، به گونهای که تولید فیلم با موضوع ورزش بسیار کم شد. در واقع میتوان گفت با تولید فیلمهای اجتماعی ذایقه مخاطب تغییر کرد و استقابال کمتری نسبت یه این فیلمها داشت.
البته دلایل مختلفی برای تولید نشدن فیلمهای ورزشی وجود دارد که یکی از مهمترین دلایل آن مخاطب است، از طرف دیگر نبود بازیگران مناسب برای نقشهای ورزشی سبب میشود که سینماداران کمتر تمایل به اکران فیلمهای ورزشی داشته باشند.
همین مساله سبب میشود که کارگردان و تهیهکننده برای جلب رضایت سینماداران و جذب مخاطب از بازیگران چهره برای نقش شخصیتهای ورزشی استفاده کنند که این مساله خود با مشکلاتی همراه است و باورپذیری را برای مخاطب سخت میکند.
«شیرهای جوان» نتوانست موفقیت «یاسهای وحشی» را تکرار کند
در سال جاری فیلم سینمای «غلامرضا تختی» به کارگردانی بهرام توکلی در سینماها نمایش داده شد و نقش دورههای سنی زندهیاد غلامرضا تختی را ۳ نفر از کشتیگیران کشور بازی کردند که این افراد چندان در سینما شناخته شده نبودند، هرچند شخصیت زنده یاد تختی به عنوان یک پهلوان هنوز هم برای مردم جامعه مهم است، اما با توجه به اینکه کارگردان در این پروژه از کشتی گیران به عنوان بازیگر نقش تختی بهره برده بود، فروش چندان موفقی در گیشه نداشت و سینمای ایران یک بار دیگر ثابت کرد که بدون بازیگر چهره مخاطب به تماشای فیلمهای سینمایی نمیرود.
فیلم سینمایی «معکوس» هم به رغم ترکیب قابل قبول بازیگران و سکانسهای جذاب رقابت اتومبیلرانی، نتوانست در چرخه اکران خودی نشان دهد. شرایطی که میتوان مشابه آن را برای «سونامی» هم متصور بود.
«معکوس» نتوانست در اکران عمومی موفق ظاهر شود
البته طی سالهای اخیر فیلمهای ورزشی مانند «ضربه فنی» به کارگردانی غلامرضا رمضانی، «من یک ایرانیم» به کارگردانی محمدرضا آهنج و... هم با موضوعات و داستانهای ورزشی تولید شده اند که آنها هم چندان در گیشه موفق نبودند.
این مساله در شرایطی است که برخی از سینماگران معتقدند فیلم ورزشی خوب میتواند مخاطب جذب کند، و برخی دیگر براین باورند که مخاطب تمایلی به دیدن این آثار ندارد.
بازیگران ۴۰ ساله سینما نمیتوانند نقش ورزشکاران را بازی کنند
محسن محسنینسب کارگردان و تهیهکننده سینما که فیلم موفق «یاسهای وحشی» را در اواخر دهه ۷۰ روی پرده سینما برده بود، درباره این نوع از فیلمها به خبرنگار مهر گفت: معتقدم فیلمهای ورزشی مخاطب خود را دارد و بیشک در گیشه فروش خوبی نیز خواهد داشت، به عنوان مثال فیلم «یاسهای وحشی» فروش بسیار خوبی داشت و مخاطبان بسیاری برای دیدن این فیلم به سینماها آمده بودند. اما اینکه چرا در سالهای اخیر فیلمهای ورزشی در سینمای ایران ساخته نمیشود، تنها مربوط به این نوع از سینما نیست، مشکل اصلی این است که هر فیلمی در هر زمینهای ساخته شود اما در آن بازیگران شناخته شده حضور نداشته باشند، نمیتواند فروش خوبی داشته باشد.
وی با اشاره به بازیگرمحور شدن سینما بیان کرد: در حال حاضر تعدادی بازیگر وجود دارند که حضور آنها در فیلم فروش خوب فیلم را تضمین میکند و اگر این بازیگران در فیلم حضور نداشته باشند، اثر مورد نظر شانس اکران ندارد.
کارگردان فیلم «شاخ کرگدن» ادامه داد: میلاد صدرعاملی فیلم «سونامی» را با بازی بهرام رادان ساخته است که درباره تیم ملی تکواندو ایران است، در نظر بگیرید که تکواندو ورزشی است که در سن ۲۷ سالگی ورزشکار در آن بازنشسته میشود و ورزشکاران برای حضور در تیم ملی معمولاً سنین ۱۶ یا ۱۷ سال را دارند، حال تصور کنید که بهرام رادان که یکی از بازیگران شناخته شده سینمای ایران است، نقش یکی از شخصیتهای اصلی این فیلم را بازی کرده آن هم بازیگری که نزدیک به ۴۰ سال سن دارد!
وی بیان کرد: در واقع کارگردان مجبور بوده برای فروش مناسب فیلم خود یک چهره مخاطبپسند را انتخاب کند، در چنین شرایطی جامعه ورزشکار به چنین فیلمی اعتماد نمیکند و از فیلم استقبال نمیشود.
محسنینسب: لزومی ندارد کسی که نقش یک ورزشکار را بازی میکند حتماً ورزشکار باشد، اما به لحاظ فیزیک باید به شخصیت فیلم نزدیکتر باشد
محسنینسب با تاکید بر اینکه باید برای ساخت فیلم ورزشی و باورپذیرتر کردن آن، از چهرههای جدیدی در سینما استفاده کرد، گفت: نمیتوان تا همیشه از پیرمردها و بازیگران مسن برای بازیهای این چنین استفاده کنیم، به عنوان مثال رضا گلزار با ۴۰ سال سن، هنوز نقش یک پسر مجرد و جوان را در سینمای ایران بازی میکند. استفاده از چنین بازیگرانی برای نقش جوانهایی که جویای نام هستند، باورپذیری را برای مخاطب کم میکند.
وی توضیح داد: یکی از مسائلی که باعث میشود یک فیلم با موضوعهای مختلف از جمله ورزش در سینما ساخته نشود این است که سینماداران برای اکران و چگونگی نمایش فیلمها تصمیم میگیرند، در چنین شرایطی طبیعی است که اگر من به عنوان یک کارگردان بخواهم یک فیلم مانند «یاسهای وحشی» را با حضور چهرههای جدید بسازم، امکان اکران فیلم مورد نظر وجود ندارد، به همین دلیل است که ساخت چنین فیلمهایی بسیار کم است و سینماگران به سمت تولید آن نمیروند.
کارگردان فیلم سینمایی «شیرهای جوان» در پاسخ به این پرسش که برای تولید موفق چنین فیلمهایی باید از بازیگر ورزشکار یا ورزشکار بازیگر استفاده کرد، گفت: لزومی ندارد کسی که نقش یک ورزشکار را بازی میکند حتما ورزشکار باشد، اما به لحاظ فیزیک باید به شخصیت فیلم نزدیک باشد، در فیلم «یاسهای وحشی» جعفر دهقان را به عنوان بازیگر نقش اصلی انتخاب کردم، این بازیگر ورزشکار نبود اما فیزیک آن مناسب بازی در نقش یک ورزشکار بود، البته در کنار این بازیگر، ورزشکاران نیز حضور داشتم، به عنوان مثال شخصیت بد فیلم که یک ورزشکار اسرائیلی بود را رامین برازنده که خود یک ورزشکار بود، بازی کرده بود.
وی تاکید کرد: باید بازیگرانی داشته باشیم که توان بازیگری در حوزه ورزش را داشته باشند، به عنوان مثال امیر جدیدی ممکن است ورزشکار نباشد، اما فیزیک مناسبی برای بازی در نقش ورزشی دارد.
این کارگردان سینما ادامه داد: اگر بتوانیم به سینماداران تفهیم کنیم که فیلم ورزشی میتواند مخاطبان قابل توجهی داشته باشد، میتوانیم شرایط برای تولید و اکران مناسب را فراهم کنیم.
وی درباره چگونگی حمایت از تولید فیلمهای ورزشی بیان کرد: در بحث حمایت از ساخت فیلمهای ورزشی میتوان گفت حمایتهایی از سویی نهادهای ورزشی انجام میشود که میتوان به دراختیار گذاشتن ورزشکاران رشته مورد نظر اشاره کنیم که بتوانند نقش ورزشکار را بازی کنند، همچنین لوکیشنهایی را به صورت رایگان در اختیار سینماگران قرار میدهند.
کارگردان فیلم سینمایی «یورش» توضیح داد: معتقدم دولت باید شرایطی را فراهم کند تا فیلمهای ورزشی بدون حضور سوپراستارها شانس اکران داشته باشد، من در حال حاضر یک فیلمنامه ورزشی دارم که نزدیک به ۲ سال است که برای تولید آن تلاش میکنم اما تا امروز موفق به ساخت آن نشده ام چرا که تهیهکنندگان و سرمایه گذاران نسبت به بازگشت سرمایه فیلم بدبین شدهاند.
وی تاکید کرد: مساله مهم در حال حاضر این است که همه سینماگران به این باور رسیده اند که تنها با ساخت فیلم کمدی میتوانند درآمدزایی کنند. این درحالی است که میزان فروش فیلمهای کمدی هم چشمگیر نیستند. اگر نهادهای ورزشی برای تولید فیلمهای ورزشی به میدان بیایند، میتوان آن را قدمی بزرگ در این زمینه دانست.
به تصویر کشیدن چالشهای ورزش قهرمانی در سینما
عبدالحمید احمدی معاون فرهنگی و توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش نیز در این باره به خبرنگار مهر توضیح داد: موضوع فیلمهای ورزشی چند سالی است که در حوزه ورزش مورد توجه قرار گرفته است، البته وزارت ورزش به عنوان سرمایهگذار در فیلمها حضور ندارد، چرا که امکان مالی مناسبی برای سرمایهگذاری و یا تولید فیلم ندارد. اما در قالب برگزاری جشنواره فیلم ورزشی، برنامههای قابل توجهی انجام شده و ادامه هم دارد.
اخبار
نمایشگاه عکس «خوشه» افتتاح شد
تاکید بر تغییر فرهنگ مصرف با هنر
یزدان سیف معاون وزیر صنعت معدن و تجارت از هنرمندان تقاضا کرد به «چرخه تولید و توزیع» ورود و برای اصلاح فرهنگ مصرف مردم تلاش کنند.نمایشگاه سومین دوره مسابقه عکس خوشه با شعار «از مزرعه تا سفره» عصر دیروز جمعه ۴ بهمن ماه با حضور یزدان سیف معاون وزیر صنعت معدن و تجارت، مجید رجبی معمار مدیرعامل خانه هنرمندان ایران، حسن غفاری، بابک برزویه، افشین شاهرودی و جمعی از عکاسان در خانه هنرمندان ایران آغاز به کار کرد. پس از افتتاح این نمایشگاه، یزدان سیف به همراه مهدیه خاکی صدیق دبیر اجرایی این مسابقه در یک نشست خبری به سوالات خبرنگاران پاسخ دادند. سیف در ابتدای نشست گفت: آنچه ما را بر آن داشت که نان را در عرصه هنر وارد کنیم به این دلیل است که اگر اصلاحات رفتاری مان را به کمک هنر انجام دهیم موفق خواهیم شد. مخاطبان ما قریب به هشتاد میلیون نفر هستند که باید نسبت به چرخه خوراک خود حساس باشند و قریب به یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر در این حوزه شاغل هستند. پس حوزه بسیار بزرگ و مهمی است.
وی بیان کرد: با برگزاری جشنواره عکس خوشه به دنبال این بودیم که توجه مردم به چرخه گندم آرد نان و محصولات جنبی آن جلب کنیم. هم کشاورز، هم نانوا، هم صنعتگر این چرخه باید بدانند در یک زنجیره قدسی حضور دارند و باید در کیفیت کار دقت بیشتری داشته باشند.مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ایران تاکید کرد: ما در حوزههای مختلف نیازمندیم که با ارتقای فرهنگ عمومی به اصلاح زنجیره مصرف گندم و آرد و نان بپردازیم. امروز سومین مسابقه را در سطح حرفهای تر برگزار کردیم. وی با بیان اینکه در عکسهای ارائه شده به فرهنگ رایج هم توجه شده است، از هنرمندان تقاضا کرد به چرخه تولید و توزیع ورود و برای اصلاح فرهنگ مصرف مردم تلاش کنند.سیف در پایان گفت: مراسم اختتامیه سومین مسابقه عکس خوشه ۱۴ بهمن ماه در خانه هنرمندان ایران برگزار خواهد شد. در این مراسم برگزیدگان این دوره مسابقه نیز معرفی خواهند شد.مهدیه خاکی صدیق دبیر سومین مسابقه عکس خوشه با ارائه آماری از این مسابقه، گفت: امسال ۶۸۰ شرکتکننده داشتیم که برخی در رشتههای مختلف شرکت کردند. در مجموع ۳ هزار و ۵۰ عکس به دبیرخانه ارسال شد که از بین اینها ۱۳ مجموعه عکس، ۵۰ تک عکس، ۲۱ عکس موبایلی و ۱۰ عکس زیر ۱۵ سال انتخاب شدند. در نهایت نیز ۱۴۴ عکس در نمایشگاه به نمایش درآمد. وی درباره جوایز این مسابقه توضیح داد: جوایز مجموعه عکس، ۷ میلیون تومان، جوایز بخش تک عکس ۴، ۳ و ۲ میلیون تومان، بخش موبایلی به ترتیب ۳، ۲ و ۱ میلیون تومان و بخش زیر ۱۵ سال رقابتی نبود و به هر سه نفر یک میلیون تومان تعلق میگیرد.
فیلم افتتاحیه جشنواره برلین معرفی شد؛ «سال سلینجری من»
فیلم «سال سلینجری من» با بازی سیگورنی ویور و مارگارت کویلی به عنوان فیلم افتتاحیه جشنواره فیلم برلین انتخاب شد.
هفتادمین جشنواره فیلم برلین با «سال سلینجری من» به کارگردانی فیلیپ فالاردو با بازی سیگورنی ویور و مارگارت کویلی آغاز میشود.
این فیلم که دنیای ادبی نیویوک را در دهه ۱۹۹۰ تصویر میکند برمبنای رمان پرفروش جوانا راکوف رماننویس و منتقد آمریکایی ساخته شده و شخصیت اصلی آن جوانا با بازی کویلی است که مدرسه را ترک میکند تا به رویایش برای نویسنده شدن جامه عمل بپوشاند. او به عنوان دستیار مارگارت با بازی ویور استخدام میشود که کارگزار ادبی جی.دی. سلینجر است.
جوانا که همیشه بین فقر و زرقوبرق در حال تلاطم است، روزهایش را در دفتری شیک و شبهایش را در یک آپارتمان بسیار بد در بروکلین میگذارند.
کارلو شاتریان مدیر هنری جدید فستیوال فیلم برلین گفت: «فیلیپ فالاردو دنیای ادبی کوچک نیویورک سیتی در دهه ۹۰ میلادی را با خوشمزاحی و شیرینی به تصویر میکشد، اما هرگز قرن بیستویکمی که در آن زندگی میکنیم یا نقش متحدکنندهای که هنر در تمام زندگیهای ما بازی میکند را فراموش نمیکند».
فالاردو که بیشتر از همه به خاطر فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار خود «موسیو لازار» و همچنین «دروغ خوب» در کنار ریس ویدرسپون شناخته میشود، فیلمنامه «سال سلینجری من» را بر پایه رمان نوشت. او قبلاً با فیلم «من نیستم، قسم میخورم!» به فستیوال برلین رفته بود و در بخش نسلهای فستیوال در سال ۲۰۰۹ آن را نمایش داده بود.
فالاردو گفت: «پیشنمایش جهانی فیلم بهتر از این نمیتوانست باشد. در گذشته برلیناله با فیلمهایی فوقالعاده از کارگردانهای جاافتاده افتتاح شده و بدیهی است که من افتخار میکنم در این لیست باشم».
هفتادمین جشنواره فیلم برلین ۲۰ فوریه تا ۱ مارس (۱ تا ۱۱ اسفند) برگزار میشود.
کتاب «درآمدی بر مبانی نظری منظر» چاپ شد
کتاب «درآمدی بر مبانی نظری منظر» تالیف علی اسدپور توسط انتشارات فکرنو منتشر شد.
کتاب «درآمدی بر مبانی نظری منظر» نوشته علی اسدپور بهتازگی توسط انتشارات کتاب فکرنو منتشر و راهی بازار نشر شده است.
نویسنده کتاب، استادیار دانشگاه هنر شیراز است و در ایناثر به موضوعات پایهای و کلیدی در درک و فهم درست منظر برای معماران، معماران منظر، طراحان محیط و مرمتگران منظر پرداخته است.
اسدپور در ایناثر، موضوعات نظری حوزه منظر را میکاود و در این رهگذر به کلیدیترین مباحث منظر از قبیل مفهوم منظر، ادراک و ارزیابی منظر، بازنمایی منظر در سایر هنرها و رسانههای هنری در تاریخ، روشها و راهبردهای پژوهش در معماری منظر، سیر تحول در تاریخ طراحی منظر و سرانجام موضوع آموزش منظر و چالشها و ارزشهای آن نگاهی تحلیلی ولی مختصر و عمیق دارد. بهاینترتیب، کتاب پیشرو، ماهیتی متنوع، چندوجهی و میانرشتهای دارد.
نویسنده کتاب معتقد است ایناثر نمیتواند جامع و کامل انگاشته شود. چون موضوعات فراوانی هستند که در کتاب به آنها پرداخته نشده است. هدف کتاب هم ایجاد دریافتی کلان و کلی است که میتواند پایهای برای پژوهشهای جدیتر و عمیقتر باشد. همچنین میکوشد تا مجموعهای از موضوعات را برای نشان دادن افقهای تازه و گونهگون منظر پیش چشم خواننده قرار دهد. بههمیندلیل، فصلهای هفتگانه کتاب مختصر هستند و اسدپور از بیان کوتاه موضوعات و دستهبندی مفاهیم برای انتقال مباحث خود استفاده کرده است.
ساختار کتاب پیشرو، بدین شکل ساماندهی شده که هر صفحه آن دو بخش دارد؛ متن اصلی کتاب در ستون بزرگتر صفحه قرار دارد و موضوعات تکمیلی فراوانی نیز در حاشیههای کتاب برای فهم بهتر مطالب آن جای داده شده که در نوع خود مفید است. دادههای حاشیهای میتوانند برای درک بهتر کتاب بسیار سودمند باشند. افزونبر دانشجویان و پژوهشگران حوزه معماری و معماری منظر، این کتاب میتواند برای علاقهمندان علوم محیطی و رشتههای طراحی محیطی جالب و مفید باشد و منبعی برای مفاهیم نظری منظر به شمار آید.
اینکتاب با ۲۰۰ صفحه و قیمت ۵۰ هزار تومان منتشر شده است.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4210/18978/74125
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4210/18978/74126
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4210/18978/74127
|
عناوین این صفحه
- همه «زنده»ها قربانی میشوند؟
- جایی برای پیرمردها نیست!
- اخبار