|
انگلیس؛ ۱۴۷ سال، هزار مسابقه و یک جام
شهروز حدادیان
برد ۷-۰ انگلیس مقابل مونته نگرو هزارمین مسابقه سه شیرها بود، اما شاید آمار و ارقام به ثبت رسیده طی این سال ها برایتان جالب باشد. به گزارش BBC Sports، اولین مسابقه ملی انگلیس در تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۸۷۲ در حضور ۴۰۰۰ نفر در همیلتون کرسنت گلاسکو در مقابل اسکاتلند برگزار شده و طی ۱۰۰۰ مسابقه برگزار شده این تیم، ۳۱۷۹ گل ردوبدل شده است. البته در طول این سال ها سه مسابقه نیز نیمه تمام، خاتمه یافته است.
رایج ترین نتیجه رقم خورده در دیدارهای انگلیس تساوی ۱-۱ بوده است (۱۰۲ مسابقه)، اما این تیم در ۱۰۰۰ مسابقه برگزار شده اش، ۵۶۹ بار مقابل ۹۱ حریف مختلفش پیروز از میدان خارج شده است. از بین این ۹۱ کشور، ۵۴ کشور هرگز موفق به غلبه بر انگلیس نشده اند، در حالیکه ۶ تیم از آن ها مقابل انگلیس طعم شکست را نچشیده است. عربستان سعودی (۲ بار)، الجزایر، CIS (کشورهای مشترک المنافع که در سال ۱۹۹۱ پس از فروپاشی شوروی سابق برای حضور در مسابقات یورو ۹۲ خود را آماده می کردند)، غنا، هندوراس و کره جنوبی این کشورها را تشکیل می دهند، که همگی در تنها دیدارشان مقابل انگلیس تن به تساوی داده اند.
در مجموع انگلیس رکورد ۱۰۰درصد برد در مقابل ۲۹ کشور را دارد و در مقابل ۵۸ کشور نیز رکورد بیش از ۵۰% برد را دارد. انگلیس با کسب ۸ برد و ۴ تساوی مقابل بلغارستان، بیشترین بازی بدون شکست را در مقابل این تیم انجام داده است، در حالیکه آن ها در جدال مقابل ۷۶ کشور، بهتری خیره کننده ای از خود به جای گذاشته اند و فقط در جدال مقابل ۶ کشور آمار بدتری دارند. برزیل، آلمان (شامل آلمان غربی نمی شود)، ایتالیا، هلند، رومانی و اروگوئه این کشورها هستند.
بدترین درصد برد انگلیس مقابل برزیل است که فقط ۱۵ درصد دیدارهایش را با برد خاتمه داده و در حقیقت ۴ برد از ۲۶ مسابقه کسب نموده است. آنچه عجیب به نظر می رسد، رکورد انگلیس مقابل رومانی است که در هیچ یک از هفت دیدار اخیرش از سال ۱۹۷۰ به بعد موفق به برد نشده است که ۶ دیدار آن ها رسمی بوده و یا از سال ۱۹۸۵ در مقابل جمهوری ایرلند موفق به کسب برد نشده اند.
بیشترین بازی بدون برد در مقابل یک تیم، در مقابل سوئد بوده است. انگلیس از سال ۱۹۷۹ تا سال ۲۰۰۶، هشت تساوی و چهار شکست در ۱۲ دیدار مقابل سوئد به ثبت رسانیدند. البته از آن به بعد در ۳ دیدار از ۴ دیدار موفق به کسب برد شدند. طولانی ترین زمان برای سه شیرها برای کسب برد در مقابل یک تیم به ۶۶ سال انتظار برای برد مقابل شیلی باز می گردد. آن ها از سال ۱۹۵۳ نتوانستند شیلی را شکست دهند و در این مدت ۴ بار نیز در مقابل این تیم مصاف داده اند، که در کسب برد ناکام مانده اند.
از ۴۷ تیمی که انگلیس در ۲۴ جام جهانی یا یوروی مختلف از سال ۱۹۵۰ به بعد با آن ها مصاف داده است (مجموعاً ۱۰۰ مسابقه)، انگلیس در مصاف با ۲۴ کشور از آن ها آمار بدتری نسبت به مصاف با همان تیم ها در مسابقات مقدماتی یا دوستانه دارد. هر چند آمار انگلیس در مقابل آلمان و هلند در دیدارهای جام جهانی و یورو، در مقایسه با مسابقات دوستانه و مقدماتی بهتر می شود.
انگلیس بیشترین بازی خود را در کدام ورزشگاه ها برگزار کرده است؟
انگلیس تاکنون در ۵۴ ورزشگاه مختلف در ۲۴ شهر بازی های خانگی خود را برگزار کرده و در ۲۲۵ ورزشگاه در ۷۵ کشور مختلف، بازی های دور از خانه اش را انجام داده است. بازی مقابل کرواسی در شهر ریکا که پشت درهای بسته برگزار شد، با ۰ تماشاگر، کم تماشاگرترین و ۶۱مین مصاف مقابل اسکاتلند در سال ۱۹۳۷ در ورزشگاه همپدن پارک با ۱۴۹۵۴۷ تماشاگر، پرتماشاگرترین بازی های انگلیس بوده اند. بازی اخیر پرتماشاگرترین بازی تاریخ فوتبال است.
استادیوم قدیمی ومبلی شهر لندن، بیشترین میزبانی بازی های انگلیس را داشته است، اما استادیوم آنفیلد موفق ترین استادیوم آن ها بوده، چرا که ۷ برد از ۸ مسابقه انجام شده در این استادیوم کسب کرده اند و بازی دیگر مساوی تمام شده است. استادیوم های بلاینافیگ پارک بلفاست (ایرلندشمالی)، استاده جوزی بارتل (لوکزامبورگ) و واسیل لفسکی صوفیه (بلغارستان) با ۴ برد از ۴ مسابقه انگلیس، خوش یمن ترین استادیوم های خارج از انگلیس بوده اند.
سه بازی انگلیس نیمه تمام خاتمه یافت که همگی خارج از این کشور برگزار شدند. اولی یک دیدار دوستانه مقابل آرژانتین در بوئنوس آیرس و در سال ۱۹۵۳ بود که به دلیل بارش شدید در دقیقه ۲۵ بازی نیمه تمام خاتمه یافت. مه سنگین در پراگ موجب شد بازی دو تیم چکسلواکی و انگلیس در مقدماتی یورو ۷۶ پس از ۱۷ دقیقه نیمه تمام خاتمه یابد. شب بعد مسابقه برگزار شد و انگلیس با نتیجه ۲-۱ شکست خورد. بازی سوم نیمه تمام انگلیس مقابل جمهوری ایرلند در لنسداون رود در سال ۱۹۹۵ بود، زمانیکه ایرلند با یک گل پیش بود، به دلیل شورش هواداران انگلیسی و پرتاب صندلی ها در دقیقه ۲۷ متوقف و ۱۲ دقیقه بعد تعطیل شد.
علاوه بر این ها فاجعه ایبروکس در آوریل ۱۹۰۲ نیز بود، زمانی که در عین ناباوری بازی به صورت کامل در انگلیس برگزار شد. یک جایگاه چوبی در نیمه اول فروریخت و ۲۵ تماشاگر جان خود را از دست دادند و ۵۰۰ نفر دیگر نیز مجروح شدند. اما مسئولین از ترس خود مبنی بر تعطیلی بازی تصمیم گرفتند که بازی تا انتها ادامه یابد. آن بازی با نتیجه ۱-۱ در مقابل اسکاتلند خاتمه یافت و دیدار برگشت نیز در ویلا پارک با نتیجه ۲-۲ به اتمام رسید و کلیه عواید آن صرف قربانیان شد.
این روزها بازی مقابل حریفان بریتانیایی و ایرلندی بسیار کم رخ می دهد و از زمان لغو مسابقات قهرمانی سالانه در سال ۱۹۸۴ کمتر شاهد آن هستیم. اما انگلیس در واقع تا مسابقه ۹۵ام خود در خانه یا خارج از خانه با هیچ کشوری غیر از این تیم ها بازی نکرده بود. سرانجام در ژوئن ۱۹۰۸ اولین مسابقه با کشورهای غیر بریتانیایی/ایرلندی برگزار شد و انگلیس با نتیجه ۶-۱ در وین از سد اتریش عبور کرد و دو روز بعد در مقابل همین تیم با نتیجه ۱۱-۱ پیروز شد. بلژیک اولین کشور خارجی (منظور کشورهای غیر بریتانیایی/ایرلندی است) که در مقابل انگلیس شکست نخورد. در مسابقه شماره ۱۳۸ انگلیس در سال ۱۹۲۳، بلژیک در آنتورپ مقابل انگلیس ۲-۲ مساوی کرد. اسپانیا در مسابقه شماره ۱۶۷ انگلیس در سال ۱۹۲۹ در شهر مادرید با نتیجه ۴-۳ از سد انگلیس عبور کرد و به اولین کشور خارجی بدل شد که موفق به شکست سه شیرها می شود و به ۲۰ برد و ۱ تساوی انگلیس در مقابل کشورهای خارجی خاتمه داد. جمهوری چک با بردی که ماه گذشته در مقابل انگلیس کسب کرد، آخرین کشور خارجی است که موفق به کسب اولین بردش مقابل انگلیس می شود.
بازیکنان
در مجموع ۱۲۴۵ بازیکن در ترکیب انگلیس به میدان رفته اند. نفر اول لیست، رابرت بارکر از هرتفوردشایر رنجرز است که در اولین مسابقه انگلیس درون دروازه تیمش به عنوان شماره یک ایستاد. جیمز مدیسون هافبک لسترسیتی با بازی مقابل مونته نگرو در تاریخ ۱۴ نوامبر، آخرین بازیکنی است که به این لیست اضافه شده و می تواند خوشحال باشد که در هزارمین بازی تیم ملی انگلیس، اولین حضورش را در جمع سه شیرها جشن گرفت. این در حالیست که استوارت پیرس در جریان مسابقه شماره ۶۲۵ انگلیس، در تساوی ۱-۱ مقابل برزیل در سال ۱۹۸۷، به ۹۹۹مین بازیکنی بدل شد که پیراهن انگلیس را بر تن می کند و هزارمین بازیکن هم «نایل وب» هم تیمی پیرس در ناتینگهام فارست بود که در همان مسابقه به عنوان جایگزین گلن هادل وارد زمین شد.
فقط سه بازیکن قبل از اینکه پیراهن انگلیس را بر تن کنند، پیراهن کشور دیگری را در یک مسابقه رسمی پوشیده بودند: رابرت ارنست اوانز (ولز)، جان (یا جک) رینولدز (ایرلند) و اخیراً دکلان رایس (جمهوری ایرلند). همینطور فقط چهار بازیکن پس از پوشیدن پیراهن تیم ملی انگلیس در یک دیدار رسمی، پیراهن کشور دیگری را بر تن نموده اند: جان هاولی ادواردز (ولز)، جکی سیول (زامبیا)، کن آرمسترانگ (نیوزیلند) و ویلفرد زاها (ساحل عاج). مجموعاً ۱۲۲ بازیکن بازوبند کاپیتانی انگلیس را بر بازو بسته اند، از جمله ۹ بازیکنی که بیشتر از ۱۰۰ بار برای انگلیس به میدان رفته اند. از بین ۹ بازیکن مذکور، بیلی رایت در آوریل ۱۹۵۹ در دیدار مقابل اسکاتلند، اولین بازیکنی بود که به رکورد ۱۰۰ بازی ملی برای انگلیس دست یافت. ۳۵۶ بازیکن فقط یک بار پیراهن انگلیس را بر تن کرده اند، از جمله بازیکنانی که در فوق به آن ها اشاره شد (پوشیدن پیراهن کشورهای دیگر) و اخیراً تایرون مینگز و جیمز مدیسون. ۵۷ بازیکن از جمع مذکور کمتر از ۹۰ دقیقه طی تنها حضورشان بازی کرده اند که یا تعویض شده اند یا به عنوان یار تعویضی وارد بازی شده اند.
پیتر شیلتون طی سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ مجموعاً ۱۲۵ بار برای انگلیس به میدان رفت و همچنان رکورددار بازی ملی برای سه شیرها محسوب می شود. سر استنلی متئوس اولین بازی ملی تا آخرین بازی ملی اش ۲۲ سال و ۲۲۸ روز فاصله داشت، تا طولانی ترین حضور در تیم ملی انگلیس به نامش ثبت شود. وی در ۲۹ سپتامبر ۱۹۳۴ در برد ۴-۰ مقابل ولز اولین بازی ملی اش را انجام داد و سپس در برد ۴-۱ مقابل دانمارک در ۱۵ می ۱۹۵۷، برای ۵۷مین و آخرین بار برای انگلیس به میدان رفت. سر استنلی متئوس همچنین با ۴۲ سال و ۱۰۳ روز سن در دیدار مذکور مقابل دانمارک، مسن ترین بازیکن تاریخ فوتبال انگلیس است. تئو ولکات با ۱۷ سال و ۷۵ روز سن در جریان برد ۳-۱ مقابل مجارستان در می ۲۰۰۶، جوانترین بازیکن تاریخ فوتبال انگلیس است. بیشترین فاصله بین دو بازی ملی یک بازیکن به یان کالاهان بر می گردد. ۱۱ سال و ۴۹ روز بین دومین بازی ملی (جولای ۱۹۶۶) و سومین بازی ملی (سپتامبر ۱۹۷۷) کالاهان فاصله افتاد. اشلی کول بیشتر از هر بازیکن دیگری در تورنمنت های مهم، پیراهن تیم ملی انگلیس را بر تن کرد. وی ۲۲ بار (۱۴ بار در جام جهانی و ۸ بار در یورو) با انگلیس در تورنمنت ها به میدان رفت.
مارتین کلی مدافع کریستال پالاس در دقیقه ۸۸ دیدار انگلیس مقابل نروژ در سال ۲۰۱۲ به میدان رفت و با محاسبه وقت های اضافی بازی با احتساب زمان توقف بازی، با ۷ دقیقه بازی برای تیم ملی انگلیس، کوتاهترین زمان حضور در تیم ملی را داشته است. این بازی با نتیجه ۱-۰ به سود انگلیس خاتمه یافت. البته این موضوع در خصوص ناتانیل چالوبا نیز صدق می کند. وی در دقیقه ۹۱ دیدار مقابل اسپانیا در سال ۲۰۱۸ به زمین رفت و مجموعاً ۷ دقیقه بازی کرد. البته زمان کمتر از این هم بوده است. جیم تینی بارت مدافع وست هم در دیدار مقابل ایرلند شمالی در سال ۱۹۲۸ به عنوان بازیکن ثابت در ترکیب انگلیس به میدان رفت، اما ۴ دقیقه پس از شروع مسابقه به دلیل مصدومیت از زمین مسابقه خارج شد و تنها بازی ملی اش بدین ترتیب به پایان رسید.
تنها ۱۵ بازیکن انگلیس از زمین مسابقه اخراج شده اند. اولین آن ها آلن مورای بود که در یورو ۶۸ و در دیدار مقابل یوگوسلاوی با کارت قرمز داور مواجه شد. انگلیس در ۵۷درصد دیدارهایش موفق به کسب برد شده، اما این آمار در ۱۵ دیداری که آن ها ۱۰ نفره شده اند به ۶% کاهش یافته است. تنها برد آن ها با ۱۰ بازیکن به سال ۲۰۰۵ مقابل اتریش باز می گردد، زمانیکه دیوید بکام به اولین بازیکن کشورش بدل شد که دو بار از زمین مسابقه اخراج می شود. ۲۰ بازیکن با فامیلی اسمیت (Smith) در تیم ملی انگلیس به میدان رفته اند که بیشتر از هر فامیلی دیگری بوده است. همچنین ۹ بازیکن با فامیلی جانسون (Johnson) و براون (Brown) پیراهن انگلیس را بر تن کرده اند.
باشگاه ها
در مجموع ۱۴۳ باشگاه داخلی و خارج از کشور انگلیس، بازیکنانشان را در اختیار سه شیرها قرار داده اند، که اتلتیکو مادرید با در اختیار قرار دادن کایرن تریپیر (در سه مسابقه فصل جاری)، دی سی یونایتد با در اختیار قرار دادن وین رونی (در دیدار بزرگداشت وی مقابل آمریکا در نوامبر ۲۰۱۸) و بروسیا دورتموند با در اختیار قرار دادن جیدون سانچو (اولین بازی ملی اش در اکتبر ۲۰۱۸) آخرین باشگاه های لیست مذکور هستند. بورنموث نیز در سال ۲۰۱۸ به آخرین باشگاه انگلیسی بدل شد که بازیکن در اختیار تیم ملی قرار می دهد (لویس کوک مقابل آذربایجان در مارس ۲۰۱۸ و سپس کالوم ویلسون مقابل آمریکا در نوامبر ۲۰۱۸).
برخی هواداران وست هم دوست دارند از نقش کلیدی بازیکنان شان در جریان تنها قهرمانی انگلیس که در جام جهانی ۱۹۶۶ رقم خورد صحبت کنند، جاییکه سه ستاره کلیدی انگلیس یعنی سر بابی مور، سر جف هورست و مارتین پیترز در این باشگاه بازی می کردند، اما تاتنهام بیش از هر تیم دیگری بازیکن ملی پوش داشته است (۷۸ بازیکن) و بازیکنان منچستریونایتد بیشتر از هر تیم دیگری بازی ملی داشته اند (۱۰۴۱ بازی).
در میان باشگاه های خارجی، آث میلان و رئال مادرید با چهار بازیکن ملی پوش انگلیسی رکورددار هستند. اولین بازیکنی که در اولین بازی ملی اش در باشگاهی غیر از باشگاه های انگلیسی حضور داشت، گری هیچنز بود که در سال ۱۹۶۲ و در زمان حضور در اینترمیلان به تیم ملی دعوت شد. در مجموع ۲۷ بازیکن، زمانیکه در باشگاه های خارجی بودند، پیراهن تیم ملی انگلیس را بر تن کردند که دیوید بکام با ۵۵ بازی در زمان حضورش در باشگاه های رئال مادرید، لس آنجلس گلکسی و میلان در این زمینه رکورددار است
فقط در برد ۵-۱ انگلیس مقابل ولز در سال ۱۹۸۴، تمام بازیکنان انگلیس از یک تیم باشگاهی بودند. تمامی ۱۱ بازیکن انگلیس در آن دیدار را بازیکنان تیم آماتورهای کورینتیان اف سی که هرگز در یک مسابقه رسمی باشگاهی نیز به میدان رفت، تشکیل می دادند. البته این بازیکنان به طور همزمان برای یک باشگاه حرفه ای انگلیس نیز به میدان می رفتند. بیشترین بازیکنان یک باشگاه حرفه ای در یک مسابقه تیم ملی انگلیس، به هفت بازیکن از آرسنال در مسابقه با ایتالیا در سال ۱۹۳۴ باز می گردد. این مسابقه خشن بیادماندنی به «نبرد هایبوری» مشهور شد.
گلزنان و جام ها
انگلیس در ۸۳۴ مسابقه از ۹۹۹ مسابقه خود موفق به گلزنی شده است و میانگین بیشترین گل در هر مسابقه به مسابقات این تیم مقابل لوکزامبورگ بر می گردد، جاییکه طی ۹ بازی ۴۷ گل به ثمر رساند و میانگین ۵.۲۲ گل در هر مسابقه به ثبت رسانید. ولز بیشتر از هر تیم دیگری دروازه اش مقابل انگلیس باز شده است (۲۴۷) و تنها الجزایر و هندوراس هستند که دروازه شان مقابل انگلیس باز نشده است. بهترین برد انگلیس با نتیجه ۱۳-۰ در سال ۱۸۸۲ (۴ گل از آرتور براون و ۵ گل از هاوارد ووتون) و بهترین برد انگلیس در مسابقات رسمی با نتیجه ۱۳-۲ در سال ۱۸۹۹ هر دو مقابل ایرلند رقم خورد. آخرین برد دو رقمی انگلیس نیز به برد ۱۰-۰ مقابل آمریکا در دیداری دوستانه در سال ۱۹۶۴ باز می گردد، ۱۴ سال پس از شکست شوک آور ۱-۰ مقابل همین تیم در جام جهانی ۱۹۵۰.
اگرچه یافتن جزئیات مسابقات برگزار شده در قرن نوزدهم دشوار است، ۴۳۰ بازیکن مختلف انگلیسی موفق به گلزنی در رقابت های ملی شده اند (بدون احتساب گل به خودی ها). ویلیام کنیون اسلنی در اولین مسابقه انگلیس مقابل اسکاتلند در سال ۱۸۷۳ زننده اولین گل انگلیس بوده و تامی آبراهام با گلی که وارد دروازه مونته نگرو کرد، آخرین بازیکنی است که به این لیست اضافه شده است. وین رونی با گلزنی مقابل مقدونیه در سپتامبر ۲۰۰۳ با ۱۷ سال و ۳۱۷ روز سن، جوانترین گلزن تاریخ انگلیس بوده و البته با ۵۳ گل زده، بهترین گلزن تاریخ سه شیرها بوده است. اما هری کین با ۲۴ گل رکورددار گلزنی در تیم ملی انگلیس به عنوان کاپیتان بوده است. ویو وودوارد با ۲۳ گل به عنوان کاپیتان در رده دوم قرار دارد. جورج هیلسدون (۱۹۰۸) و دیکسی دین (۱۹۲۷) با به ثمر رساندن ۱۲ گل در یک سال میلادی رکورددار هستند. پیتر کراوچ (۲۰۰۶) و هری کین (۲۰۱۹) موفق به ثبت ۱۱ گل ملی در یک سال میلادی شده اند.
چهار بازیکن موفق شده اند در یک دیدار ملی ۵ گل به ثمر رسانند و در این زمینه رکورددار باشند. هاوارد ووتون (مقابل ایرلند در سال ۱۸۸۲)، استیو بلومر (مقابل ولز در سال ۱۸۹۶)، ویلی هال (مقابل ایرلند شمالی در سال ۱۹۵۸) و مالکولم مک دونالد (مقابل قبرس در سال ۱۹۷۵) این لیست را تشکیل می دهند.جیمی گریوز با شش هت تریک بیشترین هت تریک را در تیم ملی انگلیس به ثبت رسانیده است و گری لینکر با پنج هت تریک در جایگاه بعدی قرار دارد. در مجموع ۸۳ بازیکن موفق به ثبت هت تریک برای تیم ملی انگلیس شده اند، که معروف ترین آن ها هت تریک سر جف هورست در فینال جام جهانی ۱۹۶۶ بوده است. گری لینکر با ثبت ۱۰ گل، بهترین گلزن انگلیس در تاریخ تورنمنت های اصلی بوده است. وی ۶ بار در جام جهانی ۱۹۸۶ و ۴ بار در جام جهانی 1990موفق به گلزنی شد.
در میان بازیکنان با ۵ بازی ملی، جورج کامسل با ۱۸ گل زده در ۹ بازی ملی، بهترین میانگین گلزنی در تیم ملی را داشته است. وی بین سال های ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۶ به طور میانگین در هر دیدار دو گل به ثمر رساند. انگلیس فقط یک بار موفق به کسب عنوان قهرمانی در ۳۳ حضورش در رقابت های جام جهانی و یورو شده است، اما در مسابقات قهرمانی انگلیس (British Home Championship) که اولین مسابقات بین المللی بود و به مدت ۱۰۰ سال از ۱۸۸۳/۸۴ طول کشید، آن ها ۵۴ بار موفق به کسب قهرمانی به صورت تنهایی یا مشترک شدند. از سال ۱۹۳۶ فقط یک جاک به قهرمان اهدا می شد، اما انگلیس دست کم ۳۰ جام دیگر کسب نمود که در موزه فوتبال ملی شهر منچستر به نمایش گذاشته شده است. در سال ۱۹۸۵ روس کاپ (Rous Cup) جانشین مسابقات قهرمانی خانگی شد که در آن انگلیس با اسکاتلند و بعدها با یک مهمان از آمریکای جنوبی بازی می کرد. این مسابقات ۵ سال طول کشید، اما انگلیس سه بار فاتح آن شد.
انگلیس همچنین قهرمانی در مسابقات انگلیس چلنج کاپ (England Challenge Cup) به دست آورد جاییکه در مقابل آرژانتین و شوروی در سال ۱۹۹۱ در ومبلی بازی کرد و از سویی در تورنمنت فرانسه (Tournoi de France) که در سال ۱۹۹۷ برگزار شد، بالاتر از برزیل، ایتالیا و میزبان موفق به قهرمانی شد. از سویی در مسابقات تابستانی اف ای (FA Summer Tournament) که در سال ۲۰۰۴ به میزبانی استادیوم اتحاد فعلی برگزار شد، انگلیس بالاتر از ژاپن و ایسلند قهرمان شد. در مسابقات کمتر رسمیت یافته که به سیستم مسابقات بوکس در اولین بازی ملی در سال ۱۸۷۲ برگزار می شد، انگلیس ۲۲ بار مرتبه مختلف موفق به کسب قهرمانی غیر رسمی جهان شد، که آخرین آن ها با شکست آلمان در ژوئن ۲۰۰۰ بود، قبل از اینکه کار را به رومانی در بازی بعدی در مسابقات یورو ۲۰۰۰ واگذار نمایند.
چه کسانی بیشترین گل ها را مقابل انگلیس به ثمر رسانده اند
انگلیس تاکنون ۴۰۶ مرتبه مقابل حریفان کلین شیت کرده که پیتر شیلتون با ۶۶ کلین شیت در ۱۲۵ مسابقه رکورددار است. جو هارت با ۴۳ کلین شیت در ۷۵ مسابقه و دیوید سیمن با ۴۰ کلین شیت در ۷۵ مسابقه در رده های بعدی قرار دارند. از ۹۱ تیمی که مقابل انگلیس بازی کرده اند، ۲۱ تیم هرگز موفق به گلزنی نشده اند. اسکاتلند با ۱۷۴ گل در صدر فهرست قرار دارد، اما آلمان با ۲۳ گل در ۱۶ مسابقه و میانگین ۱.۴۳ گل در هر بازی، بهترین میانگین گلزنی مقابل انگلیس را دارد.
سنگین ترین شکست انگلیس با نتیجه ۷-۱ مقابل مجارستان در می ۱۹۵۴ در بوداپست رقم خورده، فقط شش ماه بعد از اینکه جادوگران شگفت انگیز موفق شدند در ومبلی با نتیجه ۶-۳ انگلیس را شکست دهند. شکست ۶-۱ مقابل اسکاتلند در سال ۱۸۸۱ در کنینگتون اوال، سنگین ترین شکست خانگی انگلیس بوده است. در استادیوم قدیمی ومبلی نیز بزرگترین شکست مقابل اسکاتلند رقم خورد، جاییکه در سال ۱۹۲۸ با نتیجه ۵-۱ سه شیرها شکست خوردند. در استادیوم جدید ومبلی، تنها یکی از هشت شکست انگلیس با اختلاف بیش از یک گل رقم خورده است. وقتیکه شیلی با دو گل الکسیس سانچز در سال ۲۰۱۳ موفق شد با نتیجه ۲-۰ پیروز شود.
جان مک دگول اولین بازیکنی است که موفق به ثبت هت تریک مقابل انگلیس شده است و البته اولین بازیکنی است که در سطح ملی هت تریک کرده است. وی در جریان برد ۷-۲ اسکاتلند مقابل انگلیس در سال ۱۸۷۸ هت تریک کرد. مجموعاً ۹ بازیکن موفق به ثبت هت تریک مقابل انگلیس شده اند، که ۴ بازیکن از آن ها اسکاتلندی بوده اند. اما زلاتان ابراهیموویچ با پیراهن تیم ملی سوئد در سال ۲۰۱۲، تنها بازیکنی است که موفق شده چهار گل در یک دیدار مقابل سه شیرها به ثمر رساند.
اخبار
پدیده نروژی؛
مهارنشدنی و اعجاب انگیز
این روزها نمی توان مانع غول 19 ساله نروژی دورتموند شد. او مثل غلتک از روی همه رقبا عبور می کند.
این روزها به سختی می توان ارلینگ هالند را مهار کرد. ستاره نروژی که در سالزبورگ خود را به دنیای فوتبال معرفی کرد و از ژانویه که به د.رتموند پیوست نیز غیر قابل توقف نشان داده است.
تنها 4 روز پس از درخشش برابر پی اس جی و دبل تاریخی مقابل این تیم که با ثبت رکورد دوی سرعت 60 متر نیز همراه بود، هالند روز گذشته برابر وردربرمن نیز در ترکیب ثابت زردها قرار داشت و موفق شد گل دوم تیمش را به ثمر برساند.
دقیقه 66 بازی و در حالی که دورتموند با یک گل پیش بود اشرف حکیمی از سمت راست با یک پاس بعه عقب هالنمد را درون محوطه جریمه صاحب بخت گلزنی کرد و او هم مثل همیشه قدر چنین پاس هایی را دانست و توانست گلزنی کند.
به این ترتیب حالا تعداد گل های هالند در بوندسلیگا پس از شش بازی به 9 گل رسید و در مجموع هشت دیداری که برای دورتموند به میدان رفته نیز توانسته 12 گل به ثمر برساند.
در 5 لیگ معتبر اروپایی هیچ بازیکنی نتوانسته در این تعداد بازی و این دقایق چنین رکوردی را به ثبت برساند. شبکه اسکواکا هم اعلام کرد که هالند به همراه کیلیان امباپه تنها بازیکنان زیر 20 سال تاریخ لیگ قهرمانان اروپا به شمار میآید که توانستهاند در یک فصل با پیراهن دو تیم گلزنی کنند.
هالند در شرایطی این روزها خوش می درخشد که تیم های متمول و بزرگ اروپایی حالا پشیمانند که چرا برای جذب او به صورت جدی تر اقدام نکردند. باشگاه هایی مثل منچستریونایتد و رئال که با مشکل گلزنی مواجه هستند، هالند را می بیننند و حسرت می خورند. بدون شک دورتموند با این غول 19 ساله نروژی تا انتهای فصل یکی از مدعیان اصلی قهرمانی آلمان و کسی چه می داند شاید لیگ قهرمانان باشد.
مسی، اتفاق تکرارنشدنی بارسلونا
برای یک بار یک بازیکن دیگر غیر از لیونل مسی در مرکز توجهها بود اما در پایان همان اتفاق تکراری افتاد. گل فوقالعاده اسطوره بارسلونا در دقیقه ۸۶ تیمش را به صدر جدول لالیگا برگرداند به خاطر پیروزی یک بر صفر که در قلعه واندامتروپولیتانو به دست آوردند.
همه چشمها به آنتوان گریزمان بود که در نخستین بازگشت به زمین تیم سابقش، در سمت چپ خط حمله بارسلونا قرار گرفت. مهاجم فرانسوی در تیر گذشته بعد از یک ماجرای کشدار دو ساله که تیم پایتخت اسپانیا را ناراضی کرده بود، با ۱۲۰ میلیون یورو از اتلتیکو راهی بارسلونا شد.
گریزمان هنوز نتوانسته در بارسلونا خودش را نشان دهد و در ۱۷ بازی قبلیاش با این تیم پنج گل زده بود، در بازگشت به «خانه» هم اوضاع برای او بهتر نبود. البته حالا دیگر برای او خانه سابق جای امنی نیست و بازیکن منفوری محسوب میشود. بیرون استادیوم لوح یادبودی به نام او آویزان شده بود که یک عروسک موش به نشانه خیانت بالایش قرار داشت، همین رفتار را در بازگشت تیبو کورتوآ به همراه رئال مادرید به این استادیوم نسبت به دروازهبان بلژیکی بروز داده بودند. عدهای از هواداران قبل از مسابقه فریاد میزدند: «گریزمان، بمیر» و این دقیقاً نشان میدهد هیچ علاقهای نسبت به مهاجم سابق در میان هواداران اتلتیکو وجود ندارد.
نیمه اول متعادل به پایان رسید، اتلتیکو موقعیتهای خیلی بهتری داشت اما نتوانست از آنها استفاده کند و گریزمان و بارسلونا ناامیدکننده بودند. سانتر ماریا ارموسو بعد از برخورد با ژونیور فیرپو تغییر مسیر داد و در حالی که هیچ کاری از مارک آندرهتر اشتگن بر نمیآمد، توپ به تیرک دروازه بارسلونا خورد اما برای دروازهبان آلمانی نمیشود زیاد این عبارت را به کار برد، او با دو واکنش استثنایی، میزبان را در جو سنگین و بیرحم متروپولیتانو ناکام گذاشت. اولی دوباره در برابر ارموسو از فاصله نزدیک بود و بعدی روی ضربه سر آلوارو موراتا. اولین خطر بارسلونا در دقیقه ۲۵ رقم خورد که لوییس سوارس از روی پاس مسی پرید اما ضربه ایوان راکیتیچ برای بازکردن دروازه یان اوبلاک به اندازه کافی خوب نبود. در این مسابقه شاید دو دروازهبان اول جهان به زمین رفتند اما گریزمان نتوانست دروازهبان اسلوونیایی اتلتیکو را آزمایش کند.
یک بنر در ورزشگاه بود که رویش به اسپانیایی نوشته بود: «میخواستی نامدار باشی اما یادت رفت مرد باشی». گریزمان فرصت خوبی داشت برای اینکه پاسخ همه توهینها را بدهد اما آن را از دست داد. با حرکت سریع بارسلونا و تغییر مسیر مسی در میانه زمین، توپ را به سوارس پاس داد و او سانتر خوبی برای گریزمان کرد که مزاحمی نداشت، لحظه مهمی برایش بود اما فشار مضاعفی را تحمل میکرد که اجازه نداد بازی همیشگیاش را انجام دهد.
سوزاندن این فرصت برای بارسلونا گران تمام میشد اگر مسی را نداشت که در ۳۹ بازی برابر اتلتیکو ۳۰ گل زده است. مسی با سوارس ترکیب شد همانطور که در بازی هفته گذشته مقابل بوروسیادورتموند بازی کرده بود و با یک و دو توپ به فوقستاره آرژانتینی رسید که با ضربه دقیق و ناگهانی خود راهی برای اوبلاک باقی نگذاشت. مثل همیشه مسی ضعفهای بارسلونا را پوشاند آن هم یک شب قبل از مراسم اعطای جایزه توپ طلا. ناکامیهای گریزمان هم ادامه پیدا کرد. او حالا شک ندارد که واندا متروپولیتانو دیگر خانهاش نیست اما بارسلونا هم نیست.
اخبار
اعجوبه ای که پیشنهاد رئال مادرید را هم رد کرد!
ماه های آتی می توانند بزرگ ترین اتفاقات را برای یولیان ناگلزمان رقم بزنند. لایپزیش تحت هدایت او در رتبه دوم جدول بوندسلیگا قرار داشته و از امیدهای قهرمانی به شمار می آید. همچنین این باشگاه نوپا با برتری در دیدار رفت مقابل تاتنهام در لندن، حالا بخت زیادی برای صعود به جمع هشت تیم برتر لیگ قهرمانان دارد. دو دهه پیش، ژوزه مورینیو سرمربی پیشرو و نوآور دنیای فوتبال بود و حالا این سرمربی پرتغالی راند اول را به یولیان ناگلزمان، آینده دنیای مربیگری واگذار کرده است. بسیاری ناگلزمان را سرمربی احتمالی بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان در آینده می دانند؛ سرمربی جوانی که همین اخیرا و در سن ۳۲ سالگی پیشنهاد رئال مادرید را رد کرده و مدعی شد چنین قدم بزرگی در این سن شاید برایش زود باشد.
رویایی که در مستطیل سبز تعبیر نشد
ناگلزمان در دوران جوانی برای مونیخ ۱۸۶۰ بازی می کرد، اما یک مصدومیت شدید زانو در سن ۲۰ سالگی باعث شد این بازیکن جوان راهی برای ادامه حضور در عرصه فوتبال نداشته و به حرفه مربیگری روی آورد ناگلزمان فقط ۲۸ ساله بود که در فوریه سال ۲۰۱۶ به عنوان سرمربی هوفنهایم منصوب شد و جای هووک استیونس، سرمربی کهنه کار این تیم که به دلیل مشکلات جسمانی استعفا داده بود را گرفت. این باشگاه در آن مقطع در رده هفدهم قرار داشت و به نظر می رسید سقوط می کند، اما ناگلزمان در پایان تیمش را از این خطر نجات داد. اگرچه ناگلزمان جوانترین سرمربی دائمی در تاریخ بوندسلیگا است، اما جوانترین فردی نیست که در یک مسابقه در بوندس لیگا سرمربی تیمی بوده است. در ۲۳ اکتبر ۱۹۷۶، برند استوبر هدایت موقت ساربروکن را در سفر به کلن در سن ۲۴ سالگی را به عهده داشت.
رویکرد مدرن سرمربی جوان آلمانی
یکی از تغییرات گسترده و نوآورانه ناگلزمان در هوفنهایم، استفاده از فن آوری «فوت بونات» برای تیمش بود. فوت بونات یک ماشین تمرینی فوتبال است که توپ ها را با سرعت و مسیرهای مختلف به سوی بازیکنان شلیک می کند، بازیکنان نیز باید توپ را کنترل کرده و داخل یک مربع اندازند. علاوه بر افزایش مهارت های پا به توپ بود، این دستگاه برای پیشرفت زمان واکنش بازیکنان ساخته شده است. جالب اینجاست یولیان ناگلزمان علاقه زیادی به سبک کار توماس توخل، سرمربی فعلی پاری سن ژرمن و سابق دورتموند داشته و همیشه از او به عنوان الگوی خودش در دوران مربیگری نام می برد. البته توخل نیز به او علاقمند بوده و در زمان انتصاب ناگلزمان به عنوان سرمربی هوفنهایم گفت: «او یک سرمربی جوان بسیار کنجکاو و بسیار زحمتکش است. ناگلزمان در عرصه فوتبال جوانان موفقیت های فوق العاده ای داشته، من برای او بسیار خوشحالم و به کار ناگلزمان اعتقاد دارم.» این سرمربی جوان بارها اعلام کرده علاقه ای به فعالیت در شبکه های اجتماعی نداشته و حضور در این رسانه ها را برای کارش مفید نمی داند.
او پپ گواردیولا نیست!
سرعت فراوان در حملات، کلید اصلی خلق موقعیت تیم های تحت هدایت ناگلزمان است. تاکنون در این فصل لایپزیش به طور میانگین ۱۴.۵۷ شوت در هر ۹۰ دقیقه و ۲.۶۳ گل در هر بازی ثبت کرده و ۸۵.۴۱ پاس رو به جلو ارسال می کنند. ناگلزمان از آن دسته سرمربیان نیست که تمایل بیش از حدی به ارائه بازی مالکانه داشته است، این موضوع در سبک هجومی عمودی او مشهود است و تاکنون در این فصل لایپزیش به طور متوسط ۵۱.۴ درصد مالکیت داشته و از این حیث رتبه هفتم در بوندس لیگا را در اختیار دارد. در هر مسابقه ۹.۳۱ ضربه به سمت دروازه لایپزیش زده می شود که آنها را از این حیث در رتبه سوم در بوندسلیگا قرار داده و باعث شده بعد از بایرن و مونیخ گلادباخ، با ۲۴ گل دریافتی در رده دوم در لیگ آلمان قرار داشته باشد.
هفته کابوس وار
برای دروازه بان های بایرن
مانوئل نویر گلر فعلی بایرن و الکساندر نوبل دروازه بان فصل بعد این باشگاه در این هفته از بوندسلیگا مرتکب اشتباهات مهلکی شدند.باشگاه بایرن مونیخ در انتقالات زمستانی خبر از جذب الکساندر نوبل داد. سنگربان فعلی شالکه که در پایان فصل قراردادش به اتمام می رسد، به عنوان بازیکن آزاد راهی بایرن خواهد شد. انتقالی که گلایه مانوئل نویر را به دنبال داشت و او خیلی زود تهدید کرد که حاضر نیست جایگاه خود را حتی در جام حذفی به نوبل بدهد.هر دو سنگربان در این هفته از بازی های بوندسلیگا مرتکب اشتباهات عجیبی شدند. جمعه شب مانوئل نویر در بازی بایرن و پادربرون گل بسیار بدی دریافت کرد. نویر در سمت چپ زمین خروج کرد اما دنیس سربنی توپ را به زیبایی از او گرفته و با حرکت در عرض و جا گذاشتن مدافعان بایرن مونیخ، در نهایت دروازه این تیم را باز کرد و مانوئل نویر در رقم خوردن این گل نقشی اساسی ایفا کرد. بایرن در هر صورت توانست به لطف گل دقیقه 88 لواندوفسکی این بازی را 3-2 پیروز شود ولی روز گذشته نوبل نتوانست مانع شکست سنگین تیمش برابر صدرنشین بوندسلیگا شود لایپزیش به زمین شالکه آمده بود و 50 ثانیه پس از شروع بازی توانست دروازه میزبانش را باز کند. سابیتزر از راه دور اقدام به شوتزنی کرد و نوبل که قصد داشت با شیرجه ای بلند مانع ورود توپ به دروازه شود، در این امر ناکام ماند. او با دست چپ تماسی هم با توپ داشت ولی آشکارا واکنش او در مقابل این توپ اشتباه بود تا به راحتی دروازه شالکه باز شود. گلی که تمرکز این تیم را به هم زد و دیگر نتوانست خودش را در جریان بازی قرار دهد. لایپزیش در ادامه و در دقایق 61، 68، 80 و 89 توانست 4 بار دیگر نیز دروازه نوبل را باز کند و به یک پیروزی خیره کننده دست یابد.
شبی تلخ برای نوبل که یک روز پس از اشتباه نویر نتوانست از این فرصت استفاده ببرد و خود نیز نمایشی دور از انتظار داشت.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4229/19146/74873
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4229/19146/74874
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4229/19146/74875
|
عناوین این صفحه
- انگلیس؛ ۱۴۷ سال، هزار مسابقه و یک جام
- اخبار
- اخبار