تیمو ورنر یا لروی سانه؟ این موضوع صرف نظر از بحران ویروس کرونا، یکی از هیجان انگیزترین مباحثی محسوب می شود که این روزها هواداران و حتی سران باشگاه بایرن مونیخ را به خود مشغول داشته است. کدامیک از این دو بازیکن برای بایرن مونیخ مناسب تر است و این باشگاه در مهلت بعدی نقل و انتقالات می بایست کدامیک از این دو بازیکن را جذب نماید؟

در این موضوع بی تردید نظر هانسی فلیک سرمربی بایرن مونیخ بسیار حائز اهمیت خواهد بود، چون قرارداد این سرمربی 55 ساله به تازگی تا سال 2023 تمدید شده و بر طبق اخبار منتشر شده حق ویژه ای برای وی در سیاست های نقل و انتقالاتی باشگاه لحاظ شده است. در تابستان گذشته مونیخی ها بسیار نزدیک به جذب لروی سانه از منچسترسیتی بودند، اما چنین اتفاقی به دلیل مصدومیت سنگین این بازیکن روی نداد. بر طبق اطلاعات Sport1 در این میان نگرانی ها و تردیدهایی برای انجام این انتقال به وجود آمده است.

نقش هانسی فلیک چیست؟

حسن صالح حمیدزیچ مدیر ورزشی باشگاه در ابتدای سال جاری میلادی در زمینه خرید تیمو ورنر و اینکه آیا این مهاجم تیم لایپزیش برای سیستم بایرن مناسب است یا نه، ابراز تردید کرده بود. حال هانسی فلیک می تواند در زمینه خرید احتمالی این مهاجم ملی پوش آلمانی به عاملی بسیار تعیین کننده بدل شود.

فلیک به عنوان سرمربی بایرن یکی از حامیان جذب تیمو ورنر 24 ساله به حساب می آید و حتی در زمانی که به عنوان دستیار نیکو کواچ (سرمربی سابق) مشغول به کار بود، خواستار انجام چنین انتقالی بوده است. بر طبق اطلاعات Sport1 در صورتی که مسئولین باشگاه بایرن مونیخ نشان دهند که آنها نیز خواستار جذب این بازیکن هستند، تیمو ورنر نیز مشکلی با پیوستن به بایرن ندارد.

دیگر مسئله مهم که می تواند در خصوص تصمیم گیری بین خرید لروی سانه و تیمو ورنر تعیین کننده باشد، هزینه ای است که سران بایرن مونیخ می بایست بپردازند. بی تردید لروی سانه که قرارداد وی در تابستان جاری به پایان خواهد رسید با هزینه ای 60 میلیون یورویی در دسترس نیست. این در حالی است که ورنر در قرارداد خود با باشگاه لایپزیش از بندی 60 میلیون یورویی برای فسخ قرارداد و جدایی از این تیم برخوردار است.

اشتفان افنبرگ کاپیتان سابق بایرن نظری واضح در این زمینه دارد: «من از خرید ورنر پشتیبانی می کنم، چون وی پیشرفتی باورنکردنی داشته است و به نظرم این ادعا که وی برای سیستم بازی بایرن مناسب نیست، به طور کامل بی معنی است. اما من در مورد سانه تا حدودی تردید دارم. در خصوص وی با توجه به مصدومیت سنگینی که پشت سر گذاشته باید محتاط بود». پاتریک اومویلا از ملی پوشان سابق آلمانی اما نظری قطعی در این موضوع ندارد: «اگر بایرن مونیخ نمی تواند هر دوی این بازیکنان را با هم جذب کند، باید این پرسش را مطرح کند که نیازش به کدام یک از آن ها ضروری تر است. اما اگر خرید آنها منوط به مسائل مالی شود، من ورنر را انتخاب خواهم کرد».

انعطاف پذیری بالای تیمو ورنر تأثیرگذار است

با این تفاسیر کدامیک از این بازیکنان بیشتر برای سیستم بازی بایرن مونیخ مناسب است؟ کدامیک بیشتر می تواند به بایرن کمک کند و در خصوص پیاده کردن ایده های سرمربی تیم در زمین مفیدتر باشد؟ فرم مجذوب کننده ای که تیمو به ویژه در دور رفت از رقابت های فصل جاری از خود به نمایش گذاشت، باعث گردید تا مزیت بزرگ این مهاجم که همان انعطاف پذیری بالای وی است، به خوبی نشان داده شود. او می تواند در بایرن جایگزین روبرت لواندوفسکی در پست مهاجم هدف شود و به عنوان تنها مهاجم تیم در ترکیب اصلی قرار گیرد. وی علاوه بر این می تواند در کناره های زمین، در پست تخصصی لروی سانه نیز قرار گیرد. ورنر همچنین از قابلیت بازی در پشت مهاجم تیم نیز برخوردار است. در واقع پست مورد علاقه او در زمین نیز همین پست است.

ورنر که از فصل 2016/17 در 150 بازی رسمی موفق به ثمر رساندن 88 گل شده مهاجمی خطرناک تر نسبت به سانه محسوب می شود که در همین مدت زمان در 134 بازی رسمی موفق به ثبت 39 گل به نام خود شده است (Opta). علاوه بر این تیمو بسیار کمتر از سانه اقدام به سانتر می کند (با دقت 17 درصد)، اما وی نسبت به سانه دریافت کننده پاس های بیشتری است (12 درصد). با این وجود ستاره منچسترسیتی در هر بازی به طور میانگین 2.1 مرتبه اقدام به شوت زنی به سمت دروازه حریف می کند و این آمار برای ورنر 1.3 مرتبه در هر دیدار است. در زمینه تعداد پاس نیز لروی (با میانگین 42 پاس در هر بازی) از آمار بهتری نسبت به رقیب لایپزیشی خود تیمو (با 33 پاس در هر بازی) برخوردار است. در خصوص پیروزی در نبردهای دو نفره نیز سانه با 47 درصد پیروزی دارای وضعیت بهتری نسبت به ورنر با 41 درصد پیروزی است.

کدامیک برای سیستم بازی بایرن مونیخ مناسب تر است؟

پرسش مهمی که مطرح می شود این است که کدامیک از این بازیکنان برای سیستم بازی مورد نظر هانسی فلیک مناسب تر است. بازیکنان بایرن مونیخ زیر نظر هانسی تمایل بیشتری برای نزدیک شدن به دروازه حریف از خود نشان داده اند، ضمن اینکه بازی مالکانه (با تصاحب بالای توپ) نیز در این تیم تبدیل به یک اصل بنیادی شده است. لروی سانه با چنین سیستمی در منچسترسیتی و زیر نظر پپ گواردیولا به خوبی آشنا است. وی همچنین به خوبی می داند که چگونه می توان خط دفاعی تیمی که بسیار عقب بازی می کند را شکست و علاوه بر این در موقعیت های یک به یک برای سرمربی تیم سلاحی کشنده به حساب می آید. تیمو ورنر بر خلاف سانه برای مدت ها مهاجمی کلاسیک محسوب می گردید، اما یولیان ناگلزمن که برنامه تاکتیکی اش بر مبنای ضدحمله های سریع بنا شده، لایپزیش را به تیمی با مالکیت بالای توپ بدل ساخته و ورنر نیز نشان داده که می تواند خود را به خوبی با سیستم جدید منطبق نماید.

برای انجام یک بازی مالکانه، تیم نیازمند برخورداری از آماری معقول و منطقی در زمینه دقت پاس های ارسالی است. لروی در فصل 2018/19 به طور میانگین از دقتی 85 درصدی در پاس های ارسالی برخوردار بود. آمار تیمو در این خصوص در رقابت های فصل جاری بوندس لیگا به 76 درصد می رسد که به صورت آشکاری ضعیف تر از آمار رقیبش است.

سیستم بازی بایرن همچنین بر مبنای بردن بازی به عرض میدان طراحی شده است (52.6 متر) و در فصل جاری از بوندس لیگا تنها دورتموند (53.3 متر) بیشتر از بایرن مونیخ از عرض میدان بهره برده است. نحوه بازی سانه نیز بیشتر بر کناره های زمین پایه ریزی شده و وی می بایست ضمن عرض دادن به بازی تا خط عرضی زمین حرکت کند، در حالی که ورنر بیشتر به داخل زمین حرکت می کند و به نوعی به بازی تیم خودی عمق می دهد.

با این تفاسیر لروی سانه و تیمو ورنر هر دو از مزیت ها و برتری هایی برخوردار هستند. سانه با این پیش فرض که بتواند بعد از پایان دوران مصدومیت به فرم ایده آل خود بازگردد، برای سیستم بازی مالکانه مونیخی ها ساخته شده و می تواند در کناره های زمین به نقظه قوت این تیم بدل شود. ورنر اما مجبور است تا حدودی خود را به نوع بازی مونیخی ها منطبق کند و به بازی در کناره های زمین بسنده نماید، چون در حال حاضر با وجود روبرت لواندوفسکی امکان بازی در پست مهاجم نوک برای وی غیر قابل تصور است. ضمن اینکه وی باید از بازی در پشت روبرت لواندوفسکی نیز صرف نظر نماید، چون توماس مولر زیر نظر هانسی فلیک در چنین پستی تولدی دوباره یافته است.

برای بایرن مونیخ امکان جذب همزمان هر دو بازیکن وجود ندارد و به همین دلیل پرسش سانه یا ورنر، در داخل باشگاه به بحثی داغ بدل گشته است. البته نباید فراموش شود که جذب هر یک از این بازیکنان بستگی به آینده فیلیپه کوتینیو و ایوان پریشیچ دارد. بازیکنانی که در حال حاضر به صورت قرضی در بایرن حضور دارند و در انتهای این فصل می بایست تکلیف آنها روشن شود.

تیمو ورنر و لروی سانه هر دو البته از یک نکته اشتراک نیز برخوردار هستند: هر دوی آن ها این تردید را دارند که در بایرن مونیخ به خوبی پذیرفته می شوند یا نه. ورنر در حال حاضر در انتظار علامت و اشاره ای از مونیخ است. علامتی که امکان دارد به زودی از سوی هانسی ارسال شود.

 

آرمن ساروخانیان

از روزی که لیگ‌های اروپایی به خاطر شیوع کرونا به اجبار تعطیل شد، گمانه‌زنی‌های زیادی درباره تاریخ شروع دوباره این مسابقات مطرح شده است. امروز آلکساندر چفرین، رئیس یوفا از سه نقشه احتمالی برای شروع دوباره لیگ‌های اروپایی خبر داد، ولی صحبت‌های او هم نتوانست ابهام درباره سرنوشت این مسابقات را کمتر کند.

چفرین به لارپوبلیکای ایتالیا گفت: «هیچکس نمی‌داند دوره عالم‌گیری ویروس کرونا چه زمانی به پایان می‌رسد. برای از سرگیری مسابقات سه نقشه A، B و C وجود دارد. لیگ‌ها ممکن است اواسط می (اواخر اردیبهشت)، ژوئن (اواسط خرداد) یا پایان ژوئن (تیر) از سر گرفته شود. اگر ما در این تاریخ‌ها موفق به شروع دوباره مسابقات نشویم، احتمالا فصل جاری از دست خواهد رفت.»

رئیس یوفا اضافه کرد: «پیشنهادی هم وجود دارد که مسابقات این فصل در پایان تابستان (شروع تقویم فصل آینده) برگزار شود. در این صورت قراردادها به هم می‌ریزد و باید پنجره نقل و انتقالات را هم جا به جا کنیم. همچنین شروع یورو ۱۱ ژوئن سال ۲۰۲۱ است و اگر نیاز باشد باشگاه‌ها باید تعداد مسابقات‌شان را با این تاریخ هماهنگ کنند.» چفرین در پایان گفت که برای پایان لیگ اروپا و لیگ قهرمانان، یوفا مجبور است برنامه فشرده‌ای در نظر بگیرد و تصور نمی‌کند که فینال‌ها بدون تماشاگر برگزار شود.

سناریوی ادامه مسابقات فصل جاری در پایان تابستان که چفرین به آن اشاره کرد در میان مربیان هم طرفدارانی دارد. آندره ویاش‌بواش، سرمربی مارسی هفته گذشته در حمایت از این طرح گفت: «بهترین حالت برای باشگاه‌های لیگ فرانسه این است که مسابقات فصل جاری را تا پایان ماه نوامبر یا دسامبر به پایان برسانیم. فصل آینده را در شروع سال تقویمی ۲۰۲۱ (دی یا بهمن ماه) شروع می‌کنیم. این روند را تا جام جهانی ۲۰۲۲ قطر که قرار است در زمستان برگزار شود، ادامه می‌دهیم. بعد از آن می‌توانیم به روند سابق برگردیم.»

هرچند فرمول ویاش‌بواش روی کاغذ جذاب است، ولی اجرای آن دردسرهای کمی نخواهد داشت. اولین مورد همان وضعیت قراردادها است که چفرین هم به آن اشاره کرد. باشگاه‌ها و بازیکنان زیادی برای نقل و انتقالات تابستانی برنامه‌ریزی کرده‌اند و انتقال مسابقات فصل جاری به فصل پاییز و زمستان این برنامه‌ها را مختل می‌کند. در این شرایط تکلیف بازیکنانی که قراردادشان به اتمام می‌رسد هم نامعلوم خواهد بود.

اگر شرایط ویژه‌ای که همه‌گیری کرونا بوجود آورده طولانی شود، منطقی‌تر است که مسابقات فصل جاری نیمه‌تمام بماند و تیم‌ها پس از برنامه آماده‌سازی معمول، در پایان تابستان سراغ فصل جدید بروند، چرا که بازیکنان فرصت خواهند داشت روند آماده‌سازی عادی را پشت سر بگذارند و از مصدومیت‌های شدید در امان باشند. همچنین کیفیت مسابقات هم تحت تاثیر این تعطیلی طولانی و ناآمادگی بازیکنان قرار نمی‌گیرد.

اگر این اتفاق رخ دهد، در میان لیگ‌های معتبر اروپا لیورپول بیش از همه متضرر خواهد شد. این تیم با یورگن کلوپ موفق شده فاصله زیادی با رقیبانش بوجود آورد و هوادارانش پس از سه دهه انتظار در آستانه قهرمانی لیگ هستند، ولی اگر مسابقات ادامه پیدا نکند، بعید است که مسئولان لیگ برتر انگلیس و سایر باشگاه‌ها قهرمانی این تیم را بپذیرند و به احتمال زیاد فصل ناتمام اعلام خواهد شد.

 

یک ماه است که دنیای فوتبال از شنیدن خبر دستگیری رونالدینیو به اتهام داشتن مدارک جعلی برای ورود به پاراگوئه شوکه شده؛ هرچند اشاعه عالمگیر ویروس کرونا و تعطیلی مسابقات فوتبال و ترس وحشتناکی که در سراسر جهان منتشر شده، تا حدودی اهمیت این موضوع را از بین برده. 

فوق‌ستاره سابق حالا در زندان آگروپاسیون اسپسیالیزادا به سر می برد که بیشترین امنیت را در میان زندان های پایتخت پاراگوئه یعنی آسونسیون دارد. او که سابقه قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۲ را دارد دوم فروردین در زندان ۴۰ ساله شد و خبری از جشن و میهمانی نبود. او قصد داشت به همراه برادرش با استفاده از پاسپورت جعلی وارد پاراگوئه شود که دستگیر شد. اوضاع او از این حرف ها بدتر است چون پاسپورت های برزیلی و اسپانیایی او در سال ۲۰۱۹ به خاطر مسائل دیگری توسط مقامات برزیلی ضبط شده بودند و ممنوع الخروج بود. رونالدینیو اما مدعی شده این پاسپورت جدید را یک اسپانسر محلی به او هدیه کرده و اصرار دارد در این موضوع هیچ خطایی مرتکب نشده است. 

در حال حاضر مشخص نیست رونالدینیو دقیقا چه زمانی از زندان آزاد می‌شود اما گزارش رسانه های پاراگوئه حاکی از آن است که ستاره سابق بارسلونا، میلان و تیم ملی برزیل ممکن است تا شش ماه یعنی اوایل شهریور در زندان بماند. در شرایط بحرانی کنونی به خاطر انتشار ویروس کرونا چند بار از او تست کرونا گرفته اند و اخیرا هم حکم کرده اند که اجازه ملاقات داده نمی شود. صدور قرار وثیقه هم منتفی است چون مقامات قضایی بر این باور هستند که امکان فرار او وجود دارد حالا تنها باید دید روند محاکمه او چطور طی می‌شود و هیات منصفه درباره اش چگونه تصمیم می گیرد. 

رونالدینیو حداقل باید تا ۲۴ فروردین که نخستین جلسه محاکمه اش برگزار می‌شود در زندان بماند اما آنطور که ESPN گزارش داده این بازداشت و محاکمه می تواند دلیل عمیقتری داشته باشد. او متهم است که قصد داشته در یک پولشویی شرکت کند و دالیا لوپس، مالک موسسه ای که این دو را به آسونسیون فرا خوانده، متهم اصلی به حساب می آید. دفتر دادستانی اعلام کرده گوشی های تلفن رونالدینیو و برادرش بعد از بررسی به آنها بازگردانده شده اما مشخص نیست هارد آن را کپی کرده اند یا بخش های مهم آن را مورد بررسی قرار داده اند چون اطلاعات قابل توجهی برای مقامات قضایی در آن وجود داشته. به هر حال رونالدینیو به صورت عادی از موبایل خود استفاده می‌کند و حتی کارلس پویول، کاپیتان سابق بارسلونا در زندان با او تماس گرفته و با هم حرف زده اند. این دو در زمان بازی در بارسلونا رابطه خیلی خوبی با هم داشتند. 

بازیکن سابق تیم ملی پاراگوئه، نلسون کوئواس که پیش از این به ملاقات رونالدینیو رفته بود، به رادیو CNN گفت دوستش آن لبخند همیشگی روی صورتش را از دست داده: «رونالدینیو دیگر شاد نیست. آنچه در چهره او از دیگران متمایزش می کرد، لبخندی بود که همیشه به لب داشت، آن انرژی خوبش و روحیه قوی اش. اما امروز به خاطر موقعیتی که در آن قرار گرفته، آن لبخند از بین رفته چون زندان جایی نیست که به آن عادت داشته باشد.» 

کوئواس پیشنهاد داده رونالدینیو به خانه او برود و در حبس خانگی تحت نظر پلیس باشد اما این را هم مقامات قضایی رد کرده اند. در عین حال، وزیر کشور پاراگوئه، اوکلیدس آسودو به رسانه های محلی گفته ستاره فوتبال در بخشی جداگانه از سایر زندانیان نگهداری می‌شود که «شبیه یک هتل است». 

اما رونالدینیو در حیاط با بقیه مشترک است و می‌تواند در کنار سایر مجرمان به ورزشی بپردازد که یک عمر عاشقش بوده. تصاویر و فیلم هایی منتشر شده از اینکه برنده توپ طلای جهان در سال ۲۰۰۵ با سایر زندانیان فوتسال بازی می‌کند. او البته ورزش های دیگر را هم امتحان کرده، آخرین نمونه اش فوت والی که ترکیب والیبال ساحلی و فوتبال است و در این مسابقه برابر دو پلیس دیگر شکست خورده. یونی داوید مرلس مارتینس که به جرم مشارکت در یک دزدی به تحمل 10 سال زندان محکوم شده و ادگار رامون اوتاسو که به جرم قتل به 18 سال حبس محکوم شده است. رونالدینیو اجازه دارد هر روز به مادرش زنگ بزند و فوتبالیست های پاراگوئه ای معروف از جمله کارلوس گامارا قبل از این به دیدنش آمده اند اما آیا واقعا جای رونالدینیو با آن مهارت و استعداد ناب و چشم نواز اینجا است؟!

 

روزنامه آلمانی بیلد مدعی شد فصل بوندس‌لیگا احتمالا از تاریخ ۲۰ اردیبهشت از سر گرفته خواهد شد هر چند مسابقات این لیگ بدون حضور تماشاچیان برگزار خواهد شد. بوندس‌لیگا به دلیل اپیدمی کرونا از تاریخ ۲۳ اسفند به حالت تعلیق درآمده است. بر اساس گزارش بیلد، ادامه مسابقات به احتمال زیاد از هفته سوم اردیبهشت‌ ماه از سر گرفته خواهد شد. 

این تاریخ به پیشنهاد سازمان لیگ آلمان تعیین شده است. سازمانی که تصمیم نهایی درباره زمان شروع دوباره لیگهای فوتبال آلمان به عهده آن است. بیلد به نقل از یکی از سخنگویان سازمان لیگ آلمان اعلام کرد: «در حال حاضر ما در حال بررسی برنامه‌های مختلف هستیم و تصمیم نهایی‌مان به عوامل خارجی زیادی بستگی خواهد داشت.»

یکی از  برنامه‌های پیشنهادی سازمان لیگ آلمان، به نقل از بیلد، برگزاری مسابقات پشت درهای بسته است به نحوی که در هر بازی تنها ۱۲۶ نفر اجازه حضور در ورزشگاه را خواهند داشت که شامل بازیکنان، کادر فنی، کادر پزشکی دو باشگاه، توپ جمع کن‌ها، مامورین حراست استادیوم، نمایندگان دو باشگاه و حداکثر ۳۰ روزنامه‌نگار خواهد بود. بوندس‌لیگا که در آلمان تحت عنوان دو لیگ یک و دو برگزار می‌شود در حال حاضر تا تاریخ ۱۰ اردیبهشت ماه به حالت تعلیق درآمده و در آن زمان باید درباره سرنوشتش تصمیم‌گیری شود. 

آلمان یکی از کشورهایی است که ویروس کرونا در آن به شدت مساله‌ساز بوده و تا کنون ۲۶۰۷ نفر در این کشور جان خود را از دست داده‌اند.

 

لمپارد بعد از 15 سال جواب فرگوسن را داد!

با ورود مورینیو به انگلیس در سال 2004، چلسی تبدیل به قدرت اول فوتبال جزیره شده و موفق شد دو سال پیاپی عنوان قهرمانی را از آن خود کند. 

در آن مقطع برخی از جمله سرالکس فرگوسن سبک بازی این تیم را خسته کننده توصیف می کردند، فرانک لمپارد که از ستاره های تاثیرگذار آن مقطع چلسی بود، مدعی شد آمار موید حقیقت دیگری بوده است. 

فرانک لمپارد گفت: «زدن برچسب خسته کننده به بازی چلسی از سوی سرالکس فرگوسن آغاز شد. شاید این سبک برای برخی حوصله سر بر بود، اما برای خود ما اینگونه نبود. 

فرگوسن ادعا می کرد ما خیلی روی به بازی مستقیم می آوریم، اما آمار در سال 2005 نشان می داد ما بیشترین تعداد گل، بیشترین ضربه در چارچوب، بیشترین تعداد پاس و البته بیشترین تعداد امتیاز را در کارنامه ثبت کرده بودیم. 

بعضی از بازیکنان لیورپول سبک بازی ما را با تیم قدیمی ویمبلدون مقایسه کرده و اینگونه طعنه می زدند. اما من معتقد بودم لیورپول تیمی است که بازیکنی مانند پیتر کرواچ را جذب می کند و وقتی شما چنین کاری می کنید، یعنی سبک بازی شما معطوف به نقطه قوت این بازیکن است.»

 

بارسلونا نزدیک سیاهچاله

«ما باشگاهی هستیم که بیشترین درآمد را در دنیا دارد، اما واقعیت این است که ما نمی‌توانیم به درآمد ۱.۰۵ میلیارد یورویی که هدفمان بود و بودجه را بر اساس آن بسته بودیم برسیم». 

این صحبت‌های جوزپ ماریا بارتومئو، رییس باشگاه بارسلونا در مصاحبه‌های تازه‌اش است.

او به اثر شیوع ویروس کرونا روی غول‌های کاتالان و عملکرد آنها اشاره کرد و گفت که باشگاه در ماه فوریه به روندی بی‌سابقه در کسب درآمد رسیده بود، و فراتر از انتظارات عمل کرده بود، اما حالا آنها هیچ درآمدی از فروش بلیت، حق پخش تلویزیونی، اجاره هتل، مغازه‌ها، و موزه‌ باشگاه ندارند. او می‌گوید: «این باعث کاهش بسیار زیاد درآمد می‌شود و ما داریم تلاش می‌کنیم این موضوع را با کاهش دستمزدهای بازیکنان و کارکنان جبران کنیم، از جمله خود مدیران، و به سراغ کاهش هزینه‌های دیگر هم رفته‌ایم و برخی پروژه‌ها را متوقف کرده‌ایم. 

بارسا مدل‌های خود و نحوه کارکردش را تغییر خواهد داد و به عنوان باشگاهی پیشرو، باید خود را با شرایط جدید سازگار کند.»

در سایر جاهای اروپا هم اوضاع خوب نیست. دسته برتر لیگ بلژیک اولین لیگی در این قاره شده که فصلش را به شکلی زودهنگام به پایان رسانده است. به این ترتیب جایگاه فعلی تیم‌ها در جدول به عنوان جایگاه نهایی آنها در نظر گرفته شده است، و در این شرایط، باشگاه بروژ قهرمان می‌شود. البته تصمیم نهایی در این باره ده روز دیگر گرفته خواهد شد.

باشگاه‌های لیگ برتر انگلیس هم اعلام کرده‌اند که معلوم نیست بازی‌ها از چه زمانی آغاز شود، اما آنها مصمم هستند که فصل را از سر بگیرند، چرا که در غیر این صورت مجبور خواهند شد پول حق پخش تلویزیونی بازی‌ها را پس بدهند که مبلغ بسیار بالایی است.

اسپانیا از نظر تعداد مبتلایان به ویروس کرونا از ایتالیا هم پیشی گرفته و حالا پس از آمریکا در جهان دوم است. به این ترتیب بعید نیست که لالیگا راه بلژیک را برود. 

مارکا چند روز پیش نوشت: «اگر لیگ تا ۷ تیر برنگردد، به این ترتیب معنایش این خواهد بود که اوضاع در اسپانیا خوب نیست و فوتبال را باید کنار گذاشت. اگر در آن هنگام کل کشور به فعالیت طبیعی خود برنگشته بود، این یعنی فوتبال کمترین اهمیت را دارد.»

اگر لالیگا مانند لیگ بلژیک به پیش برود، بارسلونا برای سومین سال پیاپی فاتح لالیگا خواهد شد. اما مارکا نوشته که چنین سناریویی به ضرر بارسلونا خواهد بود. 

لوییس روخو در این روزنامه نوشت: «هرچند که لغو ادامه مسابقات فصل باعث می‌شود بارسلونا قهرمانی را به دست بیاورد، اما این باشگاه به‌شدت با این تصمیم مخالف است. آنها نمی‌خواهند به این شکل قهرمان شوند، و دستاوردشان زیر سوال برود. آنها نمی‌خواهند زیان مالی داشته باشند.»

بارسلونا در این صورت ۱۷ میلیون یورو تنها از نظر بلیت‌فروشی ضرر خواهد کرد، و البته آنها باید ۲۰ میلیون یورو هم پاداش قهرمانی به بازیکنان تیم اصلی بدهند. 

روخو نوشته که بارسا ۱۰۰ ملیون یورو کسری خواهد داشت، و پیش‌تر هم مشخص بود که آنها باید حدود ۱۳۰ میلیون یورو از فروش بازیکن به دست بیاورند تا وارد منطقه قرمز نشوند و بتوانند نفس راحتی بکشند. 

۲۶۰ تا ۳۰۰ میلیون یورو هم نیاز است تا بازیکنانی مانند نیمار و لائوتارو مارتینس خریداری شوند.

با این حال، حتی خوش‌بین‌ترین افراد هم تردیدی ندارند که ادامه لیگ کار بسیار دشواری خواهد بود. این که باشگاه‌ها در نهایت چه تصمیمی خواهند گرفت نامشخص است، و این موضوع حتی می‌تواند روی موفقیت بارسلونا در یک دهه پیش رو تاثیر بگذارد.

 

وقتی جهنم چند درجه سرد شد

محمدحسین عباسی

اگر روزی حافظه‌ام تنها قدرتِ نگه‌داشتن سی ثانیه تصویرِ فوتبالی داشت، این گل را برای خودم نگه می‌دارم. آخرین غنیمت. بهترین غنیمت. اگر روزی دختر (یا پسر) کوچک‌ام درباره جادوی فوتبال چیزی پرسید، این تصویر را نشان‌اش خواهم داد. اولین جواب. بهترین جواب. تصویر بازیکنی که سرش را پایین نیانداخت و با تمامِ سرعت به قلب دفاع نزد، ایستاد، زمان را برای چند لحظه متوقف کرد، ادای رفتن به چپ و راست را درآورد و از همه اطرافیان‌اش، تماشاچی ساخت. نمایی از رونالدینیو، که این‌طور اغواگرانه فوتبال بازی می‌کرد.

این گل، به موزه‌ها تعلق دارد. به یکی از آن قفسه‌های شیشه‌ای شیک و بلند. به آن تابلوهای «دست‌زدن ممنوع». فکر می‌کنم برای تماشای این گل، باید بلیت خرید و دلار خرج کرد. و ما چقدر خوشبخت بودیم که «مجانی» تماشایش کردیم. اگر بخواهند مجسمه رونالدینیو را بسازند، باید مدافعان چلسی را هم در اطراف‌اش خلق کنند. حتی پتر چک را، که یک گوشه ایستاده و نگاه می‌کند. حتی تماشاگران پشت دروازه چلسی در استمفوردبریج را که مبهوت و متحیر از خودشان می‌پرسند: «این دیگر از کجا آمد؟».

 این گل معرکه، قبل از هر چیز به هنر نیاز داشت. به رها کردن هنجارها. به خراب‌کردن پیش‌بینی‌ها. این گل معرکه به هنر نیاز داشت و البته کمی شرارت. برای چند درجه سرد کردنِ جهنم. برای آن‌که دست تیمت را بگیری و از دل مخصمه بیرون بزنی. برای آن‌که در اوج التهاب، یک ضربه نرم را به عنوان راهِ بازگشت در نظر بگیری. آن شب رونالدینیو و تیمش، با ضربه سر جان تری شکست خوردند و تورنمنت را ترک کردند اما هنوز، هیچکس نمی‌توانست از حرف‌زدن درباره این لحظه دست بردارد. اگر طرفدار بارسلونا بودی، می‌دانستنی که خیلی زود با اعجوبه برزیلی، دست‌ات به آن جام لعنتی خواهد رسید.

حالا رونالدینیو، در حبسِ خانگی و فوتبال، گرفتارِ تعطیلی است اما حتما سال‌ها بعد، پدری دختر (یا پسر) کوچک‌اش را با این گلِ حیرت‌آور آشنا خواهد کرد و همه چیز را درباره رونالدینیو به آن‌ها خواهد گفت. بدون اشاره به خودویرانگری، پاسپورت جعلی و پول‌های از دست رفته. چند بیت شعر، در دفتری که چند خط خرابکاری هم دارد. در ستایشِ جادوگری که شماره 10 می‌پوشید. لبخند می‌زد و به اندازه کافی، آرام می‌رقصید.

 

۷۲ سال گذشت؛ روزی که رئال دسته دومی نشد

چیزی که در این دوران موردی بعید و غیرممکن به نظر می رسد، ۷۲ سال پیش یک اتفاق کاملا شدنی بود. رئال مادرید ۱۱ آوریل ۱۹۴۸ چیزی تا سقوط به دسته دوم فوتبال اسپانیا فاصله نداشت ولی در هفته پایانی توانست از این اتفاق تلخ جلوگیری کند. فصل ۱۹۴۷ برای رئال مادرید یک کابوس به تمام معنا بود. رئال در حالی به هفته پایانی رسیده بود که در طول فصل، دو بار مربی خود را عوض کرده بود و با «کیپینگ»، مربی انگلیسی پای به هفته آخر و مصاف با رئال اوویدو گذاشت.

رئال برای بقا باید پیروز می شد و در ورزشگاه تازه تاسیس چامارتین به این هدف نیز رسید. دبل «دی پرودن»، باعث برتری ۲-۰ برابر تیمی شد که نه خطر سقوط را حس می کرد و نه برای قهرمانی شانس داشت. رئال فصل را با ۲۱ امتیاز، ۶ برد، ۷ تساوی و ۱۲ شکست به پایان رساند و در نهایت رئال خیخون و رئال سوسیداد بودند که با ۱۸ و ۱۹ امتیاز سقوط کردند. رئال از ۱۱ بازی پایانی خود تنها موفق به کسب دو پیروزی شده بود و مربی بریتانیایی پس از حفظ رئال در دسته اول، دو فصل دیگر نیز سرمربی باشگاه بود تا اینکه هفته هفتم فصل ۱۹۵۰ از سمت خود برکنار شد. رئال به لطف کیپینگ بود که در دسته اول ماند و تا به امروز همراه با بارسا و بیلبائو تنها تیم هایی هستند که هرگز به دسته پایین تر سقوط نکرده اند.

 

بوفون تا 43 سالگی در یوونتوس خواهد ماند!

تابستان سال گذشته بود که جان لوییجی بوفون بعد از سپری کردن یک فصل در پاری سن ژرمن، با انتقالی عجیب دوباره با یوونتوس به توافق رسیده و قراردادی یک ساله منعقد کرد. بوفون در برخی بازی های این فصل بیانکونری در ترکیب ثابت قرار گرفته و نمایش خوبی هم داشته است. اما نشریه کوریره دلااسپورت امروز گزارش داد مدیران یوونتوس با جان لوییجی بوفون برای تمدید قرارداد به مدت یک فصل دیگر نیز به توافق رسیده اند و بدین ترتیب دروازه بان ایتالیایی تا سال 2021 در این تیم ماندگار خواهد شد. اتفاقی که اگر رخ دهد بدان معناست که بوفون تا سن 43 سالگی نیز در لیست بازیکنان یوونتوس قرار خواهد داشت.

بوفون در این فصل در 11 بازی در سری آ، لیگ قهرمانان و کوپا ایتالیا به میدان رفته که در این مدت سه بار کلین شیت کرده و 9 گل نیز دریافت کرده است. این در شرلایطی است که وویچک شزنی، دروازه بان لهستانی یوونتوس نیز مدتی قبل قراردادش را تمدید کرد و این یعنی تکلیف دروازه یوونتوس برای فصل بعد مشخص خواهد بود. بدین ترتیب شایعه انتقال دروازه بان هایی چون جیجی دوناروما یا حتی مانوئل نویر یا داوید دخیا که در ماه های اخیر در مطبوعات مطرح شده بی نتیجه بوده و به نظر می رسد فصل بعد بیانکونری از شزنی و بوفون در ترکیب بهره خواهد برد.