|
دعاى روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان
اَللّـهُمَّ ارْزُقْنى فیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ، وَصَیِّرْ اُمُورى فیهِ مِنَ الْعُسْرِ اِلَى الْیُسْرِ، وَاقْبَلْ مَعاذیرى، وَحُطَّ عَنِّى الذَّنْبَ(2) وَالْوِزْرَ، یا رَؤُفاً بِعِبادِهِ الصّالِحینَ
خدایا فضیلت شب قدر را در این ماه روزیم گردان و بگردان کارهایم را در آن از سختى به آسانى و عذرهایم را بپذیر و وزر و گناهم را بریز اى مهربان به بندگان شایسته ات
معمای بلاتکلیفی یکساله سریال قاسم جعفری
«ع.ش.ق» پخش میشود؟
سریال تلویزیونی «عین، شین، قاف» با نام اولیه «مجردها» سال ۹۷ به کارگردانی قاسم جعفری و تهیهکنندگی علی حجازی مهر کلید خورد. قاسم جعفری را خیلیها با سریالهایی مثل «مسافری از هند» و «خط قرمز»، «کمکم کن» و… میشناسند.
این سریال در سکوت خبری کلید خورد و بعد از آن علی حجازیمهر در گفتگویی با مهر در دی ماه ۹۷ اعلام کرد که حدود پنج قسمت از این سریال به تصویربرداری رسیده است. اما تا آن زمان جز عوامل اصلی سریال نه بازیگران و نه خط قصه و نه جزئیات دیگری برای رسانهها بیان نشده بود و همه اتفاقات در سکوت خبری پیش رفت.
حجازیمهر در همان گفتگو اعلام کرده بود که در این سریال و برای نقش مجردها، از بازیگران جوان تئاتری بهره گرفته شده است. هرچند بازیگرانی مثل رسول نجفیان، نیما رئیسی، بیژن بنفشهخواه، ثریا قاسمی، امید روحانی نیز در این سریال به ایفای نقش پرداختند.
با این حال بعد از آن تنها چند بار خبرهایی درباره تغییر نام سریال به «پیچ تند» و بعد «عین، شین، قاف» مطرح شد که نه از طرف تهیهکننده بلکه بیشتر از طرف بازیگران سریال اعلام میشد و سکوت خبری همچنان ادامه داشت.
تصویربرداری این سریال تیرماه سال گذشته به پایان رسید و حدود ۲۵ قسمت به تلویزیون تحویل داده شده است. با این حال هنوز تکلیف این سریال مشخص نیست و بازیگران آن از وضعیت بلاتکلیفی که برای سریال پیش آمده است گلایه دارند. سوال این بازیگران این است که سریالی که فیلمنامه آن تصویب شده و بارها به آنها خبر پخشش داده شده همچنان بلاتکلیف است؟ چرا تهیهکننده و سازمان به آنها پاسخگو نیستند و اگر مشکلی برای پخش سریال وجود دارد، چرا صراحتاً اعلام نمیشود.
متن نامه اعتراضی جمعی از بازیگران جوان و تئاتری سریال که بهعنوان بازیگران نقشهای اصلی در سریال «عین. شین.قاف» حضور داشتهاند خطاب به رئیس رسانه ملی را در ادامه میخوانید:
«جناب آقای علیعسکری عزیز
رئیس محترم سازمان صداوسیم
سلام
ما ده نفر بودیم پر از شوق و امید از اینکه بالاخره هنوز هستند کسانی که به ما جوانان اعتماد کنند. با انگیزهای که کوه را جابهجا میکرد شروع به ساختن کردیم. تمرین کردیم. ضبط کردیم. شد سریالی به نام «ع. ش. ق».
صدا. دوربین. حرکت.
دو سال گذشت. الان پر از سرکوب و ناامیدی این نامه را مینویسیم که شاید بخوانید، شاید به دستتان برسد که بتوانیم حقمان را پس بگیریم. فیلمنامهای که توسط سازمان صدا و سیما تصویب میشود، ساخته میشود اما حاصلش توسط همان سازمان بلاتکلیف میماند
در امروز ایران با این سرعت، با این همه شبکههای اینترنتی داخلی و خارجی، ماهوارهای، دوست و دشمن، سریالهای شبکه خانگی، اپلیکیشنهای روز، ما سعی کردیم بهترین خودمان را ارائه بدهیم که جوابگوی مخاطب همنسلمان باشیم اما عدم پخش سریالی که با تمام قواعد سازمان ساخته شده، شوخی نیست؟
ما بیگانه نیستیم، از اشرار نیستیم. ما که معاند نیستیم، بچههای همینجاییم. بزرگ شده دست پدران و مادران همین سرزمین. پس چطور به راحتی کنار گذاشته میشویم؟ کسی هم جوابمان را نمیدهد؟ نه از پخش سریالمان خبری است نه از دستمزد ناچیزمان. اصلاً ما به کنار، بیتالمال چه میشود؟
با پول مردم برای همین مردم سریالی ساختیم که بتوانیم رقابتی کنیم با نمونههای داخلی و خارجی. اما چه بد که ما فقط بلدیم از سیستمهای کهنه استفاده کنیم و دست به هیچ تغییری نزنیم و اعتماد نکردن خود را زیر لایههایی از محافظهکاری ببریم. برای همین است که هر روز سریالی پخش میشود که مردان مسن نقش جوان بیست ساله را بازی میکنند و بازیگران جوان و دانشآموخته این رشته هر روز سرخوردهتر میشوند.
آقای مدیر… آقای رئیس، خواهشمندیم بررسی نکنید. نتیجه نهایی را ابلاغ نکنید. شما صدایمان کنید تا باهم حرف بزنیم...
حداقل این شوق و شور را بیشتر از این سرکوب نکنید. کات. گروه جوان بازیگران سریال ع. ش. ق»
گلایه بازیگران جوان سریال «ع. ش. ق» درباره بلاتکلیفی آن در حالی است که نه فقط مدیران سازمان صداوسیما که تهیهکننده و کارگردان این پروژه هم طی یک سال گذشته از زمان پایان فیلمبرداری آن تا به امروز هیچ موضعی درباره سرنوشت آن نداشتهاند و در پاسخ به پیگیریها نیز همچنان ترجیح را بر «سکوت» میدانند.
«کاپون»؛ معنای واقعی یک بیوگرافی ضعیف
چند روزیست فیلم «کاپون» به کارگردانی جاش ترَنک، در پلتفرم نتفلیکس قابل تماشاست. در این فیلم تام هاردی بازیگر چهل و دو ساله بریتانیایی با چهرهپردازی سنگین، نقش آل کاپون بدنامترین تبهکار تاریخ آمریکا را برعهده دارد.
آل کاپون، با نام کامل آلفونسه گابریل کاپون متولد شهر نیویورک، از جمله معروفترین گنگسترهای آمریکایی بود. او نمادی از زیرپا گذاشتن قانون و نظم در آمریکا بود و در سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ سردمدار جرایم سازمانیافته آمریکایی شناخته میشد.«کاپون» که به یکی از پربحثترین فیلمهای چند روز اخیر تبدیل شده، انتقادات زیادی را به همراه داشته است. برخی بازی تام هاردی در این فیلم را بهشدت ضعیف و تصنعی خواندند و بازی او در این فیلم را صرفا تبلیغی برای فیلم دانستند. البته که استعداد و هنر بیحد و مرز تام هاردی در بازیگری غیر قابل انکار است، اما سلسله فیلمهای میانمایه و ضعیف اخیرش باور اولیه به قابلیتهایش را متزلزل کرده و به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است. اما در این میان هم کم نبودند کسانی که معتقد بودند تنها بازی تام هاردی است که میتواند فیلم را سرپا نگهدارد و از بازی این هنرمند راضی بودند. این فیلم به دلیل همه گیری ویروس کرونا، فعلا فقط به شکل آنلاین قابل تماشا است. اما برنامههایی وجود دارد که در صورت مهار ویروس کرونا و بازگشایی سالنهای سینما، این فیلم اواخر تابستانِ پیشِ رو اکران عمومی شود.
عوامل فیلمکارگردان: جاش ترنک تهیهکننده: لارنس بندربازیگران: تام هاردی، لیندا کاردلینی، مت دیلون، نوئل فیشر
خلاصه داستان
داستان این فیلم براساس شخصیت واقعی به نام آلفونسه گابریل کاپون است. کاپون معروفترین گانگستر و تبهکار آمریکا و بزرگترین نماد قانون شکنی در دهه ۱۹۲۰ آمریکاست. او پس از ده سال زندان، در سن ۴۷ سالگی دچار جنون و زوال عقل شد.
در ادامه ۳ نقد از آخرین فیلم تام هاردی را خواهید خواند. توجه کنید که نقدها ممکن است بخشی از داستان فیلم را لو دهند.
بیاهمیتترین بخش زندگی «آل کاپون» در فیلم کاپون
میثم کریمی در وبسایت موویمگ درباره این فیلم نوشته: در تاریخ سینما آثار بسیاری درباره آل کاپون ساخته شده اند. از فیلم «آل کاپون» در سال ۱۹۵۹ با بازی رود استینر گرفته تا «انتقام آل کاپون» در سال ۱۹۸۹، هالیوود همواره علاقه فراوانی به استفاده از کاپون به عنوان سوژه آثار گنگستری داشته است. «کاپون» محصول سال ۲۰۲۰، جدیدترین اثری است که درباره این گنگستر ساخته شده و این بار تام هاردی نقش آل کاپون را ایفا کرده است.داستان فیلم به آخرین سال زندگی آل کاپون (تام هاردی) در عمارت عظیم خودش میپردازد. جایی که او به دلیل بیماری سیفلیس عصبی، توان کنترل ذهن خود را از دست داده و تفاوت میان خیال و واقعیت را درک نمیکند. با اینحال اطرافیان کاپون سعی در مراقبت از او دارند تا بتواند روزهای آخر عمرش را در آرامش بگذارند. اما کاپون به آنها اعتمادی ندارد.«کاپون» را جاش ترنک نوشته و کارگردانی کرده است. کارگردانی که فیلم خوش ساخت «Chronicle» را در کارنامه هنری اش دارد، اما اثر بعدی اش یعنی «چهار شگفت انگیز»، یکی از بدترین آثار اَبَرقهرمانی یک دهه اخیر سینما محسوب میشود که باعث شد ترنک پنج سال کارگردانی را کنار بگذارد. او حالا با «کاپون» دوباره فیلمسازی را تجربه کرده و با نگاهی به کارنامه هنری سینوسی او، باید امیدوار میبودیم که اثر جدید او خاطرات «چهار شگفت انگیز» را از خاطرمان ببرد، اما این اتفاق نیفتاده و جاش ترنک نسبت به پنج سال گذشته تغییر خاصی در سبک و سیاق فیلمسازی خود نداشته است.دلیل بزرگی که تماشاگر را به تماشای «کاپون» وا میدارد، نام آل کاپون است. زندگی پر فراز و نشیب این گنگستر دستمایه ساخت فیلمهای سینمایی بسیاری شده و حالا تماشاگر انتظار دارد تا با تماشای «کاپون» زوایای تازهای از زندگی کاپون که پنهان مانده و سبب شده تا دغدغه کارگردان برای ساخت اثر شود را تماشا کند. اما زمانی که به تماشای فیلم مینشینیم، با یکی از بی اهمیتترین بخشهای زندگی آل کاپون مواجه میشویم که هیچ اطلاعات جدیدی از زندگی این گنگستر در اخیتار تماشاگر قرار نمیدهد. فیلم زمانی که آغاز میشود او در بدترین شرایط بیماری خود قرار دارد و در عمارت خود روزهای آخر زندگی را سپری میکند. جاش ترنک در طول فیلم مصیبتهای یک مرد مبتلا به سیفلیس عصبی را به تصویر میکشد که چراغ زندگی او رو به خاموشی است، اما چرا باید برای به تصویر کشیدن چنین موقعیتی، نام «آل کاپون» را ضمیمه فیلم کنیم؟ ما در طول فیلم با کاپونی مواجه هستیم که اختیاری بر روی دفع ادرار خود ندارد و حتی در هنگام خواب نیز جای خود را بارها کثیف میکند. او نمیتواند به راحتی صحبت کند و در درماندهترین حالت زندگی خود به سر میبرد. سوال مهم اینجاست که چرا باید درباره آل کاپون، چنین مواردی برای تماشاگر اهمیت پیدا کند؟ آیا تماشاگری که به تماشای «کاپون» نشسته، علاقهای به موضوعات مهم زندگی او از جمله فروش غیرقانونی مشروبات، قمارخانه ها، کشتن یک دوجین آدم، دوران پر ماجرای زندانی شدنش و انتقالش به آلکتراز و بسیاری موارد دیگر نداشته و صرفاً کنجکاو بوده تا کاپون را در بستر بیماری در حالی که توانایی کنترل ادرار خود را ندارد ببیند؟
متاسفانه ترنک حتی برای پرورش ایده ضعیف خود درباره آل کاپون نیز به اندازه کافی هوشیار نبوده است. در فیلم «کاپون» شخصیتهای مکمل بسیاری حضور دارند که خرده روایتهایی را در طول داستان رقم میزنند که در کمال تعجب، هیچکدامشان بسط و گسترش نمییابند و در حد سوالهای بی پاسخ باقی میمانند. مسئله پسرِ دیگر کاپون یکی از این موارد است که در طول فیلم چندین بار مطرح میشود، اما هرگز به آن پرداخته نمیشود. ترنک حتی در میانه فیلم بحث پنهان کردن ۱۰ میلیون دلار توسط کاپون را مطرح میکند و افرادی را به قصه اضافه میکند که در پی یافتن آن پول هستند. این موقعیت میتوانست بستر مناسبی برای شکل گیری تقابل میان کاپون و اطرافیانش را مهیا کند، اما در کمال تعجب، ترنک یکی از اعضای فامیل، چند گنگستر بی هویت، دکتر و پلیس را وارد معرکه ۱۰ میلیون دلاری میکند و بدون هیچ پیشرفتی در طرح اولیه، آن را به حال خود رها میکند!
در میان انبوه مشکلات فیلمنامه و کارگردانی «کاپون»، تنها بازی تام هاردی در نقش این گنگستر گرفتار شده در بستر است که توانسته اثر را تا حدی سرپا نگه دارد. گریم چهره هاردی اگرچه کمی اغراق شده به نظر میرسد، اما بازی هاردی در زیر این گریم سنگین قابل قبول است. هاردی برای ایفای نقش کاپون لحن و صدای خود را هم تغییر داده که این تغییر صدا گاهی شبیه به صدای نیک نولتی شده! با اینحال، میتوان گفت که تام هاردی از معدود نکات مثبت فیلم محسوب میشود که حضورش در صحنه توانسته بخش کوچکی از ضعفهای بزرگ اثر را بپوشاند.در نهایت باید گفت که «کاپون» اثری ضعیف و فراموش شدنی است که تماشای آن دانسته جدیدی به تماشاگر نمیافزاید. وضعیت «کاپون» مانند آن است که شما به سراغ ساخت فیلمی درباره فروغ فرخزاد بروید و به مدت ۹۰ دقیقه ماجرای نان خریدن او از نانوایی محل و اتفاقات پیرامونش را به تصویر بکشید! احتمالاً خود جاش ترنک هم هدف مشخصی از نویسندگی و کارگردانی «کاپون» نداشته است. آل کاپون گنجینهای از رخدادهای تاریخی را رقم زده که همگی آنها پتانسیل بالایی برای اقتباس سینمایی دارند، اما جاش ترنک همه آنها را کنار گذاشته و ما را به سال آخر زندگی آل کاپون میبرد که جز دفع کردن باد فتق و خراب کردن جای خواب خود، نکته ویژه دیگری برای تماشاگر نداشته است!
تام هاردی و دیگر هیچ!
آرش پارساپور در وبسایت ویجیاتو فیلم کاپون را اینگونه نقد کرده است: با دیدن نام نویسنده و کارگردان فیلم کاپون احتمالا حس خوبی به مخاطبی که جاش ترنک را بشناسد دست نمیدهد چرا که آخرین دستپخت او در سینما فیلم ضعیف بازسازی چهار شگفت انگیز در دنیای ابرقهرمانانه مارول بود؛ فیلمی که به زعم عده بسیاری از طرفداران و منتقدین یکی از ضعیفترین آثار ابرقهرمانانه شناخته میشود. جاش ترنک بعد از گذشت چند سال از درو کردن این محصول ننگ آمیز خود تصمیم گرفته به جای سر زدن به سینمای علمی تخیلی و فانتزی، خودش را در سینمای درام محک بزند. او برای این کار به سراغ «آل کاپون» رفته، یکی از بزرگترین تبهکارانی که تاریخ آمریکا به خود دیده است.ترنک، اما در انتخاب خود یک چالش دیگر ایجاد کرده که کار را برایش سختتر کرده است. او تصمیم گرفته به جای پرداختن به زندگی تبهکارانه و هیجان انگیز آل کاپون، به سالهای آخر زندگی او بپردازد. در واقع ترنک با اتخاذ این تصمیم خطرناک و ریسک پذیر، قید وجود صحنههای اکشن و هیجان انگیز را در فیلم خود زده و آن را به یک اثر ملودرام و روانکاوانه تبدیل کرده است. آل کاپون در واقعیت تاریخی زمانی که به خاطر مسائل مالیاتی به زندان انداخته شد (او تبهکاری بود که هیچ ردی از جرم و جنایت در زندگی خود نمیگذاشت و در نهایت پلیس با کمک یک حسابدار زبردست توانست به اون انگ مالیاتی بزند و دستگیرش کند) دچار بیماریهای متعددی شد. کاپون از عرش به فرش رسیده بود و در زندان هیچ قدرتی نداشت و از همین رو دچار افسردگی حادی در سلول خود شده بود. واقعیتهای تاریخی میگویند که کاپون مدتهای مدیدی از سلول خود بیرون نمیآمد و با کسی حرف نمیزد و حتی پزشکان زندان در آن زمان گفتند مغز کاپون مانند یک پسربچه فکر میکند و فراموشی هم به سراغ او آمده است. به سراغ فیلم کاپون اگر میروید باید تصورتان از افرادی که کت و شلوار اتوکشیده دارند و مسلسلهایشان را از زیر اورکتهایشان در میآورند و رگبار گلوله را نثار دیگران میکنند دور کنید. اینجا نه خبری از مافیا و مافیا بازی است و نه تعقیب و گریز با ماشینهای رولز رویس؛ بلکه با یک فیلم جاهطلبانه درباره مافیا روبرو هستیم؛ فیلمی آرام که خشونت گانگسترها در آن موج میزند، اما نه به روشی که فکرش را میکنید. تام هاردی در نقش این تبهکار بیمار در فیلم ظاهر میشود و گریم سنگینی را در تمام طول فیلم تحمل میکند. هاردی که مهارت خاصی در بازی گرفتن از چشمانش دارد (او این مساله را پشت نقابهای متعددی در فیلم بتمن و دانکرک نشان داده) در اینجا نیز با چشمان نافذ و بیمار کاراکتر خود، کولاک به پا میکند. هاردی بازیگری است که تا به امروز در بیشتر محافل جوایز سینمایی نادیده گرفته شده و این بار بعد از بازی در کاپون، نادیده گرفتن او رسما یک جرم محسوب میشود. فیلمنامه کاپون میتواند درباره هر جنایتکار دیگری که روزهای آخر عمرش را با عذاب میگذارند باشد و نام آل کاپون عملا در فیلم نقش خاصی ندارد. فیلم تا میانه خود بسیار کند پیش میرود و دیدن مشکلات کاپون شاید برای چند دقیقه ابتدایی برای بیننده جذاب باشد، اما به تدریج مساله لوسی میشود. همسر و فرزند او نیز نقش خاصی را در داستان ایفا نمیکنند و تمرکز بیش از حد فیلمنامه روی شخصیت کاپون باعث شده تا آنها شبیه به مترسکهایی باشند که نقشی در فیلم ندارند.تمام این نقاط ضعف فیلم، اما با یک برگ برنده حل میشود؛ برگ برندهای که خود عوامل فیلم نیز از آن آگاهی داشتهاند و از همین رو محوریت فیلم را بر او قرار دادهاند. تام هاردی ستاره بیبدیل فیلم است و تمام بار این اثر سینمایی را به دوش میکشد. او در بیشتر سکانسها حضور دارد و در سکانسهای شلوغ نیز در مرکزیت قاب تصویر قرار میگیرد. گریم شگفت انگیزی که روی او هاردی انجام شده و زبان بدن خارقالعادهای که او از این تبهکار بیمار نشان میدهد، همه و همه کاری کرده تا شخصیت مقوایی کاپون در فیلم به یک شخصیت ملموس تبدیل شود. فیلم سعی میکند تا با نقبی به گذشته کاپون، ماجراهایی را تعریف کند و در این سکانسهای یادآوری، میتواند کمی ریتم از دست رفته خود را بازیابد.جاش ترنک یک ایده جاهطلبانه درباره زندگی آل کاپون را برای فیلم جدید خود در نظر گرفته، ولی قدرت جاهطلبیاش در همین اتخاذ سوژه محدود میشود و حاضر نیست برای جذابتر شدن موضوعی که انتخاب کرده، قدمهای بیشتری بردارد. او فیلمنامهای را به رشته تحریر در آورده که فراز و نشیبی در آن وجود ندارد و در یک خط موازی پیش میرود. شانسی که کاپون دارد همان حضور تام هاردی و تلاشش برای بازی در نقشی ماندگار است؛ تلاشی که میتواند فیلم را از مهلکه سقوط نجات دهد، اما از آنسو نمیتواند آن را به یک اثر بینقص تبدیل کند.
بازی کاملا «از یاد رفتنی» تام هاردی
امیر پریمی درنقد فیلم جدید تام هاردی نوشته: من قبل از دیدن فیلم کاپون هم انتظار رویارویی با یک شاهکار سینمایی را نداشتم، چرا که سازنده این کار در چند سال اخیر یکی از معروفترین و پر پتانسیلترین داستانهای ابرقهرمانی موجود را (چهار شگفت انگیز) به یکی از آشغالترین و فراموش شدهترین فیلمهای ابرقهرمانی بدل کرده بود. اما آل کاپونِ واقعی آشکارا شخصیتی اسطورهای یا ابرشَروری برگرفته از کتابهای کامیک نبود؛ بنابراین انتظاراتم از این فیلم حداقل یک اثر بیوگراف محور معمولی بود که شاید یک تام هاردی جالب هم داشته باشد. آل کاپون به خودی خود یک سوژه جالب است؛ از شرارت و داستان جنایت هایش بگیرید، تا دهان بزرگش و موضوع بیماری سفلیس و مرگش. حالا کاری که جاش ترانک به عنوان نویسنده و کارگردان با کاپون انجام داده و تام هاردی نیز به سردی آن را اجرا کرده است، یک بُرش ۱۰۰ دقیقهای از یک سال پایان داستان آل کاپون میباشد.فیلم کاپون در واقع چیز عجیب و خاصی در زمینه بد بودن است. اساساً اِنگار فیلم یک خاطره از ذهن آل کاپونی است که دیگر خودش نیست و در این میان تام هاردی نیز به نظر نسخه بد براندو در پدرخوانده است. او در این فیلم ماندگار که نیست هیچ، تازه بعد از دیدن او خودتان دوست دارید این بازی اش را فراموش کنید. براندو هم جذاب بود و هم باور پذیر، اما کاپونِ هاردی یک لکه خشن و کارتونی است که گاهی واقعاً یک فانتزی تمام عیار میشود. البته لازم به ذکر است این افتضاح پوچ در پرداخت کاپون، سرچشمه از فیلمنامه غیر قابل توصیف بد جاش ترانک دارد. نکاتی در فیلمنامه وجود دارد که مثلاً باید اهمیت داشته باشند، برای نمونه دادن هویج به جای سیگار به آل کاپون قرار است نکته جالبی باشد، اما در این فیلم چنین جزئیاتی سایهای از یک نکته جالب هم نیست. لحظاتی در فیلم عدهای به دنبال راز نهفته در قلب و ذهن کاپون برای یافتن یک گنج هستند، و در همین لحظهها نیز خود کاپون دنبال داستان دیگری است. واقعاً جای شگفتی دارد که تریلر فیلم کاپون چند سر و گردن از خود فیلم جلوتر است.بازی بد و الگو گرفته تام هاردی از شخصیت ویتو کورلئونه را با بازی خوب و حتی آن نیز الگو گرفته ویگو مورتنسن در کتاب سبز مقایسه کنید، هر دو به نظر تقلیدی در کارشان وجود دارد، اما انصافاً بازی مورتنسن بسیار بهتر از اجرای هاردی در کاپون است. تنها زمان درگیر کننده بازی هاردی در فیلم همان لحظات فاجعهای درون ذهن و روان اوست که کمی قابل تحمل است، مثل گیر کردن در تخت خوابش و لحظه پیدا کردن اسلحهای با روکش طلا و ماجراهای پس از آن. بقیه بازی هاردی شبیه به باگزبانی و جعل هویت بد از براندو و ادوارد جی رابینسون است. هاردی یکی از جالبترین بازیگران نسل خود است، او غالباً نقشهای خاص و سختی را قبول میکند، اما گاهی وی نیاز به یک کارگردان و فیلمنامه درست دارد تا شور و هیجاناتش را به سمت هدفی بهتر سوق دهد. حالا بیایید کمی جزئیتر به دلایل بد بودن فیلم کاپون بپردازیم. پرده آخر مسخره فیلم: فیلم کاپون یک اوج گیری غیر قابل تحمل در پرده سوم خود دارد که در تریلر فیلم نیز آن را مشاهده کرده اید. نهایت این صحنه یک تام هاردی مسلسل به دست روانی نما بیشتر نیست. بعید نیست این صحنه توهمی کاپون نیز برداشتی از صورت زخمی و آلپاچینو باشد. مثلاً در این اوج فیلم شخصیت اصلی به نهایت زوال عقلش رسیده است (چه دردناک!). پایان بندی فیلم به جای ارائه یک تفسیر قانع کننده در مورد طرز فکر کاپونی که به پایان زندگی خود نزدیک میشود، به سادگی مانند یک تلاش بدبینانه برای ساخت یک صحنه تبلیغاتی به نظر میرسد. در نهایت این حرکت منفعلانه ترانک چیزی جز کمبود احساس از درونش بیرون نمیآید. با این اوضاع فیلم کاپون بد نیست، بلکه یک افتضاح کامل است.
اخبار
بدهی انباشته صداوسیما باعث قطع شبکه الکوثر از ماهواره یوتلست شد
شرکت ماهواره ای یوتلست امروز پخش شبکه الکوثر را قطع کرد. این اقدام به دلیل بدهیهای انباشته سازمان صدا و سیما به شرکت ماهواره ای یوتلست رخ داده است.
به گزارش امتیاز، پخش شبکه عربی زبان بین المللی الکوثر روی ماهواره یوتلست امکان دسترسی مخاطبان در کشورهای عربی منطقه در غرب آسیا و شمال آفریقا را به برنامههای این شبکه فراهم می کرد.
با توقف پخش شبکه الکوثر روی ماهواره یوتلست این شبکه در حوزه عربی غرب آسیا و شمال آفریقا قابل دریافت نیست.
الکوثر شبکه عربی زبان جمهوری اسلامی برای کشورهای عربی است که از سال 1384 تاکنون در حوزه ترویج معارف و سبک زندگی اسلامی و در قالب یک شبکه عمومی فعالیت داشته و مورد توجه و اقبال مخاطبان خود در کشورهای عربی است. این شبکه برنامههای متنوع برای مخاطبان منطقه ای خود پخش می کند و از محبوبیت قابل توجهی در بسیاری از کشورهای عربی برخوردار است.
الکوثر که از سابقه پخش چند دهه ای برخوردار است تا سال 84 به عنوان شبکه سحر عربی فعالیت می کرد و از آن زمان، با افزایش برنامه ها و تبدیل آن به یک شبکه ۲۴ ساعته مستقل تحت عنوان «الکوثر» به فعالیت خود ادامه داد.
شبکه الکوثر به ویژه در کشورهای عراق، عربستان، لبنان، بحرین و نیز کشورهای شمال آفریقا مخاطبان فراوانی را جذب کرده است
انباشت بدهی ارزی به شرکت های ماهواره ای سایر شبکههای برون مرزی جمهوری اسلامی ایران را نیز در آستانه توقف پخش قرار داده است.
آشا محرابی در نقش خاله مهوش به «بچه محل» پیوست
آشا محرابی چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت به عنوان بازیگر مهمان و در قالب یک شخصیت جدید به نام خاله مهوش در برنامه «بچه محل» حضور خواهد داشت.
مهوش گیلانی به عنوان خاله پورنگ، زن بسیار وسواسی است که همیشه ذرهبین در دست آماده پیدا کردن آلودگی و کثیفی در اطراف خود است. وی پس از فروش خانه و مغازه و زمین خود برای ادامه زندگی تصمیم گرفته به خانه خواهرش «نیاز» نقل مکان کند اما بر اثر اتفاقی که در محله برایش میافتد جریان زندگی او تغییر میکند.
محرابی دومین مهمان برنامه در فصل اول است و پیش از او امیرغفارمنش به عنوان اولین مهمان در برنامه حضور داشت.
داریوش فرضیایی، کمند امیر سلیمانی، نعیمه نظام دوست، نادر سلیمانی، رامین ناصر نصیر، فرهاد بشارتی، آرش میر احمدی، امیر سهیلی، ابراهیم شفیعی، سوسن پرور، ایمان صفا و امیر محمد متقیان و سروش جمشیدی بازیگران این مجموعه هستند.
اسامی عوامل این مجموعه عبارتند از تهیه کننده: مسلم آقاجانزاده، کارگردان: احمد درویشعلی پور، نویسنده: محمد درویشعلی پور، مجری طرح: محمد حسین خلیفه، برنامهریز : مجید موثق، مدیر تصویر برداری:محمود صالحی، مدیر صدا برداری: بهروز عابدینی، تدوین: امید شهلایی، جلوه های ویژه تصویری: علی زارع، طراح گریم: شهرام خلج، طراح صحنه و لباس: سحر گوران، طراح دکور: ارغوان شیبانی، منشی صحنه: بهاره حسینی، دستیار اول کارگردان: محمدرضا زاهدیان، آهنگساز: مهرداد نصرتی، مدیر تولید: علی رحیم زاده، عکاس:نازلی هروی و مدیر روابط عمومی: عاطفه نوذری.
اخبار
نامه سرگشاده «سینماداران» به رییس جمهور
انجمن سینماداران ایران در نامهای به حسن روحانی رئیس جمهور با تشریح مشکلات و خسارات وارده به صنف خود در پیشیوع کرونا و تعطیلی چندماهه سینماها، متقاضی بازگشایی سینماها طبق پروتکلهای بهداشتی و حمایت از فعالین این عرصه شدند.
متن این نامه بدین شرح است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای دکتر حسن روحانی
ریاست محترم جمهور
سلام علیکم
احتراما نظر به شیوع ویروس منحوس کرونا در جهان، علیالخصوص در کشور عزیزمان ایران و تعطیلی بسیاری از فعالیتها و کسبوکارها از جمله صنایع بزرگ و کوچک و همچنین متوقف شدن فعالیتهای فرهنگی و هنری، آسیب جدیای بر پیکره فعالیتهای اقتصادی کشور وارد شده است.
در این میان بیشترین آسیب و ضربه به حوزه فرهنگ و هنر وارد شد، چرا که از ابتدا نیز این حوزه مظلوم و مهجور واقع شده و آنچنان که شایسته این بخش است توجهی بدان نشده بود و اما سینما و سینماداری که مقام معظم رهبری در مناسبتهای مختلف نیز بر اهمیت آن بهعنوان هنری انسانساز و ابزاری راهبردی تأکید داشتهاند، آنچنان که ایشان کلید پیشرفت کشور را سینما اعلام کردهاند، در وضعیت نابسامانتری قرار گرفته است.
خانواده بزرگ سینماداری کشور که تکمیلکننده فرآیند عرضه فیلم و سینما (تولید و اکران) است، گویی از ابتدا وجود خارجی نداشته و از ۳ ماه گذشته تاکنون هیچ صحبتی در مورد وضعیت مبهم و اسفناک آن از سوی متولیان امر به میان نیامده و هیچ مساعدتی به ایشان نشده است.
قابل ذکر است دستور تعطیلی سینماها به علت تجمع مردم و احتمال شیوع ویروس کرونا، زودتر از سایر مراکز فرهنگی، اقتصادی، دینی و اجتماعی صادر شد. درحالی که دادههای علمی و تحلیلی ستاد ملی کرونا از سهم تنها ۰.۰۹% سینماها در انتقال بالقوه کرونا خبر داده بود. اما برخلاف سایر صنوف، سینماها همچنان تعطیل ماند و تا امروز نه تنها عزمی برای بازگشایی آن وجود نداشته، بلکه به نظر میرسد دستهای پنهانی برای به تعویق انداختن آن نیز در کار باشند. با توجه به تصویب پروتکلها و دستورالعملهای بهداشتی برای سینماها، و اعلام تاریخهای مختلف برای بازگشایی، اما متاسفانه هر بار این امر به تاریخ دیگری موکول شده و این بارقه امید رو به خاموشی رفته است.
جناب رئیس جمهور!
تاکنون بیش از ۴۰% درآمد سالانه صنعت سینمای کشور از دست رفته است. بیش از ۵ هزار شاغل به طور مستقیم و غیرمستقیم در سینماهای کشور در بلاتکلیفی بسر میبرند و هیچگونه آینده روشنی در دوران رکود برای آنان متصور نیست. با توجه به تورم و افزایش روزانه هزینههای زندگی در کشور، طبقه مذکور در تامین معیشت عادی زندگی دچار مشکل شده و چشم به حمایتهای اساسی از مدیران ارشد کشور دارند.
همه میدانیم در چرخه سالم اقتصاد سینما، حیات فیلمسازی منوط به اکران و بازگشت سرمایه است و با توجه به احتمالات علمی برای پایداری شرایط فعلی و نیاز به سازگاری، از دلسوزان این عرصه خواهشمندیم بکوشند تا چرخ این هنر بچرخد. در غیر این صورت تبعات اقتصادی این تعطیلی به زودی دامن کل فرهنگ را خواهد گرفت.
در دنیای امروز ارزش و جایگاه سینما و سینماداری در جریانسازی فرهنگی، سبک زندگی و نشاط اجتماعی شهروندان بر کسی پوشیده نیست. متاسفانه تا امروز با عدم عزم جدی جهت بازگشایی سینماهای کشور، روح ناامیدی، هرچه بیشتر از گذشته در کالبد نحیف این هنر-صنعت دمیده شده و آفتاب این حوزه فرهنگی رو به افول است.
از این رو از جنابعالی استدعا داریم با توجه به جایگاه تصمیمگیری و تصمیمسازی که دارید، دستور فرمایید اقدامات شایسته جهت بازگشایی سینماهای کشور و حمایت و جبران خسارات هنگفت وارد شده صورت پذیرد تا غبار نشسته بر چهره این هنر هفتم در نزد مردمان این مرز و بوم زدوده شود.
و من الله التوفیق. انجمن سینماداران ایران»
سیما تیرانداز جدیدترین بازیگر فیلم تازه عطشانی
سیما تیرانداز: آقا! من با پروژه «کوسه» همکاری نمیکنم!
سیما تیرانداز جدیدترین بازیگری است که به جمع بازیگران فیلم سینمایی «کوسه» به کارگردانی علی عطشانی و تهیهکنندگی سید محمد احمدی پیوسته است.
به گزارش امتیاز، سیما تیرانداز که سال گذشته اولین تجربه همکاری با علی عطشانی را در فیلم «سلفی با دموکراسی» پشت سر گذاشت، امسال در فیلم جدید عطشانی با عنوان «کوسه» نیز ایفای نقش خواهد کرد.
تیرانداز که با بازی در نقش کوتاهی در فیلم «هامون» ساخته داریوش مهرجویی به سینما آمد و سپس در فیلم «بانو» ساخته دیگر داریوش مهرجویی بازی کرد، در سومین تجربه سینمایی خود با ایفای نقش در فیلم «سایههای هجوم» نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در یازدهمین دوره جشنواره فیلم فجر شد و پس از آن در آثار متعددی از جمله فیلمهای «پاداش سکوت»، «فراری»، «پشت دیوار سکوت» و... حضور یافت.
او همچنین با نقشآفرینی در سریالهای متعددی همچون «بیبییون»، «آژانس دوستی»، «خانهای در تاریکی»، «حلقه سبز»، «در چشم باد»، «وکلای جوان»، «پادری»، «دودکش»، «نفس گرم»، «ستایش 1، 2 و 3»، «بچه مهندس 2»، «از یادها رفته»، «هیولا» و... به جایگاه قابل توجهی در میان مخاطبان دست یافت.
تدریس در دانشگاه، کارگردانی و ایفای نقش در تئاتر نیز از دیگر فعالیتهای سیما تیرانداز است که از آن جمله میتوان به «مرگ یزدگرد»، «خدای کشتار»، «یک دقیقه و سیزده ثانیه»، «تقدیربازان»، «نیازمندیها»، «بوتولیسم» و... اشاره کرد.فیلم سینمایی «کوسه» که پیش تولید آن از 15 بهمن ماه و در سکوت خبری آغاز شده بود و قرار بود از اواسط فروردین ماه کلید بخورد، با شیوع کرونا به تعویق افتاد و بر اساس برنامهریزیهای جدید اواخر خردادماه آغاز خواهد شد. تاکنون حضور پژمان جمشیدی، مهران احمدی، مهدی هاشمی و ریحانه پارسا در «کوسه» قطعی شده و دیگر بازیگران این فیلم پربازیگر که بر اساس فیلمنامهای از پیمان عباسی ساخته میشود، در روزهای آتی معرفی خواهند شد.
پخش زنده مراسم اختتامیه جشنواره تئاتر
مراسم اختتامیه جشنواره مجازی تئاتر+خانه به صورت زنده و مجازی از شبکه تلویزیونی اینترنتی آنتن پخش خواهد شد.
به گزارش امتیاز؛ مراسم پایانی و معرفی برگزیدگان این جشنواره روز شنبه ساعت 16 از طریق شبکه تلویزیونی آنتن به نشانی ANTEN.IR و با حضور جمعی از هنرمندان و مسئولان فرهنگی و هنری و دست اندرکاران هنرهای نمایشی برگزار خواهد شد.
این مراسم از طریق صفحه اینستاگرام تماشاخانه سرو به نشانی TAMASHAKHANEH_SARV@ و @REVAYATFATH_IR نیز برای عموم علاقمندان قابل دسترسی است.
همچنین آثار منتخب این جشنواره هم اکنون از طریق سایت تماشا به نشانی tamasha.com/teatrdarkhane بارگذاری شده و هم اکنون قابل رویت می باشد.
این مراسم همزمان با شب عید سعید فطر و روز سوم خرداد روز مقاومت و پیروزی برگزار خواهد شد.
جشنواره مجازی تئاتر+خانه به همت انجمن تئاترانقلاب ودفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح و با مشارکت شبکه اینترنتی آنتن با دبیری دکتر محمودرضا رحیمی برگزار گردید.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4281/19601/77817
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4281/19601/77818
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4281/19601/77819
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4281/19601/77820
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4281/19601/77821
|
عناوین این صفحه
- دعاى روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان
- «ع.ش.ق» پخش میشود؟
- «کاپون»؛ معنای واقعی یک بیوگرافی ضعیف
- اخبار
- اخبار