|
ابعادحقوقی طرح ادعای «تجاوز در سینما»
«شورای صیانت» پیگیری میکند
جمال خندان وکیل دادگستری و مشاور حقوقی «خانه سینما» در خصوص بحثهای اخیر مطرح شده در فضای مجازی مبنی بر ادعای تعرض برخی از سینماگران به بانوان و نیز بازتابهای مختلف این ادعاها بهواسطه به میان کشیده شدن نام برخی چهرههای سرشناس در عرصه کارگردانی و بازیگری در محافل هنری و رسانهای، گفت: این قبیل ادعاها در اغلب کشورها وجود دارد و معمولاً تعدادی از آنها به حق و تعدادی هم نادرست و با سوءنیت از آب در میآید، البته به فرض که چند ادعای اخیر مطرح شده در فضای مجازی صحیح هم باشد، باز هم در مقام مقایسه، جامعه هنری ایران از جمله پاکترین جوامع هنری کشورهاست، هر چند حتی یک مورد از اینگونه خلافها هم برای فرهنگ جامعه ایرانی زیبنده نیست.
مشاور حقوقی خانه سینما در پاسخ به این پرسش که شیوع بیان اینگونه تعرضها و علنی کردن آنها از زبان برخی افراد در فضای مجازی را در مقطع کنونی چگونه ارزیابی میکنید، گفت: به گمان من، در گذشته اگر بانوانی به دلیل تعرض علیه دیگران، به ویژه افراد مشهور شکایت میکردند تصورشان بر این بود که آبروی خودشان نزد آشنایان مخدوش شده و اگر هم فرد خاطی تحت تعقیب و مکافات قرار گیرد آبروی متخلف فقط نزد مراجع قضایی مخدوش میشود که ارتباط و آشنایی چندانی هم با فرد خاطی ندارند، اما هم اکنون با وجود دنیای شگرف مجازی، تصور بانوان بر این است که چهره واقعی فرد خاطی نزد همگان آشکار شده و علاوه بر این مجازات بسیار شدید، دیگر برای فرد خاطی امکان سوءاستفاده از دیگران میسر نخواهد شد.
نمیشود کتمان کرد، اما...
خندان در ادامه بیان کرد: نمیشود منکر این بود که در هر قشری احتمال حضور افراد متخلف و هوس باز وجود دارد و همچنانکه گفتم این موضوع تنها مختص به ایران هم نیست اما به این نکته حائز اهمیت هم باید توجه کرد که همیشه احتمال دارد در این میان کسانی هم پیدا شوند که از این آب گل آلود برای خود ماهی بگیرند و بر اساس خصومت شخصی یا حتی پس زمینههای کلاشی و کلاهبرداری بخواهند نام برخی از هنرمندان را بر زبانها بیاندازند، اتهامی به آنها زده و عقدههای ناشی از خصومتها و سوء استفادههای شخصی خود را بر سر هنرمندان خالی کنند و یکباره وجهه عمومی یک هنرمند پاک را از بین ببرند.
وی ادامه داد: به ویژه اینکه به دلیل پنهان و خصوصی بودن اینگونه رفتارهای نامتعارف و تعرضها، احراز این موضوع و تشخیص حق و باطل در این خصوص کار سختی است. هر چند در مورد ادعاهای اخیر بیان شده در فضای مجازی من نفیاً یا اثباتاً عکسالعملی از سوی مخاطبان موضوع ندیدهام ولی به هر حال جامعه باید به این موضوع هم توجه داشته باشد.
مشاور حقوقی خانه سینما در پاسخ به این پرسش که غیر از مراجع قضایی، آیا یک مرجع سینمایی وجود دارد که به اینگونه مسائل رسیدگی کند، اظهار کرد: بله، نهاد «خانه سینما» که برآیند تمامی صنوف سینمایی کشور است، مطابق اساسنامه خود، مرجعی دارد به عنوان «شورای صیانت سینمای ایران» که مسئول رسیدگی به رفتارهای نامتعارف اهالی سینماست.
وی توضیح داد: هم اکنون سینما یکی از تأثیرگذارترین مقولههای فرهنگی در هر کشوری است و اغلب بزرگان و نخبگان و افراد شهیر سینما به عنوان الگوی شهروندان به ویژه نسل جوان جامعه به شمار میروند، طبیعی است که کوچکترین رفتار نامتعارف و تعرضگونه از سوی این هنرمندان به عنوان یک الگو میتواند در سرنوشت جامعه تأثیرگذار باشد، لذا خانه سینما به عنوان عالیترین مرجع صنفی هنری سینمای ایران نمیتواند نسبت به رفتارهای مذکور بیتفاوت باشد.
این وکیل دادگستری ادامه داد: بنابراین شورایی به نام شورای صیانت سینمای ایران با حضور ۳ نفر از بزرگان و معتمدین سینما به انتخاب مجمع عمومی خانه سینما و یک نفر نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یک نفر حقوقدان (مشاور حقوقی خانه سینما) مطابق آئین نامه مربوطه به رفتارهای نامتعارف اهالی سینما رسیدگی و میتواند برای خاطیان احکامی مانند لغو عضویت و بهتبع ممنوعالکاری موقت و حتی دائم از کارهای سینمایی صادر کند. همچنانکه سال گذشته یک مورد در شورای صیانت داشتیم که بانویی هم به دلیل کلاهبرداری و سوءاستفاده جنسی از یکی از هنرمندان شکایت کرد. البته این بانو همزمان به دستگاه قضایی هم شکایت کرده بود و ما هم مطابق حکم دستگاه قضایی رفتار کردیم.
خندان در ادامه توضیح داد: همه افراد اعم از هنرمند و افراد عادی در صورتی که با رفتار نامتعارف اهالی سینما مواجه شوند، میتوانند به خانه سینما مراجعه و شکایت خود را به این شورا تقدیم کنند در این شورا شاکی و متشاکی فراخوانده میشوند، در حضور نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، توضیحات آنها شنیده شده و سپس این شورا با توجه به شناخت و سابقهای که معمولاً از اهالی سینما دارد، رای لازمالاجرا را صادر میکند.
مشاور حقوقی خانه سینما درباره نقش اصناف در این موضوع توضیح داد: اصناف مختلف سینمایی در داخل صنف خود، مرجعی برای رسیدگی به این موارد ندارند و در واقع یک مرجع واحد برای تمامی صنوف به منظور رسیدگی به این امور وجود دارد که آن هم شورای صیانت خانه سینماست. اگر کسی به این صنفها درباره رفتار نامتعارف اعضایشان شکایت برده و یا گزارش بدهد، این صنفها موضوع را به شورای صیانت خانه سینما ارجاع میدهند، لذا معمولاً اصناف سینمایی در اینگونه موارد نفیاً یا اثباتاً اظهارنظری نمیکنند اما چنانچه شکایتی به شورای صیانت و یا دادگاه برود و صحت یا سقم آن احراز شود، بله صنف مربوطه میتواند و معمولاً هم واکنش نشان میدهد مضاف بر اینکه هرگونه طرح موضوع و اظهار نظر، پیش از اثبات یا رد شکایت در شورای صیانت یا مرجع قضایی، دامن زدن به یک موضوع نامتعارف است.
عواقب احراز یا عدم احراز «ادعای تجاوز»
این وکیل دادگستری درباره عواقب احراز یا عدم احراز موضوع تعرض جنسی گفت: در صورت احراز تعرض، فرد خاطی از سوی دادگاه به شلاق محکوم شده و در موارد تعرض و زنای به عنف، حتی میتواند مجازات اعدام برای فرد خاطی داشته باشد، ولی در عین حال چنانچه مدعی نتواند ادعای خود را ثابت کند و از سوی دیگر در دادگاه ثابت شود که شاکی در راستای سوءاستفاده از افراد، اقدام به طرح موضوع و شکایت خود کرده است آنگاه به جرم افترا به مجازات یک ماه تا یک سال حبس و یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد و چنانچه نسبت ناروای زنا به کسی داده باشد به مجازات حد قذف یعنی ۸۰ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
مشاور حقوقی و عضو شورای صیانت خانه سینما در خاتمه بیان کرد: من از همه بانوان محترم کشورمان میخواهم که برای رعایت حرمت خودشان و صیانت از سینمای ایران، چنانچه با هرگونه رفتار نامتعارف و مجرمانه از سوی هنرمندان سینما مواجه شدند مراتب را به شورای صیانت خانه سینما اطلاع و یا گزارش بدهند و مطمئن باشند موضوع با حضور نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یک نفر حقوقدان و همچنین در محضر ۳ نفر از بزرگان و معتمدین سینمای ایران به نحو کاملاً بیطرفانه و با حفظ محرمانه بودن نام شاکی مورد بررسی دقیق قرار میگیرد و به هر حال این موضوع در پرونده فرد مورد شکایت ثبت و درستی و نادرستی آن احراز خواهد شد.
حسینیهای تلویزیونی برای ایرانیان خارج از کشور
مجری نیستم، شاعرم
«روز حسین» عنوان ویژهبرنامهای است که در دهه نخست ماه محرم از شبکه جهانی «جام جم» پخش میشود. این برنامه که همچون سایر تولیدات محرمی سیما در محرم ۹۹ در تلاش است تا در قالب یک «حسینیه تلویزیونی» ساعاتی از معارف عاشورا بگوید، یک تفاوت قابل توجه با تولیدات مشابه دارد و آن هم حضور یک شاعر در مقام مجری است. هرچند حامد عسکری خود تأکید دارد علاقهای به اجرا ندارد و در این برنامه بهعنوان یک «شاعر» به گفتگو با مهمانانش مینشیند.
در این برنامه با تهیه کنندگی یوسف سلیمی نمین و کارگردانی محسن علم الهدی، عسکری در مقام مجری هر شب روایتی داستانی را برای مخاطبان تعریف میکند. همچنین گفتگو با آیتالله رضا رمضانی دبیر مجمع جهانی اهل بیت (ع) درباره برگزاری مراسم عزاداری در کشورهای اروپایی و ارائه گزارش از فعالیت گروههای مختلف اسلامی در سراسر جهان، گفتگو با شاعران مطرح کشور و شعرخوانی با موضوع عاشورا و محرم، گفتگو با هنرمندانی که با همکاری ستاد بازسازی عتبات عالیات در توسعه حرم مطهر امام حسین (ع) و ائمه معصومین (ع) در بخشهای ساخت ضریح، طراحی، معماری، کاشی کاری و … همکاری داشتهاند از دیگر بخشهای برنامه است.
نمایش تعزیه خوانی و گفتگو با کارشناسان این رشته، خواندن بخشهایی از کتب عاشورایی و پخش نماهنگهای مرتبط با مضامین ایام محرم از جمله قسمتهای تولیدی این برنامه است که هر شب ساعت ۳۰ دقیقه بامداد به وقت تهران، روی آنتن شبکه جامجم میرود.
رفتن به عزای امام حسین (ع) با عینک هنر
حامد عسکری شاعر کشورمان که اجرای «روز حسین» را بر عهده دارد درباره این تجربه خود به خبرنگار مهر گفت: برنامه «روز حسین» برای هموطنان خارج از کشور پخش میشود و با توجه به اینکه خیلی از این عزیزان سالهاست شاید ایران نیامدهاند و بچههایشان از این فضا دور بودهاند، سعی کردیم این فضای محرمی را برایشان مهیا کنیم.
وی اضافه کرد: این افراد شاید به فضای عزاداری دسترسی نداشته باشند و ما سعی کردهایم با عینک هنر به این ماجرا نگاه کنیم و با تعزیهخوانی، شعر، متن و هنرهایی مثل گنبدسازی و هنر عاشورایی به این فضا بپردازیم.
این شاعر که در این برنامه در آیتمی با مهمانان نیز گفتگو میکند در این باره توضیح داد: ما در قسمتهای مختلف این برنامه با تعزیهخوان، مقتل نویس و هنرمندانی که در حوزه گنبدسازی، گلدسته سازی و کاشی کاری فعالیت دارند گفتگو داشتهایم. گفتگوهایی که هم به مباحث فنی و اطلاعاتی درباره حرفه آنها مربوط میشود و هم مباحث ارادتی آنهاست و افتخاری که در این باره نصیبشان شده است.
وی درباره اینکه خودش برنامه را دیده است یا خیر؟ بیان کرد: از آنجایی که برنامه برای ایرانیان خارج از کشور است و ما ماهواره نداریم نمیتوانم این برنامه را ببینم و از طریق تلوبیون هم وقت نمیکنم پیگیری کنم چون ایام عزاداری است و طبیعتاً من هم درگیر این ایام هستم.
شمرخوان ۳۸ ساله با مو و ریش سپید
عسکری درباره تجربه مصاحبههایی که در این برنامه داشته است عنوان کرد: گفتگویی با یک تعزیه خوان داشتم که این فرد شخصیت عجیب و غریبی داشت. او سر و مویش سپید شده بود درحالیکه ۳۸ سال بیشتر نداشت وقتی از او دلیلش را پرسیدم خودش میگفت شمرخوان است و شمرخوانی آدمی را پیر میکند. او اسمش ثارالله بود و اتفاقاً اسمش را سردار حاج قاسم سلیمانی انتخاب کرده بوده است به واسطه پدرش که راننده سردار بوده است و در یک سفری این اسم را برایش انتخاب میکند.
وی اضافه کرد: هر یک از این گفتگوها برای من نکتهای داشت مثلاً با کاشی کار حرم حضرت علی (ع) پرسیدم تیشهات را میفروشی که گفت اگر تمام دنیا را هم به او بدهند تیشهاش را با چیزی عوض نمیکند و فکر میکنم هر کسی در این فضا به گونهای عرض ارادت و خاکساری به این آستان دارد.
این شاعر درباره نحوه گفتگوهای خود و اینکه چه بیوگرافی از افراد داشته است، بیان کرد: فقط قبل از ورودم به گفتگو به من گفته میشد که یک کاشی کار در مقابلم است و یا درباره ثارالله فقط اسم و حرفه او گفته شده بود و چیز دیگری نمیدانستم که اتفاقاً همین هم یک ویژگی جذابی است که گفتگو را جلو میبرد.
حامد عسکری شاعر است که گفتگو میکند، نه یک مجری!
وی درباره اجرا و مصاحبه در برنامه نیز توضیح داد: من در این برنامه خودم بودم و مقام اجرا نداشتم. در واقع حامد عسکری شاعر و نویسنده در این برنامه حضور داشت و اگر سلام و علیکی هم ابتدای برنامه دارد با خویشتن شاعر من است و من شاعر با کسانی که اتفاقاً آنها هم هنرمند هستند گفتگو میکنم اینکه به طور مثال میگویم نگاه من شاعر درباره امام حسین (ع) این است نگاه تو به عنوان تعزیهخوان چیست.
عسکری درباره اینکه چرا به اجرا ورود نمیکند، تصریح کرد: من خود را در این برنامه مجری نمیدانم و البته تجربههایی در حوزه اجرا داشتهام. با این حال فکر میکنم اجرا ضروریاتی دارد و یک تخصص است؛ اینکه بتوانید با مخاطب به گونهای گفتگو کنید که اذیت نشود و یا اصولی را به کار ببرید که در ساختار همین حرفه باشد. البته اجرا گاهی هم تالیف است مثلاً محمد صالحعلا را یک مجری نام نبرید اما او یک مجری- مولف است. او مختصات معمول مجریها را ندارد؛ کت و شلوار نمیپوشد یا مدل موهای آنها را ندارد اما خودش است.
وی درباره اینکه چه منعی دارد که علی رغم دایره کلمات و تسلطی که به عنوان یک شاعر روی ادبیات و واژگان دارد به اجرا ورود نمیکند؟ بیان کرد: من پیشنهادهای زیادی برای اجرا داشتهام اما اگر در این برنامه حضور پیدا کردم صرفاً به خاطر ارادتی بود که به آستان حضرت سیدالشهدا داشتم. در خود برنامه هم میگویم به «حسینیه روز حسین» خوش آمدید چون به نظرم عرض ارادتی برای این آستان بود. اجرا دغدغه من نیست و عمدی دارم که به این حوزه ورود نمیکنم. اشکالی هم البته نمیبینم چون کسی که توانایی دارد و مثلاً برنامه ادبی را جز یک شاعر کسی دیگر نمیتواند اجرا کند. با این حال خود من سعی میکنم همین وجه اجرا را حفظ کنم تا اینکه خود را به عنوان مجری بپذیرم چون تخصص این حوزه را ندارم.
اخبار
اولین کارگردانی علی تصدیقی
فیلم «13 سالگی» ساخته شد
فیلمبرداری فیلم بلند داستانی «13 سالگی» اولین تجربه کارگردانی علی تصدیقی به پایان رسید.
به گزارش امتیاز، تصدیقی که پیشازاین فیلم کوتاه «تردید» را کارگردانی کرده بود، در نخستین تجربه کارگردانی فیلم بلند داستانی، فیلم «13 سالگی» را با گروهی از بازیگران جوان و تئاتری در شمال کشور جلوی دوربین برد. این فیلم درباره پسری به نام امیرعلی است که جشن تولد سورپرایزی برای خواستگاری از مهناز ترتیب داده است، ولی با فاش شدن راز قدیمی همهچیز به هم میریزد.
پویان مکری، نیلوفر زوارق، بهناز توسلی، علی سام صادقی، صدف برادران، آرین رضایی، سجاد طبسی و نیما راد بازیگران فیلم «13 سالگی» هستند.
فرهاد قدیمی تهیهکننده فیلم «13 سالگی» را بر عهده دارد و این فیلم محصول سییرا استودیو است. این استودیو از سال 1395 توسط علی تصدیقی و فرهاد قدیمی برای تولید فیلم و انجام مراحل پس از تولید فیلم راهاندازی شده است.
علی تصدیقی از سال 1387 باکار جلوههای بصری و اصلاح رنگ وارد عرصه سینما و تلویزیون شده است. او در بیش از 60 فیلم سینمایی و 20 سریال همچون «زندگی خصوصی»، «نهنگ عنبر»، «آتشبس 2»، «مترو پل»، «قاتل اهلی»، «اسرافیل»، «پایتخت 2 و 3»، «دودکش» و... بهعنوان مدیر جلوههای بصری و اصلاح رنگ همکاری داشته است.
دیگر عوامل فیلم عبارتاند از: کارگردان: علی تصدیقی، تهیهکننده: فرهاد قدیمی، فیلمنامه : علی تصدیقی، پویان مکری و نیلوفر زوارق، مدیر فیلمبرداری: جعفر اصلانی، مشاور کارگردان: علیرضا فرید، موسیقی: حسین منصف، مدیر تولید: بهرام بهرام، طراح گریم: بتینا ابوالقاسمی، صدابردار: اشکان طلوعیان، جلوههای بصری : ارغوان تصدیقی، لابراتوار و اصلاح رنگ: سییرا استودیو، دستیار کارگردان و طراح صحنه: بهنام معتمدی، منشی صحنه: لاله میرقربانی، مشاور رسانهای: زهرا نجفی، عکاس و فیلمبرداری پشتصحنه: زینب حسینی نژاد، مترجم: سپیده اشرفی، تدارکات: آیدین اسدی، آوا: بهناز حکیم، تولیدشده در سییرا استودیو.
ماجرای حاشیه اخیر علی زندوکیلی چه بود؟
چندی قبل ویدیویی از علی زندوکیلی (خواننده) در صفحه اینستاگرام او منتشر شد که واکنشهای بسیاری را در پی داشت. زندوکیلی در این ویدیو که در دهکده طبیعت ضبط شده بود، توله شیری به نام «شیر دل» را در آغوش داشت و به صراحت اعلام کرد که قصد نگهداری از این حیوان را دارد؛ قصدی که ظاهرا بعدا تغییر کرد... اقدام علی زندوکیلی که از جدا کردن توله شیری از پدر و مادرش حکایت داشت، واکنشهای بسیاری را در سطح جامعه و همچنین فضای مجازی به همراه داشت. برخی از فعالان محیط زیست این کار او را مصداق حیوانآزاری دانستند و گفتند که جای حیوانات وحشی در خانه نیست، برخی معتقد بودند همزیستی چنین حیواناتی با انسان در یک شب پدید نمیآید و حاصل هزاران سال ارتباط است و حیوان وحشی را باید در طبیعت آزاد گذاشت. عدهای هم گفتند که ثروت و یا شهرت نمیتواند دلیلی برای نگهداری شیر و پلنگ در خانه باشد؛ چراکه خیلی از این افراد علم نگهداری از حیوانات وحشی را ندارند. در این میان، جدا کردن فرزند یک پدر و مادر، ولو حیوان، مصداق خودخواهی یک فرد خاص توصیف شد. البته در کنار دیگر انتقادهایی که درباره این اقدام خواننده کشورمان مطرح میشد، صحبتهایی هم درباره شرایط بد نگهداری از حیوانات و قاچاق آنها در چنین دهکدههایی دیده میشد و برخی معتقد بودند علی زندوکیلی با انتشار این ویدیو در حقیقت قاچاق حیوانات را تبلیغ کرده است.
برای مردی که به دنبال ریزه فرهنگهای گمشده ایران بود
منوچهر طیاب مردی بود که به قول خسرو سینایی سعی میکرد ریزه فرهنگ های گمشده ایران را نجات دهد و حالا در فاصله کمتر از یک ماه دو هنرمندی از این دنیا رفتهاند که توجه به ایران در مستندهایشان جلوهای دیگر داشت.
منوچهر طیاب پس از مدتها تحمل بیماری و باوجود اینکه مدتی قبل حالش رو به بهبود رفته بود، در سن 83 سالگی دور از وطن درگذشت.
همین یک سال قبل بود که برای این مستندساز باسابقه بزرگداشتی در جشنواره حقیقت برگزار شد و خسرو سینایی که او هم به تازگی درگذشته است، در آن مراسم با اشاره به سابقه دوستی 60 ساله خود با این مستندساز گفته بود: طیاب سابقه سینماییاش بسیار بیشتر از من بود و 50 سال طول کشید تا من خودم را قانع کردم سینما جز یک ابزار نیست و این ابزار را هر کسی با ذهنیت خود از آن بهره می گیرد. کسی دوست دارد آرتیست شود، کسی دوست دارد جنجال به راه بیندازد و کسی هم دوست دارد آن را در خدمت ارتقای فرهنگ جامعه به خدمت بگیرد، طیاب اینگونه بود. اگر به کارنامه سینمایی طیاب نگاه کنید، همه آثارش درباره ایران است، او سعی کرد ریزه فرهنگهای گمشده ایران را نجات دهد.
همایون امامی هم درباره او گفته بود: منوچهر طیاب کمی پس از فرخ غفاری و هژیر داریوش که آنها نیز چون او سینما را در فرنگ آموخته و با جریان سینمای هنری روز جهان به خوبی آشنا هستند به وطن باز میگردد. طیاب «ریتم» را در سال 1343 به عنوان دومین فیلم خود میسازد و یونسکو فیلم را می بیند و به عنوان منبعی مهم در آموزش تدوین آن را برای دیگر کشورها به اشتراک می گذارد.
او بیان کرده بود: طیاب معماری خوانده است، پس طبیعی است که نخستین مستندسازی باشد که در مجموعه ای ماندگار معماری ایران را به خاطر جنس منحصر به فردش ثبت کند. مجموعه معماری ایران ساخته و عرضه میشود که امروزه همچنان کارکرد و طراوت خود را دارد به ویژه در مسجد جامع که نه با رویکردی اطلاعاتی که با دیدی هنری حس عبور از برابر این موسیقی منجمد را به خوبی به تو منتقل میکند. در برابر کارنامه سینمایی طیاب، ساعتها میتوان سخن گفت. طیاب به عنوان ایرانشناسی عاشق در مییابد که پروژههای ایران شناسیاش را اگر در چهار رده اجرایی کند زودتر و بهتر آرزو دیرینهاش را در ثبت پارههای ایران شناسی اجرایی کرده پس ایران را در چهار بخش مستند میکند؛ کویرهای ایران، تمدن حاشیههای البرز ، زاگرس و دریای پارس که در چهار فیلم با عنوانهایی چون «همراه باد»، «در دل تنهایی کویر»، «زاگرس: گاهواره تمدنی کهن»، «البرز: زادگاه تمدنی به قدمت تاریخ و دریای پارس» به نمایش درآمد.
طیاب خودش در آن مراسم گفته بود: ما روزی وارد این مملکت شدیم که چیزی به عنوان سینمای مستند نبود و ما هم نمیدانستیم در چه راهی قدم میگذاریم، اما وقتی فیلم «سفال» را ساختم و آن را روی پرده دیدم به خودم گفتم، آرزو دارم در ایران سینمای مستند پا بگیرد. سپس شرایط به گونهای پیش رفت که ما در این سالها بیش از هزار فیلم مستند ساختیم که در خارج از کشور مورد توجه قرار میگیرند. من در چند جشنواره بین المللی عضو هیات داوران بودم و وقتی فیلم مستند ایرانی نمایش میدادند سالنها پر از جمعیت میشد. سینمای مستند ما رنگ و بو و هوای دیگری دارد، درست است این سینما را از غرب گرفتیم اما مطابق نیاز جامعه و فرهنگی خودمان استفاده شده است. گر چه نمی توانم بگویم ما مکتب سینمای مستند داریم اما در خانواده سینمای جهان با وجود سینمای مستند، حرفی برای گفتن داریم.
این مستندساز همچنین در جایی دیگر گفته بود: خوشبختانه سینمای مستند ایران در جهان معرفی شده است و ما در انتظاریم که ببینیم جوانان ما راجع به کشورشان چه میگویند چون ما کارگزاران فرهنگ هستیم.
منوچهر طیاب بامداد چهار شهریورماه در وین درگذشت. او متولد سال 1316 در تهران، دانشآموختهی رشته معماری در دانشگاه فنی وین و فارغالتحصیل کارگردانی سینما و تلویزیون از دانشکده سینمایی آکادمی دولتی موسیقی و هنرهای نمایشی بود.
طیاب از سال 1342 با ساخت فیلم «سفال» به حرفه مستندسازی روی آورد و در سال های گذشته نزدیک به 100 فیلم ارزشمند میراث فرهنگی و تاریخی را کارگردانی کرده است.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4345/20142/80172
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4345/20142/80173
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4345/20142/80174
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4345/20142/80175
|
عناوین این صفحه
- «شورای صیانت» پیگیری میکند
- مجری نیستم، شاعرم
- اخبار
- برای مردی که به دنبال ریزه فرهنگهای گمشده ایران بود