|
سالروز تخریب خانه خدا
چرا نقد به معاویه را بر نمی تابند؟
طبری در جلد چهارم «تاریخ طبری»، احمدبن ابی یعقوب بن جعفربن وَهْب بن واضح یعقوبی در «تاریخ یعقوبی»، آیتالله شیخ علی نمازی شاهرودی در «مُسْتَدرَک سَفینَةُ الْبِحار»، شیخ عباس قمی در دو کتاب «تَتمّةُ الْمُنْتَهی فی وَقایع اَیّام الْخُلَفاء» و «فیْضُ العَلام فی عَمَل الشُّهور و وَقایعِ الْاَیّام» و شیخ عبدالحسین نیشابوری در «تقویم شیعه» روایت کردهاند که در روز سوم ربیع الاول سال ۶۴ هجری به دستور یزید بن معاویه بن ابیسفیان خانه کعبه با منجنیق تخریب شد. این فاجعه یازده روز پیش از هلاکت یزید به وقوع پیوست.
خانه کعبه پس از قدرت گرفتن سیاسی مسلمانان از هرگونه تعرضی مصون مانده بود. پیش از آن در تاریخ ثبت است که ابرهه در لشکرکشی معروفش قصد تعرض به خانه خدا و بنای ساخته شده توسط خلیلالله را داشت که ناکام ماند و به جزای اعمالش رسید. در دوران نکبت زمامداری یزید او برای دفع عبدالله بن زبیر دستور به تخریب خانه خدا را داد.
ماجرا از این قرار است که پس از واقعه حره و جنایتهایی که مسلم بن عقبه در مدینهالنبی انجام داد، فرمان حرکت به سوی مکه و دفع فتنه ابن زبیر توسط یزید صادر شد. مسلم سپاه را به طرف مکه حرکت داد، اما پیش از آنکه به حرم امن الهی برسد جان به مالک دوزخ تسلیم کرد. پس از او زمامداری سپاه بر عهده حصین بن نمیر سکونی که از جانیان کربلا بود و بجز دخالت در ریختن خون اهل بیت در واقعه حره نیز نقش داشت، زمامداری لشکر کفر را بر عهده گرفت.
منابع تاریخی روایت کردهاند که سوم ربیع الاول سالروز تخریب بیتالله الحرام به سال ۶۴ هجری به دستور یزید بن معاویه است
آنها پس از رسیدن به مکه، مردم مکه مقاومت کردند و چند روزی جنگ درگرفت، تا اینکه لشکر شام بلندیهای مکه را تصرف کرده و در محلی که مشرف به بیتالله حرام و خانههای مردم بود منجنیقهایشان را راه اندازی کردند. آنها با منجنیق، پیوسته سنگ و نفت بر مکه و مسجد میافکندند و پارچههایی از پنبه و کتان به نفت آلوده میساختند و بر خانه خدا میانداختند و آنها را آتش میزدند تا آنکه کعبه سوخت و بنای آن منهدم شد. همانطور که اشاره شد خداوند فرمان دهنده این جنایت را به جزایی سخت در این دنیا عقوبت کرد و به فاصله اندکی در حادثهای یزید جان به مالک دوزخ تسلیم کرد.
یزید بن معاویه در طول زمامداری خود بر مسلمین جنایتهای بسیاری مرتکب شد و در چه در دوره ولیعهدی و چه در دوران خلافت هیچگاه در ظاهر هم به شرعیات پایبند نبود. بر اساس منابع تربیت او نیز در محیط اسلامی صورت نگرفت و اگر نبود خلف وعده و خباثت معاویه در پیمان و عهدنامهاش با سبط نبی حضرت امام مجتبی (ع) هیچگاه شخصیتی چون یزید به خلافت مسلمین نمیرسید. شخصیت معاویه از بسیاری جهات در تاریخ اسلام ضعیف است. اسلام او و پدرش ابوسفیان نیز از روی اجبار صورت گرفت و آنها از جمله شخصیتهایی هستند که به «مؤلفة قلوبهم» مشهورند.
در «سیره ابن هشام» نقل شده که پس از فتح مکه، پیامبر مکرم اسلام (ص) به همراه لشکریان خود برای مقابله با قبیله هوازن که با همکاری قبایل دیگر از جمله ثقیف، بر علیه اسلام تدارک نبرد دیده بودند، راهی وادی حنین شد. مسلمانان با مدد الهی در این نبرد پیروز شدند و بیشترین غنیمت را از این جنگ به دست آوردند. پیامبر در تقسیم غنایم، به اشراف و بزرگانی که تازه مسلمان شده بودند و مشرکانی که به حضرت کمک کرده بودند، بیش از دیگران عطا فرمود؛ تا سبب جلب خاطر ایشان و قبیله و فامیلشان شود و بدین وسیله دلهای ایشان را به دست آوَرَد. از جمله ایشان میتوان به ابوسفیان بن حرب، معاویة بن ابوسفیان، حکیم بن حزام، حارث بن حارث بن کلدة، حارث بن هشام، سهیل بن عمرو، حویطب بن عبدالعزی، علاء بن جاریة، عیینة بن حصن، اقرع بن حابس، مالک بن عوف و صفوان بن امیه اشاره کرد که به هر کدامشان ۱۰۰ شتر و به مخرمة بن نوفل، عمیر بن وهب جمحی، هشام بن عمرو، سعید بن یربوع، عدی بن قیس، و عباس بن مرداس کمتر از ۱۰۰ شتر داد.
نقد به معاویه را برنمیتابند
برخی تفکرات میان مسلمانان این است که معاویه و پدرش ابوسفیان چون زمانه رسول الله را درک کرده و مصاحبت جناب ایشان (ص) را داشتهاند پس صحابی رسول خدا محسوب شده و بر ما روا نیست که به آنها نقد وارد سازیم. پژوهشهایی نیز درباره این شخصیت تاریخی انجام شده که همگی آنها با حسن نیت به او نگریستهاند. یکی از متاخرترین این پژوهشها کتابی است با عنوان «معاویه بن ابی سفیان: شاگرد مکتب نبوت و کاتب وحی» نوشته عبدالقدوس راجی، پژوهشگر افغانستانی است که در مدارس وهابی تحصیل کرده است. عجیب آن است که نویسنده پس از اسم معاویه بن ابیسفیان، رضی الله عنهما را آورده است، یعنی خداوند از معاویه و ابوسفیان راضی باشد.
برخی تفکرات میان مسلمانان این است که معاویه و پدرش ابوسفیان چون زمانه رسول الله را درک کرده و مصاحبت جناب ایشان (ص) را داشتهاند پس صحابی رسول خدا محسوب شده و بر ما روا نیست که به آنها نقد وارد سازیمنویسنده خود در این کتاب به روایتی اشاره کرده که بر مبنای آن معاویه حجاب صحابه است. به عبارتی یعنی نباید نقدها به معاویه را برتافت، چرا که اگر نقد به او را بپذیریم باید نقد به باقی صحابه را هم بپذیریم و یعنی از دید این طیف نقد به معاویه با آن همه مشکلاتی که برای اسلام پدید آورد و آن همه بدعتها که گذاشت، جایز نیست و خط قرمز است، چرا که نقد او مقدمه نقد شخصیتهای دیگری است که شاید عظمتشان از معاویه بیشتر باشد. (حتی اگر این را هم بپذیریم، معلوم نیست چرا نویسنده برای ابوسفیان با آن همه شرارتها و ظلمها که به پیامبر و مسلمانان وارد کرد، احترام قائل است؟! همسر ابوسفیان یعنی مادر معاویه هم که شخصیت مشهوری است که فرمان قتل حضرت حمزه سیدالشهدا به توسط او صادر شد و همو بود که ماجرای مثله کردن پیکر حضرت حمزه را پیش آورد.)
هدف از این نوشتار نقد این کتاب نیست، چرا که پژوهشی است ضعیف است با سلسله منابع اسنادی پراشکال. عمده ارجاعات کتاب نیز حتی نه به منابع مهم اهل سنت که به سخنان و مکتوبات ابن تیمیه و ابن قیم جوزیه بازمیگردد و این دو شخصیت مورد نقد و طعن جمهور علمای مسلمان هستند. مطالب کتاب حتی با منابع تاریخی اسلام را نیز چندان همخوان نیست و نویسنده برای رسیدن به مقصود خود بر بسیاری از مشهورات تاریخی که ناقض نوشتارهایش هستند، سرپوش گذاشته است. بحث این مطلب نقد بخش آخر کتاب با سرفصل «استخلاف یزید» است.
نویسنده در نقد کسانی که ولیعهدی یزید توسط معاویه را نقد میکنند نوشته است: «یکی از انتقادهای دشمنان صحابه و افراد مغرض و به تقلید از آنها برخی تاریخ نویسان و عالم نماها با اعتماد به منابع بیگانه وغیرموثق بر این صحابی بزرگ وخلیفه مجاهد [یعنی معاویه] این است که: او بر خلاف روش خلفای راشدین، پس از خود پسرش یزید را جانشین و ولیعهد خود تعیین کرد.» نویسنده در فصل پیشین اشاره کرده بود که معاویه ادعای خلافت نداشت، هرچند که مستنداتی برای این مدعای خود ارائه نکرد. او در جای دیگری از همین بخش «استخلاف یزید» نوشته است که معاویه برای مصالح امت اسلام یزید را به جانشینی برگزید.
معاویه کسی است که بر دو خلیفه وقت شورید. نخست بر حضرت امیرالمومنین (ع) که بر اثر آن نگذاشت فکر امیر (ع) به اصلاح امور امت مشغول باشد. او نبرد صفین را موجب شد که بر اثر آن برخی صحابی رسول الله از جمله جناب عمار یاسر به شهادت رسیدند. همچنین به دستور مستقیم او حجر بن عدی را که به روایت ذهبی و ابن اثیر از صحابی پیغمبر مکرم اسلام بود به شهادت رساندند و عجیب آنکه کسانی که در ادامه اسم معاویه از «رضی الله عنه» استفاده میکنند برای حجر بن عدی نیز همین را به کار میبرند. مگر میشود که خدا هم از قاتل و هم از مقتول راضی باشد؟
معاویه در راستای رسیدن به خلافت و برای ناامن کردن مناطق تحت حاکمیت حضرت امیر (ع) جنایتهای زیادی را مرتکب شد از جمله فجایعی که مامور او یعنی بسر بن ارطاه آفرید. در جریان حکمیت در جنگ صفین هم وقتی عمروعاص ابوموسی اشعری را فریب داد و معاویه را به خلافت منصوب کرد، این امور مورد اعتراض معاویه واقع نشد و معاویه بر فرض نگفت که ما خلافت را نمیخواهیم و فقط برای قصاص از قاتلین خلیفه سوم لشکرکشی کردهایم. معاویه همچنین بر امام حسن (ع) شورید که به اجماع مسلمین خلیفه وقت بود و پس از آنکه امام با او حاضر به صلح شد عهدنامهای را امضا کرد و قسم خورد که جانشینی برای خود تعیین نکند و این مشهور تاریخ است و معلوم نیست چرا عبدالقدوس راجی نوشته است که معاویه ادعای خلافت نداشت.
عبدالقدوس راجی بر خلاف مشهورات تاریخی نوشته است که معاویه ادعای خلافت نداشت، اما معلوم نمیکند که پس چرا آن همه لشکرکشیها و جنایتها را مرتکب شد. او همچنین نوشته است که معاویه برای مصالح امت اسلام! یزید را به جانشینی خود برگزید و هیچ اشارهای هم به مفاد صلحنامه او با امام مجتبی (ع) نمیکند؟
مساله مهمتر این است که نویسنده نوشته معاویه به دلیل مصالح امت اسلام یزید را به جانشینی برگزید و او برای این جانشینی به روش پیامبر و خلفا عمل کرده است. او در ادامه با سرپوش گذاشتن بر واقعه غدیر با ذکر تنها یک روایت از عایشه همسر پیامبر، مینویسد که پیامبر ابوبکر را به جانشینی برگزید و دو خلیفه اول هم دستورالعملهایی برای جانشینی داشتند. کلام او چنین است: «پس از روش پیامبر و روش دو خلیفه بزرگ استفاده میشود که بهترین شیوه زعامت در اسلام سیستم ولایتعهد و پیشنهاد خلیفه بعدی از طرف خلیفه قبلی است و این شیوه در مصلحت امت اسلامی نیز هست؛ زیرا احتمال فتنه و آشوبگری که در نتیجه خلای قدرت سیاسی به وجود میآید، از بین میرود.»
او ادامه میدهد: «در اصل این یک مسأله اجتهادی است که معاویه بخاطر مصلحت امت اسلامی این کار را انجام داد- گر چند اشتباه هم بوده باشد- او در این کار خود نه تنها مستحق ملامتی نیست، بلکه مأجور است.» بعد به روایتی از «صحیح بخاری» اشاره میکند که: «اگر حاکم، اجتهاد کند و حکمی را صادر نماید که درست باشد، دو پاداش به او میرسد. و اگر اجتهاد کند و حکمی را صادر نماید ولی در آن، دچار اشتباه شود، یک پاداش به او میرسد.»
سوال مهم این است که آیا معاویه جهت مصالح امت اسلام این کار را کرد؟ او که عهد بسته بود جانشینی برای خود تعیین نکند؟ اصولاً رسیدن او به مقام خلافت با این پیشفرض ممکن شده بود؟ بر فرض این را بپذیریم که برای جانشینی مصالح امت اسلام را مدنظر قرار داشت، چرا پسرش یزید را برای این مهم در نظر گرفت؟ شخصیتی که به قول مسعودی در «مروج الذهب» دائم الخمر بود و میمونها و سگهای زیادی داشت که لباس حریر به آنها میپوشانید و از نیم خورده آن سگها خود میخورد» مگر یکشبه به این درجات رسیده بود؟ آیا معاویه شناختی از فرزند خود نداشت؟ آیا یزید پیشتر شخصیتی علیه سلام و متظاهر به شرعیات بود و پس از خلافت به این وضعیت دچار شد؟ کدام منبع تاریخی این را نوشته است که بر مبنای آن بگوییم معاویه فریب فرزندش را خورده و خلافت را برای او خواسته تا مصالح امت اسلام رعایت شود؟
سوال دیگر این است که اگر معاویه به سنت دو خلیفه نخست عمل کرده و خواسته برای عدم فروپاشی امت اسلام جانشینی برای خود تعیین کند، چرا فرزندش را به این امر برگزید درحالی که از صحابی پیامبر و تابعین ذی نفوذ و ظاهر الصلاح حضور داشتند؟ مگر دو خلیفه اول فرزندان خود را به جانشینی برگزیدند؟ حتی عمر بن خطاب که خود شخصاً جانشینی تعیین نکرد و شورایی را به این امر گماشت. عجیب آنکه استخلاف یزید در زمان حیات معاویه نیز مشکلات سیاسی زیادی را به بار آورد و مخالفت بسیاری از شخصیتهای سیاسی را برانگیخت.
مساله این است که معاویه خوب میدانست که چه میکند. او قصد داشت مانند جاهلیت امور ریاست عرب دست بنیامیه باشد و ارزشهای اسلامی هیچ شود. همو بود که لعن و طعن امیرالمومنین امام علی (ع) جانشین و داماد پیامبر مکرم اسلام را باب کرد و فرزندش نیز بعدها راه او را در اذیت و آزار اهل بیت ادامه داد و آن جنایتها را مرتکب شد.
آیین پیوند در گرجستان و عشق به جشن
رایزنی فرهنگی ایران در گرجستان گزارشی را در اختیار مهر قرار داده که درباره فرهنگ عمومی مردم گرجستان است. اینگزارش درباره سنت و فرهنگ است که مشروح متن آن در ادامه میآید:
گرجیها سنتهای بسیاری دارند که فرهنگ آنها را متمایز میکند. مهمترین سنتهای این قوم را میتوان در این موارد خلاصه کرد: سنت مهمان نوازی، عروسی، اعیاد، آیین تاک، جشن وقایع مختلف که بخشی از زندگی مردم گرجستان مدرن است. سنت مهمان نوازی در بسیاری از کشورها معمول است، این یک ویژگی مشخص برای خانواده گرجی است.
از زمانهای بسیار قدیم میهمان هدیهای از طرف خداوند در نظر گرفته میشد، که مالک حاضر است حتی به قیمت زندگی از آن محافظت کند. با توجه به این سنت، بسیاری از آثاری که از زمان مهمان نوازی نوشته شدهاند ارتباط تنگاتنگی با تاریخ گرجستان و ساکنان امروزی آن دارند.
جشن گرجی یکی از مهمترین رسوم در فرهنگ گرجی است که امروزه یکی از قویترین ویژگیهای شناسایی مردم گرجستان است. ساختار جشن گرجستان بسیار ساده است. عناصر آن عبارتند از: نان، نوشیدنی (به طور کلی با معنی غذا)، نان تست و آواز. مخلوط هماهنگ این چهار عنصر کل جشن گرجی را تشکیل میدهد. اگرچه سنت جشن گرجستان با توجه به هر منطقه متفاوت است.
سنتهای عروسی
گرجیها، عاشق جشن گرفتن هستند، حتی در تعطیلات رسمی کوچک، بنابراین، جشن عروسی یک رویداد بزرگ در زندگی مردم گرجستان است؛ از لحاظ تاریخی، جشنهای عروسی چند روز به طول میانجامید، اما امروز در پایتخت و شهرهای بزرگ، عروسیها یک روز در آخر هفته ادامه دارد. در این جشنها باید انتظار سرو غذاهای متنوع، موسیقی با صدای بلند، آواز محلی و رقصهای سنتی را داشته باشید.
عروسی در گرجستان با رعایت تمام آداب و رسوم اصیل مردم گرجستان همراه است. اولین قانون عروسی گرجی، فراوانی مهمانان دعوت شده است. بعضی اوقات تعداد میهمانان به چند صد نفر میرسد. به هر حال، امتناع از آمدن به عروسی غیرممکن است زیرا این یک اهانت بزرگ برای طرف دعوت کننده محسوب میشود. به همین دلیل ممکن است باعث کدورت طولانی مدت بین دو خانواده آغاز شود.
تشکیل خانواده در گرجستان سه مرحله دارد: ماچانکلوبا - پیشنهاد ازدواج، نیشنوبا - نامزدی و کورتسیلی - عروسی. اگرچه امروزه والدین به طور معمول در انتخاب عروس یا داماد برای فرزندان خود مانند گذشته مشارکت نمیکنند، اما نقش و اهمیت خانواده در گرجستان بسیار بالاست. ازدواج باید لزوماً توسط بستگان تأیید شود. هر دو خانواده در انجام این مرحله بسیار مسئولیت پذیر هستند و سعی میکنند تا آنجا که ممکن است در مورد بستگان بالقوه خود بدانند. فقط در این صورت است که آنها به پیشنهاد ازدواج رضایت میدهند و زمان مراسم خواستگاری فرا میرسد.
سنت عروسی گرجی با نیشنوبا شروع میشود، که به معنای نامزدی است. در گذشته، پسر به خانواده دختر میآمد تا از او درخواست ازدواج را مطرح کند. این رسم هنوز در بعضی از مناطق کشور اتفاق میافتد، اما در تفلیس، سنت نیشنوبا به یک جشن قبل از عروسی تبدیل شده است، جایی که خانوادههای هر دو طرف یکدیگر را بیشتر میشناسند.
عروسی واقعی گرجی یک رویداد رنگارنگ و پر جنب و جوش است که طی آن بسیاری از سنتهای قدیمی احترام گذاشته میشوند. یک سنت که همیشه پابرجا بوده این است که داماد همراه با ساقدوش خود برای بردن عروس به خانه او میروند و درآنجا خانواده داماد با نزدیکان عروس و ساقدوش و عروس دیدار کوتاهی میکنند. میهمانان دور هم غذا میخورند و برای خوشبختی زوج دعا میکنند. بعد از آن داماد، عروس و ساقدوشها به سمت محل جشن حرکت میکنند.
در گرجستان مراسم عروسی شامل جشن مدنی و مذهبی میشود. بنابراین در بین این دو مراسم زوج میتوانند به قدم زدن یا رانندگی در شهر بپردازند و با هم و دوستان در ماشینها آواز بخوانند و فریاد سر دهند. که البته عکاسی هم در همین زمان انجام میشود.
گرجیها مردم بسیار مذهبی هستند و به همین دلیل مراسم در کلیسا را ضروری میدانند. تقریباً همه زوجین در کلیسا ازدواج میکنند و ازدواج خود را در همان روز ثبت میکنند مراسم کلیسایی یکی از مهمترین بخشهای عروسی گرجستان است. عروس و داماد با میهمانانشان در کلیسا میروند و در آنجا یک مراسم مخصوص عروسی گرفته میشود که دیدن آن مراسم، خیلی جالب است.
بعد از تشریفات جشن، عروس، داماد و ساقدوش با ماشین به محلی که میهمانانشان از آنها استقبال میکنند میروند و جشن با یک سنت آغاز میشود؛ زوجها بشقاب را در آستانه ورودی رستوران میشکنند وقتی همه نشستند. در سنت گرجستان، سرپرست خانواده سخنران را از میان افراد محترم و شناخته شده انتخاب میکند، شخصی که جشن عروسی را در مراسم سوپرا (سفره جشن) اداره میکند. در ابتدا تامادا (سخنران و گرداننده میهمانی) آنها را به میز اختصاصی دعوت میکند و تامادا برای عروس و داماد، موفقیت در تربیت فرزندان، تشکیل زندگی مشترک طولانی به همراه خانوادههای آنها آرزو میکند. غالباً در این سخنرانیهای تامادا، عروس و داماد را مپه و ددوپالی (پادشاه و ملکه) مینامند.
گرجستان رقصهای سنتی متنوعی دارد. اولین رقص در یک عروسی سنتی گرجی، qartuli یا گرجی است. این رقص دارای محتوایی عاشقانه است، جایی که زن باید به آرامی حرکت کند و مرد مجبور است چندین حرکت را با پاهای خود انجام دهد بدون اینکه بالاتنه خود را حرکت دهد. جشن عروسی حداقل تا نیمه شب ادامه خواهد داشت، اگر نه تا صبح روز بعد. گرجیها روز بعد، معمولاً در خانه خانوادگی داماد دور هم جمع میشوند. فقط خانواده و دوستان تازه عروس دعوت میشوند.
اخبار
ترجمه ای دیگر از «وصیتها»ی اتوود چاپ شد
رمان «وصیتها» نوشته مارگارت اتوود بهتازگی با ترجمه نسترن ظهیری توسط انتشارات ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شده است. این، یکی از ترجمههایی است که پیشتر از اینرمان در بازار نشر ایران عرضه شده است. «وصایا» توسط انتشارات آزرمیدخت، «شهود» توسط نشر گویا و «وصیتها» توسط نشر سنگ سه ترجمهای هستند که تا به حال از اینرمان عرضه شدهاند.
«وصیتها»یی که نشر ققنوس چاپ کرده، دویست و چهارمین عنوان «ادبیات جهان» و صدوهفتادودومین رمانی است که اینناشر چاپ میکند.
اینکتاب برای اولینبار سال ۲۰۱۹ چاپ شد و جایزه بوکر را برای دومینبار، برای نویسندهاش به ارمغان آورد. اینرمان که ادامه کتاب معروف اتوود «سرگذشت ندیمه» است وقصهاش مربوط به ۱۵ سال پس از ماجراهای «سرگذشت ندیمه» است. انتخاب ترامپ در سال ۲۰۱۶ و ساخته شدن سریالی تلویزیونی هم بر مبنای «سرگذشت ندیمه» که موفق به کسب جایزه اِمی شد، از جمله عوامل نوشتهشدن ایندنباله داستانی عنوان شدهاند.
مکان شکلگیری اتفاقات اینکتاب هم مثل «سرگذشت ندیمه» جمهوری زنستیز گیلیاد هستند. داستان «وصیتها» براساس شهادتهای سه شخصیت عمه لیدیا از کتاب «سرگذشت ندیمه»، اگنس دختر جوان ساکن گیلیاد و دختر دیگری بهنام دیزی که ساکن کاناداست، شکل میگیرد.
«وصیتها» با وجود اینکه دنباله «سرگذشت ندیمه» است، داستان مستقلی دارد و میتوان آن را بدون توجه به کتاب پیشین هم مطالعه کرد. اتوود گفته اینرمان و در واقع ادامه «سرگذشت ندیمه» را با الهام از سوالاتی که طرفدارانش درباره جهان و زندگی از او پرسیدهاند، نوشته است. او در سخنانی اشاره کرده بود: «خوانندگان عزیز، همه آنچه شما درباره گیلاد و کارهایش از من پرسیدید الهام بخش نوشتن این کتاب شد. عامل الهام بخش دیگر جهانی است که ما در آن زندگی میکنیم.»
اتوود همچنین درباره «وصیتها» گفته است: «خواننده من، قرار است مدتی با هم وقت بگذرانیم. شاید نوشتههای مرا همچو صندوقچه شکنندهای ببینی که باید با احتیاط کامل گشوده شود. شاید آنها را پاره کنی، یا بسوزانی: معمولاً همین بلاها سر نوشتهها میآید.»
اینرمان ۲۷ بخش اصلی با عناوین مجسمه، گل گرانبها، سرود روحانی، کلودزهاند، وَن، شش برای مردهها، استادیوم، کارناروُن، سلول شکرگزاری، سبز بهاری، پیراهن کرباسی، کارپیتز، قیچی باغبانی، عمارت آردوا، روباه و گربه، دختران مرواریدی، دندانهای بیعیب و نقص، اتاق مطالعه، مطالعه، نسب خونی، سریع و خشن، لحظات نفسگیر، دیوار، نلی جی. بنکس، بیداری، رسیدن به خشکی، بدرود دارد که فصلهای مختلف کتاب را در بر گرفتهاند و پس از آنها نیز بخشی با عنوان اجلاس سیزدهم آمده است.
اینکتاب با ۴۸۰ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۷۵ هزار تومان منتشر شده است.
دهمین جلد آموزش پیشرفته داستان نویسی به زودی چاپ می شود
ابوالفضل درخشنده داستاننویس و مدرس داستاننویسی در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: دهمین جلد از مجموعه آموزش داستان نویسی پیشرفته با عنوان «روشهای نقد و نقش مکاتب ادبی در هنر داستاننویسی» بهتازگی موفق به اخذ مجوز چاپ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شده و بهزودی توسط انتشارات حدیث قلم منتشر و راهی بازار نشر میشود.
وی افزود: اینکتاب در ۲ فصل تألیف شده است. بهاینترتیب ابتداء به نقش مکاتب ادبی در هنر داستان نویسی پرداختهام و سپس مخاطب را با روشهای نقد و شرایط یک منتقد آشنا میکنم.همانگونه که به کررات مشاهده کردهاید؛ برخی از منتقدان، نقد داستان را بر اساس مکاتب ادبی غربی ملاک بحث خود قرا میدهند که متأسفانه اینرویه به نظر من کاملاً غلط است! به همین علت برای اثبات این رویه غلط، مانند ۹ جلد کتاب آموزش داستان نویسی پیشرفته، باز هم یک فرضیه دارم و بر اساس آن، تحقیقی ارایه کردهام
اینمدرس داستاننویسی گفت: پیش از ورود به روشهای نقد ادبی، باید بررسیای کوتاه درخصوص نقش مکاتب ادبی در هنر داستاننویسی داشته باشیم. بهاینترتیب فرضیه ادعاییام در فصل اول، این است که «مکاتب ادبی غربی، هیچ نقشی در هنر داستان نویسی نداشتهاند و تنها فکر اولیه برای نگارش در اختیار هنرمندان نویسنده قرار دادهاند!» در نتیجه هرگونه نقد براساس مکاتب ادبی غربی، نوعی فریب مخاطب است و کاملاً جنبه سلیقه شخصی دارد؛ که با یک بررسی ساده میتوان موارد بسیاری را مشاهده کرد که یک داستان، در مکاتب مختلف مورد توجه قرار گرفته و منتسب به آن مکتب شده است.
درخشنده گفت: در این کتاب همچنین سعی کردهام ثابت کنم ۱- مکاتب ادبی ادعایی غربی، هیچ تکنیکی به هنر داستان نویسی اضافه نکردهاند و تنها فکر اولیه برای نگارش داستان ایجاد کردهاند؛ و ۲- به این نکته مهم واقف میشویم که برای نقد یک اثر ادبی باید با تکنیک آشنا بود نه نوع نگاه مکاتب غربی به ایجاد فکر اولیه! به همین دلیل با نگرش به ۹ جلد کتاب منتشر شده «آموزش داستاننویسی پیشرفته» و آگاهی از روش نقد تکنیکی، به مبحث نهایی که «روشهای نقد ادبی» است، میپردازیم.
وی در پایان گفت: دهمین جلد «آموزش داستاننویسی پیشرفته» بهزودی با ۳۶۰ صفحه و قیمت ۵۰ هزار تومان توسط انتشارات حدیث قلم منتشر میشود.
اخبار
آخر هفته آیفیلمیها با «عطش»
فیلم سینمایی «عطش» به کارگردانی محمدحسین فرحبخش که محصول سال ۱۳۸۱ است، پنجشنبه یکم آبان در آیفیلم فارسی پخش میشود.
بهگزارش امتیاز، «عطش» با بازی بازیگران معروفی همچون بهرام رادان و فریبرز عربنیا پنجشنبه شب ساعت ۲۲:۰۰ روی آنتن کانال فارسی این شبکه میرود.
نویسندگی این فیلم سینمایی را پیمان معادی برعهده داشته و خلاصه داستانش از این قرار است: نادر که از زندان آزاد شده برای اجرای نقشه دزدی منوچهرخان دو نفر خبره در امر باز کردن گاوصندوق و امر الکترونیک پیدا کرده و این گروه سهنفری نقشهشان را با مهارت اجرا میکنند؛ اما سپس بین سارقین اختلاف بروز میکند و…
شهرام حقیقتدوست، ساغر عزیزی، شبنم قلیخانی و منوچهر صادقپور دیگر بازیگران «عطش» هستند.
بازپخش این فیلم سینمایی جمعه ساعتهای ۰۶:۰۰ و ۱۴:۰۰ خواهد بود.
«گذر از رنج ها» با شبکه الکوثر
مجموعه تلویزیونی «گذر از رنج ها» از شبکه الکوثر بر روی آنتن رفت.
به گزارش امتیاز، درام تاریخی، سیاسی و اجتماعی «گذر از رنج ها» با نویسندگی و کارگردانی فریدون حسن پور جایگزین سریال «نفس گرم» است.
این مجموعه 36 قسمتی با محوریت زندگی زنی به نام «دنیا» و مصائب و مشکلات او ساخته شده است. دوره زمانی داستان از سال 1335 تا 1369 است و به ماجراهای «خان» ها و «رعیت» ها و این موضوع که چه اتفاقی باعث شد تا آگاهی مردم نسبت به مشکلات و شرایط بیشتر شود اشاره می کند. شیوا طاهری، بابک حمیدیان، پژمان بازغی، ماه چهره خلیلی، نگین معتضدی، مجید پتکی، آزیتا ترکاشوند، پیام دهکردی، جعفر دهقان، مهران رجبی، هستی مهدوی فر، سیما خضرآبادی، مریم خدارحمی، داود فتحعلی بیگی، ترلان پروانه و عاطفه صرفه جو در «گذر از رنج ها» با تهیه کنندگی علی لدنی ایفای نقش کرده اند. زبانگردانی و دوبله سریال «گذر از رنج ها» به زبان عربی در شبکه آی فیلم انجام شده است. «گذر از رنج ها» هر روز ساعت 16:05 به وقت تهران در برنامه پخش شبکه الکوثر قرار دارد.
هشت کتاب از مظفر ساوجی چاپ و تجدید چاپ می شوند
مهدی مظفری ساوجی، شاعر، پژوهشگر و منتقد ادبیات و هنر، از چاپ قریبالوقوع هشت کتاب خود خبر داد.
«آنجا که وطن بود» (گفتوگو با شمس لنگرودی) است که قرار است در آبان ماه بهوسیله نشر چشمه منتشر شود. این کتاب حاصلِ گفتوگوهای مظفری ساوجی در سالهای ۱۳۹۴-۱۳۹۶ است که به زندگی شمس لنگرودی، شاعر، نویسنده، پژوهشگر، بازیگر و خواننده مطرح این سالها پرداخته. به گفتهٔ مؤلّف، این کتاب بخشِ دیگری هم دارد که به شکلی مجزّا بعد از این اثر منتشر خواهد شد و در آن به مسائل ادبیات و هنر، بهشکل تخصصی پرداخته شده است.
«باران، با انگشتهای لاغر و غمگیناش»، کتاب دیگری است که چاپ دوّم آن بهزودی از سوی انتشارات ایهام، ناشر تخصصی شعر در اختیار دوستداران و علاقمندان این شاعر قرار خواهد گرفت. این کتاب هفتمین مجموعه شعر مهدی مظفری ساوجی است که در سال ۱۳۹۷ برنده جایزه مستقلِ کتاب سال شعر ایران به انتخاب خبرنگاران شد.
«گفتوگو با نجف دریابندری» و «روزنوشتِ یک گفتوگو»(با نجف دریابندری) دو کتابِ دیگر مظفری ساوجی است که بهترتیب چاپ پنجم و چهارم آنها بهوسیله انتشارات مروارید تا اواسطِ آبان ماه منتشر خواهد شد.«گردش در مدینههای فاضله» مجموعه ۲۸ مکتوب طنزنمون به شخصی فرضی به نام لاادری است که انتشارات سوره مهر بهزودی از این شاعر و نویسنده منتشر خواهد کرد. بهگفتهٔ مظفری این کتاب، با رویکردی انتقادی به جامعهٔ ایرانی و سواستفادههایی که از دین در سدههای متمادیِ تاریخ ایران و بعضاً جهان شده، به رشته تحریر درآمده است. بهجز این آثار، مظفری ساوجی از ترجمه بعضی از کتابهایش در کشورهای عربی، و نیز ترکیه، هند، تاجیکستان و... خبر داد. از جمله گزیدهای از شعرهایش به زبان عربی که قرار است در کشورهای عربزبان چاپ و پخش شود. مترجمِ این کتاب محمّد الامین شاعر و مترجم توانای عربزبانِ ساکنِ هلند است. گزیده دیگری از شعرهای مظفری ساوجی، همراه با زندگینامه این شاعر، قرار است در هند، بهوسیله خانه فرهنگِ ایران منتشر شود و به جز هند، در کشورهای فارسیزبان از جمله تاجیکستان پخش شود.«گفتوگو با عباس کیارستمی» کتاب دیگری از مهدی مظفری ساوجی است که بهتازگی چاپِ سوّم آن بهوسیله انتشارات آبان به بازار عرضه شده و مِهمِت آکیف، از مترجمانِ بهنامِ ترکیه در حالِ ترجمه آن به زبانِ ترکی استانبولی است و قرار است چاپِ آن بهوسیله ناشری شناختهشده در ترکیه انجام شود. مظفری ساوجی، از کتابهای در دست تألیف و انتشارِ خود از جمله «گزارههای بدیعِ کهن»(تبارشناسیِ ایدههای نو در شعر کلاسیک)، «گفتوگو با اسماعیل خویی»، «گفتوگو با مرتضی کاخی»، «گفتوگو با مفتون امینی»، «شناختنامهٔ سید مرتضی آوینی»، «غیرهای ممکن»(مجموعهٔ مقالات)، «حسین بن اشک، آه...»(قصیدهای صدوده بیتی با موضوع کربلا)، مکتوبات (نامههای ایرج زبردست و مهدی مظفری ساوجی)، و یک مجموعه شعر که هنوز نامی برایش انتخاب نکرده خبر داد.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4383/20444/81634
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4383/20444/81635
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4383/20444/81636
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4383/20444/81637
|
عناوین این صفحه
- چرا نقد به معاویه را بر نمی تابند؟
- آیین پیوند در گرجستان و عشق به جشن
- اخبار
- اخبار