مائده طهماسبی بازیگر سریال «نون و ریحون»، در گفت و گو با این شبکه، از ترجیحش برای ایفای نقش کمدی  گفت.

به گزارش امتیاز،  مائده طهماسبی بازیگر سینما و تلویزیون، مترجم و کارگردان تئاتر است. همسرش فرهاد آئیش است و به گفته خودش از یکدیگر درس‌های بسیاری آموختند.  از سرنوشت، زمین انسان‌ها، خداحافظ بچه، مرگ تدریجی یک رویا، از یادها رفته، پنچری، نون و ریحون و شمس العماره از جمله آثاری هستند که طهماسبی در تلویزیون به نقش آفرینی آنان پرداخته است. 

در این گفت و گو، به بهانه پخش سریال «نون و ریحون» از شبکه آی فیلم و نیز سریال «مرگ تدریجی یک رویا» که به تازگی پخش آن از  آنتن این شبکه پایان یافت، از طهماسبی سوال شد بازی در کدام یک از این کاراکترها را ترجیح می‌دهد؟ که گفت: بازیگر دوست دارد دائم در چالش باشد و نقش‌های متفاوتی را بازی کند و طبیعی است که من از این قائده مستثنی نیستم؛ اما جالب است این را بگویم که بیشترین فعالیت من و همسرم فرهاد آئیش در تئاتر در حوزه کمدی بوده است؛ کمدی‌های اجتماعی که اتفاقا فکر می‌کنم بازی در آنها بسیار سخت است. بازی در درام خیلی راحت تر است ولی کمدی نیاز به تبحر بالایی در شخص بازیگر دارد. پس بازی در نقش کمدی برای من جذاب تر است ولی این بدین معنا نیست که نقش‌های دیگر برای من چالش برانگیز نباشد.

وی درباره نقش «منیر خانم» در سریال «نون و ریحون» توضیح داد: به نظرم «نون و ریحون» از آن دسته از سریال های خوبی است که همیشه حال خوب در  آن جاری است. شخصیت منیر خانم هم که من در این سریال بازی کردم شخصیتی است که به نظرم نمونه بارز زنان ایرانی است؛ یعنی آن حس مهربانی، صلح دوستی و خیرخواهی زنان ایرانی در منیر خانم تبلور دارد.

این بازیگر مطرح تئاتر و تلویزیون درباره سریال «مرگ تدریجی یک رویا» هم اظهار کرد: وقتی یک سریال از همان ابتدا مخاطب خوبی داشته است، هر چند بار دیگر هم بازپخش شود، باز دارای مخاطب است. «مرگ تدریجی یک رویا» هم سریال پرمخاطبی بود که به نظر من خیلی خوب ساخته شده بود. اما از نظر محتوایی  نقدی بر این سریال وارد است و آن این که شخصیت خاکستری در این سریال وجود ندارد و همه یا سفید هستند یا سیاه، که باعث می‌شود  جامعه  ای به تصویر کشیده شود که آدم هایش خیلی از یکدیگر  فاصله دارند.

 بازیگر «نون و ریحون» با بیان اینکه کرونا یک اتفاق جهانی است که همه باید سعی کنیم با آن کنار بیاییم، افزود: من هم در این مدت سعی کردم بیشتر کتاب بخوانم و کتاب ترجمه کنم. همچنین ورزش کردم و با این ماجرا کنار آمدم. همه ما باید سعی کنیم تا روحیه خودمان را حفظ کنیم و همچنین بهداشت را رعایت کنیم. امیدوارم به زودی سایه سلامت بر سر تمام مردم دنیا گسترده شود.

خواهرزاده جلال آل‌ احمد و نوه‌ حاج سیداحمد طالقانی که دوران کودکی و جوانی خود را در خانه پدری جلال زندگی کرده از تبدیل این بنای تاریخی به پاتوق فردی معروف به «امیر چلچله» که کارش توزیع مواد مخدر است، خبر می‌دهد.

بعد از تبریک‌هایی که برای کاربری جدید «خانه پدری جلال آل احمد» داده شد و دبده و کبکبه‌ای که متولیان وقت میراث فرهنگی برای انتخاب خانه «باستان‌شناسان» در خیابان خیام، کوچه کارکن اساسی داشتند و افتتاحیه‌ای که برای آن گرفتند و حتی یکی دو روز در هفته تا چند ماه خانه را برای فعالیت باز نگه داشتند، سرانجام صداها خوابید و به نتیجه نرسیدنِ طرح - که در همان روز افتتاح هم باستان‌شناسان پیشکسوت آن را پیش‌بینی می‌کردند - خانه را از هر فکر و ایده‌ای خالی کرد؛ اما حالا از وضعیت بد این خانه خبر می‌رسد؛ می‌گویند خانه را یک قاچاقچی قُرق کرده است!

محمدحسین دانایی، خواهرزاده جلال ال احمد در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که امروز خانه پدری جلال محلی برای انباشت و تفکیک زباله و محل اجتماع معتادان و پاتوق «امیر چلچله» برای توزیع مواد مخدر شده است، می‌گوید: برخلاف صحبت‌ها و قول‌هایی که برای این بنای تاریخی داده بودند، متاسفانه به بدترین شکل ممکن عمل می‌کنند، به طوری که به نظر می‌رسد مفهوم «حفظ» آثار ملی در عمل به «حذف» آثار ملی تبدیل شده است.

او با بیان این‌که از یک سو مراسم دولتی اعطای جایزه ادبی جلال آل احمد با بوق و کرنای تبلیغاتی در گوشه‌ای از شهر در جریان است و مسوولان هم برای نمایش هوش و خرد و توانایی مدیریتی خودشان در جلو دوربینِ عکاسان صف بسته‌اند، تاکید می‌کند: این در حالی است که در گوشه‌ دیگری از همین شهر، برای خانه‌ای که خاستگاه همان نویسنده بوده، وضعیت رقت‌انگیزی به وجود آمده است.

او نخستین گام برای حفاظت از این خانه را ثبت ملی آن می‌داند و ادامه می‌دهد:‌ بر اساس نظر کارشناسان میراث فرهنگی، نخست بنا را ثبت کردند، اما برای حفاظت از بنا و برای انجام تعمیرات جزیی و ضروری، مالکان دچار دردسر شدند و در نهایت ورثه در سال ۱۳۸۹ با فروش خانه به میراث فرهنگی موافقت کردند.

او با اشاره به این‌که بعد از تملک خانه توسط میراث فرهنگی، آن‌ها بارها قول دادند که این بنا در اسرع وقت و بر اساس اصول علمی، تعمیر و مرمت و بازسازی خواهد شد، می‌افزاید:‌ قرار بود تا با رعایت شأن و منزلت آیت الله حاج سیداحمد طالقانی (آل احمد) که یک روحانی آبرومند و پیش‌نماز محل بوده و همچنین با رعایت جایگاه فرهنگی زنده‌یادها جلال و شمس آل احمد که از فعالان فرهنگی دوره معاصر بوده‌اند، این خانه به عنوان یک نهاد فرهنگی آبرومند برای عموم مردم استفاده می‌شود، اما افسوس که هزار وعده‌ خوبان یکی وفا نکند.

او مهم‌ترین اقدام واقعی انجام‌شده برای خانه‌ پدری جلال آل احمد را تعویض سقف‌ها و استفاده از پوشش ایزوگام می‌داند و می‌گوید: آن‌ها در ادامه با انتخاب یک نام‌گذاری اشتباه و نامربوط برای این بنای تاریخی و اجرای یک برنامه‌ کاملاً نمایشی در سال ۱۳۹۱ با عنوانافتتاح «خانه‌ باستان‌شناسان ایران»، همراه با سخنرانی و بریدن نوار و گرفتن عکس‌های تبلیغاتی، خانه را به حال خود و به امان خدا رها کردند.

او با طرح این پرسش که اگر دستگاه‌های متولی به هر دلیل، امکانات مالی و علمی و سرمایه‌ای و اجرایی لازم برای تصدی‌گری اموری مانند حفاظت از میراث فرهنگی را ندارند، با چه دلیل، منطق، توجیه و انگیزه‌ای وارد این کار می‌شوند، ادامه می‌دهد: با راه‌اندازی «صندوق توسعه‌ صنایع دستی و فرش دستباف و احیا و بهره‌برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی» این بنا و تعداد قابل توجه دیگری از بناها، آثار ملی و تاریخی و فرهنگی کشور در اختیار این صندوق قرار گرفت تا با مزایده‌ آن‌ها برای مرمت و نگهداری‌شان فکری شود، به این امید که یک سرمایه‌گذار فداکار جلو بیاید. تا کنون نیز سه بار آگهی مزایده منتشر شده است، اما به نظر می‌رسد همه‌ ‌آن‌ها بی‌نتیجه مانده‌اند.

او اما این اقدام برای نجات خانه‌ پدری جلال آل احمد را بی‌نتیجه می‌داند و معتقد است: در شرایط اقتصادی دردناک فعلی بدیهی است که هیچ سرمایه‌گذار بخش خصوصی پیدا نمی‌شود که برای تأسیس مثلاً یک سفره‌خانه یا رستوران سنتی در یک ملک دولتی سرمایه‌گذاری کند، اگر هم کسی به فرض محال در این کار سرمایه‌گذاری کند، حتماً و منطقاً قصد انتفاع مادی دارد و سعی می‌کند تا در زمان محدودی که در اختیار اوست تا جایی که می‌تواند، از رنگ و بوی فرهنگی کار بکاهد و بر ابعاد تجاری‌اش اضافه کند و از یک سو بتواند اجاره‌ دولت را بپردازد و از سوی دیگر منافع مادی خودش را تأمین کند، در حالی‌که هدف اصلی مسوولان، حفظ میراث فرهنگی است که در این شرایط باید هدفی غیرمادی و معطوف به توسعه‌ فرهنگی برای حفظ چنین خانه‌ای وجود داشته باشد.

به اعتقاد دانایی، اگر دیدگاه‌ فعلی در اندیشه و عمل مدیران متولی ادامه یابد، به تدریج، همه‌ مواریث و ارزش‌های فرهنگی‌مان را باید به کالاهای بازاری تبدیل کنیم و به حراج و مزایده بگذاریم.

او با اشاره به پیگیری‌هایی که تا کنون درباره‌ وضعیت این خانه داشته و نامه‌نگاری‌هایی که با متولیان میراث فرهنگی انجام داده است، می‌گوید آخرین اقدامی که در این زمینه انجام داده نوشتن نامه‌ای به وزیر میراث فرهنگی، شهردار و شورای شهر تهران در ۲۴ آذر امسال بوده که تا کنون نیز هیچ پاسخی نگرفته است.

 

آیین پایانی جایزه عکس «روایت سرباز» با معرفی برگزیدگان در تالار وحدت برگزار شد.

به گزارش گزارش امتیاز آیین پایانی جایزه عکس بنیاد رودکی، در پاسداشت یاد و راه شهید حاج قاسم سلیمانی با حضور سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سیدمجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مهدی محمدی مدیرکل حوزه وزارتی، همایون امیرزاده رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی متقیان مدیرعامل خبرگزاری ایسنا و همچنین جمعی از اصحاب رسانه برگزار شد.

در ابتدای این رویداد، حمید فروتن _ دبیر مسابقه عکس روایت سرباز _ گفت: در طی قرن‌ها انسان نیاز شدیدی برای اطلاع‌رسانی داشت و این نیاز در طول سال‌ها بیشتر شده است و امروزه مردم بیش از گذشته به ابزار و دستگاه‌ها متکی هستند که اطلاعات دیداری و شنیداری را در لحظه دریافت می‌کنند. شهید سلیمانی به دلیل موقعیت نظامی و امنیتی که داشت، امکان عکاسی از ایشان در زمان حیات او بسیار سخت و تقریباً ناممکن بود. اما بنده پیشنهاد می‌کنم در تمامی شرایط فرهنگی، نظامی و امنیتی تیم‌های تصویری بدون هیچ گونه محدودیتی به عکاسی در لوکیشن‌های مختلف بپردازند.

فروتن تصریح کرد: عکس‌های ثبت شده و به یادگار مانده با محوریت شهید حاج قاسم سلیمانی بخشی از گنجینه تصویری و ارزشمند تاریخی آمیخته با جهاد و شهادت استکبارستیزی ملت بزرگ ایران است و در آستانه اولین سالگرد شهادت ایشان، مدیران بنیاد رودکی با تشکیل شورای سیاستگذاری متشکل از اساتید ارتباطات فرهنگ و هنر به ویژه عکاسی رویکردها و سیاست‌هایی را جهت برگزاری بهتر این رویداد کم نظیر تدوین و به دبیرخانه جهت اجرا اعلام کردند. در همین راستا با کمک این شورای محترم، داوران شایسته و کارشناس حوزه خاص پیشنهاد و در نهایت استادان فرهاد سلیمانی، سعید فرجی و روح الله فرجی به عنوان داور این رویداد معرفی شدند.

در ادامه سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دقایقی به صحبت پرداخت و ضمن عرض تسلیت به مناسبت سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی، ابومهدی المهندس و شهدای هواپیمای اوکراینی، گفت: در ابتدا از مدیران برگزاری این رویداد تشکر می‌کنم که عشقشان به سردار سلیمانی را نشان دادند. عشقی که خود را هم در گستره جمعیت نشان داد و هم در نشان دادن عواطف و احساسات انسانی که در این حادثه بروز پیدا کرد. رمز این محبوبیت چیست که با وجودی که سردار سلیمانی کمتر در قالب‌های رسانه‌ای حضور داشت، اما با شهادتش چنین شعله‌ای را ایجاد کرد؟ به نظر من پاسخ این سوال این است که ارتباط عاطفی عمیقی میان حاج قاسم و مردم بود.

وی افزود: اینکه انسانی مناسباتش با مردمش در این حد باشد، اغراق نیست؛ بلکه بیان یک رابطه وجودی است که زیست آن با مردم بود. چنین علاقه و ارتباطی به طور حتم در علاقه متقابل اثر می‌گذارد. ضمن اینکه سردار سلیمانی وجودش را نذر و وقف ملت ایران کرده بود. سردار سلیمانی چیزی برای خود ندارد و خود را وقف و نذر مردم کرد و کسی که این چنین باشد، مردم هم حس او را پیدا کرده و نسبت خود را با همین نگاه برقرار می‌کنند. او فارغ از خط‌کشی‌های رایج سیاسی، به مردم ایران و جهان نگاه می‌کند و کسی که مردم را خط کشی نکند مردم هم او را نسبت به خودشان خط کشی نکرده و نسبت او را با خود مساوی می‌بینند.

صالحی در پایان خاطرنشان کرد: ایشان همچنان حس می‌کرد که به مردم بدهکار است و در این نوع مناسبت خود را چنین می‌دید. او عمری در جهاد و مجاهدت بود اما بی‌منت این کار را کرد و بدون طمع قدرت این حضور را داشت و طلبی هم از این شرایط نداشت. حتی در وصیت نامه‌اش، از انسان‌های پیرامون خود طلب بخشش می‌کرد. احساس او نسبت به یک سرباز، همچنان نشانگر یک بدهکاری است که توانست این محبت انسانی را تبدیل به خصیصه ای پایان ناپذیر کرد و عزیزان عکاس هم در این شرایط فرصتی داشتند که انسانیت انسان‌های بزرگ را به نمایش بگذارند که در این راه به همه این عزیزان درود می‌فرستیم.

پس از صحبت‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نفرات برگزیده اولین جایزه عکس «روایت سرباز» معرفی شدند که بر این اساس، مهدی قاسمی از تهران با عکس حضور سردار شهید سلیمانی و شهید جهاد مغنیه (پسر ارشد شهید عماد مغنیه) در مجلس ترحیم مادر شهید سلیمانی به عنوان نفر اول، حسن یار احمدی از کرمان با عکس تشییع پیکر شهید سلیمانی در شهر کرمان به عنوان نفر دوم و سعید قاسمی از آذربایجان شرقی با عکس از هوراند – روستای لروم به عنوان نفر سوم معرفی شدند.

همچنین از احمد بلباسی از استان خوزستان با عکس حضور سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس برای سیل خوزستان در شادگان، مجید عسگری پور از تهران با عکس مراسم تشییع سردار سلیمانی در تهران، پویا بازارگرد از گیلان با عکس سه پیرمرد در یک قهوه خانه سنتی قدیمی دربازار سنتی رشت در حال تماشای مراسم تشییع سردار سلیمانی از تلویزیون، جواد میرحسینی از گیلان برای پوستر شهید سلیمانی در رشت یک روز پس از تشییع نیز تقدیر شد.مسابقه عکاسی «روایت سرباز» در پاسداشت نام، یاد و راه سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی در قالب جایزه عکس بنیاد رودکی و به همت این مجموعه فرهنگی هنری برگزار شد.

سال‌ها پیش از اینکه چهره‌های نامداری مانند عزت‌الله انتظامی، مرتضی احمدی، جمشید مشایخی و ... در تئاترهای لاله‌زار بدرخشند، هنرمندان دیگری از نسل‌های قبل‌تر چراغ این خیابان را روشن نگه داشته‌اند، هنرمندانی که حالا بعد از گذر سالیان، گرد فراموشی بر نام و آوازه‌شان نشسته است.

تئاترهای لاله‌زار در سالیان دور مکان هنرنمایی بسیاری از چهره‌های تاثیرگذار بوده‌اند ولی از آنجاکه در آن دوره نشریات به وسعت امروز نبوده و فرهنگ شفاهی تسلطی بی‌چون و چرا بر ما داشته، جمع زیادی از آنان تنها در حافظه کسانی زنده هستند که شوق یادآوری گذشته را دارند.

اما پیمان شیخی روزنامه نگاری که چند بار برای نوشتن کتاب هم دست به قلم شده، در تازه‌ترین کتاب خود با نام «فراموش‌شدگان خیابان لاله‌زار»به زندگی هنری ده تن از هنرمندانی پرداخته که روزگاری تئاتر لاله‌زار را رونق بخشیده‌اند ولی امروز به دست فراموشی سپرده شده‌اند.

شیخی درباره نگارش این کتاب توضیح می‌دهد: در این کتاب زندگی ده تن از هنرمندان قدیمی تئاتر کشورمان بررسی می‌شود که پیش از نسل استادانی مانند آقایان انتظامی، مشایخی و ... در لاله‌زار فعال بوده‌اند. چراکه درباره این استادان عزیز کتاب‌های مختلفی وجود دارد اما درباره نسل‌های قبلی، کمتر کتابی داریم و از این جهت جای آنان در آثار مکتوب ما خالی است.

او که در این کتاب به زندگی هنری هنرمندانی چون معزالدیوان فکری ارشاد، سید علی نصر، اسماعیل مهرتاش، عبدالحسین نوشین، رفیع حالتی، هوشنگ سارنگ، نصرت الله محتشم، اصغر تفکری، صادق بهرامی و غلامحسین نقشینه پرداخته است، ادامه می‌دهد: این چهره‌ها برغم تاثیرگذاری فراوانی که در دوره خود داشته‌اند، برای نسل امروز ناشناخته هستند در حالیکه آنان در دهه 30 بسیار پرکار بوده‌اند و کسانی که در آن مقطع تماشاگر تئاتر بوده‌اند، حتما به یاد دارند که وقتی نام بازیگری همچون هوشنگ سارنگ در اعلان نمایشی دیده می‌شد، مردم برای دیدن بازی او در تئاتر نصر یا همان تئاتر تهران چگونه صف می‌کشیدند و چه راه بندانی در خیاان لاله زار درست می‌کردند؛ ازدحام عجیب و غربیی که نسل ما در تئاترهای بعدی کمتر نظیر آن را دیده است.

شیخی در ادامه از عبدالحسین نوشین هم به عنوان دیگر نخبه تئاتر در آن مقطع یاد می‌کند و می‌گوید: متاسفانه جنبه هنری این هنرمند در زیر سایه انگ سیاسی که به او زده می‌شود، کمرنگ شده در حالیکه نوشین در آن مقطع هنرمندی بزرگ بوده که به مناسبات حرفه‌ای تئاتر توجه داشته است. این افراد در زمانی تئاتر کار کرده‌اند که هیچ نظم و قاعده‌ای وجود نداشته است ولی هنرمندی مانند نوشین به اصولی مانند طراحی، موسیقی و همه جوانب هنری تئاتر توجه داشته است.

او که پیش از این پنج کتاب دیگر هم درباره تئاتر ایران نوشته است، فراموش کردن بزرگان و پیشکسوتان را یکی از بدبختی‌های بزرگ تئاتر امروز می‌داند و ادامه می‌دهد: عادت کرده‌ایم درباره بزرگان سنگ‌پرانی کنیم و این تاسف‌بار است.

شیخی درباره گردآوری اسناد و مدارک برای نگارش این کتاب نیز توضیح می‌دهد: بیشتر اطلاعات این کتاب از راه گفتگو با پیرزنان و پیرمردان تهران به دست آمده است. چراکه پیش از این سال‌ها درباره تهران قدیم تحقیق می‌کردم و در همین آشنایی‌ها و دوستی‌ها، اطلاعات زیادی از طریق گفتگو با افراد موی سپید کرده به دست آوردم . در همین کوچه گردی‌هایی که برای تهیه مطالب برنامه رادیویی تماشاخانه‌های تهران انجام می‌دادم، با بازیگران قدیمی هم آشنا و هم کلام می‌شدم و برخی از آنان مانند محمدعلی رازقی که در تئاترهای فرهنگ و تهران فعال بوده‌اند و خوشبختانه از نعمت وجودشان بهره‌مندیم ، عکس‌ها و مدارکی در اختیارم گذاشتند که هر یک همچون گنجی گرانبهاست و ایشان بی‌دریغ این گنج را با من سهیم شدند.

او اضافه می‌کند: علاوه بر این توانستم اعضای خانواده بخشی از این هنرمندان پیشکسوت را پیدا کنم و از راه گفتگو با آنان نیز اطلاعات ارزشمند بسیاری دریافت کردم.

به گزارش روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران، هیئت داوران هفدهمین دوره جشنواره «نقد کتاب» برگزیدگان و شایستگان تقدیر این دوره از جشنواره را به شرح زیر معرفی کرده است:

بخش «کلیات و اطلاع‌­رسانی»

در این حوزه یک اثر برگزیده شناخته شد: «نقد کتاب مبانی نظری و عملی پژوهش در علوم انسانی و اجتماعی با تأکید بر نقد ساختاری براساس نظریه تقسیم در منطق ارسطویی»، مصطفی همدانی، پژوهشنامة انتقادی متون، ش ۲، اردیبهشت ۱۳۹۸.

بخش «فلسفه، کلام و عرفان»

در این حوزه یک اثر شایسته تقدیر شناخته شد: «هگل بعد از نیچه: نقد و بررسی کتاب فراسوی هگل و نیچه اثر الیوت ل.ژورست»، محمدمهدی اردبیلی، پژوهشنامه انتقادی متون، ش۷، مهر ۱۳۹۸.

بخش «دین»

الف) قرآن و حدیث

در این حوزه یک اثر شایسته تقدیر شناخته شد: «تحلیل و نقد رویکرد گزاره‌­ای به وحی قرآنی»، محمد عرب­صالحی و محمد قیوم عرفانی، قبسات، ش۹۳، پاییز ۱۳۹۸.

ب) فقه و حقوق

در این حوزه یک اثر برگزیده شناخته شد: «نقد و بررسی کتاب حقوق مسئولیت مدنی و جبران­‌ها»، محمدمهدی الشریف و سید محسن قائم فرد، پژوهشنامه انتقادی متون، ش۱۲، اسفند ۱۳۹۸.

بخش «علوم اجتماعی»

الف) علوم اجتماعی

در این حوزه یک اثر شایسته تقدیر شناخته شد: «نقد و بررسی کتاب جامعه مصرفی و شهر پسامدرن»، سیاوش قلی­پور و همایون مراخانی، پژوهشنامه انتقادی متون، ش ۱۰، دی ۱۳۹۸.

ب) علوم سیاسی

در این حوزه یک اثر شایسته تقدیر شناخته شد: «عدالت هویتی و اقلیت‌­های فرهنگی: نقد و بررسی کتاب شهروندی چند فرهنگی اثر ویل کیملیکا»، شهاب دلیلی و مجتبی مقصودی، پژوهشنامه انتقادی متون، ش۷، مهر ۱۳۹۸.

د) اقتصاد

در این حوزه دو اثر به طور مشترک شایسته تقدیر شناخته شد: «جایگاه اقتصاد و جامعه در اندیشه ماکس وبر»، ابراهیم توفیق، پژوهشنامه انتقادی متون، ش۹، آذر ۱۳۹۸.

«نقد کتاب اقتصاد فقیر»، سیدحسین میرجلیلی، پژوهشنامه انتقادی متون، ش۹، آذر ۱۳۹۸.

بخش «زبان و زبان­شناسی»

الف) زبان انگلیسی

در این حوزه یک اثر شایسته تقدیر شناخته شد: «بررسی و نقد کتاب تأثیر ادبیات فارسی در ادبیات انگلیسی»، مصطفی حسینی، پژوهشنامه انتقادی متون، ش۶، شهریور ۱۳۹۸.

ب) زبان فارسی

در این حوزه یک اثر برگزیده شناخته شد: «نقد و بررسی غلط ننویسیم»، فرهاد قربان­‌زاده، فرهنگ‌­نویسی، ش۱۴، بهار ۱۳۹۸.

ج) زبان‌شناسی

در این حوزه یک اثر شایسته تقدیر شناخته شد:  «درباره زبان آدم: نقد و بررسی کتاب زبان آدم: انسان چگونه زبان را ساخت، زبان چگونه انسان را ساخت»، رضا امینی، پژوهش‌­های زبان­شناسی تطبیقی، ش۱۷، بهار و تابستان ۱۳۹۸.

بخش «هنر»

در این حوزه یک اثر شایسته تقدیر شناخته شد: «عکاسی به مثابه عملی تئاتری: تحلیل و بررسی کتاب صحنه‌­آرایی در عکاسی»، محمد خدادادی مترجم‌­زاده، پژوهشنامه انتقادی متون، ش ۵، مرداد ۱۳۹۸.

بخش «ادبیات فارسی»

الف) نقد ادبی

در این حوزه دو اثر به طور مشترک برگزیده شناخته شد:

«الزامات شرح متن با نگاهی به روایت غلامحسین دینانی از غزلیات شمس»، رحمان مشتاق مهر، پژوهشنامه انتقادی متون، ش ۳، خرداد ۱۳۹۸.

«سرگشتگی نشانه‌­ها: نگاهی به نشامعناشناسی ادبیات: نظریه و روش تحلیل گفتمان ادبی»، داود عمارتی مقدم، پژوهشنامه انتقادی متون، ش ۳، خرداد ۱۳۹۸.

ب) متون کهن

در این حوزه یک اثر برگزیده شناخته شد:  

«بازخوانی ویراست حدیقه سنائی به تصحیح محمدجعفر یاحقی و مهدی زرقانی»، وحید عیدگاه طرقبه‌ای، کهن‌نامه ادب فارسی، ش۱، بهار و تابستان ۱۳۹۸.

بخش «ادبیات داستانی»

در این حوزه یک اثر برگزیده شناخته شد: «ملت عشق یا دولت هوس: بررسی و تحلیل رمان ملت عشق و کیمیاخاتون با رویکرد به زندگی مولوی»، مصطفی گرجی و آیدا چهرقانی، نقد کتاب ادبیات و هنر، ش۶، تابستان ۱۳۹۸.

بخش «شعر»

در این حوزه یک اثر برگزیده شناخته شد: «کار نیما نه هنوز است تمام ۱ و ۲ : نقد و بررسی کتاب نوای کاروان؛ دفتر دوم از اشعار منتشرنشده نیما یوشیج»، مهدی علیائی مقدم، بخارا، ش ۱۳۲، مرداد و شهریور ۱۳۹۸ و ش ۱۳۳، مهر و آبان ۱۳۹۸.

بخش «ادبیات عربی»

در این حوزه یک اثر شایسته تقدیر شناخته شد: «نقد و بررسی فرهنگ معاصر عربی - فارسی»، عبدالنبی قیم، فرهنگ ­نویسی، ش ۱۵، ۱۳۹۸.

بخش «کودک و نوجوان»

در این حوزه یک اثر برگزیده شناخته شد: «کارکرد سفر در داستان‌­های فانتاستیک ایرانی براساس رمان کنسرو غول»، سکینه عباسی و معصومه میرابوطالبی، مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز، ش ۱۹، بهار و تابستان ۱۳۹۸.

در «شکاف اقتصادی» هیسپان تی وی بررسی می شود:

سیطره چین بر بازار ارز دیجیتال

برنامه «شکاف اقتصادی» (Brecha Económica) در این قسمت به بررسی بازار ارزهای دیجیتال و پیشتازی چین در این عرصه می پردازد.

به گزارش امتیاز، این برنامه با اجرای مهدیه اسماعیل پور که هر هفته به یکی از موضوعات مهم اقتصادی در جهان اختصاص دارد، در این قسمت پدیده ارز دیجیتال، تاثیر آن بر اقتصاد جهانی و واکاوی پیامدهای سیطره چین بر بازار ارزهای دیجیتال را مورد نقد و بررسی قرار می دهد.

در این برنامه، ضمن معرفی انواع مختلف ارزهای دیجیتال برای مخاطبان اسپانیایی‌زبان هیسپان تی وی، مروری خواهد شد به تلاش های چین برای جایگزینی ارز دیجیتال به جای دلار آمریکا در مبادلات تجاری جهان و نگرانی ها درباره پولشویی و فعالیت های خرابکارانه مالی در پی استفاده از ارزهای دیجیتال.

«شکاف اقتصادی» کاری از واحد برنامه‌های شبکه پرس تی وی است که برای مخاطبان اسپانیایی زبان شبکه هیسپان تی وی به صورت زبان‌گردانی، روزهای دوشنبه ساعت 20:30 به وقت تهران پخش می‌شود و تکرار آن چهارشنبه ساعت 13:30روی آنتن می‌رود.

 

در پرس تی وی؛

 کشمکش آمریکا و انگلیس بر سر جولیان آسانژ  از نگاه ریچارد مدهرست 

کوین گوستولا روزنامه نگار و مستندساز و جو لاریا تحلیلگر سیاسی به برنامه این هفته «اعلامیه با ریچارد مدهرست»  (The Communiqué With Richard Medhurst)  در شبکه پرس تی وی می آیند تا در کنار تحلیل های ریچارد مدهرست، مجری - کارشناس برنامه، به بررسی کشمکش های آمریکا و انگلیس بر سر جولیان آسانژ و برگزاری آخرین دادگاه محاکمه وی در ۴ ژانویه بپردازند.

به گزارش امتیاز، این برنامه با تهیه کنندگی و اجرای ریچارد مدهرست با اشاره به برگزاری دادگاه درخصوص تحویل جولیان آسانژ به ایالات متحده در تاریخ ۴ ژانویه ۲۰۲۱ ، مخالفت دادگاه بریتانیایی با آزادی مشروط آسانژ را مورد بررسی قرار می دهد. در این برنامه ضمن مروری بر پرونده جولیان آسانژ و افشاگری های وی، حکم دادگاه لندن در رد استرداد جولیان آسانژ به آمریکا و دلایل ونسا باریستر قاضی دادگاه برای صدور این رای مورد واکاوی قرار خواهد گرفت. کوین گوستولا روزنامه نگار و مستندساز و جو لاریا تحلیلگر سیاسی کارشناسان مهمان این برنامه هستند.«اعلامیه با ریچارد مدهرست» به کارگردانی ساتراپ شجاعی دوشنبه ۲۲ دی ماه ساعت 10:00 به وقت تهران به مدت 25 دقیقه از شبکه پرس تی وی پخش می شود. تکرار این برنامه دوشنبه ساعت 21:00، سه شنبه ساعت 05:00 و 19:00، چهارشنبه ساعت 03:00 و 08:00، پنجشنبه ساعت 14:00 و جمعه ساعت 23:00 پخش خواهد شد.

 

نمایش «جزایر پرندگان» در شبکه سحر

مستند «جزایر پرندگان» از کانال بالکان شبکه سحر پخش می شود. 

به گزارش امتیاز،  این مستند زیبا با کارگردانی حبیب علوانی به پوشش گیاهی و پرندگان ساکن و مهاجر جزایر ایرانی جنوب کشورمان اختصاص دارد. چهار جزیره ایرانی به نام های «دارا»، «بنه»، «واسطه» و «قبر ناخدا» در منطقه خور موسی در نزدیکی شهر آبادان ایران هستند که در این مستند تک قسمتی در مدت زمان 31 دقیقه برای مخاطبان و بینندگان کانال بالکان معرفی شده و از پوشش گیاهی و پرندگان و حیات جانوری آن ها سخن گفته می شود.  رضا نوری نویسنده نریشن های این اثر بی همتاست و دوشنبه 22 دی ساعت 14:30 به وقت تهران مستند «جزیره پرندگان» از کانال بالکان شبکه سحر پخش می شود. حسین ظریف میرزائیان زبانگردانی و ترجمه این اثر را برعهده داشته است.

 

انتشار کتاب‌هایی درباره بی‌خوابی و روان‌شناسی

کتاب «ذهن‌آگاهی برای درمان بی‌خوابی: یک برنامه هدفمند چهارهفته‌ای برای آسایش جسم، آرامش ذهن و ...»  نوشته کاترین پولان اُرزِک و ویلیام موکرافت با ترجمه حبیب‌اله خزائی، محمدمهدی نوروزی و پیمان ولدبیگی در ۲۴۴ صفحه با قیمت ۴۸ هزار تومان در انتشارات ارجمند راهی بازار کتاب شده است.در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: حدود یک‌سوم بزرگسالان در به خواب رفتن یا در خواب ماندن مشکلاتی دارند. همچنین، حدود ۱۰ الی ۱۵ درصد بزرگسالان از بی‌خوابی مزمن رنج می‌برند. اگر شما هم جزء میلیون‌ها انسانی هستید که با بی‌خوابی دست و پنجه نرم می‌کنند، احتمالاً این تجربه را داشته‌اید که خوابیدن کاری پرزحمت و غیرقابل ‌پیش‌بینی است. خوشبختانه، رویکردی درمانی وجود دارد که می‌تواند کیفیت خواب و بیداری شما را بدون مصرف دارو یا پیروی از فهرست طولانی توصیه‌های بهداشت خواب، بهبود بخشد. این رویکرد مراقبه ذهن‌آگاهی نام دارد. کتاب ذهن‌آگاهی برای مقابله با بی‌خوابی منبع و راهنمایی جامع برای بازیابی و بازگشت به خوابی منظم و پُر از آرامش است. این کتاب شامل یک برنامه چهارهفته‌ای است، این برنامه با روشی آسان و نظام‌مند می‌تواند به افرادی که از بی‌خوابی رنج می‌برند کمک کند و راهی برای کنترل و غلبه بر افکاری که منجر به اختلال در خواب می‌شوند، ارائه دهد.همچنین کتاب «روان‌شناسی انتقادی؛ نگاهی به روان‌رشته‌ها و روان‌حرفه‌ها» نوشته یان پارکر با ترجمه حمیدرضا غریبی و  محمدعلی امینی تهرانی در ۴۱۶ صفحه با قیمت ۹۱ هزار تومان در انتشارات یادشده منتشر شده است.