گیوم بلگه
تماشایِ پانزدهمین ترکیبِ مختلف خطِ میانیِ بارسلونا در این فصل، تیمی که اساسِ موفقیتاش را با اتکا به این خط به دست آورده، دردناک بود. عصارهِ بارسا درست تعالیِ همین هافبکها بوده که باعثِ رشد لیونل مسی و دیگر مهاجمیناش در این سالها شده است. اما اندک اندک این عصاره در حال محو شدن است و با کنارِ رفتنِ این لایههایِ زیرین تیمی که حالا میبینیم، تیمی است صرفا متکی به سه فوق ستارهاش در خط حمله.
خوشحالیِ بعد از گل مسی، به خصوص بعد از پنالتیاش، نشان از وضعیتِ این روزهایِ بارسا و بازیکنانش بود که با اعتماد به نفس پایین و بدونِ لذت بردن از فوتبالشان بازی میکنند. این شرایط قطعا نتیجهیِ شکستِ 0-4 مقابلِ پاریس سن ژرمن، و البته نه فقط به خاطرِ نتیجه، بلکه همینطور به خاطرِ نوعِ نمایششان، بود. وقتی مسی بعد از گل کردنِ پنالتیاش به جای خوشحالی تنها نگاهی خیره به اطرافش داشت انگار میخواست بگوید: «چرا ما توی این وضعیت افتادیم و چرا بازی را زودتر و راحتتر نبردیم؟»
نکتهیِ مثبت این بازی نمایشِ مارک-آندره تراشتگن بود که این روزها فرمی عالی دارد. نکتهیِ نه چندان مثبت اما حضور تنها یک بازیکنِ اسپانیایی / کاتالانی در ترکیبِ بارسا بود. استفاده از بازیکنانِ بومی و محصولاتِ آکادمیِ معروفِ لا ماسیا یکی دیگر از عصارههایِ این باشگاه است که این روزها کمرنگ شده است. مقابلِ لگانس تنها مسی و سرخی بودند که از چنین راهی به تیمِ اول راه پیدا کرده بودند.
چیزی که در حال حاضر شاهدش هستیم کنار رفتنِ پرده و آشکار شدنِ مشکلات و سرگردانیهایِ این بارسا است. علائم خطر البته پیش از این هم قابل مشاهده بودند، مثلا در بازی مقابلِ رئال سوسیداد، رئال بتیس و هر دو بازیِ رفت و برگشت مقابل اتلتیکو مادرید در کوپا دل ری. این نشانهها بارسایِ دو فصلِ آخرِ فرانک رایکارد را به یاد میآوردند، تیمی که پشتِ سر هم پیروز شده و جام برده اما عوامل و راههایِ منجر به این موفقیتها را فراموش کرده است. تیمهایِ کمی در جهان فوتبال به اندازهیِ بارسلونا قهرمان شدهاند، اما این تیم و این بازیکنان یاد عزمی دوباره، و حتی راهی دیگر، برای بردن پیدا کند.
بله لوئیس انریکه هشت جام از 10 جامِ ممکن در سه سال اخیر را برایِ بارسا برده، اما مثل هر کس دیگر در فوتبال امروز، او بر اساسِ نتایج و عملکردِ روزمرهاش قضاوت میشود. هوادارانِ بارسا در بازیِ یکشنبه شب احساس کردند تیمشان نه به اندازهیِ کافی تلاش میکند و نه به اندازهیِ لازم میدود. این تماشاگران بازیکنانی را میدیدند که عملا در زمین قدم میزدند و سرگردان بودند و بدین خاطر مقصر اصلی را انریکه میدانستند.
خوسپ ماریا بارتومیو، رئیس باشگاه، یکشنبه گفت هیچ برنامهیِ دومی وجود ندارد و او قصد دارد در آوریل با انریکه دربارهیِ آینده حرف بزند. اما حقیقت این است که همین حالا فهرستی از مربیانی که میتوانند جایِ انریکه را در تابستان بگیرند تنظیم شده که در صدرِ آن خورخه سامپائولی و ارنستو والورده قرار دارند.
امکانِ بازگشتِ پپ گواردیولا به هیچ وجه نیست و با اینکه موریسیو پوچتینو هواداران زیادی دارد اما برایِ بارسا کمی سخت است کاپیتانِ سابقِ اسپانیول را به عنوانِ مربیِ جدیدش انتخاب کند. در این میان عجیب است که اوزبیو ساکریستان جایی در این فهرست ندارد، چون رئال سوسیداد شبیه بارسا بازی میکند. رونالد کومن هم گزینهیِ دیگری است که اتفاقا بینِ رسانههایِ کاتالونیا محبوبیتِ زیادی دارد. با این حال خودِ باشگاه همچنان دربارهیِ سطحِ مربیگریِ او مطمئن نیست، به خصوص با توجه به تجربهاش با والنسیا، جایی که البته قهرمانِ کوپا دل ری هم شد.
مشکل دیگر بارسا هم البته در این روزها داستانِ تمدید قراردادِ مسی است، داستانی که به احتمال زیاد در چند روز آینده با ملاقاتِ پدرش و بارتومیو آیندهای روشنتر پیدا خواهد کرد.
با وجودِ این شرایط خیلیها میگویند مشکلِ بارسا صرفا لغزشی مقطعی است و وقتی مسی و لوئیس سوارز و نیمار دوباره شروع به گلزنیهایِ مداومشان کنند، اوضاع به شرایط عادی بر خواهد گشت. من شخصا، همانطور که پیش از این بهش اشاره کردم، اعتقاد دارم فوتبالِ این تیم به مشکل برخورده و بازیکنانش جدا از سه مهاجمش، هویت و کاراکترِ لازم را ندارند. فوتبالِ بارسا با تغییراتِ زیادی که داشته بیش از حد مستقیم شده و عملا خط میانیاش از جریان اصلی حذف شده است.
مشکلات بارسا به درونِ زمین خلاصه نمیشوند و در بعدِ ساختاری و مدیریتی، به خصوص در لا ماسیا هم دیده میشوند. اما به هر حال این مشکلات درونِ زمین هم کاملا قابل مشاهده هستند، جایی که مشخصا برخی از بازیکنان تحملشان از دست انریکه به پایان رسیده است.
بازیکنانی مثلِ آندرس اینیستا و سرخیو بوسکتس که رهبرانِ رختکنِ بارسا هستند بعد از شکستِ سنگینِ مقابلِ پاریس سن ژرمن از تاکتیکِ تیم انتقاد کردند. خیلیها از خودشان میپرسند چه بلایی سر ایوان راکیتیچ آمده و چرا غیبش زده و چرا این همه بازی به آندره گومس میرسد؟
بدتر از همه اینکه بسیاری از بازیکنان دیگر از فوتبالشان لذت نمیبرند و این دقیقا وقتی است که تیم نیاز به تعویضِ مربی دارد. فقط نکته اینجاست که تمدید نکردنِ قرارداد مربیای که از 10 جام ممکن هشتتا را برده نیازمندِ تصمیمی شجاعانه است. اما این دقیقا کاریست که بارسا باید انجام دهد. خودِ انریکه دوست دارد مربیِ بعدی دستیارِ خودش، خوان کارلوس اونزو باشد، اما او از حمایتِ کافی از طرفِ هیات مدیره برخوردار نیست.
به هر حال ماههایِ جذابی در تعیینِ آیندهیِ بارسا در پیش خواهیم داشت.