مراسم اختتامیه نخستین جشنواره موسیقی دانشجویان «صبا» با معرفی برگزیدگان این دوره و نکوداشت استاد حسین دهلوی آهنگساز پیشکسوت کشورمان در تالار وحدت تهران برگزار شد.
مراسم اختتامیه نخستین جشنواره موسیقی دانشجویان «صبا» با حضور هنرمندان و گروه های شرکت کننده و نکوداشت استاد حسین دهلوی آهنگساز پیشکسوت موسیقی کشورمان در تالار وحدت تهران برگزار شد.
چرا همه را افسرده می کنید؟ دهلوی هنوز زنده است
حسین علیزاده نوازنده و آهنگساز پیشکسوت موسیقی کشورمان در ابتدای این برنامه، بعد از پخش فیلمی مستند از استاد حسین دهلوی  بیان کرد: از نظر من این فیلم بسیار افسرده است. البته شاید برای یک فستیوال جالب باشد اما از استادی یاد می شود که‌ هنوز در قید حیات است و زندگی ها آفریده است. به هر حال  من خطاب به کارگردان فیلم می گویم باید حس هنری داشت. اگر ما دوربین را ببریم و افسردگی ها را به رخ بکشیم فقط مخاطب را آزار می دهیم. کاش با قطعات زیبای ایشان از او یاد می کردیم. من تا امروز و همیشه احترام خاص و عمیقی به دهلوی داشتم. استادان هنرستان، استادان بسیار خوبی بودند اما همه آن‌ها نیز برای دهلوی احترام قائل بودند. به هرحال نام استاد دهلوی در تاریخ جاودانه شده، زیرا این هنرمند تنها یک آهنگساز نبوده بلکه یک معلم خوب بوده است.
وی  با بیان خاطره ای از دوران آموزشی هنرستان خود، ادامه داد: ما در شرایطی هستیم که‌ از نظر سطح درک موسیقی بالا نیستیم، اما طی این سال ها موسیقی به خواست مردم حفظ شد. به هر صورت هنر در دوره هایی که‌ در جامعه محدودیت‌هایی برایش پیش بیاید در خفا رشد می کند و رابطه تنگاتنگ ‌خود را با جامعه از دست داده و جنبه سرگرمی پیدا می‌کند اما تمام موسیقی جنبه سرگرمی نیست. در دورانی که‌ جامعه موسیقی شرایط خوبی نداشت، افرادی مانند دهلوی این را تشخیص دادند. وی انتخاب خوبی برای مدیریت هنرستان بود. وجود دهلوی باعث می‌شد کسانی جذب شوند و در هنرستان باقی بمانند که‌ قابلیت بالایی در موسیقی دارند، همچنین اخلاق نیز اهمیت زیادی داشت. ثمره آن روزها هنرمندانی است که‌ به موسیقی تعهد دارند. به هر حال تعلیم و تربیت زمان دهلوی در تاریخ موسیقی خواهد ماند.
علیزاده گفت: موسیقی که‌ زمان دهلوی داشتیم در دانشگاه ها خلاصه شده  است ، متاسفانه هم اکنون ما در شرایطی هستیم که فاصله زیادی بین طرز فکر دانشجویان ‌و موسیقی امروز جامعه ایجاد شده است. به همین جهت از مسئولان دانشگاه هنر به ویژه در حوزه موسیقی می خواهم سمیناری درباره برد اجتماعی موسیقی آکادمیک برگزار کنند. موسیقی بازاری و عوام زده در موسیقی امروز است و دانشجویان پس از تحصیلات، شغلی در آینده ندارند.
اجرای موسیقی در تالار وحدت قبلا حرمت داشت
این نوازنده و آهنگساز پیشکسوت موسیقی کشورمان در بخش دیگری از صحبت های خود از شرایط فعلی اجراهای موسیقی در تالار وحدت انتقاد کرد و توضیح داد: قبل تر صحنه تالار وحدت خیلی حرمت داشت و مثل امروز نبود که هر کسی با پرداخت اجاره بتواند در آن اجرا داشته باشد.
این استاد موسیقی در ادامه خطاب به جامعه دانشگاهی کشور گفت: متأسفانه فاصله آنچه در جامعه شنیده می‌شود با آنچه در دانشگاه‌ها اتفاق می‌افتد بسیار متفاوت است و باید این سؤال را پرسید چرا موسیقی آکادمیک ما راهی در جامعه پیدا نمی‌کند البته این را هم باید بگویم که ما نه رسانه داریم نه رادیو داریم نه تلویزیون داریم اما مهم نیست ما اهالی موسیقی مردم را داریم، به اعتقاد من دانشگاه باید بهتر جامعه را بشناسد و در مقابل جوّ عوام‌زده و عوام‌گرایی این روزهای موسیقی مقابله کند.
بعد از صحبت های علیزاده از سوی دبیرخانه نخستین جشنواره موسیقی صبا لوح یادبودی در حضور علی اکبر صفی پور مدیرعامل بنیاد فرهنگی هنری رودکی به وی اهدا شد.
پارسا فردوسی از مسئولان برگزاری نخستین جشنواره موسیقی «صبا» نیز در این مراسم با تجلیل از مقام هنری استاد حسین دهلوی بیان کرد: از ابتدای جشنواره ایده جشنواره و یادنامه ای برای استاد دهلوی مطرح شد. به طوری که قرار بود این یاد نامه به صورت بروشور در اختیار حاضران در مراسم امروز قرار بگیرد اما بعد تصمیم گرفته شد این یادنامه به صورت یک کتاب چاپ شود.
فردوسی سپس متنی از ابراهیم گلستان قرائت کرد. در این نامه ابراهیم گلستان از نحوه آشنایی خود با حسین دهلوی و اولین همکاری با او را توضیح داده بود و از چند خاطره یاد کرده بود.
 صد سالگی دانشگاه هنر را در کنار حسین دهلوی جشن می گیریم
غلامرضا اکرامی رییس دانشگاه هنر هم بعد از اجرای برنامه ای توسط ارکستر صبا ضمن قدردانی از برگزاری نخستین جشنواره موسیقی دانشجویان «صبا» گفت: خوشحالم که این جشنواره به ثمر رسیده و اولین دوره آن به خوبی برگزار شده است. البته استاد علیزاده حق مطلب را به جا آوردند. من هم از فیلمی که درباره حسین دهلوی پخش شد متاثر شدم. متاسفم و نمی دانم چرا هنرمندان ما باید در زندگی خود دچار چنین افسردگی شوند. هنر به ویژه هنر موسیقی در کشور ما مهجور است. خصوصیت نا خوشایند دیگر در فرهنگ ما مرده پرستی است. تا وقتی که افراد شایسته بین ما هستند قدرشان را نمی دانیم و پس از مرگ شان تاسف می خوریم.
وی افزود: من از پیشنهاد آقای علیزاده برای برگزاری سمینار استقبال می کنم و مطمئن باشید دانشگاه هنر از این رویداد حمایت می کند، به هر حال برای هنرمندانی که همیشه مورد توجه بوده اند قطع شدن ارتباط با مردم اصلا خوشایند نیست. این ما هستیم که باید از آن‌ها سراغ بگیریم. موسیقی زبان گفت و گوی هستی است و بسیار گران قدر است که مانند بسیاری از هنر ها خوب و بد دارد. هنرمندان ما باید موسیقی را پاس بدارند و درست آن را معرفی کنند.
رییس دانشگاه هنر  تاکید کرد: ما در کشورمان فرهنگ های متنوع داریم در هر یک از این فرهنگ ها موسیقی خاصی وجود دارد. موسیقی در جامعه ما نهادینه شده است. ما فرهنگ غنی داریم و باید در رواج نیکوی آن تلاش کنیم. هنر با ارزش است و پایه فرهنگ هر ملتی هنر است. هنر باید در تمامی سطوح قدر دانسته شود. دانشگاه هنر قدمت خود را مدیون دانشگاه موسیقی است. من باور دارم دانشجویان ما دانشجویان قابلی هستند. به هر حال دانشگاه هنر دو سال دیگر صد ساله می شود و من امیدوارم در جشن صد سالگی از هنرمندانی نظیر دهلوی پذیرایی کنیم.
برای برگزاری این جشنواره فقط دو راه داشتیم
حمیدرضا دیبازر رییس دانشکده موسیقی دانشگاه هنر نیز بعد از صحبت های اکرامی و برنامه ارکستر موسیقی «سرزمین مادری» که با اجرای سوئیت«بیژن و منیژه» همراه بود، بیان کرد: برای من بسیار لذت بخش است که‌ با حوصله و دقت دانشجویان این برنامه  طراحی و به خوبی به نتیجه رسید. به هر حال دوستان قبل از برگزاری جشنواره ، طرحی را به ما ارائه دادند که هر چه پیش رفتیم ابعاد را گسترده تر  کردند. این عزیزان اعتقاد داشتند این جشنواره باید  به درستی اتفاق افتاده و به خوبی هم ادامه پیدا کند. ما هم کار کوچکی برای آن ها انجام دادیم. آن‌ها ثابت کردند مسأله همیشه پول نیست. ما دو راه داشتیم یا باید اعتماد می کردیم و یا از آن می گذشتیم.
وی با تقدیر از رییس دانشگاه هنر برای حمایت از این جشنواره افزود: این جشن ،جشن دانشجویان موسیقی است که  ما مهمان هستیم. من به سهم خودم از تمام افرادی که‌ کمک کردند تا این جشنواره اتفاق بیفتد تشکر می کنم. دانشجویان هنر اثبات کردند با دوستانشان در دانشگاه تهران مودت و مهربانی دارند، به همین جهت از همکارانی که از آن دانشگاه  در جشنواره شرکت کردند هم تشکر می کنم. دانشجویان بهترین معلم را انتخاب کردند و آن کار کردن و عمل کردن به حرف ها است. با نگاه مثبت دکتر اکرمی این اتفاق رخ داد و امیدواریم هر چه بهتر ادامه بیابد.
معرفی گروه ها و هنرمندان برگزیده
محمد هادی مجیدی دبیر نخستین جشنواره موسیقی صبا نیز در این برنامه ضمن ارائه گزارشی از روند برگزاری جشنواره از حامیان و افرادی که در برگزاری این رویداد موسیقایی شرکت کردند، قدردانی کرد. این در حالی است که پس از صحبت های وی هنرمندان و گروه های برگزیده به ترتیب زیر معرفی شدند.
در بخش گروه نوازی گروه های «کاروان» و «کژال» به صورت مشترک به عنوان مقام اول و گروه های «زمهریر» و «پرنگ» به صورت مشترک به عنوان مقام سوم معرفی شدند. این در حالی است که هیات داوران در این رتبه دوم نداشت.
در بخش پژوهش کامیار صلواتی رتبه اول، محسن نورانی رتبه دوم و بهرنگ نیک آیین، سپهر سراجی و مسعود خمسه پور مقام سوم جشنواره در این بخش را کسب کردند.
هیات داوران در بخش آهنگسازی برای کُر حسن رحیمی را به عنوان هنرمند برتر، الناز کریمی هنرمند برگزیده دوم و سپهر سراجی را به عنوان هنرمند برگزیده سوم معرفی کرد. این در حالی است که در بخش آهنگسازی پرکاشن مازیار جلال الدین نفر اول، مهرداد جعفری راد نفر دوم و محمد امین شریفی به عنوان نفر سوم معرفی شدند.
تقدیر از شریف لطفی مدرس، آهنگساز و نوازنده موسیقی بخش دیگری از مراسم اختتامیه جشنواره بود که این هنرمند بعد از حضور در صحنه و قدردانی از ستاد برگزاری جشنواره گفت: از اینکه دانشگاه هنر این امکان را برای دانشجویان فراهم کرده بسیار خوشحالم.

امتیاز/ نمایشگاه «کالیگرافی آهن و چوب» علی اشرف پور و رضا پژوهش در گالری شکوه افتتاح شد.
در آخرین روزهای زمستان گالری شکوه نمایشگاه «کالیگرافی آهن و چوب» علی اشرف پور و رضا پژوهش را به نمایش گذاشته است. در این نمایشگاه 50 اثر تلفیقی خوشنویسی و آهن و چوب به چشم می‌خورد که اشعاری از مولانا، حافظ، سعدی، فردوسی، احمد شاملو و سهراب سپهری روی آن خودنمایی می‌کند.
تعداد آینه دیواری، ساعت دیواری و رومیزی بیش تر از سایر آثار است؛ چند کنسول، جاشمعی، میز، قاب عکس، تابلو از دیگر آثاری است که در این نمایشگاه وجود دارد. میزهایی با ترکیب آهن و چوب که می تواند به عنوان میز پذیرایی و یا میزهای کناری در خانه استفاده شود جلوه و روح خاصی دارند طوری که مخاطب را برای دقایقی با خود همراه می کند.
 طراحی کلمات عشق روی میزها و شعرهایی از شاعران بزرگ بر روی آثار دیگر؛ نمادی از فرهنگ و هنر ایرانی است که می تواند ما را به سنت های خود برگرداند.
در گوشه ای از نمایشگاه تابلویی به نمایش گذاشته شده است که طراحی حرف «و» روی آن منحصر به فرد از سایر آثار است و تنها اثری در این نمایشگاه است که تنها یک حرف روی آن طراحی شده است.
رضا پژوهش درباره شکل گیری همکاری با علی اشرف پور می‌گوید: «رشته تحصیلی اشرف پور معماری است و به طراحی صنعتی نیز اشراف کامل دارد و من سالها در زمینه دکوراسیون سالها فعالیت داشتم بنابراین تصمیم گرفتیم با یکدیگر کاری مشترک انجام دهیم و معماری و طراحی صنعتی را با دکوراسیون داخلی ترکیب کنیم.»
او ادامه می‌دهد: «همیشه برایم سوال بود که چرا ایرانی‌ها باید از دکوراسیون کشورهای دیگر استفاده و به آن افتخار کنند باید هنر ایرانی وارد خانه‌ها بشود تا بتوانیم به هنر کشور خودمان افتخار کنیم. کالاهایی که از کشورهای دیگر وارد می‌شود هویت خودشان را دارند و متاسفانه ما هویت ایرانی در دکوراسیون داخلی نداشتیم بنابراین تصمیم گرفتیم خط خوشنویسی را به عنوان نمادی از فرهنگ ایرانی وارد آثارمان کنیم.»
این طراح دکوراسیون می‌گوید که ما دو نفر خوشنویس نیستیم و از این هنر به شکل فرم در کارها بهره گرفتیم. تعداد محدودی از کارها با همکاری چند خوشنویس انجام گرفت اما بیش‌تر خوشنویسی‌ها دیجیتالی است بنابراین آثار این نمایشگاه صنایع دستی محسوب می‌شود زیرا حدود 60 درصد از هر اثر صنعتی است.
پژوهش با اشاره به‌اینکه آثار با ادیشن محدود تولید می‌شود؛ می افزاید: «بهره‌گیری از خوشنویسی در خلق آثار در هنرمندان پیشین نیز به چشم می‌خورد با وجود اینکه الهام گرفتن در هنر انکار ناپذیر است اما تمام سعی ما در این بود که آثارمان به هنرمند دیگری شباهت نداشته باشد.»
او ادامه می‌دهد:« تمامی آثار به صورت اشتراکی خلق شده است ممکن است طراحی متعلق به یک نفر از ما باشد اما در نهایت با اتفاق نظر یک اثر را تولید کردیم.»
این هنرمند در پایان صحبت‌هایش اضافه می‌کند: «روند خلق آثار ترکیبی ادامه پیدا خواهد کرد؛ در نظر داریم این آثار را وارد دکوراسیون خانه کنیم طوری که این طراحی‌ها به جای اینکه یک وسیله کاربردی در خانه باشد؛ بخشی از خانه باشد.»
در انتهای نمایشگاه؛ تابلویی از حرف «و» خودنمایی می‌کند درباره توضیح این تابلو علی اشرف پور می‌گوید: «این تابلو جزء نخستین کارهای ما بود آثار این نمایشگاه مانند همین تابلو «و» شاید با اصول نگارش و خوشنویسی مطابق نداشته باشد زیرا می‌خواستیم تنها برداشتی از شکل کلمات داشته باشیم. تابلویی که به آن اشاره شد به خط فارسی نیست بلکه خط ثلث است. تمام شیارهایی که روی تابلو دیده می‌شود؛ داده مستقیم نرم افزار است که به صورت تصادفی روی حروف قرار می‌گیرد.»
این هنرمند درباره وجه تمایز آثار ترکیبی این نمایشگاه توضیح می‌دهد: «تاکید ما بر نگاه دکوراتیو آثار است ما در کالیگرافی و حروف فارسی؛ نوآوری می‌کنیم برای مثال میزی که با حروف عشق طراحی شده است هیچ پایه‌ای در آن دیده نمی‌شود و تمامی اجزی میز با حروف فارسی ایجاد شده است. »
او درباره دلیل استفاده از چوب و آهن در آثار می‌گوید: «کاملا تصادفی به سمت چوب و آهن رفتیم براساس سفارش یک مشتری از آهن استفاده کردیم و تصمیم گرفتیم در خلق یک اثر از ویژگی های مثبت چوب و آهن بهره ببریم.»
اشرف پور درباره آینه‌ها و ساعت‌هایی که در نمایشگاه وجود دارد؛ می‌گوید:« آینه و آینه کاری جزء علاقه شخصیام بود و خلق آثار ترکیبی هم با یک آینه شکل گرفت. تمامی ساعت‌های رومیزی این نمایشگاه نیز ساختار ساده‌ای دارد و سعی شده در نهایت سادگی، نتیجه‌ای دلخواه و مطلوبی بدهد.»
او در پایان صحبت‌هایش می‌افزاید: «شعرها بر اساس ارتباط ذهنی و نزدیکی آن شعر با یک اثر انتخاب شده است تا شعر و اثر با یکدیگر هم‌خوانی پیدا کنند.»
نمایشگاه «کالیگرافی آهن و چوب» تا 11 اسفند در گالری شکوه دایر است علاقه‌مندان می‌توانند همه روزه (به جز پنجشنبه‌ها) از ساعت 16 تا 20 از این آثار در خیابان فرمانیه، بلوار اندرزگو، کوچه سلیمی شمالی، کوچه امیرنوری شماره 19 گالری شکوه دیدن نمایند.

بهترین زمان برای اکران «ملی و راه های نرفته اش» عید فطر است
تهیه کننده فیلم «ملی و راه های نرفته اش» معتقد است بهترین زمان برای اکران این فیلم به کارگردانی تهمینه میلانی عید فطر است.
محمد نیک‌بین تهیه‌کننده فیلم سینمایی «ملی و راه های نرفته اش» در گفتگو گفت: پخش این فیلم به کارگردانی تهمینه میلانی برعهده «هدایت فیلم» است و در حال حاضر فیلم برای بازبینی و دریافت پروانه نمایش به سازمان سینمایی ارائه شده است.
وی با اشاره به اینکه تا زمانی که پروانه نمایش این فیلم صادر نشود نمی توان برای اکران عمومی آن برنامه ریزی کرد، بیان کرد: هدف ما این است که «ملی و راه های نرفته اش» در بهترین زمان ممکن اکران شود. اگر پروانه نمایش فیلم در زمان مناسب صادر می شد بی شک تقاضای اکران نوروزی می دادیم.
این تهیه‌کننده سینما در پایان بیان کرد: با توجه به اینکه اکران نوروزی را از دست دادیم، فکر می کنم بهترین زمان برای اکران آن نوبت اکران عید فطر باشد.
«ملی و راه های نرفته اش» مانند دیگر آثار تهمینه میلانی یک اثر اجتماعی است.
میلاد کی مرام، ماهور الوند، السا فیروزآذر، جمشید هاشم پور، افسر اسدی، جمشید جهانزاده کشکولی، فرزانه نشاط خواه، ستاره اسکندری، سارا خوئینی ها، فلور نظری و مسعود فروتن بازیگران این فیلم هستند.
«ملی و راه های نرفته اش» داستان دختری جوان و کم تجربه به نام «ملیحه» است که با ازدواجی نادرست و بدون رضایت خانواده با جوانی به نام سیامک (با بازی میلاد کی مرام) دچار مشکلاتی می شود.

«اسم» را به رشت می‌بریم
اجرای مجدد نمایش در تهران
لیلی رشیدی اعلام کرد که نمایش «اسم» را فروردین ماه سال ۹۶ در شهر رشت به صحنه می برد.
لیلی رشیدی درباره جدیدترین برنامه خود در زمینه کارگردانی تئاتر به خبرنگار مهر گفت: قصد دارم نمایش «اسم» را بار دیگر به صحنه ببرم و احتمال دارد که در اردیبهشت ماه سال ۹۶ این اثر نمایشی را در یکی از سالن های تئاتری شهر تهران به صحنه ببریم.
کارگردان نمایش «اسم» افزود: همچنین قرار است که این اثر نمایشی را از ۱۹ تا ۲۵ فروردین ماه در شهر رشت به صحنه ببریم.
وی درباره اجرای «اسم» در خارج از تهران»، اظهار کرد: من خیلی به اجرای نمایش در شهرستان ها علاقه دارم زیرا این فرصت را فراهم می کند که افرادی که علاقه‌مند تماشای آثار نمایشی اجرا شده در شهر تهران هستند ولی امکان سفر به تهران را ندارند، فرصت تماشای این آثار را داشته باشند.
رشیدی درباره اینکه آیا قصد کارگردانی نمایشنامه ای جدید را دارد یا نه، یادآور شد: در حال حاضر به اجرای مجدد نمایش «اسم» فکر می کنم و بعد از آن دلم می خواهد کار جدیدی را هم کارگردانی کنم.
این بازیگر تئاتر که در حال حاضر در نمایش «لیرشاه» به کارگردانی محمد عاقبتی به ایفای نقش می پردازد درباره این تجربه تئاتری تأکید کرد: خوشحالم در کاری بازی می کنم که برای نوجوانان است و امیدوارم که اینگونه کارها ادامه پیدا کند. «لیرشاه» کاری قابل دفاع است و در دوره ای که در تئاتر به نوجوانان فکر نمی کنیم، این نمایش برای مخاطب نوجوان تولید و اجرا می شود.
نمایش «اسم» تیرماه و مردادماه سال ۹۴ با حضور لیلی رشیدی، حسن معجونی، داریوش موفق، عباس جمالی و سارا افشار در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر به صحنه رفت.
 

مریم یوسفیان
باز هنرمندی از غرب جهان از دیار آمریکا ، این بار می خواهیم هنرمندی شاخص و سرشار از استعداد را معرفی کنیم ، هنرمندی از سرزمین آمریکا ، جیمز اَبُت مک نیل ویسلر زاده شده در تاریخ ۱۱ ژوئیه ۱۸۳۴ در ماساچوست ایلات متحده این هنرمند بعد از سفر به سرزمین های دیگر همچون فرانسه ، لندن را برای ادامه ی زندگی انتخاب کرد و در آنجا آثار فراوانی را نقاشی و تقدیم به جامعه ی هنری و هنردوستان نمود . ویسلر در تاریخ ۱۷ ژوئیه سال ۱۹۰۳ در کمتر از یک هفته از گذشته سالروز ۶۹ سالگی اش در شهر لندن انگلستان در گذشت . این هنرمند و نقاش در طول دوران حیات پر بار خود توانسته بود تابلو های فراوانی را باقی بگذارد که هر کدام الگویی برای ادامه کار هنرمندان دیگر شدند و می باشند . فرانسه از گذشته های دور مهد هنر به شمار می رود و علاقمندان فراوانی را سالیان سال است که به خود جلب کرده است در قرن نوزدهم سبکی مورد علاقه ی هنرمندان واقع شد ، زمانی که ویسلر به فرانسه رفت این سبک را با دید مختص خود ادغام کرد و توانست با نگرش جدید خود در مقابل تعصبات ایستادگی کند . ویسلر مخالف این بود که سایر هنرمندان تمام توجه و تمرکزشان را بر روی نورها و سایه ها می گذارند ، او معتقد بود باید بر روی دقت و ظرافت ترکیب بندی رنگ ها توجه نمود ، ویسلر، تاکید فراوان داشتن به موضوعات را اشتباه می دانست و اعتقاد داشت آنچه اهمیت دارد نحوه ی ترکیب رنگ ها و شکل ها می باشد و زمانی که ترکیب بندی درست اجرا شود می تواند موضوع نقاشی را به زیبایی بیان کند . یکی از تابلوهای ویسلر که با این نوع سبک کشیده شده است تابلوی مادر ویسلر است که در اولین نمایشگاه او در آکادمی سلطنتی هنر لندن به نمایش درآمد ولی متاسفانه به دلیل داشتن نام طرح در آن زمان مورد بی مهری هنردوستان و علاقمندان هنر واقع شد ، بعدها نامش را تغییر دادند و به آن نام پرتره ای از مادر نقاش تعلق گرفت ، شاید این تغییر نام کمی ساده لوحانه و عملی ساده به نظر بیاید اما همین تغییر نام موجب جلب توجه و نظر همگان به خود شد به نحوی که بسیاری از هنرمندان از آن الگو برداری نمودند . در آن زمان آکادمی سلطنتی برخورد مناسبی را با این سیر الگوبرداری ها انجام نداد و همین امر موجب آن شد که از اعتبار و ارزش هنری آنجا در نظر هنرمندان و نقاش تابلو کم شود و اعتبارش زیر سوال برود . چرا نام این تابلو مادر ویسلر می باشد ؟دلیل این امر این است که گفته می شود ویسلر در کارگاه خود در انتظار آمدن شخصی که قرار بود مدل نقاشی او شود بود اما به دلیل دیر کردن و نیامدن او ، ویسلر از مادر خود درخواست می کند تا جایگزین مدل او شود و مادر می پذیرد ، ویسلر شروع به نقش بستن چهره ی مادر خود بر بوم نقاشی می کند .
به راستی که این تابلو شاهکاری از ترکیب رنگ ها است . زمانی که بیننده به تابلو ی مادر ویسلر  که در برخی موارد با نام های مادر نقاش و قبل از تغییر نام آن به طرحی از خاکستری و مشکی معروف بود می نگرد بر خلاف تابلوها و آثار دیگر که در ابتدا موضوع و شخصیت اصلی به چشم می آید ، بیننده تمام این تابلو را می بیند ، تابلوی مادر نقاش به نحوی هنرمندانه کشیده شده است که با همان نگاه اول جزییات را می توان در آن جستجو کرد ، شاید در نگاهی از دور تنها تابلوی پیرزنی با لباس مشکی در زمینه ای خاکستری و دلگیر مشاهده شود اما زمانی که به تابلو نزدیک شوید می توانید حس درون تابلو را بنگرید ، ترکیب رنگ های خاکستری و سیاه و رنگ سفید که در سربند با دنباله ای از جنس حریر ، یقه ی لباس ، انتهای آستین و دستمال از جنس حریر درون دستان لرزان پیرزن مشاهده کرد ، دستان پیرزن همان طور که دستمال را نگه داشته اند بر روی هم به آرامی قرار گرفته اند و حس راحتی شخصیت تابلو را به خوبی به بیننده انتقال می دهد ، در سمت چپ تابلو قسمتی از پرده ای بزرگ به رنگ خاکستری تیره مشاهده می شود با حاشیه ای گلدار که تا نزدیک به نصف پرده این حاشیه ادامه دارد ، نکته ی جالب توجه وجود قاب عکسی است که در بین پرده و پیرزن به دیوار کوبیده شده است ، تابلویی که تصویر درون آن ، منظره ای از طبیعت است ، جالبی این نکته در این است که نقاش منظره ای را درون منظره ی دیگر جای داده است و توانسته با این ابتکار خود حس فضای درون خانه ی پیرزن را به بیننده انتقال دهد ، از دیگر جزییات درون تابلو می توان به چهارپایه ی کوچکی که زیر پای پیرزن وجود دارد اشاره کرد که بسیار کوتاه است اما پاهای پیرزن را به نحوی زیبا بالا برده آورده است به گونه ای که پاها همسو با بدن پیرزن قرار دارند و موجب شده تا تنها قسمتی از دامن پیرزن بر روی زمین قرار بگیرد که خود این دامن نیز به زیبایی نقاشی شده است ، از سایه ی کم رنگی که در پشت سر پیرزن و صندلی تشکیل شده می توان متوجه ی ورود نور خورشید به داخل منزل شد ، با وجود چنان پرده هایی که از دیوار آویزان است باز صاحب خانه نتوانسته است از تابش نور فرار کند . و آخرین نکته ی جالب توجه ی دیگر ، چهره ی مادر نقاش است که با وجود آنکه نیم رخ کشیده شده است اما می توان در آن آرامش و مهربانی و شاید به همراه کمی لبخند مشاهده نمود . هم اکنون این تابلوی بسیار زیبا و سرشار نکته در موزه ی اورسی در پاریس نگهداری می شود .

تخریبیه
هومن جعفری
سرانجام بعد از چند سال جنگ حقوقی و لشکرکشی ، طبقه هفتم ساختمان علاالدین که به صورت غیر قانونی ساخته شده بود تخریب گردید. اتفاقی که البته بیش از آنکه خوشایند باشد ناراحت کننده است چرا که نشان می دهد چقدر در ساختار اداری کشورمان مشکل داریم که یک تخریب ساده ای که باید طرف یک ماه جمع می شد باید این همه مدت طول بکشد. اینکه پای این کار ماندند و اجازه ندادند که یک حرکت غیر قانونی صورت بگیرد اتفاق بزرگی است اما کاش در موارد مشابه سرعت عمل مان بیشتر باشد.اگر شهرداری یک محل هوس کند می تواند به راحتی جلوی هر مغازه ای تیغه بکشد اما برای ابعاد خلافی به این عظمت ، انگار زور کسی به مالک نمی رسید!