افتخاری خاص به همراه آقای خاص
سید امین حسینی
فینال لیگ اروپا بین دو تیم ریشه دار آژاکس و منچستریونایتد در ورزشگاه فرندز آرنای استکهلم برگزار شد.آژاکس با عبور از سد لیون و منچستریونایتد با عبور از سلتاویگو به دیدار نهایی راه پیدا کرده بودند.
این دیدار در روز بیست چهارم ماه می برگزار شد.روزی که در سال های گذشته اتفاق فوتبالی و خاص کمی در آن رخ نداده بود.از جمله آنها می توان به خداحافظی دروگبا از چلسی در سال دوهزار و پانزده اشاره کرد.
اریک کانتونا یکی از بزرگ ترین بازیکنان شیاطین سرخ در این روز تولد پنجاه و یک سالگی خود را جشن می گرفت و البته پاتریک کلایورت در سال هزار و نهصد و نود و پنج در چنین روزی وقتی هجده سال داشت تک گل آژاکس مقابل میلان در فینال چمپیونزلیگ را به ثمر رساند و باعث قهرمانی آژاکس شد.حال جاستین کلایورت فرزند او در سن هجده سالگی در فینال چمپیونزلیگ حضور داشت و در رویای قهرمانی اروپا و گل زنی در دیدار فینال بود.
آژاکس با ترکیبی کاملا جوان که اغلب محصول آکادمی شان بودند و روی هم فقط پانزده میلیون یورو قیمت داشتند به مصاف شیاطین سرخ آمدند.پیتربوش تیم اش را با همان سیستم۳-۳-۴ همیشگی باشگاه و با ترکیب اونانا در درون دروازه،ولتمن،رایدولد،سانچز و دلایت در خط دفاع،کلاسن،اسشون و زی یچ در خط میانی و یونس،دولبرگ و ترائوره در خط حمله روانه میدان کرد که در این دیدار دلایت مدافع این تیم با هفده سال سن به عنوان جوان ترین بازیکن فینال لیگ اروپا لقب گرفت.
هم چنین ترکیب این تیم با بیست و دو سال و دویست و هشتاد و دو روز به جوان ترین ترکیب یک تیم در فینال یک رقابت اروپایی تبدیل شد.
در آن سو مورینیو تیم اش را با سیستم ۱-۳-۲-۴ و با قرار دادن رومرو در درون دروازه،والنسیا،اسمالینگ،بلیند و دارمیان در خط دفاعی،هررا و پوگبا به عنوان هافبک های دفاعی،ماتا،میخیتاریان و فلینی به عنوان هافبک های تهاجمی و راشفورد را به عنوان مهاجم به میدان فرستاده بود.
غایب بزرگ این دیدار زلاتان ابراهیموویچ بود.قضاوت این دیدار به عهده اسکومینا قرار داشت که بازی صد و بیستم خود را در اروپا را قضاوت می کرد.
بدون شک مورینیو در فکر قهرمانی و مهمتر از آن کسب سهمیه لیگ قهرمانان سال آینده بود در حالی که پیتربوش و شاگردانش با کسب عنوان نایب قهرمانی لیگ هلند موفق به کسب سهمیه لیگ قهرمانان شده بودند.
دقایق ابتدایی بازی بیشتر در اختیار منچستر یونایتد بود و آنها سعی می کردند با ارسال توپ های بلند برای فلینی که در این بازی پشت سر راشفورد به کار گرفته شده بود از قدرت سرزنی او استفاده و بر روی دروازه آژاکس ایجاد موقعیت نمایند.آنها اما در هنگام ارسال ضربات ایستگاهی از فلینی به عنوان طعمه استفاده کرده و ارسال ها را برای اسمالینگ انجام می دادند.
بازی طوری پیش می رفت که انگار آژاکس تجربه کافی برای حضور در فینال را به دلیل جوانی بازیکنانش ندارد.
شاگردان پیتربوش که می دیدند منچستری ها بازیکنان سر زن زیادی دارند و در اغلب نبرد های هوایی پیروز هستند،هنگام ضربات ایستگاهی خط دفاعی خود را هر چه دورتر از دروازه نگاه می داشتند تا بدین گونه با قدرت سرزنی بازیکنان منچستر مقابله کنند.
مورینیو به تیم اش دستور داده بود تا بعد از اینکه توپ را از دست دادند عقب نشینی کرده و دفاع را از نیمه خودی شروع نموده و به نوعی پشت توپ قرار گیرند.مورینیو می دانست که آژاکس دارای بازیکنان سرعتی و تکنیکی است و نمی خواست بین خطوط تیم اش فاصله زیادی ایجاد شود و به تیم هلندی فضا دهد.
در دقیقه هجده شوت پوگبا از پشت محوطه جریمه در بین راه با برخورد به پای سانچز تغییر مسیر داده و به گل اول شیاطین سرخ تبدیل شد.
آژاکس بعد از دریافت گل جلوتر آمد و خطراتی را نیز روی دروازه منچستر یونایتد ایجاد کرد.
بازیکنان آژاکس تکنیکی بودند اما به لحاظ قدرت بدنی نسبت به بازیکنان منچستر در سطحی پایین تر قرار داشتند و این امر باعث می شد که آنها دوئل های میانه میدان را به شیاطین سرخ واگذار کنند.
هر چه از زمان بازی می گذشت بازیکنان آژاکس با اعتماد به نفس و جسارت بیشتری بازی می کردند و جز همان پانزده دقیقه ابتدایی،باقی دقایق نیمه اول توپ و میدان در اختیار آنها بود.
شاگردان بوش سعی می کردند از سمت راست منچستر و چپ خود به دروازه شیاطین سرخ نزدیک شوند و از فضای پشت سر والنسیا استفاده نمایند و بعضا عمق دفاع منچستر را نشانه می گرفتند.
در پایان این نیمه اسمالینگ بدون اینکه تکلی بزند سه بار موفق به قطع توپ شده و دوبار نیز در دوئل های یک در مقابل یک مقابل بازیکنان آژاکس برنده و این نشان از عملکرد خوب این بازیکن بود.نباید از بازی خوب دارمیان و والنسیا نیز به راحتی عبور کرد.
آنها به خوبی کناره ها را بسته بودند و هرگاه آژاکسی ها عمق دفاع منچستر را نشانه می گرفتند با سد پوگبا و هررا در جلوی مدافعان رو به رو می شدند.
هر چند بازیکنان آژاکس بنا به فلسفه باشگاه خود بازی در فضاهای کوچک را به خوبی آموخته بودند اما فاصله بسیار نزدیک خطوط منچستر و فاصله ی کم بازیکنان این تیم مانع خلق موقعیت از سوی آژاکس می شد.
مالکیت توپ و میدان در پایان نیمه اول شصت و پنج به سی و پنج به سود شاگردان پیتربوش بود ولی آنها بازنده به رختکن رفتند.البته تا حدودی این تملک طبیعی به نظر می رسید زیرا تیمی که به اصطلاح عقب بازی می کند در واقع مالکیت توپ را به حریف واگذار کرده است.
شروع نیمه دوم با گل منچستر همراه بود.ارسال کرنر از سمت راست و ضربه سر مروان فلینی و باز هم اثر گذاری بر روی توپ در میانه راه توسط میخیتاریان گل دوم را برای شاگردان مورینیو به ارمغان آورد.بعد از به ثمر رساندن گل دوم،بازی روند نیمه اول را تا حدود زیادی در پیش گرفت.شاگردان مورینیو که از تکنیک بازیکنان جوان آژاکس به ستوه آمده بودند با خطاهای زیاد سعی در متوقف کردن آنها داشتند.خطای فلینی بر روی اسشون کارت زرد را برای او به همراه داشت.در نیمه اول نیز حرکت تکنیکی بازیکنان آژاکس باعث شده بود میخیتاریان با کارت زرد مواجه شود.
پیتربوش که می دید با این دفاع فشرده راهی به دروازه منچستر نمی برد به شاگردانش دستور داد شوت های از راه دور را امتحان کنند که ضربات بی دقت بازیکنانش اغلب راهی به دروازه پیدا نمی کرد.منچستر بعد از به ثمر رساندن گل دوم خود فشرده تر دفاع می کرد و چشم به ضدحملات داشت.ترفندی که شاید غیر منطقی جلوه می نمود زیرا بازیکنان خط جلوی این تیم،ماتا،میخیتاریان، فلینی و راشفورد بازیکنان سریعی نبودند.حتی مدافعان کناری منچستر نیز اینگونه بودند.دارمیان بازیکن کندی است و والنسیا نیز در آن دقایق به دلیل سن بالا و خستگی دیگر توان رفت و برگشت های سریع را نداشت.
توپ هایی را که بازیکنان منچستر به راشفورد می رساندند او به راحتی تقدیم آژاکسی ها می کرد و در نگهداری توپ ناتوان بود تا حداقل با اضافه شدن خطوط عقب منچستر توپ را به آنها واگذار نماید.
بازی با حملات و میدان داری آژاکس دنبال می شد.حملاتی که اغلب تا پشت محوطه جریمه منچستر ادامه داشت.
در دقیقه شصت و دو بوش دست به تعویض زد و نرسی سریع و تکنیکی را به جای دولبرگ به زمین فرستاد.نرسی در سمت راست خط حمله آژاکس قرار گرفت و ترائوره به مرکز این خط متمایل شد.هربار منچستر به زمین آژاکس می آمد،سعی در ارسال توپ بلند برای فلینی و از این طریق موقعیت های نصف نیمه ای را ایجاد می نمود.
تعویض دوم آژاکس با خروج اسشون از بازی و ورود وان دبیک همراه بود.آژاکس که از شوت های پشت محوطه جریمه سودی نبرده بود رو به حرکات ترکیبی و پاس های سریع پشت محوطه جریمه آورد و سعی می کرد با پاس های پرتعداد و سریع در یک سوم دفاعی منچستر باعث گسسته شدن دفاع منسجم شیاطین سرخ شده و راه نفوذی به دروازه پیدا نماید.از طرفی به خطای بازیکنان منچستر در پشت محوطه جریمه دل بسته بود.اتفاقی که در طول نود دقیقه فقط یک بار روی داد!!
پانزده دقیقه مانده به انتهای بازی مورینیو دست به تعویض زد.او لینگارد جوان و سرعتی را جایگزین میخیتاریان کرد تا از سرعت این بازیکن در ضد حملات استفاده نماید.پیتربوش که همه چیز را از دست رفته می دید آخرین تیر خود را نیز رها کرد و دی یونگ را به جای رایدولد به میدان فرستاد تا از این طریق بتواند فضای بیشتری را برای بازیکن کلیدی و محوری خود کلاسن که اسیر حریف گیری شدید هررا شده بود،ایجاد نماید.
بالاخره اصرار مورینیو و تیم اش به ضد حملات نتیجه داد و در یک ضدحمله لینگارد که حدود نیمی از زمین را پا به توپ پیموده بود تا به دروازه اونانا برسد،موقعیتی تک به تک و عالی را از دست داد.در وقت های تلف شده رونی نیز به جای ماتا به میدان آمد.مورینیو میخواست تا هم زمانی از بازی را تلف کرده و هم رونی را در قهرمانی تیم اش شریک کرده باشد.
در پایان بازی با همان نتیجه دو بر صفر به سود شیاطین سرخ به پایان رسید.
آژاکس در این دیدار روش های متنوعی را برای رسیدن به گل امتحان کرد اما نکته جالب توجه اینکه روش بازی منچستر در طول نود دقیقه به یک شکل بوده و هیچ گونه تغییری به خود ندید.
حال مورینیو در چهارده فینال خود دوازده قهرمانی کسب کرده بود.حال پوگبا در بیست و چهار سالگی به دهمین جان قهرمانی خود رسیده بود.دو نکته حائز اهمیت تر اینکه آنها با این قهرمانی سهمیه لیگ قهرمانان سال آینده را کسب کرده بودند و دیگر اینکه با حضور آن ها در رقابت های لیگ قهرمانان بازیکنان بزرگ رغبت بیشتری به حضور در این تیم از خود نشان خواهند داد.
بازی آژاکس و منچستریونایتد مهر تاییدی بود بر ایده مشترک اغلب مربیان ایده پرداز دنیای فوتبال که می گویند:با بازیکنان جوان می توان به فینال راه یافت اما برای بردن جام شما نیاز به بازیکنان باتجربه دارید.
مربیان با کسب جام تبدیل به مربیان بزرگ شده و مربیان بزرگ با عیار جامی که به دست می آورند سنجیده می شوند.مورینیو با به دست آوردن دوجام قبلی به همراه منچستر در این فصل و قرار گرفتن در رتبه ششم لیگ جزیره عملکرد قابل قبولی در حد نام منچستر و مورینیو از خود به جای نگذاشته بود اما کسب لیگ اروپا مهر تاییدی بود بر بزرگی باشگاه منچستریونایتد و خاص بودن آقای خاص.