اسپالتی در اینتر: از چاله به چاه؟
ادواردو دالمونته
بر عکس سال گذشته باشگاه اینتر میلان این تابستان تکلیف مربیاش را خیلی زود مشخص کرد و لوچانو اسپالتی را با قراردادی دو ساله به خدمت گرفت. بعد از اینکه تلاشهای اینتر برای جذب آنتونیو کونته و دیگو سیمئونه بدون نتیجه ماند نمیتوان انکار کرد که انتخاب اسپالتی ذوق و هیجان چندان زیادی بین هواداران نراتزوری پدید نیاورده، به خصوص اینکه او موفق نشد با رم جامی بگیرد و به وضوح با اسطورهیِ باشگاه، فرانچسکو توتی هم به مشکل خورد.
اما آیا واقعا این موضع انتقادی نسبت به این مربیِ اهل استان توسکانا (متولد چرتالدو، شهر کوچکی نزدیک فلورانس) منصفانه است؟ درسته که اسپالتی ضعفهای واضحی در کارنامهاش دارد، از جمله بارزترینشان نتایجش در بازیهای اروپایی و شکستهایِ اخیرش در بازیهایِ بزرگ (به خصوص مقابل لاتزیو)، اما سابقهیِ او همچنان به قدری قابل قبول هست که اینتریها را از وضعیت کنونیشان نجات دهد، به سهمیهیِ چمپیونز لیگ برساند و در نهایت حتی آنها را به سوی فتح یک اسکودتو رهسپار کند.
کونته و سیمئونه مربیانی بودند که تاثیر سریعشان رویِ یوونتوس و اتلتیکو مادرید ازشان گزینههای اول و دوم برای سران اینتر را ساخت. از این منظر تاثیر اسپالتی روی رم را هم نباید دست کم بگیریم. مربی سابق جالوروسی وقتی فصل پیش در ژانویهیِ 2016 جانشین رودی گارسیا شد 14 تا از 19 بازیاش در لیگ را برد و تنها یک شکست خورد. در ضمن فراموش نکنیم اسپالتی در دوران اولش در رم هم در فصلِ 2006-2005 این تیم به هم ریخته را به 11 پیروزی پیاپی در لیگ هدایت کرد و دو عنوان دومی را هم در سری آ برایشان به همراه آورد.
اسپالتی نه مربیِ ناموفقی است و نه نسخهای تضعیف شده از مربیان هجومیای مثل فرانک دبور و جان پیرو گاسپرینی. اسپالتی مربیایست با فوتبالی زیبا و تماشایی که البته در مواقع لازم بدل به عملگرایی کلاسیک هم میشود. از این منظر او کاملا لایق شغل جدیدش است. فراموش نکنیم پیش از شروع دوران پپ گواردیولا و لیونل مسی در بارسلونا، این اسپالتی بود که پستِ شمارهیِ 9 کاذب را با استفاده از توتی تعریف کرد، مربیای که از ادین ژکو که فصل پیش رسانههایِ ایتالیایی “چکو” (به ایتالیایی یعنی کور) خطابش میکردند آقای گل این فصل سری آ را ساخت.
هواداران اینتر به جای اینکه از همین حالا تیغ انتقاداتشان را تیز کنند، باید در نظر بگیرند که اسپالتی در طول دوران حضورش در سری آ و روی نیمکت رم، همیشه دست پایین را نسبت به قدرتهای وقت لیگ داشته. دورانِ اول او مصادف بود با یکهتازی اینتر در ایتالیا، در دوران پسا-کالچوپولی. دوران دوم اسپالتی هم یوونتوسی را در لیگ میدید که عملا دست نیافتنی بود.
با وجود تمام این شرایط اسپالتی هیچوقت تسلیم نشد و نهایت تلاشش برای بر هم زدن نظم حاکم را کرد. او رم را در فصلِ 2008-2007 تا سه فاصلهیِ تنها سه امتیازی اینترِ قهرمان رساند، با 28 برد در لیگ که رکوردی برای جالوروسی محسوب میشد. اسپالتی در دوران اولش در رم با فوتبالی زیبا، هجومی و خلاقانه 54 درصد از بازیهایش را برد و در دوران دومش هم این درصد را به 66 رساند.
دور و بر اسپالتی بعد از بازگشت به ایتالیا و قبول رهبری رم شک و تردیدهای زیادی میچرخید و این سوال مطرح میشد آیا مربی سابق زنیت هنوز ایدههای تاکتیکی جدیدی برای ارائه کردن دارد یا نه. اسپالتی خیلی زود این شک و تردیدها را بر طرف کرد. او با استفاده از سیستمِ 1-2-4-3 سر و سامانی به خط دفاعیِ رم داد و با عوض کردن جای میرالم پیانیچ و راجا ناینگولان خلاقیت بیشتری در مرکز خط میانی و انرژی و جنگندگیِ بیشتری در خط حملهیِ تیمش پدید آورد.
اما مشکل بزرگ اسپالتی در اینتر این است که مربیانی که اینجا شکست میخوردند و از کار بر کنار میشوند معمولا تقصیر زیادی در این ناکامی ندارند و خودشان قربانی آشفتگیِ وحشتناک مدیریت باشگاه هستند. همین حالا این حقیقت که جیندانگ ژانگ، رئیس باشگاه، به شدت خواهان به خدمت گرفتنِ کونته و سیمئونه بود، با اینکه میدانست تقریبا غیر ممکن است، سایهای سنگین بر سر اسپالتی انداخته و هر کاری که او فصل آینده کند با نتایج این دو مربی در تیمهای خودشان مقایسه خواهد شد. در ضمن این واقعیت که قرارداد سیمئونه فصل آینده با اتلتی هم به پایان میرسد اصلا کمکی به شرایط اسپالتی نمیکند.
از همین حالا نوشتن این یادداشت حسی با خودش دارد که انگار توضیحی برای پایان فصل آینده است، وقتی که اسپالتی با وجود نتایج خوبی که با نراتزوری گرفته از کار بر کنار شده.
دلیل اصلیای که باعث شد اسپالتی تصمیم به ترک رم بگیرد لبریز شدن کاسهیِ صبرش از دست مطبوعات و رسانههایِ این شهر بود. خستگیِ اسپالتی از دست این ژورنالیستها که فقط داستان دنبالهدار توتی، نیمکتنشینیاش و هو شدن او به خاطر این تصمیم را دنبال میکردند تا حدی بود که حتی یک بار از بازگشت به رم اظهار پشیمانی کرد و گفت اگر در زمان عقب میرفت هرگز این کار را نمیکرد، چون مردم اینجا فقط دوست دارند از توتی حرف بزنند.
پس اگر شرایط رم برای اسپالتی دیگر غیر قابل قبول و تحمل بود، پس او چه واکنشی در مواجه با دارالمجانینِ اینتر خواهد داشت؟ با اینکه مربیان اینتر معمولا در همان فصل اولشان اخراج میشوند، اما بعید نیست اسپالتی با تواناییهای ویژهای که دارد خودش را به عنوان راه حل مناسبی در این تیم نشان دهد، و البته بعد از پایان فصل آینده به خاطر اعصاب به هم ریختهاش از شرایط باشگاه سن سیرو را ترک کند.