|
پایان راه نزدیک است
تلخ است اما؛ وقت وداع با مسی و رونالدو فرا رسیده؟
امشب یوونتوس ممکن است باخت 2 بر یکش در بازی رفت مقابل پورتو در لیگ قهرمانان اروپا را جبران کند. چهارشنبه هم بارسلونا در حالی در پارک دو پرنس برابر پاریسنژرمن به میدان میرود که تقریباً غیرممکن است بتواند باخت 4 بر یک سه هفته پیش در خانهاش برابر تیم فرانسوی را جبران کند. هم یووه هم بارسا در دور رفت مقابل رقبای خود تسلیم محض بودند. هر دوی آنها متکی به سوپراستارهایی پا به سن گذاشته اما بسیار گرانقیمت هستند و هر دو در نتیجه پاندمی کرونا شکافهایی در ساختار و برنامههای مالیشان پیدا کردهاند. زمانی پای این دو نفر که به میان میآمد تمام مشکلات حل میشد، اما الان دیگر نه.
فوتبال در تعامل با فناپذیری، معاملهگر بدی است. فوتبال به کسی که احساس کند تاریخ انقضایش تمام شده یا رو به اتمام است، رخ نمیکند. بیل شنکلی بعد از هشت سال حتی نتوانست رودررو به یان سنتجان بگوید وقتش شده که دیگر او را از ترکیب کنار بگذارد. بعد از 11 سال طلایی، نابی استیلز حتی نتوانست از منچستریونایتد فرصتی برای حضور در یک بازی خداحافظی بگیرد. وستهم هم محترمانه عذر بابی مور را خواست و اجازه داد او بهعنوان بازیکن آزاد برود. همانطور که هری استورر، سرمربی سابق کاونتری و دربی به برایان کلاف گفت، در فوتبال هرگز کسی از تو تشکر نمیکند.
اما در عین حال یک تمایل عجیب هم برای باور این ایدئولوژی وجود که چون یک بازیکن یا یک مربی قبلاً در انجام کاری موفق بوده، الزاماً او باز هم در تکرار آن کار موفق خواهد بود. مثال؟ سالهای اخیر دوران مربیگری ژوزه مورینیو.
حال و روز بارسا از یوونتوس بدتر است اما شاید بیشتر و راحتتر قابل درک باشد. مسی از 21 سال پیش بازیکن این تیم بوده است. چطور یک نفر هرگز به این نتیجه رسیده که اکنون زمانی مناسب برای فروش مسی است که برای مدتی طولانی نهتنها بهترین بازیکن دنیا بلکه بهترین عضو خانواده بود؟ اما مسی الان دیگر بهترین بازیکن دنیا نیست و تا بهترین بودن فاصله زیادی دارد. از سال 2017 بارساییها یکبار در خانه 4 بر صفر به پاریسنژرمن باختهاند و قبل از آن هم 3 بر صفر به یوونتوس اما این دو مورد تنها بخشی از نشانههای بارز وجود مشکلی اساسی در این تیم بوده است. خط میانی این تیم مقابل رقبای بزرگ عملاً از هم میپاشد. هر سال برای بارساییها اتفاقاتی افتاده که یادآور برطرف نشدن این مشکل اساسی بوده است؛ باخت 3 بر صفرشان به رم در سال 2018، باخت 4 بر صفرشان مقابل لیورپول در سال 2019، بدتر از همه باخت 8 بر 2 آنها به بایرنمونیخ در سال 2020 و آخر از همه هم سه هفته پیش باخت 4 بر یک به پاریسنژرمن.
تا حدودی بخشی از این مشکلات مربوط به خط میانی پا به سن گذاشته و آهسته تیم است اما این دلیل تمام مشکلات نیست و شاید حتی دلیل اصلی آن هم نباشد. در این وضعیت خط حملهای که روی توپ فشار نمیآورد هم مقصر است که البته این بخشی جدانشدنی از فلسفه کرایفانیسم است که هویت سبک بازی بارسلونا بر آن استوار است.
در فصل 10-2009، مسی در هر بازی بهطور میانگین 1/2 تکل میزد و توپ را از حریف میگرفت. در این فصل این میزان به 7/0 مورد در هر بازی کاهش پیدا کرده است (اگرچه بارسلونا الان بهمراتب تملک توپ کمتری دارد و به همین دلیل بیش از پیش نیاز به پسگیری توپ دارد). درخشش او ممکن است گاهی اوقات سرپوشی روی مشکلات تیم بگذارد اما واقعیت این است که خود او گاهی اوقات دلیل بروز این مشکلات است. او الان 33ساله است، پس بیش از پیش باید در طول بازی انرژی ذخیره کند. اگر قرار بود الان هم او مانند قبلاً تکل بزند و برای پس گرفتن توپ دنبال بازیکن حریف بدود، شاید دیگر نمیتوانست این تعداد گل بزند و پاس گل بدهد. شاید هنوز هم ارزشش را داشته باشد که تیم را حول محور مسی و طوری که او راحت باشد بچینیم اما این را هم نباید فراموش کرد که او سالانه 5/28میلیون پوند حقوق میگیرد که با احتساب پاداشها باید این رقم را ضربدر 4 کنیم. همانطور که دستگیری چهار تن از مدیران باشگاه در هفته جاری مشخص کرد، مشکلات مالی باشگاه بارسلونا تا الان بسیار فراتر از پرداخت حقوق مسی است اما حقوق مسی هم در آشفتهبازار فعلی اقتصاد باشگاه که 1/1میلیارد پوند بدهی دارد، کم بیتأثیر نبوده است.
وضعیت یوونتوس و رونالدو هم کم و بیش همین است. تصمیم این باشگاه در سال 2018 با خرید رونالدوی 33ساله در ازای 100میلیون پوند گیجکننده بود. البته منطق باشگاه این بود که گلهای این ستاره پرتغال قطعه گمشده پازل تاکتیکی است که یوونتوس با آن دوبار در عرض سه سال به فینال لیگ قهرمانان رسید. کسی نمیتواند منکر تأثیری باشد که رونالدو بر عملکرد یوونتوس گذاشته اما واقعیت این است که مشارکت او در فاز دفاعی حتی از مسی هم کمتر است و 4/0 تکل یا توپربایی در هر بازی لیگ در فصل جاری هم گواه این موضوع بوده و این با تفکرات تاکتیکی مدرن آندرهآ پیرلو در تضاد است.
بعد از ورود رونالدو، یوونتوس در سال اول در مرحله یکچهارم نهایی لیگ قهرمانان به آژاکس باخت و حذف و در سال دوم یک مرحله زودتر مغلوب لیون شد. امسال هم شاید یووه بتواند از سد پورتو بگذرد و رونالدو هم کاری انجام دهد که منجر به صعود تیمش شود اما با آنچه از یوونتوس در بازی رفت دیدیم، نمیتوان خیلی به شکسته شدن طلسم ناکامیهای این تیم برای فتح لیگ قهرمانان امیدوار بود. بهخاطر همین چیزهاست که موضوع مسی و رونالدو کمکم دارد بغرنج میشود؛ مسیر هر کدام از آنها برای رسیدن به جایی که در بارسلونا و یوونتوس کاملاً متفاوت بوده و خودشان هم بازیکنانی متفاوت هستند. با این حال تأثیر آنها یکسان است.
هر دوی آنها بازیکنانی بسیار گرانقیمت هستند اما حضورشان بهنوعی عامل بازدارنده برای سبک بازی تیمهایشان شده است، حداقل در بالاترین سطوح این موضوع صدق میکند. بدتر از آن این است که باشگاههای این دو بازیکن برای نگه داشتن آنها باید در اوضاع اقتصادی کساد این روزهای فوتبال، کلی هزینه کنند و زیر بار قرض و بدهی بروند. قرارداد مسی تابستان به پایان میرسد و قرارداد رونالدو سال 2022. در اینکه آنها جزو بهترینهای فوتبال بودهاند شکی نیست اما در حال حاضر سخت میتوان تصور کرد که کسی بتواند از پس تأمین مخارج در اختیار داشتن آنها برآید.
کرونا؛ سوژه دعوای باشگاهها با کشورها
«کمکم داریم به زمانی نزدیک میشویم که دیگر نمیتوانید همه را راضی نگه داریم.» این توصیف یورگن کلوپ سرمربی آلمانی باشگاه لیورپول از دو هفته تعطیلی مسابقات باشگاهی برای برگزاری بازیهای ملی در ماه مارس است که شاید بهترین و خلاصهترین توصیف ممکن درباره آن باشد، اما ماجرا خیلی پیچیدهتر از این حرفهاست و اینبار بازیهای ملی که به «ویروس فیفا» معروف است، دست به دست ویروس کرونا داده تا یک جنگ تمامعیار میان مربیان فوتبال باشگاهی بخصوص مربیان شاغل در لیگ برتر انگلیس با همتایانشان در تیمهای ملی را شروع کند.
طبق قانون انگلیس، هر فردی که از فهرست کشورهای قرمز کرونا از جمله پرتغال، تمام کشورهای آمریکای جنوبی و بخشی از قاره آفریقا بخواهد به انگلیس سفر کند ملزم است تا 10 روز پس از ورودش خود را قرنطینه کند تا عدم ابتلایش به کرونا اثبات شود و این قانون هیچ استثنایی هم ندارد. حالا همین موضوع برای اهالی فوتبال انگلیس دردسرساز شده است چون اگر بازیکنان ملیپوش باشگاهها بخواهند به اردوی تیمهای ملیشان ملحق شوند و در این میان سفری هم به کشورهای پرخطر داشته باشند، تا 10 روز بعد از بازگشتشان نمیتوانند برای تیمهای باشگاهی خود بازی کنند. به این ترتیب احتمال دارد مربیان مانع رفتن بازیکنانشان به اردوی تیمهای ملی شوند. پپ گواردیولا سرمربی تیم فوتبال منچسترسیتی در این باره گفته: «منطقی نیست بازیکنان به اردوی تیمهای ملی بروند و در بازگشتشان 10 روز قرنطینه باشند.» تا پیش از این ترس از مجازات شدن از سوی فیفا، مربیان باشگاهی را مجبور میکرد به آزاد گذاشتن بازیکنانشان برای رفتن به اردوهای ملی تن دهند اما اکنون داستان فرق میکند چون فیفا هم میگوید باشگاهها میتوانند از دادن بازیکنان خود به تیمهای ملی خودداری کنند اگر بازگشت آنها به تیم باشگاههای منوط به سپری کردن قرنطینه 5 روزه یا بیشتر باشد. این میتواند منجر به عدم حضور چندین تن از ستارههای بزرگ فوتبال جزیره در بازیهای ملی حدفاصل روزهای 22 مارس تا یکم آوریل شود (دوم تا دوازدهم فروردین 1400). باشگاههای لیگ برتری این موضوع را هفته گذشته در یک جلسه مطرح کردند و نتیجه این شد که تصمیمگیری بر عهده خود باشگاهها گذاشته شود.
واکنش مربیان
پپ گواردیولا سرمربی منچسترسیتی که تیمش صدرنشین جدول لیگ برتر انگلیس است، علناً اعتراف کرده تمایلی به آزاد گذاشتن بازیکنانش برای رفتن به اردوهای ملی ندارد. او گفت: «ما 8، 9 ماه سخت کار کردهایم و دنبال کسب افتخار در لیگ قهرمانان، جام حذفی و جام اتحادیه هم هستیم. اگر قرار باشد شش، هفت، هشت یا 9 بازیکن مهم تیممان تا 10 روز نتوانند بازی کنند، منطقی نیست بگذاریم آنها بروند اما اگر بهمحض بازگشت بتوانند به تیم ملحق شوند، میتوانند به تیمهای ملیشان ملحق شوند. به هر حال ما کلی وقت و پول صرف کردهایم تا به جایی برسیم که الان هستیم.»
سولشر، سرمربی منچستریونایتد نه به صراحت گواردیولا اما مانند او گفت که مخالف سفر بازیکنان ملیپوشش با شرایط تعریفشده است. سرمربی نروژی گفت: «منطقی نیست که بگذاریم بازیکنانمان بروند و تا 10 روز بعد از بازگشتشان نتوانند برای تیم بازی کنند.» استیو بروس سرمربی نیوکاسل پا را فراتر گذاشته و شرط تعیینشده را نه غیرمنطقی بلکه مضحک میداند. او گفت: «این مسخره است. من فکر نمیکردم با وجود یک پاندمی ما بخواهیم بازیکنانمان دور دنیا سفر کنند.»
یورگن کلوپ سرمربی لیورپول یکی از مربیانی است که خیلی نگران از دست دادن بازیکنانش است. تیم او همین حالا هم با بحران کمبود مهره مواجه است و مدتی هم هست که نتیجه نمیگیرد. از تیم او روبرتو فیرمینو به اردوی تیم ملی برزیل دعوت شده است؛ یکی از همان کشورهایی که در لیست سیاه بریتانیاییها قرار دارد. مربی آلمانی گفت: «من نیاز تیمهای ملی مختلف به بازیکنانمان را درک میکنم اما الان ما در مقطعی قرار داریم که نمیتوانیم رضایت همه را جلب کنیم. بازیکنان دارند از باشگاههایشان حقوق میگیرند پس این یعنی منافع باشگاهها باید در اولویت باشد. من فکر میکنم همه موافقند که ما نمیتوانیم با شروط تعیینشده اجازه دهیم بازیکنانمان به کشورهایشان بروند و بعد برگردند و مجبور باشند 10 روز قرنطینه باشند. نه این ممکن نیست.» کارلو آنچلوتی سرمربی اورتون هم نظری مشابه به همتایش در تیم رقیب همشهری دارد. این مرد ایتالیایی گفت: «من ترجیح میدهم بازیکنان ملیپوشمان در مرسیساید بمانند اگر قرار باشد که در بازگشتشان 10 روز قرنطینه شوند.» در این میان اما مارچلو بیلسا، سرمربی آرژانتینی تیم لیدزیونایتد نظری خلاف دیگر همتایانش در لیگ برتر جزیره دارد. او میگوید تصمیمگیری در این موضوع باید بر عهده فدراسیونها باشد نه باشگاهها. او گفت: «به هیچ عنوان نباید تصمیمگیری درباره رفتن بازیکنان برای اردوی تیمهای ملیشان بر عهده باشگاهها گذاشته شود. آنهایی که قوانین را تعیین میکنند نباید غیر از این تصمیمی بگیرند وگرنه باید تبعات قوانینی که وضع میکنند را بپذیرند.»
سرنوشت تلخ مرسی سایدی ها؛
چه بلایی سر کلوپ و لیورپول آمده است؟
شاید خنده دار باشد، اما شکست برابر فولام رده هجدهمی آنهم در استادیوم آنفیلد دیگر کسی را متعجب نمی کند و لیورپول اینقدر در هفته های اخیر نتایج ضعیفی گرفته که استادیوم مخوف این باشگاه تبدیل به تفرجگاه حتی تیم های پایین جدولی نیز شده است. شش شکست متوالی در خانه باعث شده فصل برای لیورپول و یورگن کلوپ در انگلیس خیلی زودتر از حد انتظار به اتمام برسد.
وقتی در اوایل فصل این تیم باخت عجیب با هفت گل را برابر آستون ویلا متحمل شد، بسیاری تصور می کردند این نتیجه اتفاقی بوده و لیورپول مانند فصل قبل بخت اول فتح عنوان قهرمانی محسوب می شود. اما هر چه گذشت اوضاع بدتر شد و حالا یورگن کلوپ در حال سپری کردن بدترین روزهای خود از زمان قبول هدایت این تیم در سال 2015 است.
بحرانی که کمر یورگن کلوپ را شکست
بی تردید مصدومیت بازیکنان تاثیرگذار خصوصا در خط دفاعی یکی از عوامل مهم افت فاحش مرسی سایدی ها بوده است. در دیدار رفت برابر اورتون بود که ویرژیل فن دایک بعد از برخورد وحشتناک با جوردن پیکفورد دچار مصدومیت شدیدی شد و تقریبا فصل را از دست داد.
در ادامه جو گومز و جوئل ماتیپ نیز مصدوم شدند و جالب اینجاست حتی اوزان کاباک، گزینه معمولی و زمستانی لیورپول در خط دفاعی نیز اخیرا آسیب دیده است. آلیسون بکر، دیگو ژوتا، جوردن هندرسون و .... این یورگن کلوپ مگر چقدر بدشانس است؟
افت چهره های کلیدی قهرمانی فصل قبل
بی تردید آلیسون بکر در این فصل قادر به تکرار کسری از درخشش فصل قبل نبوده و خط دفاعی مقتدر لیورپول در این فصل ویرانه و در هم شکسته است. آمار گلزنی ستاره هایی چون بابی فرمینو و سادیو مانه مانند سال های گذشته نبوده و دیگری خبری از مثلث آتشین خط حمله مرسی سایدی ها نیست.
البته بی تردید یک سرمربی نیز در افت فاحش بازیکنان تیمش بی تقصیر نیست، اما به هر حال شاید بعد از سالها درخشش رقم خوردن این اتفاق خیلی هم عجیب نباشد. تقریبا تمام بازیکنان لیورپول نسبت به فصل گذشته ضعیف تر عمل کرده اند و قرمزها به خصوص در دیدارهای حساس قادر به تکرار اقتدار سالهای اخیر نبوده اند.
آمار و ارقام گویای همه چیز است
لیورپول در سال جدید میلادی و در 14 مسابقه اخیر خود تنها در سه دیدار موفق به کسب پیروزی شده و در کل موفق به کسب 12 امتیاز از 42 امتیاز ممکن شده است. اما در استادیوم آنفیلد اوضاع حتی از این هم بدتر است. از تاریخ 27 دسامبر و هشت بازی اخیر خود حتی موفق به کسب یک پیروزی هم نشده و تنها یک بار در جریان بازی قادر به باز کردن دروازه حریفان بوده است.لیورپول حالا برای اولین بار در شش دیدار متوالی در لیگ برتر در آنفیلد مغلوب شده که این اتفاق از فصل 54-1953 بی سابقه بوده است. لیورپول آن فصل نیز شش بار در خانه شکست خورد و البته دست آخر در آن فصل در رده آخر جدول قرار گرفته و راهی دسته پایین تر شد؛ اتفاقی که محال است این فصل تکرار شود. فقط بین اکتبر 1951 تا مارچ 1952 بوده که لیورپول با 10 بازی بدون پیروزی از این بدتر عمل کرده است. مرسی سایدی ها اخیرا در هشت مسابقه خانگی خود در لیگ برتر موفق به کسب پیروزی نشده و دو تساوی و شش شکست را تجربه کرده اند. لیورپولی که بیش از سه سال در آنفیلد مغلوب نشده بود، حالا مکررا در خانه شکست می خورد و رکوردهای درخشان کلوپ و تیمش حالا تبدیل به آنتی رکورد شده است. اما تردیدی وجود ندارد آنفیلد بدون حضور هواداران متعصب و آن فصای رعب آور و ترسناک، دیگر مانند گذشته نیست و احتمالا تا زمان بازگشت طرفداران شرایط اینگونه ادامه پیدا کند.شاید باور کردنی نباشد اما یک سال پیش و در چنین روزی، لیورپول با غلبه بر بورنموث توانست فاصله خود را با تیم دوم جدول به 25 امتیاز افزایش دهد و دیگر بدبین ترین هوادار این تیم نیز تردیدی در مورد کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر نداشت. اما حالا کسب سهمیه لیگ قهرمانان نیز برای این تیم تبدیل به رویای بزرگی شده و عجیب اینجاست کسی متوجه نمی شود چه بر سر لیورپول و یورگن کلوپ آمده است.
روزی که گلاسکو غرق در نور و آتش بود
برای من که سالهاست فوتبال دوست هستم همواره جنس عشق به فوتبال و هیجان موجود در این شهر متفاوت بوده است. چیزی که در تمام این سالها متوجه شدم تفاوت نگاه آنها به فوتبال با یک هوادار معمولی است. آنها با فوتبال زندگی می کنند و بدون شک گلاسکو شهری فوتبالی است.
شهری نه چندان بزرگ در مقایسه با شهرهای بزرگ دنیا از نظر اقتصادی و جغرافیای که همزمان میزبان دو تیم بزرگ فوتبال اروپاست، سلتیک و رنجرز. همواره در سالهای اخیر رقابت نفس گیری را در فوتبال اسکاتلند تجربه کرده اند و تجربه این دو قطبی برای هوادران بسیار زیباست، اما بدون شک سابقه اروپایی رنجرز هواداران این تیم را در یک برتری عددی بالاتری از سبزپوشان قرارداده و بر کسی پوشیده نیست که مشکلات اقتصادی آبی پوشان رنجرز هم دلیل محکمی بر ۱۰ سال دوری آنها از کسب جام بوده است. فوتبال اسکاتلند برای من در ۵سال گذشته رنگ زندگی داشت. زمانی که استیون جرارد به گلاسکو آمد تا اولین تجربه سرمربیگری خود را در اینحا آغاز کند می شد تصور کرد که کسب تجربه کار سخت در گلاسکو سکوی پرتاب او به آنفیلد خواد بود. تا اینکه امسال و در ماههای اخیر شاگردان استیون جرارد رفته رفته با عملکرد چشم نواز و غیر قابل وصف خود و بدون شکست کاری کردند کارستان. آنها با اختلاف ۲۰ امتیاز در فاصله ۶ هفته مانده تا پایان رقابتها در صدر جدول قرار گرفتند و ۵۵ امین قهرمانی اسکاتلند را به نام خود ثبت کردند. قهرمانی که هواداران ۱۰ سال در انتظار آن بودند تا در خیابانهای گلاسکو دیگر اثری از شعار در خانه بمانید نباشد و همزمان وزیر اول ضمن تبریک به هواداران رنجرز از آنها درخواست می کرد به خانه بازگردند تا شرایط رو به بهبود ادامه داشته باشد و گلاسکو بتواند حداقل تا ۵۰ روز آینده به زندگی عادی باز کردد.اما هشدارها دیگر فایده ای نداشت و آتشی که استیون و شاگردانش در دل هواداران افکنده بودند از شور قهرمانی در میدان اصلی شهر (جورج اسکوئر) زبانه میکشید. به نظر میرسد دومین سال حضور جرارد در گلاسکو، شاید آخرین سال او نیز باشد و به زودی از آیبروکس به آنفیلد و خانه اصلی خود بازگردد.
او روز یکشنبه قهرمانی را به هواداران تقدیم کرد و اعلام کرد که راه ما ادامه دارد. راهی که برای آبی های گلاسکو رویای جدیدی متصور می شود. باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا جرارد برای گلاسکو در فصل رویایی و بدون نقص رنجرز قهرمانی اروپا را به ارمغان خواهد آورد؟
اخبار
کار دشوار رهبر جدید بلوگرانا؛
رئیس؛ این خواسته مسی و هواداران است
دوره اول حضور خوان لاپورتا بر مسند هدایت بارسلونا مصادف با رقم خوردن بهترین روزهای تاریخ این باشگاه بود و حالا او دوباره برای نجات بلوگرانا وارد عمل شده است. یکشنبه شب خوان لاپورتا رسما به عنوان رئیس جدید این باشگاه انتخاب شد و اوضاع بارسلونا به حدی بحرانی است که او خیلی زود باید اقداماتی کاربردی را در دستور کار قرار دهد. در ادامه پنج انتظار اصلی از خوان لاپورتا را مورد بررسی قرار خواهیم داد؛
تمدید قرارداد با لیونل مسی
بی تردید مهم ترین عاملی که باعث پیروزی خوان لاپورتا شد، تمایل هواداران بارسلونا به حفظ لیونل مسی است. لاپورتا در میتینگ های تبلیغاتی خود بارها در مورد این موضوع صحبت کرده و مدعی شد اگر عهده دار این سمت شود خیلی سریع قرارداد لیونل مسی را تمدید خواهد کرد.
تنها چند ماه تا پایان قرارداد فوق ستاره آرژانتینی باقی مانده و فرم فوق العاده در سال 2021 باعث شده هواداران بارسلونا امیدوار به ماندن او باشند. خوان لاپورتا برای به دست آوردن دل این خیل عظیم چاره ای جز توافق با لیونل مسی و ارائه یک پروژه جذاب به او ندارد.
حل مشکلات مالی ناشی از شیوع ویروس کرونا
عدم دریافت مبالغ سنگین بلیت فروشی و مشکلاتی از این دست باعث شده بارسلونا در یک سال اخیر دشواری های فراوانی را تجربه کرده و حتی تا مرز ورشکستگی نیز پیش برود. خوان لاپورتا در اولین دوره حضور در نوکمپ ثابت کرد تبحر ویژه ای در سر و سامان دادن به اوضاع مالی بارسلونا دارد و حالا انتظار می رود این روند تکرار شود.
جذب اسپانسرهای قوی و قدرت مذاکره برای بستن قراردادهای مالی مناسب، هواداران بارسلونا را امیدوار ساخته خوان لاپورتا یک بار دیگر شرایط دشوار باشگاه را بهبود بخشد. این باشگاه مشهور در دهه ابتدایی هزاره جدید به یکی از قدرت های مالی اروپا بدل شد و خوان لاپورتا به دنبال تکرار آن موفقیت بزرگ است.
روشن شدن تکلیف نیمکت بارسلونا
رونالد کومان در اولین فصل حضور در بارسلونا و علیرغم تحمل مشکلات متفاوت و عجیب، تا به حال خیلی دور از انتظار نتیجه نگرفته و بلوگرانا همچنان در لالیگا و کوپا دل ری شانس قهرمانی دارد. البته شکست سنگین برابر پاری سن ژرمن در لیگ قهرمانان تقریبا صعود بارسلونا را غیرممکن ساخته است.
در صورت موفقیت در جام های داخلی، قاعدتا فصل بعد رونالد کومان باز هم هدایت بارسلونا را به عهده خواهد داشت. اما اگر بارسا حتی موفق به فتح یک جام هم نشود، آنگاه احتمال حضور گزینه های دیگر از جمله ژاوی، اسطوره مشهور این باشگاه روی نیمکت توسط خوان لاپورتا بررسی خواهد شد.
ترمیم برند زخم خورده بارسلونا
بارسلونا روزهای تلخ و عجیبی را در دوران جوزپ بارتومئو سپری کرد. بستن قراردادهای عجیب و جذب بازیکنان ناکارآمد، حواشی فراوان و در نهایت داستان غیرقابل باور «بارسا گیت» و تلاش مدیریت قبلی مبنی بر مخدوش کدن چهره ستاره های بارسلونا باعث شد برند این باشگاه در نگاه فوتبالدوستان مثل گذشته قدرتمند نباشد.
یکی از وظایف مهم خوان لاپورتا در بدو ورود به باشگاه ترمیم این برند است. بارسلونا در دوره اول حضور این مرد باتجربه به یکباره در سراسر جهان هواداران بسیار زیادی پیدا کرده و تبدیل به یکی از محبوب ترین باشگاه های جهان شد. خوان لاپورتا به خوبی می داند بازسازی باشگاه از این حیث چقدر از نظر مالی نیز به سود آنها خواهد بود.
شکستن تابوی ناکامی در لیگ قهرمانان
این خواسته مشترک لیونل مسی و هواداران بارسلونا است. این باشگاه در سال های اخیر نتایج عجیب و ضعیفی در لیگ قهرمانان گرفته و معمولا با شکست هایی عجیب و تلخ با این تورنمنت وداع کرده است. خوان لاپورتا باید تیمی بنا کند که در سال های آتی قادر به کسب موفقیت در مهم ترین رقابت باشگاهی در فوتبال جهان باشد.
جذب بازیکنان بزرگ و باکیفیت، کادر فنی قدرتمند و البته حساب بانکی قوی می تواند باشگاه بارسلونا را دوباره تبدیل به قدرت اول فوتبال اروپا بکند. در اولین دوره حضور خوان لاپورتا این تیم در لیگ قهرمانان تبدیل به یک مدعی همیشگی شده بود و انتظار هواداران بارسلونا تکرار آن روزهای شیرین است.
با ادامه بحران در لیگ برتر؛
چهار جانشین احتمالی یورگن کلوپ در آنفیلد
لیورپول ممکن است در پایان این فصل سرمربی خود را از دست بدهد. نام یورگن کلوپ که پس از شکست 1-0 خانگی برابر فولام بیش از گذشته زیر فشار قرار گرفته است، در ارتباط با پذیرفتن هدایت تیم ملی آلمان مطرح شده است.
با توجه به بحرانی که در لیگ برتر با آن دست به گریبان است و گزارش هایی که می گویند او به احتمال زیاد به تیم ملی آلمان خواهد رفت، چهار جانشین احتمالی سرمربی آلمانی به انتخاب اکسپرس اسپورت از این قرارند:
استیون جرارد
بگذارید از واضح ترین گزینه شروع کنیم. استیون جرارد در دوران بازی در لیورپول نتوانست در لیگ برتر قهرمان شود، اما او اکنون بالاخره توانسته پس از در دست گرفتن سکان هدایت رنجرز، این تیم را به قهرمانی در لیگ اسکاتلند برساند. اگر کلوپ تصمیم به ترک لیورپول بگیرد، مهاجم سابق تیم ملی انگلیس و اسطوره قرمزها، اولین نفر در صف جانشینان احتمالی او خواهد بود.
جرارد اکنون و پس از به قهرمانی رساندن رنجرز در اسکاتلند، خود را شایسته هدایت لیورپول نشان داده. گفتنی است شاگردان استیون جرارد در رنجرز این فصل هنوز در هیچ بازی در لیگ شکست نخورده اند.
یولیان ناگلزمان
کاری که ناگلزمان در لایپزیش کرده دست کمی از معجزه ندارد. او توانسته لایپزیش را به رده دوم جدول بوندسلیگا برساند و این تیم اکنون رقابت نزدیکی با بایرن مونیخ بر سر کسب عنوان قهرمانی دارد. تاتنهام نیز یکی از تحسین کنندگان این سرمربی جوان است و در صورت جدا شدن از ژوزه مورینیو او برای جانشینی سرمربی پرتغالی در نظر دارند.
البته هدایت لیورپول شغلی به مراتب جذاب تر از نشستن روی نیمکت تاتنهام است. ناگلزمان همچنان به لایپزیش متعهد است و با این تیم قرارداد دارد اما پیشنهاد جانشینی یورگن کلوپ و هدایت لشکر ستاره های لیورپول بیش از آن وسوسه کنند هاست که کسی بتواند پاسخ رد به آن بدهد.
دیگو سیمئونه
لیورپول اکنون در سراسر جهان به دلیل روشی که در حمله دارند معروف و شناخته شده است. وقتی این روش قرمزها جواب می دهد، واقعا دیدنی و استثنایی است.
اما اگر قرار باشد راه لیورپول و کلوپ از هم جدا شود، دیگو سیمئونه می تواند گزینه ای ایده آل برای قرمزها به شمار بیاید. البته مطمئنا لیورپولی که سیمئونه راهی میدان می کند، کمتر سرگرم کننده خواهد بود. اما او یک برنده سریالی است و توانسته اتلتیکو مادرید را تبدیل به بخت اول قهرمانی در لالیگا کند.
سیمئونه را تمام باشگاه های بزرگ دنیا ستایش می کنند و او می تواند گزینه خوبی برای قرمزها باشد، هر چند احتمالا نتواند همه هواداران غول های آنفیلد را راضی نگه دارد.
ماسیمیلیانو آلگری
راز و رمزهای زیادی در جهان فوتبال وجود دارد. اما اینکه چرا هیچ باشگاه تراز اول اروپایی ماسیمیلیانو آلگری را به عنوان سرمربی خود انتخاب نکرد را می شود یکی از بزرگترین رازهای فوتبال دانست! این سرمربی ایتالیایی در یوونتوس تمام جام های در دسترس را، به جز چمپیونزلیگ، درو کرد و به آنها کمک کرد تا تبدیل به این غول ترسناکی بشوند که امروز در فوتبال اروپا هستند.
به همین دلیل بسیار عجیب است که از زمانی که دو سال پیش آلیانز را ترک کرد، تاکنون بیکار بوده است. اگر لیورپول با آلگری به توافق برسد، قرمزها یک برنده سریالی را روی نیمکت خود خواهند دید و این اصلا چیز بدی است.
دیدیه دشان: آینده گریزمان در تیم ملی فرانسه در خطر نیست
درست است که آنتوان گریزمان این روزها از فرم ایده آل خود فاصله زیادی دارد، اما ستاره بارسا می تواند مطمئن باشد که جایگاهش در تیم ملی فرانسه امن است.
گریزمان این فصل در لالیگا تنها 6 گل به ثمر رسانده و در هشت بازی گذشته خود در ترکیب بلوگرانا موفق به گلزنی نشده است. با توجه به در پیش بودن مسابقات یورو، آماده نبودن گریزمان نگرانی هایی را برای هواداران تیم ملی فرانسه به وجود آورده است.
اما سرمربی تیم ملی فرانسه به ستاره 29 ساله خود اطمینان دارد و معتقد است که او فقط دچار کمی افت در آمادگی شده و به زودی به اوج باز خواهد گشت، دشان همچنین گفته که زیر سوال بردن جایگاه گریزمان در تیم ملی فرانسه بسیار ناشایست و ناپسند است.
دیدیه دشان گفت: «ممکن است او در اوج نباشد اما این سطح بازی او را زیر سوال نمی برد. این سوال ناشایستی است که بخواهید حضور او در تیم ملی را مورد شک و تردید قرار دهید.
در ماه نوامبر پل پوگبا در منچستریونایتد اوضاعی از این بدتر داشت. قرار گرفتن در کنار ما به او انگیزه و انرژی داد و او برابر پرتغال عالی بازی کرد. مورد آنتوان هم به همین شکل است. موضوه اعتماد است.»
سرمربی برنده جام جهانی که 9 سال است هدایت خروس ها را بر عهده دارد می گوید که او به حمایت از ستاره هایش ادامه خواهد داد حتی وقتی که دچار افت شده باشند، اما همچنین اشاره کرد که آنها باید همچنان به کار و تلاش ادامه دهند تا بتوانند رقابت کنند.
دشان افزود: «آنها می دانند که در تیم ملی فرانسه در محیطی متفاوت هستند. همه بازیکنان می توانند در دوره هایی در باشگاه هایشان دچار افت شوند، اما من همچنان اعتمادی که به آنها دارم را حفظ می کنم.
بازیکنان باید این نکته را در ذهنشان حفظ کنند که این یک رقابت است. اگر جایی احساس کنم که یک بازیکن جوان که تجربه کمتری دارد می تواند چیزهای بیشتری را به تیم اضافه کند، در دعوت کردن او به تیم ملی تردید نخواهم کرد.»
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5478/22222/87986
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5478/22222/87987
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5478/22222/87988
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5478/22222/87989
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5478/22222/87990
|
عناوین این صفحه
- تلخ است اما؛ وقت وداع با مسی و رونالدو فرا رسیده؟
- کرونا؛ سوژه دعوای باشگاهها با کشورها
- چه بلایی سر کلوپ و لیورپول آمده است؟
- روزی که گلاسکو غرق در نور و آتش بود
- اخبار