|
کشف و شهود آریا عظیمی نژاد هنگام ساخت موسیقی «پایتخت»
این آهنگساز ایرانی که ساخت موسیقی آثار سینمایی چون «میم مثل مادر»، «طلا و مس» و «فرزند خاک» و سریال هایی همچون «او یک فرشته بود» و «پایتخت» را در کارنامه دارد، درباره موسیقی فیلم، چنین اظهار می کند: «موسیقی فیلم و کلا ساخت فیلم یک کار گروهی است و نمی توان به شکل فردی به آن نگاه کرد. مجموعه عواملِ یک فیلم، ساختار را به سمتی هدایت می کند که موسیقی هم از آن قاعده مستثنی نیست. اگر همه اجزا کنار هم درست باشند، برآیند خوبی در یک فیلم یا سریال اتفاق می افتد و آنچه ما دنبالش هستیم، یعنی همان «آن»ِ هنری شکل می گیرد اما اگر حال سینما خوب نباشد، موسیقی هم نمی تواند کارآیی لازم را داشته باشد.
عظیمی نژاد تاکید می کند: وقتی قرار است برای سکانسی موسیقی بسازید که خوب از آب درنیامده است، موزیک خوبی هم نمی توان ساخت؛ چراکه قرار نیست موسیقی معجزه کند.
او در این زمینه به نکته ای اشاره می کند: «ما در سینما و تلویزیون بیش از اینکه به لحاظ فنی مشکل داشته باشیم، به لحاظ احساسی دچار مشکل هستیم» و توضیح می دهد: وقتی می خواهیم احساسی را از طریق صحنه ای به مخاطب انتقال دهیم که درنیامده است و با یک صحنه واقعی روبه رو نمی شویم، در چنین شرایطی موسیقی هم نمی تواند کارکرد چندانی داشته باشد؛ بهترین موسیقیدان را هم بیاورید، آهنگساز خارجی هم که بیاورید، صحنه درنمی آید. تجربه هایی از این دست بسیار داشته ایم.
عظیمی نژاد که در برنامه «پرانتز باز» رادیو نمایش صحبت می کرد، در پاسخ به اینکه در کدام کار این حس را داشته است که همه چیز برایش خوب و جذاب بوده است و طبیعتا موسیقی او هم روی اثر نشسته است؟ از فیلم «میم مثل مادر» ساخته زنده یاد رسول ملاقلی پور نام برد.
این آهنگساز یادآور شد: در «میم مثل مادر» من این تجربه را داشتم. همه چیز دست به دست هم داده بود تا آهنگساز با همه اجزا در این فیلم همراه شود.
او تصریح کرد: گاهی برای ساخت موسیقی یک صحنه، مجبورم چشم هایم را ببندم تا تصویر را نبینم. چون آن صحنه به دلیل دافعه ای که ایجاد می کند، حس من را می گیرد. گاهی هم خودم را جای شخصیت های فیلم می گذارم و موسیقی در این شرایط جزئی از فیلم می شود. ولی در بسیاری از فیلم ها بین تصویر و موسیقی فاصله وجود دارد؛ این مساله باعث می شود که شما (آهنگساز) پیوندتان با فیلم قطع شود و در نتیجه کیفیت پایین می آید. این اتفاق، خیلی اتفاق مهمی است؛ وقتی شما با فیلم همسو می شوید و خودتان را یکی از پرسوناژها می بینید و با او احساس همذات پنداری می کنید، این حالت باعث می شود که موسیقی بهتری در ساختار فیلم یا سریال ساخته شود.
عظیمی نژاد در ادامه با این پرسش مواجه شد که چه حس و حالی دارد وقتی می شنود موسیقی فیلمی که ساخته روی فیلم دیگری بدون اجازه پخش می شود؟ که چنین پاسخ داد: قطعا حس خوشایندی برایم نیست و احساس می کنم آدرس غلطی داده می شود، مگر اینکه این انتخاب درست باشد و در مفاهیم مشترک باشند که البته معمولا کم هم اتفاق می افتد و آدم به لحاظ کپی رایت و ... انقدر حرص و جوش می خورد که درست هم نمی تواند در این زمینه قضاوت کند.
این آهنگساز در پاسخ به پرسشی درباره علاقه به موسیقی فولک و اینکه این موسیقی در چیدمان ذهنی اش در کجا قرار می گیرد؟ گفت: من خیلی برای فرم ها و دسته بندی های موسیقی در کار خودم ارزشی قائل نیستم، با اینکه به آن ها علاقه دارم و درباره آنها بسیار مطالعه می کنم اما سعی می کنم در لحظه، آن چیزی که می تواند به لحاظ حسی، حسم را بیان کند، آن را استفاده می کنم. الان مرزبندی ها از بین رفته است و با هنر آزادانه برخورد می شود. بر این اساس از هر المانی که می توانم به حسم برسم، استفاده می کنم. البته موسیقی فولک خیلی واقعی است و با زندگی همسو است و لحظات واقعی زندگی ما را پوشش می دهد؛ غم، سوگواری، نغمات کار و ... در موسیقی فولک ما وجود دارد و این اجزا باعث می شود که ما احساس کنیم داریم یک فیلم می بینم. تمام حس هایی که در ساخت موسیقی فیلم به آن نیاز داریم را موسیقی فولکلور پوشش می دهد و با عوامل دیگر می توان نقاط ضعف ها را هم پوشش داد و در کنار هم، اینها مکلمل هم می شوند.
عظیمی نژاد درباره ساخت موسیقی سریال «پایتخت» هم چنین اظهار کرد: ما در «پایتخت» با خانواده ای مواجه هستیم که به شدت واقعی هستند. همه نقاط ضعف و قوت شخصیت ها را دیده ایم. آدم های «پایتخت» ما به ازای بیرونی دارند و ما در کنارشان زندگی می کنیم. این مهمترین فاکتور در سریال «پایتخت» است که همه چیز به سمت واقع گرایی پیش می رود.
او در ادامه بخش هایی از سریال «پایتخت» را مثال زد و یادآور شد: در موسیقی این سریال به دنبال مفصل های موسیقی مازندرانی با سایر موسیقی ها می گردیم. برای مثال وقتی داستان ارسطو را در چین دنبال می کنیم پی آن می گردیم که چه وجه اشتراکی بین موسیقی این کشور و مازندران وجود دارد و برای خود من هم این مسیر کشف و شهود است.
عظیمی نژاد در پایان اظهار کرد: من در سریال «پایتخت ۵» به دستاورد عظیمی رسیدم. ما منطقه ای در ترکیه داریم به نام کارادنیز که با کتولی مازندران شباهت بسیار دارد. بین موسیقی و چهره ساکنان این مناطق هم شباهت بسیار وجود دارد که بسیار برایمان عجیب بود. البته در ساختار و بستر موسیقی هر کدام از این مناطق شاخ و برگ هایی دارد که مختص آن منطقه است و آن را منحصر به فرد کرده است. روی این موضوعات خیلی می شود کار کرد.
«پرانتز باز» کاری از گروه برنامه های مستند و ترکیبی رادیو نمایش است که جمعه، نوزدهم شهریور ماه به تهیه کنندگی مارال دوستی، اجرای نیما رئیسی و با حضور علیرضا بهرامی، فرانک آرتا، نغمه دانش و بابک چمن آرا (کارشناسان برنامه) با موضوع موسیقی فیلم پخش شد.
هشدار درباره وقوع احتمالی یک ویرانی
«امروز تنها کورهای که در سالهای ۵۰ با ساختمانی زیبا و کیفیتی مطابق با استانداردهای روز برای معرفی سفال و سوزندوزی زنان بلوچ در سراوان ساخته شده بود و تا چند سال پیش همچنان روشن و دایر بود، به متروکهای میماند که به علت بیتوجهی و نداشتن متولی کارآمد رو به ویرانی است.»
این هشدار را علی مغازهای، پژوهشگر هنر اقوام مطرح می کند. او در یادداشتی از بیتوجهیهایی نوشته که پس از ثبت جهانی سفال کلپورگان به آن واقع شده است.
مغازهای در یادداشت خود آورده است:
«آذرماه ۱۳۹۶ مقاماتی از میراث فرهنگی، استانداری و فرمانداران بلوچستان و مقامات محلی لشکری و کشوری با هزار تمهید و لطایفالحیل، سازمان یونسکو را مجاب کردند که با حضور در بلوچستان ایران، برای نخستین بار یک روستا را به ثبت جهانی برسانند.در آن روز معاون میراث فرهنگی در جمع مهمانان و در حضور خبرنگارانی از رسانههای رسمی کشور که به سراوان رفته بودند، گفت: «وقتی میگوییم ثبتی انجام میشود آغاز یک ماجرا است. امروز ثبت جهانی متولد میشود و از این به بعد باید پویایی داشته باشد، دیده و شنیده شود. نامگذاری یعنی هویت داشتن و زمانی که به آن لقب میدهیم تولدی دوباره میدهیم. کلپورگان از امروز با هویت تازه و گسترده متولد میشود بنابراین آغاز یک تحول بزرگ برای این خطه خواهد بود.»به تاریخ ۲۱ آذر ۹۶، نامور مطلق در مراسم ثبت جهانی افزود: «خوشبختانه زیرساختهای جهانی شدن نیز فراوان است. ما در جلسهای که با اعضای شورای جهانی در کویت داشتیم مباحثی درباره روستای جهانی مطرح و اعلام کردم که در جمهوری اسلامی ایران در برنامه ششم توسعه مصوب شده است که هر نقطهای جهانی شود دولت موظف است زیرساختهای آن را فراهم کند. صحبتهای من با استقبال نماینده کشور هند روبرو شد و گفت: ما نیز باید این موضوع را در کشورمان پیگیری کنیم.» بماند که سایر مقامات محلی چهها که از آیندهی درخشان کلپورگان نگفتند و نبافتند اما مردان و زنان کلپورگان در آن روز تماشاچیانی بیش نبودند. مردانی که به دستور مقامات محلی با هزینهی خود اقدام به بهسازی فضای تنها کورهی پخت سفال در روستایشان کردند ولی نه پول هفتهها کارگری خود را دریافت کردند و نه توانستند بهای مواد و مصالحی را که از جیبشان برای تعمیر و مرمت و محوطهسازی ساختمان کوره تهیه کرده بودند از مسئولان میراث بستانند.همچنین زنانی که در تمام مراحل روزها و شبها پوشیده در میان چادرهای سیاهشان به امید آیندهی روشن برای فرزندانشان سفال ساختند و باز به دستور مقامات وقت میراث به مهمانان هدیه کردند ولی مهمانان و مدیران و مسئولان با سند ثبت جهانی رفتند و پشت سرشان را هم نگاه نکردند.امروز تنها کورهای که در سالهای ۵۰ با ساختمانی زیبا و کیفیتی مطابق با استانداردهای روز برای معرفی سفال و سوزندوزی زنان بلوچ در سراوان ساخته شده بود و تا چند سال پیش همچنان روشن و دایر بود، به متروکهای میماند که به علت بیتوجهی و نداشتن متولی کارآمد رو به ویرانی است و اگر هر از چندی زنان کلپورگان سفالینههای خود را در کوره میچینند، در اثر نبود نظارت بر کیفیت سوخت و حرارت و نیاز به ترمیم و نگهداری و مدیریت کوره، بیش از ۷۰ درصد تلفات و ضایعات تحویل میگیرند. حتی نخلهایی که برای خودنمایی در چند روز مراسم ثبت جهانی از بم با میلیونها هزینه به سراوان آوردند و در محوطهی کوره کاشتند همه خشکیدند و مردند. امروز دیگر آن زنانی که در خانههای خود ظروف سفال میسازند امیدی به پخته شدن دستسازهای خود ندارند. همان سفالینههایی که درست چهار سال پیش، مردانی به عنوان مدیران میراث فرهنگی ایران و استاندار و فرماندار و رییسکل و غیره با افتخار در دست گرفتند و فاتحانه عکسهای یادگاری انداختند و در ثنایش داد سخن سر دادند.
آن مهمان عالی رتبه «غدا هیجاوی» رییس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع دستی را بگویید که چه خوشباورانه در این شو و بازی خودنمایی مدیران وقت ما شرکت داشت و سرخوشانه با ابراز خوشنودی از تلاشش برای اقناع یونسکو برای ثبت کلپورگان گفت: «به عنوان عضوی از شورای جهانی خوشحالم که در این جشن بین شما هستم. کلپورگان نخستین روستای آسیا و اقیانوسیه در جهان است که ثبت شد.» راستی آقایان، بزرگان و عالیجنابان، امروز از کلپورگان خبری دارید؟ اصلاً میدانید با این کارتان همان اندک رونق سفالگری و زندگی عادی مردم آن شرقیترین دیار این کشور را هم به باد دادید؟»
سیدامیر سیدزاده مطرح کرد؛
وضعیت اکران سینما نیاز به پوست اندازی دارد
سیدامیر سیدزاده تهیهکننده سینما درباره زمان اکران فیلم «خانه شیشهای» بیان کرد: کارهای فنی این فیلم به اتمام رسیده و ما منتظر بازگشت سینماها به دوران رونق و البته مهار کرونا هستیم تا بتوانیم در فرصت مناسب آن را به نمایش بگذاریم به همین ترتیب به طور قطع «خانه شیشهای» تا پایان امسال اکران نمیشود اگر قولی که مسئولان بهداشتی مبنی بر واکسیناسیون مردم تا پایان سال داده بودند، محقق شود، احتمالاً از نوروز ۱۴۰۱ مردم به سینماها میروند. فیلم «خانه شیشهای» هم با توجه به ساختار و موضوعی که دارد فکر میکنم استقبال خوبی از آن میشود و میتوانیم آن را در ایام نوروز به نمایش بگذاریم.
وی با اشاره به مستند «پدرکشتگی» نیز اظهار کرد: این مستند به موضوع فرزندکشی در جامعه میپردازد که چندی پیش مجوزهای لازم را از سازمان سینمایی گرفتیم. در حال حاضر نیز مراحل تحقیق و نگارش آن سپری میشود. چون به تحقیقات زیاد در اقصی نقاط ایران احتیاج دارد. ما در این مستند تنها قتل بابک خرمدین را ملاک قرار ندادهایم چون در نقاط و قومیتهای مختلف ایرانی این اتفاق رخ داده و نیاز به یافتن دلایل موضوع از منظرهای مختلف است. ما با ساخت این مستند به دنبال این هستیم که دلایل جامع و کاملی را که منجر به وقوع چنین اتفاقاتی در جامعه میشود، بررسی کنیم و در صورت امکان کاری کنیم که از لحاظ فرهنگی آمار این موضوع کاهش پیدا کند.
سیدزاده توضیح داد: این مستند به مسائل فرزندکشی میپردازد، اصلاً چیزی به نام قتل بابک خرمدین در آن مطرح نیست و موضوع عام فرزندکشی را در برمیگیرد. آن خبر ابتدایی که درباره «پدرکشتگی» برجسته شد به این خاطر بود که قتل بابک خرمدین در ۴۷ سالگی رخ داد و جامعه در شوک ناگهانی این موضوع قرار گرفت، بعد که این موضوع برجسته شد اقدام به اخذ مجوزها کردیم. با توجه به همزمانی دریافت مجوزها و قتل بابک خرمدین چنین تداعی شد که این مستند قرار است به موضوع قتل آن مرحوم بپردازد در حالی که این چنین نبود.
این تهیهکننده در بخش دیگر از صحبتهایش با اشاره به وضعیت ساخت و اکران فیلمها اظهار کرد: در هر صورت برای ساخت یک فیلم پولی به آن تزریق میشود در حال حاضر متوسط هزینهها در فیلمهای لوباجت چیزی حدود یک و نیم میلیارد تومان، فیلم متوسط سه میلیارد تومان و برای فیلمهای بیگ پروداکشن چیزی نزدیک به ۲۵ میلیارد تومان هزینه میشود، اما امروزه به دلیل ترس از واگیری ویروس کرونا در سینما مردم چندان به سینماها نمیروند هرچقدر هم مسئولان بگویند ما سینماها را ضدعفونی و پروتکلهای بهداشتی را رعایت میکنیم باز ترس ناشی از ابتلاء در مردم وجود دارد ضمن اینکه تهیهکننده و سرمایهگذار در نبود مخاطب جرأت نمیکنند فیلم را روانه اکران کنند، نمیشود که فیلم را برای یک سالن خالی اکران کرد! در حال حاضر به جز «دینامیت» بقیه فیلمها مخاطبانی به اندازه پنج، شش نفر را در هر سانس شاهد هستند. پول بلیت این تعداد مخاطب حتی هزینه قبض آب و برق سینماها را نیز برآورده نمیکند.
سیدزاده گفت: من هفته پیش برای تحقیق میدانی به ترکیه رفتم و دیدم سالنهای سینمایی باز و کنسرتها به راه هستند چون واکسیناسیون آنها کامل شده است اما مردم باز هم پروتکلها را رعایت میکنند.
وی بیان کرد: در این مدت باید بخش دولتی و خصوصی اقدام به توسعه سالنهای سینمایی کنند هرچه سالنها بیشتر باشد تعداد بیشتری از فیلمها به نمایش در میآید یکی از اهداف اصلی دولت جدید باید این باشد که حتی در دورترین نقاط کشور هم سالن سینمایی داشته باشیم. باید کاری کنند که مخاطب مثل گذشته رغبت به تماشای فیلم در داخل سالن سینما را داشته باشد چون این روزها ارزانترین و مجازترین تفریح در کشور سینماست، ما که امکاناتی چون ساحل کنار دریا و… را نداریم پس باید شرایط رفتن مردم به سینماها را فراهم کنیم.
اخبار
«تنیدن»به تئاتر شهرزاد رسید
نمایشی که با صدای سجاد افشاریان روایت می شود
نمایش «تنیدن» به نویسندگی و کارگردانی رضا قنبرزاده فرید از 21 شهریور در سالن صنوبر پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می رود.
به گزارش امتیاز؛ نمایش «تنیدن»به کارگردانی رضا قنبرزاده فرید و تهیه کنندگی شیما بختیاری؛ در چهار اپیزود نوشته شده است و فضایی اجتماعی دارد.
این نمایش که از ۲۱ شهریور ساعت19:30 در سالن صنوبر پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می رود روایت چهار داستان است که ارتباط دراماتیکی به یکدیگر ندارند اما به لحاظ محتوا بسیار به هم شبیه هستند. قصه ثابتی که با صدای سجاد افشاریان تعریف میشود و تا حدودی ارتباط داستانها تلقی می شود.
بازیگران این اثر نمایشی عبارتند از: سیاوش معمارزاده. امیر حسین نراقی. نازنین میهن. علی ریاحی. رضا امینی. پدرام عزیزی.مریم جعفری. ترانه کوهستانی. مهسا محمد کاظم
نجمالدین شریعتی مطرح کرد؛
قبل از «مختارنامه» بسیاری مختار را نمیشناختند
نجمالدین شریعتی درباره اینکه در ایام محرم و صفر غیر از برنامههای معمول مداحی و سخنرانی چه رویکردی میتواند مورد توجه برنامهسازان تلویزیون واقع شود بیان کرد: آنچه که به نظرم اهمیت دارد ارتقای سطح مخاطب است چه در برنامههای رادیویی و تلویزیونی و چه در فضای مجازی یا رسانههای دیگر یا حتی رفتاری که باید داشته باشیم. این رویکرد باید در یک اتاق فکر و با حضور افرادی که خوش فکر هستند یا دغدغه دارند بررسی شود. این افراد دغدغه مند باید فکر کنند و ببینند در این ایام چه میتوان کرد که علاوه بر شوری که ایجاد میشود معرفت هم به مخاطب اضافه شود.
شریعتی با اشاره به یکی از برنامههایش در این حوزه عنوان کرد: شبی به خاطر برنامهای در باب اربعین مطالعه میکردم و دیدم این حوزه چقدر جای کار دارد و چه ظرافتها و هنرمندی هایی را میطلبد که البته به شناخت ما هم برمیگردد. اربعین ابعاد معرفتی و عرفانی بسیار بالایی دارد و اگر روی اینها کار شود به فرم آن هم میتوان رسید.
این مجری برنامههای معارفی درباره رویکرد مناسبتی نسبت به فرهنگ اربعین و عاشورا تصریح کرد: ما غالباً همه چیز را سطحی میبینیم درحالیکه اربعین یا پیامهایی که ایام محرم و صفر دارند صرفاً به یک بازه زمانی مشخص تعلق ندارد. آنها که صاحب فکر و نظر هستند چقدر در این حوزهها کار کردهاند و اگر به اینها دقت کنیم میتوان فهمید که باید از سطح فراتر رفت.
شعر مداحیها عمیق باشد
وی درباره تاثیر مداحی و اهمیت شعر گفت: یک مصداق از این فعالیتها نوحه و مداحی است ولی در همین مداحی هم اگر شعرها عمیق باشد میتواند به درک و معرفت ما کمک کند. مداحی طی زمانهای طولانی یکی از راههای معرفتی بوده و مردم سالها با این اشعار زلف گره زدهاند.
شریعتی درباره قالب سخنرانی نیز عنوان کرد: در زمینه سخنرانی هم اینکه چه کسی سخنرانی کند خیلی مهم است و فکر میکنم رسانهها باید از سطح حرکت کنند و مخاطب را به عمق برسانند.
وی در پایان اظهار کرد: اینها پروژههایی کلان و بزرگ است و خیلیها هم میگویند بودجه چنین آثاری وجود ندارد اما میتوان با همین فضا کارهایی در یک قسمت یا در ساختاری کوچکتر به تولید رساند. اصحاب امام حسین (ع) و دیگر ائمه خیلی مهجور هستند و اگر سیره آنها را مطالعه کنیم محتوایی غنی و جذاب برای تولید رسانهای در دست خواهیم داشت.
اخبار
۱۳هنرمند و یازده ایده هنری در گالری ویستا
چهارمین جایزه ویستا به مرحله نمایشگاه رسید
چهارمین دوره جایزه هنر معاصر ویستا به بخش ارائه ایده های منتخب در نمایشگاه رسیده است. این نمایشگاه از عصر ۱۹ شهریور در گالری ویستا آغاز به کار کرده است.
به گزارش امتیاز؛ یازده ایده منتخب از ۱۳ هنرمند عبارتند از: آوازه الماسی، پونه اوشیدری، آیدین باقری، مریم بهروزینیا، علیرضا خسروآبادی، امید رحیمپور، میترا سلطانی، ژوبین عبدیانی، نرگس فراهانی، سارا قاضیاسدالهی و گلاره گودرزی، آگرین لطفالهزاده و فائزه خانمحمدی.ایده های راه یافته پس از گذران چند مرحله داوری، گزینش و مصاحبه به بخش نمایشگاهی راه یافته اند. بهنام کامرانی، هنرمند تصویری و یکی از داوران جایزه ویستا برای معرفی منتخبین دوره چهارم نوشته است: « جایزه ى ویستا ( ویستا به معناى اندیشه است ) به منظور اهمیت دادن به خلاقیت و فکر هنری در بستر هنرهاى معاصر ایجاد به وجودآمده و در این چهار دوره توانسته است هنرمندان و آثارى پیشرو را به فضاى هنرى ایران معرفى و حمایت کند . انتخاب آثار ِدوره چهارم جایزه هنر معاصر ویستا این بار در شرایط خاص همه گیرى کرونا برگزار شد و از میان 126 طرح راه یافته، 18طرح براى مصاحبه مشخص شد و سپس پس از بررسی و گفتگو آنلاین ( به دلیل پاندمی بیماری کرونا) با شرکت کنندگان، 11 طرح منتخب این دوره شد. در این دوره طرح ها رشد کیفى داشت و جنبه هاى قومى و اجتماعى و محیط زیستى بیش از دیگر طرح ها دیده مى شد. هنرمندان منتخب پس از راى گیرى و بحث هاى موشکافانه انتخاب شده اند و تمامى معیارهاى طرح و نمونه تصویرى و توجیه آن را داشته اند. به نظر می رسد این دوره هم آثاری با تنوع و لهجه های متفاوت در هنر معاصر ایران به بخش پایانی راه یافته اند. « این نمایشگاه تا 9 مهرماه 1400 دایر است و علاقمندان با رعایت تمامی قوانین بهداشتی و حفظ فاصله اجتماعی می توانند 16 تا 20 از این ایده ها دیدن کنند.آیین اختتامیه و معرفی برنده جایزه ۳۰ میلیون تومانی با روشن شدن وضعیت بحرانی این روزهای کرونایی اطلاع رسانی خواهد شد.
راهیابی «شبی سیصد» به جشنواره مورد تایید اسکار در شیکاگو
فیلم کوتاه «شبی سیصد» به نویسندگی و کارگردانی محسن نجفی مهری منتخب سی و هشتمین جشنواره فیلمهای کودک و نوجوان «شیکاگو» شد.
به گزارش امتیاز، فیلم کوتاه «شبی سیصد» به نویسندگی و کارگردانی محسن نجفی مهری و تهیهکنندگی امیر مهرنیا منتخب سی و هشتمین جشنواره فیلمهای کودک و نوجوان «شیکاگو» شد. همزمان با حضور این فیلم در جشنواره «شیکاگو» پوستر فیلم نیز رونمایی و منتشر شد. جشنواره فیلمهای کودک و نوجوان «شیکاگو» قدیمیترین و بزرگترین جشنواره معتبر فیلم کودک و نوجوان در جهان و اسکار کوالیفای است که 14 تا 23 آبان ماه مصادف با 5 تا 14 نوامبر 2021 در شیکاگو برگزار میشود. فیلم منتخب این جشنواره در بخش داستانی و انیمیشن به جشنواره اسکار معرفی میشود. این فیلم کوتاه، همچنین به عنوان تنها نماینده ایران در نوزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه «آسیانا» در کره جنوبی حضور دارد.در خلاصه داستان فیلم کوتاه «شبی سیصد» آمده است: «بچهها در کنار اتوبان سعی دارند ویلاهایشان را اجاره دهند اما احسان دلش نمیخواهد برای امشب ویلایشان اجاره برود و این کار آسانی نیست...» مجید پتکی، سامیار دلجو، حامد مهراندیش، مهدی کمیلی، پرند بیگی، امیرعلی عظیمی، سیدپارسا سیدالنگی، سارا بنویدی، هانیه فرید، نیما نورورزی، کمیل پورقلی، محمدمهدی ایرانی، حسین حاجی علی و سها داداشی بازیگران این فیلم کوتاه هستند.
فهرست عوامل فیلم کوتاه «شبی سیصد» عبارتند از:
نویسنده و کارگردان: محسن نجفی مهری، بر اساس طرحی از علیرضا اسدنژاد، تهیه کننده: امیر مهرنیا، مدیر فیلمبرداری: مهدی رضایی، دستیار اول کارگردان: بهنام سلیمانی، تدوین و اصلاح رنگ: محسن نجفی مهری، صدابردار: شاهین پورداداشی، صداگذار: محمد مهدی جواهری زاده، آهنگساز: بنیامین ظریفی، طراح گریم: امیر عبدالهی، مجری گریم: نسترن گلی زاده، طراح صحنه: همایون کاشانی، طراح لباس: سهیلا عاشقی، گروه کارگردانی: ابوالفضل اعظمی و کمیل بابایی، دستیار صدا: امید کریم، دستیار اول فیلمبردار: میثم جمالو، گروه فیلمبرداری: بهزاد کردستی و حسین آصف، منشی صحنه: تهمینه مقدم، جلوه های ویژه کامپیوتری: حسین مهدوی و احسان ملازاده، مترجم: رضا نجفی مهری، طراح لوگو: متین خیبلی، طراح پوستر: محسن نجفی مهری، عکاس: علیرضا لاجورد، مشاور رسانهای: آزاده فضلی، تهیه شده در انجمن سینمای جوان لاهیجان.
نمایش فیلم «یهوا» در انجمن ارامنه جنوب روسیه
فیلم سینمایی «یهوا» به کارگردانی آناهید آباد مهر امسال در انجمن ارامنه در روستوف اون دون روسیه به نمایش در میآید.
به گزارش امتیاز، فیلم سینمایی «یهوا» در ادامه حضورهای جهانی خود، در تاریخ 26 سپتامبر 2021 (4 مهر 1400) در انجمن ارامنه در ROSTOV_ON_DON (روستوف اون دون) روسیه قطب فرهنگی جنوب روسیه به نمایش درمیآید.این فیلم سینمایی محصول مشترک کشورهای ارمنستان و ایران است که در جشنوارههای دیگری مانند مونترال، ونیز، میلولی، پالماسپرینگز، کلیوند، کوتبوس و… شرکت کرده و از دوازدهمین جشنواره فیلم انار، پانزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم زردآلوی طلایی ایروان، هفدهمین «جشنواره کینو شوک» روسیه، جشنواره فیلم نیویورک، فرانکوفون ایتالیا و … موفق به دریافت جوایزی شده است. «یهوا» نخستین فیلم آناهید آباد و محصول مشترک ایران و ارمنستان روایت داستانی است که به مسائل اجتماعی انسان معاصر میپردازد و از جمله فعالیتهای بنیاد سینمایی فارابی در حوزه تولید مشترک محسوب میشود.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9587/29084/99907
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9587/29084/99908
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9587/29084/99909
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9587/29084/99910
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9587/29084/99911
|
عناوین این صفحه
- کشف و شهود آریا عظیمی نژاد هنگام ساخت موسیقی «پایتخت»
- هشدار درباره وقوع احتمالی یک ویرانی
- وضعیت اکران سینما نیاز به پوست اندازی دارد
- اخبار
- اخبار