|
خودت را بشناس و بلند بپر!
مارک اوگدن– وقت و پول دو فاکتورکلیدی برای ساختن یک تیم فوتبال هستند و یورگن کلوپ ازماه اکتبر سال پیش که در ومبلی شاگردانش با قبول باخت 4 بر یک مقابل تاتنهام تحقیر شدند، به شیوهای منطقی از هر دوی آنها استفاده کرده است تا لیورپول را بسازد. 11 ماه از آن زمانی که یک تاتنهام با انگیزه به فرماندهی هری کین، لیورپول را در دیداری که اعتبار دژان لوورن را لکه دار کرد و عملکرد بسیاری از بازیکنان کلوپ را زیر سوال برد، گذشته اما شنبه این هفته لیورپول در بازگشت به محل تحقیر شدنش، انتقام گرفت و تاتنهام را 2 بر یک شکست داد تا روند پیروزیهای صد درصدیاش را برای حفظ صدر جدول رده بندی لیگ برتر انگلیس ادامه دهد. پس چه چیزی عوض شده است؟
یک نگاه سریع به فهرست بازیکنان تیم، نشانههای ایجاد تغییر و تحول در تیم کلوپ را به خوبی به مخاطب اثبات میکند، تیمی متفاوت نسبت به آن تیمی که فصل گذشته در ویمبلی تحقیر شد. تنها 4 بازیکن از آن بازی فصل گذشته – جو گومز، جیمز میلنر، محمد صلاح و روبرتو فیرمینو – در ترکیب اصلی لیورپول برای بازی شنبه شب مقابل تاتنهام حضور داشتند در حالی که 6 تا از بازیکنان مائوریسیو پوچتینو در هر دو بازی در ترکیب اصلی بودند.
در ظاهر تفاوت زیادی نیست اما عمیقتر که نگاه کنی، میبینی که از خط دفاعی فصل گذشته لیورپول تنها جو گومز در ترکیب اصلی این تیم مانده است، آن خط دفاعی که در آن بازی هری کین سوهان روحش شده بود. گومز که آن روز در سمت راست خط دفاعی بازی میکرد، شنبه این هفته در پیروزی تیمش در کنار فیرجیل فندایک قرار گرفت و ترنت الکساندر آرنولد و آندرو رابرتسون هم بهعنوان دو مدافع کناری بازی کردند. سیمون مینیوله درون دروازه جای خود را به همتای 66 میلیون پوندیاش آلیسون بکر داده است در حالی که لوورن، جوئل ماتیپ و آلبرتو مورنو هم همگی از آن زمان تا کنون به تدریج از ترکیب بیرون رانده شدند. امره جان و فیلیپه کوتینیو هم از آن زمان لیورپول را ترک کردهاند – فروش کوتینیو درآمدی در حدود 142 میلیون پوند داشت – در حالی که جردن هندرسون هم روی نیمکت نشانده شد و کلوپ به جای او ترجیح داد از خرید 7. 52 میلیون پوندی تیمش نبی کیتا استفاده کند.
در همین حال تاتنهام دروازهبان و کاپیتان مصدومش هوگو یوریس و ستاره انگلیسیاش دله آلی را نداشت - دو بازیکنی که اگر آماده بودند، قطعاً در ترکیب اصلی قرار میگرفتند - و دیگر شروع کنندگان بازی فصل گذشته دو تیم، داوینسون سانچس، هئونگ مین سون و سرژ اوریر هم روی نیمکت نشانده شدند اما در حالی که کلوپ توانسته تیمش را با خرید آلیسون، فندایک و کیتا تقویت کند، تنها خرید امکانپذیر پوچتینو نسبت به بازی فصل گذشته، بال تیم لوکاس مورا بود که به جای هوئنگ مین سون در ترکیب اصلی تاتنهام قرار گرفت. لیورپول نسبت به تیمی که کمتر از 12 ماه پیش در ومبلی تسلیم شده بود، متفاوت به نظر میرسید و بازی میکرد اما کلوپ در این مدت 245 میلیون پوند خرج کرده است در حالی که پوچتینو تنها 23 میلیون پوند برای خرید لوکاس هزینه کرد که تنها خرید او در سال 2018 بود. پس کلوپ نه تنها زمان کافی برای تغییر دادن لیورپول تحت هدایتش داشته بلکه بودجهای بالغ بر 10 برابر بیش از بودجه پوچتینو داشته تا تیمش را به یک مدعی واقعی قهرمانی در لیگ برتر تبدیل کند.
با این حال پیروزی لیورپول در روز شنبه این هفته و تثبیت جایگاهش در صدر جدول فراتر از مسائل مالی است. کلوپ ضعفهای تیمش درون دروازه و خط دفاعی را شناسایی کرد و آنها را با سرمایهگذاریهای خردمندانه روی آلیسون و فاندایک برطرف کرد اما در حالی که کلوپ و لیورپول از ماه اکتبر سال پیش وضعیت خوبی داشتهاند، تاتنهام پسرفت کرده چون در جا زده است. کمبود مهره در این تیم حالا دارد مشهود میشود و این به دلیل عدم سرمایهگذاری برای تقویت تیم طی 12 ماه گذشته و قبل از آن است. بازسازی ورزشگاه وایتهارت لین بدون شک دارد روی قدرت مالی باشگاه برای عرض اندام در بازار نقل و انتقالات تأثیر میگذارد اما تبعات آن کمکم دارد بروز پیدا میکند. بدون یوریس و آلی، تاتنهام تیم همیشگی نیست و تلاش کین برای بازگشت به فرم ایدهآل هم کلی از قدرت خط حمله تاتنهام را گرفته است. درست است که روبهرو شدن با تاتنهامی که بهترین بازیکنانش را در میدان داشته باشد، برای هر حریفی انگیزه کافی است که با قویترین ترکیب ممکن به میدان برود اما در طول یک فصل با وضعیت فعلی تاتنهام چند بار ممکن است که چنین اتفاقی در لیگی طولانی یا جامهای حذفی رخ دهد؟
لیورپول الان نسبت به یک سال پیش تیم پرمهرهتری دارد اما کیفیت بازیاش هم بالاتر است. یک خرید تابستانی دیگر، ژردان شکیری برای این بازی روی نیمکت نشست و بازیکنانی مانند هندرسون و دانیل استوریج هم کنارش نشسته بودند. لیورپول احساس سرزنده بودن دارد و سرزنده هم هست اما تاتنهام دارد به تیمی متوقف شده و قابل پیشبینی تبدیل میشود. شاید این فقط آزمون و خطاهای ابتدای فصل باشد نه چیزی بیشتر اما این دو تیم از ماه اکتبر سال پیش در جهات متفاوتی قدم برداشتهاند و لیورپول بدون شک آن تیمی بوده که در مسیر پیشرفت حرکت کرده است. لیورپولیها از وقت و پولشان استفادهای خردمندانه کردهاند اما این موضوع درباره تاتنهام صدق نمیکند.
هدیه تولد یارمولنکو به پلگرینی: اولین پیروزی
جاناتان ویلسون- در شرایطی که وستهم در آن قرار دارد هر بردی مهم است، به خصوص اینکه اولین پیروزی آنها در فصل جدید لیگ برتر، مقابل اورتون در گودیسون پارک، باعث شد تا در روز تولد 65 سالگی مانوئل پلگرینی چکشها از رده بیستم جدول جدا شوند و به بدترین شروع خودشان در تاریخ باشگاه تن ندهند.
با اینکه بخشی از این پیروزی به خاطر نمایش بسیار ضعیف میزبان به دست آمد، اما درخشش آندری یارمولنکو، خرید تابستانی وستهمیها نشانههایی امیدوارکننده برای ادامه فصل با خودش به همراه داشت. یارمولنکو هم مثل دیگر وینگر اوکراینی همنسل خودش، یوِن کونوپلیانکا، پدیدهای بود درخشان که مدام حرف از پیوستنش به تیمهای بزرگ اروپایی میرفت. اما در نهایت این اتفاق دیرتر از آنچه باید رخ داد، پدیدهای که میتوانیم از آن به عنوان «الگوی ویلیام کاروالیو» نام ببریم.
اما نمایش دیروز او در گودیسون پارک نشان داد شاید زمان برای یارمولنکو، آنطور که به نظر خیلیها میآمد، به پایان نرسیده. ستاره سابق دینامو کیف بعد از پیوستن به بوروسیا دورتموند دوران ناموفقی را طی کرد، اما شاید زندگی دوباره او، این بار در لندن و لیگ برتر بتواند باعث احیایش شود و در نهایت خریدی موفقیتآمیز، با قیمت 22 میلیون پوند، برای وستهمیها به شمار آید.
اورتون، تیمی که بیش از بقیه تیمهای لیگ برتر باید از خطر یارمولنکو خبر داشت، چون خود او بود که نقشی کلیدی در پیروزی 2-5 دینامو کیف در یوروپا لیگ برابر آبیپوشان مرسی ساید در سال 2015 بازی کرده بود، دیشب دو گل ساده به وینگر جدید وستهم هدیه داد. البته یارمولنکو همیشه هافبکی گلزن بوده. او در شش فصل پیاپی برای دینامو مرز 10 گل را رد کرد و آمارش برای تیم ملی هم تقریبا هر دو بازی یک گل بوده. اما گلزنیهای یارمولنکو بعد از ترک کیف به شدت افت کرد.
یارمولنکو فصل پیش برای بوروسیا دورتموند فقط سه گل زد و البته نباید فراموش کنیم او از ژانویه به بعد با مصدومیت دو ماههای که نصیبش شد فقط دو بار به زمین رفت. در ضمن دورتموند در این دوران در کل شرایط متعادلی نداشت.
قرار گرفتن وینگر بلند قامت اوکراینی وستهم در ترکیب اصلی یکی از شش تغییری بود که پلگرینی نسبت به شکست خانگی مقابل ولوز در تیمش ایجاد کرده بود. دیگر بازیکن کلیدی وستهم در جریان این پیروزی حیاتی دکلن رایس بود که ارتباطی خوبی بین خط دفاعی و خط میانی تیمش برقرار کرد.
اما پیروزی در گودیسون پارک به هیچ وجه به معنای پایان مشکلات وستهم نیست. خط دفاعی تیم پلگرینی در این بازی استحکام لازم را، به خصوص روی ارسالها و توپهای هوایی نداشت. اگر گیلفی سیگردسون، عمر نیاس و جنک توسون با دقت بیشتری ضربات آخرشان را زده بودند شاید وستهم در این بازی حتی به یک امتیاز هم نمیرسید. اما به هر سو این نتیجهای بسیار مهم برای پلگرینیای بود که سابقه قهرمانی در لیگ برتر با منچستر سیتی را دارد. اگر وستهم اورتون را شکست نمیداد، با توجه به دو بازی آیندهاش مقابل چلسی و منچستر یونایتد با احتمال وحشتناک هشت شکست پیاپی در هشت بازی اول فصل روبرو میشد.
استراتژی مونچی: فروش ستارهها، تقویت تیم
ریچارد هال
هواداران رم دیروز در استادیوم نیمه خالی الیمپیکو بعد از تساوی تیمشان با کیوو بازیکنانشان را هو کردند. این نارضایتی صرفا اما به خاطر از دست دادن پیروزی ساده ۲-۰خانگی و عوض کردنش با تساوی ۲-۲ نبود، بلکه ریشه در مسئلهای عمیقتر دارد.
بعد از شکست برابر میلان، همین هواداران از باشگاهشان انتقادی شدید کردند، باشگاهی که از نظر آنها صرفا دنبال درآمد بیشتر، با فروش بهترین بازیکنانش است، تا جنگیدن برای فتح عناوین. از منظر این هواداران این روند از زمانی شروع شد که مونچی، تابستان دو سال پیش از سویا راهی رم شد تا نقش مدیر ورزشی جدید این باشگاه را بازی کند.
بعد از پیوستن مونچی به رم آنها در طول دو تابستان ستارههای خودشان یعنی محمد صلاح و الیسون بکر که در اوج بودند را فروختند. در این تابستان در ضمن مونچی حکم فروش دو تا از محبوبترین بازیکنان را رم را هم صادر کرد، راجا ناینگولان و کوین استروتمن. این فروشها بود که هواداران جالوروسی را به شدت خشمگین کرد، هوادارانی که اعتقاد ندارند تیمشان با این استراتژی به جایی خواهد رسید.
اما واقعا استراتژی مونچی در رم چیست؟ یا اتهامی که هواداران بهش میزنند صحیح است؟ در ابتدای فصل قبل ارزش اسکواد رم ۳۲۷.۶ میلیون یورو بود. این ارزش در ابتدای این فصل ۴۱.۶ میلیون یورو بالا رفته و این حقیقت نشان از پیشرفت اسکوادشان میدهد. مشکل هواداران رم اما اینجاست که دیگر بزرگان سری آ در همین مقطع ارزش اسکوادشان را بسیار بالاتر بردهاند: یوونتوس (۲۲۸ میلیون یورو)، اینتر (۲۰۳ میلیون یورو)، ناپولی (۱۴۰.۷ میلیون یورو) و میلان (۱۲۸ میلیون یورو). حتی لاتزیو، رقیب همشهری رمیها هم در این بازه زمانی ارزش اسکوادشان را ۱۱۸ میلیون یورو بالاتر بردهاند.
بنابراین رمیها از نظر قیمت کلی بازیکنانشان در رده پنجم سری آ قرار میگیرند. اما شاید صرفا استناد به این اعداد برای درک درست از پروژه مونچی درست نباشد. استراتژی سنتی اکثر باشگاهها در بازار نقل و انتقالات بدین ترتیب است که اگر مثلا بهترین مدافع تیم ۲۰ میلیون قیمتش است، برای پیشرفت اسکواد باید مدافعی گرانقیمتتر خرید. خرید کریستیانو رونالدو و انتقال گونزالو هیگوایین به میلان نشانههایی بارز از این استراتژی هستند. حتی حفظ کردن مائورو ایکاردی و کالیدو کولیبالی و سرگی میلینکوویچ-سوویچ توسط اینتر و ناپولی و لاتزیو هم پیروی از همین راه هستند.
ایده مونچی اما کاملا بر خلاف این دید سنتی است. او اعتقاد دارد اسکواد باید به صورت تیمی پیشرفت کند، نه با خرید یک یا دو ستاره. از نظر مونچی هیچوقت نباید بازیکنی خرید که قیمتش بالاتر از میانگین ارزش بازیکنان تیم باشد. در حال حاضر ارزشمندترین بازیکنان رم کاستاس مانولاس (۴۰ میلیون یورو) و استیون انزونزی و الساندرو فلورنتزی (هر دو ۳۰ میلیون یورو) هستند. پس فاصله بین نفر اول با نفر سوم تنها ۱۰ میلیون است. اما برای مثال در یوونتوس ارزشمندترین بازیکن ۱۱۰ میلیون یورو قیمت دارد، در حالیکه این عدد برای سومین نفر در این فهرست ۶۵ میلیون است. اینتر هم ارزشمندترین بازیکنش ۹۵ میلیون یورو است و سومینش ۴۵ میلیون.
به علاوه میانگین ارزش بازیکنان اسکواد رم ۱۴.۲میلیون یورو است. یعنی مانولاس به عنوان گرانقیمتترین آنها تنها نزدیک ۲۶ میلیون بالاتر از میانگین است. اما در یوونتوس پائولو دیبالا به عنوان ارزشمندترین بازیکن ۷۸ میلیون یورو با میانگین ارزش بازیکنان اسکواد فاصله دارد.
در دیدگاه مونچی بازیکنانی که خیلی زود از میانگین ارزش اسکواد بالاتر میروند فروخته میشوند، مثل صلاح و الیسون. بازیکنانی که از این میانگین پایینتر میافتند هم دیگر جایی در باشگاه نخواهند داشت، مثل جرسون و مکسیم گونالون. بازیکنانی که جای پیشرفت بیشتر را ندارند هم فروخته میشوند، مثل ناینگولان و استروتمن. و تمام این بازیهای مالی و نقل و انتقالات در جهت درست کردن تیمی که فاصله بازیکنانش با هم کم است و با هم قرار است پیشرفت کنند پیش میرود.
بدین ترتیب اگر جیمز پالوتا (مالک رم) و مونچی باشگاه را ترک نکنند و این پروژه ادامه پیدا کند من پیشبینی میکنم جالوروسی در سه سال آینده بدل به دومین قدرت اصلی سری آ خواهد شد. شاید فکر کردن به این آینده روشن در حال حاضر برای هواداران رم سخت باشد. آنها روزهای خوبی را سپری نمیکنند، اما نباید فراموش کنند پای آدم فقط وقتی درد میگیرد که به سوی مقصدی دور دست حرکت میکند.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3878/15281/56150
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3878/15281/56151
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3878/15281/56152
|
عناوین این صفحه
- خودت را بشناس و بلند بپر!
- هدیه تولد یارمولنکو به پلگرینی: اولین پیروزی
- استراتژی مونچی: فروش ستارهها، تقویت تیم