|
گالری گردی در پایتخت؛
«ساسپریا» شیرین میشود
«بنگ بنگ تا پیروزی» در طراحان آزاد
گالری های پایتخت در نیمه مردادماه ۹۸ برنامه های خود را همچنان پرشور ادامه میدهند؛ برنامه «صد اثر صد هنرمند» که به همت لیلی گلستان هر سال در تابستان برگزار میشود هفته آینده نیز ادامه خواهد داشت.
همچنین یازدهمین نمایشگاه عکس های برتر سال «دوربین.نت» که از روز جمعه ۱۱ مردادماه در فرهنگسرای نیاوران افتتاح شد تا ۲۵ مرداد برپا خواهد بود.
علاوه بر این، در نیمه مردادماه شاهد افتتاح تعدادی نمایشگاه هنری هستیم که برخی از افتتاحیه آنها را در ادامه برمیشمریم.
گالری شیرین
شیرین ۱
نمایشگاه انفرادی نقاشی امیر راهساز با عنوان «ساسپریا» از جمعه ۱۸ مردادماه در گالری شیرین به نشانی خیابان کریمخانزند، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، پلاک ۵ آغاز به کار می کند.
در بیانیه این نمایشگاه آمده است:
«از درون سیاه آهنی آهی میکشم و صدایم در وجودم انعکاس مییابد
آخ یادم رفته که بزرگ شدهام و دیگر این سیاه به کار بازیم نمیآید
جز آهم نمیتوانم به بیرون بجهم
گیر کردهام..... گیر کردهایم...
چند وقت است که اینجایم؟
یک روز؟ یک ماه؟ یک سال؟ یک قرن؟
همیشه تا ابد...
و باز بویی از کودکی مشامم را از آن سیاه آهنی پر میکند.
مادرم فریاد میزند نزدیک نشووو کثیف میشوی
ابوالهول میآید و من پشت سیاه آهنی قایم میشوم.
من هنوز قایم شدهام
همیشه تا ابد...
آه ...»
شیرین ۲
نمایشگاه انفرادی حجم الهام خاکپاش با عنوان «شبه مجسمه» در همین روز در گالری شیرین ۲ گشایش مییابد. در بیانیه این نمایشگاه آمده است: « ما در دنیایی زندگی میکنیم که همه چیزش شبه است، هنرش شبه هنر، اقتصادش شبه اقتصاد، آموزشاش شبه آموزش، تعالیمش نجات بخش نیست ذهن را رهایی نمیبخشد به آن قفل میزند...
محبتش شبه محبت، یاریاش شبه یاری، لذتش شبه لذت، سخن گفتنش شبه کلمه، انسانیتش شبه انسانی، بودن در آن شبه بودن و در یک کلمه حیاتش شبه زندگی و شبه واقعیست، کدام روح و جان در این دنیایی که همه چیزش یک شبه وجود ناجور است میتواند ببالد؟ کدام مجسمه میتواند از جنس اصل باشد و روح را ارتقا بخشد؟!»
گالری طراحان آزاد
«بنگ بنگ تا پیروزی» عنوان نمایشگاه انفرادی نقاشی قاسم لطفی است که از جمعه این هفته در گالری طراحان آزاد واقع در خیابان ولیعصر (عج)، خیابان فتحی شقاقی، میدان سلماس، پلاک ۵ گشایش مییابد.
گالری اعتماد
گالری اعتماد ۱ جمعه ۱۸ مردادماه منتخبی از آثار و نمایشگاه های قبلی خود را به نمایش خواهد گذاشت. گالری اعتماد ۱ در میدان هفت تیر، مفتح جنوبی، بن بست شیرودی پلاک ۲۵ قرار دارد.
گالری اُ
نمایشگاه گروهی چیدمان «فاصله» با نمایش آثاری از آرفه آراد، مریم اشکانیان، آریا تابندهپور، مهدی دندی، مهسا کریمیزاده، مهسا مرسی و پیام مفیدی در گالری اُ به نشانی خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک ۱۸، طبقه اول افتتاح می شود.
گالری زیرزمین دستان
نمایشگاه انفرادی نقاشی علی رضوی با عنوان «اشکال دینامیک» از جمعه ۱۸ مردادماه در گالری زیرزمین دستان واقع در خیابان فرشته، خیابان بیدار، پلاک ۶ برگزار می شود.
گالری محسن (منفی یک)
نمایش سه نفره حجم، چیدمان و چاپ دستی عماد انوشیروانی، آزاده باربد و امید مهدیزاده از جمعه این هفته به مدت دو هفته در گالری محسن به نشانی ظفر، خیابان ناجی، خیابان فرزان، کوچه نوربخش، بلوار مینای شرقی، پلاک ۴۲ گشایش می یابد.
نمایش سه نفره عماد انوشیروانی، آزاده باربد و امید مهدیزاده شامل سه پروژه مجزا با سه رویکرد متفاوت است که هریک به مقولههایی چون ابدیت تکرار، تراکم و فزونِ شهری میپردازند؛ انگار این شهر با مصداقهایش شناخته میشود نه با مفاهیم: پلهای انبوه، سازههای ناتمام، ساختمانهای بدمنظر بالایههای چرک، تکرار و ازسرگیریها.
عماد انوشیروانی عموما با چیدمانهایش چرخهای میسازد که در عین پویایی متضمن مفهوم سکون و تکرارند. «تشییع یک، دو یا سه جنازهی احتمالی» دستگاهی گرفتار ِدور باطل است که عکسهای مربوط به مراسمهای گوناگون تشییع جنازه را بر روی خود مکررا نمایش میدهد. این سازهی مثلثیشکل در هیات یک شی ابدی، مفهومی فانی را متذکر میشود که هرروزه و اجتنابناپذیر است.
آزاده باربد در سناریوی نقاشی و حجم «زیستگاه» بهنوعی دوپیکره دور و نزدیک/ملموس و ناملموس شهر را نمایش میدهد. ویژگی این مجموعه همچون پروژههای شهری، دارای یک فرایند است با مدیومهای مختلف در تولید و ساخت که طی زمان شکل گرفته و هنوز متوقف نشدهاند. تغییر کالبدی مکانِ زندگی انسانها که از تبعات توسعه شهرها و تغییر بافت و ریخت فضای سکونت است روندی ناپایدار دارد که گاه متوقف میشود و گاه صعود مییابد. در پیکره ساختوساز آجر و بتون و توسعهی شهری، زمان یک متغیر «ناپایدار» است. نقاشیهای «زیستگاه» سه نمای شهری با رنگهای پختهاند اما سازهها و بناهای نقاشیشدهشان در حلقه تکرار و خامی گرفتار آمدهاند. باربد که مجسمهسازی خوانده در نقاشیهایش رد اهمیت پیکر و ساختار را به جا گذاشته و در حجمهایی که ارائه میدهد، اهمیت زیرساخت را.
امید مهدیزاده در مجموعه «قبح» با حجمها و چاپفلزهای زمخت اما پرجزییاتش طعنهای کنایهآمیز به بیهودگی انبوهسازیهایی شهری میزند که منافع سازندگانش بر بسترسازیهای درست و سنجیدگی امر ارجحیت یافته است. فزون شهری با پیکربندی و توسعهی مداوم اما پراکنده و بیسامانش مفهوم مکان و زمان را تحت تاثیر قرار داده؛ گردنکشی سازههای بلند، نیمهکاره و بدنما که محصول کجسلیقگی و بیخردی است. چاپهای فلز این مجموعه چشماندازهایی از شهرند که لایهای خام و زنگزده بر رویشان نشسته و درخشندگیشان را سلب کرده است. در کنار این چاپها، سازههایی ناپایا ایستادهاند که هسته آنها از داخل تخریب شده و دیر یا زود فرو میپاشند.
گالری کانسپت استور اردیبهشت
نمایشگاه گروهی طراحی، نقاشی و حجم «سه در سه» از جمعه ۱۸ مردادماه در کانسپت استور اردیبهشت به نشانی خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک ۱۸، طبقه دوم آغاز به کار می کند. در بیانیه نمایشگاه «سه در سه» آمده است: «این نمایشگاه عنوان پروژهایست از گالری اُ با هدف معرفی هنرمندان جوان و نوظهور که سومین دوره خود را تابستان امسال برگزار میکند. این برنامه شامل ۴ نمایش و هر نمایش شامل ۳ نمایش انفرادی است که هریک به مدت ۱۰ روز ادامه خواهد داشت. هریک از هنرمندان انتخاب شده برای این برنامه در فضایی جداگانه در پلتفورم اردیبهشت آثار خود را به نمایش میگذارند. اولویت برگزارکنندگان این برنامه در انتخاب هنرمندان، اصالت آثار، استعداد و آتیهدار بودن افراد و همچنین توانایی آنها در استفادهی بهینه از فضای کوچکتر اختصاص داده شده به آثارشان است.
هنرمندان منتخب دوره سوم در سال ۱۳۹۸، در حوزههای طراحی، نقاشی و مجسمهسازی فعالیت میکنند. به طور کلی، این پروژه نگاهی ویژه به نسل جوانی از هنرمندان ایرانی ارایه میدهد که در مراحل اولیه حرفهی هنری خود هستند. پرداختن و معرفی هنرمندان جوان و نوظهور همواره یکی از هدفهای اصلی گالری اُ از ابتدا تا به امروز بوده است، با این برنامه امید داریم طیف بیشتری از بازدیدکنندگان را مخاطب قرار دهیم و در عین حال از گروههای وسیعتری از هنرمندان حمایت کنیم.»
علیرضا تابش:
جشنوارهها از سکوهای مهم عرصه دیپلماسی فرهنگی هستند
علیرضا تابش، دبیر سی و دومین جشنواره بین المللی فیلمهای کودکان و نوجوانان، روز گذشته مهمان برنامه «اینجا اصفهان» بود.
به گزارش امتیاز؛ او در این برنامه ضمن تشریح برنامههای این دوره از جشنواره به حضور پرتعداد مهمانان خارجی در جشنواره اشاره کرد و گفت: با همه مشکلاتی که دشمنان ایران در بخش بینالملل برای کشور ما ایجاد کردند هنرمندان پنج قاره جهان حدود ۱۲روز دیگر وارد اصفهان خواهند شد و آثار خود را به نمایش خواهند گذاشت.
وی در بخش دیگری از صحبتهایش با بیان اینکه فیلمها در بخشهای مختلف ارزیابی و به رقابت میپردازند، بیان کرد: اصفهان به عنوان شهر تاریخی در سپهر فرهنگی ایران، کمک نهادهای مختلفی از جمله شهرداری و شورای شهر را جذب کرده است تا شاهد برگزاری جشنواره خوب در یکی از شهرهای تاریخی کشور باشیم.
دبیر سی و دومین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان، با تاکید بر اهمیت جشنوارههایی که در کشور برگزار میشوند اظهار کرد: جشنوارههای بینالمللی در کشور ما یکی از سکوهای مهم در عرصه دیپلماسی فرهنگی هستند؛ از این رو در اصفهان مجال و فرصتی پیش آمده تا هنرمندان به بیان ایدههای ناب خود در عرصه هنرهای تصویری بپردازند.
تابش اضافه کرد: در جشنواره سیودوم رویکرد اصلی تولید کارگاهها و پنلهای مشترک میان کشورها است و ثبتنامهای لازم به عمل آمده است که امیدواریم در این حوزه، خبرهای خوشی را طی روزهای آینده و زمان برگزاری جشنواره، بشنویم.
وی یادآور شد: از آنجایی که اصفهان به عنوان استان معین مناطق سیل زده، اقدام به کمکرسانی کرده بود، شعار جشنواره سیودوم و همچنین مبنای پوستر جشنواره رویای کودکان سیل زده است. همچنین در این دوره به کودکان این مناطق سیل زده ادای احترام خواهیم کرد و نمایشگاه عکسی با موضوع کودکان سیل زده برپا خواهد شد.
دبیر سی و دومین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان، در پایان اظهار کرد: قرار بر این شده برای کودکان سیل زده برنامههای شادی داشته باشیم و با سیستم سینما سیار، کودکان سیل زده را با جشنواره بینالمللی فیلم کودک و نوجوان همراه خواهیم کرد.
جانشین مسئول سازمان بسیج مستضعفین:
آماده رویارویی با هنرنماهای سلبریتی هستیم
به گفته روابط عمومی سازمان بسیج هنرمندان کشور، سردار سپهر جانشین فرمانده سازمان بسیج مستضعفین کشور در اختتامیه دوره توانمندسازی کانون های ادبی هنری سازمان بسیج هنرمندان سراسر کشور که چهارشنبه شب شانزدهم مردادماه در تالار تربیت مشهد برگزار شد، توضیح داد: در جمهوری اسلامی معنویت و سیاست به هم گره خورده است و این رمز تربیت اسلامی ماست که پیامبر اکرم (ص) برای ما به یادگار گذاشته است. کسی که به یاد وقایع تلخ و شیرین مردم در روزگار شعری میسراید و یا طنزی مینویسد نشان از پیوستگی امور معنوی سیاسی و اجتماعی دارد.
جانشین فرمانده سازمان بسیج مستضعفین کشور با اشاره به سهم بالای هنر و هنرمندان در چهل سال مقاومت و ایستادگی ملت شریف ایران افزود: هنرمندان ما با انعکاس تصاویر ایثار و مقاومت مردم و نیز تولید شعارهای انقلابی هیجان انقلابی را در بین مردم خلق کردند. در زمان دفاع مقدس شاهد اوج فیلمسازی و رجزخوانی و دیگر تولیدات هنری هنرمندان بودیم که این تولیدات تاثیرش از هزاران کلاس درس بیشتر بود به طوری که در شب عملیات با چند بیت شعر و رجز، رزمندگان با اقتدار به خط مقدم میزدند و دشمن را تسلیم اراده قدرت خود میکردند.
سردار سپهر با اشاره به حقایق و وقایع تاریخ تاکید کرد: این کار شما هنرمندان را می طلبد تا تجارب و وقایع تاریخ به دانش تبدیل گردد و در دانشگاهها تدریس شود. غرب از طریق هالیوود و فضای رسانهای دنیا را متوجه آرمانهایش میکند و با هنر ،جنایات خود را میپوشاند یا خباثتهای جدیدی بر مردم تحمیل کرده و با هنر استکباری و صهیونیستی خود اعتقادات و باورهای مردم را به تسخیر خود در میآورد. جانشین فرمانده سازمان بسیج مستضعفین کشور در بخش دیگر سخنان خود بیان کرد: مدیریت جهادی زمانی مفهوم پیدا میکند که با امکانات کم مقاومت کنیم همانطور که هشت سال جنگ تحملی با وجود امکانات بسیار کم ولی با مدیریت جهادی به خوبی مدیریت شد. امروز بیشتر مشکلات ما ناشی از موانع داخلی است که گاهی از سوی دوستان و اطرافیان ما ایجاد میشود وگرنه تکلیف دشمن مشخص است. ما باید با مدیریت جهادی موانع را رد کنیم و یا اینکه راه جدیدی ایجاد کنیم.وی بسیج را مادر و صاحب انقلاب عنوان کرد و گفت: بسیج پیشتاز و متولی عملی کردن گام دوم انقلاب است. روزی انگلیس در عزل و نصب مسئولین کشورمان دخالت میکرد اما در آزاد کردن کشتیشان به غلط کردن افتاده است. ما باید با ابزار هنر خدمات شایسته بسیج را در سطح بین الملل نشان دهیم. ما نیازمند هنرمندان انقلابی هستیم تا در مقابل هنرنماهای سلبریتی که در میدان دشمن صف کشیده بایستیم و اهداف شومشان را خنثی کنیم. سردار سپهر داشتن نظام مشخص و قوانین را از الزامات بسیج هنرمندان دانست و گفت: آمادگی این را داریم که هر قانونی که بسیج هنرمندان به آن نیازمند است را به تصویب برسانیم.
اخبار
از مرضیه برومند تا ایرج طهماسب
مربیان کارگاههای ایده المپیاد فیلمسازی معرفی شدند
اساتید کارگاههای ایده، کار مربیگری نوجوانانی را که ایدههای آنها در سومین المپیاد فیلمسازی پذیرفته شده را بر عهده دارند.
به گزارش امتیاز, تیم منتورینگ کارگاههای ایده این دوره از جشنواره معرفی شدند. بر این اساس مرضیه برومند، پوران درخشنده، رسول صدرعاملی، وحید نیکخواهآزاد،علیاکبر قاضینظام، کامبوزیا پرتوی، ایرج طهماسب، ابوالفضل جلیلی و عبدالله علیمراد به عنوان مربیان کارگاههای بخش ایده سومین المپیاد فیلمسازی معرفی شدند. این اساتید، کار مربیگری ۶۵نفر از نوجوانانی را که ایدههای آنها در این رویداد پذیرفته شده، در قالب کارگروههای ۹ گانه بر عهده خواهند گرفت و به مدت ۱۰ ساعت آنها را آموزش خواهند داد. طرحهای تولید شده در کارگاههای «ایده پردازی» پس از ارائه در جلسه پیچینگ مورد حمایت تهیهکنندگان حاضر در این نشست قرار میگیرند. سومین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران ۲۶ تا ۳۰ مرداد ۱۳۹۸ در اصفهان برگزار میشود.
سعید آقاخانی؛
باغت آباد...
به گزارش امتیاز؛ کار کودک به نسبت گذشتههای دور و نزدیک، از کمیت کمتری برخوردار است و این اتفاق چندان شامل حال حضور داشتن یا نداشتن سلبریتیها نمیشود. فضای سینمای امروز ما در کل به نسبت زیادی دستخوش تغییراتی شده است. متاسفانه طی این سالها، وجه مادی سینما و فیلمها بیشتر مورد توجه تهیهکنندهها قرار گرفته است. موضوعی که خود سبب شده تا کمتر تهیهکنندهای به سمت کار کودک معطوف شود. علت آن هم در این است که آثار مرتبط با حوزه کودک و نوجوان با توجه به شکل اکران و مشکلات دیگری که در پروسه تولید اینگونه آثار رقم میخورد، عمدتا در گیشه موفق نخواهند بود و به همین دلیل، طبیعی است که کسی به دنبال آن نمیرود یا دستکم کمتر حضور پیدا کند. حامیان دولتی هم که وجوه فرهنگی سینما برای آنان اهمیت دارد، در کنار این مهم در این سالها بیشتر تلاش میکنند که پشت فیلمهایی باشند که بتوانند با هزینههای آنها که این روزها هم همه میدانیم کم نیست، بایستند.
با همه حضورم در کارهای جدی و کمدی باید بگویم، شخصا خیلی به کار کودک علاقه دارم و طی سالیان گذشته، در کارهای تلویزیونی بسیاری به کار کودک مشغول بودم، اما باید اعتراف کنم که طی این سالها، پیشنهاد کار کودک چندانی نداشتم. البته سال گذشته در یک فیلم کودک به کارگردانی آقای «علی براتی» بازی کردم که نمیدانم آیا در جشنواره کودک امسال حضور دارد یا خیر.
خالی از لطف نیست که اشارهای هم به خود جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان و نقش آن در ارتقای سینمای کودک داشته باشم. خوشبختانه باید بگویم جشنواره کودک و نوجوان که به میزبانی شهر تاریخی و دیدنی اصفهان برگزار میشود، طی تمامی این سالها دچار معضلات جشنوارههای دیگر نشده است و همچنان اعتبار و هویتش بر اساس توجه و حمایت از سینمای کودک تعریف میشود. جشنوارهای که با انتخاب آدمهای درست، به آنان انگیزه و اعتبار میدهد. این چیزی است که متاسفانه در جشنوارههای سینمایی دیگر کمتر شاهد آن هستیم یا بعضا اصلا نمیبینیم. اغلب آنها اعتبار چندانی ندارند و با توجه بیمورد به سلبریتیهای عرصه بازی و کارگردانی و . . . تلاش میکنند با تبلیغات به جشنوارهشان اعتبار دهند؛ حتی شده با اعطای جوایز متعدد در یک رشته سعی میکنند برای خود اعتباری دست و پا کنند. در مجموع درباره جشنوارههایی با این هزینههای هنگفت معتقدم که یک دِه آباد، بهتر از صد تا دِه خراب است. ای کاش جشنوارههای ما به همان جشنوارههای اصیل مانند کودک محدود میشدند. به اعتقاد من جشنواره فجر، جشن منتقدان، جشنواره فیلم کوتاه و . . . در کنار جشنواره فیلم کودک میتوانند آئینهای تمامنما برای دیگر جشنوارههای سینمایی کشورمان باشند.
صدف فاطمی؛
سینمای کودک و نسل اپ
به گزارش امتیاز؛ برای دهه شصتیها همهچیز طور دیگری بود؛ از کودکیشان که بوی جنگ و باروت میداد و لالاییهای شبانهای که در صدای بمب و موشک گم میشد تا دلشوره رسیدن به صف نفت و نان و سالهایی که به انتظار قبولی در دانشگاه گذشت. نوبت به نوستالژی صدا و تصویر هم که میرسد، باز میدان بازی دهه شصتیها قواره دیگری دارد. سینمای دهه شصتِ کودک و نوجوان، بیشتر از اینکه پُر از نمایشهای جذاب روی پرده نقرهای باشد، مثل معجزه است؛ اعجازی که روزگار عجیب اهالی آن دهه را پُر از خاطرات مختلف کرده. یادگارهایی از آن دوران که هیچگاه دستخوش افول نشدهاند و هنوز بعد از گذشت سالها معتبرند. کودکان و نوجوانان دهه شصتی بهواسطه سینمای معجزهگر آن دوران، کودکیشان را در «شهر موشها» گذراندند و با «کپل» بزرگ شدند. غم دوری از خانه و امید بازگشت به آغوش خانواده را با «گلنار» مزهمزه کردند و با «دزد عروسکها» سلولهای ترس آمیخته با هیجان در وجودشان مور مور شد. با «گربه آوازخوان» گونههایشان تر شد و با «پاتال و آرزوهای کوچک» فهمیدند زندگی فقط در رویاهای ممکن خلاصه نمیشود و مرز آرزوهای انسان خطی نامرئی دارد؛ خطی که تا ناکجای آرزوهای محال میتواند قد بکشد. حالا پای حرف هر کدام از آدمهای آن نسل که بنشینیم، مُشتی خاطره دارند از دیدنیهای سینمای دهه شصت! هر چند بسیاری از دستاندرکاران سینمای کودک و نوجوان، دهه شصت را نقطه اوج عمر چهار دههای این حوزه میدانند، اما بیانصافی است اگر آثار دهه هفتاد را نادیده بگیریم و از نمونههای موفقی مثل «کلاه قرمزی و پسرخاله» حرف نزنیم. حالا اما سینمای کودک و نوجوان جایی ایستاده که برخی چندان مطلوبش نمیبینند؛ سکویی که تا حدودی در مقایسه با شاهکارهای گذشته کوتاه به نظر میرسد و مسیولان و منتقدان برای بررسی دلایلش چراغ قوه بهدست گرفتهاند. اشکال کار کجاست؟ آیا سینماگرها راه را گُم کردهاند یا منویات کودکان و نوجوانان نسل جدید رسم دیگری دارد که از آن بیخبریم؟
قصه آدمکهای دنیای مجازی
«66 درصد کودکان ۳ تا ۵ سال در ایران از موبایل و تبلت استفاده میکنند»؛ این آمار را سال گذشته خسرو سلجوقی، مجری طرح حمایت از کودک در فضای مجازی، اعلام کرد. اینکه اگر تعداد کودکان سنین بالاتر و همچنین نوجوانان را هم اضافه کنیم این درصد سر به فلک میکشد، به کنار. نکتهای که همه میدانیم و دربارهاش متفقالقولیم این است که ما با نسلی روبهرو هستیم که در دنیای واقعی زندگی نمیکند و زمان زیادی از روز را در فضای مجازی میگذراند. هر چند مهسا شورشی، روانشناس فعال حوزه کودک معتقد است که این موضوع مختص ایران نیست و ابعادی جهانی دارد، اما وقتی آمار میرسد که ۱۰تا ۱۷سالهها یک سوم از زمان روز در فضای مجازی پرسه میزنند، یعنی احتمالا در دنیای واقعی سرگرمی درست و درمانی پیدا نمیکنند. توفیری هم ندارد که درباره کودکان و نوجوانان ایرانی حرف میزنیم یا فرنگی، چون طبق اطلاعات رسیده، زندگی در دنیای مجازی رسم کودکان اروپایی و آمریکایی هم هست و از قضا آنها هم دنیای آنلاین را ترجیح میدهند تا واقعی. وقتی این اعداد و ارقام روی میز میآید، بسیاری از منتقدان انگشت اشاره را به سمت دستاندرکاران تلویزیون و سینما میگیرند و معتقدند اگر نمایشهای جذابی برای فرزندان این نسل ساخته شود، اینها دیگر سراغ سرگرمیهای دنیای مجازی نمیروند. کار اما جایی میلنگد که بپذیریم ما با یک نسل عادی روبهرو نیستیم. با نسلی مواجهایم که روانشناسان از آن با عنوان نسل اپ یاد میکنند؛ یعنی نسلی که تمام ابعاد زندگیاش با اپلیکیشنها گره خورده و قواعد بازی در این دنیا را تغییر داده. این است که نشاندن اهالی این نسل پای نمایشهای جذاب سینمایی، ادبیات دیگری باید داشته باشد؛ صداها و تصاویری با جنس متفاوت که شاید هیچ قرابت معنایی با آثار ساخته شده برای نسلهای قبل ندارد و از یک اتفاق نو حرف میزند. اما در سالهای اخیر چه آثاری در سینمای کودک و نوجوان به نمایش درآمده و چقدر با زبان اهالی نسل جدید ارتباط برقرار کرده؟
حسی که باید قلقلکش داد
از سینمای کودک و نوجوان در سالهای اخیر که حرف میزنیم، اسمهایی مثل «سندباد و سارا»، «دزد و پری»، «امین و اکوان»، «اسکیباز»، «تپلی و من»، «اختاپوس» یا «آهوی پیشونی سفید»، «اردک لی»، «به خاطر یک آمپول ناقابل»، «پاستار یونی»، «دوچ»، «سوم شخص غایب»، «سیمین» و … ردیف میشوند. اینها تازه نمونههایی از کارنامه پُر و پیمان سینمای کودک و نوجوان در چند سال اخیر است و این قصه سر درازی دارد. طبیعتا هر کدام از این نمایشها نقاط قوتی دارند که بیانصافی است اگر چشم رویشان ببندیم و نادیدهشان بگیریم. تصاویر خوب، بازیهای دیدنی، قصههای شنیدنی و هر ویژگی جذاب دیگری که یک نمایش را دیدنی میکند. به سوابق فروش این فیلمها در گیشه هم که نگاه بیاندازیم، شاید دست خالی برنگردیم و رقم خوبی نصیبمان شود. پس حس تعلق خاطری که دنبالش میگردیم، کجاست؟ چرا نسل این دوره با ساختههای سینماییشان آنطور که باید و شاید مانوس نیستند؟
سوزان داگور، روانشناس اجتماعی در گفتوگو با گاردین میگوید:«کودک و نوجوان نسل امروز ادبیات دیگری دارند که برای فهم آن باید در مسیر فکری خودشان قدم زد». به اعتقاد داگور، اگر بناست کاری برای این نسل چه در زمینه قصهنویسی، چه ساخت فیلم انجام شود، بهتر است حال و هوای روحیشان را شناخت و به زبان خودشان با آنها حرف زد. بسیاری از منتقدان سینمای کودک و نوجوان در دنیا معتقدند که دلیل عدم برقراری ارتباط نسل جدید با نمایشهایی که برای آنها ساخته میشود، این است که سینماگران تلاش میکنند ملغمهای از ساختههای گذشته را به شکل مدرن شده تحویلشان بدهند. این در حالی است که ما با نسلی باهوش و ذکاوت ویژه روبهرو هستیم که از قضا مسیر فکری خودشان را دارند و به این راحتیها زیر بار هر چیزی نمیروند. آنها آدمهای قصه شاه و پریان نیستند، از آقا گرگه نمیترسند و سرشان را با عروسکهای «جوجو و میو» نمیشود گرم کرد. اینها یک نسل تازهاند؛ نسلی که در زمین بزرگ بازی تکنولوژیهای مدرن میدوند و اینبار آنها هستند که به پدران و مادران خود میگویند کدام دکمه را کی باید لمس کنند و کدام گزینه را نباید انتخاب کنند. نمیشود خوراک جذاب دوران کودکی پدران و مادرانشان را با ادویهای تازه مخلوط کرد و به خوردشان داد. باید برای آنها غذایی تازه پخت. چیزی که طعمش را دوست داشته باشند و بفهمند. باید ذائقهشان را شناخت و به حکم مطالعه، تحقیق یا هر روند قابل استناد دیگری، از دل خودشان سوژههای مورد علاقهشان را پیدا کرد. باید بینشان همهپرسی راه انداخت و از خودشان پرسید چه چیزی به مزاجشان خوش میآید. آنها صاحب نظرند و حتما پیشنهادهای جالبی دارند. شاید این بهترین راه برای قلقلک دادن حس گمشدهشان باشد تا دوباره عاشق سینما شوند. هر چند همین حالا هم فیلمسازان بسیاری در تلاش هستند که با شناخت مخاطب قدونیمقدشان نمایش بهتری تحویل دهند، اما اگر سینمای این دوران بخواهد مقبولیت سالهای پیش را داشته باشد و انتخاب اول نسل جدید شود، باید کفشهای مناسب آدمهای این دوره را به پا کند و در مسیر آنها قدم بزند؛ کفشهای که شاید دیگر کتانی نباشند!
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4096/18032/69872
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4096/18032/69873
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4096/18032/69874
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4096/18032/69875
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4096/18032/69876
|
عناوین این صفحه
- «ساسپریا» شیرین میشود
- جشنوارهها از سکوهای مهم عرصه دیپلماسی فرهنگی هستند
- آماده رویارویی با هنرنماهای سلبریتی هستیم
- اخبار
- سینمای کودک و نسل اپ