سرویس هنری- جواهرات غیر معمول و باورنکردنی باعث حیرت مخاطبان در دومین نمایشگاه جواهرسازی هنری معاصر تهران در گالری آریا می شود.
به گزارش امتیاز؛ انسانی که در یک جعبه خاکستری رنگ فلزی نشسته و فقط دستان پر از زیورآلاتش پیداست تا آلزایمر و یک ساک خرید که به عنوان جواهر به شما پیشنهاد می شود یعنی آشنایی زدایی اساسی با مفهوم زیورآرایه ها که تا به حال می شناختید.
در این نمایشگاه شاهد آثاری متنوع با رویکردها و مدیاهای متفاوت هستیم که هر کدام نشان دهنده خوانش شخصی هنرمندان ایرانی از مفهوم جواهرسازی معاصر و موضوع مطرح شده در این دوره از رویداد هستند.
تعدادی از آثار با آنچه از مفهوم زیور در ذهن داریم همخوانی بیشتری دارند اما با استفاده از متریال و طراحی‌های مختلف، آثاری خلاقانه و با بیان شخصی را به وجود آورده‌اند. اما دسته‌ای دیگر از آثار چنین نیستند و فقط بدن را به عنوان زمینه‌ای برای ظهور خود به کار برده‌اند. در این آثار با محصولِ زیبایی‌بخش مواجه نیستیم، بلکه با قطعات عجیب یا غیر معمولی مواجه می‌شویم که رابطه آنها با بدن تعاریف متفاوتی دارد و همین دسته آثار در گالری آریا حیرت بسیاری را برانگیخت.
سحر خدارحم گردنبند و گوشواره‌ای را ارائه کرده است که با الهام از طبیعت و گیاهان، فرمی آزاد و رها و در عین حال قابل پذیرش به عنوان زیور را دارد. موژان فرآورده نیز گردنبند «تضاد درونی» را ساخته که باز هم به طبیعت اشاره دارد و جوانه زدن احساسات آدمی را نشان می‌دهد. اثر سوگل جمعدار هم یکی از آن دسته آثاری است که شباهت بیشتری به تلقی رایج از زیور دارد. یک دستبند فلزی که به راحتی دور دست بسته می‌شود، اما با کمی دقت متوجه متریال غیرطبیعی آن می‌شوید. مهره‌های مربع شکل که کاربردی صنعتی دارند به کمک مفتول‌های نازک به هم متصل شده و بلوک‌هایی را به وجود آورده‌اند که قرار گرفتن آنها در جهات مختلف، فرمی جالب در شکل نهایی دستبند به وجود آورده است.
معصومه روستا ولدی تصویر نیم تنه زنی را نمایش داده است که بر روی لباس او گل سینه‌ای قرار دارد. اما این گل سینه به جای فلزات گرانبها و سنگ‌های رنگارنگ، از تکه‌ای پلاستیک مچاله شده شکل گرفته است. مهناز سیداختیاری در اثر خود با نام «سازگاری» انسان را به عنوان زیور خودش معرفی کرده است. گردن آویزی که از پارچه و دوخت‌های دستی شکل گرفته است بخشی از چهره انسانی را نشان می‌دهد که با آرامش بر روی بدن جا خوش کرده است. در بعضی از آثار رویکرد فانتزی‌تری وجود دارد. شقایق قلی‌خانی گردنبندی را ارائه کرده که آویز آن کله دو دیو سیاه و سپید است. فاطمه الساعدی هم جانوری پارچه‌ای را روی سر مانکن قرار داده و به نظر می‌رسد آنچه قرار بوده زیور این بدن باشد، در حال بلعیدن اوست.
یکی از نکات قابل توجه در این نمایشگاه استفاده از متریال غیرمعمول برای ساخت زیورها است. شیما مودتی با دوختن قطعات چرم به یکدیگر، فرمی غیرعادی از گردنبند را به وجود آورده است که ساختار هندسی آن برگرفته از معماری ایرانی است. زیور دیگری که می‌تواند به عنوان گردنبند شناخته شود اثری از الهام سلیمان‌نژاد است که با استفاده از فرش ساخته شده است. آناهیتا عناصری هم قطعه‌ای نمدی را بالای آینه آویخته است و آنچه را که ممکن است به عنوان پوشش بدن به کار رود در قالب یک آرایه معرفی کرده است.
اما این برخوردهای متفاوت تا جایی پیش می‌رود که ممکن است در یک اثر هیچ نشانی از زیور نباشد. پری ناز نورایی در اثری که نقدی بر مصرف‌گرایی است، یک ساک خرید را نمایش داده که مملو از رسیدهای خرید است و مارک برندهای مختلف مانند گردنبندی از آن آویزان است.
مفاهیم مختلف به کار رفته در آثار نیز قابل توجه هستند. امیر نصیری در اثر گردنبند مانندِ خود، به کابوس جنگ، بیماری و سیاهی‌های جهان پرداخته است. فاطمه دولت آبادی با رجوع به تاریخ قاجار، جایگاه زنان را در قالب سنجاق سینه نمایان کرده است. نازنین صالحی بیماری آلزایمر را در تاجی طلایی نشان می‌دهد و فرزانه داودیان زنان سوخته با اسید را دستمایه اثرش قرار داده و در جعبه‌ای سیاه، بدنی پانسمان شده را قرار داده است.
ناصر گیو، جواهرساز، مجسمه‌ساز و نقاش که داور دو دوره نمایشگاه جواهرسازی هنری معاصر است درباره این نمایشگاه گفت: در این مجموعه شاید کاربردی بودن آثار چندان پر رنگ نباشد. وزن اصلی روی پردازش ایده، راهکارهای جدید، گسترش مفهوم جواهرسازی، استفاده از شیوه‌های جدید و اتصال جواهرسازی به هنرهایی مثل مجسمه‌سازی و... است. جواهرسازی کم کم از حوزه کاربردی وارد حوزه فاین‌آرت می‌شود و آثار این نمایشگاه با چنین نگاهی قابل بررسی است و مجموعه آثار زاویه نگاه‌های مختلفی به جواهرسازی را مطرح می‌کند.
در عین حال روح الله شمسی‌زاده، نقاش و مجسمه‌ساز، یکی دیگر از داوران این رویداد گفت: در دومین سال این رویداد می‌بینیم که جواهرات صرفا جنبه تزیینی ندارند و می‌توانند روی زمینه بدن به عنوان یک رسانه مسائل سیاسی، اجتماعی و... را ارائه کنند. در دوره اول این نگرانی وجود داشت که کانسپت نمایشگاه درست به مخاطب ارائه نشود، اما امسال این ارتباط بیشتر ایجاد شده است و کلیت آثار توانست به آن مفاهیمی که در فراخوان مطرح شده بود، نزدیک شود.
کوین مورِی، رئیس انجمن جواهرات هنری، سردبیر مجله گارلند، استادیار دانشگاه هنر RMIT دیگر داور این دوره است.
دومین نمایشگاه جواهرسازی هنری معاصر تهران تا 18 اسفندماه در گالری آریا به نشانی خیابان ولیعصر، بالاتر از سه راه دکتر بهشتی، کوی زرین، پلاک 10 میزبان علاقمندان است.
 

با پیشنهاد شهرام مکری برای برپایی جشنواره‌ی فیلم و عکس راه آهن در قطار، تقدیر از تهیه‌کننده و بازیگر فیلم «سرو زیر آب» و خانواده زنده‌یاد مرتضی احمدی، این رویداد به پایان رسید.شهرام مکری، داور این جشنواره در سخنانی گفت: در صنعت راه آهن ما دوستان علاقه‌مند به سینما بسیاری داریم و این کارهایی که از بخش کارکنان راه آهن دیدیم بسیار شگفت انگیز بود. خیلی خوب می‌شود که این فستیوال در قطار برگزار شود و هنرمندان در قطار به تماشای فیلم‌ها و برترین ریل‌های راه آهن بنشینند. با وجود این انرژی که در سینما هست جشنواره راه آهن می‌تواند به یکی از جشنواره های بین المللی تبدیل شود.
او ادامه داد: فیلم‌های خیلی خوبی در این جشنواره حضورداشت و داوری بسیار سخت بود و ما با انبوهی از فیلم‌ها مواجه بودیم ولی امیدوارم که انتخاب‌های ما انتخاب‌های خوبی باشد و ما در جشنواره‌های بعدی با فیلم‌های خوب و باکیفیتی در این بخش مواجه بشویم.مراسم اختتامیه جشنواره‌ی فیلم و عکس راه آهن عصر 14 اسفند ماه در تالار غدیر ساختمان مرکزی راه آهن جمهوری اسلامی ایران با حضور مدیرعامل راه آهن، مدیرروابط عمومی وزارت راه، مهدی شفیعی مدیرکل مرکز هنرهای نمایشی، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، ابوالفظل جلیلی، مصطفی رزاق کریمی، مارال فرجاد، مهتاب نصیرپور، سعید پورصمیمی، سعیدپیردوست، سیف الله یزدانی، شهرام مکری و جمعی دیگر از هنرمندان با اجرای علی ضیا برگزار شد و برگزیدگان معرفی شدند.
قطار روحی پویا و زنده دارد
پس از اجرای سرود ملی و تلاوت قرآن کریم،صادق سکری در ابتدا گفت:راه آهن جمهوری اسلامی ایران برای اینکه یاد و خاطره مرحوم مرتضی احمدی (بازیگر قدیمی) را در ذهن‌ها ماندگار کند، جشنواره‌ای را ترتیب داده است که مورد استقبال خوبی هم قرار گرفت و ما با همکاری مدیران و مسئولان راه آهن دوره دوم آن را هم برگزار کردیم که استقبال خوبی از کارها صورت گرفت و ما از این بابت واقعا خوشحالیم. از دیرباز صنعت ریلی و راه آهن در حوزه هنر جایگاه ممتازی داشته است. درهای راه آهن به روی جامعه هنری همیشه باز است و این باعث شده که ما استقبال بسیار خوبی از جشنواره داشته باشیم.
مدیر روابط عمومی راه آهن اظهار کرد: قطار، جنس و ظاهری از فلز دارد ولی روحی پویا و زنده در آن جریان دارد و با خودش نوعی نشاط و پویایی را به همراه می آورد.ما می‌خواهیم به همت و تلاش دوستان و همراهان این جشنواره را ادامه بدهیم تا بتوانیم به نتایج خیلی خوبی دست پیدا کنیم.من از تک تک دوستان و هنرمندانی که در مراسم هستند و ما را حمایت کردند تا این جشنواره به خوبی برگزار شود، تشکر می‌کنم.او در پایان گفت: درها به روی تمام علاقه‌مندان باز است و انتظار ما در جشنواره آتی این است که ارسال آثار به ده هزار اثر برسد تا جشنواره خوب و پویایی برگزار کنیم.
سپس سعید محمدزاده، معاون وزیر و مدیرعامل راه آهن جمهوری اسلامی ایران گفت:در تهران نزدیک 600 هزار خودرو حومه‌ای وارد می‌شود و 1میلیون و 240 خودرو وارد و خارج می‌شوند و این ورود و خروج‌ها بسیار بر سرمایه و سوخت اثر منفی می‌گذارد و اگر این سفرها بر ریل انجام بشود، بسیار مثبت و موثر است. انتظار این است که؛ همه ما در جهت آبادانی و توسعه قدم برداریم.هنرمند آنچه که قابل فهم است را به زبان ساده بیان میکند و موضوع را در تمام کشور منتشر می‌کند.
وی افزود: اگر کمک و یاری هنرمندان به یاری این بخش از صنعت کشور بیاید، می‌توانیم برای آینده ایران، آینده درخشانی در حوزه حمل و نقل بسازیم. ریل، وظیفه رساندن و وصل کردن دارد. کار این جشنواره هم وصل کردن هنرمندان به حوزه حمل و نقل و توجه هنرمند و جامعه هنری در حوزه سینما، تئاتر و عکس به صنعت راه آهن است.قطارغولی مهربان بوده و جز توسعه و امنیت چیزی را رقم نزده است.محمدزاده در پایان صحبت‌هایش گفت: از حضور همه در جشنواره سپاسگزارم و ان شاء الله در توسعه کشور همه با هم بتوانیم قدم برداریم و با دقت بیشتر جامعه هنرمندان باعث توسعه کشور بشویم.
قطار یعنی سفر و زندگی
عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی در پایان سخنرانی‌ها گفت:خیلی خوشبختم که امشب در این جشنواره در خدمت هنرمندان و هنرمندی عزیز در راه آهن هستم که یادش همیشه ماندگار است.او تصریح کرد: رویکرد اصلی من در این جشنواره این است که؛ ما دچار یک شهرنشینی سریعی شدیم شهرنشینی ایران سرعتی کم نظیر دارد. جمعیت شهری ما در حال حاضر، حدود60-50 میلیون نفر است. شهرنشینی قطعا ماشینی شدن زندگی است همه ما با وضع کژمدرن ایران درگیریم تمام کلان شهرهایی که جمعیتی مثل تهران دارند تمام حمل نقل‌شان متکی بر ریل است مگر می‌شود با خودرو حمل و نقل این جمعیت را تامین کرد؟قطعا شهرنشینی ایران هیچ چاره‌ای جز رسیدن به ریل ندارد این فهم من از شهرنشینی ایران است. در کشورهای شرقی حجم بسیاری از جابجایی ها توسط ریل صورت می‌گیرد و تصور من این است که با حرکت به سمت ریل، ما به سمت زندگی حرکت می‌کنیم.
وزیر راه و شهرسازی خاطرنشان کرد: من با اشتیاق و علاقه در این برنامه و برنامه‌هایی شبیه این شرکت می‌کنم و از هنرمندان می‌خواهم که تصویری متفاوت از زندگی شهری به مردم نشان بدهند. دستگاه هنر و فرهنگی برای این کار تواناست تا چهره ریل در ایران را تغییر بدهد. قطار یعنی سفر و زندگی. خواهش من این است که؛ قطار با کمک هنرمندان وارد زندگی ایرانیان بشود. در دنیا همه به سمت ریل رفته‌اند، ریل وسیله‌ای برای حمل و نقل بین شهرها شده است و به همین دلیل است که ما از هنرمندان می‌خواهیم که ما را در این راه همراهی کنند.در ادامه‌ی مراسم پایانی جشنواره ی فیلم و عکس «راه آهن» از سید حامدحسینی، تهیه کننده و مهتاب نصیرپور بازیگر فیلم «سرو زیرآب» تقدیر شد.
مهتاب نصیرپور پس از دریافت جایزه گفت: ما باید واقعا شکر گذار باشیم که مردم ما از نعمت قطار و ریل راه آهن برخوردار هستند. امیدوارم که تجهیزات و اقدامات بیشتری در این مسیر صورت بگیرد. من پیشنهادی دارم و آن این است که؛ ما مسیرهایی در تهران از شمال به جنوب، از شرق به غرب داریم که با اتوبوس طی می‌شود و بهتر است که علاوه بر قطارهای زیرزمینی از قطارهای درون شهری هم استفاده کنیم.
تقدیر از خانواده زنده‌یاد احمدی
سپس از خانواده مرحوم مرتضی احمدی (بازیگر قدیمی ) توسط عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی، مدیرعامل راه آهن جمهوری اسلامی ایران تقدیر بعمل آمد.در پایان مراسم اختتامیه دومین جشنواره فیلم و عکس راه آهن، سالار عقیلی به اجرای موسیقی پرداخت.
 

به گفته محمد ولی زاده از دوستان همایون شهنواز کارگردان «دلیران تنگستان»، حال این کارگردان دیروز پس از جراحی خوب بود ولی امروز شرایطش مساعد نیست.محمد ولی زاده روزنامه نگار و از دوستان همایون شهنواز کارگردان «دلیران تنگستان» که چندی پیش دچار سوختگی ۸۰ درصدی شده بود درباره آخرین وضعیت این هنرمند گفت: همایون شهنواز روز گذشته ۱۴ اسفندماه ساعت ۱۱ صبح تحت جراحی قرار گرفت و حال او تا بعد از عمل و حتی تا غروب خوب بود و پزشکان هم رضایت داشتند به طوری که طبق گفته پزشکان حتی مواردی که مربوط به عفونت های اولیه بود رفع شده بود با این وجود به دلیل ابتلای این کارگردان به بیماری دیابت کار پزشکان مقداری سخت شده است. ولی زاده اظهار کرد: پس از عمل پزشکان چنین توصیه کرده بودند که اگر آقای شهنواز تحمل همین شرایط بعد از عمل را طی چهار روز داشته باشد و در وضعیت ثابت بماند بعد از ۴ روز می شود ادامه جراحی ها در ایران صورت بگیرد ولی اگر نتواند همین شرایط را حفظ کند باید تصمیم های دیگری گرفته شود. متاسفانه حال این هنرمند امروز نسبت به روز گذشته بدتر و حتی دچار مشکل تنفسی شده و با دستگاه نفس می کشد ضمن اینکه کلیه او هم دچار مشکل شده است به طوری که پزشکان می گفتند شاید از این به بعد دیالیز شود از همین رو ما حتی فکر انتقال او به خارج را هم کرده ایم اما باید پزشک معالج او این امر را تایید کند.وی در پایان گفت: ما با یک شرکت آلمانی دیگر برای انتقال رایزنی کرده ایم اما این موضوع بستگی به نظر بیماستان دارد که بگویند در چنین شرایطی آیا امکان انتقال وجود دارد یا نه.
 

معرفی نامزدهای بخش مسابقات تلویزیونی جشنواره تلویزیونی جام جم
نامزدهای بخش مسابقات تلویزیونی چهارمین جشنواره تلویزیونی جام جم که آیین اختتامیه آن روز پنجشنبه ۱۷ اسفند در مرکز همایش های صداوسیما برگزار می شود، اعلام شد.
بهترین مسابقه میدانی:
ضد گلوله: خانه مستند انقلاب اسلامی (شبکه مستند)
ناهار فامیلی: بلال الفت (شبکه افق)
فرمانده ۳: مهدی مطهر(شبکه افق)
تیپ مخصوص: مجید بهرامی مقدم (شبکه یک)
بهترین کارگردانی مسابقه میدانی
فرمانده ۳:حسام اسلامی، مجید عزیزی و مهدی جبین شناس (شبکه افق)
تیپ مخصوص: مجید بهرامی مقدم (شبکه یک)
ضد گلوله: مهدی ماهان و مجید عزیزی (شبکه مستند)
آقای آتش نشان: افشین لیاقت و مصطفی امامی (شبکه پنج)
بهترین مسابقه استودیویی
جادوی صدا: حسین حسین خانی (شبکه سه)
کودک شو: ابوذر پورمحمدی و رضا نصیری شهرضایی (شبکه نسیم)
هوش برتر: پیمان پورمقیمی (شبکه نسیم)
بهترین کارگردانی مسابقه استودیویی
مسابقه فامیلی: فربد فردرو (شبکه پنج)
کودک شو: رضا مهرانفر (شبکه نسیم)
دستپخت: سید وحید حسینی (شبکه یک)
برترین اجرا
«دستپخت های خودمانی» و «این خانواده»: حسین رفیعی (شبکه دو)
مسابقه فامیلی و چهار، سه، دو، یک: جواد مولانیا (شبکه پنج شبکه چهار)
جادوی صدا و هوش برتر: افشین زی نوری (شبکه سه و شبکه نسیم)
اسرا و بشارت: سید وحید مرتضوی (شبکه قرآن)
بهترین طراحی صحنه و دکور
کودک شو: پیمان قانع (شبکه نسیم)
مسابقه فامیلی: مجید بیات و مرتضی شجاعی (شبکه پنج)
هوش برتر: مهدی هاشمی (شبکه نسیم)

مستند «سینمای ایران: از مشروطیت تا سپنتا» روی آنتن می‌رود
مستند «سینمای ایران: از مشروطیت تا سپنتا» ساخته محمد تهامی نژاد در هشتمین قسمت از سری جدید مجموعه «گنجینه» از شبکه مستند سیما روی آنتن می‌رود.«سینمای ایران: از مشروطیت تا سپنتا» فیلم مستندی از محمد تهامی‌نژاد پژوهشگر تاریخ، منتقد و مستندساز معاصر ایرانی است که سال ۱۳۴۹ در تلویزیون ملی ایران تولیدشده است.
این فیلم سیاه ‌و سفید بازگوکننده ورود «فیلم» به ایران و شکل‌گیری «سینما» از دوره مشروطیت تا فیلمسازی عبدالحسین سپنتا در هندوستان است.در فیلم «سینمای ایران؛ از مشروطیت تا سپنتا»، تهامی‌نژاد کوشیده است مجموعه‌ای از شیوه‌های سینمای مستند محض را تجربه کند. از بازسازی واقعیت تا سینمای مستقیم. از این‌رو این فیلم را یک اثر تجربی می‌داند.
این فیلم با جمع‌آوری و معرفی فیلم‌هایی که سال‌ها از دسترس خارج بودند، ساخته‌شده و می‌توان آن را نخستین کوشش در ثبت چهره‌های تاریخ سینمای ایران  دانست.  سری جدید برنامه «گنجینه» با گزیده‌ای از مستندهای کلاسیک ایران و جهان با پخش آثاری از ناصر تقوایی، عباس کیارستمی، خسرو سینایی، پرویز کیمیاوی، فرهاد ورهرام، محمد تهامی نژاد و ... از شبکه مستند پخش می‌شود. این مجموعه به تهیه‌کنندگی و کارگردانی حنیف شهپرراد در ۲۶ قسمت حدود یک‌ساعته پخش می‌شود و غلامعلی افشاریه گفتارمتن آن را بر عهده دارد و آرین مظفری نویسنده و مسعود سلطانی ارج تدوینگر این مجموعه هستند.«گنجینه» چهارشنبه ۱۶ اسفند ساعت ۲۱ از شبکه مستند سیما پخش می‌شود. تکرار این قسمت پنجشنبه ۱۷ اسفند ساعت ۸:۳۰ خواهد بود.

محسن امیریوسفی گفت: امیدوارم وحید نصیریان‌هایی که در سینمای ایران هستند یا در آینده در تمام حوزه‌های سینما بصورت مستقل شروع به کار می‌کنند، چنین اتفاقی را تجربه نکنند و در زمان حیات خود شاهد اکران فیلم‌شان باشند. آیین رونمایی از انیمیشن سینمایی «قلب سیمرغ» به کارگردانی زنده‌یاد وحید نصیریان، شامگاه 14 اسفندماه با حضور مسئولان، سینماگران و انیماتورها در موزه سینما برگزار شد.
در ابتدای این مراسم مجری برنامه آخرین دست نوشته‌ی وحید نصیریان را قرائت کرد و گفت: وحید نصیریان هنرمندی مستقل بود و در کنار خلق آثاری ارزشمند، بهترین سال‌های پرثمر زندگی‌اش را به پای خلق اولین انیمیشن سینمایی ایران «قلب سیمرغ» گذاشت که از هشت سال پیش مورد بی‌مهری واقع شد. نتیجه این بی‌عدالتی دیده نشدن نه تنها این اثر بلکه نادیده گرفته شدن بسیاری از آثار ارزشمند این هنرمند بود.
در ادامه این مراسم روانبخش صادقی؛ رئیس انجمن فیلمسازان انیمیشن ایران (آسیفا) گفت: وحید با «سه قطره خون» اثری از صادق هدایت کار خود را آغاز کرد که از دید من می‌خواست خیلی محکم خودش را در حوزه انیمیشن نشان دهد. همواره حفره‌ای در قلبش داشت و به همین دلیل انیمیشن «حفره» را ساخت. کنتراست عجیبی با اطراف و دوستانش داشت و به همین دلیل «کنتراست» را ساخت. «جای دیگر» را تهیه کرد چون از دید من احساس می‌کرد به جای دیگری تعلق دارد؛ همچنان که در زندگی عادی هم با صراحتی که داشت، متعلق به این دنیا نبود. سادگی داشت که کمتر کسی از ما شاید داشته باشد. «قفس» را ساخت چون احساس می‌کرد باید از این قفسی که برایش وجود دارد رهایی یابد و به جایی رسید که عرصه سیمرغ را یافت و آن جا بود که «قلب سیمرغ» را ساخت.
وی افزود: این انیمیشن هنوز به لحاظ کارگردانی کاری قابل اعتنا است و اگر در زمان خودش اکران می‌شد، می‌توانست مخاطب بسیاری داشته باشد. این انیمیشن کارگردانی و روایت خوبی دارد که من در آثار دیگر انیمیشن کمتر دیدم. وحید در سال آخر زندگی‌اش سرکشی‌هایی داشت که می‌خواست آن‌ها را رام کند؛ به همین دلیل در حال ساخت «رام کردن ماهی سرکش» بود. کاش قلب سیمرغ در زمان خودش اکران می‌شد و بسیاری کاش‌های دیگر که امیدوارم آن‌ها را برای هنرمندان دیگر نگاه نداریم. در همین زمانی که زنده هستند بگذاریم کار کنند و پای آن‌ها بایستیم، حتی اگر شکست بخورند. حیف که وحید نیست اما یادش با ما بوده و هست. سیدمحمدمهدی طباطبایی‌نژاد؛ مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هم درباره‌ی اکران «قلب سیمرغ» گفت: برای من که در جلسات متعدد رونمایی از فیلم‌ها حضور داشتم، امشب بسیار متفاوت است، به این دلیل که وحید نصیریان برای من نه یک همکار بلکه یک رفیق بود. در دو مرحله با وحید نصیریان به واسطه «قلب سیمرغ» همکاری داشتم. سال 86 تا 88 به عنوان قائم‌مقام مرکز گسترش با ایشان آشنا شدم و تماشاگر تلاش‌های شبانه‌روزی‌اش برای «قلب سیمرغ» بودم. سال 92 که مدیرعامل مرکز شدم ابتدا وحید نصیریان بسیار خوشحال بود که حوزه هنری در حال تدارک اکران انیمیشن‌اش است. آن روزها برای من و وحید که امید به اکران این انیمیشن داشت، روزهای خوشایندی بود، اما نمی‌دانم چه اتفاقی رخ داد که آب پاکی را روی دست وحید ریختند و «قلب سیمرغ» اکران نشد. وی ادامه داد: بیش از 20 بار جلسه گذاشتیم و با آدم‌های مختلفی درباره اکران «قلب سیمرغ» حرف زدیم و هیچ‌گاه هم پاسخ منفی نشنیدیم و همین باعث تاسف بود که هر بار به امید روزی دیگر، اکران فیلم به تعویق می‌افتاد. امروز خوشحالم که «قلب سیمرغ» به هر شکل روی پرده رفت و محزونم که وحید عزیز در جمع ما نیست. برای روح بلندش آرزوی آرامش دارم.در ادامه این مراسم افسانه جابری با قرائت متنی از حاضران خواست از نگاه وحید نصیریان فیلم را ببینند و از اکران این انیمیشن حمایت کنند. جلال نصیریان عموی وحید نصیریان هم از تمام کسانی که برای اکران انیمیشن «قلب سیمرغ» تلاش کردند، تشکر کرد. محسن امیریوسفی؛ رئیس شورای مرکزی کانون کارگردانان خانه سینما هم ضمن حضور در این مراسم گفت: مطمئن هستم که روح وحید عزیز در گوشه‌ای از سالن مشغول تماشای ما است و به ما می‌خندد. خنده‌اش بیشتر از این بابت است که من به عنوان یکی از دوستان صمیمی‌اش این جا صحبت می‌کنم و به عنوان رئیس کانون کارگردانان درباره‌ی وحیدی حرف می‌زنم که یکی از متفاوت‌ترین کارگردانان سینمای ایران بود، اما متاسفانه قدرش را ندانستند.

دلِ ادم ها هم درست مثل یک خانه نیاز به یک معمار دارد
اما وظیفه ی این معمار فقط  چینش مصالح یه ساختمون نیست،
بلکه لازمه ی آن معماریست که جنس مهربانی ها را از نامهربانی ها جدا کند
عشق را اَلک کند و تنفر را دور بریزد
چرخه ی کلماتش ساده باشد اما به پیچیده ترین نحوِ ممکن دوست داشتن را از بر باشد
جنس مرغوب را از نامرغوب تشخیص دهد
که اگر بیمار شد  طبابت کردن ِ دل را هم بلد باشد
جنسی باشد که اگر زینتی هم نبود اما تا عمر داری برایت عمر کند و خانه ی دل  را اباد گرداند هیچ نسیمی شیشه ی آن را از پای در نیاورد