مهرداد برزگریان نبی

هر بار که صلاح خودش را به زمین می‌زند تا پنالتی بگیرد خطر از دست دادن قهرمانی لیگ را برای تیمش ایجاد می‌کند. صلاح این هفته برای دومین بار در ماه اخیر شبیه‌سازی کرد تا داور را فریب بدهد.

صلاح در باکسینگ دی برابر نیوکاسل با کمترین برخورد با پل دامت به شکلی نمایشی روی زمین افتاد. اگر او به این روند ادامه دهد به زودی کارش به دو جلسه محرومیت خواهد کشید. سیتی هم فقط به دو بار لغزش لیورپول نیاز دارد که به صدر بازگردد و سرنوشت کورس قهرمانی را در دست خودش بگیرد.

واقعا اگر لیورپول صلاح را نداشت می‌توانست بازی پر از بالا و پایین مقابل کریستال پالاس را ببرد؟ نمایش صلاح در این روز نشان داد یورگن کلوپ برای قهرمانی به او در تمام بازی‌ها نیاز دارد. وقتی صلاح روی پایش است یکی از بهترین و جذاب‌ترین بازیکنان لیگ برتر است. من عاشق تماشای بازی صلاحم وقتی یک تنه رقیب را نابود می‌کند. واقعا حیف است اگر تکلیف این کورس قهرمانی که جذاب‌ترین لیگ در سال‌های اخیر را پدید آورده، نه با گل‌های او بلکه با فریبکاری‌هایش مشخص شود.

شبیه‌سازی صلاح در آخر هفته‌ای رخ داد که بحث مارسلو بیلسا و فرستادن جاسوسی برای تماشای تمرینات داربی کانتی گرم بود. یازده باشگاه چمپیونشیپ به این کار اعتراض کرده‌اند و بیلسا را متقلب نامیده‌اند. پس اگر قرار است فریبکاری و تقلب را از فوتبال ریشه‌کن کنیم چرا با سرکوب بازیکنانی که خودشان را روی زمین می‌اندازند شروع نکنیم؟

از نظر اف‌ای حرکت صلاح مقابل نیوکاسل در حدی نبود که باعث محرومیتش شود. اگر این دایو نبود، پس دایو چیست؟! تا وقتی که فوتبال موضعی محکم علیه این فریبکاری‌ها نگیرد صلاح و دیگر بازیکنان به این کارهایشان ادامه خواهند داد.

نظر مارک کلتنبرگ (داور سابق لیگ برتر) درباره صلاح: مو صلاح بدون برخورد با ممدو ساکو روی زمین افتاد. اصلا مهم نیست که او به داور برای نگرفتن پنالتی اعتراض نکرد. قصد صلاح فریب جاناتان ماس بود و برای همین باید یک کارت زرد دریافت می‌کرد.

صلاح پیش از این هم بابت تلاش برای گرفتن پنالتی مقابل آرسنال و نیوکاسل متهم شده بود. در هیچکدام از این دو موقعیت او شانسی برای گل زدن نداشت. پس به نظر می‌رسد صلاح ترجیح می‌دهد در چنین شرایطی خودش را به زمین بزند. صلاح پنالتی‌زن اول لیورپول هم هست، بنابراین او می‌داند با هر پنالتی‌ای که تیمش به دست می‌آورد شانس آقای گل شدنش بیشتر می‌شود.

نکته‌ای که من درباره صلاح بهش دقت کردم این است که او هر وقت می‌خواهد خودش را زمین بزند دستش را بالا می‌برد. بازیکنان در حالت طبیعی وقتی در حال زمین خوردن هستند دستشان را پایین نگه می‌دارند که در لحظه فرود از بدنشان محافظت کنند. این‌ها نکاتی است که داوران می‌توانند در تشخیص دایو بازیکنان بهشان دقت کنند.

تا وقتی که «وار» وارد لیگ برتر نشده هر فریبکاری‌ای باید با محرومیت مواجه شود، چه داور در بازی آن را تشخیص داده باشد و چه نه.

 

محمد قراگزلو

یک: نیمی از صندلی‌های نوکمپ خالی است .شاید دیگر دوستداران بارسا هم ظرفیت پرکردن ورزشگاه بزرگ اروپا در دو بازی متئوالی که طی سه روز انجام شده را نداشته باشند اما بازی لگانس ویژگی‌هایی دارد که می‌شود به آن چشم دوخت.حریف همان تیمی است که چهارشنبه شب گذشته رئال را شکست داده بود و علی رغم حذف از کوپادل ری، با ثبت دهمین باخت فصل مادریدی‌ها آمار منفی‌شان را پررنگ می کرد.مهمتر از آن لگانس یکی از دو تیمی بود که در نیم فصل اول موفق به شکست بارسا شده و حالا در نخستین گام از نیم فصل دوم، بازی در نوکمپ می‌توانست محلی برای انتقام از این تیم ظاهرا کوچک و بی ستاره باشد که خیلی سخت وا می‌داد و با تجمع در نیمه خودی و بستن روزنه ها انگار بباز نبود.

دو: بازی بدون مسی همیشه چالش بزرگی برای بارسای این سال‌ها بوده است اما عثمان دمبله در غیاب لئو می خواست نقشی فراتر از هفته های قبل را ایفا کند.بازی‌های دمبله خیلی از دوستداران بارسا را یاد فصل اول حضور نیمار در این تیم می‌اندازد که خیلی دوست داشت خودنمایی کند و توانایی‌های تکنیکی‌اش را به رخ بکشد.شاید این اقتضای سن عثمان باشد و شاید هم روشی برای اینکه ثابت کند ارزش پولی که برایش هزینه شده را داشته است.هر چه که بود دمبله با وجود تکرارنشانه‌های ضعفش در انجام کارگروهی و ارسال پاس، موفق ترین بازیکن بارسای نیمه نخست در فاز حمله بود.این بار بیشتر کارهای انفرادی او می‌گرفت و حتی در باکس حریف خطرناکتر و قبراق تر از سوارز به نظر می رسید .گلی هم که زد شبیه به گل‌هایی بود که مسی بارها برای بارسا به ثمر رسانده و یک تنه تیمش را پیش برده است.جدا از پیکه که با سماجت و تکنیکش توپ را پیش آورد و بعد از آن کوتینیو که نقشی در این حرکت گروهی ایفا کرد همکاری دمبله – آلبا چیزی نبود که پیش از این دیده باشیم.این گل برای خیلی از بارسایی ها صحنه ای تکراری و آشنا بود.حرکت عمقی، پاس برای آلبا، کات بک جوردی و یک ضربه تمام کننده. اما این بار جای گلزن عوض شده بود. دمبله جای مسی را گرفته بود. او حتی از خودش هم فاصله گرفته بود. این مدل ضربه زدن او نبود. بدون قر و فر اضافی. یک تاچ ساده و تمام. آیا اینها نشانه‌های بلوغ است؟

سه: درباره کوتینیو باید باز هم صحبت کنیم. اینکه چرا در این مسابقه افت کرد و جدا از اینکه نقشی کمرنگ در ریتم تهاجمی بارسا داشت و در نواختن ضربات نهایی یا تعلل می کرد یا بی دقت بود. آیا کوتی هنوز با تاثیرات منفی نیمکت نشینی کنار نیامده یا این بازی و نمایش نااامید کننده اش را باید فراموش کنیم؟ آیا غیبت مسی در بازی او نیز تاثیر منفی گذاشته بود یا اصلا مشکل چیزی دیگری است؟

چهار: در فاصله سه روز بعد از بازی با لوانته در کوپا دل ری که والورده مجبور شده بود بیشتر نفرات اصلی‌اش را به میدان بفرستد طبیعی بود که چرخش نفرات اختلالاتی در تیم ایجاد کند.بارسا نیمه نخست در فاز دفاع موفق بود و ورود فرمالن بعد از مدت‌ها مصدومیت هم خللی به این روند وارد نکرد اما در شروع نیمه دوم حریف با تنها موقعیتی که در این بازی ساخت به گل رسید.این نشانه خوبی نیست اما گاهی اوقات اینگونه می‌شود و نمی‌توان برای این گل خورده و ثبت نشدن یک کلین شیت دیگر آسمان ریسمان بافید و دنبال مقصر گشت.در حال حاضر آنچه مسلم است اینکه بارسا در فاز دفاعی پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشته و بر خلاف هفته های ابتدایی فصل خیلی کم به حریفانش موقعیت گل می‌دهد. عملکرد یک به یک مدافعان این تیم هم طی بازی‌های اخیر فوق العاده بوده پس حالا بیشتر از هر چیز نیمه پر لیوان است که چشم را خیره می‌کند و نیمه خالی ذهن را به چالش نخواهد کشید.

پنح: جوردی آلبا. این برای چندمین بار است که باید درباره او طی این دو فصل صحبت کنیم.درست که او در گل خورده و هراس‌انگیز از لگانس قصور داشت اما نمی‌توان چشم به هنر و توانایی‌هایش بست.جوردی دو گل ساخت و مثل همیشه فوق‌العاده بود.با تکرار این نمایش‌های کم نقص و خیره کننده داستان تمدید قراردادش هر روزمساله‌ای بزرگتر خواهد بود و مدیران بارسا حتما به او مثل یک ستاره بی جانشین نگاه خواهند کرد و هر چیزی غیر از این می‌تواند برای این باشگاه نگران کننده و دردناک باشد.در این خصوص شاید تجربه از دست دادن دنی آلوز برای مدیران باشگاه به کار بیاید و حفظ آلبا برای فصول بعدی به هر قیمتی که شده می‌تواند در اولویت برنامه‌های مدیران بارسلونا قرار بگیرد.

شش: هر طور حساب کنید بدون لئو نمی‌شد از این بازی جان سالم به در برد.تشخیص والورده برای اینکه در لحظات برتری خفیف یک گله، مسی باید به تیمش اضافه شود کاملا درست بود اما گل هراس انگیز لگانس این دلهره را به جان می‌انداخت که نکند حضور سی دقیقه ‌ای در زمین برای لئو کافی نباشد.با این وجود فقط ۷ دقیقه طول کشید تا این تاثیر بزرگ همه ترس‌ها و دلهره‌ها را پاک کند.گل سوم نیز حکم پایان دهنده ماجرا را داشت.اینکه نبوغ لئو هنوز بزرگترین برگ برنده بارساست و حتی برخی بازی‌های ظاهرا کوچک را هم نمی شود بدون او با خوشی تمام کرد.اجازه دهید به وجه مثبت این ماجرا فکر کنیم چرا که چشمه استعداد کینگ همچنان می‌جوشد.

هفت: درباره گل مسی یک چیزهایی وجود دارد که نمی‌شود با کلمات توصیفش کرد.جدا از اینکه گلزنی با پای راست و با این کیفیت خار دیگری بر چشم پله خواهد بود نوع رها کردن توپ با پای راست در ایین صحنه می‌تواند مورد آنالیز دقیق تری قرار بگیرد.به نظر می رسید مدل ضربه زدن به توپ لئو در این صحنه با آنچه همیشه از او می‌بینیم تفاوت داشت.این اتفاق در نوع چرخش توپ تا رسیدن به تور نیز مشهود بود.انگار نوعی دقت بیشتر و وسواس عمیقتر در ضربه با پای راست لئو وجود داشت.اگر احساسی باشیم شاید حرف پله باعث شده لئو بیشتر از قبل روی پای راستش کار کرده باشد و این کیفیت ضربه با پای غیر تخصصی قبل از این دیده نشده بود.تمام این ماجرا در همان ضربه ظاهرا ساده نهفته بود، گلی که شاید برای دوستداران مسی هم تکراری شده باشد.بروید یک بار دیگر این گل را ببینید و قبل از مسحور شدن دنبال آنالیز ضربه پای راست این فوق ستاره باشید.

هشت: سویا با باخت به رئال کمی از کورس جا ماند اما اتلتیکو کم نمی آورد و فاصله ۵ امتیازی را حفظ کرده.با این وجود بارسا همچنان روی دور برد است به ثباتی قابل توجه در نتیجه گیری رسیده است.بارسا طی چند روز پیش رو دو بازی سخت خارج از خانه خواهد داشت.اولی چهارشنبه همین هفته مقابل سویا در کوپا دل ری.این تکرار فینال فصل قبل همین مسابقات است که خیلی زود، در مرحله یک چهارم نهایی برگزار می شود و پیشروی در آن جام را هم برای بارسا دشوار خواهد کرد.بعد از آن یکشنبه شب بازی در خانه خیرونا هم می‌تواند دشوار باشد.دربی کوچکتر کاتالونیا که فصل به فصل با قدرتمندتر شدن حریف ،مهمتر و با اعتبارتر می شود.

 

منچستر سیتی دیشب با پیروزی ۳-۰ مقابل هادرزفیلدِ بدون مربی دوباره به فاصله چهار امتیازی با لیورپول در صدر جدول لیگ برتر رسید. با وجود این پیروزی اما نمایش شاگردان پپ گواردیولا فاصله زیادی با اوجشان داشت. برای همین گری نویل، کارشناس اسکای اسپورتس، پس از پایان بازی خطری بزرگ در کمین سیتی در هفته‌های پیش رو پیش‌بینی کرد.

«من واقعا نیمه اول از دست سیتی عصبانی شدم، چون آن‌ها دچار غفلت و رکورد شده بودند. اگر هوادار سیتی باشید احتمالا با خودتان می‌گویید خب هیچ تیم دیگری چنین افت‌های 30 دقیقه‌ای ندارد؟ چرا، اما مسئله اینجاست که وقتی فشردگی بازی سیتی در تمام بازی‌های فصل پیش را به یاد می‌آوریم اختلاف این نمایش با اوج این تیم بیشتر مشخص می‌شود. بازیکنان سیتی در نیمه اول مقابل هادرزفیلد انگار دچار بی‌خیالی شده بودند».

«سیتی چهار ماه بسیار مهم پیش رو دارد. آن‌ها هم برای دفاع از عنوان قهرمانی‌شان در لیگ برتر با لیورپول می‌جنگند، هم در چمپیونز لیگ حاضر هستند و هم در جام حذفی و جام اتحادیه که عملا به فینالش رسیده‌اند. تیمی که در چنین شرایطی قرار دارد و برای بردن چهار جام می‌جنگد باید همیشه و در تمام دقایق همه بازی‌ها در اوج باشد. اگر در ادامه فصل، مخصوصا در بازی‌هایی سخت‌تر، چنین ۲۵، 30 دقیقه‌هایی تکرار شود سیتی به مشکلات بزرگی خواهد خورد».

سیتی در بازی بزرگ نیم‌فصل دوم، سوم ژانویه لیورپول را در استادیوم اتحاد شکست داد تا کورس قهرمانی همچنان هیجان خودش را حفظ کند. این پیروزی باعث شد فشار روی یورگن کلوپ و شاگردانش بیشتر شود. نویل اعتقاد دارد راه زیر کشیدن لیورپول حفظ همین فشار تا جای ممکن و تا هفته‌های پایانی است، کاری که گواردیولا باید با استفاده از تجربه بازیکنانش انجام دهد.

«وقتی به هفته‌های پایانی نزدیک شویم احساسات لیورپولی‌ها بالا خواهد زد، و به همین خاطر فشار رویشان بیشتر خواهد شد. این چیزی بود که چند فصل پیش هم دیدیم (تیمی که به رهبری برندان راجرز تا آستانه قهرمانی پیش رفت، اما با شکست خانگی مقابل چلسی این عنوان را تقدیم منچستر سیتی کرد). لیورپول باشگاه بزرگی است و خیلی وقت است قهرمان انگلیس نشده. بیش از ۲۵ سال. قهرمانی لیگ برای آن‌ها بسیار ارزشمند است و معنایی ویژه می‌دهد و خود این عامل دیگری برای فشار احساسی رویشان می‌شود. عامل دیگر کاراکتر خود کلوپ است که به صورت طبیعی آدمی احساساتی و پرشور است».

«من در این باره با کلوپ حرف زدم و او این مسئله را رد کرد که فشار احساسی در هفته‌های پایانی می‌تواند به تیمش ضربه بزند. اما کلوپ پیش از این در دورتموند تجربه جنگیدن برای قهرمانی را داشته و دو بار هم بوندسلیگا را فتح کرده. ولی خیلی از بازیکنان لیورپول چنین تجربه‌ای را ندارند و تا به حال در کورس قهرمانی قرار نگرفته‌اند».

«اینجاست که تجربه بازیکنان سیتی می‌تواند برگ برنده‌شان باشد. گواردیولا باید تیمش را به سمتی هدایت کند که در ماه‌های آوریل و می، در شش، هفت بازی آخر، شانه به شانه لیورپول باشند و بیشترین فشار ممکن را رویشان بیاورند. سیتی در این هفته‌ها نباید بیشتر از دو، سه امتیاز کمتر از لیورپول داشته باشد تا فرصت هیچ لغزشی را بهشان ندهد. در چنین شرایطی است که تازه عیار واقعی این لیورپول مشخص خواهد شد».

ژوزه مورینیو در استودیوی BeIN اسپورت حاضر بود تا بازی آرسنال و چلسی را تحلیل کند. جدا از آنالیز این بازی اما مربی سابق منچستر یونایتد دست به دفاعی آتشین از کارنامه‌اش زد و اعلام کرد در همین یک ماه اخیر سه پیشنهاد کاری را رد کرده. در زیر بخشی از مهمترین حرف‌های او را در این شب می‌خوانیم.

درباره انتقاد گری نویل از سبک فوتبالش: «گری نویل فلسفه من را نمی‌داند. فلسفه من بسته به باشگاه و شرایطش دارد. منم دوست داشتم به تیمی بروم که مثل منچستر سیتی از پپ گواردیولا و لیورپول از یورگن کلوپ ازم حمایت کند».

درباره انتقاد از بازیکنان: «اخیرا یکی از بازیکنانم ازم خواست اگر ممکن است در جمع ازش انتقاد نکنم. من ازش پرسیدم چرا و او پاسخ داد به خاطر اینکه خیلی مودب است و وقتی در جمع ازش انتقاد می‌شود احساس راحتی نمی‌کند. این روزها در رابطه با بازیکنان باید خیلی باهوش باشید و تلاش کنید شخصیت‌شان را بخوانید تا بهترین استفاده را ازشان ببرید».

دیدیه دروگبا ولی مثلا از آن بازیکنانی بود که هرچقدر مربی بیشتر رویش فشار می‌آورد کیفیت بازی‌اش بالاتر می‌رفت. برای اینکه از بعضی بازیکنان جواب بگیری باید تا جای ممکن بهشان فشار بیاری. برخی دیگر اما ذهنیتی متفاوت دارند. این بازیکنان با پس‌زمینه اجتماعی متفاوتی رشد کرده‌اند و خیلی راحت‌تر به همه چیز رسیده‌اند. این بازیکنان واکنشی متفاوت به شرایط دارند و گاهی سرشان داد کشیدن در جریان بازی ریسک تاثیر منفی را با خودش دارد».

درباره پارک اتوبوس: «می‌دانید این داستان پارک اتوبوس از کی شروع شد؟ از وقتی من با رئال مادرید با ۱۰۰ امتیاز و ۱۰۶ گل زده قهرمان لا لیگا شدم. این رکورد فوتبال اسپانیا بود. هیچکس نمی‌تواند انکار کند چلسی بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ تیمی بود با فوتبالی فوق‌العاده جذاب، هجومی و ضدحمله‌ای. شما از بازی برگشت نیمه نهایی مقابل بارسلونا حرف می‌زنید و فقط آن بازی یادتان می‌آید و می‌گویید مورینیو اتوبوس پارک کرد. ولی یادتان نمی‌آید دو هفته قبلش اینتر ۳-۱ بارسلونا را برد، بازی‌ای که باید ۴-۱ یا حتی ۵-۱ می‌شد. با این بازی خودمان را در آن شرایط در بازی برگشت قرار دادیم».

ادعای آس؛ رونالدو دست بردار مارسلو نیست

رونالدو تابستان امسال از رئال جدا و راهی یوونتوس شد. هیچکدام از بازیکنان رئال باور نداشتند که رونالدو رئال را ترک کند. به خصوص مارسلو که دوستی صمیمانه ای با فوق ستاره پرتغالی داشت. چند ماه پس از انتقال رونالدو، او در مصاحبه با رسانه های ایتالیایی به تمجید از مارسلو پرداخت و به نوعی ابراز امیدواری کرد که بار دیگر با او هم تیمی شود. اخبار و شایعات زیادی هم در مورد انتقال احتمالی مارسلو به یووه شنیده می شد اما ستاره برزیلی در چند مصاحبه از رئال به عنوان تیمی که در آن بازنشسته خواهد شد، یاد کرد.

شرایط در این روزها اما کمی متفاوت شده است. پس از هو شدن در بازی برابر سوسیداد و ضعف های آشکاری که در چند ماه اخیر از او در فاز دفاعی دیده شده، مارسلو اکنون به نیمکت رئال تبعید شده و رگیلون به او ترجیح داده می شود. شب گذشته نیز در بازی با سویا مارسلو 90 دقیقه روی نیمکت حضور داشت و به نظر، فعلا جایگاه خود در ایده های سولاری را از دست داده است.

در همین رابطه امروز آاس ادعا کرد که رونالدو تلاش های خود برای متقاعد کردن مارسلو به جدایی را از سر گرفته و این روزها خوشبینی بیشتری نسبت به این مساله دارد. انتقالی که البته ساده نخواهد بود و همه چیز در نهایت به نظر خود مارسلو بستگی دارد.  سمت چپ یوونتوس با الکس ساندرو تضمین شده است و حتی دی شیلیو هم می تواند در آن منطقه بازی کند؛ ولی سران یووه قصد دارند با جذب مارسلو، سمت چپ خود را بیش از پیش تقویت کنند. فعلا باید منتظر هفته های آتی ماند و دید که شرایط مارسلو تغییر خواهد کرد یا همچنان نیمکت نشین می ماند.

 

رمزی، لاکازت، اوبامیانگ: ترکیب برنده امری

بعد از اینکه آرسنال در نیمه دوم دربی شمال لندن، با سرعت و انرژی بالای مثلث آرون رمزی، الکساندر لاکازت و پیر-امریک اوبامیانگ، تاتنهام را نابود کرد، به نظر می‌رسید اونای امری به ترکیب ایدئالش در خط حمله رسیده. با این وجود شش هفته طول کشید تا دوباره این سه بازیکن کنار هم قرار بگیرند، مثلثی که این بار هم یک تیم لندنی دیگر را نابود کرد.

پیش بازی دیشب، آخرین باری که رمزی و لاکازت و اوبامیانگ در ترکیب اصلی آرسنال در لیگ به زمین رفتند به ماه سپتامبر برمی‌گشت. با توجه به نمایش آن‌ها مقابل چلسی اما بعید است هواداران آرسنال برای تماشای دوباره این ترکیب تا این حد دوباره منتظر بمانند. توپچی‌های لندن در بازی دیشب در همان نیم ساعت اول با پرس شدیدشان روی خط دفاعی چلسی، پنج بار توپ را در یک سوم دفاعی حریف تصاحب کردند. بالاترین آمار آرسنال این فصل هفت بار پس گرفتن توپ در یک سوم دفاعی حریف در کل ۹۰ دقیقه بوده. 

 

شاگردان امری خیلی زود مقابل چلسی به گلی که لایقش بودند رسیدند. لاکازت با کنترل عالی، چرخش هوشمندانه و ضربه آخر استادانه‌اش گل اول را زد و لوران کوشلنی با شانه خودش گل دوم را وارد دروازه کپا آریزابالاگا کرد. غیر از این دو گل آرسنال فرصت‌های بزرگ دیگری هم داشت و توسط اوبامیانگ از دست رفت. در مجموع، در نیمه اول هروقت بازیکنان چلسی توپ را در بعد هجومی خودشان از دست می‌دادند، آرسنالی‌ها به سرعت بالا خط دفاعی آن‌ها را به هم می‌ریختند. مهمترین بازیکنان در راه لاکازت در راست، رمزی در وسط و اوبامیانگ در چپ بودند.

بین این سه بازیکن اوبامیانگ تنها مهره‌ای بود که تا پایان در زمین باقی ماند و لاکازت تنها مهره‌ای که گل زد. اما نمایش رمزی چشمگیرتر از بقیه بود. با اینکه آرسنال در ماه سپتامبر از پیشنهاد تمدید قرارداد با رمزی منصرف شد، هافبک ولزی توپچی‌ها که در تابستان به یوونتوس خواهد پیوست، روحیه‌ای مثال‌زدنی مقابل چلسی نشان داد. در این شب برای مسوت اوزیل که روی نیمکت نشسته بود کاملا مشخص شد که برای بازگشت به ترکیب اصلی آرسنال باید خودش را به چه سطحی برساند، اتفاقی که شاید به این زودی‌ها و سادگی‌ها رخ ندهد.

اما جدا از مثلث خط حمله آرسنال، خط دفاعی این تیم هم شبی عالی را پشت سر گذاشت. امری در این بازی با بیرون گذاشتن شکوردان موستافی به خط دفاعی چهار نفره بازگشت و از سوکراتیس پاپاستاتوپولوس و کوشلنی در ترکیب اصلی استفاده کرد. مدافع فرانسوی باتجربه آرسنال با وجود پشت سر گذاشتن ماه‌ها مصدومیت در این شب یک بار دیگر ارزش خودش را نشان داد و باعث شد تیمش به اولین کلین شیتش از اوایل دسامبر به بعد برسد. این در واقع تنها چهارمین کلین شیت آرسنال در کل فصل ۲۰۱۸ بود. کوشلنی مقابل چلسی ۱۳ بار توپ را دفع کرد، در حالیکه سوکراتیس بالاترین درصد پاس صحیح را بین تمام هم‌تیمی‌هایش داشت (۹۲ درصد) و به خوبی ادن ازارد را در کل بازی مهار کرد. لحظه ماندگار این شب شاید مشت گره‌کرده مدافع سابق دورتموند بعد از تکلی که با آن توپ را از ویلیان دور نگه داشت بود. با اینکه مصدومیت هکتور بلرین که به نظر جدی می‌رسید ضربه بزرگ به خط دفاعی آرسنال خواهد بود، اما حداقل امری می‌تواند خیالش از زوج قلب این خط دفاعی راحت باشد.

در مرکز خط میانی هم لوکاس توریرا با اینکه تنها در دو تا از پنج بازی قبلی آرسنال در لیگ در ترکیب اصلی قرار گرفته بود، یک بار دیگر، مثل بازی مقابل تاتنهام، نشان داد چه تاثیری می‌تواند روی جریان بازی داشته باشد. توریرا البته در این بازی به عنوان هافبک دفاعی مرکزی بازی نمی‌کرد و کنارش متئو گندوزی و گرانیت ژاکا را می‌دید. با این وجود جنگندگی هافبک اروگوئه‌ای آرسنال سر جایش بود. توریرا در این بازی ۹ تکل زد (بالاترین آمار بازیکنان آرسنال در یک ۹۰ دقیقه این فصل) و با وجود اینکه ریزنقش‌ترین بازیکن زمین بود ۱۷ بار تن به جنگ‌های یک به یک داد. او بعد از ژاکا بیش از باقی بازیکنان درون زمین هم دوید.

جرایم سنگین AFC برای پرهیز از حاشیه و خشونت

کنفدراسیون فوتبال آسیا جرایم بسیار سنگینی برای بازیکنان در صورت ایجاد حاشیه وضع کرده است. فدراسیون فوتبال آسیا جریمه های سنگینی را برای تیم ها در جریان مسابقات جام ملت های آسیا تعیین کرده که در نوع خود بی سابقه است.بر اساس قوانین اعلام شده، بازیکنان در صورت تمارض 7500 دلار جریمه خواهند شد و تمارض گران ترین جریمه بازیکنان در این مسابقات خواهد بود که می تواند برای بازیکنان حاضر در امارات بسیار گران تمام شود.کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال آسیا همچنین برای خطای غیر ورزشی، کشیدن و نگه داشتن بازیکنان، کارت قرمز مستقیم و تخلفاتی از این دست 5000 دلار جریمه وضع کرده تا نشان دهد سختگیری های بسیار زیادی را دارد.6000 دلار جریمه نقدی و حداقل دو جلسه محرومیت نیز از جمله جریمه هایی است که فدراسیون فوتبال آسیا برای درگیری بازیکنان و ضربه زدن به یکدیگر وضع کرده است و این جرایم از پاداش تیم ها قبل از پایان مسابقات کسر خواهد شد.همچنین از سوی کمیته انضباطی و کمیته مسابقات اعلام شده که کارت های زرد در پایان مرحله یک هشتم نهایی بخشیده خواهد شد و بازیکنان در مرحله نیمه نهایی کارت زردی نخواهند داشت.

 

لجاجت ساری، سقوط چلسی

اگر قانون اول مربیگری فوتبال انتقاد نکردن از بازیکنان در فضای عمومی باشد، مائوریتزیو ساری دیشب بعد از شکست تیمش مقابل آرسنال، به شکلی تماشایی این قانون را زیر پا گذاشت. ساری در این روز با قرض گرفتن صفحه‌ای از کتاب ژوزه مورینیو، انگشت اتهام را به سوی بازیکنانش نشانه گرفت، بدون اینکه تاکتیک‌های خودش را در میان مقصر بداند. فقط زمان مشخص خواهد کرد آیا این حرکتی شجاعانه برای شک دادن به بازیکنان چلسی بود، یا اولین نشانه از ناتوانی ساری برای مربیگری در استمفورد بریج.

چلسی مقابل آرسنال فقط یک ضربه درون چهارچوب داشت و تمام مشکلاتی که در هفته‌های اخیر از این تیم دیده بودیم مقابل رقیب مستقیمش برای کسب سهمیه چمپیونز لیگ عریان شد. با اینکه بخش اعظمی از این مشکلات را خود ساری با تاکتیک‌ها و سیستمش پدید آورده، مربی ۶۰ ساله ایتالیایی دلیل اصلی این شکست را نداشتن روحیه و انگیزه لازم از بازیکنانش دانست.

ساری که در این مصاحبه بیشتر به زبان ایتالیایی حرف می‌زد و از مترجم استفاده کرده بود گفت: «انگار ما واقعا برای این بازی‌های بزرگ دچار مشکل می‌شویم. من از رویکرد امروزمان به شدت عصبانی هستم. طبیعی است که تیمی در برخی دقایق بازی‌ها به مشکل بخورد، اما واکنش ما نسبت به این شرایط باید خیلی بهتر از این‌ها بود. من فکر کردم این مشکل را حل کردیم، اما دوباره مثل بازی مقابل تاتنهام (باخت ۳-۱) شد. من شکست خوردن را قبول می‌کنم، ولی نه اینطور شکست خوردن را».

خشم ساری شاید نگاه‌ها را اندکی از این شکست منحرف کند، اما واقعیت اینجاست که رویکرد تاکتیکی او به بن‌بست خورده و همان شک و تردیدهای پیشین درباره توانایی‌اش در مربیگری در بالاترین سطح فوتبال اروپا دوباره مطرح شده. ایده رمانتیک «ساری‌بال» در لیگ برتر ضربات شدیدی بابت نتایج و نمایش پایین‌تر از سطح استاندارد بازیکنانش خورده. این ۱۹اُمین شغل ساری در جهان مربیگری است و او هنوز حتی یک جام معتبر را هم نبرده. در واقع رومن آبراموویچ برعکس همیشه، این بار مربی‌ای انتخاب کرد که فوتبالی زیبا و جذاب برای تیمش بسازد، نه اینکه صرفا جام ببرد.

ساری شروع بسیار خوبی با چلسی داشت و در ۱۸ بازی اول فصل، در رقابت‌های مختلف، بدون شکست باقی ماند. اما شکست دیشب آن‌ها مقابل آرسنال، پنجمین باخت‌شان در ۱۶ بازی گذشته را ثبت کرد. البته اگر منصفانه نگاه کنیم واقعا هم اجرای فوتبال مبتنی بر مالکیت توپ بالا و فشار شدید در زمین حریف با این اسکوادی که در چلسی به ساری رسید ممکن نبود. میراث آنتونیو کونته برای ساری اسکوادی بود بدون هافبک‌های جنگنده و فولبک‌های سریع و پر از مهره‌های کلیدی پا به سن گذاشته.

یک مربی بزرگ در چنین شرایطی اما خودش و ایده‌هایش را نسبت به بازیکنانی که در اختیار دارد تطبیق می‌دهد تا بهترین استفاده را از منابع انسانی‌اش ببرد. ساری اما با لجاجت تمام روی سیستم ۳-۳-۴ خودش پا برجا مانده، حتی اگر معنای این سیستم بازی کردن دو ستاره‌اش، ادن ازارد و انگولو کانته، در پست غیر تخصصی‌شان باشد.

در چلسیِ ساری جورجینیو در هر شرایطی بازی می‌کند، فقط هم در نقش تک هافبک دفاعی. جورجینیو که در تابستان پیشنهاد منچستر سیتی را رد کرد تا دنبال راه مربی‌اش در ناپولی باشد، عملا به چهره ساری و چکیده فوتبال او در زمین تبدیل شده، فوتبالی با پاس‌های زیاد که بیشترشان محافظه‌کارانه و بدون خلاقیت و ریسک لازم است. قرار گرفتن جورجینیو در این پست باعث شده کانته هم مجبور شود یک خط جلوتر بازی کند و بخش اعظمی از عملکرد همیشگی‌اش را از دست بدهد.

در خط حمله هم ساری که دیگر هیچ اعتقادی به آلوارو موراتا (که به احتمال زیادی به زودی به صورت قرضی راهی اتلتیکو مادرید خواهد شد) و اولیویه ژیرو ندارد و از ازارد به عنوان مهاجم مرکزی استفاده می‌کند. ستاره بلژیکی چلسی مشخصا در این پست راحت نیست و از جریان بازی‌ها تا حد زیادی دور می‌ماند، مثل اتفاقی که دیشب برایش رخ داد. اگر ساری حاضر بود به سیستم ۱-۳-۲-۴ روی بیاورد، می‌توانست از کانته کنار جورجینیو استفاده کند و ازارد را به بال چپ برگرداند و ژیرو را در مرکز خط حمله قرار دهد.