|
نگاهی به هفت بازی برتر تاریخ لیگ قهرمانان
در این بازی ها چه رخ داد؟
فینال استانبول، فینال بارسلونا و برد تاریخی 6-1 بارسلونا مقابل پاریسن ژرمن از جمله دیدارهای به یادماندنی تاریخ لیگ قهرمانان هستند. این هفته در لیگ قهرمانان باز هم نتیجه ای تاریخی رقم خورد و دیدار جذاب چلسی و آژاکس با تساوی 4-4 پایان یافت، رقم خوردن این نتیجه بهانهای شد تا به هفت بازی برتر تاریخ لیگ قهرمانان از منظر فورفورتو fourfourtwo نگاهی بیندازیم. این لیست پر است از بازی های جذاب و دیدنی که هرگز فراموش نمی شوند:
7.یوونتوس 2-3 منچستریونایتد سال 1999
منچستریونایتد به سختی در خانه مقابل یوونتوس به گل تساوی رسید تا 1-1 در بازی رفت نیمه نهایی زمین را ترک کند. در بازی برگشت تیم جوان فرگوسن بعد از گذشت 11 دقیقه از حریف 2 گل دریافت کرده بود. همگان تصور می کردند کار تمام شده است. اما یونایتد به بازی برگشت. و نمایش روی کین و رهبری او در آن مسابقه، یکی از بزرگترین عملکردهای فردی یک بازیکن در لیگ قهرمانان بود. یونایتد به لطف گل کین و دو گل یورک و کول، 3-2 برد و در نهایت راهی فینال شد. کین در آن مسابقه از همۀ وجودش گذاشت و حتی کارت زرد هم دریافت کرد و بازی فینال را از دست داد.
6.موناکو 3-1 رئال مادرید؛ سال 2004
یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان، بازی برگشت. عرف است که در فوتبال مدرن وقتی به تیمی قرض داده می شوید در مقابل تیم اصلی خود بازی نکنید، اگر هم بازی کردید، بعد از گلزنی به تیم اصلی خود، خوشحالی نکنید. اما در مورد مورینتس اینطور نبود. او در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان فصل 2003-2004 زمینه ساز صعود موناکو و حذف رئال مادریدی شد که باشگاه اصلی او بود و 65 درصد از حقوقش را پرداخت می کرد. رئال مادرید در بازی رفت 4-2 پیروز شده بود و بعد از گذشته 45 دقیقه از بازی برگشت، 5-2 در مجموع از حریف پیش بود، اما به فاصله 21 دقیقه و با سه گل ژولی (2) و مورینتس مقابل موناکو مغلوب و حذف شد.
5.دپورتیوولاکرونیا 4-0 میلان؛ سال 2004
فصلی که پورتو به قهرمانی لیگ قهرمانان رسید، فقط پورتو و موناکوی پدیده را نداشت. دپورتیوولاکرونیا نیز در آن فصل، تیمی حیرت انگیز بود. باشگاه اسپانیایی در بازی رفت مرحله یک چهارم نهایی 4-1 در مقابل میلان مدعی شکست خورد. اما در بازی برگشت کاری بزرگ کردند و یکی از بزرگترین و جذاب ترین بازگشت های تاریخ لیگ قهرمانان را رقم زدند. دپورتیوو در نیمه نخست به سه گل رسید تا در همان نیمه اول کار را تمام کند و در نیمه دوم نیز به گل دیگری رسید تا جشنش را تکمیل کند. لاکرونیا آن روز مقابل تیمی به برد 4-0 رسید که در ترکیبش شوچنکو، سیدورف، کاکا، پیرلو، گتوسو، کافو، نستا، مالدینی و روی کاستا را داشت.
4.میلان 4-0 بارسلونا؛ فینال سال 1994
یوهان کرویف پیش از مسابقه به بازیکنان تیمش گفته بود: «این بازی رو می برید، چرا که از اونا بهترید.» بازیکنان بارسلونا در شرایطی پای به فینال گذاشتند که دو سال قبل هم قهرمان اروپا شده بودند و تجربه چهار قهرمانی پیاپی در لالیگا را داشتند. در عمل هم تصور می شد بارسلونا با آن خط حمله کوبنده خود پیروز میدان شود ولی کاپلو نبرد تاکتیکی را پیروز شد و مقتدرانه هم برد. او مارسل دزایی را در خط میانی قرار داد تا کمبرد میانه زمین تیمش را محکم کند و قدرت هجومی بارسلونا کاسته شود. دزایی حتی آخرین گل بازی را هم به ثمر رساند. ماسارو در خط حمله زهرش را دوبار ریخت، اما ساویسویچ بود که مرد اول زمین بود. او با خلاقیتش بارسلونا را زمین گیر کرد تا یکی از قاطعانه ترین بردهای تاریخ لیگ قهرمانان در بازی های فینال رقم بخورد.
3.بایرن مونیخ 1-2 منچستریونایتد؛ فینال سال 1999
از دراماتیکترین بازگشتها در تاریخ یگ قهرمانان. یونایتد در طول بازی خوب نبود. بدون کین و اسکولز، چیزی در میانه زمین تیم فرگوسن کم بود. اما فوتبالِ لعنتی به قول فرگوسن، این بار روی خوشش را به آنها نشان داد و به تیم رؤیایی فرگی اجازه داد تا سه گانه خود را تکمیل کند. بایرن خیلی زود به گل رسید و فرصت برای گل های بعدی را هم داشت. اما یونایتد به مدد شانس و حضور اشمایکل در زمین، در بازی ماند. بازی وارد وقت های اضافه هم شده بود، اما هنوز اسکوربرد نتیجه 1-0 را نشان می داد. دو کرنر نجات بخش یونایتد بود و انها را به سمت سرزمین خوشبختی رهنمون کرد. شرینگهام و سولسشائر. تمام!
2.بارسلونا 6-1 پاریسن ژرمن؛ 2017
بازی برگشت یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان فصل 2016-2017. بارسلونا در بازی رفت 4-0 شکست خورده بود و همگان شانس این تیم را برای بازگشت اندک تصور می کردند. در بازی برگشت بارسلونا شروع خوبی داشت و امیدوار شد زدن 3 گل در 50 دقیقه نخست بازی، امیدها را بیشتر و بیشتر کرد. اما گل دقیقه 62 کاوانی به این معنا بود که حالا بارسلونا برای صعود باید سه گل دیگر بزند. دقیقه 88 رسیده بود و بارسا همچنان در حسرت رسیدن به گل بعدی بود. اما ناگهان و به فاصله چند دقیقه ورق برگشت تا یکی از عجیب ترین و حیرت آورترین بازی های تاریخ لیگ قهرمانان رقم بخورد. 88 و 91 نیمار دو گل زد تا حالا همه چیز وابسته به یک گل باشد. گلی که روبرتو در دقیقه 95 به ثمر رساند و باعث شد انریکه فوتبال را ورزشی برای دیوانهها بداند!
1.میلان 3-3 لیورپول؛ فینال 2005
میلان در نیمه اول همه کار کرد، سه گل به دفاع پر از شکاف لیورپول زد و چند گل هم نزد! لیورپول هیچ نشانی از آن تیم ثبات دفاعی خود در مراحل قبل نداشت. با این شرایط کسی تصورش را نمی کرد لیورپول در نیمه دوم توان بازگشت را داشته باشد. اما توفان چند دقیقه ای در استانبول، نه تنها لیورپول را به بازی برگرداند که میلان، دیگر میلانِ نیمه اول نشد. یرزی دودک در ضربات پنالتی آماده بود تا مانع از تکرار قهرمانی دوباره میلان در ضربات پنالتی بعد از فینال سال 2003 باشد. بعد از 120 دقیقه بازی و ضیافت پنالتی ها، بالاخره پنالتی شوچنکو پایان بازی را رقم زد و لیورپول قهرمان شد. بازی در استانبول و به وقت محلی 29 دقیقه بامداد پایان یافت!
از مارادونا تا بالوتلی
قربانیان نژادپرستی
از میرالم پیانیچ گرفته تا کالیدو کولیبالی و بلیز ماتوئیدی و این اواخر بیش از همه روملو لوکاکو و ماریو بالوتلی، همه و همه طی چند دهه گذشته به دلایل مختلف و در سراسر سرزمین چکمه مورد هجمه حملات نژادپرستانه فوتبال دوستان ایتالیایی قرار گرفته اند.
دیگو مارادونا و ناپولی (1984)
داستان رفتارهای نژادپرستانه این موضوع به این سال ها خلاصه نمی شود و در دهه های گذشته حتی به شکل عمیق تری وجود داشته و البته به دلیل نبود اینترنت و شبکه های اجتماعی مثل سال های اخیر، رسانه ای نشده است. مثلا در یکی از قدیمی ترین نمونه ها که مربوط به اواسط دهه 80 می شود، ناپلی ها به عنوان یک شهر، هدف این رفتارها قرار گرفته بودند؛ چیزی که همچنان هم ادامه دارد و مردم اهالی سایر نقاط ایتالیا، همواره با تمسخر به ناپلی ها می نگرند. دیگو مارادونا در کتاب زندگی نامه اش به نام ال دیگو، به این موضوع پرداخته و از دیدن آن در قلب اروپا، بسیار متعجب شده است. او آن روزها تازه پای به ایتالیا گذاشته بود و انتظار دیدن چنین رفتارهایی از مردم متمدن قاره سبز نداشته است: «به ناپولی رفتم و قبل از اینکه بدانم، سر از سری بی درآوردم. بله درست است. آنها در سری آ بودند، ولی واقعا یک تیم سری بی به حساب می آمدند. تا بعد از امضای قراردادم هیچ چیز از تاریخ ناپولی نمی دانستم. همان جا فهمیدم طی 3 فصل آخر برای سقوط نکردن جنگیده بودند و فصل آخر فقط به اختلاف یک امتیاز، در لیگ مانده بودند. از آنها پرسیدم حداقل می توانند یک زندگی آرام برایم فراهم کنند که تضمین دادند. برای همین قرارداد را امضا کردم. در همان مراحل امضای قرارداد، طرفداران دست به اعتصاب غذا هم زده بودند که مرا به دست بیاورند و یکی شان فکر می کنم خودش را به ریل های ایستگاه قطار سان پائولو زنجیر کرده بود.»
رینو مارکزی سرمربی مان بود. اولین بازی مان در 16 سپتامبر 1984 مسابقه خارج از خانه مقابل ورونا در شمال ایتالیا بود. سه گل وارد دروازه مان کرد. الکیائر لارسن دانمارکی و بریگل آلمانی، که می توانست با کوچک ترین حرکت بدن مرا به بیرون زمین بیندازد، را در ترکیب داشتند. پلاکاردی در ورزشگاه وجود داشت که باعث شد همان جا بفهمم مشکلات ناپولی فقط فوتبالی نیست: «به ایتالیا خوش آمدید.» جنگ بین شمال و جنوب و نزاع بین نژادپرستی و فقر بود.
البته ناپل هم چندان میانه خوبی با سایر نقاط ایتالیا ندارد و مهم ترین اتفاق تاریخی در این خصوص، به دیدار نیمه نهایی جام جهانی 1990 بین ایتالیا و آرژانتین در سن پائولو برمی گردد. در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی، دیگو مارادونا در یکی از جنجالی ترین مصاحبه های زندگی اش از مردم ناپل خواست ملی گرایی خود را کنار بگذارند و از او و آرژانتین حمایت کنند. مارادونا در حالی که می دانست جنوبی ها دل خوشی از ایتالیا و شمالی ها ندارند، آتش را زیر خاکستر کرد و بنزین روی آن ریخت. مصاحبه مارادونا کار خودش را کرد. جو سن پائولو هرگز مانند المپیکوی رم نبود. سراسر ورزشگاه پرچم مارادونا در دست همه هواداران ناپلی بود. بازی یک یک مساوی شد و به پنالتی رفت و در نهایت در میان حمایت وسیع ناپلی ها، آلبی سلسته برنده بازی شد.
ایتالیایی ها و مخصوصا شمالی ها کینه سختی از مارادونا به دل گرفتند زیرا سن پائولو را وادار کرد تا ایتالیا را تشویق نکنند و به نوعی بازی در خانه ایتالیا برگزار نشد. پس از پیروزی، ایتالیایی ها خانه اش را در ناپل سنگباران کردند. رسانه های ایتالیایی که تا آن زمان دیگو را دوست داشتند و بر حاشیه هایش سرپوش می گذاشتند، دیگر تحمل زیادی نداشتند و جنجال های زندگی شخصی او را افشا کردند. در مارس 1991، به دلیل استفاده از کوکائین مجرم شناخته شد. این در حالی بود که دیگو در تمام 7 سال حضورش در ناپولی از کوکائین استفاده می کرد. واقعیت این است که در ایتالیا، دیگو مارادونا دیگر فقط برای ناپلی ها خدا بود. او در طول سال های بعد حتی یک خوشامد خشک و خالی هم از طرف شمالی ها دریافت نکرد و ناپولی 28 سال است که اسکودتو را کسب نکرده است.
رود گولیت و آرون وینتر (1992)
به دهه 90 که سر بزنیم، بازیکنانی چون رود گولیت و آرون وینتر در آن سال ها، خیلی مورد حمله قرار گرفته و بعدها صحبت های زیادی در خصوصش انجام دادند. نارضایتی آنها در نهایت منجر به اقدامی عملی از سوی هم قطاران شان شد؛ جایی که بازیکنان هر دو دسته فوتبال ایتالیا در 13 دسامبر 1992، با شعار نه به نژادپرستی (No al razzimo)، پیاده روی اعتراضی ترتیب دادند. در نمونه دیگری در آن سال ها، پل اینس در خصوص رفتارهای نژادپرستانه ای که علیه اش در دروان حضور در اینتر انجام می شد، اعتراض کرد.
طرفداران افراطی لاتزیو و رفتار نژادپرستانه
لاتزیو همیشه در گوشه ای از المپیکو تماشاگرانی را می بیند که با پرچم های منقش به صلیب شکسته نازی، چهره موسولینی و گاهی هم با شعار های نژادپرستانه حضور دارند و مشخص نیست که برای فوتبال و لاتزیو به ورزشگاه آمده اند یا ابراز عقاید راسیسمیشان، افرادی که بیشتر از همه از سلام نازی دی کانیو بعد از گلزنی خوشنود شدند و به همراهی با او پرداختند. کلودیو لوتیتو مدیر عامل باشگاه گفت: «این موضوع نژاد پرستی نیست. ما هم بازیکنانی داریم که سیاه پوست هستند.»
سال 2005 پس از ادای احترام پائولو دی کانیو به شیوه نازی ها حرف های جالب تری هم زده بود که عمل او ربطی به مسائل سیاسی ندارد و حتی پاپ این کار را انجام داده است! سال 2013 باز هم شعارهای هواداران لاتزیو و ادای میمون در آوردن موجب جنجالی دیگر شده بود که لوتیتو آن را تنها کل کل دانست و گفت این موضوع به شکل بدی ترجمه می شود: «لاتزیو باشگاهی نژادپرست شناخته می شود با این که نیست. ما هم بازیکنان سیاه پوستی داریم.»
در سال 2014 پس از اینکه کارلو تاوکیو بازیکنان سیاه پوست را موز خور دانسته بود، لوتیتو گفت حتی کشیش ها در محراب گاها اشتباه می کنند: «کارلو هم تنها یک اشتباه مربوط به رنگ پوست انجام داد. شما رسانه ها به طور مدام موضوع را بزرگ می کنید.»
مارکو زورو (2005)
مارکو زورو وقتی در سال 2005 در دیدار مسینا و اینتر، مورد شعارهای نژادپرستانه قرار گرفت، سعی کرد با ترک زمین به همراه توپ، این رفتارها را متوقف کند و در نهایت از سوی سایر بازیکنان و به ویژه آدریانو، متقاعد به ادامه بازی شد. در ادامه این اتفاق و برای آگاه کردن جامعه از این ناهنجاری، هفته بعد تصمیم گرفته شد تمام بازی ها با 5 دقیقه تاخیر آغاز شود.
بواتنگ و دی یانگ (2013 و 2014)
کوین پرنس بوآتنگ (ژانویه 2013) بازیکن غنایی روسونری در یک بازی دوستانه مقابل تیم دسته پایینی پرو پاتریا مورد حمله قرار گرفت و به همراه هم تیمی هایش، اقدام به ترک زمین کرد. اتفاقی که در می 2014 از سوی طرفداران آتالانتا هم تکرار شد. آن روز طرفداران در جریان شکست یک به 2 آتالانتا مقابل میلان، به طرف بواتنگ و دی یانگ هلندی، موز پرتاب کردند و باشگاه به خاطر آن، 40 هزار یورو، جریمه شد.
کارلو تاوکیو (2015)
کارلو تاوکیو که در ابتدایی حضورش در ریاست فوتبال ایتالیا با اظهاراتی نژادپرستانه جنجال آفرین شده بود، در نوامبر 2015 هم با اظهاراتی که، جنجال تازه ای به پا کرده است. صوتی از جلسه ی فدراسیون فوتبال ایتالیا منتشر شد که در آن تاوکیو ریاست فدراسیون فوتبال ایتالیا گفته بود: «مشکلی با یهودی ها ندارم. ولی بهتر است که قدرت دست آن ها نباشد و آن ها را از خودمان دور کنیم.»
آنتونیو رودیگر (2016 و 2017)
در دسامبر 2016، دربی دلاکاپیتاله با نتیجه 2 بر هیچ به نفع رم به اتمام رسید اما در جریان بازی اتفاقاتی رخ داد و به نظر می رسد بحث ها به بیرون از زمین نیز کشیده شد. در بحث برانگیز ترین مصاحبه پس از بازی، سناد لولیچ، کاپیتان وقت لاتزیو، حرفی توهین آمیز نسبت به آنتونیو رودیگر گفت: «رودیگر اعصاب ما را پیش از بازی خراب می کرد؛ تا دو سال قبل در اشتوتگارت، رودیگر جوراب و کمربند می فروخت اما حالا به مانند یه پدیده و ستاره رفتار می کند. واقعا تقصیر او نیست، تقصیر اطرافیانش است. او را خوب تربیت نکرده و رفتار صحیحی با او نداشته اند.» سال بعد آنتونیو رودیگر در جریان شکست یک به 3 تیمش مقابل لاتزیو باز هم مورد شعارهای نژادپرستانه قرار گرفته و به خشم آمده بود.
کالیدو کولیبالی (2016 و 2019)
در فوریه 2016، کالیدو کولیبالی، بهترین فصل فوتبالش را در سن ۲۴ سالگی سپری می کرد. او یکی از بهترین مدافعان فصل اروپا بود و توجه همه را به خود جلب کرده بود. کولیبالی در فرانسه به دنیا آمده اما ترجیح می دهد برای تیم ملی سنگال بازی کند. در جریان بازی لاتزیو و ناپولی در سری آ، برخی از حاضران در ورزشگاه المپیکو شروع به تمسخر وی کردند و بازی در نهایت متوقف شد. هواداران ناپولی او را تنها نگذاشتند. در بازی اول هفته در برابر کارپی، هزاران نفر ماسک او را زدند و عده ای خود را سیاه کردند. بله! همه ما کولیبالی هستیم! رفتارهای نژادپرستانه علیه کولیبالی طی سال های گذشته همچنان ادامه داشته و یکی از عوامل نارضایتی این مدافع خوب سری آ بوده است.
سولی مونتاری (2017)
آوریل 2017، سولی مونتاری، هافبک پسکارا مورد توهین های شدید نژادی قرار گرفت و در ادامه در کمال تعجب، به خاطر ترک کردن زمین به خاطر توهین ها از سوی کمیته انضباطی محروم شد! مونتاری به داور بازی، دانیله مینلی، گفت بازی را متوقف کند اما داور که معتقد بود چنین سر و صداهایی را نشنیده، به بازیکن 32 ساله پسکارا بابت زدن ساز مخالفت کارت زرد نشان داد. در ادامه مونتاری از زمین بازی بیرون رفت تا تیم از پیش سقوط کرده پسکارا بازی را با 10 نفر به پایان ببرد.
مویزه کین (2019)
در آوریل 2019 در دیدار کالیاری و یوونتوس از رقابت های سری آ ایتالیا، بیانکونری موفق شد با گل های لئوناردو بونوچی و مویزه کین، با نتیجه 2-0 پیروز شود. در طول بازی، هواداران کالیاری بارها به مویزه کین و بلیز ماتویدی، بازیکنان سیاه پوست یوونتوس توهین نژادپرستانه کردند. کینِ جوان روی پاس بنتانکور موفق به گلزنی شد و شادی پس از گلش جالب بود. لئوناردو بونوچی گفت خود مویزه کین هم در این باره تا حدی مقصر است که مورد انتقاد شدید هم تیمی ها و اهالی فوتبال هم قرار گرفت. رحیم استرلینگ، ماریو بالوتلی، ماسیمو الگری، پل پوگبا و جورجو کیله لینی به صحبت های بونوچی واکنش نشان داده و در داستان مویزه کین و هواداران کالیاری، از ستاره جوان یوونتوس حمایت کردند و در نهایت لئوناردو بونوچی هم بابت اظهاراتش، عذرخواهی کرد: «مردم حق داشتند تا درباره صحبت های من احساس خشم کنند. نژادپرستی یک رسوایی است و نباید در سال 2019 وجود داشته باشد. از تمام کسانی که از صحبتهای من بد برداشت کردند معذرت میخواهم چون واکنشم را به صورت جامع بیان نکردم. من صد درصد مخالف نژادپرستی هستم. ما در ساردینیا آرنا شعارهای نژادپرستانه را شنیدیم. باید تمام افرادی که شعارهای نژادپرستانه سر دادند تنبیه شوند و ابزار لازم برای تنبیه آنها در دسترس است.»
روملو لوکاکو (2019)
بلافاصله بعد از ورود مهاجم بلژیکی به ایتالیا، هجمه های نژادپرستی علیه او آغاز شد. در جریان دیدار کالیاری-اینتر که با برتری 2-1 تیم کونته خاتمه یافت، هواداران کالیاری بارها با توهین های نژادپرستانه خود باعث رنجش روملو لوکاکو شدند. از زمان انتقال لوکاکو به اینتر، پیش بینی می شد در استادیوم های مختلف ایتالیا، این بازیکن مورد هجوم توهین های نژادپرستانه واقع شود و در هفته دوم، چنین اتفاق زشتی پیش آمد. اوج توهین ها زمانی بود که لوکاکو پشت ضربه پنالتی ایستاد. وی پس از گلزنی، خوشحالی نکرد و با نگاه معناداری به توهین های هواداران تیم میزبان واکنش نشان داد. لوکاکو در ادامه در یک پست اینستاگرامی به این توهینهای غیرانسانی واکنش نشان داد: «بازیکنان زیادی در ماه گذشته قربانی توهینهای نژادپرستانه شدند و من نیز مورد این توهینها قرار گرفتم. فوتبال، ورزشی است که همه افراد باید از آن لذت ببرند و نباید ورود هرگونه مسائل تبعیض نژادی به فوتبال را بپذیریم چون این تبعیضها، باعث شرمندگی و خراب شدن فوتبال است. امیدوارم تمام فدراسیونهای فوتبالِ سراسر دنیا در رابطه با هرگونه تبعیض نژادی، قویا واکنش نشان دهند.»
دالبرت (2019)
چند روز بعد در 23 سپتامبر 2019، در طی تساوی 2-2 دو تیم آتالانتا و فیورنتینا، داور این دیدار، در نیمه اول، بازی را به دلیل توهین های نژادپرستانه متوقف کرد و از بلندگوی ورزشگاه، از هواداران خواسته شد این شعارها را تمام کنند. هواداران آتالانتا در حال سر دادن شعارهای نژادپرستانه علیه دالبرت، مدافع چپ برزیلی ویولا بودند. دالبرت در نیمه اول پس از شنیدن این شعارها، بازی را متوقف و با داور بازی صحبت کرد و در ورزشگاه اعلام شد تا زمانی که شعارها متوقف نشود، بازی از سر گرفته نمی شود. واکنش هواداران آتالانتا به صدای بلندگوی ورزشگاه، سوت و هو کردن به نشانه اعتراض بود. پس از چند دقیقه که شعارها تمام شد، بازی دنبال شد.
جیانی اینفانتینو هم دیگر به مساله واکنش نشان داد و خواستان رسیدگی سریع به این موضوع شد که در نتیجه آن چند روز بعد رم اعلام کرد یکی از طرفدارانش را به خاطر توهین ژوان ژسوس، مادام العمر محروم کرده است. اینفانتینو در این باره گفته بود: «نژادپرستی در تضاد با آموزش و گفتگو است. نمی توان در جامعه و فوتبال شاهد نژادپرستی بود. در ایتالیا وضعیت پیشرفتی نداشته و این مساله ای بسیار جدی است. شما باید افرادی که این شعارها را سر می دهند، شناسایی کنید و آنها را از استادیوم بیرون بیندازید. مانند انگلیس، شما هم باید این اعمال را جریمه کنید. نباید از محکوم کردن نژادپرستی هراس داشته باشید. باید تا لحظه توقف، با آن بجنگیم.»
ماریو بالوتلی (2009 و 2012 و 2019)
ماریو بالوتلی اولین بار در سال 2009 و از سوی طرفداران یوونتوس مورد حمله قرار گرفت که به محرومیت یک جلسه ای بیانکونری ها از حضور تماشاگران هم انجامید. بعد در دربی میلان هم به بالوتلی توهین های نژادپرستی تندی شده بود.
شش سال پیش هم در یکی از بازی های یکشنبه شب سری آ بین دو تیم میلان و رم، ماریو بالوتلی که در پی درخشش مقابل آلمان در یورو 2012، در بهترین فرم ممکن قرار داشت و در ژانویه قبل از سیتی راهی میلان شده بود، امیدوار بود بتواند با عملکردش در دل مردم جا باز کند، ولی در همان بازی، به بدترین نحو ممکن مورد حملات نژاد پرستانه هواداران رم قرار گرفت تا حدی که جیانلوکا روکی، داور مسابقه، مجبور شد بازی را برای دقایقی متوقف کند.
در جریان دیدار هلاس ورونا و برشا در هفته یازدهم سری آ که با برتری 2-1 هلاس ورونا به پایان رسید، ماریو بالوتلی دوباره مورد هجوم شعارهای نژادپرستانه قرار گرفت. در دقیقه 54 بازی با هلاس ورونا سرانجام کاسه صبر ماریو بالوتلی از شعارهای نژادپرستانه هواداران تیم میزبان لبریز شد. او درحالیکه در گوشه زمین، توپ را در اختیار داشت، آنرا گرفت و به سمت هواداران شوت کرد و انگشت وسط خود را به آنها نشان داد. بالوتلی سپس زمین بازی را برای چند دقیقه ترک کرد. داور طبق مقررات، این دیدار را متوقف کرد تا جو آرام شود. سرانجام با درخواست بازیکنان هلاس ورونا از هواداران خود و اعلام بلندگوی ورزشگاه مبنی بر اینکه با تداوم شعارها، بازی به طور کامل متوقف می شود، هواداران تیم میزبان آرام شدند. با درخواست بازیکنان هر دو تیم، بالوتلی به زمین برگشت و بازی ادامه پیدا کرد. این دیدار در نهایت با برتری 2-1 هلاس ورونا خاتمه یافت. بالوتلی تک گل تیمش را در دقیقه 85 به ثمر رساند.
بالوتلی در ادامه از طریق اینستاگرام، نارضایتی خود از چنین رفتارهایی را رسانه ای کرد: «برای مردمی که در این جایگاه نشسته اند و صدای میمون درمی آورند، شرم بر شما باد، شرم بر شما. شرم بر شما در مقابل فرزندانتان، در مقابل همسرانتان، خانواده اتان، خویشاوندانتان و دوستانتان... شرم بر شما باد.»
اخبار
با حضور بهترین بازیکن جهان
این بارسلونا باید خواب قهرمانی را ببیند
لیونل مسی اشتیاقش به قهرمانی اروپا را هرگز پنهان نکرده اما اگر بارسلونا همینطور ادامه دهد او باید خواب قهرمانی را ببیند و فقط با رویاهایش زندگی کند. فوقستاره 32 ساله آرژانتینی که در سالهای پایانی حرفه خود به سر میبرد، آخرین بار در سال 2015 لیگ قهرمانان را برده. او را خیلیها بهترین بازیکن تاریخ فوتبال میدانند، چهار بار قهرمان این جام شده اما در هشت سال اخیر فقط یک بار به این عنوان رسیده. بعد از دو حذف شرمآور به وسیله لیورپول و رم در دو فصل اخیر، بارسلونا هیچ نشانهای بروز نداده که این فصل میتواند به انگیزه و اشتیاق ستاره و اسطورهاش پاسخ مثبت بدهد.
تساوی بدون گل خانگی با اسلاویا پراگ به معنای آن است که کاتالانها هنوز بدون شکست هستند و با هشت امتیاز از چهار بازی در صدر گروه F قرار دارند اما در تمام بازیهایشان در این فصل حتی یک نمایش مقتدرانه ارائه نکردهاند. آنها در لالیگا هم صدرنشین هستند با وجود باخت 3 بر یک این هفته در زمین لوانته اما این آمار و این صدرنشینی کسی را گول نمیزند. نلسون سمدو و ارنستو والورده گفتند بارسلونا بعد از این باخت بد، نیاز به یک واکنش عالی دارد اما خبری نشد.
اسلاویا پراگ که دو هفته قبل در پایتخت جمهوری چک با نتیجه نزدیک 2 بر یک به بارسلونا باخت آن تیم دست و پابستهای نبود که برخی انتظارش را میکشیدند. در واقع تیم ییندریچ تریپیسوفسکی پرتعداد حمله میکرد و توجهی به جو نوکمپ و سابقه درخشان حریف و تیم پرستارهاش نداشت. جرارد پیکه اوایل بازی به خاطر زمین زدن پیتر اولاینکای دردسرساز کارت زرد گرفت، این نهمین کارت زرد مدافع اسپانیایی در 14 بازی این فصل در رقابتهای مختلف بود در حالی که در 52 بازی فصل قبل تنها هفت کارت زرد گرفته بود. افت شدید پیکه حالا چیزی بیش از آن شروع همیشگی او در فصل است و حالا دیگر سؤال و انتقاد در مورد برنامههای فرافوتبالی او در سفرهای تجاری و تبلیغاتیاش بیش از همیشه موجه است. نام سمدو هم در کنار پیکه در دفتر یادداشت مایکل اولیور، داور بازی ثبت شد و هر چه بارسلونا عقب کشید، اسلاویا جرأت بیشتری پیدا کرد. آنتوان گریزمان نمیتوانست به اندازه کافی از چپ در حمله مشارکت کند، در راست عثمان دمبله بارها توپ لو میداد، آرتورو ویدال مثل مرغ سرکنده میدوید و تنها مسی خطر ایجاد میکرد. دربیل و ضربه او به تیرک دروازه اسلاویا بهترین فرصت بارسا در نیمه اول بود.اواخر نیمه، میهمان به گل رسید اما به دلیل آفساید مردود اعلام شد. برای بارسا این یک هشدار بود اما نه آنقدر جدی که از خواب بیدارشان کند. بین دو نیمه، هواداران تیم را هو میکردند اما میزبان کاری نکرد و به میهمان اجازه داد به امتیازش بچسبد. ویدال هم یک گل آفساید زد و مسی روی پاس خوب آنسو فاتی موقعیت خوبی را از دست داد.بارسلونا میتواند نتیجه را به گردن واکنشهای عالی اوندری کولار، دروازهبان اسلاویا یا تصمیمات داوری بیندازد اما واقعیت این است که آنها از جواهری که در اختیار دارند، مسی، به اندازه کافی حمایت نمیکنند. برترین گلزن تاریخ باشگاه و برنده پنج توپ طلا خیلی وقتها یک نفره تیم را به هدفش میرساند اما نه همیشه و برای بردن لیگ قهرمانان به کمک نیاز دارد.مگر اینکه تغییر قابل توجهی در فرم خود ایجاد کنند مثل آنکه لوییس سوارس، مسی و نیمار در ژانویه 2015 در خود و تیم به وجود آوردند یا تغییرات عمیقتری را مد نظر قرار دهند-مثل اخراج والورده که نیاز به بحث مستقلی دارد- در غیر این صورت سخت است تصور کنی مسی خرداد آینده در استانبول جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
پرسپولیس از فشار خارج شد
پیشکسوت فوتبال ایران گفت: توهین به بازیکنی مثل علیپور در شان باشگاه بزرگ و پر افتخار پرسپولیس نیست و هواداران باید به او فرصت دهند. دیروز و در یکی از بازیهای حساس هفته نوزدهم لیگ برتر پرسپولیس در اهواز موفق شد با تک گلی که از روی نقطه پنالتی در نیمه اول به دست آورد، فولاد را شکست دهد تا در یک قدمی صدر جدول قرار گیرد. رحمان رضایی در خصوص این بازی اظهار داشت: هر دو تیم فوتبال خوب و زیبایی به نمایش گذاشتند، اما حق پرسپولیس برای پیروزی بیشتر از فولاد بود و اگر بازیکنان پرسپولیس در چند نوبت با دقت بیشتری عمل می کردند، تعداد گلهای این تیم به مراتب بیشتر میشد. وی اضافه کرد: این یک بازی ۶ امتیازی بود و پرسپولیس از این فرصت نهایت استفاده را برد تا جایگاهش را در کورس بالای جدول تثبیت کند. ملی پوش سابق کشورمان بیان داشت: وقتی لیگ تا این حد فشرده میشود و تیمهای زیادی در بالای جدول رقابت میکنند، مهمتر از هر چیز ۳ امتیاز بازی است و پرسپولیس توانست این آورده بزرگ را با خود از اهواز به تهران بیاورد.کارشناس فوتبال ایران تصریح کرد: این نتیجه پرسپولیس را تاحدودی از فشار خارج کرد تا ادامه کارشان تا نیم فصل را در فضایی آرام تر دنبال کنند. رضایی در خصوص بی مهری برخی از هواداران پرسپولیس نسبت به علیپور بیان داشت: هواداران فراموش نکنندن همین علیپور چقدر برای این تیم زحمت کشیده و چقدر گل زده و آقای گل تیم شان بوده. نباید با علیپور اینطور رفتار شود و این جریاناتی که علیه علیپور راه افتاده در شان باشگاه پرسپولیس نیست. وی تصریح کرد: باید به علیپور فرصت دهند تا خودش را بازیابی کند و بتواند بار دیگر به همان روند گلزنی بازگردد. قطعا علیپورمی تواند همان بازیکن مفیدی باشد که با گلزنی هایش به تیم کمک کرده و هواداران هم از او رضایت پیدا میکنند.
اخبار
ونگر گزینه هدایت بایرن مونیخ نیست
نتایج ضعیف بایرن در هفته های اخیر که به شکست 5-1 مقابل آینتراخت فرانکفورت منتهی شد، در نهایت جدایی نیکو کوواچ از بایرن را به همراه داشت و در حال حاضر هانس دیتر فلیک به عنوان مربی موقت روی نیمکت باواریایی ها می نشیند. اما مدیران این باشگاه به دنبال یک سرمربی جدید هستند و از ونگر به عنوان یکی از گزینه ها نام برده می شد. اما یک منبع نزدیک به باشگاه بایرن مونیخ، در گفتگو با بیلد اعلام کرد که علی رغم تماس هایی که بین دو طرف صورت گرفت، این مربی باتجربه جزو گزینه های باشگاه باواریایی نیست. او گفت: «آرسن ونگر چهارشنبه شب با کارل هاینس رومینیگه تماس گرفت و برای برعهده گرفتن هدایت بایرن ابراز تمایل کرد. بایرن کار ونگر به عنوان سرمربی آرسنال را بسیار تحسین می کند اما او جزو گزینه های بایرن مونیخ نیست.» اریک تن هاگ، سرمربی آژاکس که زمانی به عنوان مربی تیم دوم بایرن فعالیت می کرد و مکس آلگری، سرمربی سابق یوونتوس، دیگر گزینه هایی هستند که به عنوان گزینه هدایت بایرن از آنها نام برده می شود.
سیامین ناکامی یووه در پسگرفتن اسکودتو 2006
باشگاه یوونتوس برای سیامین بار در راه پس گرفتن اسکودتوی ۲۰۰۶ از اینتر ناکام ماند. ماه گذشته و در آستانه دربی ایتالیا، باشگاه یوونتوس فرجامخواهی جدیدی برای پس گرفتن اسکودتو در فصل ۰۶-۲۰۰۵ از رقیب دیرینهاش داشت. یوونتوس سال ۲۰۰۶ بهعنوان متهم ردیف اول پرونده کالچوپولی (تبانی با داوران) مجازات و به سری B فرستاده شد. در همین راستا دو قهرمانی این تیم در فصل ۰۵-۲۰۰۴ و ۰۶-۲۰۰۵ پس گرفته شد که اولی به هیچ تیمی اختصاص پیدا نکرد، اما اسکودتوی دوم به اینتر رسید.
یوونتوس از آن سال ۲۹ بار برای پس گرفتن آن دو قهرمانی و حداقل عدم اعطای آن به اینتر تلاش کرده، اما هر بار تلاشهایش نافرجام بوده است. با این وجود بانوی پیر یک بار دیگر از کمیته استیناف کمیته ملی المپیک ایتالیا فرجامخواهی کرد تا قهرمانی این تیم از نراتزوری پس گرفته شود.
استدلال بانوی پیر هم این بود که اینتر مانند یوونتوس در پرونده کالچوپولی نقش داشته و به همین دلیل شایسته تصاحب اسکودتوی فصل ۰۶-۲۰۰۵ نیست، اما تلاش یوونتوس برای بار سیام هم ناکام ماند و فرجامخواهی این باشگاه رد شد تا همچنان اینتر فاتح اسکودتوی ۲۰۰۶ باشد
جنگجوی تنها
بارسلونا در سالهای اخیر همواره متهم شده به اینکه زیادی به کاپیتان و ستارهاش لیونل مسی، وابسته است اما حالا این ادعا واقعیتر از همیشه به نظر میرسد. تیم ارنستو والورده در سومین سال کار این مربی در نوکمپ به شدت به فوقستاره آرژانتینی متکی است و گویا راه دیگری را فراروی خود نمیبیند. این کاملاً مشهود بود در بازی شنبه برابر لوانته که ۳-۱ شکست خوردند و روند هفت پیروزی متوالیشان در رقابتهای مختلف متوقف شد. بعد از سقوط بارسلونا در والنسیا، رئال مادرید از فرصتش برای پیروزی بر رئال بتیس و رفتن به صدر جدول لالیگا استفاده نکرد اما این صدرنشینی موقت مشکلات بارسا را پنهان نمیکند. مسی تنها بازیکن زردپوش در این دیدار بود که برای تیم میهمان بازی قابل قبولی انجام داد اما بارسلونا بیش از اینها از او توقع داشت.
بارسا در بازی وسط هفته قبل ۵-۱ رئال وایادولید را در هم کوبید که مسی دو گل زد و دو پاس گل داد. تنها یک نمایش اعجابانگیز دیگر در آن سطح میتوانست به داد بارسلونا در این بازی برابر لوانته برسد. بارسلونا یک بازی افتضاح انجام داد.۳۱ دقیقه زمان لازم بود تا بارسلونا نخستین فرصت گلزنی واقعی خود را ایجاد کند اما همکاری آنتوان گریزمان و مسی به جایی نرسید. گریزمان زمان بیشتری را در نیمه خودشان سپری کرد با وجود آنکه تلاش زیادی داشت اما نتوانسته انتظارات را برآورده کند. در اتلتیکومادرید و زیر نظر دیگو سیمئونه، هم میزان تلاشش زیاد بود هم قدرت هجومیاش. بارسلونا 120 میلیون یورو برای او پول داد اما مهاجم فرانسوی دو برابر گلهایش کارت زرد گرفته. چهارمین کارت را هم مقابل لوانته گرفت.
آنچه بارسلونا کم دارد تکنیک است چون والورده در تصمیمی عجیب عثمان دمبله را در خانه نگه داشت. هر چه میخواهید درباره رفتارهای غیرحرفهای او بگویید اما این فرانسوی در زمین کاملاً غیرقابل پیشبینی است و اگر بود خط دفاع لوانته را خیلی بیشتر از گریزمان و لوییس سوارس به زحمت میانداخت. مهاجم اروگوئهای زحمت زیادی کشید اما نتوانست خطری ایجاد کند، کم تحرک بود و بارسلونا را کند کرد تا اینکه به دلیل مصدومیت مجبور به ترک زمین شد. والورده به جایش کارلس پرس را فرستاد در حالی که آنسو فاتی هم روی نیمکت بود.
تیم میهمان در یک بازه زمانی هفت دقیقهای سه گل زد به وسیله خوسه کامپانیا، بورخا مایورال و نمانیا رادویا در نمایش دفاعی افتضاح بارسلونا و بخصوص جرارد پیکه. این مدافع میانی معمولاً فصل را فوقالعاده آغاز نمیکند اما این فصل از همیشه بدتر است.
والورده به سؤالات در مورد فعالیتهای حاشیهای پیکه از جمله حضور در جام دیویس اعتنا نمیکند اما این سؤالها ادامه خواهد داشت اگر بازیاش بهتر نشود. مسی تمام تلاشش را کرد تا بارسلونا را از مخمصه نجات دهد اما اطرافیانش زمینش زدند و اینطور که فصل پیش میرود هیچ نشانه مثبتی در راه نیست.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4154/18489/71966
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4154/18489/71967
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4154/18489/71968
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4154/18489/71969
|
عناوین این صفحه
- در این بازی ها چه رخ داد؟
- قربانیان نژادپرستی
- اخبار
- اخبار