|
افشین شاهرودی:
خط قرمز عکاسی از کودکان کجاست؟
در عکاسی مستند اجتماعی همواره حساسیت وجود دارد. هم از سوی جامعه و هم مسوولان. هدف اصلی این نوع عکاسی، نشان دادن کاستیها و کمبودهاست و البته با نشان دادن همین کاستیهاست که شرایط مناسب برای اصلاح آنها به وجود میآید.
در هفتههای گذشته اعلام شده بود که قرار است نمایشگاهی به نام «پرنسسهای کوره» در ژانر عکاسی استیج برگزار شود. گفته می شد عکاس با پوشاندن لباسهای فانتزی به تن دختربچهها، آنها را به یکی از بزرگترین آرزوهای خود، یعنی پرنسس بودن رسانده است.
همین اظهار نظر باعث شد تا سیلی از نظرات و نقدهای منفی روانه عکاس و گالری شود که در نهایت نیز منجر به لغو نمایشگاه شد.
عکاسی از کودکان دارای حساسیتهای زیادی است و گفته میشود که باید اخلاق را در این راستا حفظ و در انتشار چهره کودکان حتی با اجازه والدین، احتیاط کرد.
افشین شاهرودی، عکاس و منتقد هنری میگوید: در ابتدا باید تکلیف خود را با نوع عکاسی مدنظر روشن کرد؛ ظاهرا عکسهای نمایشگاه مذبور اختصاص به عکسهایی از کودکان کار در کورههای آجرپزی داشته است. زمانی که از عکسهای کودکان کار صحبت میکنیم، در واقع انتظار داریم با مجموعهای از عکسهای مستند اجتماعی روبه رو شویم و اصلا به این فکر نمیکنیم که ممکن است یک عکاس یک موضوع اجتماعی را دستمایه یک کار غیرمستند و به عنوان مثال عکاسی چیدمان یا استیج یا صحنه آرایی شده قرار دهد. عکاسی مستند اجتماعی تعریف و هدفی دارد و آن، نشان دادن نارساییها به قصد ایجاد شرایطی برای اصلاح آن وضعیت است. فکر نمیکنم نمایشگاه ذکرشده با چنین قصدی سازماندهی شده باشد؛ بنابراین بیانصافی است اگر از آن توقع رویکرد مستند اجتماعی داشته باشیم.
او ادامه میدهد: عکاس در هر شرایطی برای انجام کار خود با دو مقوله «قانون» و «اخلاق حرفهای» روبروست. در قانون علی الاصول چهارچوبهایی برای عکاسی تعریف شده که عکاس موظف به رعایت آنهاست. مانند این که عکاس مجاز به زیر پا گذاشتن حریم خصوصی افراد نیست. از طرف دیگر ممکن است در قانون برای چنین مسائلی تعریف مشخصی ارائه نشده باشد ولی اخلاق، بر اساس خصوصیات فرهنگی، مذهبی و عرفی جامعه معیارهایی را برای عکاسی تعیین میکند. عکاس در هر شرایطی موظف است حیثیت و آبروی افراد را در کار خود مد نظر داشته و حفظ کند؛ این را هم قانون میگوید و هم اخلاق حرفهای.
همچنین این مساله را بیان میکنیم که صاحب گالری پس از لغو نمایشگاه، در پاسخ به بازخوردهای منفی اعلام کرده بود که عکسهای این عکاس باعث شده بود که عدهای افراد خیر توجهشان به این کودکان جلب شود و آنها را تحت حمایت مالی خود درآورند.
او درباره این امر میگوید: آنچه عرض کردم عمدتا حول عکاسی مستند اجتماعی بود که عکاس با واقعیات بیرونی سر و کار دارد و طبعا در آن قانون و اخلاق بیشتر از انواع دیگر عکاسی نمود پیدا میکند. اما در نوع دیگری از عکاسی یعنی عکاسی صحنه آرایی شده یا چیدمان، عکاس بیشتر از آن که با واقعیات بیرونی و عینی سر و کار داشته باشد به دریافتهای ذهنی خود از واقعیات بیرون و با ایدهها و اندیشههای خویش سر و کار دارد. در این نوع از عکاسی، عکاس واقعیات بیرونی را ثبت نمیکند، بلکه ایدهها و اندیشههای خویش را تصویر میکند. به عبارت دیگر واقعیت را به شکلی که میخواهد میسازد. من نمایشگاه یادشده را ندیدم ولی میدانم که مجموعهای از عکسهای چیدمان بود. در این نوع از عکاسی، عکاس از واقعیات بیرونی فاصله میگیرد و به تصویر کردن ذهنیات خود و برداشت شخصی خویش از واقعیات میپردازد. مخاطب در مواجهه با عکس هم به نوعی با توجه به شناخت، آگاهی و حساسیتهای فردی خویش و حتی اطلاعات قبلی خود به قضاوت آن و واکنش در برابر آن میپردازد. اگر خیّرینی با دیدن عکسهای آن نمایشگاه به کمکهای انسان دوستانه ترغیب شدهاند باید گفت از موفقیت عکاس است که توانسته با کارهایش روی عدهای تاثیر بگذارد.
شاهرودی تصریح میکند: در این مورد، باید با دیدن عکسها و بر اساس بیانیه عکاس که به همراه عکسهایش در نمایشگاه ارائه میشود، قضاوت کرد. قضاوت درباره عکاسی چیدمان الزاما نیازمند درک و فهم دیدگاه عکاس است. عکاسی صحنه آرایی شده مبین ایدهآلها، روحیات، عقاید و نظریات عکاس است و او براساس آنچه فکر میکند عکس هایش را میسازد و ارائه میدهد. به نظر من بی انصافی است اگر بدون دیدن عکس ها و درک و فهم دیدگاه عکاس که در بیانیه یا استیتمنت نمایشگاه بیان میکند صرفا بر اساس اطلاعات قبلی خود و بدون توجه به دیدگاه عکاس قضاوت کنیم. باید دید عکاس با چه دید و هدفی این کار را انجام داده است.
این عکاس باسابقه همچنین درباره واکنشهایی که با انتشار چنین تصاویری از کودکان، صورت میگیرد، بیان میکند: جامعه ما نسبت به مسائل اجتماعی، مشخصا کودکان کار حساسیت زیادی دارد. در جامعه ما قشر بزرگی از کودکان که بخش زیادی از آنها مهاجرند به کارهایی مانند زباله گردی، دست فروشی، تکدیگری و نظایر آنها مشغولند. جامعه به این موضوع حساسیت دارد. این حساسیت که دلایل دیگری هم دارد، به قضاوتهایی که صورت میگیرد دامن میزند و واکنش ایجاد میکند. مقداری از این واکنشها ناشی از مسائلی است که ربط مستقیمی به عکاسی ندارد.
او توضیح میدهد: این روزها بخصوص در فضای مجازی دایما با عکسهایی از کودکانی مواجه میشویم که سر خود را درون سطلهای زباله کردهاند. این عکسها، حرفها و انتقادات بسیاری را در مورد نارساییها و کمبودهای اقتصادی، اجتماعی، آموزشی و خیلی از مسائل دیگر به دنبال میآورد. جامعه نسبت به این مسائل حساس است و مطالبهگری دارد؛ بنابراین این قضاوتها و واکنشها غیرقابل انتظار نیست. نه تنها جامعه، بلکه مدیران جامعه و مسوولان هم در این موارد واکنش از خود نشان میدهند؛ زیرا مسوولان موظفاند شرایط را بهبود ببخشند و کمبودها و نارساییها را رفع کنند. بعضی از مسوولان تصور میکنند که نمایش چنین عکسهایی در واقع عملکرد آنها را زیر سوال میبرد؛ بنابراین طبیعی است که آنها نیز واکنش دهند.
با شاهرودی این موضوع را مطرح میکنیم که گاهی شاید تنها عکسها احساسات مخاطب را برانگیخته کند و اگر افراد این کودکان را در زندگی روزمره ببینند، واکنش خاصی نداشته باشند. او میگوید: ممکن است فردی واکنشی نداشته باشد ولی در نهایت همین برانگیختگی در کلیت جامعه ایجاد واکنش میکند. در اوایل قرن بیستم لوئیس هاین (عکاس، جامعه شناس و معلم اهل ایالات متحده امریکا) پروژهای تحقیقاتی را با عنوان «نقش شرایط اجتماعی در ارتکاب جرم» انجام داد. بخش عمدهای از آن پروژه به عکاسی از کودکانی اختصاص داشت که به جای آن که پشت میز مدارس بنشینند و برای مدیریت و اداره جامعه آینده تربیت شوند، در کارگاهها و کارخانههای مختلف به کار گرفته شده بودند و بدین ترتیب بزرگترین سرمایههای آینده بدینگونه به هدر میرفت. انتشار آن عکسها باعث شد جامعه نسبت به این موضوع حساسیت نشان داده و در نهایت همین حساسیت منجر به تصویب اولین قانون کار کودکان در جهان شد.
این منتقد هنری اضافه میکند: امروزه پس از گذشت بیش از صد سال از تصویب آن قانون، و بالا رفتن توقعات اجتماعی در این خصوص انتشار چنین عکسهایی طبیعی است که قضاوتها، واکنشهای تندی را به دنبال بیاورد.
در انتها نظر او را درباره پوشاندن لباسهای فانتزی به تن کودکان و بیان اینکه پرنسس بودن آرزوی هر دختر بچهای است، میپرسیم. میگوید: اتفاقا میتواند دیدگاه خوب و هنرمندانهای باشد، از این جهت که عکاس از این زاویه به موضوع نگاه میکند که میخواهد کودکانی را که آرزو و رویاهای زیادی برای آینده خود دارند ولی آرزوها و رویاهای آنها در این شرایط ناعادلانه نابود میشود، به تصویر بکشد. یادم هست که چند وقت پیش توسط یک ارگان انتظامی کودک سرطانیای را که آرزو داشت پلیس شود لباس پلیس بر تنش کردند و در یک مراسم نمادین همراه عدهای پلیس در یک مراسم نمادین شرکتش دادند. در خبرها آمد که این کودک را به آرزویش رساندند. یادم هست یک بار هم کودکی را که آرزو داشت مامور آتش نشانی شود لباس آتش نشانها را بر تنش کردند و به طور نمادین آرزویش را برآورده ساختند. شخصا اعتقاد دارم که عکسهای آن عکاس چنانچه با رعایت موازین قانونی و اخلاقی تهیه شده باشد، در نفس خود نه تنها ایرادی ندارد بلکه میتواند معرف کاری خلاقانه باشد که حاکی از عطوفت انسانی یک هنرمند است.
امیر دژکام مطرح کرد؛
هشدار درباره بزهکاریهای سازماندهی شده در حریم «تئاتر شهر»
امیر دژاکام نویسنده و کارگردان تئاتر که این روزها نمایش «ایوب خان» را در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه برده است، از جمله چهرههای با سابقه تئاتری است که طی حدود ۴ دهه فعالیت، بیشترین آثار خود را در سالنهای مجموعه تئاتر شهر اجرا کرده است.
دژاکام معتقد است موضوع فرهنگی و غیرفرهنگی بودن فضای پیرامون مجموعه تئاتر شهر را باید کنار بگذاریم زیرا در حال حاضر موضوع فراتر از اینها است و اطراف تئاتر شهر در سایه این بنای هنری تبدیل به مأمن امن خرده خلافهای جامعه شهری شده است.
به اعتقاد این کارگردان تئاتر این امر به دلیل فاصله و ارتفاع محیط پیرامون تئاتر شهر از خیابانهای مجاور است، ضمن اینکه به همین دلیل پلیس سواره نیز در آن تردد نمیکند و چون مجموعهای تئاتری است همه افراد اطراف آن به عنوان هنرمند یا مخاطبان تئاتر قلمداد میشوند، همچنین گوشهها و زوایایی نیز در اطراف و زیر بنا وجود دارد که از دید خارج است.
این کارگردان با سابقه تئاتر درباره وضعیت پیرامون مجموعه تئاتر شهر گفت: الان اطراف مجموعه تئاتر شهر تبدیل به محیطی شده که تجمعهای ناهنجار شهری در آن اتفاق میافتد. اول باید فکری برای این ناهنجاریها کرد تا از سطح جامعه به صورت عمومی و کلی حل شود.
ناهنجاریها در حریم «تئاتر شهر»
وی درباره وضعیت و ناهنجاریهای اطراف تئاتر شهر توضیح داد: گروه خاصی از آقایان و گروه خاصی از خانمها با رفتارهای مشخص در اطراف تئاتر شهر جمع شده و ناهنجاریهایی را به وجود آوردهاند. بچههای تئاتری به هنگام خروج از تئاتر شهر تا خیابان واقع در ضلع جنوبی مجموعه را به سرعت طی میکنند و حتی میدوند زیرا تردد در آن فضا با ترس و لرز همراه است. چند وقت پیش بود که تلفن همراه یکی از بچهها در ضلع جنوبی مجموعه تئاتر شهر به سرقت رفت و سارق به راحتی فرار کرد.
دژاکام متذکر شد: یک سری بزهکاری در محیط اطراف تئاتر شهر در حال رخ دادن است که باید جلوی این وضعیت گرفته شود. خانوادهای که یک مرتبه با این وضعیت در پیرامون مجموعه تئاتر شهر مواجه شود بار دوم به این مجموعه نمیآید. مردمی نیز که از کنار مجموعه عبور میکند و با تئاتر آشنا نیست، با دیدن محیط پیرامون تئاتر شهر و ناهنجاریهایی که در آن رخ میدهد درباره داخل این بنا نیز تصورات نادرستی پیدا میکند.
کارگردان نمایشهایی چون «ضیافت شیطان» و «مرد نیک» با بیان اینکه ناهنجاریهای پیرامون مجموعه تئاتر شهر خیلی زیاد و این فضا تبدیل به پاتوقی برای ناهنجاریها شده است، اظهار کرد: از طریق شهرداری، بهزیستی و ستاد مبارزه با مواد مخدر و نهادها و مراکز دیگر باید فکری برای رفع کردن ناهنجاریهای شکل گرفته در اطراف مجموعه تئاتر شهر بشود که این اقدامی بلندمدت است.
«تئاتر شهر» پارک نیست
وی در ادامه سخنان خود با تأکید بر اینکه تئاتر شهر پارک نیست بلکه ساختمانی ملی است که متأسفانه به اشتباه پارک قلمداد شده است، یادآور شد: زمینهای اطراف نیز متعلق به تئاتر شهر است و در این زمینه اسناد رسمی وجود دارد. این مجموعه در ابتدا دارای یک حریم امن بود و نگهبانی داشت و بعد از معرفی وارد محوطه تئاتر شهر میشدید. برداشته شدن حریم تئاتر شهر اشتباه بوده است. مطلع هستم که وزارت میراث فرهنگی با حریم تئاتر شهر موافق است و نیاز است که شهرداری تهران با دستور شهردار تهران در این خصوص اقدامات لازم را انجام دهد.
دژاکام تأکید کرد: باید به داد مجموعه تئاتر شهر رسید و فضای پیرامون مجموعه تغییر پیدا کند و تبدیل به فضایی امن برای خانوادهها و مردم بشود.
وی در پاسخ به اظهار نظرها و انتقادات برخی از معماران و سخنگوی شورای شهر در خصوص اینکه ایجاد حریم برای مجموعه تئاتر شهر مانعی برای حضور مردم در فضا و مجموعه تئاتر شهر است، یادآور شد: ما راجع به بزهکاری ساماندهی شده در اطراف تئاتر شهر و همچنین یک بنای ملی صحبت میکنیم. چرا شورای شهر نگهبانی دارد و بین خود و مردم فاصله انداخته است؟ چرا سازمانها و مراکز مختلف حریم دارند؟ بله در اطراف تئاتر شهر یک حصار یا حائل زیبا نصب میشود تا مردم وارد آن شوند نه قاچاقچیهای مواد مخدر و بزهکاران.
این هنرمند با سابقه تئاتر افزود: هنرمندان عمر خود را برای مردم سپری کرده و عاشق مردم هستند و فاصلهای بین خود و هنرمندان قائل نیستند. اینکه محیط اطراف تئاتر شهر روی بزهکاران، افراد دگرباش و قاچاقچیان بسته شود به معنای بستن فضای تئاتر شهر روی مردم است؟ این چه استدلالی است؟ مردم میخواهند در محوطه تئاتر شهر به همراه خانواده و دوستان خود در محیطی امن با آرامش اوقات خود را سپری کنند.
دژاکام در پایان سخنان خود تصریح کرد: بسامان شدن فضای پیرامون مجموعه تئاتر شهر چه ایرادی دارد که برخی بیرون گود ایستادهاند و با این موضوع مخالفت میکنند؟ سخنگوی محترم شورای شهر به هنگام غروب به مدت ۱۰ دقیقه زمان خود را در اطراف مجموعه تئاتر شهر سپری کند تا متوجه شود آیا وجود حریم در اطراف تئاتر شهر به معنی جدا کردن فضا از مردم است یا جلوگیری از بزهکاری ساماندهی شده.
اخبار
علی طلوعی در گفتگو با امتیاز خبر داد:
ورود «ناجورها» به شبکه نمایش خانگی
علی طلوعی مجری طرح «ناجورها» در گفتگو با امتیاز؛ از تولید سریال نمایش خانگی «ناجورها» از سال آینده خبر داد و گفت: این سریال در حال حاضر توسط مریم تاجیک در مرحله نگارش قرار دارد.
وی افزود: با برنامه ریزی انجام شده این سریال که براساس طرحی از بابک کایدان و در ژانر کمدی درحال نگارش است، از سال ۱۴۰۰ وارد پیش تولید خواهد شد.
طلوعی اضافه کرد: تهیه کنندگی «ناجورها» که در پلتفرم های فیلیمو و نماوا پخش خواهد شد بر عهده ایرج محمدی و کارگردانی آن بر عهده سید مسعود اطیابی است.
به گفته مجری طرح این سریال؛ با پیشرفت نگارش فیلمنامه هم اکنون در حال مذاکره با بازیگران مطرح سینما جهت ایفای نقش در این سریال هستیم.
وی در پایان تصریح کرد: سریال «ناجورها» در دو فصل ۱۵ قسمتی مجموعا ۳۰ قسمت تولید و به عنوان محصول جدید نبراس پیکچرز وارد شبکه نمایش خانگی خواهد شد.
ثبت بیش از ۳۵ هزار نوبت تماشای آثار جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی
با جمع بندی آمار تماشای آثار چهاردهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی بیش از ۳۵ هزار بازدید در سامانه های برخط میزبان این رویداد به ثبت رسید.
به گزارش امتیاز، آمار بازدید از آثار حاضر در مسابقه چهاردهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی در سه سامانه برخط نمایش های این رویداد که به صورت رایگان میزبان مخاطبان بودند، اعلام شد.
بر اساس این خبر با جمع بندی تعداد نوبت های تماشای فیلم های حاضر در این رویداد، سامانه های هاشور با ثبت ۲۴۸۸۱، ودیو با ثبت ۶۳۸۲ و تیوال با ثبت ۴۰۸۳ بازدید میزبان مخاطبان چهاردهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی بودند.
همچنین مجموع بازدید از آثار جشنواره در سه سامانه نامبرده نیز ۳۵۳۴۷ به ثبت رسیده است.
این جشنواره به دبیری سعید نجاتی ۴ تا ۷ اسفند ماه به همت و مشارکت سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بنیاد بینالمللی امام رضا (ع) و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان برگزار شد.
آشنایی با فیلمنامه کوتاه به روایت فریبرز آهنین
فریبرز آهنین مدرس پنجمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران در سه جلسه آموزش مجازی این رویداد نوجوانان را با نحوه نگارش فیلمنامه کوتاه آشنا می کند.
به گزارش امتیاز؛ جلسه های پنجم تا هفتم از پنجمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران به موضوع «آشنایی با فیلمنامه کوتاه» با تدریس فریبرز آهنین اختصاص دارد. این جلسات عصر امروز(یکشنبه ۱۷ اسفند) از ساعت ۱۷ برگزار می شود و در روزهای ۲۰ و ۲۴ اسفند نیز ادامه خواهد داشت. آموزش های مجازی المپیاد از طریق صفحه اینستاگرام آن با شناسه کاربری @olymp.film.fe و به صورت رایگان برای هنرجویان نوجوان و عموم علاقه مندان صورت می گیرد و روزهای یکشنبه و چهارشنبه از ساعت ۱۷ در جریان است.همچنین ویدئوی این جلسات در صفحه اینستاگرام انجمن سینمای جوانان ایران با شناسه کاربری @iycs.ir بارگذاری می شود.
آموزش های مجازی پنجمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران به همت معاونت فرهنگی و آموزش انجمن سینمای جوانان ایران با همراهی یونیسف و با حضور مدرسان و سینماگران شناخته شده در حال برگزاری است.
اخبار
دهنمکی: دفاع از آرمانهای انقلاب جرات میخواهد
مسعود دهنمکی که در نشست خبری سریال دادستان سخن میگفت ضمن بیان این مطلب اظهار داشت: برخی از کسانی که از سریال دادستان ایراد میگیرند خودشان صاحب ضعیف ترین آثار در حوزه نمایشی هستند. آنها به این خاطر دادشان درمیآید که خودشان را مخاطب سریال میدانند. این افراد آدمهایی هستند که صلاحیت رسیدن به مناصب را نداشته و با رانت به پست و مقام رسیدهاند. این کارگردان برخی نقدها به سریال را هماهنگ شده خواند و افزود: خیلی از منتقدهای قدیمی از سریال دفاع کردند. ولی چند نفر منتقد به اسم مستعار مطلب می نوشتند و در رسانههای مختلف پخش میکردند. درخواست من این است که تعداد معدودی از منتقدان خودشان را به نام اکثر منتقدان قالب نکنند. این کار به اندازه کافی نقاط قوت داشت که نقاط ضعفش دیده نشود.ده نمکی در پاسخ به این سوال که چرا دیالوگها شعارگونه بود گفت: اگر همین دیالوگ ها در اثر دیگری شنیده می شد می گفتند استاد چه چیزهایی می خواسته بگوید. اینجا چون مطالبه مردم است می گویند شعار است. برخی چون از این حرف ها خوششان نمی آید می گوید شعار است. وقتی درباره مطالبهگری حرف میزنیم نمیتوانیم دیالوگهای طنز داشته باشیم.
اعمال ممیزی را نمی پذیرم
دهنمکی درباره نحوه همکاری خودش با پخش تلویزیون تاکید کرد: روز اول با مسوولان سیما فیلم طی کردم که اگر نظری دارید روی متن بگویید. چون من اعمال ممیزی روی میز تدوین را نمی پذیرم. سریال مثل یک رمان می ماند. مخاطب نمیتواند صفحه اولش را بخواند و کنار بگذارد. باید تا آخر صبر کند و ببیند نتیجه کار چه می شود.
وی افزود: مسوولان سیما فیلم و شبکه ایستادگی کردند که بعضی حرفها زده شود. یک جاهایی ۵ درصد نقطه نظراتی اعمال شد. ولی در نهایت سریال چیزی که می خواستیم شد.
دهنمکی با قدردانی از کسانی که در شرایط کرونا فیلم و سریال ساختهاند بیان داشت: کسانی که در این شرایط فیلم و سریال تولید میکنند کارشان کمتر از مدافعان سلامت نیست.
درباره فصل دوم تصمیم قطعی نگرفتهام
این کارگردان در پاسخ به سوالی درباره ساخت فصل دوم دادستان گفت: هنوز در این مورد فکر نکردم و تصمیم قطعی نگرفتهام. یکی از شخصیتهای سریال در داستان تیر خورده و برای ساخت ادامه باید او را زنده کنیم.وی درباره چگونگی توافقش با سیمافیلم توضیح داد: طرح اولیه دادستان برای سینما بود. همزمان با مسوولان سیما فیلم مذاکراتی برای ساخت یک سریال داشتم. آنها وقتی این طرح را شنیدند پسندیدند. من اقتضایات آنتن و رسانه ملی و حساسیت هایش را میشناختم. به سیما فیلم گفتم فشارها زیاد است. باید آماده پرداخت هزینه باشید و سمت ممیزی نروید. وی مضمون سریال دادستان را مطالبه گری و مطالبه نسل امروز از دیروز خواند و گفت: این سریال به شدت مورد اقبال عمومی قرار گرفته و در سایت تلوبیون مجموعا ۳ میلیون بار دانلود شده که شگفت انگیز است.
هلیا امامی، یکی از بازیگران سریال در ادامه جلسه گفت: زمانی که فیلمنامه را خواندم با بخشی متوجه شدم که آذر روبروی یک موسسه مالی دیالوگ میگفت. آن زمان نمی فهمیدم قرار است چه مسوولیت بزرگی بر دوش من قرار بگیرد. الان میفهمم که چه کار کردهام. مردم واقعا من را در آن نقش پذیرفتند و اگر قرار بوده جایزه بگیرم از مردم گرفته ام.
در مراسمی به میزبانی آنتونیو باندراس؛
اسکار اسپانیا به «دختران» رسید
در مراسم اهدای جوایز گویا ۲۰۲۱ فیلم «دختران» ساخته پیلار پالومرو به عنوان بهترین فیلم اسپانیایی زبان برنده جایزه گویا شد.
فیلم «دختران» ساخته پیلار پالومرو درباره مسایل نسلی از دختران اسپانیایی که امروز باید چهل و چند ساله باشند جوایز سیو پنجمین دوره جوایز گویا را از آن خود کرد.
در مراسمی که شب پیش به میزبانی آنتونیو باندراس برگزار شد این فیلم موفق شد تا جایزه بهترین فیلم، بهترین کارگردان جدید، فیلمنامه اوریجینال و فیلمبرداری را از آن خود کند.
جایزه بهترین کارگردانی به سالوادور کالوو برای درام سه قسمتی «آدو» رسید. این فیلم که داستانش در آفریقا میگذرد سال پیش پرفروشترین فیلم اسپانیا بود و ۷.۶ میلیون دلار در گیشه فروش کرد.
ماریو کاساس نیز به عنوان بهترین بازیگر مرد برای بازی در فیلم «شما نمیکشید» انتخاب شد و پاتریشیا لوپز آرنائز برای بازی در «آن گم شده» جایزه بهترین بازیگر زن را برد. او در نقش مادری بازی کرد که در جستجوی دختر نوجوانش است که گم شده است.
مراسم اهدای جوایز گویا در مراسمی مجازی بدون حضور هیچ مهمانی برگزار و به صورت مستقیم از تلویزیون و سایت هم پخش شد.
چهرههای مشهوری از سینمای اسپانیا از پدور آلمادوار تا پنه لوپه کروز و آلخاندرو آمنهبار از این مراسم حمایت کردند و یادآوری کردند که سینما باید از مردم حمایت کند. رابرت دنیرو، آل پاچینو، داستین هافمن، هلن میرن، شارلیز ترون، ایزابل هوپر، مونیکا بلوچی، سلما هایک، سیلوستر استالونه، بنسیو دل تورو، اما تامپسون، ریکاردو دارین و لورا درن نیز دیگر چهرههایی بودند که از برگزاری مراسم به این شکل پشتیبانی خود را اعلام کردند.
دانیلا کاخیاس به عنوان نخستین زنی که تاکنون جایزه فیلمبرداری گویا را دریافت میکند، این جایزه را برای فیلمبرداری «دختران» گرفت.
جایزه گویا افتخاری ۲۰۲۱ نیز به آنجلا مولینا از بازیگران آخرین فیلم لوییس بونوئل یعنی «میل مبهم هوس» اهدا شد.
«سال کشف» ساخته لوییس لوپز کاراسکو به عنوان بهترین مستند سال انتخاب شد و جایزه بهترین مستند کوتاه نیز به مابل لوزانو برای «بیوگرافی جسد یک زن» رسید.
ناتالی پوزا برای «عروسی رزا» به عنوان بهترین بازیگر زن نقش مکمل انتخاب شد و آلبرتو سان خوان برای «سانتی مانتال» جایزه بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را به خانه برد.
جایزه بهترین فیملنامه اقتباسی نیز به دیوید پرز سانودو و مارینا پرز پولیدو برای «آن» رسید. «پدر» ساخته فلورین زلر از بریتانیا هم جایزه بهترین فیلم اروپایی سال را از آن خود کرد.
در طول مراسم نامزدها از منزل خود و توسط ویدیو زوم شاهد اجرای مراسم بودند.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5477/22217/87941
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5477/22217/87942
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5477/22217/87943
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5477/22217/87944
|
عناوین این صفحه
- خط قرمز عکاسی از کودکان کجاست؟
- هشدار درباره بزهکاریهای سازماندهی شده در حریم «تئاتر شهر»
- اخبار
- اخبار