فرشاد اعظمی

خیلی دورتر از شور و هیجانی که در اروپا همه را به خود جلب کرده بود ، پایین تر از خط استوایی ، پسر نحیف و بوری در آرزوی قهرمانی در شنای بین المدارس کاری کرد که در تخیل هیچ کارگردانی گنجانده نشده بود . حتی اگر نولان بزرگ دوباره فیلنامه تلقینی اش را می نوشت و باز لئوناردو را به خواب و خواب و باز خواب فرو می برد باز هم چنین رویایی محقق نمی شد که بالاخره حسرت سرزمین نقره و میراث داری ال دیگو به حقیقت بپیوندد و از دل همان زمین های خاکی و دیار ‘’چه’’ پسری بیاید که همه رویاهایی که برای پیشینیانش از کانیگیای تکنیکی تا پابلو آیمار از همه شبیه تر به دیگو را واقعی کند؛ آن هم با بدنی نحیف و ضعیف که روزهای اول تصور آنکه قاتل حرفه ای دروازه ها او باشد کمی دورتر از بعید بود.
اما شد و اتفاق افتاد. لیونل به مرور در ترکیب رایکارد و کنار بزرگانی چون ژاوی، اینیستا، رونالدینیو، هانری، پویول، ژولی، والدز و یکی دو جین ستاره دیگر یاد گرفت گه چطور در کنار همان رفتارهای آرام و بی حاشیه ، خطرناکترین باشد ، مثل صحنه ای که جان رنو با گلدانی در بغل ، زیر پیراهنش تفنگش را پنهان می کرد.
از جام جهانی ٢٠٠٦ تا نقره تلخ برزیل از حذف در بهت مقابل شوت سرکش اسکولز و اشتباه تکراری والدز تا پرواز بر فراز آسمان و کیش و مات شوالیه بزرگ ، از شوت فنی فن نیستلروی در برنابئو تا جهنم نئو کمپ ، همگی آوردگاه هایی بودند که از مسی شناگر یک گلادیاتوری ساخت که حتی خشن ترین مدافعان را از سر راه بردارد و با دهانی پر از خون و دستمالی آغشته به خون در دست گرفته ، رومی را از هم بپاشد و با غرور از همگی طلب احترام کند.
قهرمانی که البته هرچه غرور آفرین و دوست داشتنی اما هنوز نقطه سیاه بزرگی در زندگی دارد و آن ناکامی با آلبی سلسته و پیراهن خروشان و مواج آرژانتین است. آنچنان که در ارقام و اعداد و افتخارات او بیشتر به ماتادورها تعلق دارد تا منتظران بازگشت ال دیگو.
همان نقطه ضعفی که حالا طی چند سال اخیر باعث شده تا رقیب همیشگی او بیش از گذشته نظرها را به خود جلب کند و آسیاب برای او باشد که می چرخد و بعد از قهرمانی دیار دریانوردان در جام قاره سبز یک به یک توپ و افتخارات به نام او می شوند.
روزهای سختی که معلون نیست از پسر بزرگ شده و حالا با محاسن بلند چه خواهد ساخت. اگر افسانه ها حقیقت داشته باشند و مستطیل سبز هنوز اهل معجزه باشد ، مسی باید هرچه سریعتر بدهی مارادونا با آرژانتین یعنی قهرمانی جام جهانی ٩٠ را تسویه کند و برای همیشه نفرین لعنتی دومی را از سر کشورش بردارد ؛ کاری که انجامش کمتر از زنده کردن سربازان شهید نبرد فالکلند نخواهد بود.
جز این قهرمان یک ماموریت دیگر دارد و حالا باید در دوران جدید بلوگرانا تمام گذشته را جبران کند. او حالا در نقش بزرگتر تیم باید همه آنچه که بزرگان سابق برایش فدا کردن را برای نسل دوباره ارتش کاتالان به ارث بگذارد و در جست و جوی ‘رایان’ هرچه در ساق های جادویی خود دارد به کار گیرد.
 

محمد قراگزلو

یک: بازگشت اینیستا به خط میانی ضعف بارسا در بازی با بتیس را تا حدودی پوشش داد. تیم والورده در مسابقه افتتاحیه به شدت از ضعف خلاقیت و بازیسازی خلاقانه در مرکز میدان رنج می‌برد اما بازگشت کاپیتان آندرس با وجود تمام ناملایمتی‌هایی که بر سر تمدید قرارداد او به وجود آمد می‌توانست بارسا را به او امیدوار کند. اینیستا البته خودش بود. همان هافبک خوشفکر که کارهای ترکیبی سبک مخصوص بارسا را در میانه زمین لیدری می‌کند اما یا هنوز کاملا آماده نیست یا با رسیدن به سال‌های پایان دوران بازیگری با ایده آل بارسا  فاصله دارد. به سبب همین کمبود بارسا در نیمه اول بازی با آلاوس در خلق موقعیت چندان فوق العاده عمل نکرد و با اینکه تعداد ضربات به سمت دروازه حریف کم نبود اما از کارهای ترکیبی مخصوص بلوگرانا در نیمه حریف خبری نشد. هر چند بسیاری علت این نقیصه را بهم خوردن مثلث تهاجمی بارسا می‌دانند اما به نظر می‌رسد به همان اندازه مشکلات خط میانی بارسا نیز در مشکلات تهاجمی این تیم دخیل بوده است. بدتر اینکه والورده ظاهرا گزینه‌ای برای جانشینی اینیستا ندارد و با وجود خستگی و ناکارآمدی کاپیتان او تا دقیقه 88 در زمین ماند. در واقع بعد از اعلام عدم نیاز به رافینیا از آنجایی که دنیس سوارز بیشتر در مثلث تهاجمی مورد استفاده قرار می‌گیرد گزینه‌های جانشینی اینیستا در مرکز زمین بازیکنانی  با خصوصیت‌های بیشتر تدافعی مثل آندره گومس هستند کما اینکه در دقیقه 88 دیدار با آلاوس پائولینیوی تازه وارد در اولین بازی‌اش با پیراهن بارسا در پست غیر تخصصی و به عنوان یک هافبک تهاجمی به میدان رفت تا دست خالی والورده در این بخش رو شود.
دو: اتفاق عجیبی که در نیمه دوم بازی با بتیس افتاد این بار در ترکیب اولیه بارسا دیده شد تا لاین آپ والورده باعث تعجب کارشناسان و هواداران این تیم شود. در واقع بعد از حضور الکسیس ویدال در ترکیب اصلی شاید برخی تصور می‌کردند او به عنوان مدافع راست جای نلسون سمدو را گرفته اما ویدال به عنوان گوش راست به میدان رفته بود. البته این تغییر باعث شد تا  درباره تغییر سیستم والورده از 3-3-4 به 1-3-2-4 یا 2-4-4  صحبت کنند اما در واقع ویدال به عنوان گوش راست به میدان رفته بود و در بیشتر دقایق ناکارآمدی‌اش را در این پست نشان داد تا اولین تعویض تیم در نیمه دوم باشد.
سه: این جابجایی البته یک جابجایی منفی دیگر هم به دنبال داشت و آن تغییر پست بازی سرخی روبرتو بود. روبرتو که در بازی ابتدایی در مرکز زمین یکی از بهترین‌های تیمش بود بعد از شکست بتیس و گلزنی‌اش از بازی موثرش در پست تخصصی خود ابراز خوشحالی کرد و به نظر می‌رسید والورده روی او به عنوان یک هافبک حساب کند اما با بازگشت اینیستا جای برای سرخی در مرکز زمین تنگ شد تا سرمربی بارسا او را به دفاع راست ببرد. اما بارسا از حضور روبرتو در دفاع راست خاطره خوشی ندارد. هر چند این محصول فوق العاده لاماسیا فصل قبل در چند پست برای بارسا به میدان رفت اما هیچ گاه مدافع راست مطمئنی نبود و در همین بازی با آلاوس نه چندان قدرتمند با یکی دو اشتباه در جایگیری و آفسایدگیری نزدیک بود شرایط تیمش را دچار مخاطره کند.
چهار: جابجایی‌ها و تغییرات والورده در ترکیب بارسا نشان می‌دهد او در حال آزمون و خطاست تا به ترکیب نهایی خود دست یابد و البته با خریدهای جدید تیم آرمانی‌اش را به بازی‌های دشوارتر در لالیگا و لیگ قهرمانان بفرستد.  بازی دادن به ویدال می‌تواند یک نتیجه گیری جالب هم داشته باشد که اگر این ذهنیت درست باشد در جهت مخالف سیاست‌های فعلی مدیران بارسا بوده است. والورده با بازی دادن به ویدال کاری کرد تا در ترکیب اصلی تیمش 8 بازیکن از لاماسیا در ارنج باشند که حتما اتفاق خوبی برای هواداران متعصب بارسلوناست اما وقتی یادمان می‌آید برای عثمان دمبله و پائولینیوی 29 ساله 150 میلیون یورو هزینه شده و شاید با حضور دی ماریا یا کوتینیو تعداد بازیکنان غیر لاماسیایی در ترکیب اصلی بیشتر شود این حرکت والورده را می‌توان آخرین وفاداری‌هایش به مکتب بارسا نام گذاشت  چرا که او اسیر ستاره بازی برای رقابت در کورس بزرگان اروپا می شود؛ گریزی از این تغییرات نیست.
پنج: درباره پست بازی مسی و نزدیک شدن به دروازه نسبت به زمان انریکه هنوز صحبت می‌شود اما ناکارآمدی خط میانی بارسا کاری کرده بود تا لئو در بیشتر دقایق بازی با بارسا عقب بیاید و همان رل زمان انریکه را ایفا کند. با این حال هر چقدر بگردی ضعفی در نمایش او پیدا نمی‌کنی تا جایی که بعضا پوزیشن او در زمین واقعا اهمیت پیدا نمی‌کند. به موازات این اتفاق رشک برانگیز هر هفته که می‌گذرد بیشتر مشخص می‌شود بارسا چقدر بیشتر از فصل قبل و قبل تر از آن به مسی وابسته شده  و اینکه «بارسای بدون مسی قابل تصور نیست»هر هفته بیشتر عینیت می‌یابد.
 

در لیورپول هیچکس حوصله میزبانی از نماینده های اعزامی بارسلونا را ندارد. به نظر می رسد که تلاش های بارسا برای جذب کوتینیو هیچ نتیجه ای نداشته است.
گیلم بالاگ، کارشناس مشهور اسکای اسپورتس امروز ادعا کرد که لیورپولی ها هنوز حاضر به نشستن پای میز مذاکره با بارسلونا نشده اند. لیورپول هیچ تمایلی به فروش کوتینیو ندارد و بارسلونا این پیغام را بارها و بارها دریافت کرده است.
   مالکان امریکایی لیورپول همین پیغام را برای خود کوتینیو هم فرستاده اند اما ستاره برزیلی رسما درخواست جدایی داده تا به این وسیله ثابت کند که فصل بعد قصد دارد با پیراهن بارسلونا به میدان برود. بارسلونا تاکنون 3 پیشنهاد برای کوتینیو به لیورپول ارائه داده و هر سه کمتر از 45 دقیقه بعد رد شده اند.
بارسلونا چهارمین پیشنهاد خود را که ارزش 150 میلیون یورو دارد را نیز برای لیورپول ارسال کرده ولی پاسخی مشابه دریافت کرده است.
هرچند نشریات چاپ بارسلونا اصرار دارند که لیورپول بالاخره حاضر به مذاکره برای کوتینیو شده اما تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است. مالکان امریکایی پس از فروش ستاره هایی چون تورس، ماسکرانو، ژابی آلونسو و سوارز که آنها را مقابل هواداران قرار داد، مقاومت خوبی در قبال جدایی کوتینیو از خود نشان داده اند.
سیاست لیورپولی ها در مورد کوتینیو این است که تحت هر شرایطی فصل جاری در آنفیلد بماند چرا که معتقدند صادر کردن مجوز جدایی کوتینیو به این معنا خواهد بود که با رسیدن پیشنهاداتی خوب برای فیرمینو و مانه در سال های آتی، حفظ آنها عملا غیرممکن خواهد بود و این در تضاد با اهداف باشگاه است که قصد ساختن تیمی برای شکستن طلسم 26 ساله قهرمانی در لیگ برتر انگلیس را دارد.
ادعای گیلم بالاگ در تضاد با ادعای نشریه اسپورت است. این نشریه چاپ بارسلونا امروز گزارش داده است که مسئولان لیورپول پس از ملاقات روز گذشته با کوتینیو و مدیربرنامه هایش پذیرفته اند که پیشنهاد جدید بارسلونا را مورد بررسی قرار دهند.
آنها حتی به فکر جذب رناتو سانچس از بایرن به عنوان جانشین کوتینیو نیز هستند. اسپورت اعتقاد دارد که تا پیش از بسته شدن پنجره نقل و انتقالات، کوتینیو به بارسلونا خواهد پیوست.
 

بن هیوارد

بارسلونا نیازهایی اساسی داشت. رئال مادرید، رقیب دیرینه این تیم توانسته بود قهرمان لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا شود و همچنین قوی‎ترین ترکیب دنیا را هم در اختیار داشت. در مقابل باشگاه کاتالانی نه تنها تقویت نشده بود، بلکه یکی از اصلی‌ترین ستاره‌هایش را هم از دست داده بود.
جدایی نیمار و پیوستنش به تیم پاریسی در ازای 222 میلیون یورو باعث شد بارسلونا در خط حمله کیفیت کمتری داشته باشد و به این دلیل باید بازیکن خریداری می‎شد، اما بارسا خیلی سریع فهمید برای خرید بازیکن باید بسیار بیشتر از قبل پول خرج کند.
دلیل این بود که هم اوضاع بازار آشفته بود و هم تیم‌ها می‎دانستند بارسا پول زیادی در اختیار دارد. با این حال اما کاتالان‌ها 105 میلیون یورو برای خرید عثمانه دمبله پرداختند. بازیکنی که در ازای 15 میلیون یورو از رن به دورتموند رفته بود.
او دومین بازیکن گران‌قیمت دنیا شد و برای اولین بار در دهه اخیر بارسلونا در رقابت با رئال مادرید خرید گران‌تر در فصل نقل و انتقالات را داشته است. این موضوع می‎تواند ادامه داشته باشد و بارسلونا کوتینیو را هم از لیورپول بخرد، به شرطی که تا قبل از بسته شدن پنجره نقل و انتقالات این کار را انجام دهد.
لیورپول 3 پیشنهاد بارسا برای کوتینیو را رد کرده است، آخرین آن هم پیشنهاد 125 میلیون یورویی بوده است. اما کاتالانی‌ها دست از تلاش برای خرید او و یک هافبک برنمی‌‎دارند. حتی در شرایطی که تیم انگلیسی گفته کوتینیو فروشی نیست باز هم تلاش بارسایی‌ها ادامه دارد.
به هر حال این ضعف بارسا در برنامه‎ریزی بوده که حالا این طور باید برای خرید بازیکن تلاش کنند. چون به غیر  از ساموئل اومتیتی هیچ یک از بازیکنانی که از سال 2014 به بعد خریداری شدند در حد و اندازه‎های بارسلونا نبودند. به همین دلیل هم بود که رئال مادرید کم‌کم نسبت به بارسا تیم بهتری شد.
بین سال‌های 2000 تا 2013 رکورد ترانسفرهای دنیا در اختیار مادرید بود. شروعش هم با آمدن فلورنتینو پرس و خریدن لوئیس فیگو در ازای 60 میلیون یورو بود و با خرید 77 میلیون یورویی زیدان در سال 2001، خرید 67 میلیون یورویی کاکا و 94 میلیون یورویی رونالدو در سال 2009 و خرید 100 میلیون یورویی گرت بیل در سال 2013 ادامه پیدا کرد.
در دو دوره حضور در مادرید پرس توانست مادرید را تبدیل به موفق‌ترین تیم دنیا کند و فلسفه‎اش هم خریدهای کهکشانی بود و توانست بهترین ستاره‌‎های دنیا را به تیمش منتقل کند. اخیرا هم مادرید با او توانسته در 3 دوره از 4 دوره رقابت‌های لیگ قهرمانان قهرمان شود.
در این موفقیت‌ها رونالدو و بیل نقشی چشم‎گیر داشتند و حالا مدتی است که مادرید با حضور ستاره‎های بزرگ دنیا، تمرکزش را روی جذب بازیکنان جوان گذاشته است. در این زمینه موفقیت خوبی هم کسب کرده است.
مارکو آسنسیو در سا 2014  در ازای 4 میلیون یورو خریده شد، کاسمیرو در سال 2013 در ازای 7.5 میلیون یورو، ایسکو هم در همان سال انتقالی 27 میلیون یورویی داشت و در این تابستان هم دنی سبایوس در ازای 18 میلیون یورو به این تیم آمده است. کلید موفقیت مادرید در همه این خریدها هم این بوده که برای این خریدها زود اقدام کرده است. کاری که بارسلونا می‎توانست درباره کوتینیو و دمبله انجام دهد.
پیش از این بارسا معمولا تیم‎هایش را در اطراف بازیکنان بااستعداد و با اتجربه لاماسیا قرار می‌داد. این ایده‎آل بود، اما همیشه خرید بازیکنان جوان از تیم‌های دیگر هم می‌‎تواند ایده خوبی باشد. چیزی که در چند فصل اخیر مادرید در آن تبحر خاصی کسب کرده است و توانسته بهترین ترکیب دنیا را داشته باشد که اتفاقا ترکیبی از بازیکنان جوان و باتجربه هم هست.
البته این نتیجه تغییر فلسفه در مادرید هم هست. آخرین خرید کهکشانی این باشگاه خامس رودریگس بوده که در سال 2014 به این تیم آمده و جواب هم نداد و فروخته شد. مادرید حالا کیفیتی دارد که نیازی هم به خریدهای کهکشانی ندارد. آن‌ها در سال‎های اخیر همه تلاششان را کردند تا به سلطه بارسا در لالیگا پایان دهند و موفق هم شدند.
رئال هنوز هم پول دارد و می‎تواند آن را صرف خرید یک سوپراستار کند. اما معتقد است خرید بازیکنی مانند کیلیان امباپه است که در این شرایط می‎تواند برای تیم مفید باشد. بازیکنی که حتی شاید زمانی بتواند جانشین رونالدو شود.
 

یک پایان تلخ
4 مقصد احتمالی دن آندرس
غزال زیاری

روزنامه موندودپورتیوو و رادیو مونته کارلو گزارش دادند، ژان میشل سری، هفته آینده یا شاید همین هفته بازیکن بارسلونا خواهد شد. این روزنامه ورزشی کاتالونیا تأکید کرده این انتقال با پرداخت 40 میلیون یورو که رقم ذکر شده در بند جدایی زودهنگام این بازیکن ساحل عاجی با باشگاه نیس است، صورت خواهد گرفت و رادیو مونته کارلو اعلام کرده سری با پرداخت 30 میلیون یورو بارسایی خواهد شد.
او یک بازیکن ساحل عاجی و 26 ساله است که در خط میانی بازی می‌کند و خیلی‌ها به خاطر سبک بازی‌‌اش، او را ژاوی آفریقایی نامیده‌اند. در ابتدا اولویت اول بارسایی‌ها در بازار تابستانی، جذب مارکو وراتی بود و نام سری در پلن B آبی‌واناری‌ها دیده می‌شد ولی حالا آنها عزم خود را برای جذب سری جزم کرده‌اند و باید ببینیم آینده او در باشگاه کاتالان به چه ترتیب رقم خواهد خورد.
در صورت انتقال سری به بارسا، این تیم با تراکم بازیکنان خط میانی روبه‌رو خواهد شد و سرمربی بارسلونا قادرخواهد بود تا تیمی متشکل از بازیکنان خط میانی را روانه زمین کند. فقط تصور کنید: تراشتگن، بوسکتس، راکیتیچ، دنیس، آردا، اینیستا، رافینیا، سرخی روبرتو، پائولینیو، آندره گومس و سِری. البته در این لیست نام سامپر که درخواست جدایی از تیم داده و آلنیا، بازیکن جوان باشگاه کاتالان را ذکر نکرده‌ایم. با وجود همه اینها هنوز قطعی نیست آیا سری بتواند در بارسا همان‌طور که از او توقع می‌رود، بازی کند یا خیر؟ چراکه خریدهای قبلی آبی‌واناری‌ها برای خط میانی‌شان چندان مطلوب از آب درنیامدند: آندره گومس (با قرارداد 35 میلیون یورو به اضافه 15 میلیون یورو متغیر)، تأثیرگذاری چندانی نداشته و آردا که با 40 میلیون یورو به بارسا پیوست هم چندان موفق نبوده و حالا پائولینیو و سری این فرصت را خواهند داشت تا توانایی‌شان را ثابت کنند
اینیستا می‌رود؟
خرید این تعداد بازیکن میانی، علاوه بر بازیکنان پایه‌ای، می‌تواند پیغامی هم برای آندرس اینیستا باشد. دن آندرس چند روز پیش در گفت‌وگویی با روزنامه ال‌پائیس به این نکته اشاره کرد که قراردادش با بارسا هنوز تمدید نشده. در این میان او پیشنهادات وسوسه‌کننده‌ای از باشگاه‌های آمریکایی، چینی و قطری دارد. اگر هم اینیستا تصمیم به ماندن در بارسا بگیرد، می‌داند که از این به بعد مشارکتش در بازی‌های تیم بیشتر از آنچه لوئیس انریکه از او می‌خواست، نخواهد بود. این درحالی است که نیمکت‌نشینی‌های پی در پی در زمان حضور انریکه هم اصلاً به مذاق اینیستا خوش نمی‌آمد.
قطعاً این نیمکت‌نشینی‌هایی که انریکه برای اینیستا درنظر می‌گرفت، باعث طولانی‌تر شدن عمر ورزشی او شده است و همین باعث شد تا اینیستا بتواند در شرایط خوبی فصول 2015-2014 و 2016-2015 را به پایان ببرد. پارسال اینیستا سه بار مصدوم شد و زمزمه‌هایی مبنی بر به پایان رسیدن عمر فوتبالی او به گوش می‌رسید.
حالا هم خرید سری و پائولینیو می‌تواند نشانه‌ای برای آندرس اینیستا باشد و پیغامی غیرمستقیم برای جدایی او از تیم کاتالان. مدیران بارسا گویا پای حرف خود ایستاده‌اند: آندرس حق انتخاب دارد و اینیستا هم تأکید دارد که نمی‌خواهد مشکلی برای بارسا باشد. سران بارسا هنوز جلسه‌ای برای تمدید قرارداد اینیستا نگذاشته‌اند و خرید سری، او را به درهای خروجی باشگاه نزدیک‌تر خواهد کرد.
آینده اینیستا با تردیدهای زیادی روبه‌رو است و رسانه‌های خبری مثل اسکای اسپورتس  یا رسانه‌های ایتالیایی در گزارش‌های خود ادعا کرده‌اند که اینیستا در حال بررسی پیشنهاداتش است. ژاوی اصرار می‌کند تا اینیستا در فوتبال قطر به او ملحق شود و گزینه دیگر حضور در لیگ MLS و تجربه یک ماجراجویی مشابه با داوید ویا در فوتبال آمریکاست.
اینترمیلان ایتالیا هم یکی از مشتریان پروپاقرص اینیستاست و قصد دارد تا قبل از پایان بازار تابستانی او را به خدمت گرفته و لیدر تیمش کند. در انگلیس هم پپ گواردیولا آماده است تا اینیستا را به سیتی ببرد و مطمئن است که هنوز از عمر فوتبالی او زمان زیادی مانده. در این میان سران باشگاه بارسا حاضر به نشستن بر سر میز مذاکره برای تمدید قرارداد اینیستا نیستند و از همین رو خود اینیستا هم تدریجاً هدف اصلی‌‌اش که بازنشستگی با پیراهن بارساست را به دست فراموشی می‌سپارد.

ده نکته درباره دمبله
اگر اتفاق ویژه‎ای رخ ندهد انتقال عثمانه دمبله به بارسلونا بالاخره قطعی شده. بارسلونا برای داخل زمین یک ستاره خریده است، اما او بیرون زمین چه شرایطی دارد؟ در زیر به 10 نکته درباره بازیکن جدید بارسلونا اشاره می‎کنیم.
1- او اصلیتی افریقایی دارد، پدرش اهل مالی است و مادرش دورگه سنگالی – موریتانی. یک برادر و دو خواهر دارد.
2- تا 13 سالگی او علاقه شدیدی به فوتبال سالنی داشته است. معمولا هم با بچه‌‎های بزرگ‎تر بازی می‎کرده است و حالا هم همین کار را می‎کند. البته دیگر فوتسال بازی نمی‎کند تا تمرکزش را روی فوتبال روی چمن بگذارد.
3- در رن هم او یک بار قهر کرده بود. در سال 2014 او در تمرینات رن حاضر نشد تا او را به دورتموند بفروشند و حالا هم این کار را با دورتموند کرد تا به بارسا برود.
4- خانواده‎اش به او بسیار نزدیک هستند. وقتی در سن 13 سالگی او به رن ملحق شد مادر و برادر و خواهرانش با او به بریتینی سفر کردند.
5- اگرچه او از ابتدا دوست داشته در بارسا بازی کند، اما همیشه با کریستیانو رونالدو مقایسه می‎شده است.
6- اسطوره‎های او نیمار و مسی بوده‌اند. بازیکن فرانسوی در سال‎های گذشته بیشتر بازی‎های بارسلونا را تماشا کرده و تمرکزش روی تماشای بازی مسی و نیمار بوده.
7- او پیشرفتی سریع داشته است. در عرض 13 ماه از بازی در زمین‌های گلی به بازی در تیم جوانان فرانسه رسید. همه‌چیز خیلی سریع اتفاق افتاد.
8- او شخصیتی قوی دارد. دمبله مطمئن است که باختن را به هیچ قیمتی دوست ندارد.
9- او در شبکه‌های اجتماعی شدیدا فعال است. بیشتر فعالیتش هم مربوط به اینستاگرام و توئیتر است.
10- ممکن است اولین بازی او دربی باشد. اولین بازی بارسلونا بعد از تعطیلات بین‎المللی مقابل اسپانیول در تاریخ 9 سپتامبر است. آن بازی می‎تواند اولین بازی دمبله در بارسا باشد.

وین رونی؛ سه شیرها؛ کاپیتان خسته اما سرپا
بعد از گذشت 14 سال، 119 بازی، 22 کاپیتانی و رکورد 53 گل تصمیم گرفت پیراهن شماره 10 تیم ملی انگلیس را از تن دربیاورد؛ تصمیمی که برا سن و سال رونی (31) شاید کمی زود بود اما او فکرش را عملی کرد. وین پس از اتمام مأموریتش در تیم ملی انگلیس از حالا دیگر یک دغدغه دارد و آن این است‌‌؛ اورتون.
اولین بازی جلوی ترکها
شروع رونی با تیم ملی انگلیس به آپریل 2003 برمیگردد. جایی که او در دیدار مقابل ترکیه تیم سوم جام جهانی‌ 2002 بازی کرد. رونی در حالی اولین بازی ملی خود را تجربه می‌کرد که 17 سال بیشتر نداشت و شماره 9 را پوشیده بود
باز کردن گره کرواسی
انگلیس و کرواسی در یک دهه اخیر همواره چالش‌های متفاوتی با هم داشتند و این‌بار نوبت یورو 2004 بود. انگلیسی‌ها که به فرانسه باخته بودند، با 2 گل وین رونی از شر کرواسی نجات پیدا کردند و به صعود به عنوان تیم دوم امیدوار شدند. انگلیس آن بازی را 4 بر 2 برد.
اخراج با چشمک کریس
وین رونی از همان ابتدا بازیکن خشن و پر جنب و جوشی بود. اگرچه رفته رفته این تحرک را کنترل کرد اما آن روحیه تندخویی‌‌اش را آن اوایل حفظ کرده بود. در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی‌ 2006 انگلیس به مصاف پرتغال رفته بود. دقیقه 62 بود که خطای رونی روی ریکاردو کاروالیو باعث شد از بازی اخراج شود. رونی آن زمان اعتقاد داشت بازیکنان پرتغال داور را تحریک کرده بودند تا او را اخراج کند. بعد از بازی انتشار فیلم چشمک رونالدو به هم‌تیمی‌هایش باعث بروز اختلاف بین این دو بازیکن شد که سرالکس فرگوسن بعدها از بیشتر شدن آن جلوگیری کرد.
والی به روسیه
اکتبر 2007 انگلیس باید به مصاف روسیه می‌رفت. آن زمان هدایت انگلیس را استیو مک لارن به عهده داشت. رونی در شرایطی بهترین گل خود را به سبک والی برای سه شیر به ثمر رساند که این تیم با نتیجه 2 بر یک در مسکو شکست خورد.
کمک به ولکات
انگلیس تحت هدایت فابیو کاپلو در مرحله مقدماتی جام جهانی‌ 2010 باز هم باید بازی با کرواسی را تجربه می‌کرد. انگلیسی‌ها که مهمان بودند به لطف هت‌تریک تئو ولکات و تک گل وین رونی موفق شدند با نتیجه 4 بر یک از سد حریف خود بگذرند. رونی علاوه بر گلی که به ثمر رساند، دوبار هم به وینگر آرسنال پاس داد تا یکی از ستارگان آن بازی لقب بگیرد.
گل صعود به برزیل
رونی در این سال‌ها گل‌های مهمی برای تیم ملی کشورش به ثمر رسانده بود که یکی از آنها اکتبر 2013 در بازی با لهستان زده شد. در روزی که سه شیر 2 بر صفر لهستان را شکست داد، رونی با ضربه سر گل نخست تیمش را وارد دروازه حریف کرد و مجوز صعود انگلیس به برزیل را گرفت.
کاپیتانی با گل
لذت کاپیتانی همراه با گلزنی چیزی بود که رونی آن را تجربه کرد. وین در سپتامبر 2014 و بازی دوستانه با نروژ هم برای اولین بار به طور کامل کاپیتان تیمش شد و هم تک گل تیمش را به ثمر رساند.
رکورد بابی
سپتامبر 2015 در بازی با سوئیس توانست دست به کار بزرگی بزند و رکورد بابی چارلتون افسانه‌ای را با زدن پنجاهمین گلش برای انگلیس بشکند. بعد از بازی روی هاجسون سرمربی وقت انگلیس پیراهن شماره 50 را به رونی هدیه داد تا از کاپیتان تیمش تقدیر کند.