فرهنگ هواداری ، بایدها و نبایدها
محمد مزرعه
هشتادو پنجمین تقابل تیم های سرخابی پایتخت هم به تاریخ پیوست و فقط خاطرات آن بر جای ماند.
به همین بهانه و در حاشیه این جشن بزرگ فوتبال که فقط چند روزی از آن می گذرد و بدور از هرگونه هیجانات ، احساسات، پیروزی یا شکست در این نوشتار که روی سخن نیز با هواداران خونگرم و متعصب استقلال و پرسپولیس می باشد تلاش شده که دو موضوع نظافت ورزشگاه و احترام به رقیب مورد کنکاش قرار بگیرد تا نتیجهای مطلوب از آن حاصل بشود.
در اینجا لازم به یادآوری است که میان هوادار و تماشاگر فرق وجود دارد.
تماشاگر کسی است که برای تماشای بازی آمده است و اگر به ورزشگاه نیاید به پارک ، سینما یا جای دیگر برای گذراندن وقتش می رود .
ولی هوادار عاشق تیم آبی یا قرمز می باشد و در سرما و گرما از حمایت تیم محبوبش دست بر نمی دارد.
جمله معروف شهر ما خانه ما را به یاد بیاورید حالا چقدر به این جمله در عمل پایبند هستیم جای اگر و اماهای فراوان دارد.
وقتی در روزهای برگزاری شهرآورد بزرگ تهران ورزشگاه آزادی پر از علاقمندان می شود به جذابیتهای مسابقه می افزاید و معمولا افرادی که از راه دور و نزدیک برای تماشای بازی می آیند همراه خودشان آب معدنی ، خوردنی و ..... می آورند.
موضوع بحث این نیست که با خودشان چیزی نیاورند بلکه مساله این است که پس از مصرف غذا و آب تکلیف شیشه خالی یا آشغال چه می شود؟
بدون شک هواداران سرخابی از بهترین و پر شور تماشا گران دنیا هستتد ولی چرا بعد از اتمام بازی ورزشگاه آزادی پر از آشغال و زباله می شود جای تعجب بسیار دارد آیا بهتر نیست افرادی که از راه دور و نزدیک زحمت رسیدن به ورزشگاه را متحمل می شوند به همراه خودشان پلاستیک زباله بیاورند و نظافت را رعایت کنند و فرهنگ بالای هواداری خودشان را که خیلی مهم است به نمایش بگذارند .
البته کانون هواداران که مسول سازماندهی تماشاگران هستند به نظافت نیز توجه دارند وحتی برای نظافت در بین تماشاگران پلاستیک نیز توزیع می کنند ولی در عمل چیز دیگری مشاهده می شود که جای چرا های فراوان دارد.
وقتی در سایت ها یا در نشریات تصویر بعد از حضور تماشاگران را نگاه می کنیم تمام صندلی ها و راهروها و حتی خیابان های اطراف پر از آشغال را مشاهده می کنیم.
سوال اینجاست که مگر ورزشگاه گوشه ای از شهر ما نیست که باید در جهت نظافت آن تلاش بشود؟
درست است در بعضی از مسایل سازمان لیگ مقصر است مثلا در موضوع بلیط فروشی که همیشه بازار سیاه درست می شود با اینکه فروش آن الکترونیکی شده است ولی هنوز کم و بیش پدیده بازار سیاه شهرآورد وجود دارد.
ولی در ریختن آشغال و رعایت نکردن نظافت چه کسی مقصر است ؟
به عنوان مثال در یکی از بازی ها که تیم ملی کره جنوبی در مقابل تیم ملی کشورمان در ورزشگاه آزادی قرار گرفته بود تصویری روی سایتها منتشر شد که آنان تمام زبالهها را درون کیسه جمع کرده بودند و در گوشه ای روی هم قرار داده و سپس ورزشگاه را با رعایت نظافت کامل ترک کرده بودند.
ولی پس از اتمام بازی سرخابی های پایتخت آنقدر آشغال در استادیوم ریخته می شود که با دیدنش جز شرمندگی چیز باقی نمی گذارد.
دیگر موضوعی که در تقابل تیم های سرخابی بسیار عذاب آور است فحاشی به تیم رقیب و داور مسابقه به صورت دسته جمعی است که اصلا با فرهنگ غنی ما سازگار نیست.
با اینکه در دین اسلام سفارشات زیادی برای اخلاق و احترام به دیگران شده است ولی سالهاست که شاهد ناسزاگویی طرفین هستیم.
فرهنگ هواداری یعنی تشویق کردن تیم خودی و حمایت از آن تا آخرین لحظه و احترام به تیم رقیب.
ای کاش روزی را شاهد باشیم که فقط هر کس تیم خودش را تشویق و حمایت کند.
ای کاش روزی را شاهد باشیم که هر تماشاگر وقتی از منزلش به سمت استادیوم برای تماشای بازی می آید یک پلاستیک زباله نیز همراه بیاورد و وقتی می خواهد از استادیوم خارج بشود آن را در سطل زباله بیندازد و واقعا در عمل شهر ما خانه ما را رعایت کند .
این کاش کانون هواداران و لیدرهای دو تیم برنانه ریزی کنند پس از اتمام بازی فقط ده دقیقه همان قسمت از جایگاه خودشان را تمیز کنند و این کار بین انبوه هواداران و اندک تماشاگران دو طرف نهادینه بشود و سپس ورزشگاه را ترک نمایند که با این کار ضمن به نمایش گذاشتن فرهنگ بالای هواداری شاهد ورزشگاه زیبایی باشیم.
باید هواداران با فرهنگ سرخابی یاد
بگیرند همانگونه که می گوییم شهر ما خانه ما می توانیم بگوییم ورزشگاه ما خانه ما
چون ورزشگاه نیز بخشی از شهر محسوب می شود که برای لذت بردن از ورزش است نه جای مسایل دیگر از جمله فحاشی و بی ادبی و ریختن زباله
ای کاش روزی را شاهد باشیم که هواداران در ورزشگاه به جای بی ادبی احترام به رقیب و به جای ریختن زباله بیشتر به فکر نظافت ورزشگاه باشند که صد البته با فرهنگ بالایی که هواداران کشور ما دارند خواسته زیادی نخواهد بود .