|
مشکل مانچو: خط میانی ناموجود آتزوری
آدام دیگبی– تنها چند روز پیش از بازی دیشب ایتالیا و پرتغال، کلودیو مارکیزیو پیراهن زنیت سن پیترزبورگ را به تن کرد. مارکیزیو برای زنیت نه با شماره 8 یوونتوساش، بلکه با شماره 10 بازی خواهد کرد. و چقدر کنایی بود که در جدال دیشب لیسبون ایتالیا نه هافبکی داشت که لایق پوشیدن پیراهن شماره 8 یا 10 ناتزیوناله باشد و نه بازیکنی از باشگاه سابق مارکیزیو در ترکیب اصلی داشت.
آخرین باری که ایتالیا بدون حتی یک بازیکن یوونتوسی در ترکیب اصلیاش به زمین رفته بود به ماه جون 1998 باز میگردد. این اتفاق که در نهایت با شکست 0-1 آتزوری با تکگل آندره سیلوا همراه شد، دلیلی به نام روبرتو مانچینی داشت. مانچو پیش از بازی اعلام کرده بود در این مقطع ابتدایی فصل نمیخواهد به بازیکنانش فشار بیاورد و به فاصله سه روز ازشان در دو بازی استفاده کند. بنابراین کل ترکیب اصلی ایتالیا نسبت به بازی با لهستان تغییر کرده بود.
در قلب خط دفاعی به جای زوج باتجربه و مطمئن بیانکونری، یعنی جورجو کیلینی و لئوناردو بونوچی، دو مدافع جوان میلان، السیو رومانیولی و ماتیا کالدارا بازی میکردند. این زوج جوان میتوانند آینده خط دفاعی ایتالیا باشند، ولی هنوز برای رسیدن به چنین جایگاهی راه زیادی در پیش دارند.
در خط حمله فدریکو کیزا از ابتدا به زمین رفته بود. ستاره 20 ساله فیورنتینا که در بازی قبلی مقابل لهستان بعد از اینکه به زمین آمد جان تازهای به آتزوی داد و در نهایت یک پنالتی برای تیمش گرفت تا ایتالیا از شکست خانگی نجات پیدا کند. اما قرار دادن کیزا کنار سیمونه زازا و چیرو ایموبیله که صرفا مهاجمین مرکزی هستند فرصت تعویض پست و جابجا شدن در زمین را از کیزا گرفته بود، نکتهای که مهمترین عامل درخشش او در جمع ویولا است.
مشکل بزرگ ایتالیا اما خط میانی بود. جورجینیو در مرکز این خط با وجود تمام قدرتش در پاسوری و بازیسازی، تاثیر اندکی در جریان بازی داشت و دلیلش دو هافبک دو سویش، بریان کریستانته و جاکومو بوناونتورا بودند، هافبکهایی که موفق نمیشدند به اندازه کافی توپ را از حریف پس بگیرند و آن را به جورجینیو بسپارند. فوتبالی که مانچینی برای تیمش در این بازی در نظر گرفته بود هرگز اجرا نشد و تاکتیکهای او تا حد زیادی قابل درک نبود. این تیم نه رویکرد مشخصی در زمین داشت و نه خلاقیت لازم برای پیروزی.
اما واقعا مانچو چه گزینههای دیگری برای خط میانی تیمش دارد؟ مارکو وراتی سالهاست در پاریس سن ژرمن نام خودش را به عنوان یک هافبک میانی درجه یک به ثبت رسانده. مسئله اینجاست که او تا به حال نمایشی حتی نزدیک سطحی که برای باشگاهش بازی میکند را برای تیم ملی نداشته. فدریکو برناردسکی هم که میتواند یک پست عقبتر از یک وینگر و تقریبا در نقش شماره 10 بازی کند (فراموش نکنیم در دوران ظهور او در فیورنتینا مردم فلورانس به او لقب «توتی ارغوانی» را داده بودند) هنوز در یوونتوس هم بازیکن ثابتی نشده و با اینکه در دو بازی اخیر جلوتر از پائولو دیبالا و داگلاس کاستا در ترکیب اصلی قرار گرفته، راه زیادی در پیش دارد تا خودش را صد در صد به مکس الگری به عنوان گزینه اول به اثبات برساند.
حتی اگر فرض کنیم مانچینی موفق شود از پتانسیل بالای مثلث هجومی ماریو بالوتلی و لورنزو اینسینیه و خود کیزا در سطحی بالا استفاده ببرد این تیم هنوز مشکلی بزرگ در خط میانی دارد، مشکلی که حتی با داشتن یک شماره 10 کلاسیک هم حل نمیشود. ایتالیا در حال حاضر یک مارکیزیوی در اوج میخواهد، هافبکی که بین خطوط بازی کند و دفاع و حمله تیمش را به هم وصل کند. تا وقتی آتزوری چنین مهرهای پیدا نکرده مشکلات مانچو حل نخواهد شد.
نابغه زمین، ناکام نیمکت
دیگو مارادونا هر چقدر با توپ زیر پایش نابغه بود، در دوران مربیگریاش نتوانسته موفق باشد و در آخرین تصمیم سوال برانگیزش به تیم دورادوس در دسته دوم مکزیک رفته است. کسی که آرژانتین را به دومین قهرمانیاش در جهان رساند-از نظر بسیاری یک تنه- و درخشش او الهامبخش ناپولی برای دو قهرمانی تاریخش در سری A بوده، کمتر موفقیتی در عرصه مربیگری به دست آورده است.
با یک پای چپ فوقالعاده و دریبلهای ریز و چشمنواز او دو بار رکورد نقل و انتقالات فوتبال جهان را شکست یک بار توسط بارسلونا و یک بار ناپولی. مارادونا برای بزرگترین و معتبرترین باشگاههای آرژانتین بازی کرد: بوکا جونیورز، نیوولزاولدبویز و آرجنتینوس جونیورز در حالی که برای کشورش 91 بار به میدان رفت و 34 گل زد. یک بار گفته بود: «اگر بمیرم، دوست دارم دوباره متولد شوم و فوتبال بازی کنم تا به مردم شادی هدیه کنم.» اما او مدتهاست که با عنوان پدر معنوی فوتبال آرژانتین فاصله گرفته و این مرد 57 ساله گاهی به شوخی میگوید: «من پاهای کوتاهتری از چارچوب عکس دارم، اگر بخواهم عکس بگیرم باید از بالاتنهام باشد یا اینکه چیزی زیر پایم بگذارم.»
بعد از دوران بازی درخشان او که البته با جنجالهای زیادی هم همراه بود، سالهای مربیگریاش به غیر از دو سالی که مربی تیم ملی کشورش بود، فاصله زیادی با شکوه و بزرگی نام او داشته. این نخستین بار نیست که او مربیگری یک تیم دسته دومی را به عهده میگیرد؛ اردیبهشت از تیم فجیره امارات جدا شد بعد از آنکه نتوانست این تیم را به دسته اول بیاورد با آنکه در 11 بازی هفت پیروزی کسب کرده بود. کارنامه مربیگریاش در دپورتیوو ماندیو و راسینگ کلاب در آرژانتین و الوصل امارات شکست محض بود. در دو تای اولی در سالهای 1994 و 1995 روی هم از 23 بازی 3 پیروزی به دست آورد و آنقدر فاجعه بود که ترجیح داد به بازی برگردد هرچند حضورش کوتاه و کم اثر بود.
در آخرین انتخابش هم تنها میتواند بازی تیم را بهبود بخشد چون تیم مکزیکی هنوز در این فصل بردی نداشته هرچند به نظر میرسد هواداران تیم اهمیتی به آمار ضعیف مربیگری او نمیدهند. شنبه که مارادونا به فرودگاه کولیاکان وارد شد، یک هوادار پلاکاردی به دست داشت که رویش نوشته بود: «خوش آمدی خدای طلایی!» یک هوادار جوان دیگر هم باور دارد که مارادونا حتی در 57 سالگی هم میتواند پیشرفت کند: «کارنامه مربیگریاش خوب نیست اما او هم مثل مربیهای دیگر که در شروع کارشان موفق نبودند، میتواند بهتر شود.» نخستین تجربه مربیگری مارادونا پنج سال قبل از آن بوده که این هوادار به دنیا بیاید.
خوسه آنتونیو نونس، رییس دورادوس هم بر طبل خوشبینی میکوبد و میخواهد به جنبه مثبت انتخاب گرانقیمت و پرافتخارش نگاه کند: «او میداند شروع از صفر چه معنایی دارد، او ارزش کار در لیگهای پایین را میداند.»
مارادونا علاقه خاصی به مکزیک دارد چون در این کشور بهترین خاطره دوران تمام عمر او شکل گرفته و توانسته تیم کشورش را در پیروزی 3 بر 2 برابر آلمان غربی در فینال جام جهانی 1986 رهبری کند. او در اینستاگرامش نوشت: «خوشحالم که به این سرزمین بر میگردم که در آن قهرمان جهان شدم و خاطرات بسیار خوبی از آن دارم.» علاوه بر این پست مربیگری از سمتهای دیگر هم روگردان نیست و ماه گذشته بهعنوان رییس افتخاری باشگاه دیناموبرست در بلاروس انتخاب شد. او در شهر دور افتخار زد و یک حلقه الماس هم به او هدیه دادند.
اینها اتفاقات خوب و مهمی برای او است که در سالهای اخیر با مشکلات مالی مواجه بوده بخصوص مالیات چندمیلیون یورویی که در ایتالیا بدهکار است و آزارش میدهد. شاید همینها نیاز او به پذیرفتن چنین پستهای حاشیهای در فوتبال را توجیه کند. همچنین از نظر ایدئولوژیکی متناسب است با کسی که با دو تا از مشهورترین رهبران سوسیالیست آمریکای لاتین، فیدل کاسترو و هوگو چاوس دوست بوده و عکس چهره انقلابی، چهگوارا را خالکوبی کرده.
مارادونا به رییسجمهوری جدید مکزیک، آندرس مانوئل لوپس اوبرادور تبریک گفت و در پیام خود به انتقاد شدید از امپریالیسم و به طور خاص آمریکا پرداخت. او در طول این سالها تغییر زیادی نکرده اما اگر روند مربیگریاش پیشرفت خارقالعادهای نکند حضورش در مکزیک هم به دست فراموشی سپرده میشود و مثل قبل هنرنماییاش در زمین به یاد آورده میشود نه ادا و اطوارش بیرون آن.
اخبار
روبینیو: ناراحتم که بد از رئال جدا شدم
روبینیو، ستاره سابق رئال مادرید مدعی شد که او در آستانه پیوستن به چلسی بوده ولی در نهایت سر از سیتی در آورد. روبینیو که مدتی عملکرد درخشانی در رئال داشت، در نهایت این تیم را به مقصد سیتی ترک کرد. در آن سالها چلسی نیز به دنبال جذب روبینیو بود ولی اختلاف بین باشگاه مادریدی و لندنی باعث شد که در نهایت روبینیو راهی منچستر شود. او گفت: «من میخواستم به چلسی بروم، اسکولاری به من گفت که میتوانم در آن تیم موثر باشم. با این حال، رئال مادرید در نهایت با چلسی به اختلاف خورد؛ آنها از اینکه چلسی پیش از نهایی شدن انتقال شروع به فروش پیراهنهای من کرده بود ناراحت بودند. من مطمئنم که موضوع غرور رئال مادرید بود که مسئلهساز شد. در نهایت چلسی در چمپیونزلیگ بود و سیتی نبود. از ترک رئال پشیمان نیستم ولی ناراحتم که دوران حضورم در مادرید، بد به پایان رسید. مادرید باشگاهی بود که درها را برای من باز کرد و به من فرصت موفقیت در اروپا را داد. حتما تلاش من برای جدایی از باشگاه، خاطرات خوب را از ذهن آنها پاک کرده است. من به قهرمانی رئال کمک کردم و فکر میکنم خوب بازی کردم ولی تصمیم گرفتم تیم را ترک کنم.»
وعده زیدان؛ خیلی زود برمیگردم
زین الدین زیدان، سرمربی فرانسوی و سابق رئال مادرید احتمال بازگشت سریع به عرصه مربیگری را رد نکرد. بعد از سپری کردن حدود 3 فصل فوق العاده روی نیمکت رئال مادرید و فتح 3 لیگ قهرمانان پیاپی، زیزو بعد از فینال مقابل لیورپول با استعفای خود باعث حیرت فوتبالدوستان شد اما به نظر می رسد او قرار است زودتر از حد تصور دوباره کار مربیگری را آغاز کند.
در روزهای اخیر اخبار زیادی در مورد احتمال انتصاب زیدان به عنوان سرمربی جدید منچستریونایتد منتشر شده و حتی نشریه میرر دیروز گزارشی مبنی بر لیست خرید زیزو برای منچستریونایتد فصل بعد منتشر کرد تا گمانه زنی ها در خصوص آینده این سرمربی فرانسوی بیشتر شود.
زیدان در مورد احتمال بازگشت خود به عرصه مربیگری گفت: «بله، قطعا. خیلی زود قرار است من دوباره در تمرینات حضور پیدا کنم زیرا این حرفه مورد علاقه من و کاری است که در تمام طول زندگی خود انجام داده ام.»
ژوزه مورینیو به خوبی می داند که جایگاه او روی نیمکت منچستریونایتد خیلی محکم نیست و اگر نتایج پر فراز و نشیب او در ادامه فصل استمرار پیدا کند، زین الدین زیدان آماده ورود به اولدترافورد است.
اخبار
پس از ۲۰سال؛
ایتالیا بدون حتی یک یوونتوسی!
در ادامه مسابقات لیگ ملت های اروپا در سطح یک و در گروه ۳، دوشنبه شب پرتغال در لیسبون میزبان ایتالیا بود و در نهایت با تک گل آندره سیلوا، آتزوری را با شکست بدرقه کرد. اما نکته بارز این مسابقه، ترکیب چینی عجیب روبرتو مانچینی بود.مانچو ایتالیا را با این ترکیب روانه زمین کرد: دوناروما (آث میلان)؛ لاتزاری (اسپال)، کالدارا (آث میلان)، رومانیولی (آث میلان)، کریشیتو (جنوا)؛ کریستانته (رم)، جورجینیو (چلسی)، بوناونتورا (آث میلان)؛ کیهزا (فیورنتینا)، زازا (تورینو) و ایموبیله (لاتزیو). همان طور که مشاهده میشود در ترکیب ثابت ایتالیا در این مسابقه حتی یک بازیکن یوونتوسی هم حضور نداشت. این برای نخستین بار در ۲۰ سال گذشته است که تیم ایتالیا بدون یک عضو یوونتوس روانه میدان میشود. برای رجوع به آن اتفاق، باید به دومین بازی ایتالیا در مرحله گروهی جام جهانی ۱۹۹۸ بازگشت؛ ایتالیا در روز ۱۷ ژوئن ۱۹۹۸ به مصاف کامرون رفت و با گل های دیبیاجو و ویری (۲) شیرهای رام نشدنی را با ۳ گل شکست داد. چزاره مالدینی سرمربی وقت ایتالیا تیمش را با این بازیکنان به مصاف کامرون فرستاد: جیانلوکا پالیوکا؛ پائولو مالدینی، فابیو کاناوارو، آلساندرو کاستاکورتا، آلساندرو نستا؛ دمتریو آلبرتینی، دینو باجو، لوییجی دیبیاجو، فرانچسکو موریرو؛ روبرتو باجو و کریستین ویری. بازیکنانی که هیچ یک در زمان بازی با کامرون عضو تیم یوونتوس نبودند. عدم حضور بازیکن از تیمی که در ۷ سال اخیر به قهرمانی ایتالیا دست یافته نکته عجیبی بود اما روبرتو مانچینی قبل تر هم تاکید کرده بود که قصد دارد در مسابقات لیگ ملت های اروپا بازیکنان جدیدی را امتحان کند. نکته طعنه آمیز این که در نبرد لیسبون یک بازیکن از یوونتوس در زمین حاضر بود اما آن بازیکن، ژائو کانسلو بود که با پیراهن پرتغال در مقابل ایتالیا به میدان رفت.
اتحادیه بازیکنان، مخالف لالیگا در آمریکا
اتحادیه بازیکنان اسپانیا اعلام کرد که در موضوع برگزاری بازیها در آمریکا، بازیکنان حرف آخر را خواهند زد. باشگاه خیرونا هفته قبل اعلام کرد که با درخواست لالیگا برای برگزاری دیدار مقابل بارسلونا در آمریکا موافقت کرده است. در صورت برگزاری، این دیدار اولین تقابل لالیگایی در خارج از اسپانیا خواهد بود، موضوعی که با مخالفتهای بسیاری همراه شده است. حال دیوید آگانزو، رئیس اتحادیه بازیکنان لالیگا، پس از ملاقات با سران لالیگا اعلام کرد که بازیکنان نظر نهایی را در این مورد خواهند داد. او گفت: «بازیکنان از طریق اتحادیه، تصمیم نهایی را در مورد برگزاری بازی در ایالات متحده خواهند گرفت.» تا به اینجا اتحادیه بازیکنان مخالف برگزاری چنین دیدارهایی بوده است. باشگاه خیرونا نیز اعلام کرده که با لالیگا و باشگاه بارسلونا برای برگزاری این بازی همکاری میکند و هواداران این تیم، با کمک باشگاه به آمریکا سفر خواهند کرد.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3873/15240/54940
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3873/15240/54941
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3873/15240/54942
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3873/15240/54943
|
عناوین این صفحه
- مشکل مانچو: خط میانی ناموجود آتزوری
- نابغه زمین، ناکام نیمکت
- اخبار
- اخبار