|
میلان مرکز جهان اما نه فوتبال
رایت تامپسون
در چنین روزهایی، مثل دیروز، شهر میلان بدل به مرکز جهان میشود. من هشت ساعت قبل از شروع بازی در سن سیرو به میلان رسیدم. نسیم خنکی در میدانها و کوچههای باریک شهر میوزید. هوا عالی بود. تکهای پنیر تند مانوئلینا خوردم و تندیاش را با یک فنجان قهوه شستم و دو کارت پستال نوشتم. مردی نزدیک دوئومو (کلیسای جامع میلان) نشسته بود و با آمپلیفایری کوچک و گیتار فندری سولوهایی سایکدلیک از قطعات پینک فلوید مینواخت. این هفته مد در میلان است، یعنی خیابانها و پیادهروها پر است از موجودات زیبایی که واقعا شبیه آدمیزاد نیستند. نمایشگاهی از آثار پیکاسو هم در شهر بر پاست و ارکستر فیلهارمونیک میلان هم اجرایی در تئاتر « لا اسکالا» دارد. خلاصه شهر پر است از جشن و شور و پایکوبی.
نزدیکهای ساعت چهار و نیم به سن سیرو میرسم، استادیومی که همیشه تماشایش نفسم را بند میآورد، استادیمی که انگار فقط زاده شده برای بازیهای بزرگ، رسمی که البته در گذشته اینجا بر پا بود. میلان در چنین هفتههایی واقعا میتواند مرکز جهانهای زیادی باشد، از غذا و مد گرفته تا فرهنگ و هنر. اما جهان فوتبال دیگر جزوی از این جهانها نیست. روسونری یک بار دیگر میلغزد و یک سه امتیاز ساده خانگی دیگر را در تساوی 2-2 با آتالانتا از دست میدهد.
بازی که به پایان رسید تماشاگران آتالانتا شروع کردند به سرود خواندن و خوشحالی کردن. با اینکه اولتراهای میلان در «کوروا سود» تلاش کردند با سوت کشیدن و هو کردن جشن آنها را خراب کنند، اما آتالانتاییها به کارشان ادامه دادند و صدایشان خاموش نشد. حالا پنج هفته است از سری آ میگذرد و میلان فقط و فقط یک بازی را برده و به نیمه پایین جدول سقوط کرده است.
آخرین باری که میلان سری آ را برد به هفت سال پیش باز میگردد. از این سال به بعد هیچ تیمی غیر از یوونتوس اسکودتو را به دست نیاورده. آخرین باری که میلان فاتح اروپا شد هم یازده سال پیش بود. بهترین بازیکن میلان در حال حاضر گونزالو هیگوایین است، مهاجمی که به خاطر ورود کریستیانو رونالدو به یوونتوس مجبور شد تورین را ترک کند. در واقع این جستجوی ناخدا ایهبوار بیانکونری برای فتح چمپیونز لیگ باعث شده تا عملا تیمهای دیگر در سری آ فقط برای دوم شدن بجنگند. در میان میلان هم هنوز موفق نشده خودش را با نظم جدید این لیگ تطبیق دهد.
میلان در این تابستان از دست مالکین چینی که موفق نشدند قرض خودشان را به موقع پرداخت کنند درآمد و موسسه مالی آمریکایی الیوت کنترل باشگاه را در اختیار گرفت. پل سینگر، رئیس این موسسه قول داد سرمایهگذاری لازم برای بازگرداندن میلان به سطح اول فوتبال اروپا را انجام دهد. اما با توجه به وضعیت اقتصادیای که باشگاه یوونتوس پیدا کرده و فاصله زیادی که با دیگر رقبا گرفته، میلان هم باید مثل رم، به رهبری جیمز پالوتا، این تاجر جادوگر، راهی غیر از صرفا پول خرج کردن برای رقابت با بانوی پیر تورین پیدا کند.
به این میلان اما همچنان امید هست، تیمی که یکی از مستعدترین دروازهبانهای اروپا یعنی جانلوئیجی دونارومای 19 ساله را در اختیار دارد و به نظر میرسد شرایط مالیاش هم در آینده نزدیک بهبود چشمگیری پیدا کند. اما این امید در نگاه هوادارانی که دیروز سن سیرو را ترک میکردند دیده نمیشد.
من این مطلب را در جایگاه خبرنگاران استادیوم تمام میکنم، جایی که چشمم میخورد به یکی از مدیران باشگاه که با نارضایتی سرش را تکان میدهد. بعد از ترک سن سیرو وقت پیوستن دوباره به شهر میرسد. یکشنبه شب است، هفته مد و البته جشن ویژهای هم برای اینگه فلترینلی بر پا شده، عکاس و روشنفکری محبوب مردم میلان، رفیق قدیمی ارنست همینگوی، که همین چند روز پیش درگذشت.
در این جشنها اما اثری از هواداران روسونری دیده نخواهد شد. شهر میلان لایق تیمی است در حد و اندازه نامش، تیمی که بتواند پا به پای دیگر جهانها، جهان فوتبال را هم یک بار دیگر متمرکز به خودش کند و فرصت جشن و پایکوبی برای هوادارانش فراهم کند.
پیام پوگبا به مورینیو: حمله حمله حمله!
ریچارد جالی
پل پوگبا هم مثل مربیاش، ژوزه مورینیو، پایین بودن شور و روحیه همتیمیهایش را دلیل اصلی از دست دادن دو امتیاز خانگی مقابل ولوز میداند و برای همین اعتقاد دارد «عامل وحشت آفرین» سنتی منچستر یونایتد باید به اولدترافورد باز گردد.
«این درست است، ما باید عطش بیشتری نشان میدادیم. شاید رویکرد و روحیه ما باید بهتر باشد. شاید باید بهتر از این بازی کنیم.» در روزی که سر الکس فرگوسن برای اولین بار بعد از خونریزی مغزیاش به اولدترافورد بازگشته بود، یونایتدِ مورینیو هیچ نشانی از تیم او نداشت. در حالیکه مورینیو مقصر اصلی را شروع کند در هر دو نیمه میدانست، پوگبا اعتقاد دارد اگر تیمش شجاعانهتر پای به زمین میگذاشت ولوز نمیتوانست تا این حد در خانه حریف احساس راحتی کند.
«وقتی ما در خانه بازی میکنیم فقط باید حمله حمله و حمله کنیم (شعار هواداران یونایتد). اینجا اولدترافورد است و وقتی تیم حریف میبیند منچستر یونایتد مدام بهش حمله میکند وحشتزده میشود. این اشتباه بزرگ ما مقابل ولوز بود. ما این فصل سه بازی خانگی داشتهایم و فقط چهار امتیاز ازش گرفتهایم. این اصلا کافی نیست.»
از سال 1980 بدین سو این اولین باری بود که ولوز از اولدترافورد امتیاز میگرفت و روبن نوز، هافبک پرتغالی آنها، چنین موفقیتی را حاصل رویکرد شجاعانهشان و جسورانهشان میداند: «آنها هم مثل ما بازیکن هستند، نه ابر قهرمان. بنابراین اگر کار خودمان را درست انجام دهیم میتوانیم بازی را برای هر حریفی سخت کنیم.»آمار و ارقام نشان میدهند نظر پوگبا درباره نمایشهای ضعیف خانگی یونایتد کاملا درست است. از زمانی که مورینیو مربی این تیم شده آنها در بازیهای خانگی لیگ تنها 67 گل زدهاند، یعنی حداقل 24 گل کمتر از دیگر اعضای «تاپ سیکس». آمار یونایتد در این دو فصل و چند هفته نه تنها 42 گل کمتر از منچستر سیتی بوده، بلکه از بورنموس و اورتون هم پایینتر بوده است. آخرین باری که یونایتد در اولدترافورد سه گل زد به ماه ژانویه باز میگردد. ماه پیش پوگبا در جریان دست و پنجه نرم کردنهای لفظیاش با مورینیو اعتراف کرد اگر واقعا آنچه در ذهنش میگذرد را بگوید از سوی باشگاه جریمه خواهد شد. بعد از تساوی 1-1 مقابل ولوز هم هافبک فرانسوی یونایتد یک بار دیگر به کنایه از چنین شرایطی حرف زد: «ما باید تحرک بیشتری در خط حمله داشته باشیم. مشخصا ما باید راههای دیگری هم برای بازی کردن داشته باشیم، ولی من بیشتر از این نمیتوانم حرفی بزنم، چون فقط بازیکن تیم هستم. ولی به هر حال این نظر من است، ما باید تحرک بیشتری داشته باشیم و بهتر از این بازی کنیم.» در جریان این نمایش ضعیف خانگی جسی لینگارد بیش از الکسیس سانچز و روملو لوکاکو در خط حمله تحرک داشت، اما به شکلی نمادین در حالیکه یونایتد نیاز به گل دوم و برتری داشت از زمین خارج شد. در ادامه کاملا قابل پیشبینی بود که ماروان فلینی از خط میانی جدا میشود به خط حمله میرود تا بلکه با توپهای بلندی که برایش ارسال میکنند گره از کار تیمش باز کند. فلینی که پیش از این «پلن بی» مورینیو بود حالا بخشی از «پلن اِی» هم شده و نقش حامی کریس اسمالینگ و ویکتور لیندلوف شکننده در قلب خط دفاعی را هم بازی میکند.
یکی دیگر از مشکلات بزرگ یونایتد البته اینجاست که اسمالینگ با تمام ضعفهای دفاعیاش در سال 2018 بیشتر از الکسیس برای تیمش گل زده. با این حال پوگبا از همبازی خودش دفاع میکند: «مسئله این نیست که او بد بازی میکند. وقتی بازیکنی مدت زیادی در یک تیم بازی کرده، بعد از انتقالش به تیمی دیگر نیاز به زمان برای تطبیق خودش با شرایط جدید دارد.» سانچز اما حالا هشت ماه و 23 بازی از انتقالش به یونایتد میگذرد و تنها تاثیری که روی تیم جدیدش داشته عاملی برای افت فرم آنتونی مارسیال و مارکوس رشفورد بوده. پس چقدر این پروسه تطبیق به طول خواهد انجامید؟ به هر سو یونایتد، تیمی که بعد از دوران سر الکس حتی یک بار هم در کورس قهرمانی لیگ نبوده، همین حالا هشت امتیاز با صدر جدول فاصله گرفته است. «ما نباید نگران باشیم، ولی قطعا باید به صدر نزدیکتر شویم.» مسئله اینجاست که در حال حاضر به نظر میرسد یونایتدِ مورینیو به جای نزدیک شدن، دورتر و دورتر میشود، آن هم نه فقط به لحاظ امتیازی.
آرام باش پسر!
مارک دویل
یک بار جامپبیرو بونیپرتی، اسطوره یوونتوس گفت: «بردن مهم نیست، بلکه تنها چیزی است که اهمیت دارد.» از این منظر، اوضاع در حال حاضر دارد برای بیانکونری خوب پیش میرود. روز شنبه، یوونتوس چهارمین برد متوالیاش در این فصل سری A را با گلهای کریستیانو رونالدو در بازی مقابل ساسولو جشن گرفت تا شروع بیعیب و نقصش در این فصل و حرکتش به سمت هشتمین اسکودتوی متوالی را حفظ کند. روز چهارشنبه هم این تیم نخستین برد اروپایی این فصلش را با پیروزی 2 بر صفر در خانه والنسیا در هفته اول لیگ قهرمانان اروپا جشن گرفت. تا اینجا همه چیز خوب به نظر میرسد اما هر دو بازی، تحتالشعاع اتفاقاتی قرار گرفت که بانوی پیر کجخلق همیشه به آنها اخم کرده است. در واقع، این خود بونیپرتی بود که گفت «شیوه یوونتوس» یک رسم زندگی، یک شیوه رفتار و یک مشی فکری است.
در نتیجه، بیراه نیست بگوییم که مهاجم سابق یوونتوس از تماشای حرکتی که داگلاس کاستا هفته پیش در تقابل با فدریکو دیفرانچسکو انجام داد – وقتی که بازیکن برزیلی یووه روی صورت بازیکن تیم میهمان آب دهان انداخت – و از واکنش اشکبار رونالدو در مستایا ناراحت شده باشد.
همچنین بونیپرتی بهعنوان یکی از اعضای هیات مدیره یوونتوس، احتمالاً شدیداً از بابت اینکه نایب رییس باشگاه پاول ندود بین دو نیمه بازی بانوی پیر مقابل والنسیا تلاش کرد با فلیکس بریچ داور مسابقه برخورد و او را به خاطر اخراج کریستیانو رونالدو در دقیقه 30 بازی مواخذه کند، شرمنده شده است. یوونتوس با وجود نقشآفرینی در ماجرای کالچوپولی سال 2006 - ماجرایی که قبل و بعدش هم اتهامات زیادی در خصوص بهرهمندی بانوی پیر از حمایت داوران وجود داشت – همیشه تلاش کرده است که وجههاش را به عنوان تیمی پایبند به یکسری ارزشهای اخلاقی حفظ کند.
ندود خودش هم بعد از پیروزی پرحرف و حدیث یوونتوس مقابل اینتر در ابتدای سال جاری ادعا کرد: «من وارد جنجال نمیشوم چون 100 سال است که رویکرد باشگاه اینگونه بوده است. یوونتوس همیشه در معرض حمله قرار دارد. برای ما، این چیزها طبیعی است و برایمان مهم نیست. ما فقط به حرکت رو به جلو فکر میکنیم، به پیشرفت و بردن جامها».
این رویکرد – چیزی که رقبای یوونتوس آن را خودبینی میدانند – در رقابتهای داخلی برای یوونتوس موفقیتهای متعددی به همراه داشته است اما اکنون 22 سال است که این تیم در لیگ قهرمانان چیزی نبرده است. تعجبی نیست که کسب یک قهرمانی در رقابتهای اروپایی هدف اول یوونتوس در این فصل است و دلیل اینکه چرا این تیم برای خرید بازیکنی 33 ساله مانند کریستیانو رونالدو در تابستان امسال 100 میلیون یورو هزینه کرد. ستاره پرتغالی 5 بار قهرمانی در این تورنمنت را تجربه کرده است و در نقطه مقابل او یوونتوس در 5 حضور قبلیاش در فینال لیگ قهرمانان بازنده بوده است. به همین دلیل بردن لیگ قهرمانان برای یوونتوس به یک دغدغه وسواسگونه تبدیل شده است، دغدغهای آنقدر بزرگ که مسبب درگیری پشت پرده لئوناردو بونوچی و همتیمی سابقش دنی آلوز در رختکن پیش از فینال سال 2017 در کاردیف شد.
ماریو مانژوکیچ، مهاجم یوونتوس بعدها گفت: «لئو به سمت دنی رفت و گفت که اگر موسیقیاش را خاموش نکند در عرض 3 ثانیه پاهای او را خواهد شکست. اینطور بود که درگیری آغاز شد و ادامه پیدا کرد و کار به جایی رسید که دنی آلوز گفت حتی اگر فینال را ببازد هم برایش مهم نیست چون او قبلاً 3 بار لیگ قهرمانان را برده در حالی که بونوچی یک بار هم این تورنمنت را نبرده است. آن موقع بود که همه بازیکنان مات و مبهوت شدند. من خودم قهرمان لیگ قهرمانان شدهام اما هرگز جرأت نمیکنم چنین حرفی را بزنم. ما نباید حتی به احتمال باختنمان در آن بازی فکر میکردیم. سپس لئو گردن دنی را گرفت و درست لحظهای که میخواست مشتی به صورت او بکوبد، مکس آلگری آمد و آنها را از هم جدا کرد و مانند یک رهبر واقعی تصمیمگیری کرد. او گفت برایش مهم نیست که چه کسی درگیری را آغاز کرده اما در پایان بازی هر دو بازیکن را از تیم بیرون میاندازد.»
همانطور که آلگری گفت آلوز و بونوچی هر دو یوونتوس را ترک کردند اما انگیزه وسواسگونه یوونتوس برای پایان دادن به ناکامیاش در لیگ قهرمانان بار دیگر خودش را در قالب اعتراض خشمگینانه به تصمیم داور بازیاش مقابل رئال مادرید در دور برگشت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا نشان داد وقتی که او در ثانیههای تلف شده بازی، پنالتی به سود کهکشانیها اعلام کرد که منجر به حذف بانوی پیر شد. در آن بازی، جانلوئیجی بوفون که معمولاً آرام و موقر است، کاملاً کنترلش را از دست داد و طوری به تصمیم اولیور واکنش نشان داد که منجر به اخراجش شد. بوفون حتی بعد از بازی از خودش بابت حرکتی که انجام داد دفاع کرد و در اظهارنظری جنجالی که بعداً برایش گران تمام شد، اولیور را به کیسه زبالهای بدون قلب تشبیه کرد. در حالی که بوفون بر سر اولیور پرخاش میکرد، همتیمیهای او در حالتی شوکه و مأیوس از محقق شدن امیدشان برای فتح اروپا کنارش ایستاده و نظارهگر ماجرا بودند. امسال اما ورود رونالدو امیدهای یووه برای فتح اروپا را دوباره زنده کرده است. رونالدو برای بردن این جام همانقدر انگیزه دارد که همتیمیهایش دارند. او میخواهد با سومین باشگاه متفاوت قهرمان لیگ قهرمانان شود تا ثابت کند که بزرگترین بازیکن تاریخ است. عطش او برای کسب یک قهرمانی قارهای دیگر در مستایا برای همه مشخص بود وقتی که با دیدن کارت قرمز داور، اشک در چشمانش حلقه زد و با حالتی ماتمزده پس از تجربه نخستین اخراجش از تورنمنتی که به اذعان خودش، تورنمنت محبوب او است، میدان را ترک کرد.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3882/15320/56337
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3882/15320/56338
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3882/15320/56339
|
عناوین این صفحه
- میلان مرکز جهان اما نه فوتبال
- پیام پوگبا به مورینیو: حمله حمله حمله!
- آرام باش پسر!