|
باشگاهی برای آینده
مترجم: سیدعلی بلندنظر
ماتیس دلیخت میداند همه بیرون آژاکس از آینده او حرف میزنند و اینکه کدام غول اروپایی بالاخره این بازیکن مستعد را به خدمت میگیرد. او ۱۹ ساله است و کاپیتان آژاکس. ماه قبل پسر طلایی اروپا شد و هیجان زیادی برای آینده دارد. هفته پیش الموندو دپورتیوو تیتر یک خود را به او و فرانکی دیونگ اختصاص داد و اینکه بارسلونا در رقابت با یوونتوس است برای جذب این دو. نامهای دیگری هم مطرح بودند، پاریسنژرمن، ناپولی، بایرنمونیخ، منچسترسیتی، آرسنال و منچستریونایتد و در نهایت چهارشنبه بارسلونا اعلام کرد دیونگ را از اول جولای آتی در اختیار خواهد داشت.
اینکه تیمهای دیگر ستارههای آژاکس را هدف میگیرند چیز جدیدی نیست؛ به دوران یوهان کرویف برمیگردد که در نهایت در سال ۱۹۷۳ به بارسلونا رفت. همین اتفاق برای مارکو فان باستن، پاتریک کلایورت، ادوین فان درسار، وسلی اشنایدر، کریستین اریکسن و خیلیهای دیگر هم افتاد. نه تنها آکادمی فوقالعادهای دارند بلکه چشمان تیزبینی برای جذب بازیکنان کم نام و نشان و تبدیل کردنشان به فوقستارههایی مثل زلاتان ابراهیموویچ و لوییس سوارس دارند. حالا نوبت دلیخت است.
با او که حرف میزنی فراموش میکنی خیلی جوان است، اصلا در آژاکس سن مطرح نیست. وقتی یک بازیکن خوب است، شانس بازی در تیم اول باشگاه را پیدا میکند؛ اینجا جای پیشرفت است و هر که میآید، میخواهد به زمین تمرین بعدی که نامش «آینده» است، برسد. همه از تیم زیر ۹ سال تا تیم اول باشگاه اینجا تمرین میکنند. ۱۲ زمین دارند و یک راه ماشین رو که تا میدان دام، مرکز تاریخی آمستردام حدود ۸ کیلومتر فاصله دارد. پاداش استعداد، فرصت است و هر سال، آکادمی یک فوقستاره آینده را به تیم اول تقدیم میکند.
دلیخت از ۹ سالگی در آژاکس بوده و اینجا را خانهاش میداند. صبح سردی است و او تازه تمرین را تمام کرده، هیجان زده است از رویارویی با رئال مادرید در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا و شانس بردن لیگ هلند. لبخند که میزند جوانیاش بیشتر به چشم میآید اما او به واقع یکی از بهترین بازیکنان جوان جهان است و ۷۰ میلیون یورو رویش قیمت گذاشتهاند.
یک روز آژاکس او را میفروشد، شاید تابستان، همانطور که دیونگ را فروخته اما هیچ کس نگران نیست آنقدر که به آکادمی باشگاه مطمئن هستند. از دست دادن یک فوقستاره آسان نیست اما نه برای تیمی مثل آژاکس. در حقیقت، این مدل تجارت آنها است: پیشرفت دادن نسل آینده ستارهها و فروختن آنها و سرمایهگذاری برای موج بعدی، این فرآیند به خودی خود ثبات دارد. این چالش هر ساله است اما یک زمین فاصله دارند با زمین تمرین تیم اول و این یعنی دلیخت و دیونگ بعدی در راه هستند.
برنامه دارند زمینهای تمرین را به ۱۷ تا افزایش دهند و امکانات را بهروز کنند از جمله استادیومی سه هزار نفری برای تیم ب باشگاه با نام یونگ آژاکس و تیم زیر ۱۹ سال باشگاه. در زمین تمرین همچنین مدرسهای برای تیمهای زیر 14 تا زیر ۱۹ سال وجود دارد برای تعلیم، همچنین هفت جلسه تمرین و یک مسابقه آخر هفته در آن برنامهریزی میشود. باشگاه برای رفت و آمد این بازیکنان سرویس گذاشته همچنین برای ردههای سنی زیر ۸ تا زیر ۱۳ سال که از فواصل دور حتی تا ۶۰ کیلومتر میآیند. باشگاه چهار استعدادیاب تمام وقت برای جستوجو در سراسر هلند دارد و چهار نفر هم خارج از کشور فعالیت میکنند؛ یک گروه ۹۰ نفره هم برای پیداکردن بازیکنان مستعد در هلند فعالیت مستمر دارند. این افراد آژاکس را خیلی خوب میشناسند، یا آنجا بازی کردهاند یا به سیستم کاری باشگاه تسلط دارند. کاسیمیر وسترولد رییس دپارتمان جذب بازیکنان جوان آژاکس میگوید: «موفقیت پدرهای زیادی دارد، خیلیها ادعا میکنند یک ستاره را کشف کردهاند اما اینجا حاصل یک کار تیمی است.»
این نخستین بار از سال ۲۰۰۶ است که آژاکس به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا صعود کرده، آخرین قهرمانیاش در لیگ هلند هم در سال ۲۰۱۴ بوده. آن تیم حالا در اروپا پخش هستند. بودجه سالانه باشگاه حدود صد میلیون یورو است مثل تیمهای ته جدولی لیگ برتر و حق پخش تلویزیونی ۱۰ ساله لیگ هلند، ۱.۰۴ میلیارد یورو معادل یک سال انگلیس است. آژاکس توان رقابت با دستمزدهای پیشنهادی کشورهای دیگر را ندارد مثل لیگ هلند در برابر لیگ انگلیس، آلمان، اسپانیا و ایتالیا؛ پیاسوی آیندهوون و آژاکس با فاصله تیمهای مسلط این لیگ هستند. امضای ادوین فان درسار مدیر اجرایی باشگاه و دیگر عضو تیم قهرمان اروپا در سال ۱۹۹۵، مارک اوورمارس مدیر ورزشی تیم، پای قرارداد رفتن دیونگ به بارسلونا بوده. فان درسار میگوید: «ما باشگاهی هستیم که از نظر اقتصادی ثبات داریم، هر بازی خانگی تمام بلیتها فروخته شده و شرکای تجاری موفقی داریم. برخی را در گذشته فروختهایم و بعضی را حفظ کردیم مثل حکیم زیچ که قرارداد بهتری با او بستیم. ما مجبور به فروش بازیکنان نیستیم اما در لیگ کوچکی بازی میکنیم و گاهی برای پیشرفت بازیکنان و اینکه با بهترینها رقابت کنند، باید بروند.»
جدایی ستارهها با دلخوری نیست بلکه مورد استقبال خیلی از تماشاگران قرار میگیرد، خود فان درسار در سال ۱۹۹۹ که به یوونتوس رفت، نزدیک به ۵۰۰ نفر در تالار شهرداری او را بدرقه کردند. هواداران آژاکس شگفتزده شدند وقتی در تابستان گذشته باشگاه به سنت خود پشت کرد و روی بازیساز باتجربه، دوسان تادیچ و بازگرداندن دالی بلیند از منچستریونایتد سرمایهگذاری کرد. فان درسار میگوید: «اوضاع در حال تغییر است و نباید کاری کنیم نام آژاکس از لبها برود. ما ستارههای بزرگ مثل رونالدو و آزار و راموس و بیل نداریم اما یک فلسفه و تاریخ داریم که میخواهیم آن را حفظ کنیم.»
این فصل در لیگ هلند شکست نخوردهاند، به یکچهارمنهایی جام حذفی رسیدهاند و در یکهشتمنهایی لیگ قهرمانان با رئال مادرید روبهرو میشوند. یونگ آژاکس پارسال قهرمان دسته دوم شده، تیم زیر ۱۹ سال با مربیگری جان هایتینگا در لیگ جوانان اروپا صدرنشین است و تیم زیر ۱۷ سال اردیبهشت گذشته قهرمان فیوچر کاپ شد. با این همه، باشگاه به اصول خود پایبند است، به جوانان فرصت میدهد و فوتبال زیبا بازی میکند.
دیونگ تا آخر فصل میماند و بعد به بارسا میرود. دلیخت هم تا تابستان هست بعد به قول خودش از حسش تبعیت میکند که کجا برود. او که برود، یک جوان جایش ایستاده. یکی که میخواهد کاپیتان آژاکس باشد و چندی دیگر یک بازیکن جدید مورد علاقه ابرقدرتهای اروپا قرار میگیرد، یکی که از هفت هشت سالگی آمده، هوادار تیم بوده، میتواند با دو پا بازی کند، نگاهش رو به آینده است و میخواهد پا جای پای کرویف و تیم ۱۹۹۵ و اگر اوضاع درست پیش برود، دلیخت بگذارد.
میگوید: «اینجا برای من خیلی معنی دارد. وقتی ۹ سال داشتم، آمدم و اینجا بزرگ شدم. در آژاکس، شما یاد میگیرید هر روز برنده شوید، هر روز بهترین باشید و مهم نیست با چه تیمی بازی میکنید. این در خون من است.»
سیاست جدید بارسا در بازار
بارسلونا فرانکی دیونگ ۲۱ ساله را با قیمت ۷۵ میلیون یورو خریداری کرد. آنها کوین پرینس بواتنگ ۳۱ ساله را هم با قراردادی قرضی به ارزش ۲ میلیون یورو جذب کردند. حالا به نظر میرسد که سیاست باشگاه در انتقالات در دو جهت متفاوت به پیش میرود اما بارسلونا دیگر به دنبال این نیست که بهترین بازیکنان دنیا را در اوج بخرد.
آیا خرید جدیدی در ژانویه در راه خواهد بود؟
بعید است. تمایل آنها به جذب آدرین رابیو از پاریسنژرمن کم شده است. حالا که دیونگ میآید به او نیازی نیست.
در تابستان چطور؟ آیا بارسلونا ماتیس دلیخت ۱۹ ساله را میخرد؟
آنها بیتردید این مدافع آژاکس را میخواهند و این حس را دارند که با آمدن دیونگ، حالا دست بالا را دارند. بایرن مونیخ هم به او بسیار علاقه دارد اما جذب دلیخت نیاز به دست کم 60 میلیون یورو به همراه حق کمیسیون مینو رایولا دارد.
آیا این بازیکنان جوان و گرانقیمت نیستند؟
ستون فقرات تیم رو به پیری میرود. سرخیو بوسکتس ۳۰، جرارد پیکه ۳۲ و لیونل مسی ۳۱ سال دارند. آنها بازیکنانی میخرند که چهار سال بعد، در دورانی که مسی به پایان فوتبالش رسیده است بتوانند بدرخشند. عثمان دمبله ۲۱ ساله، آرتور ملو ۲۲ ساله و دیونگ ۲۱ ساله به همین دلیل جذب شدهاند.
پس قضیه جذب بواتنگ چیست؟
پرینس راهحلی کوتاهمدت است. این انتقال یا جواب میدهد یا نمیدهد و اگر ناکام بماند بارسلونا تنها 2 میلیون یورو ضرر میکند. آرتورو ویدال و پائولینیو هم راهحلهای سریع بارسلونا بودهاند و قرار نیست در بلندمدت جایگاه زیادی در باشگاه داشته باشند.
آیا روزهای خرید بازیکنان در کلاس جهانی سپری شده؟
بارسلونا از این نوع خریدها دست برمیدارد. آنها نیمار را زمانی خریدند که هنوز سن پایینی داشت و خرید او ریسک بسیار بزرگی بود. دمبله و کوتینیو فصل پیش با قیمتهای نجومی خریداری شدند اما دلیلش این بود که بارسلونا پول فروش نیمار را در اختیار داشت و همه باشگاهها از این موضوع خبر داشتند.
آیا نیمار برمیگردد؟
بعید است. دستمزد او بالا است. بارسلونا نیاز دارد تا چند سال مسی را بهعنوان پردرآمدترین بازیکن دنیا نگه دارد. به این ترتیب آنها مجالی ندارند که بودجه یک ستاره بزرگ دیگر را تامین کنند و به همین دلیل بود که آنتوان گریزمان نیامد و نیمار هم نخواهد آمد.
آیا خرید بزرگی در راه است؟
لوییس سوارس ۳۲ سال دارد. او خودش گفته که تا ابد ادامه نخواهد ماند. بارسلونا البته نمیتواند همین حالا جانشین او را بخرد چون او هنوز یکی از بهترینهای دنیا است. آنها باید مهاجمی جوان بخرند که در نهایت پیراهن شماره ۹ به او برسد. ماکسی گومس از سلتاویگو گزینه خوبی است
گزارش
بر سر قناریهای زرد چه آمده؟
مهرداد برزگریان بنی
فنرباغچه پرافتخارترین باشگاه ترکیه است، آنها اما حالا در لیگ هجدهتیمی ترکیه در رده پانزدهم هستند؛ انگار که منچستریونایتد در لیگ برتر در نبرد برای بقا باشد. در این تیم که یکی از پرطرفدارترین تیمهای اروپا است، نامهایی آشنا برای طرفداران لیگ برتر دیده میشود.
فنرباغچه از سال ۱۹۰۷ که تاسیس شد یکی از مهمترین باشگاههای ترکیه بوده است. آنها در ۹ ورزش حضور دارند اما فوتبال ورزش اصلی آنهاست و این تیم ۲۸ قهرمانی در لیگ کسب کرده که در دوران سوپرلیگ که از سال ۱۹۵۹ تاسیس شد، ۱۹ قهرمانی بوده. آنها ۲۵ میلیون هوادار در سراسر دنیا دارند و بازیکنان بزرگی داشتهاند؛ از جیجی اوکوچا و روبرتو کارلوس گرفته تا روبین فانپرسی و روشتو رچبر، دروازهبان اسطورهای ترکیه.
رجبطیب اردوغان، رییسجمهوری ترکیه هم طرفدار آنها است و این تیم در سال ۱۹۶۸ توانست در جام باشگاههای اروپا، منچسترسیتی را حذف کند. در آن هنگام طرفداران ذوقزده تیم به زمین ریختند.
اما چه بر سر قناریهای زرد آمده است؟ تساوی یک بر یک در خانه بورسااسپور باعث شد از منطقه سقوط بیرون بیایند اما آنها تنها دو امتیاز تا انتهای جدول فاصله دارند. آنها همچنین در جام حذفی شکست شرمآوری برابر تیم دسته دومی عمرانیه متحمل شدند.
آنها در حالی در بورسا بازی کردند که مارتین اشکرتل (بازیکن سابق لیورپول)، روبرتو سولدادو (بازیکن سابق تاتنهام) و آندره آیف (که از سوانزی قرض داده شده) در ترکیب ثابت تیم بودند. اسلام سلیمانی هم از لستر به این تیم قرض داده شده و ویکتوز موزس هم از چلسی بهصورت قرضی به این تیم پیوسته است. مدیر ورزشی آنها دامین کومولی فرانسوی است که پیشتر در آرسنال، تاتنهام، و لیورپول مدیریت کرده است.
اما اینجا هم پول نقش مهمی ایفا کرده است. خرجهای گزاف تیم –یا همانطور که پیت ریدزدیل، رییس سابق لیدز نامش را «زندگی کردن رویا» گذاشته بود– با قوانین بازی جوانمردانه مالی نخوانده است. فنرباغچه حق پخش تلویزیونی بیشتری دریافت کرده است اما این پول را صرف خرید ستارههای گران و پا به سن گذاشتهای مانند کارلوس و فانپرسی کرد که آنها را از رئالمادرید و منچستریونایتد خرید. آنها همچنین یک کمپین به راه انداختند تا یک میلیون عضو جمع کنند و امیدوار بودند که به این ترتیب بتوانند سطح خود را به باشگاههای بزرگ اروپا، مانند بارسلونا و یوونتوس نزدیک کنند.
اما این تلاشهای آنها فشار فاجعهباری روی منابعشان آورد. در جولای گذشته بود که علی کوچ، رییس باشگاه اعلام کرد بدهیهایشان به ۵۴۸ میلیون پوند رسیده است. در همین زمان باشگاههای کوچکتر اما با مدیریت بهتر مانند باشاکشهیر، ینی مالاتیااسپور و کاسیمپاشا سلطه سه باشگاه بزرگ ترکیه، یعنی گالاتاسرای، بشیکتاش و فنرباغچه را به چالش کشیدند.
در سال ۲۰۱۳، فنرباغچه بهدلیل تبانی در یک دیدار داخلی برای دو سال از حضور در رقابتهای اروپایی محروم شد. نتایج آنها در میدان هم افت کرد. اشکرتل و سولدادو در دوران اوجشان بازیکنان مهمی بودند اما حالا ۳۴ و ۳۳ سال سن دارند.
بهترین بازیکنان ترکیه هم یا در خارج هستند یا در دیگر باشگاههای لیگ. در ترکیب ثابت تیم ترکیه که در لیگ ملتهای اروپا در خانه مقابل سوئد یک بر صفر شکست خورد، تنها یک بازیکن از فنرباغچه حضور داشت که حسن کالدیریم، مدافع چپ تیم بود. این در حالی است که در سال ۲۰۰۲، زمانی که ترکیه به نیمهنهایی رسید، چهار بازیکن از فنرباغچه در تیم بودند.
کوچ که یک تاجر فوقالعاده ثروتمند است و در دانشگاه هارو انگلیس درس خوانده است، میگوید: «هیچکس پیشبینی چنین بحرانی را نمیکرد. من بابت زجری که طرفداران تیم میکشند عذرخواهی میکنم.» آخرینباری که فنرباغچه در لیگ ردهای پایینتر از سوم کسب کرد به سال ۲۰۰۹ برمیگردد. فنرباغچه در لیگ در ۱۸ مسابقه تنها ۱۷ گل زده و تنها دو تیم کمتر از این تیم گل زدهاند. بازی بعدی فنرباغچه در خانه و برابر تیم سوم جدول، ینی مالاتیااسپور است. هیچکس انتظار ندارد آنها سقوط کنند اما هیچکس هم تصور نمیکرد منچستریونایتد در سال ۱۹۷۴ سقوط کند.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3973/16056/60867
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3973/16056/60868
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3973/16056/60869
|
عناوین این صفحه
- باشگاهی برای آینده
- سیاست جدید بارسا در بازار
- گزارش