|
در گفتوگو با سیمون سیمونیان:
استقبال سینماگران از جشنواره فیلم کودک
هیات انتخاب از چهارشنبه 19 تیر کارشان را شروع کردند و امیدواریم تا پایان تیر نتیجه بررسیهایشان را جمع بندی کنیم.
به گزارش امتیاز، سیمون سیمونیان، مدیر دبیرخانه این دوره، با اشاره به استقبال فیلمسازان، تعداد آثار ارسالی به دفتر جشنواره را بیش از 300 اثر عنوان کرد و گفت: در مجموع شرایط ۲48 فیلم در بخش ملی بر اساس آییننامه و مقررات جشنواره بود که هیات انتخاب، این تعداد اثر را به تماشا خواهند نشست.
وی اضافه کرد: از میان این تعداد فیلم و در بخش ملی، از بین فیلمهایی که در بخش پویانمایی کوتاه مطابق مقررات بودند، دبیرخانه 57 اثر را برای هیات انتخاب نمایش میدهد. همچنین در بخش کوتاه داستانی نیز 101 فیلم و در بخش بلند داستانی ۱۶ فیلم نمایش داده خواهد شد. در بخش پویانمایی سینمایی نیز ۶ اثر و در بخش فیلمهای سینمایی هم ۱۵عنوان تقاضای شرکت در جشنواره را داشتند و هیات انتخاب این تعداد اثر را خواهند دید.
مدیر دبیرخانه سی و دومین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان درباره آثار انتخاب شده توسط هیات انتخاب بخش بینالملل نیز بیان کرد: در بخش بینالملل پس از بازبینی آثار رسیده، ۱۱ انیمیشن بلند توسط هیات انتخاب معرفی شد. همچنین در بخش سینمایی 12 فیلم، کوتاه داستانی 10 فیلم و پویانمایی کوتاه خارجی نیز 10 اثر از سوی هیات انتخاب این بخش معرفی شدند.
سیمونیان در ادامه با اشاره به آغاز بازبینی فیلمها از سوی هیات انتخاب بخش سینمای ایران اضافه کرد: هیات انتخاب بخش سینمای ایران از چهارشنبه 19 تیر کارشان را شروع کردند و امیدواریم تا پایان تیر نتیجه بررسیهایشان را جمع بندی کنیم.
وی در پایان نیز یادآور شد: نکته مهمی که باید به آن اشاره کنم شرایط برخی از آثار ارسالی است که با مقررات جشنواره همخوانی نداشتند. صاحبان تعدادی از آثار که فیلمشان را به دفتر جشنواره ارسال کردند، توجهی به آییننامه و مقررات آن نداشتند و شرایط اثرشان از جمله سال ساخت یا مدت زمان فیلم بر خلاف مقررات بود. برخی از آنها نیز فیلمهایی بودند که ربطی به جشنواره کودک و نوجوان نداشتند و یا قبلا در جشنواره حضور داشتند، بنابراین با توجه به مقررات به هیات انتخاب معرفی نشدند.
افتتاح نخستین شبکه تلویزیونی اینترنتی ناشنوایان
آیین افتتاحیه نخستین شبکه تلویزیونی اینترنتی ناشنوایان با عنوان «اشاره» در تلویزیون اینترنتی» آیو»عصر شنبه بیست و نهم تیرماه برپا می شود.
به گزارش امتیاز؛ دکتر محمد حسن حافظی پور، مدیرعامل باران تلکام( تلویزیون اینترنتی آیو) اعلام کرد:» پس از گذراندن پخش آزمایشی، نخستین شبکه تلویزیونی تخصصی ناشنوایان، اشاره، آماده افتتاح شده است.»
حافظی پور پاسخگویی شایسته به نیاز فرهنگی قشر بسیارعزیز و مظلوم ناشنوایان و کم شنوایان را دلیل اصلی تاسیس شبکه «اشاره» خواند و گفت:» مجموعه آیو تلاش دارد زمینه ارتباط هر چه بیشتر این عزیزان را فراهم آورد و از همه هنرمندان، خیرین و متخصصانی که ما را در این راه خطیر یاری کردند سپاسگزارم.»
او گفت:» تمامی برنامه های» اشاره» که پنجمین شبکه اختصاصی تلویزیون اینترنتی آیو محسوب می شود ، جهت استفاده ناشنوایان و کم شنوایان متناسب سازی شده و علاقمندان می توانند از برنامه های جذاب این شبکه شامل فیلم های سینمایی، سریال های تلویزیونی،ورزش، کودک و نوجوان، مستند و دیگر حوزه های محتوایی بهره ببرند. «
او افزود:» دسترسی به این شبکه از طریق سامانه www.aionet.ir یا نرم افزارهای تلفن همراه آیو در بخش شبکه های اختصاصی جهت استفاده علاقه مندان امکان پذیر است. «
آیین افتتاحیه تلویزیون اینترنتی اشاره، ساعت شش عصر شنبه بیست و نهم تیرماه در سالن موسسه آموزش عالی خاتم واقع در خیابان ملاصدرا، خیابان شیراز شمالی، خیابان حکیم اعظم آغاز به کار می کند.
گفتنی ست آیو، نخستین تلویزیون اینترنتی ایران در بخش خصوصی محصول یک شرکت دانش بنیان است که در سال 1394 با مجوز رسمی آغاز به کار کرده است.
شبکه اشاره به دیگر شبکههای اختصاصی آیو مانند آیواسپرت (ورزش)، آیو فیلم (فیلم و سریال) و آیوتون (کودک) علاوه می شود.
حسین زمان در نشست رسانهای؛
خودم را با ذائقه موسیقی پاپ امروز تغییر نمیدهم
حسین زمان خواننده موسیقی پاپ طی یک نشست رسانهای که روز دوشنبه ۲۴ تیر ماه در سالن تشریفات مرکز همایشهای برج میلاد تهران برگزارشد، از جزئیات تازهترین کنسرت خود که مرداد ماه سال جاری بعد از ۱۷ سال وقفه در فعالیتهایش برگزار خواهد شد، سخن گفت.
حسین زمان در ابتدای این نشست خبری درباره جزئیات حضورش در این کنسرت بعد از ۱۷ سال دوری توضیح داد: اینکه چرا من نتوانستم ۱۷ سال فعالیت داشته باشم هنوز برایم دلیل دقیق و واضحی ندارد. گرچه من همیشه پیگیر این ماجرا بودهام اما همواره مسئولان ارشاد به من میگفتند که به آنها دستور داده شده که بنده فعالیتی نداشته باشم. اما از آنجا که من در ردیف هنرمندانی بودیم که به نوعی موسیقی پاپ در کشور بعد از انقلاب را زنده کردیم همواره پیگیر فعالیتهایم بودم تا به من مجوز بدهند. خوشبختانه همین اواخر که تقریباً یک سال پیش بود علی ترابی (مدیر کل سابق دفتر موسیقی وزارت ارشاد) از من دعوت کرد و از من خواست تا دوباره در عرصه موسیقی فعالیت کنم. البته برای برگزاری کنسرت حرف و حدیثهایی تکرار شد اما من ساکت نشستم تا اینکه در زمان مسئولیت آقای اله یاری به من اعلام شد میتوانم کنسرت برگزار کنم. خوشبختانه من تا امروز مجوزهای قانونی را در رابطه با کنسرت دریافت کردهام و امیدوارم تا روز برگزاری کنسرت مشکلی وجود نداشته باشد.
تقریباً یک سال پیش بود علی ترابی (مدیرکل سابق دفتر موسیقی وزارت ارشاد) از من خواست تا دوباره در عرصه موسیقی فعالیت کنم، در زمان مسئولیت آقای الهیاری به من اعلام شد میتوانم کنسرت برگزار کنم وی ادامه داد: من و امثال من وظیفه خود را برای ارائه یک موسیقی مناسب در حوزه پاپ انجام میدهیم. ما از همان زمان نیز اعتقاد داشتیم که موسیقی پاپ نیاز جامعه است و نمیتوان مردم را از این نوع موسیقی محروم کرد. ما دلمان میخواست در دهه هفتاد کارهایی را انجام دهیم که این نوع موسیقی در بهترین شکل ممکن خود به مخاطبان به ویژه جوانان ارائه شود.
حسین زمان تأکید کرد: در این زمان هنرمندانی آثار خود را ارائه دادند که واقعاً بالاترین تیراژ انتشار آلبوم را از آن خود کرد. ما دلمان میخواست این موضوع تداوم پیدا کرده تا پاسخگوی نیاز مخاطبان باشیم. متأسفانه پس از دهه هفتاد فضا عوض شد و موسیقی دست کسانی افتاد که بیشتر فکر تجارت موسیقی بودند تا کیفیت.
وی تأکید کرد: آنها چون قدرت داشتند همه امور را به دست گرفتند و اجازه ندادند کسانی که به هنر اهمیت بیشتری میدهد فضایی برای ارائه کار داشته باشند. من معتقدم حالا که چنین اتفاقاتی افتاده و اتفاقاً مخاطبانی هم دارد این فرهنگ جامعه ماست که پذیرای این گونه آثار موسیقایی است که بیشتر جنبه تجاری دارد. ما باید برای کسانی که کارهای خوب انجام میدهند بها بدهیم. اجازه بدهیم همه فعالیتها در شکل عادلانه خود انجام پذیرد. این عدالت اگر انجام شود و مردم با موسیقی خوب آشنایی بیشتری پیدا کنند قطعاً میتوانند موسیقی خوب از بد را تشخیص دهند.
خودم را با ذائقه موسیقی پاپ امروز تغییر نمیدهم
این خواننده پاپ با انتقاد از سیاستهای رسانه ملی در حوزه موسیقی پاپ تصریح کرد: من تلاشم را میکنم تا موسیقی خوبی را به مخاطب نمایش بدهم. من میخواهم بگویم که موسیقی پاپ میتواند با استانداردهای هنری خودش وجود داشته باشد. البته اگر مردم دوست داشته باشند کارم را ادامه میدهم اما اگر مردم دوست نداشته باشند قطعاً من هم میروم گوشهای مینشینم تا وقتی دوباره فضای کار مهیا شود و دوباره به صحنه بازگردم. من معتقدم به زور نمیتوانم مردم را وادار به شنیدن موسیقیام کنم. من فقط تلاش میکنم موسیقی خوبی را ارائه دهم که مردم راضی باشند. این را هم بگویم من به هیچ وجه خودم را مطابق با آنچه در موسیقی پاپ ایران میگذرد تغییر نخواهم داد.
خواننده آلبوم «شب دلتنگی» در بخش دیگری از این نشست خبری درباره قطعات کنسرت هم گفت: من ۱۷ سال از اجراهای زنده دور بودهام بنابراین از آثار قدیمیام در این کنسرت استفاده خواهم کرد. البته کارهایی هم بوده که من در دورانی که حضور نداشتم تولید کردم و مردم کم و بیش آشنایی دارند. چند اثر جدید هم دارم که هنوز مخاطبان آنها را نشنیدهاند. این کارها دارای مضامینی عاشقانه هستند که در کنسرت پیش روی برای مخاطبان ارائه خواهم کرد. یک قطعه ویژه هم دارم که با نوازندگی دکتر چراغعلی اجرا میشود و دارای مضمونی اجتماعی است که به نوعی درددلی آشنا با اوضاع امروز ایران است.
زمان بیان کرد: از کسانی که دلشان میخواهد موسیقی پاپ وجاهت خود را حفظ کرده و بتواند فرهنگسازی کند خواهش میکنم کنار ننشینند. به هر حال ما در موقعیتی هستیم که تنها راه چاره بازگشت هنرمندانی است که میتوانند موسیقی خوب را به مخاطب بدهند. شما مطمئن باشید اگر موسیقی خوب اجرا شود قطعاً ذائقههای مخاطبان نیز تغییر خواهد کرد. قطعاً زمان زیادی است که از برگزاری کنسرتهای من میگذرد و شاید خیلی از مخاطبان امروزی اصلاً من را نشناسند. اما من بر این باورم که صدای من بالاخره به گوش جوانترها رسیده و از موسیقی من خوششان خواهد آمد. من چندی پیش در میدان ولیعصر داشتم قدم میزدم که یک پسر بیست ساله دستفروش در یک اقدام غافلگیرکننده سراغم آمد و به من ابراز لطف کرد. همین که میبینم هنوز فراموش نشدهام برای من اتفاق خوبی است. تصور میکنم در کنسرت پیش رو مخاطبان جوانتر هم بیایند.
اجرای یک موسیقی به روز به شرط خارج نشدن از باورها
این خواننده موسیقی پاپ اظهار کرد: نوع موسیقی من موسیقی کلام محور است. من روی ترانه حساسیت بسیار زیادی دارم من معتقدم هر شنوندهای بعد از شنیدن آن قطعه موسیقایی باید تلنگری در خود حس کند. پس من سعی میکنم موسیقی که اجرا میکنم این موضوع ترانه محوری در آن جاری و ساری باشد. ما باید کاری کنیم که موسیقی ارائه شده به شکلی باشد که مردم به کلام هم توجه کنند. من قطعاً به ترانههای گذشته و سبک کاری خود اعتقاد داشته و دارم اما قطعاً از تکنیکها و علایق مخاطبان امروزی جامعه تا جایی که من را از چارچوب باورهایم جدا نکند استفاده میکنم. من سعی میکنم کارهایم از این پس طوری باشد که روی دل مردم بنشیند.
من روی ترانه حساسیت بسیار زیادی دارم من معتقدم هر شنوندهای بعد از شنیدن آن قطعه موسیقایی باید تلنگری در خود حس کند. پس من سعی میکنم موسیقی که اجرا میکنم این موضوع ترانه محوری در آن جاری و ساری باشد وی درباره نحوه حضورش در رسانه ملی در دور جدید فعالیتهای خود توضیح داد: در سازمان صدا و سیما از همان گذشته این انگیزه وجود داشت که کارهای من را پخش نکند، اما الان به فرض محال هم اگر بخواهند که در شبکههای مختلف رسانه ملی حضور پیدا کنم این کار را نخواهم کرد.
زمان تصریح کرد: من همان حسین زمان ۱۷ سال پیش هستم که باورهایم اصلاً تغییر نکرده است. معتقدم هنرمند باید برخی واقعیتها را به شکلی زیبا و هنرمندان ارائه دهد. اساساً وظیفه هنرمند روشنگری است و اگر در این میان شریک درد مردم نباشد و در مقابل بیعدالتیها ساکت باشد هنرمند نیست. البته یک مدتی این انگ را به من میزدند که فردی سیاسی هستم اما شما بدانید اگر سیاسی بودم قطعاً ۱۷ سال دور نبودم.
وی تأکید کرد: من وامدار هیچ دسته و حزبی نیستم اما مبتنی بر اندیشههایی که داشتم مواضعی گرفتم. هر هنرمندی به واسطه اظهارنظر اجتماعی خود مواضعی نشان میدهد سیاسی نیست. من هیچ وقت نخواستم وابستگی سیاسی داشته باشم. البته نه اینکه تفکرات سیاسی نداشته باشم اما اهل سیاسی کاری نیستم و اگر بودم قطعاً میتوانستم بهترین بهره برداریها از موقعیت خودم داشته باشم.
حسین زمان وابسته به هیچ حزب سیاسی نیست
این هنرمند در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا حضورش در این کنسرت نشأت گرفته از برخی تلاشهای سیاسی در آستانه انتخابات اسفند ماه مجلس شورای اسلامی است، توضیح داد: من ضامن کسی برای انجام دادن کاری نیستم من فقط تلاش کردم که در روز سوم مرداد کنسرت برگزار کنم. قطعاً کسانی که بخواهند موجسواری کنند این کار را انجام میدهند. اما من نقشی در این ماجرا ندارم و شما اگر کسی را ببینید که در این موج سواری اتفاق میافتد باید از او بپرسید. فقط میتوانم بگویم حداقل برای صدور مجوز کنسرت من چنین انگیزهای وجود نداشته است. قطعاً اگر از اسم من برای کارهای انتخاباتی استفاده شود قطعاً واکنش نشان میدهم. شما بدانید هیچکدام از احزاب سیاسی از سال ۷۶ به این طرف هیچ گام مثبتی برای من انجام ندادند. من وامدار هیچکس نیستم و شما مطمئن باشید اگر بخواهند از اسم من استفاده کنند واکنش نشان میدهم.
من اوایل سال ۵۷ از ایران رفتم و در آمریکا هم خیلی اوضاع خوبی در کالج محل تحصیلم داشتم اما جنگ که شد به ایران برگشتم و در این دوران همواره در جبههها حضور داشتم. اما هیچ جا وطن نمیشود. من هیچ وقت حاضر نیستم ایران را ترک کنم زمان در ادامه با اشاره به انگیزههای خود برای عدم مهاجرت به خارج از کشور توضیح داد: من اوایل سال ۵۷ از ایران رفتم و در آمریکا هم خیلی اوضاع خوبی در کالج محل تحصیلم داشتم اما جنگ که شد به ایران برگشتم و در این دوران همواره در جبههها حضور داشتم. اما هیچ جا وطن نمیشود. من هیچ وقت حاضر نیستم ایران را ترک کنم کما اینکه در این مدتی که فعالیتی نداشتم پیشنهادات بسیار خوبی برای مهاجرت داشتم اما عشق به ایران در خون است و علیرغم اینکه موقعیت این را نداشتم هیچ گاه دست به چنین کاری نزدم.
برهم زدن کنسرتها نمک برنامههای ما بود
وی در پاسخ به این پرسش که ترسی از برهم زدن کنسرت توسط برخی از گروهها ندارید؟ گفت: من ترسی برای به هم زدن کنسرت ندارم چون زمان این مداخلهها گذشته و بعید میدانم افرادی حضور داشته باشند که بخواهند کنسرت من را به هم بزنند. کما اینکه در گذشته چنین اقداماتی نمک کنسرتهای ما بود.
زمان تأکید کرد: من از قیمت بالای کنسرتها به شدت غمگین هستم اما باور کنید این قیمتها اصلاً دست ما نیست. متاسفانه هزینه برگزاری کنسرتها به قدری زیاد است که دیگر نمیتوان در تهران کنسرت برگزار کرد. اما من عاجزانه از مسئولان میخواهم شرایطی را فراهم کنند تا کاری کنند هزینههای جانبی برگزاری کنسرتها کاهش پیدا کند. جدای از ماجرای ۱۰ درصد این کار را که میتوان انجام داد. اصلاً من با همین نیت این موضوع را مطرح کردم که اگر شرایط و فضای لازم در اختیار ما گذاشته شود حاضریم با همین ارکستر ۳۰ نفره مجانی کنسرت خیابانی برگزار کنیم.
واژه «مبتذل» بهترین واژه برای موسیقی پاپ امروز است
صابر جعفری رهبر ارکستر کنسرت «حسین زمان» هم در این برنامه خبری توضیح داد: ارکستر سی نفرهای برای این کنسرت در نظر گرفته شده که در آن نوازندگانی چون بابک ریاحیپور و حسین شریفی با ما همکاری میکنند. این در حالی است که ما در کنار نوازندگان مطرح موسیقی از تعدادی نوازنده جوان و مستعد موسیقی ایرانی هم استفاده کردیم که به اصرار خود آقای زمان این فرآیند شکل گرفت. ما تمام تلاشمان را میکنیم که در فضای موسیقی پاپ امروز ایران که به اعتقاد من واژه مبتذل بهترین واژه برای توصیف آن است کارهای مناسبی را به مخاطبان ارائه دهیم که امیدوارم بتوانم مورد رضایت مخاطبان قرار گیرد.
تازهترین کنسرت حسین زمان روز پنجشنبه سوم مرداد ماه سال ۱۳۹۸ به تهیه کنندگی موسسه «نوای باران» و سرمایه گذاری موسسهای به نام «تماس» در مرکز همایشهای برج میلاد تهران برگزار میشود.
اخبار
جایزه نقرهای «دهو» جشنواره فیلم زنگبار به «اسکی باز» رسید
فیلم سینمایی «اسکی باز» به کارگردانی فریدون نجفی موفق به کسب جایزه نقرهای «دهو» از جشنواره فیلم «زنگبار» شد.
به گزارش امتیاز، پخش فیلم «اسکی باز» که در بخش رقابتی 21 امین دوره جشنواره بینالمللی فیلم «زنگبار» حضور داشت را سازمان سینمایی حوزه هنری برعهده دارد. این فیلم پیشتر نیز، جایزه بهترین فیلم از جشنواره المپیای یونان را از آن خود کرده بود.جشنواره بینالمللی فیلم «زنگبار» از 18 الی 23 تیرماه در شهر زنگبار کشور تانزانیا برگزار شد.
رکورد شکنی مجدد
مرد عنکبوتی!
در هفتهای که گذشت «مرد عنکبوتی: دور از خانه» بار دیگر در صدر باکس آفیس آمریکای شمالی نشست تا برای دومین هفته عنوان صدرنشینی گیشه را از آن خود کند.
در عین حال این فیلم ابرقهرمانی پس از حضور ۱۷ روزه در سینماهای خارج از آمریکا نیز فروشی ۵۷۲.۵ میلیون دلاری را در بازار بینالمللی تجربه کرد و موفق شد تا رکورد «اسپایدر من ۳» با فروش ۵۵۵ میلیون دلار را بشکند. این فیلم در آمریکا در هفته اخیر ۴۵ میلیون دلار فروش کرد و فروش کل خود در آمریکا را به ۲۷۴.۵ میلیون دلار رساند. با محاسبه این فروش، فیلم در مجموع جهان ۸۴۷ میلیون دلار فروش کرده است.
این فیلم که بیست و سومین فیلم از دنیای مارول است این هفته ۱۰۰ میلیون دلار از فروش در ۶۷ بازار بینالمللی کسب کرد که تنها ۶ میلیون دلار آن با شروع اکرانش در ایتالیا کسب شد.
«مرد عنکبوتی» جدید را جان واتس کارگردانی کرده و نویسندگی آن را کریس مک کنا و اریک سامرز برعهده داشتهاند. تام هالند، ساموئل ال. جکسون، کوبی اسمالدرز، زندیا، جان فاورو، مریسا تومی و جیک جیلنهال از بازیگران این فیلم هستند.
جایگاه دوم باکس آفیس در دست «داستان اسباب بازی ۴» است که موفق شد تا ۲۰ میلیون دلار دیگر فروش کند و در چهارمین هفته اکرانش در باکس آفیس داخلی در مجموع ۳۴۶ میلیون دلار کسب کند. «داستان اسباب بازی ۴» توسط جاش کولی کارگردانی شده و فیلمنامه آن را اندرو استنتون نوشته است.
فیلم تازه وارد هفته «خزیدن» در بازار آمریکا با فروش ۱۲ میلیون دلاری کار خود را آغاز کرده و جایگاه سوم باکس آفیس را با نمایش در ۳۱۷۰ سالن سینما کسب کرده است. این فیلم که محصول پارامونت به کارگردانی الکساندر آجا است با بازی کایا اسکودلاریو و بری پپر ساخته شده و بودجه ساخت آن ۱۳.۵ میلیون دلار بوده است.
«خزیدن» در عین حال با فروش ۴.۸ میلیون دلاری در ۲۰ بازار بینالمللی روبرو شد و بزرگترین افتتاحیهاش را در خاورمیانه با فروش ۱.۴ میلیون دلار آغاز کرد و در مالزی نیز یک میلیون دلار فروش کرد تا در مجموع آمریکا و بازار بینالمللی ۱۶.۸ میلیون دلار فروخته باشد. فیلم، داستان پدر و دختری را تصویر می کند که به دلیل توفان شدید در خانه با هجوم تمساحها روبرو میشوند.
در مکان چهارم «استوبر» محصولی جدید از دیزنی و کمپانی فاکس قرن بیستم و اولین فیلم دیزنی با درجه R جای دارد. این فیلم کمدی اکشن با نمایش در ۳۰۵۰ سالن سینما در آمریکا ۸ میلیون دلار در باکس آفیس داخلی فروش کرد. این فیلم با بودجه ۱۶ میلیون دلاری توسط مایکل داوس کارگردانی شده و جاناتان گلد استاین نیز تهیه کننده آن است. کمیل نانجیانی، دیوید باتیستا، ایکو اویس، ناتالی مورالس و جیمی تاترو از بازیگران «استوبر» هستند. ۶۵ درصد تماشاگران فیلم را افراد بالای ۲۵ سال تشکیل دادهاند.در ششمین جایگاه «علاءالدین» جای گرفت که در هشتمین هفته اکرانش ۵.۹ میلیون دلار در بازار آمریکا فروش کرد و مجموع فروشش را به رقم ۳۳۱ میلیون دلار رساند.
تب ناگهانی «زلر» در تئاتر ایران
نمایش «مادر» نوشته فلوریان زلر به کارگردانی علی احمدی اثری است که این روزها به میزبانی تماشاخانه ناظرزاده کرمانی در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میرود.
فلوریان زلر نویسنده و نمایشنامهنویس فرانسوی متولد ۱۹۷۹ در پاریس است که با وجود جوان بودن تا بهحال پنج رمان در فرانسه منتشر کرده است و نخستین رمانش را در سن ۲۲ سالگی به رشته تحریر درآورده است.
این روزها زلر بهعنوان نمایشنامهنویسی فرانسوی که نمایشنامههایش از همه بیشتر در دنیا اجرا میشوند، شناخته شده است از همین رو در سالهای اخیر این نویسنده با ترجمههای تینوش نظمجو در ایران هم محبوبیت زیادی پیدا کرده و ماهی نیست که شاهد اجرای یک یا چند نمایشنامه زلر در سالنهای نمایشی نباشیم. «آن سوی آینه»، «دیگری»، «چرخ و فلک»، «مادر، «حقیقت»، «پدر»، «یک ساعت آرامش»، «اگر بمیری»، «دروغ» و «پیش از پرواز» از جمله نمایشنامههای مهم این نویسنده هستند.
فلوریان زلر
شاید زلر را بتوان ادامه دهنده راه اریک امانوئل اشمیت و یاسمینا رضا دانست؛ نویسندگانی که چند سال پیش مانند زلر محبوب هنرمندان تئاتر ایران بودند و اجرای مدام آثارشان به همراه نمایشنامههای نیل سایمون و دیوید ممت دیگر از حد گذشته بود. این روزها اجرای آثار زلر نیز چون در نوشتههایش به جنبههای روانشناسانه و طرح بحرانهای خانودگی علاقه مند است و رویکرد ساده و روان به اتفاقات و موقعیتهای انسانی و خانوادگی دارد بین هنرمندان تئاتر ایران باب شده است.
در حال حاضر تماشاخانه ایرانشهر در ۲ سانس پشت سر هم و در یک سالن ۲ نمایشنامه «دروغ» و «مادر» را میزبانی میکند. همچنین نمایشنامه «مادر» نیز توسط ۲ گروه نمایشی در تماشاخانه ایرانشهر و تئاتر مستقل تهران روی صحنه است که هرکدام با رویکردی متفاوت این اثر را به صحنه بردهاند. البته نمایشهای دیگری هم از زلر در حال اجراست که از میان آنها میتوان به «پدر» و «تردید» (اقتباس) اشاره کرد.
مخاطبانی که برای «خنده» بلیت میخرند
علی احمدی را به عنوان کارگردان جوانی میشناسیم که تاکنون نمایشهایی با رویکرد طنز همچون «شب بخیر کیارستمی» «شازده فیل هوا میکند»، «پپرونی برای دیکتاتور»، «خشم اژدها»، «زهرماری» به صحنه برده است.
پژمان جمشیدی در یک نقش کاملاً جدی
او این بار در انتخاب نمایشنامه تغییر رویه داده و تصمیم گرفته برخلاف آثار گذشتهاش نمایشی تراژیک را به صحنه ببرد البته در نگاه کلانتر میتوان این اثر را یک تراژدی کمدی مدرن نامید اما مطمئناً وجه تراژدی اثر پررنگتر است. انتخاب بازیگران طنزی چون پژمان جمشیدی و چهره اینستاگرامی چون سهیل مستجابیان که با دابسمش هایش در فضای مجازی معروف شده است باعث شده مخاطبانی که از ویژگیهای متن فلوریان زلر بی اطلاع هستند و یا تصور میکنند که علی احمدی قرار است رویکردی طنازانه به این اثر داشته باشد، به تصور دیدن یک نمایش کمدی به تماشای اثر بنشینند.
پژمان جمشیدی نیز که در سالهای اخیر حضور پررنگی در سینما و تئاتر پیدا کرده و توانسته خودش را به عنوان یک بازیگر طناز ثابت کند، در این نمایش نقشی کاملاً جدی برعهده دارد و هیچ نشانی از طنازیهای آثار قبلی اش در این نقش دیده نمیشود با وجودی که رویا میرعلمی به دلیل جدایی پانتهآ بهرام از گروه تنها چند روز مانده به آغاز نمایش به این اثر پیوست، اما میرعلمی با درک درستی که از متن و شخصیت اصلی «مادر» در نمایش داشته است به درستی از عهده ایفای نقش برآمده تاجایی که تصور اجرا بدون حضور او امکانپذیر نیست.
پژمان جمشیدی نیز که در سالهای اخیر حضور پررنگی در سینما و تئاتر پیدا کرده و توانسته خودش را به عنوان یک بازیگر طناز ثابت کند، در این نمایش نقشی کاملاً جدی برعهده دارد و هیچ نشانی از طنازیهای آثار قبلیاش در این نقش دیده نمیشود.
اما نادرست ترین انتخاب برای نقش پسر در این نمایش سهیل مستجابیان است که هنوز فاصله بسیاری برای تبدیل شدن به یک بازیگر حرفه ای تئاتر دارد. مستجابیان که البته عنوان میکند سالها تجربه حضور در تئاتر را دارد با دابسمش هایش در فضای مجازی معروف شده اما ناپخته بودن صدایش که در مواقعی به فریاد شبیه میشود و آماده نبودن بدنش برای حضور در تئاتر تبدیل به یکی از ضعفهای نمایش شده است.
البته مشخص است که حضور مستجابیان در نمایش برای جذب بیشتر مخاطب بوده است اما این انتخاب به از دست رفتن یکی از نقشهای نمایش انجامیده است که در مواقعی بازیهای خوب میرعلمی و جمشیدی را تحت الشعاع قرار میدهد. حدیث بیابانگرد که بازیگر دیگر نمایش است نیز با وجود جوان و کم تجربه بودن در نقشهای چندگانه معشوق / پرستار حضور قابل قبولی دارد.
فرار از دام «برداشت طنز از متنی تراژدی»
احمدی در این نمایش فضای مستتر در متن را دریافته و به قیمت جذب مخاطب خودش را در دام «برداشت طنز از متنی تراژدی» نینداخته و اقتباسی تقریباً وفادارانه نسبت به نمایشنامه اتخاذ کرده است.
البته در نمایشنامه «مادر» مخاطب با مادری غمگین روبروست که هنوز نتوانسته با رفتن فرزندانش از خانه کنار بیاید و از غم و تنهایی رنج میبرد اما در این اجرا کارگردان، مادر را در موقعیتی تراژیک تر قرار داده؛ مادری که از افسردگی مزمن رنج میبرد و دچار فروپاشی عصبی و رنج ناشی از کمتوجهی، کمبود عاطفی و غم تنهایی و از دست دادن شده است.
مشخص است که حضور مستجابیان در نمایش برای جذب بیشتر مخاطب بوده است اما این انتخاب به از دست رفتن یکی از نقشهای نمایش انجامیده است که در مواقعی بازیهای خوب میرعلمی و جمشیدی را تحتالشعاع قرار میدهد در این نمایش، مادر به سندروم «آشیانه خالی» مبتلاست که نوعی حس اندوه و تنهایی است که پس از آنکه فرزندان به قصد زندگی جدا یا رفتن به دانشگاه برای اولین بار خانه را ترک میکنند، پدر و مادر یا سرپرست ممکن است به آن دچار شوند. این مسئله میتواند برای پدر و مادر به حالت افسردگی و حس بیهدفی منجر شود، چرا که ترک «آشیانه» توسط فرزند باعث ایجاد تغییراتی در جریان زندگی پدر و مادر میشود. سندرم «آشیانه خالی» به ویژه در میان مادران خانهدار شایع است.
این نمایش درباره زندگی مادری و پدری است که دختر و پسرشان از آنها جدا شده و زندگی مستقلی را در پیش گرفتهاند. مادر تمام طول زندگی اش و از ۲۲ سالگی برای رضایت فرزندان و همسرش تلاش کرده اما حالا که فرزندانش بزرگ شدهاند او را تنها گذاشتند و همسرش نیز از او دور شده و زن تصور میکند که همسرش به او دروغ میگوید و سرش به معشوقههایش گرم است. مادر در این نمایش به دلیل کمبود عاطفی و وابستگی زیادی که به پسرش دارد دچار افسردگی شدید شده و به جنون نزدیک میشود.
تلفیق دنیای ذهنی و عینی، شکست زمانی و تکرار صحنهها از ویژگیهای آثار زلر محسوب میشود تا جایی که در مواقعی تفکیک دنیای ذهنی و انتزاعی اثر از واقعیت برای مخاطب سخت میشود که «مادر» نیز از این قاعده مستثنا نیست. این اثر نمایشنامهای است در چهار پرده و با چهار شخصیت که ساختار روایی اش مبتنی بر تکرار است.
نمایشنامه به روایت نمایشنامهنویس
خود زلر این نمایشنامه را طنزی تلخ دانسته و در پیشگفتار کتاب از قول او آمده است: «مضحکه زندگی، دردی عمیق که از سرشت و نهاد شخصیت اصلی که همزمان اصلی ترین شخصیت زندگی هر بشر یعنی «مادر» است، بیرون میریزد و چون دردی ناگفتنی است، مضحکه را آرام آرام تبدیل به تراژدی میکند. ساختار نمایشنامه، تکرار غریب هر صحنه، که هربار با تغییری کوچک و ناچیز موقعیت را لغزندهتر و متزلزلتر میکند، ما را میان واقعیت و رویا مردد میگذارد. کدام صحنه واقعیت است، کدام صحنه رویاست؟ آیا همه این اتفاقها در واقعیت افتاده؟ یا ما در خواب و کابوس مادریم؟ یا شاید در ذهن آشفته و مجنون او هستیم؟ حتا زمان هم ویران است: ما در زمان حال هستیم، در آینده یا در گذشته؟ آیا این صحنه روزی بعد است یا دقیقهای قبل؟ تنها پاسخ قطعی که میشود داد این است که ما در تئاتر هستیم. در زمان و در مکان تئاتر که در آن همه چیز ممکن است. اما آیا نمایشنامهای که در ذهن مان یا جلوی چشم مان در حال اجراست واقعاً وجود دارد یا ندارد؟ این خودش تامل برانگیز است!»
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4081/17909/69248
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4081/17909/69249
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4081/17909/69250
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4081/17909/69251
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4081/17909/69252
|
عناوین این صفحه
- استقبال سینماگران از جشنواره فیلم کودک
- افتتاح نخستین شبکه تلویزیونی اینترنتی ناشنوایان
- خودم را با ذائقه موسیقی پاپ امروز تغییر نمیدهم
- اخبار
- تب ناگهانی «زلر» در تئاتر ایران