|
اخبار
سکوت طولانی بارتومئو درباره مسی شکست
لیونل مسی تابستان با ارسال یک بوروفکس به باشگاه بارسلونا رسما تقاضای جدایی کرد. او اعتقاد داشت می تواند اختیاری قراردادش را فسخ کند و باشگاه بعدی او مجبور به پرداخت بند فسخ 700 میلیون یورویی نخواهد بود. بارسلونا اما با درخواست مسی به شکلی قاطع مخالفت کرد و در نهایت مسی عنوان کرد که چون دوست ندارد باشگاه را به دادگاه بکشاند، یک فصل دیگر نیز خواهد ماند. مسی در مصاحبه با وبسایت گل ضمن ابراز شدیدترین انتقادات از جوزپ ماریا بارتومئو رئیس بارسا، ماندنی شدنش را تایید کرد. بارتومئو که این روزها زیر فشار استعفا قرار دارد و به زودی قرار است بر علیهش رفراندومی برگزار شود، پس از جلسه هیئت مدیره بارسلونا، ضمن رد هرگونه تصمیمی برای استعفا و در مورد قضیه جدایی مسی گفت:« عصبانیت مسی را درک می کنم ولی می خواهیم او در بارسا بازنشسته شود. البته همه عصبانی بودیم و عصبانی شدن پس از ناکامی اتفاق خوبی است ولی مهلت فسخ قرارداد مسی تمام شده بود و قراردادش اینطور می گفت که او باید بماند. من خوشبینم که مسی سال های بیشتری در بارسا بماند و همینجا بازنشسته شود.»بارتومئو ادامه داد: «وقتی شنیدم مسی عصبانی است و می خواهد بارسا را ترک کند، برای او و خانوادهاش توضیح دادم که ما نمی توانیم به او اجازه رفتن بدهیم. پروژه ای جدید با رونالد کومان را شروع کرده ایم و مسی سنگ بنای اول این پروژه است. می فهمم که او عصبانی است، ولی هدف مان این است که او همینجا به فوتبالش خاتمه دهد.» جرارد پیکه اخیرا در یک مصاحبه مفصل در مورد بارتومئو و مسی گفته بود: « مسی؟ من اگر رئیس بارسا بودم، به گونه ای دیگر رفتار می کردم. از مسی خواستم طاقت بیاورد اما چون تصمیمش خیلی شخصی بود، خیلی با او در ارتباط نبودم. یکی از پیغام هایی که به او دادم این بود که یک سال دوام بیاور و بعد مدیران جدید می آیند.سوالم این است که چطور بهترین بازیکن تاریخ بارسا یک صبح از خواب بلند می شود و تقاضای جدایی می دهد؟ با مسی چه کار کردهایم که او احساس می کند صدایش در باشگاه شنیده نمیشود؟ همه چیز بیش از اندازه شوکه کننده بود و من هم واقعا عصبی و نگران بودم. لئو شایسته همه چیزهای خوب در بارسلوناست. باید شرایط را برای او به گونهای فراهم کنیم که بدون مشکل فوتبالش را در بارسا به اتمام برساند. از نظر من ورزشگاه نوکمپ باید به نام لیونل مسی به علاوه اسپانسر تغییر کند.متاسفانه در بارسا کارها را به درستی انجام نمی دهند. می گویند رختکن تیم خیلی قدرت دارد. اگر ما به چنین قدرتی رسیده ایم، معنایش این است که دیگران کارشان را به درستی انجام نداده اند. ارتباطم با بارتومئو؟ من همیشه می خواهم با سران باشگاه رابطه خوبی داشته باشم ولی باشگاه پول هزینه می کند که از ما انتقاد کنند و بعد همان پول را از ما به بهانه کاهش دستمزد طلب می کند.» رئیس بارسا پاسخ جرارد پیکه را هم اینگونه داد:« پیکه را دوست دارم ولی او واقعیت را نمی گوید. این درست نیست که ما برای انتقاد از بازیکنان در شبکه های اجتماعی هزینه می کنیم. این قضیه تایید هم شده است. این را من ادعا نمی کنم بلکه منابع معتبری نیز حرف مرا تایید کرده اند. خیلی خوشحالم که پیکه ضمن کاهش دستمزد، قراردادش را تمدید کرد. همانطور که همیشه گفته ام، دوست ندارم با بازیکنام به شکل علنی وارد بحث شوم. در دفترم به روی شان باز است و گاهی به خانه شان نیز می روم.»
جای رونالدو خالی است؛ غیبتش را حس می کنیم
یوونتوس بدون رونالدو تیم دیگری است. تیمی که از سه بازی اخیر خود در غیاب فوق ستاره پرتغالی دو تساوی و یک برد کسب کرده است. دو تساوی برابر کروتونه و ورونا و یک برد در زمین دیناموکیف. رونالدو به دلیل ابتلا به ویروس کرونا هنوز شرایط بازی را ندارد و امروز اگر تستش منفی شود، شاید شانس بازی با بارسا که فردا در آلیانتس تورین خواهد بود را پیدا کند. خوان کوادرادو در مورد غیبت رونالدو به اسکای اسپورتس گفت:« صادقانه بگویم که جای رونالدو خالی است و غیبتش را حس کرده ایم. برابر ورونا و تیم های دفاعی که بسته بازی می کنند، حضور رونالدو که انگیزه، ذهنیت و سختکوشی بالایی دارد، بسیار می توانست به کمک مان بیاید. او یک قهرمان واقعی است.»
مصدومیت فن دایک و پیچیده شدن لیگ برتر
از همان هفته نخست، فصل جدید رقابتهای لیگ برتر انگلیس به خودی خود نشان داد که نسبت به سه سال گذشته، شکل متفاوتی به خود گرفته و از همان لحظه دمیده شدن بر سوتِ شروع ماراتنِ جدید مشخص بود رقابت برای کسب عنوان قهرمانی، اینبار حال و هوای دیگری دارد اما خبر مصدومیت و دوری چند ماهه «ویرجیل فندایک» شرایط را به مراتب نامشخصتر ساخته است.
فندایک بازیکنیست که لیورپول نمیتوانست و نمیخواست تحت هیچ شرایطی از دست بدهد. در واقع یورش «جوردن پیکفورد» به سمت مدافع نامدار هلندی میتواند تصویر تعیینکننده فصل جاری لیگ برتر انگلیس باشد و البته عدم اخراج سنگربان اورتون هم میتواند ناکامی بزرگ VAR لقب بگیرد!
شروع این فصل به معنای واقعی کلمه «غیرقابل پیشبینی» بود. در این خصوص دلایل بسیاری را میتوان نام برد؛ به عنوان مثال هیچ کدام از نامزدهای اصلی عنوان قهرمانی به طور کامل آماده شروع رقابتها نبودند و مشکلات متفاوت آنها به لطف پیشفصلی کوتاهمدت، چند برابر نیز شد. تمامی این موارد ما را به این نتیجه میرساند که شاید پس از سپری شدنِ سه فصل که قهرمان انگلیس برای کسب این عنوان بیش از ۹۵ امتیاز نیاز داشت، در فصل جاری امتیازی میان ۸۰ تا ۹۰ هم برای برپایی جشن و گرفتن عکس یادگاری با جام قهرمانی کفایت کند.
به عنوان مثال لیورپول بر خلاف آنچه فصل پیش به تصویر کشید، در این فصل نشان داد که ضربهپذیر است. این امر پس از دریافت سه گل در هفته نخست در جدال خانگی برابر لیدزیونایتد بر همگان مسجل شد و نگرانیهایی را نیز به همراه داشت. اما در شکست ۷-۲ برابر استون ویلا بود که توجه همه نه به نتیجه بازی، بلکه به گلزنی آسان بازیکنان ویلا جذب شد. ارائه بازی از جلو و پیشروی خط دفاعی تا نیمههای زمین بر اساس تفکراتِ هجومی «یورگن کلوپ» همواره با خطر بالایی همراه بود و مرد آلمانی این نکته را پس از برتری ۳-۱ برابر آرسنال در یک مکالمه تصویری با «روی کین» پذیرفت اما تغییری در سبک بازی تیمِ تحت رهبریاش ایجاد نکرد. یورگن فصل گذشته با همین فلسفه سرخپوشان مرسیساید را بعد از ۳۱ سال به قهرمانی لیگ برتر انگلیس رسانده بود، چرا باید دست از سبک موفق خود بردارد؟ از آن مهمتر چرا راهِ موفقیتِ دیروز، امروز به درب بسته خورده و از آن به عنوان یک نقیصه یاد میشود؟ حال حتی کار به جایی کشیده که آنفیلدیها دچار یاس و ناامیدی شدیدی شدهاند چرا که میدانند شرایط برای تیم به احتمال فراوان در نبود ویرجیل و البته تداوم غیبت «آلیسون بکر»، خوب پیش نخواهد رفت. به این دو بازیکن، نام «تیاگو آلکانتارا» نیز اضافه کنید؛ ستارهای که اون نیز به دام مصدومیت افتاده است.
فراموش نکنید که لیورپولیها سال گذشته پس از شروع مجدد بازیها نیز، نمایشهای درخشان، فوقالعاده و بینقصی را روی صحنه نمیبردند اما اختلاف زیاد در صدر جدول با تیم دوم، شرایط عجیب قرنطینه و سپس قطعی شدن قهرمانی چند هفته مانده به پایان رقابتها، دلایلی زیادی را برای توجیه افت آنفیلدیها در اختیار هواداران این تیم گذاشت. اما اگر بخواهیم موشکافانه به ماجرا ورود کنید و با چشمی باز به حقایق بنگریم باید به این نکته اشاره کنیم که تیم تحت رهبری کلوپ تنها در یازده دیدار از ۲۱ مسابقه اخیر خود به پیروزی رسیده! اگرچه برای قضاوت کمی زود است ولی سرخهای بندر در همین ۵ هفته ابتدایی فصل جدید به اندازه یکسوم تمام فصل گذشته امتیاز از دست دادهاند و حالا غیبت فندایک میتواند شرایط را برای آنها بدتر نیز بکند. ستارهای که در میانه فصل ۲۰۱۷ به لیورپول پیوست و از تیمی که در دفاع همواره مشکل داشت، تیمی رسوخناپذیر ساخت.
بسیاری از کارشناسان فوتبال بر این باورند که اختلاف آنفیلدیها و رقبای قدرتمندشان در فصل گذشته، به عملکرد فوقالعاده سرخپوشان در خط دفاعی بازمیگشت؛ جایی فندایک رهبری آن را بر عهده داشت و در ۳۸ مسابقه تنها ۳۳ بار تسلیم شد. آماری که لیورپول را بالاتر از منچسترسیتی با مدافعین گرانقیمتش، به عنوان برترین خط دفاعی لیگ در فصل گذشته رساند. مهمتر و جالب توجهتر اینکه در دو فصلی که مدافع هلندی برای آنفیلدیها به میدان رفته؛ شاگردان کلوپ ۷۵% بازیهای خود را در حضور او بردهاند. آماری که در غیاب او به 40% سقوط میکند.
آبیآسمانیهای شهر منچستر فصل گذشته پس از جدایی «ونسان کمپانی»، از نبود یک رهبر در میدان رنج بردند و سپس با مصدومیت بهترین مدافعشان یعنی «آیمریک لاپورت» از هم پاشیدند. فندایک در لیورپول هر دو نقش را دارد؛ او هم رهبر تیم و هم بهترین مدافع ترکیب است. ویرجیل نشان داده که قدرت رهبری و نظمدهی تیم را دارد و یک مدافع خوب با قدرت بازی با پا و همچنین ویژگیهای مدافع سنتی است که هم در هوا و هم زمین موفق عمل میکند.
بدتر از همه اینها این است که مصدومیت ستاره هلندی لیورپول در بدترین زمان ممکن رقم خورده چرا که پنجره نقلوانتقالات در انگلیس بسته شده است و سرخهای بندر لیورپول عملاً شانسی برای جذب جانشین او ندارند. به همین دلیل تا زمستان و پنجره نقلوانتقالاتی بعدی با «جو گومز»، «جوئل ماتیپ» و البته «فابینیو» که قابلیت بازی در پست دفاع وسط را دارد، سر خواهند کرد. «ناتانائیل فیلیپ» ۲۳ ساله فصل گذشته در ترکیب اشتوتگارت ۱۶ مسابقه به میدان رفت، ستارهای که هنوز برای لیورپول به میدان نرفته اما حالا در نبود فندایک احتمالاً موفق به حضور در ترکیب شود. ضمن اینکه کلوپ «سپ فندنبرگ» ۱۸ ساله را نیز روی نیمکت میبیند که فصل گذشته سه مرتبه برای آنفیلدیها در جام حذفی و اتحادیه به میدان رفت و عملکرد خوبی نیز از خود به جای گذاشت.
پس از مصدومیت فندایک در دربی مرسیساید، گومز به میدان رفت و جانشین او شد. محافظت از سمت چپ خط دفاعی نیز بر عهده ماتیپ گذاشته شد. اما نکته اینجاست که هر دو، بازیکنانی راستپا هستند و ترجیح میدهد در سمت راست ایفای نقش کنند. در دفاع این مسئله شاید چندان مهم نباشد اما در بحث بازیسازی از عقب زمین، این مسئله میتواند گزینههای هجومی و برنامه اصلیتان برای پیروزی مقابل رقیب را محدود کند.
لیورپول این فصل سیزده گل تاکنون دریافت کردهو این یعنی آنها به تغییر نگرش دفاعی خود نیازی مبرم دارند. سرخهایی که باید حداقل تا نیمفصل بدونِ رهبر خط دفاعی و بهترین مدافعشان به مستطیل سبز پا بگذارند.
برای نخستین بار در طی سه سال گذشته؛ احساس شکنندگی در لیورپول دیده میشود. در این بین تنها نقطه امیدوارکننده برای هواداران قهرمان فصل گذشته لیگ برتر، این است که منچسترسیتی نیز این هفتهها بد عمل میکند، چلسی هنوز در دفاع مشکل دارد، منچستریونایتد هم در شرایط بدی گرفتار شده و تاتنهام نیز اقتدار لازم را به تصویر نکشیده است. اما فوتبال ورزشی نیست که بتوانید آن را پیشبینی کنید؛ شاید ناگهان یک تیم در فرمی بسیار رویایی ظاهر شود، به سمت جام پیشروی کند و تمام مدعیانِ روی کاغذ را پشت سر بگذارد. کسی چه میداند؟ شاید اورتون فاتح لیگ شود، شاید هم استون ویلا.
اخبار
زلاتان؛ بهترین گلزن سری آ در 39 سالگی
آث میلان که دیشب در خانه اش سن سیرو به مصاف آ اس رم رفته بود در پایان یک بازی پر افت و خیز مقابل این تیم به تساوی 3-3 رسید تا اولین امتیازها در فصل جاری را از دست بدهد.
زلاتان ابراهیموویچ ستاره بزرگ سوئدی میلان در این دیدار بار دیگر درخشان ظاهر شد و با دو گلی که به ثمر رساند روسونری را از شکست نجات داد. زلاتان که چند روز پیش جشن تولد 39سالگی اش را پشت سر گذاشت در مقابل رم پنجمین و ششمین گل خود در فصل جاری را به ثمر رساند.
زلاتان در حالیکه تنها دو دقیقه از بازی دو تیم در سن سیرو می گذشت سانتر زیبای رافائل لیائو را از میرانته دروازه بان رم عبور داد تا اولین گل بازی را به ثمر برساند. این پنجمین گل او در فصل جاری سری آ بود. پنجمین گل در سه بازی چرا که زلاتان ماه گذشته به دلیل مثبت شدن تست کرونایش دو بازی میلان را از دست داده بود.
زلاتان به این ترتیب 5 گله شد تا در کنار شش بازیکن دیگر از جمله روملو لوکاکو بهترین گلزنان سری آ باشند. اما این پایان کار زلاتان نبود. او در اواخر بازی در دقیقه 79 گل دوم خود را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند تا ششمین گل فصلش را به ثمر رسانده و یک تنه بهترین گلزن سری آ لقب بگیرد.
به ثمر رساندن 6 گل در سه مسابقه در سری آ برای زلاتان 39 ساله یک آمار خارق العاده به حساب میآید. بعد از زلاتان سه بازیکن 5گله در رتبه دوم قرار دارند که کاپوتو از ساسولو، بلوتی از تورینو و لوکاکو از اینتر هستند. در رتبه بعدی شاهد حضور 6 بازیکن چهار گله هستیم که عبارتند از گومز از آتالانتا، کاسترویلی از فیورنتینا، لوزانو از ناپولی، کوالیارلا از سامپدوریا، سیمئونه از کالیابری، فروتوت از رم.
نزدیک به دو دهه از گلزنی های زلاتان ابراهیموویچ در تیمهای بزرگ اروپایی می گذرد و به نظر می رسد دوستداران فوتبال به این زودی از تماشای فریادهای او بعد از گلزنی هایش محروم نخواهند شد.
زیدان و راهکاری که جبران نبود رونالدو را کرد
پس از جدایی کریستیانو رونالدو بسیاری می گفتند که رئال چگونه می تواند جای خالی 50 گل فصل این فوق ستاره را پر کند. زیدان اما راهکار مناسبی داشت. او وظیفه گلزنی را بین تمام بازیکنانش پخش کرد. فصل گذشته و فصل جاری اوضاع یکسان بوده است.
رئال مادرید 21-2020 بسیار شبیه به فصل گذشته است؛ به خصوص در بخش گلزنی. در نبود یک گلزن قهار، بازیکنان تمام پست ها گلزنی می کنند. شش گل از یازده گل سفیدپوشان توسط مدافعان یا هافبک ها به ثمر رسیده است.
برترین گلزن رئال مادرید تا به امروز یک مهاجم است. البته او کریم بنزما نیست و وینیسیوس با سه گل بالاتر از بازیکن فرانسوی قرار دارد.
کریم بنزما نیز تنها یک گل به ثمر رسانده است که این اتفاق در دیدار برابر لوانته رخ داد. مهاجم فرانسوی تاکنون 16 بار به سمت دروازه شوت زده که هشت توپ در چارچوب بود. او این آمار را در هفت بازی و 582 دقیقه بازی به ثبت رسانده است. بنزما اما تاثیرگذاریاش را در بخش های دیگر نشان داده است. نمونه بارزش دیدار شنبه مقابل بارسلوناست که 35 پاس از 38 پاس مهاجم فرانسوی صحیح بود و موقعیت های خطرناکی را خلق کرد که پاس گل به فدریکو والورده یکی از آن ها بود و باعث شد نتیجه 1-0 به نفع رئال شود. وینیسیوس و بنزما تنها مهاجمان رئال هستند که در این فصل گلزنی کرده و چهار بار دروازه حریفانشان را باز کرده اند. هفت گل دیگر این تیم توسط لوکا مودریچ (2)، سرخیو راموس (2) والورده (2) و یک گل به خودی به ثمر رسیده است. بیش از نیمی از گل های رئال مادرید به خط میانی و دفاع اختصاص دارد؛ کسانی که انتظار گلزنی از آنها وجود ندارد. در فصل 20-2019 مهاجمان رئال 37 گل به ثمر رساندند و مدافعان و هافبک ها تنها پنج بار کمتر گلزنی کردند(32 گل).
مسابقه ای که نواقص بارسلونا را عیان رد
با توجه به نحوه شروع دو تیم رئال مادرید و بارسلونا در فصل جاری رقابتهای لالیگا، برخی در این خصوص نگرانیهای بسیار عمیقی داشتند که بدترین الکلاسیکو سالهای اخیر را شاهد باشیم. مسابقهای که هر دو تیم فاقد نظم و اعتماد به نفس لازم به نظر میرسیدند و این ذهنیت ایجاد شده بود که در این جدال معروف و این دربی تاریخی، زیباییهای سابق را نبینیم اما آن چه در مستطیل سبز رخ داد حتی ذرهای با پیشبینیها تطابق نداشت! بله؛ کیفیت بازی فوقالعاده و استثنایی نبود، حتی این جدال درباره ساختار دو تیم هم نتیجهگیری دقیقی را ارائه نمیکرد اما بدون شک مسابقهای بسیار جذاب و سرگرمکنندهای بود.
رئال مادرید هفته را پس از دو شکست بد، دور از انتظار و البته بسیار ناامیدکننده برابر کادیز و شاختارِ «کرونا زده» شروع کرد اما با برتری حساس و تحسینبرانگیز در الکلاسیکو به پایان برد و به صدر جدول لالیگا بازگشت. اگر این گونه تصور کنیم که همه چیز در «سانتیاگو برنابئو» ایدهآل و جایگاه «زینالدین زیدان» به طور کامل امن است، در اشتباهی بزرگ به سر میبریم. با این حال رئال مادرید میتواند خود را قانع کند که با وجود تمام مشکلات موجود، در شرایطی به مراتب بهتر از بارسلونا قرار دارد و بلوگرانا در مشکلاتی بیشتر و عمیقتر در حال دستوپا زدن است.
لحظاتی از بازی را میتوانیم به خیالی آسوده «استثنایی» توصیف کنیم اما مشکل اینجا بود که این لحظات تداوم زیادی نداشت. زمانی نه چندان دور، این دیدار تقابل دو باشگاه برتر جهان به حساب میآمد اما گویی از آن دوران، سالها و مدتهای زیادی گذشته. در خط هافبک دو تیم با یک فضای عجیب و ناآشنا مواجه بودیم؛ جایی که هر دو باشگاه در کمربند میانیشان دچار ناهمواری غیرمرسومی بودند. به عنوان مثال «سرخیو بوسکتس» که زمانی بازیکنی به نظر میرسید که هرگز توپ را از دست نمیدهد، مورد هدف مادریدیها قرار گرفت و در اکثر مواقع تسلیم میشد. «فیلیپه کوتینیو» هم که شروع خوبی در فصل داشت، در این بازی باز هم خودش را گم کرد تا نبود «لوئیس سوارس» بیش از پیش احساس شود.
اما نگرانکنندهتر از هر تقیصه دیگری، این خستگی موجود در ساق بازیکنهای بارسا بود که ذهن دوستداران این تیم را به خود مشغول کرد. برای درک بهتر این موضوع یک بار دیگر به گل سوم سفیدپوشان پایتخت نگاه کنید؛ جایی که «لوکا مودریچ» تور دروازه کاتالانها را به لرزه درآورد و این کار را به راحتی و با عبور از «نتو» به انجام رساند. عجیبتر این که حتی پیش از این گل نیز شاگردان زیزو فرصتهای دیگری نیز برای گلزنی داشتند که در تمامی آنها مادریدیها به راحتی از سد حریف عبور میکردند. بهتر است بگوییم؛ اصلاً سدی وجود نداشت که قوهای سپید برای عبور از آن طرح و برنامه خاصی بچینند!
شاید در حال حاضر بیشترین جذابیت در تماشای جدال این دو تیم، تلاش وصفناپذیرشان در راستای جوانسازی باشد. سرمربی فرانسوی مادریدیها از زمان حضورش روی نیمکت رئال نگاه ویژهای به جوانان داشته و میانگین سنی ترکیب اصلی را به طرز قابل توجهی کاهش داده است. در طرف دیگر هم «رونالد کومان» شیوه رادیکالی در پیش گرفته، چهرهای که حتی یکی از دلایل انتخابش توسط سران بارسلونا، علاقه او به استفاده از جوانان بود. در این مسابقه حساس هم دیدیم که او از «آنسو فاتی» و «پدری» هفده ساله در ترکیب ابتدایی بهره برد! این امر برای نخستین بار پس از سال 1947 در ترکیب ابتدایی بارسا در الکلاسیکو رقم خورد. «سرجینیو دِست» نوزده ساله هم در سمت راست خط دفاعی بلوگرانا ایفای نقش کرد که در بین این سه نفر فاتی درخشید، «دِست» عملکردی معمولی را به نمایش گذاشت و «پدری» هم کمی سردرگم ظاهر شد.
نکته دیگری که در این مسابقه خودنمایی و توجهات را به خود جلب کرد، عدم حضور «آنتوان گریزمن» ستاره فرانسوی آبیاناریها در ترکیب ابتدایی بود. همین مسئله نگاه کومان به او را به بیرحمانهترین شکلِ ممکن به تصویر کشید. سرمربی جدید بلوگرانا حتی تا دقیقه 81 نیز تمایلی به استفاده از مهاجم فرانسوی خود نداشت و از این رو سخت بتوان برای ستاره سابق اتلتیکومادرید در نیوکمپ آیندهای درخشان و روزهایی خاطرهانگیز را متصور شد.
حالا به گل نخست بازی که در دقیقه پنج به ثمر رسید یک بار دیگر بنگرید. گلی بسیار ساده و آکادمیک. جایی که دفاع بارسلونا به «کریم بنزما» و «فدریکو والورده» فضایی را هدیه داد که نباید. این موارد چیزی نیست که یک سرمربی بخواهد به بازیکنانش بیاموزد؛ اینها مواردی هستند که بازیکنان در چنین سطحی، همگی به خوبی از آن اطلاع دارند. این که اجرای چنین موارد ساده و پایهای در زمین به مشکل میخورد، نیاز به واکاوی دارد. صحنه گل نخست را ادامه دهیم؛ پاس کریم یک پاسِ فوقالعاده و ضربه والورده نیز بینقص و عالی بود اما آیا این بهترین واکنشی بود که «نتو» میتوانست به تصویر بکشد؟ لنگله و بوسکتس هم در مهار ستارههای مادریدیها بسیار ضعیف عمل کردند و به همین سادگی تکتکشان به حریف فرصت دادند تا خیلی زود در نیوکمپ جشن پیروزی بر پا کنند.
البته بارسا در عرض سه دقیقه با فرار آلبا از کمند آفساید، توسط فاتی روی ارسال کوتاه مدافع چپ اسپانیایی به گل رسید تا فوتبالدوستان در بیست دقیقه ابتدایی مسابقه، شاهد جدالی جذاب و تماشایی باشند. جدالی که در عین حال هر دو مربی را نگران کرده بود. در دقایقی حتی هر دو تیم موقعیتهای طلایی دیگری نیز به دست آوردند که با مهارهای خوب سنگربانان نتیجه تغییری نیافت. اما در ادامه همه چیز تغییر کرد؛ در ادامه دیگر خبر چندانی از موقیتسازیهای پیاپی و متوالی نبود که این امر را میتوان به خستگی هر دو تیم مربوط دانست.
در دقیقه 63 اما نتیجه بازی با پنالتی «سرخیو راموس» مشخص شد؛ جایی که VAR خودنمایی کرد و کشیدنِ پیراهن کاپیتان رئال توسط لنگله را پنالتی تشخیص داد. شاید راموس در این صحنه زرنگی نیز به خرج داد اما حقیقت این است که در خطا بودن اقدام مدافع بارسا هیچ شک و شبههای وجود نداشت. ضمن این که این پنالتی یک بار دیگر عدم نظم و فقدانِ هوشمندی در خط دفاعی بارسلونا را به تصویر کشید.
پس از این گل، شاکله میزبان به طور کامل از هم پاشید؛ دیگر هیچ انرژی در وجود آبیاناریها دیده نمیشد، انگیزهای برای ادامه مبارزه وجود نداشت و حتی برنامهای هم برای جبران نتیجه به چشم نمیآمد. کارت زردی که «لیونل مسی» به دلیل اعتراض به داور دریافت کرد نیز خود به خوبی گویای شرایط بارسا بود. پوستکلفتی کومان قطعاً از او یک مربی خوب و سرسخت میسازد و او به این خصیصه در هفتههای آتی نیاز مبرمی خواهد داشت اما آیا این ماجرا به او برای حفظ شغلش نیز کمک خواهد کرد؟ باید منتظر ماند و دید.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4386/20472/81757
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4386/20472/81758
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4386/20472/81759
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4386/20472/81760
|
عناوین این صفحه
- اخبار
- مصدومیت فن دایک و پیچیده شدن لیگ برتر
- اخبار
- مسابقه ای که نواقص بارسلونا را عیان رد