|
محمودی: مسعود«باخانمان» در ابتدا یک طلبه بود
این شب ها سریال «باخانمان» به کارگردانی برزو نیک نژاد از شبکه سه سیما پخش می شود. سریالی کمدی با فضایی که می تواند برای مخاطبان تلویزیونی که مدت ها است سریالی با این سبک و سیاق ندیده اند جذاب باشد. قصه های خانوادگی و کاری شخصیتی به نام «مسعود خاکپور» که در نوبه خود او را دچار چالش هایی می کند. از فرزند خواندگی تا استاد دانشگاه و ماجرای عاشقانه او با دختر عمویش و ... همگی در این سریال دیده می شوند.
«حسام محمودی» بازیگر نقش مسعود در این سریال که این شب ها به یکی از چهره های تلویزیونی تبدیل شده است گفت و گویی با خبرگزاری فارس داشته که مشروح آن را در ادامه می خوانید.
* تا الان بازخوردها چطور بوده است؟
- بازخوردها مثبت بوده است و تا به حال بازخورد منفی از مخاطبین سریال نشنیدم.
* تا به حال در میان کارهای تلویزیونی که بازی کرده بودید به این اندازه بازخورد مثبت دریافت کرده بودید؟
- نه واقعا خیلی ویژه بود.
* فکر می کنید دلیلش چه بوده؟
- یکی از دلیل هایش این است که اینجا نقش اصلی بازی می کنم و هر شب دیده می شود و معمولا وقتی هر شب دیده می شوی بیشتر هم درباره ات حرف می زنند. از اولین حضورم در سینما ده سالی می گذرد و اگر از همان سال هم حساب کنیم در تمام این سالها اگر کم کم هم آموخته باشم موجود کامل تری نسبت به گذشته شدم.
* این ماجرا به داستان سریال هم ربط دارد. چون شما در سریال «زعفرانی» هم بازی کردید و آنجا یکی از نقش های تقریبا محوری را داشتید.
- بله قبول دارم که همه چی به قصه برمی گردد. اما قیاس با زعفرانی خیلی درست نیست چون اگر آن نقش از کلیت قصه حذف می شد هیچ اتفاقی برای سریال نمی افتاد. اما شخصیت مسعود از جمله کاراکترهایی است که نمی شود از قصه حذفش کرد و اگر بخواهیم این کار را انجام دهیم قصه دیگر پیش نمی رود.
* همان زمان که قصه سریال «باخانمان» به شما پیشنهاد شد کدام گزینه برایتان اولویت داشت؟
- بیشتر از همه چیز حضور برزو نیک نژاد برایم مهم بود. به خاطر اینکه دوست داشتم با برزو کار کنم و قصه هم برایم از جهات مختلف جذاب بود. اینکه کمدی بود و من تا حالا کمدی کار نکرده بودم و آنهم کمدی موقعیت. کاراکتر مسعود هم برایم خیلی جای کار داشت و برایم جالب بود که مردم شخصیت یک استاد دانشگاه را دوست دارند، اما نمی شود منکر این شد و کارگردان بخش هایی را به کار تزریق می کند.
* خودتان هم قبول دارید در قالب شخصیت مسعود آدم دیگری شدید؟
- خیلی خوشحالم از این موضوع و خودم هم معتقدم همینطور است چون همه چیز به درستی در کنار هم چیده شده است. روزهای اولم در این سریال خیلی سخت بود روزهایی که کلی کار انجام می دادم و برزو من را اصلاح می کرد اما از جایی به بعد دیگر دستم آمد چکار کنم و سعی کردم با همان متر و معیار پیش بروم. چه در مدل نگاه کردن و حرف زدن و ... که کاراکتر برای تماشاگر دوست داشتنی شود و خیلی سعی کردم تا این اتفاق رخ دهد.
* به حضور برزو نیک نژاد برای انتخاب این نقش اشاره کردید اما دلیلش را نگفتید؟
- از وسواسی که در کار با بازیگر دارد خیلی شنیده بودم و برای هر بازیگری این فرصتی است که در مسیر بازیگریش چنین افرادی در کنارش باشند و شبیه به یک کلاس بازیگری بود که حالا من هر روز درگیرش بودم و البته با یک گروه حرفه ای که خیلی هم اجازه خطا کردن ندارید و همه این چالش ها برایم جذاب بود.
* گویا نقش مسعود در اجرا دچار تغییراتی شده بود.
-بله، در ابتدا مسعود یک طلبه ای بود که هنوز ملبس نشده بود و تصمیم گرفتند که طلبه نباشد.
* شاید به خاطر تکراری شدن قصه های یک طلبه به این بخش ورود نکردند.
- نه اینطور نیست. مگر در تلویزیون کارهای تکراری ساخته و پخش نمی شود؟ به نظرم شاید کمی دستمان را در شوخی کردن می بست و شاید به این دلیل بود و همه معترض می شدند. حتی در جلسه هایی که مقام معظم رهبری در سال های گذشته با کارگردان های تلویزیونی داشتند و چند وقت پیش وایرال شد، این را بیان کردند که با همه شوخی کنید اما تلویزیون اینطور رفتار نمی کند. ما نقشی داشتیم که مربوط به نیروی انتظامی بود و همین دوستان در خنده دار ترین موارد اظهار نظر می کردند و همین ها باعث می شود بعد از مدتی آدم به خودش می گوید برای چی دارم کار کمدی می کنم؟ در این سریال هم خیلی اذیت شدیم و اگر اجازه دهند کمی فضایمان دوستانه تر شود خیلی بهتر است. این تلویزیون جایی است که سالهای سال تعداد زیادی هنرمند تربیت کرده است.
من عقیده ای درباره تئاتر دارم و فکر می کنم به عنوان کسی که کارم را از تئاتر شروع کردم این اجازه را داشته باشم که درباره آن حرفی بزنم. آنهم این است که تئاتر از روزی ضربه خورد که از مرکزیت خارج شد و ما دیگر نمی رفتیم تئاتر شهر تئاتر ببینیم و می رفتیم ایرانشهر نمایشی را تماشا می کردیم. تئاتر ما به کوچه پس کوچه رفت و کوچه پس کوچه های تنگ و با دیوارهای بلند و جاهای ناشناخته و عجیب و غریب و از مرکزیت خارج شد و آن وقت همان تئاتر خودش را به اندازه سلیقه مخاطبش پایین کشید و طوری شد که تبدیل به یک سرگرمی آخر هفته ای برای برخی ها شد و اینطور بود که عده ای لااقل برای پز دادن هم که شده می رفتند تئاتر می دیدند.
تلویزیون نباید این اشتباه را بکند و نباید به اندازه سلیقه مخاطبش خودش را پایین بکشد. در همین تلویزیون هزاردستان تولید شده مختارنامه تولید شده و برنامه های عروسکی ویژه ای داشته است. خیلی از بازیگرانی که الان استارهای سینما هستند از همین تلویزیون آمدند و دیده شدند. اعتقادم این است که الان تلویزیون باید از همه این افرادی که از طریق تلویزیون به این شهرت رسیدند بخواهد در ازای قراردادی برایش کار کنند. این هم من را خوشحال می کند که خیلی ها می گویند ما با سریال شما دوباره داریم تلویزیون نگاه می کنیم.
* شخصیت مسعود یک استاد دانشگاه بود ، اما فرزند یک خانواده از قشر متوسط جامعه است. جمع شدن همه این ویژگی ها آنهم در یک شخصیت کار سختی است و فکر می کنم همین هم باعث شد تا این نقش تفاوت های ویژه ای با سایر نقش هایی که تا به حال شما بازی کردید داشته باشد.
- بله، به هر حال شخصیت اگر متناقض باشد جذاب می شود. یعنی اینکه سر یک دوراهی باشد و همواره نداند چه تصمیمی بگیرد و در نهایت تصمیمی بگیرد که مخاطب هم حیرت کند. اساسا اینکه یک آدمی با ویژگی های مسعود این مسیر را انتخاب کند که این خانواده پر از بحران را با آغوش باز بپذیرد و با همه بحران ها کنار بیاید و از خود واقعی اش که برای ساخته شدنش زمان بسیاری گذاشته است، فاصله بگیرد، به نظرم بُعد سلوک شخصی به کاراکتر می دهد و مخاطب متوجه می شود که این شخصیت به مرور دارد بزرگ می شود و جهان و علاقه اش تغییر می کند.
* داستان کلی که در این سریال دستمایه قرار داده شده است، بیشتر از کمدی شبیه به یک درام است و اتفاق هایی که برای مسعود رخ می دهد کاملا غیر کمدی است.
- بخش زیادی از این ماجرا به این برمی گردد که سریال کمدی موقعیت است و این بخش جدایی ناپذیرش است. اتفاق های جدی می افتد که تاثیرش روی مسعود اینطور است. همین موضوع بخش تعقل ذهن مخاطب را فعال می کند و باعث می شود خنده ای کوتاه روی لبان او نقش ببندد و لازم نیست به قهقهه ختم شود چونکه در اصل هدفش قهقهه نیست.
* شما در این سریال نقش جدی را در کاری کمدی بازی می کنید. این از ابتدا در قصه وجود داشت؟ یا اینکه خودتان دوست داشتید شخصیتی جدی را بازی کنید؟
- نه این در واقع تمهید کارگردانی آقای نیک نژاد بود. یک بازیگر در بازیگری اش دوست دارد تائید شود و سعی می کند بامزه تر باشد و تیکه های بامزه بگوید تا مخاطب را بخنداند اما برزو خیلی حواسش به این ماجرا بود و شخصیت مسعود هم نباید کمدی می شد چونکه ما از او انتظار نداریم چیزی بگوید که ما بخندیم.
* یکی دیگر از ویژگی های مسعود استاد دانشگاه بودن او است. خودتان در برهه ای از زمان تدریس می کردید. چقدر از خودتان وام گرفته بودید و تا چه میزان هم با شما متفاوت بود؟
- خیلی زیاد فرق داشت و من سعی کردم خودم را در این بخش گردگیری کنم و حسام مدرس را در خودم پیدا کنم. به این خاطر که کار پژوهشی خیلی دوست داشتم برای برگزاری یک کلاس سه ساعته در یک هفته حدود ۱۲ ساعت مطالعه می کردم. حواسم کاملا به همه بچه ها بود و از همان روز اول اسم کوچکشان را حفظ می کردم و سعی می کردم فضا را دوستانه کنترل کنم. از طرفی خیلی هم جدی بودم و اگر برای مثال فردی را از کلاس اخراج می کردم دیگر حاضر نمی شدم سر کلاس پذیرایش باشم. خودم وقتی تدریس می کردم با بچه ها مثل یک دوست بودم و تفاوتش با مسعود به خاطر درسی است که تدریس می کند. حتی تدریس در آموزشگاه با دانشگاه متفاوت است.
** در دانشگاه درس می دادید؟
- نه آموزشگاه بازیگری درس می دادم و یک زمانی هم برای بچه هایی که می خواستند امتحان فوق لیسانس کارگردانی تئاتر دهند کلاس می گذاشتم که برای امتحان کنکور آماده شان کنم.
دبیر جشنواره اعلام کرد؛
فهرست نهایی فیلمهای ویترین «فجر39»
پس از پایان کار هیأت داوران سیونهمین جشنواره فیلم فجر و مشخص شدن فهرست فیلمهای نامزدشده در بخشهای مختلف، سید محمدمهدی طباطبایینژاد دبیر این دوره از جشنواره، پیش از ظهر سهشنبه ۷ بهمنماه، در یک نشست زنده اینترنتی، ترکیب نهایی فیلمهای قابل اکران در این دوره را اعلام کرد. در این دوره از جشنواره فیلم فجر که به دلیل شرایط ویژه کرونایی بدون هیأت انتخاب در حال برگزاری است، ۱۱۰ فیلم فرم تقاضای حضور در جشنواره را پر کردند که از این تعداد تنها ۶۲ فیلم شرایط لازم برای ورود به جشنواره را داشتند و توسط هیأت هفت نفره داوران مورد ارزیابی در قالب بخش اصلی جشنواره یعنی «سودای سیمرغ» قرار گرفتند. از میان آثار داوریشده، تنها فیلمهای امکان ورود به جدول اکران جشنواره سیونهم را پیدا کردهاند که حداقل در یک بخش از نگاه هیأت داوران، نامزد دریافت سیمرغ شده باشند. برهمین مبنا دبیر جشنواره امروز فهرست ۱۶ فیلم را که با نامزدی در حداقل یک بخش امکان اکران برای اصحاب رسانه و سینماهای مردمی در جشواره سیونهم را دارند، اعلام کرد.به گفته طباطبایینژاد داوران فیلمهای مستند بلند و کوتاه داستانی آقایان سعید پوراسماعیلی، امیر توده روستا، محمدعلی فارسی، محمد کارت و سام کلانتری پس از بازبینی ۳۱ فیلم مستند بلند (بالای ۷۰ دقیقه) و ۳۸ فیلم کوتاه (۳ تا ۱۵ دقیقه) نامزدهای این دو بخش را به شرح ذیل بر اساس حروف الفبا اعلام کردند.
فیلمهای نامزدشده در بخش کوتاه داستانی
۱- جلد - کارگردان: احسان معجونی- تهیهکننده: سپیده نوروزی
۲- شاهد - کارگردان: علی عسگری- تهیهکنندگان: فرانسوا موریسه، لورا ژومل، خورشید عالمی
۳- گوشت تلخ - کارگردان: فرید حاجی، تهیهکنندگان: فرید حاجی، انجمن سینمای جوانان ایران
۴- ماسک - کارگردان: نوا رضوانی، تهیهکننده: نوا رضوانی
۵- ناهید - کارگردان: صمد علیزاده، تهیهکننده: رضا نصرتی حبیبی
۶- وضعیت اورژانسی - کارگردان: مریم اسمیخانی، تهیهکننده: وحید حسنزاده
حمیدرضا پگاه: منتقد سختگیر خودم هستم
حمیدرضا پگاه در سریال هایی چون «آخرین گناه»، «تفنگ سرپر»، «هست و نیست»، «حیرانی»، «گیله وا» بازی داشته است و این روزها آوای باران با بازی او در آی فیلم بازپخش می شود.
او درباره نقشش در سریال «آوای باران» گفت: قصه «آوای باران» در دو موقعیت زمانی روایت می شد و شخصیتی که من باید بازی اش می کردم، در مقطعی از داستان خارج شده و بعد از سال ها برمی گردد و با یک موقعیت تازه مواجه می شود. تعلیقی که در ذات و روند این قصه وجود دارد و فراز و نشیب هایی که «طاها» در آن تجربه می کند، برای من جذاب بود. من همیشه گفته ام که دوست دارم شخصیت ها و آدم های معمولی را در شرایط خاص بازی کنم و به نظرم «طاها» واجد این ویژگی بود.
او با یادآوری این که «آوای باران» دومین همکاریاش با حسین سهیلی زاده بعد از سریال «آخرین گناه» که یک سریال ماورایی بوده است، درباره این دو تجربه گفت: هر کارگردانی برای کار کردن در ژانرها و فضاهای مختلف، قواعد خاص خودش را دارد؛ اما همان کارگردان است که البته طی تجربه کار کردن پخته تر می شود، همانطور که یک بازیگر این فرآیند را طی می کند. در کل باید این را بگویم که کار کردن با آقای سهیلی زاده خیلی راحت است. چون دقیقا می دانند چه می خواهند و تکلیفشان با خودشان و دیگران روشن است و نسبت به اثری که در حال ساخت آن هستند، آگاهی و اشراف کافی دارند. البته از سمت دیگر سخت است، چون باید به اندازه ایشان نسبت به کار حساس و دقیق باشید. من همیشه می گویم خوب انجام دادن هر کاری سخت است. «آوای باران» نسبت به «آخرین گناه» فضای متفاوتی داشت و به لحاظ ژانری در دو فضای متمایز بودند، ولی چون من و سهیلی زاده شناخت و همکاری قبلی با هم داشتیم خیلی راحت و بی دردسر با هم کار کردیم.
بازیگر «آوای باران» با اعتقاد بر اینکه حتی اگر سهم یک بازیگر از یک فیلم یا سریال، فقط این باشد که وارد قاب شود، داخل چند کشو را بگردد و از قاب بیرون بیاید، این بازی شاید به نظر ساده بیاید، اما بازی کردن همین کنش به شکل هنرمندانه دشوار است، در ادامه اظهار کرد: برای اینکه این بازی به ظاهر کم اهمیت، طبیعی و باورپذیر شود و برای اینکه واقعی به نظر برسد، شما به عنوان بازیگر باید اندازه و شیوه اجرای این عمل و کنش را به خوبی بدانید و مهارت اجرای آن را داشته باشید. به نظر من خود بازیگری چالش است. یعنی اگر یک پلان هم بازی کنید در واقع وارد یک چالش شده اید. یک چالش دراماتیک و تصویری. فرقی نمی کند. به هر حال شما باید این شخصیت را معرفی کنید و فراز و فرودهای شخصیت را در فراز و نشیب های قصه به شکل باورپذیری به تصویر بکشید. «طاها» در یک مقطع به لحاظ کاری و اجتماعی در اوج است و در مقطع زمانی دیگر برمی گردد و به دلیل اتفاقات خاصی که تجربه کرده، در یک شرایط جدید قرار می گیرد. حالا جایگاه او فرق کرده و انگار به دلیل زندانی طولانی که متحمل شده، به یک شخصیت دیگر بدل شده است. در واقع من نقش آدمی را که ۱۵-۲۰ سال از خودم بزرگ تر است، بازی کردم و این خیلی کار راحتی نبود. از سوی دیگر این شخصیت بعد از یک غیبت طولانی و تجربه زندان وقتی برمی گردد، با آدم ها و واقعیت های مختلفی رو به رو می شود، حتی برخی به او دروغ می گویند و با او صادق نیستند. در واقع «طاها»ی «آوای باران» یک آدم زخم خورده است و همه این ویژگی ها، ما را با یک شخصیت پیچیده رو به رو می کند. حفظ هویت این شخصیت و باورپذیر بودن این تغییرات در «طاها» برای مخاطب، بخش سخت کار بود.
پگاه با اعتقاد بر اینکه در سریال «آوای باران» گویی دو نقش را ایفا کرده است، خاطرنشان کرد: «طاها»ی بعد از زندان با «طاها»ی قبل از زندان متفاوت بود. این شخصیت دچار تغییر و تحول شده و انگار به یک آدم دیگر با خصلت ها و ویژگی های رفتاری دیگری بدل شده و این برای بازیگر به مثابه بازی در دو نقش است؛ گرچه کاراکتر همان کاراکتر است.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4450/20991/84928
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4450/20991/84929
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4450/20991/84930
|
عناوین این صفحه
- محمودی: مسعود«باخانمان» در ابتدا یک طلبه بود
- فهرست نهایی فیلمهای ویترین «فجر39»
- حمیدرضا پگاه: منتقد سختگیر خودم هستم