|
پیام عزیزی قطعه موسیقایی «پهلوان خندان» را برای «سیامند رحمان» خواند
قطعه موسیقایی «پهلوان خندان» به آهنگسازی و خوانندگی «پیام عزیزی» خواننده موسیقی عرفانی کشور، مصادف با نخستین سالگرد درگذشت «سیامند رحمان» قهرمان جهان و پارالمپیک منتشر میشود.
به گزارش امتیاز؛ این قطعه به سفارش کمیته ملی پارالمپیک در مایه شور، به آهنگسازی و خوانندگی «پیام عزیزی» و تنظیم «سیامند کُردستانی» و شعر «نازنین ثانی» ساخته شده است و برای نخستین بار، در مراسم یادبود «سیامند رحمان» قهرمان جهان و پارالمپیک و رکورددار افسانهای تاریخ وزنهبرداری پارالمپیک؛ با صدای «پیام عزیزی» با حال و هوای حماسی، ملی و عرفانی اجرا میشود.
مراسم یادبود «سیامند رحمان» همزمان با اختتامییه مسابقات پاراوزنهبرداری جام سیامند، در ساعت 15 روز سهشنبه 12 اسفند ماه جاری در فدراسیون جانبازان و معلولین با حضور رؤسا و مدیران کمیتههای ملی المپیک و پارالمپیک، مدیران وزارت ورزش و جوانان، رؤسای فدراسیونها، قهرمانان، میهمانان خارجی و خانواده مرحوم «سیامند رحمان» برگزار میشود.
سیامند از خود، چهرهای خندان، به یادگار گذاشت که همواره در رفتارش، شاخصهای مرام پهلوانی اعم از تواضع، میهن دوستی، خوش خلقی و ... نمود عینی داشت.
برخی افتخارات منطقهای، جهانی و پارالمپیکی «سیامند رحمان» عبارتند از: طلای جهانی جوانان آمریکا ۲۰۰۸، طلای جهانی جوانان مالزی ۲۰۱۰، طلای پاراآسیایی گوانگجو ۲۰۱۰، طلای بینالمللی جوانان لیبی ۲۰۱۰، طلای جهانی IWAS امارات ۲۰۱۱، طلای بینالمللی بزرگسالان اردن ۲۰۱۱، طلای پارالمپیک لندن ۲۰۱۲، طلای جهانی بزرگسالان امارات ۲۰۱۴، طلای پاراآسیایی کره ۲۰۱۴، طلای منطقه آسیا قزاقستان ۲۰۱۵، طلای منطقه «اپن» قزاقستان ۲۰۱۵، طلای بینالمللی (جام جهانی) امارات ۲۰۱۶، طلای پارالمپیک ریو ۲۰۱۶، طلای جهانی مکزیک ۲۰۱۷، طلای منطقهای ژاپن ۲۰۱۸، طلای پاراآسیایی جاکارتا ۲۰۱۸، طلای جهانی قزاقستان ۲۰۱۹ و ... .
وی در طول دوران ورزشی خود در ۳ دوره بازیهای پاراآسیایی و ۲ دوره بازیهای پارالمپیک شرکت نمود که حاصل آن در تمامی این بازیها کسب مدال طلا بود.
سیامند با ثبت رکورد 310 کیلوگرم در پارالمپیک ریو 2016 در کشور برزیل (با اختلاف 70 کیلوگرم از نفر دوم) توانست نام خود را به گونهای ماندگار کند که بعید است این رکورد عجیب در طول تاریخ، دست یافتنی باشد.
پهلوان «سیامند رحمان» قویترین پارالمپین جهان، یازدهم اسفند ماه سال 1398 بر اثر سکته قلبی دارفانی را وداع گفت.
با نگاهی به سریال های در حال پخش
خشونت در شبکه نمایش خانگی بالا گرفته است
«قورباغه»، «می خواهم زنده بمانم»، «سیاوش»، «ملکه گدایان» و «خوب، بد، جلف؛ رادیو اکتیو» این روزها عناوین اصلی سریال های در حال پخش شبکه نمایش خانگی را تشکیل می دهند. سریال هایی که هر کدام سرشار از خشونت های غیرمعمول و غلوشده اجتماعی است و در روزهایی که مخاطب بیش از هر زمان دیگری فضایی آرام و بدون تنش را طلب می کند، لزوم مدیریتی نظام مندتر را در این حوزه گوشزد می کند.
در همین ارتباط یک منتقد از نبود تنوع در ژانرهای سریالهای نمایش خانگی و تلویزیون انتقاد و عنوان می کند: «خشونتی که در این سریال ها نمایش داده میشود، حالتی اغراق آمیزشده از خشونت جامعه است؛ این در حالی است که هنرمند باید در جهت تلطیف فضای خشن جامعه گام بردارد.»
محمد تقی فهیم درباره بالا گرفتن دوز خشونت در سریالهای در حال پخش شبکه نمایش خانگی و تاثیر نامطلوب آن بر مخاطب، می گوید: در سریالهایی که این روزها در نمایش خانگی پخش می شود، خشونت عاملی برای ایجاد جذابیت شده است. این در حالی است که در جامعه ما این اتفاقات خشن به این شکل و به این شدت نیست؛ نه اینکه جامعه خشن نباشد، در جامعه خشونت وجود دارد اما چون بلد نیستند بر اساس ویژگیهای سینمای اجتماعی درام را خلق کنند به این سمت میروند که جذابیت کارشان را حول محور خشونت قرار دهند. این آثار تاثیر نامطلوبی را بر مخاطب خودش میگذارد. حتی در برخی از سریالهای تلویزیونی هم خشونت غیرمتعارف به تصویر کشیده میشود.
این منتقد در عین حال خشونت را جزو لاینفک جوامع امروزی می داند و در این زمینه اظهار می کند: نمی توان خشونت را به کل در سینما و سریالهای تلویزیونی نفی کرد و مذموم شمرد؛ زیرا خشونت جزو لاینفک جوامع امروزی است. خشونت جزوی از بدنه جوامع است و در برنامههای تصویری هم خشونت یکی از مولفههای اصلی آثار است. اما مسئله ای که در کشور ما وجود دارد این است که ما به دلیل اینکه فاقد سینمای ژانر یعنی سینمای متنوع در گونههای مختلف هستیم، خشونت خودش را اینگونه بروز میدهد و آثار بیشتر در چهار چوب گرایشات اجتماعی ساخته میشوند.
او ادامه می دهد: در سینمایی که ژانر دارد، خشونت متناسب با ژانر خودش وارد درام میشود. اگر ما سینمای ژانر داشته باشیم خشونت در چهارچوب ژانر معنا پیدا میکند؛ زیرا به هر حال خشونت میتواند رویکردهای درام را باورپذیر کند. مثلا فیلم جنگی نمیتواند بدون کشت و کشتار و تیراندازی باشد اما از آنجایی که ما فاقد ژانر هستیم، همه خشونت ها در یک گونه تحت عنوان سینمای اجتماعی متبلور شده است.
فهمیم معتقد است: اگر قرار باشد در سینمای اجتماعی به خشونت بپردازیم، باید با تحقیق و پژوهشهای روانشناسانه و جامعه شناسانه و حتی تحت نظر مشاوران جرم شناس باشد اما به دلیل اینکه اغلب فیلم سازان ما معمولا نه صاحب سواد آنچنانی هستند و نه برای این جنبههای آثارشان هزینه میکنند، نمیآیند از چند کارشناس و متخصص علوم انسانی در آثارشان استفاده کنند.
او می افزاید: وقتی خشونت در ژانر مخصوص خودش به کار نمیرود در این صورت جنبه منفی به اثر میدهد. زیرا ژانری را نمیسازیم که خشونت جزو الزاماتش است. اگر چه سریال اجتماعی هم خشونت دارد اما متفاوت با خشونتهای دیگر است و نیاز به نگاه کاشناسانه دارد. خشونتی که در ژانر مخصوص خودش به تصویر کشیده شود، باعث بحران روانی در مخاطب نمیشود.
فهیم با بیان اینکه «اگر قرار باشد خشونت را در سینمای اجتماعی زیر ذرهبین قرار دهیم حتما باید متناسب با چهار چوبهای قانونمند اجتماعی باشد و به عبارتی مسیر ترسیم خشونت باید به سمت قانونمند کردن شهروندان حرکت کند و نه به سمت تاثیر ضدقانونی در مخاطب»، در این زمینه توضیح می دهد: اگر خشونت را به عنوان یک فعل ضدقانونی و غیراخلاقی قبول داریم، این باور باید از ابتدای اثر در تارو پود اثر تنیده باشد و نفی خشونت کند، نه اینکه خشونت امری جذاب برای ادامه دیدن اثر شود.
او سپس با انتقاد از سریال «قورباغه» (ساخته هومن سیدی) که در همان قسمت اول با صحنههایی خشونت آمیز و کشت و کشتار همراه بود، گفت: مثلا در سریال «قورباغه» به جز تیراندازی و قتل، فریادها و صداها، برخوردها و فضاسازی ها هم نوعی خشونت را القاء میکند. خشونت فقط کشت و کشتار نیست. این کارها همه چیزش خشن است. در پایان قسمت اول سریال چند نفر کشته میشوند و سریال با صحنههایی به شدت خشن و بی نتیجه تمام میشود؛ به ظاهر میخواهد ایجاد تعلیق کند تا مخاطب برای تماشای قسمت بعد ترغیب شود اما عملا جز بحران و تاثیری نامطلوب بر مخاطب چیزی باقی نمیگذارد. هیچ ذهنیتی به مخاطب نمیدهد تا بفهمد این آدمها کدامشان اشتباه کردند و کدامشان مسیر درست یا غلطی را رفتهاند.
فهیم سپس یادآور می شود: هفته گذشته در برنامه تلویزیونی «هفت» هم گفتم، سریال های ما هیچکدام در قسمت اول نتیجه حداقلی را به مخاطب نمیدهند و تمام کنشهای خشونت آمیز ادامه پیدا میکند تا در چندین قسمت بعد پیام مناسبی ارائه شود؛ در حالی که سریال سازی در جهان به این صورت است که در هر قسمت سیر حرکت قهرمان و ضدقهرمان طوری طراحی شده است که مخاطب تا حدودی متوجه داستان شده و نسبت به موضوع متنبه میشود. در سریال های ما به ندرت این اتفاق میافتد.
او همچنین با تاکید بر لزوم توجه بیشتر سازندگان، به اعمال محدودیت سنی برای تماشای آثار، در این زمینه چنین می گوید: در کشور ما الصاق محدودیت گروه سنی هنوز در آثار به درستی اعمال نمیشود و از طرفی در بین خانواده ها به طور کامل به عنوان یک فرهنگ جا نیفتاده است. در کشورهای خارجی سالها در این زمینه فرهنگ سازی شده و برای خانوادهها هم جا افتاده که هر اثری مناسب یک گروه سنی است، اما چون در کشور ما این موضوع جا نیفتاده است، هنرمندان موظف هستند تا در این زمینه دقت بیشتری کنند.
این منتقد تاکید می کند: نمیتوان گفت چون شرایط جامعه خشن است، ما هم بازتولید شرایط اجتماعی میکنیم. اتفاقا برعکس است؛ اگر به فیلمهای مهم سینمای جهان نگاه کنیم، بسیاری از آنها در بدترین دوره تاریخی و بحرانهای اجتماعی ساخته شده اند اما ما با تماشای آنها احساس خشونت نمیکنیم؛ حتی اگر موضوعشان هم خشن باشد دوربینشان آنقدر نسبت به فعل خشن دافعه دارد که خشونت احساس نمیشود. این در حالی است که برخی فیلمسازهای ما میزانسن و دکوپاژ را بلد نیستند و برای مثال نمیدانند اگر چاقویی قرار است در بدن کسی قرار بگیرد، چطور نمایش داده شود تا روح مخاطب را خراش ندهد؛ اینها بر اثر بی سوادی و کم دانشی اتفاق میافتد و صرفا دارند از شرایط بهره برداری و تجارت میکنند.
فهمیم با بیان اینکه ما در حال حاضر سریال تاریخی، حماسی، اکشن و کمدی نمیبینیم، خاطرنشان می کند: سریال مبتنی بر ژانر کمدی نداریم اگر چیزی هست شبه کمدی است و بیشتر طنز شفاهی در لحن و زبان است که اغلب مبتذل هستند و دیالوگهای سطحی و گفتمان های زشت دارند. الان در نمایش خانگی سریال جنگی و اکشن هم نداریم. حتی درام عاشقانه هم نداریم. فقط همین کارهای به ظاهر اجتماعی یا شبه جنایی است که ۳۰ قسمت پخش میشود و وقت مخاطب را میگیرد و مخاطب فقط فضاهای مالیخولیایی و بحران آمیز همراه با خونریزی و داد و بیداد میبیند. همه سریالها حول موضوعات اجتماعی، طلاق و ازدواج و یا نهایتا شبه پلیسی است؛ بنابراین به منظور اینکه خشونت در این سریالها تاثیر منفی روی مخاطب نگذارد و بحرانهای اجتماعی را تشدید نکند، حتما باید در کنار این سریالها کارشناسان پلیسی، اجتماعی و روانشناسان حضور داشته باشند. در حال حاضر سازندگان همه گونه هزینهای میکنند، به جز برای چیزهایی که واجب است.
این منتقد سینما و تلویزیون در پایان با تاکید بر نقش هنرمندان در کاهش خشونت در جامعه، می گوید: حتی اگر اجتماع هم دچار خشونت باشد، وظیفه هنرمند است که با اثرش خشونت را تلطیف و تعدیل کند و افق بهتری را در مقابل مخاطب قرار دهد. من باور دارم هنرمندان باید در جهت تقلیل خشونت گام بردارند و در قالب درام های جذاب و زیبایی شناسانه خشونت را برای تاثیری مطلوب ارائه دهند، اما الان چیزی که وجود دارد برعکس است؛ یعنی همین خشونت موجود در جامعه هم به شکلی خیلی اغراق آمیزتر از آنچه هست، به تصویر کشیده میشود.
درد دلهای همسر بازیگری که در بستر افتاده
مهوش وقاری و محسن قاضی مرادی از جمله زوجهای هنری سینمای ایران هستند که سابقه بیش از 30 سال کار را در عرصه بازیگری دارند، اما محسن قاضیمرادی چند سالی است که خانهنشین شده و آنطور که همسرش میگوید، با شدت گرفتن بیماری پارکینسون عملاً در بستر افتاده و برای انجام همه کارهایش به یک نفر حتما نیاز دارد.
وقاری درباره حال و احوال این روزهای همسرش میگوید: حال محسن چندان خوب نیست و تقریباً در شرایط مشابهی با آقای شاهوردی است، منتها ایشان تصادف کردند و در بستر افتادند و محسن به علت پارکینسون به این وضع دچار شده و چون سن محسن هم بیشتر است شرایط سختتری دارد. او تقریبا تمام مهارتهای خود را از دست داده و نیاز به مراقبت و حضور دائمی یک نفر در کنار خود دارد و من ساعت های بسیاری را باید کنار او باشم و به خیلی از کارها و پیگیریها نمیرسم. گاهی حتی فرصت نمیکنم جواب تلفن بدهم و آنقدر مشغول و درگیر میشوم که ناگهان میبینم ساعت به نیمه شب رسیده است.
وقتی از او میپرسم که چرا کسی را به عنوان پرستار برای همراهی نمیآورند؟ توضیح میدهد: حضور یک پرستار قطعاً هزینه زیادی دارد و با خرج و مخارجی که برای درمان و تهیه دارو باید بپردازم - بویژه در این شرایط اقتصادی - کار سخت میشود. البته الان منظورم این نیست که نیاز مالی دارم چون اخیرا جایی صحبتی داشتم و نمیدانم چرا اینطور برداشت شد که من به کمک مالی احتیاج دارم. البته خرج داروها و آنچه با شرایط بیماری و جسمی همسرم باید تهیه شود، گاهی خیلی بالاست و بعضی از آنها حتی مشمول بیمه تکمیلی هم نمیشوند ولی با این حال بیش از هر چیز، به همراهی و درستی آدمها نیاز است.
او در این باره اضافه میکند: من در جایی از دارویی نام برده بودم که پیدا نمیکردم و دیروز دیدم در اینستاگرام یک خانم که اصلا ایشان را نمیشناسم از اصفهان پیام داده و گفته بودند که تعدادی از آن را تقریبا نزدیک به همان قیمت اصلی برایم پیدا کردند و فرستادند. گرچه هنوز با ایشان تسویه نکردهام ولی محبتی که داشتند را قدردانم و این نوع همراهی را از برخی دیگر که ادعایی هم داشتند ندیدم، کسانی که مثلا خواستند همراهی کنند و من در رودربایستی قرار گرفتم و مجبور شدم برای یک دارو نزدیک به 30 برابر قیمت اصلی پول بدهم. وقتی این اتفاقها میافتد فکر میکنم از ماست که بر ماست. ما اول خودمان باید با هم مهربان باشیم و بعد از مسئولان انتظار داشته باشیم.
وقاری درباره اینکه آیا از مسئولان مربوط، کسی پیگیر احوال آقای قاضی مرادی بوده است؟ میگوید: برخی دوستان مثلا از موسسه هنرمندان پیشکسوت لطف داشته و گاهی همراهی کردهاند، اما ما عضو این موسسه نیستیم که درخواستی برای کمک و همراهی داشته باشیم و البته از خانه سینما هم همراهی جدی ندیدیم.
او درباره اینکه چطور عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت نیستند؟ ادامه میدهد: پیگیریهایی را در زمستان سال 1398 انجام داده بودیم و شنیدیم که باید حتما درجه هنری داشته باشیم. برای این درجه هنری هم باید رزومهای را به وزارت ارشاد ارائه کنیم که با اوضاع کرونا و شرایطی که خودم دارم، دوندگیها و پیگیریهای این چنینی برای من واقعا وقتگیر و سخت است بویژه اینکه گفتند باید سیدی کارهایمان را ارائه کنیم. اگر موسسه میتواند، این لطف و همراهی را کند تا من مجبور به پیگیری و دوندگی نباشم.
وی اضافه میکند: واقعیت این است که برای من هیچ وقت این مدارک و درجهها مهم و معیار نبوده که دنبالش باشم، ولی الان متوجه شدم که شرایط طور دیگری است. همین عنوان «دکتر» که به صاحبان درجه یک هنری میدهند و برای خیلیها به ژست تبدیل شده، برای ما هیچگاه مهم نبوده ولی الان خیلی جدی ملاک شده و از دوستی شنیدم که بعضی کارها صرفا برای کسانی انجام میشود که این عنوان و درجه را داشته باشند. واقعا برایم سوال است که فرق محسن با آقا یا خانم ایکس که این درجهها را دارند چیست؟! و مهمتر اینکه صحت و سقم مدارک لازم برای چنین درجههایی چطور بررسی میشود؟ چون مثلا دوستی را میشناسم که به سختی مدرک تحصیلی خود را گرفته ولی الان مدرک درجه یک هنری دارد. همه اینها را که میبینم برایم عجیب میشود که آیا من و محسن بعد از این همه سال سابقه باید دنبال سیدی بازیهای خود باشیم تا برای گرفتن درجه هنری اقدام کنیم؟
این بازیگر که چند سالی است خودش هم در فیلم و سریالی بازی نداشته، درباره وضعیت بیمهای خودش و همسرش هم میگوید: چند روز قبل از صندوق اعتباری هنر تماس گرفتند و پرسیدند که چرا از بیمه تکمیلی آنها استفاده نمیکنیم. من هم توضیح دادم که زیر نظر بیمه تکمیلی وزارت آموزش و پرورش هستیم ولی گفتند بیمه تکمیلی صندوق بهتر است. نمیدانم آیا واقعاً اینطور است یا نه، چون همین الان هزینههایی را برای تهیه لوازمی میپردازم که خیلی گران است ولی بیمه پولی بابتش پرداخت نمیکند.
مهوش وقاری که همانند خیلی از نقشهایش با آرامش و طمأنینه صحبت میکند، تاکید دارد که آنچه گفته برای طرح نیاز مالی نیست و شاید به همراهی بیشتر احتیاج داشته باشد، چرا که پرستاری و مراقبت مداوم و طولانی از بیماری که زخم بستر هم گرفته علاوه بر خستگیهای جسمی، اثرات روحی هم دارد.
او که محبتش به همسرش کاملا در کلامش مشخص است، در پایان میگوید: هر روز که پانسمان محسن را بخاطر زخمهایش عوض میکنم انگار رگهای خودم را میکِشم و این شاید بیشترین چیزی باشد که برایم بسیار اذیتکننده است.
اخبار
«کلاس رانندگی» سه جایزه از جشنواره «سینما-سفر» هند گرفت
فیلم کوتاه «کلاس رانندگی» به کارگردانی مرضیه ریاحی از جشنواره جهانی فیلم «سینما-سفر» هند سه جایزه گرفت.
به گزارش امتیاز؛ این جشنواره که در دو بخش آماتور و حرفهای برگزار شد؛ در بخش حرفهای سه جایزه به فیلم کوتاه ایرانی اهدا کرد.
جایزه بهترین کارگردانی جشنواره به مرضیه ریاحی، جایزه بهترین تدوین به حسین نشاطی و جایزه بهترین فیلمنامه به مرجان ریاحی برای فیلم کوتاه «کلاس رانندگی» اهدا شد.
جشنواره جهانی فیلم «سینما-سفر» هند ماه فوریه در شهر بمبئی برگزار شد.
تصویربرداری فصل اول از سری دوم «شبهای مافیا» به پایان رسید
فصل اول از سری دوم «شبهای مافیا» به کارگردانی سعید ابوطالب با حضور چهره های شناخته شده عرصه سینما و تلویزیون، موسیقی و فوتبال تصویربرداری شد.
به گزارش امتیاز، محمد نادری، رضا داود نژاد، فرزاد حسنی، حامد همایون، حسین امیدی، نادر سلیمانی، مهراب قاسم خانی، جواد خواجوی، پژمان بازغی، سروش جمشیدی، نیما شاهرخ شاهی و فیروز کریمی بازیگران فصل اول از سری دوم «شبهای مافیا» هستند.
این رئالیتی شو که با گردانندگی محمدرضا علیمردانی در جزیره کیش تولید می شود، در مجموع میزبان 42 چهره است و 15 قسمت خواهد داشت.
این برنامه به کارگردانی سعید ابوطالب و سرمایهگذاری فیلیمو ساخته شده است و از فروردین 1400 به صورت اختصاصی از طریق پلتفرم فیلیمو پخش خواهد شد.
عرفی علمای بزرگ اخلاق در ویژهبرنامه «نردبان آسمان»
فرهنگسرای اشراق با مشارکت مدیریت فرهنگی هنری مناطق ۲۲ گانه تهران ویژهبرنامه «نردبان آسمان» را با معرفی تعدادی از علمای بزرگ اخلاق برگزار میکند.
به گزارش امتیاز، رضا دوستعلی مدیر فرهنگی هنری منطقه ۴ و رییس فرهنگسرای اشراق از برگزاری ویژهبرنامه «نردبان آسمان» خبر داد و گفت: در قالب این برنامه کلیپهایی با مضمون بیانات و توصیههای علمای اخلاق تولید و منتشر میشود.
وی اضافه کرد: این محصولات با الهام از زندگی علمای اخلاق و بزرگان صاحب کرامت تولید میشود و شامل توصیهها و نکات آموزنده اخلاقی در بیان علماست. هر یک از فرهنگسراها به تولید محصول با محوریت یکی از علما میپردازد.
دوستعلی اضافه کرد: حضرت امام خمینی(ره)، مقام معظم رهبری (مد ظله العالی)، آیتالله حسنزاده آملی، حاج میرزا احمد عابد نهاوندیزاده (مرشد چلوئی)، علامه امینی، علامه جعفری، آیتالله میرزا جواد تبریزی، آیتالله عزیزالله خوشبخت، علامه سید جعفر شهیدی، علامه طباطبایی، شیخ محمدحسین زاهد، ملااحمد نراقی، آیتالله طالقانی، حاجآقا مجتهدی تهرانی، آیتالله محمدتقی بهجت، آیتالله سیدعلی قاضی طباطبایی، آیتالله میرزا عبدالکریم حقشناس تهرانی(ره)، آیتالله شیخ محمد کوهستانی، سیدشهابالدین مرعشی نجفی، حجتالاسلام سید عبدالله فاطمینیا، آیتالله محمدعلی جاودان، آیتالله سید محمد ضیاءآبادی، استاد علی صفائی حائری، آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی(ره)، شیخ علی پهلوانی تهرانی، میرزا اسماعیل دولابی، شیخ حسنعلی اصفهانی، حاج رجبعلی نکوگویان و حاجآقا مرتضی تهرانی از جمله شخصیتهایی هستند که محصولاتی با محوریت آنها تولید و منتشر خواهد شد.
اخبار
رونمایی از پوستر نمایشگاه عکس
به نقل از ستاد خبری جشنواره، سید محمد مجتبی حسینی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با انتشار پیامی به هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران - مبارک، عروسکها را تبلور اسطورههای دیروز و تجسم رویاهای فردا دانست.
متن پیام معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به شرح زیر است:
به آرمان و آرزو زیستن، غایت بندگیست که انسان، فرزندِ فروزنده امید و جانِ جویای جاودانگیست. شور عارفانهای که آیهآیه، مخلوق را به خالق شبیه میکند و نشاط آفرینش را تازه میدارد. عروسکها و پیکرکها، زاده همین خداباوری و خداوارگیست. حقیقتهای برساختهای که از کهنروزگاران تا به روزگار ما، در سور و سوگ، سهمی داشتهاند و بیاندک توقعی، شریک غمها و شادیها بودهاند. عروسکها، تبلور اسطورههای دیروز و تجسم رویاهای فردایند. خلق شدهاند تا یادآور زیباییها و کاشف فضیلتها باشند که به سادگی و صداقت و خوشباوری زیستن شاید از جهان؛ قرارگاه معصومانهتری بیافریند.
جشنواره تئاتر عروسکی هجدهمین هنگامه خود را با تاکید بر کشف خلاقیتهای فردی و کنشهای جمعی کودکان پشت سر میگذارد. در این دوره با مرور ظرفیتهای نمایش عروسکی در کارنامه تئاتر سنتی و بهرهگیری از گنجینه تجربی این نوع هنری، جنبههای تعاملی و الگوهای تکاملی تئاتر عروسکی در شیوههای تولیدی و شگردهای اجرایی مورد تاکید قرار گرفته است و به ضرورت دشواریها و احتیاط روزگار کرونا، بسیاری از بسترهای اجرایی و آموزشی در فضای رسانهای تدارک دیده شده است که قطعا بنا به حُسن سلیقه و دانش متولیان به مقصد رضایت و اقناع هنرمندان و مخاطبان منتهی خواهد شد. آن چه در جشنواره هجدهم اتفاق میافتد بیش و پیش از هر چیز مرهون مهر و مسئولیت دبیر جانآگاهش «گلزار محمدی» است که خاطره عاشقانه زیستنش در جهان عروسکها برای ما به یادگار باقی ماند و دستمریزاد به همکارانش که با زندهنگهداشتن نام و نشان آن هنرمند فقید نگذاشتند لبخند از لبان عروسکها دور شود.
روزی را آرزو میکنم که عروسکها و پیکرکهای ایرانی، سفیران شایسته فرهنگ و هنر این سرزمین در رفیعترین رویدادها و صحنههای جهان باشند. ایمان دارم که به چنین پویش و چنین جوشش ِ به غایت همدل و همدست، راه دوری نخواهد بود که: «آری به اتفاق جهان میتوان گرفت.»
پوستر نمایشگاه عکس جشنواره نمایش عروسکی رونمایی شد
پوستر نمایشگاه عکس هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران - مبارک شنبه ۹ اسفند در مجموعه تئاتر شهر رونمایی شد.
در این برنامه مهدی حاجیان دبیر اجرایی هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران - مبارک، از حاضران قدردانی و از آنان دعوت کرد در مراسم افتتاح رسمی نمایشگاه عکس جشنواره که امروز یکشنبه ۱۰ اسفند ماه در خانه هنرمندان ایران برگزار میشود، حضور داشته باشند.
همچنین امیر عابدی مدیر بخش عکس این دوره از جشنواره که طراحی پوستر آن را هم بر عهده داشته است، با گرامیداشت یاد و خاطره گلزار محمدی دبیر فقید این جشنواره و نیز زنده یاد محمدرضاالوند توضیحات کوتاهی درباره پوستر این نمایشگاه ارایه کرد.
وی با قدردانی از حاضران در این برنامه افزود: معمولا در طراحی پوستر به سمت گرافیک میرویم ولی من این پوستر را با بهرهگیری از عکس یک عروسک که خودم آن را عکاسی کردهام، طراحی کردم.
عابدی یادآور شد: در دورههای گذشته جشنواره نمایش عروسکی، بخش عکس تعریف نشده بود و به نمایندگی از عکاسان تئاتر از همراهی مرکز هنرهای نمایشی و معاونت هنری در برگزاری نمایشگاه عکس هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی قدردانی میکنم.
در این برنامه کوتاه سیدمحمدمجتبی حسینی معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی، قادر آشنا مدیر کل هنرهای نمایشی، حسین مسافر آستانه، سعید اسدی، محمدمهدی بهداروند و تعدادی از مدیران ستاد برگزاری جشنواره حضور داشتند.
نمایشگاه عکس این دوره از جشنواره نمایش عروسکی روز یکشنبه ۱۰ اسفند ماه به طور رسمی در گالری میرمیران خانه هنرمندان ایران افتتاح شد. مدیریت بخش عکس این دوره از جشنواره بر عهده امیر عابدی است.
هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران - مبارک با یاد زندهیاد گلزار محمدی دبیر فقید این جشنواره با دبیری اجرایی مهدی حاجیان و با بهرهگیری از ظرفیتهای فضای مجازی از روز دهم اسفند آغاز و تا هفدهم همین ماه ادامه دارد.
متین رضوانی پور مطرح کرد:
طاقچه بالای سرمایه گذاران
متین رضوانی پور پژوهشگر و نوازنده موسیقی ایرانی ضمن اشاره به تازه ترین فعالیت های خود در عرصه موسیقی بیان کرد: متاسفانه در ایام کرونا نمی توانستم به طور کامل به انجام کارهای پژوهشی در حوزه موسیقی بپردازم بنابراین تلاش کردم عمده فعالیت هایم در حوزه موسیقی را معطوف به فراگیری دوره های تنظیم و آهنگسازی بگذرانم که متاسفانه یا خوشبختانه با حوزه های کاری قبلی من تفاوت داشت اما چون واقعا دوست ندارم رابطه عمیقم با موسیقی قطع شود ناگزیر شدم تا در بخش دیگری از موسیقی فعالیت های خودم را ادامه دهم. کما اینکه همچنان علاقه دارم تا در حوزه های پژوهشی که همواره به آن تعصب داشته و دارم فعالیت هایی را انجام دهم اما وقتی مجموعه و تهیه کننده ای به پژوهش ها و کارهایم اهمیت نمی دهد، ناچارم راه دیگری را برای فعالیت در موسیقی انتخاب کنم.
وی ادامه داد: چندی پیش همراه با گروه موسیقی «آوای شمس» تک آهنگی را تولید کردیم که با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شد. این بار هم تصمیم گرفتیم تا به بهانه فرا رسیدن عید نوروز و بهار و اینکه در شرایط فعلی مردم عزیزمان به شدت به داشتن احوالی خوب نیازمندند اثری را آماده کنیم تا به سهم خود در انرژی بخشی و ایجاد نشاط میان مخاطبان تلاش هایی کرده باشیم. این قطعه در قالب یک اثر تلفیقی برگرفته از موسیقی ایرانی و موسیقی الکترونیک آماده شده که طی روزهای آینده کارهای مربوط به ضبط و میکس و مستر آن به اتمام می رسد و پس از تولید یک کلیپ در روزهای منتهی به نوروز پیش روی مخاطبان قرار خواهد گرفت.
رضوانی پور در بخش دیگری از صحبت هایش با اشاره به دیگر فعالیت های خود در عرصه موسیقی توضیح داد: یک سری تک آهنگ را برای تولید آماده کرده ام که در حال و هوای موسیقی الکترونیک است که برخی از آنها ملهم از موسیقی ها و تصانیف دوران قاجار است که از نظر خودم کارهای بسیار متفاوتی شده اند و می دانم هم با مخالفان و هم با موافقان زیادی همراه می شود. این شرایط هم در فضایی فراهم شده که متاسفانه مخاطبان به سمتی رفته اند که دیگر موسیقی ایرانی را گوش نمی دهند و یا آن دسته از افرادی که همچنان به شنیدن این نوع آثار اقبال نشان می دهند بسیار اندک هستند. همه اینها در کنار بی توجهی بسیاری از تهیه کنندگان و تولیدکنندگان آثار موسیقایی نسبت به آثار دارای پیشینه فرهنگی و اصولی موسیقی ام موجب شد که من در کمال بی انگیزگی راه دیگری را برای خودم انتخاب کرده و فعلا در نوع دیگری از موسیقی فعالیت کنم. من از شاگردان استاد مجید کیانی هستم که با تمام وجودم تلاش کردم به سهم خودم حافظ و نگهدار موسیقی اصیل ایرانی باشم اما وقتی می بینم مخاطبان و تهیه کنندگان کمترین اهمیتی به این فعالیت ها و پژوهش هایم در حوزه موسیقی آیینی نمی دهند به شدت بی انگیزه می شوم و تلاش می کنم در ژانر دیگری به فعالیت مشغول باشم.
این پژوهشگر تصریح کرد: در طول سال های گذشته که به شدت دنبال سرمایه گذار برای آثار پژوهشی ام در حوزه موسیقی عرفانی و دیگر گونه های ارزشمند موسیقایی بودیم متاسفانه مجموعه یا تهیه کننده ای به آثارم روی خوش نشان نداد و یا اگر هم پاسخ مثبتی گرفتم در نهایت با طافچه بالای همین تولید کنندگان و تهیه کنندگان موسیقی مواجه شدم . شرایطی که به قدری برایم بی انگیزگی ایجاد کرد تا راه دیگری را انتخاب کنم. این بی انگیزگی هم آنقدر برایم اذیت کننده بود که هم اکنون مغازه بازکردم و مشغول لبنیات فروشی هستم؛ شرایطی که امیدوارم روزی من را به همان سبک و سیاق کارهای قبلی ام بازگرداند.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5472/22174/87779
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5472/22174/87780
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5472/22174/87781
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5472/22174/87782
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5472/22174/87783
|
عناوین این صفحه
- پیام عزیزی قطعه موسیقایی «پهلوان خندان» را برای «سیامند رحمان» خواند
- خشونت در شبکه نمایش خانگی بالا گرفته است
- درد دلهای همسر بازیگری که در بستر افتاده
- اخبار
- اخبار