|
چالشهای ساخت «منم دوستت دارم»
مجید پرکار کارگردان سریال «منم دوستت دارم» درباره ساخت این مجموعه در شبکه سلامت بیان کرد: ایده اولیه مجموعه «منم دوستت دارم» را آقای قاسمی مدیر شبکه سلامت مطرح کرد و قرار شد بر اساس آن، در این مجموعه به موضوعات بسیار روتین زندگی که سالهاست خانوادهها درگیر آن هستند و آنطور که باید به آن توجه نشده است پرداخته شود. پس از آن اتاق فکر تشکیل شد و حدود ۵ ماه و با حضور هشت تن از عوامل دستاندرکار موضوعات اصلی مطرح شده و فیلمنامه نوشته شد.
وی درباره مشورت با مشاور و روانشناس در تولید این سریال اظهار کرد: مشاور و راهنمای پروژه رضا پورحسین بود که سالهاست در حوزه روانشناسی و مشاوره فعالیت دارد و درباره همه مباحث روانشناسی، اجتماعی و مذهبی که در این مجموعه مطرح شده است از مشاورههای وی و دیگران کمک گرفتیم.
شأن پدر و مادر اولویت بود
پرکار به اهمیت جملات و دیالوگها در زندگی اشاره کرد و به عنوان نمونه گفت: در این مجموعه هیچ گاه شخصیتها نمیگویند «باز هم این وقت شب دیر اومدی؟» بلکه به جای آن از جملههای استفهامی مانند «فکر نمیکنی دیر اومدن تو باعث ناراحتی و نگرانی من میشه؟» استفاده میشود. همچنین تلاش شد شأن پدر و مادر در این سریال اولویت باشد و هرگز دیده نمیشود که مثلاً والدین مورد شماتت فرزندان قرار گیرند. یا مثلاً در این مجموعه هرگز دیده نمیشود پدر و مادر در حضور فرزندان با هم جر و بحث و جدل داشته باشند و اگر با اختلاف نظری مواجه شوند از فرزندانشان میخواهند به اتاق خود بروند. در خانواده «منم دوستت دارم» قوانینی وجود دارد که همه به آن پایبند هستند و احترام میگذارند.
این کارگردان مجموعههای نمایشی درباره فیلمنامه «منم دوستت دارم» بیان کرد: فیلمنامه این مجموعه توسط یک تیم نوشته شد و زمان نوشتن هر قسمت از زوایای مختلف به آن پرداخت میشد. تمام سعیمان بر این بود که شخصیتهای مجموعه واقعی باشند و اتفاقاتی که در دل این خانواده رخ میدهد شبیه به آنچه باشد که در جامعه امروز دیده میشود. دلمان میخواست وقتی یک زن و شوهر مجموعه را میبینند به هم بگویند «ببین این همان کار خوبی است که تو انجام میدهی» یا «این عادت بدی است که تو داری و آن را دوست ندارم» و به این ترتیب بتوانیم حرفهای ناگفته را بگوییم و تغییری هرچند کوچک در جهت مثبت در زندگی آنها ایجاد کنیم. مردی که به همسرش نمیگوید دوستش دارد، زنی که شرایط همسرش را درک نمیکند و… شاید موضوعاتی تکراری به نظر برسند اما باید آنقدر روی آنها تاکید داشت که به تغییر منجر شود و تکرارشان همیشه ضروری است.
وی درباره اینکه چرا در این مجموعه کمدی از طنزنویسان حرفهای بهره نگرفته است، گفت: عنصر طنز و فضای کمدی میتوانست به ما کمک کند تا مخاطبان را هرچه بیشتر به فضای مجموعه و قصهها نزدیک کنیم. بهرحال «منم دوستت دارم» یک مجموعه آموزشی محسوب میشود. فضاهای طنازانه میتوانست به ما کمک کند تا از فضای صرفاً آموزشی یا احیاناً شعاری بودن دور شده و جاذبه نمایشی ایجاد کنیم. در برخی از قسمتها چنین پتانسیلی وجود نداشت که فضای شوخی را باز کنیم و به این نکته نیز اشاره کنم که در بسیاری از مواقع میتوانستیم از مخاطب خنده بگیریم اما ممکن بود پایبندی به ارزشهای مورد نظرمان را کمرنگ کند بنابراین ارزشها را قربانی خنده گرفتن از مخاطب نکردیم.
پرکار در ادامه تصریح کرد: در برخی از فیلمهای کمدی که اخیراً ساخته میشوند میبینیم برای خنده گرفتن از مخاطب متوسل به راههایی میشوند که خارج از عرف جامعه ماست. ما چنین فضایی را مناسب نمیدانستیم و کاملاً آگاهانه از آن فاصله گرفتیم. مثلاً ممکن بود برخی از شوخیهایی که به ذهنمان میرسید از مخاطب خنده بگیرند اما شخصیت والدین به اصطلاح جلوی فرزندان ضایع میشدند و این چیزی نبود که ما میخواستیم. مخاطب ما همه اعضای خانواده هستند و برایمان مهم بود وقتی اعضای یک خانواده کنار هم این مجموعه را تماشا میکنند احساس رضایت داشته باشند و به هر بهایی نخندند.
به خاطر کرونا بازه تولید را فشرده کردیم
کارگردان «سوریخ» در ادامه درباره چالشهای برنامه سازی در زمان کرونا نیز یادآور شد: ما ناچار شدیم بخاطر شرایط کرونایی بازه زمانی تولید را بسیار فشرده کرده و در کوتاهترین زمان کار را به سرانجام برسانیم. اگر یکی از اعضای گروه به کرونا مبتلا میشد این مخاطره برای همه به وجود میامد که مبتلا شوند و ترجیح ما این بود که زمان تمرینها را کوتاهتر کنیم و به سلامت همه اعضای گروه الویت دهیم. تلاش کردیم تمامی پروتکلهای بهداشتی را رعایت کنیم. به طور مثال صحنه فیلمبرداری مدام ضدعفونی میشد، همه از ماسک استفاده میکردیم و شرایطی مهیا شده بود که دوستانی که کار نداشتند در حیاط و در محیط باز حضور داشته باشند. خوشبختانه توانستیم به سلامت از این ماجرا عبور کنیم و مجموعه تولید شد.
پرکار درباره انتخاب بازیگران نیز بیان کرد: برخی از بازیگران بخاطر شرایط فعلی و شیوع کرونا تمایلی به کار کردن نداشتند و برخی شرایط زمانیشان با ما هماهنگ نبود و در مواردی هم شرایط درخواست مالی به شکلی نبود که منجر به همکاری شود.
سازنده برنامه استعدادیابی «موج شب» درباره بازخورد مخاطبان «منم دوستت دارم» گفت: هر قسمت قصه مستقل را دارد و به این ترتیب فرقی نمیکند که مثلاً مخاطب قسمت ۵ یا ۷۰ را ببیند و میتواند از تماشای همان قسمت لذت و بهره ببرد. خدا را شکر بازخورد مخاطبان خوب است و آنهایی که سریال را دنبال میکنند ارتباط خوب و موثری با آن داشتهاند و قصهها را دوست دارند و مهمتر از آن با شخصیتهای سریال همذاتپنداری کرده بودند.
مصائب مالی تئاتر عروسکی در سال کرونایی
ماندانا عبقری نویسنده و کارگردان تئاتر که با نمایش «هایکو پاروزن یک دست» در این دوره از جشنواره نمایش عروسکی حضور دارد در این باره گفت: نمایش «هایکو پاروزن یک دست» در بخش بزرگسال جشنواره نمایش عروسکی حضور دارد. این اثر نمایشی داستان پسربچهای است که در جریان جنگ جهانی دوم و انفجار بمب اتم از جزیره خودش با یک سونامی به یک جزیره ناشناخته پرتاب میشود و در آن جزیره که در واقع دنیای ذهنی و ماورایی آن بچه است با یک دُرنا که طبق فرهنگ عامه ژاپن پرنده آرزوها است روبرو میشود و در ارتباطی که بین او و درنا شکل میگیرد این بچه به یک بلوغ ذهنی و فکری میرسد. در پایان پدرش که یک پاروزن یک دست است و دست دیگرش را جنگ از او گرفته است سوار با قایق پارو میزند و در نهایت کودک را از جزیره نجات میدهد.
وی ادامه داد: هایکو کوتاهترین گونه شعر ژاپنی است و در جزیره زمانی که کودک با درنای آرزوها صحبت میکند به او میگوید اگر من از جزیره نجات پیدا نکردم برای پدر من که یک پاروزن یک دست و نمادی از همه بازماندگان جنگ است یک هایکو بگو. این نمایش به صورت تکنیک تاپ تیبل اجرا شده و در صحنههای فلاش بک که کودک خاطراتش را برای درنا تعریف میکند از تکنیک سایه هم استفاده کردهایم.
فاجعههایی که «جنگ» رقم میزند
عبقری درباره پیامی که این نمایش قصد انتقالش را دارد، توضیح داد: این نمایش ضدجنگ است و روایتی از اینکه جنگ میتواند چه فاجعههایی را رقم بزند و چقدر بچهها را از پدر و مادرهایشان دور میکند؛ همانطور که هفتاد سال قبل بمب اتم در این جزیره منفجر شده و بعد از این همه سال همچنان پیامدهای این اتفاق را در ژاپن شاهد هستیم. پیام اصلی این نمایش نفی جنگ و به دنبال جهانی پر از صلح و آرامش بودن، است.
این کارگردان تئاتر درباره برگزاری آنلاین این دوره از جشنواره و تأثیری که در جذب مخاطبان داشته است، بیان کرد: طبعاً این شیوه که به اجبار برای برگزاری جشنواره در نظر گرفته شده است به هیچ وجه نمیتواند بازخوردی مانند شرایط عادی داشته باشد چون مخاطبی که به سمت سالنهای تئاتر میآید مخاطبی است که علاقه مند به صفحه تلویزیون و سالن سینما نیست و ترجیح میدهد نفس به نفس تماشاگران دیگر و بازیگران اثر باشد و با حضور فیزیکیاش در سالن نمایش علاقه مند به دریافت انرژی است که از همزمانی و هممکانی با عوامل اجرا و دیگر مخاطبان دریافت میکند.
وی متذکر شد: قاعدتاً هر چقدر هم برای اجراهای آنلاین تبلیغ بکنیم آن بازخوردی را که در شرایط اجرای زنده و فیزیکی داریم، نخواهیم داشت اما به هر حال برای زنده ماندن تئاتر و ادامه حیاتش مجبور به این کار هستیم. تئاتر و دیگر هنرهای جمعی در شرایط بحران کرونا لطمه زیادی خوردند و برای پابرجا ماندن چارهای نداریم که به سمت فضاهای مجازی و اجراهای آنلاین برویم.
عبقری درباره حمایتی که جشنواره عروسکی از گروههای شرکتکننده کرده است هم گفت: در اینکه برای برگزاری جشنواره زحمت زیادی کشیده شده هیچ شکی نیست و ما درک میکنیم که در این شرایط برگزاری چنین رویدادی چقدر سخت است. در کشوری زندگی میکنیم که متأسفانه برای دانلود و آپلود یک فیلم ممکن است ۲۴ ساعت وقت صرف شود. با همه زحماتی که ستاد جشنواره کشیده اما از طرف دیگر به خاطر اینکه در یک سال کرونایی همه هزینهها رشد غیرقابل تصوری پیدا کرده است و در این میان راه اندازی و تولید یک اثر عروسکی از تولید هر نمایش دیگری پرهزینه تر است، با مشکلات زیادی برای تأمین مخارج تولید یک اثر روبرو هستیم.
مصائب مالی تئاتر عروسکی در سال کرونایی
وی افزود: وقتی نمایش عروسکی تولید میکنیم بازیگری داریم که باید عروسکی را هدایت کند که این عروسک را یک طراح، طراحی کرده است و یک یا چند عروسک ساز آن را با متریالی بسیار گران قیمت ساختهاند از این رو نقشی که در اجرای زنده به یک نفر محول میشود در اجرای عروسکی یک تیم را پشت سر خودش دارد که هرکدام از این افراد توقع مالی دارند و باید به مسائل اقتصادی شأن توجه شود از این رو هرچقدر هم جشنواره بخواهد به گروهها کمک کند شاید تنها جوابگوی مراحل آماده سازی و ابتدایی کار باشد و در زمینه پرداخت حقالزحمه بسیار سخت بتوان به عوامل پرداختی مناسبی داشت.
وی در پایان صحبتهایش متذکر شد: در هر حال میدانیم که برگزارکنندگان جشنواره بسیار سخت تلاش کردند و شرایط را درک میکنیم اما این کمک هزینهها شاید برای نمایشهایی که تعداد کمی عروسک دارند، مناسب باشد و برای گروههایی که عوامل و عروسکهای زیادی دارند، کافی نیست. امیدواریم این دوران سخت زودتر بگذرد تا بتوانیم با توجه به قولی که جشنواره به گروهها داده برنامهریزی برای اجرای عموم داشته باشیم و زحمات عواملی را که پشت صحنه کار بودند، جبران کنیم تا اجراها قربانی نشوند. اجرای عمومی نرفتن نمایشهای عروسکی در واقع ظلم به عروسکهاست چون عروسکها ساخته میشوند و به آنها جان بخشی میشود پس حق مسلمشان این است که زندگی کنند چون با یکبار ضبط شدن و در فضای مجازی قرار گرفتن، حق عروسکها ادا نمیشود.
ناگفته های یک سیاه باز قدیمی
داود داداشی که همانند بسیاری دیگر از هنرمندان تئاتر یک سال سخت بدون اجرا را گذرانده، درباره حال و احوال این روزهای خود بیان کرد: دراین یک سال تقریبا بیشتر روزها را در خانه ماندم چون این ویروس خیلی خطرناکتر از آن است که جدیاش نگیریم و از آنجا که سه نفر از اعضای نزدیک خانوادهام را هم بخاطر ابتلا به کرونا از دست دادم بیشتر مراقبت کردیم؛ به همین دلیل با وجود اینکه برای کار چند جا دعوت شدم از جمله برای چند شب اجرا در کیش، ولی فکر کردم هر چقدر هم که پول بدهند بخاطر سختیهای این بیماری نمیارزد که جان اعضای خانوادهام را به خطر بیاندازم.
وی ادامه داد: با این حال درست است که در این ماهها بیشتر در منزل بودم ولی بیکار هم نماندم.تعریف از خودم نباشد ذهنم خلاق است و سعی کردم با مرور کارهای گذشته تا کنون، هم نقاط ضعف و قوتم را بررسی کنم و هم به دنبال اجرایی متفاوت از گذشته باشم. در این مدت بیشتر مطالعه و تحقیق میکنم تا اگر در آینده فرصتی فراهم شد، یک کار تکراری اجرا نکنم و اثری آماده کنم که نوآوری داشته باشد. به نظرم دیگر باید چیزهای جدید رو کنیم چون دوست ندارم درجا بزنم.
این بازیگر درباره اینکه آیا این امکان میسر نیست که در همین وضعیت کرونایی نمایشهای ایرانی را در فضای باز اجرا کرد؟ افزود: من معتقدم اگر بخواهیم آکادمیک و علمی به نمایشهای ایرانی نگاه کنیم نمیتوانیم اینطور پیش برویم که مثلا آنها را صرفاً در محیطهای باز اجرا کنیم. ما نیاز داریم خلاقیت و تواناییهای خود را در این تئاتر ملی نشان دهیم و البته در فضای باز هم میتوان این کار را کرد ولی به نظرم آنچه ما از این نوع تئاتر انتظار داریم در چنین فضایی گنجانده نمیشود.
داداشی با اشاره به تجربه گذشته از اجرای نمایشهای ایرانی در خارج از کشور و تعریف و تمجید پیتر بروک ادامه داد: این تجربهها نشان میدهد که ما میتوانیم کارهای بزرگی انجام دهیم و در عرصههای بینالملل آثار شاخصی را اجرا کنیم. در همین حیطه برای خود من سوال است که چرا باید مدام کارهای قبلی را تکرار کنیم؟ یعنی فکر میکنم حتی اجرا با همان شکل و شمایل قدیم در فضای باز هم دیگر قدیمی و تکراری شده و باید بهروز باشیم. این نمایش ایرانی آنقدر قدرت دارد که خیلی کارها میتوان با آن انجام داد.
او با انتقاد از اینکه خیلیها در این حوزه به دنبال آموزش اساسی نیستند، به حاجی فیروزهای خیابانی شب عید اشاره کرد و گفت: البته شخصیت مبارک با حاجی فیروز بسیار فرق دارد و اگر همینهایی را که در قامت حاجی فیروز در خیابانها میچرخند سازماندهی میکردیم و آموزش میدادیم تا دستکم تصنیفها و بهاریههای قدیمی را بخوانند خیلی اتفاق بهتری رخ میداد. خیلی از این افراد چیزی از آن تصنیفها و شعرها بلد نیستند، فقط یک لباس قرمز میپوشند و صورت خود را سیاه میکنند. تاسفبرانگیز است که بابانوئل به عنوان کسی شناخته شده که هدیه سال نو میدهد و اینجا حاجیفیروز ما دست جلوی مردم و ماشینهای آنها دراز میکند.
او با ارجاعی دوباره به شخصیت «مبارک» گفت: هر کدام از این شخصیتها ویژگیهای خاص خود را دارند. «مبارک» برای خودش یک پروفسور است، زرنگ و شیرین سخن است. او همه چیز را میفهمد، نماینده مردم است و حرف آنها را میزند. برایش فرقی نمیکند در بارگاه سلطان باشد یا خانه ارباب یا هر جای دیگر. سیاه یا مبارک یک شخصیت متفکر و نماینده مردم است و افسوس که حتی در فضای تلویزیون هم فرصت حضور ندارد. در صورتی که اگر فرصتی فراهم میشد تا این نوع نمایشهای ایرانی ضبط و در شب عید برای مردم پخش شوند جذابیت و مخاطب خوبی میتوانستند داشته باشند. داداشی تاکید کرد: واقعا حیف است که این نوع نمایشها آنطور که باید اجرا و دیده نمیشوند چون این کارهای ایرانی ارثیه ما هستند. آنها را باید حفظ کنیم. مگر در ایران بجز من و مجید افشار و جواد انصافی و بعضی دوستان دیگر، چند نفر در این حوزه باقی ماندهاند؟ متاسفانه کسی نیست که مشتاق باشد تا این هنر را یاد بگیرد در صورتی که من شخصاً هیچ نوع خستی برای آموزش دادن ندارم چون معتقدم روزی هر کدام از ما دست خداست و من با آغوش باز از هر کسی که علاقمند به یادگیری این نمایشها باشد استقبال میکنم.او در پایان افزود: یادمان باشد که سعدی افشار رفت، حسین کسبیان رفت، مرشد ترابی رفت و هر کدام از آنها دنیایی از هنر را که سینه به سینه یاد گرفته بودند با خود بردند، به همین دلیل لزوم آموزش و حفظ این هنرها بسیار ضروری است.
اخبار
کاشت درخت برای ۶ هنرمند در افتتاحیه گالری ریشه
گالری ریشه ۲۹ به عنوان نخستین گالری فضای باز ایران ( open Air ) جمعه پانزدهم اسفند آغاز به کار میکند.
به گزارش امتیاز؛ گالری ریشه که در باغی در خیابان فرشته قرار گرفته شده است، در نخستین اتفاق خود هم زمان با روز درخت کاری به نام شش هنرمند شاخص ایران که سالیان متمادی به آفرینش آثار هنری با موضوع درخت پرداختند، شش نهال درخت خواهد کاشت.
این شش هنرمند عبارتند از : سهراب سپهری، عباس کیارستمی، حسین محجوبی، داوود امدادیان، ابوالقاسم سعیدی و منوچهر نیازی که در یک فضای ویژه گزیدهای از آثارشان نیز به نمایش در خواهد آمد.
هم زمان، رویدادی محیطزیستی توسط امین شجاعی هنرمند بینارشتهای در محوطه باغ اجرا خواهد شد.
گالری ریشه ۲۹ با محوریت ارائه مجسمههای فضای باز و هنرهای چندرسانهای در خیابان فرشته، خیابان آقا بزرگی، پلاک ۳۱ فعالیت خود را آغاز خواهد کرد، این گالری همه روزه ساعت ۱۶ تا ۲۰ دایر است.
با حضور میرطاهر مظلومی و مهدی نامداری
«مرغ بیست میلیونی» وارد پیش تولید شد
فیلم سینمایی «مرغ بیست میلیونی» به کارگردانی حامد صلحمیرزایی وارد مرحله پیش تولید شد.
به گزارش امتیاز، فیلم سینمایی «مرغ بیست میلیونی» به تهیهکنندگی قدرتالله صلحمیرزایی و کارگردانی حامد صلحمیرزایی در حال حاضر در مرحله پیش تولید قرار دارد و با انتخاب کامل عوامل و بازیگران بهزودی مقابل دوربین خواهد رفت.
این فیلم ماجرای دو جوان جویای کار را روایت میکند که در این مسیر موقعیتهای طنز و کمیکی گریبانشان را میگیرد... .
تاکنون حضور میرطاهر مظلومی و مهدی نامداری در این پروژه قطعی شده است.
دیگر عوامل «مرغ بیست میلیونی» عبارتند از: مدیر فیلمبرداری: فرهاد محمودی، مدیر صدابرداری: علیرضا پاکنهاد، طراح گریم: فرزانه جدید، طراح صحنه و لباس: مایا امیدی، دستیار کارگردان: علیرضا غفران، منشی صحنه: شقایق صادق، مدیر تولید: سینا حسنیکیا و مدیر روابط عمومی: فرشته ملکمحمود.
قطعه موسیقایی «پهلوان خندان» با صدای پیام عزیزی و با یاد سیامند رحمان منتشر شد
قطعه موسیقایی «پهلوان خندان» به آهنگسازی و خوانندگی «پیام عزیزی» خواننده موسیقی عرفانی کشور، در نخستین سالگرد درگذشت زندهیاد «سیامند رحمان» قهرمان جهان و پارالمپیک رونمایی شد.
به گزارش امتیاز، قطعه موسیقایی «پهلوان خندان» به سفارش کمیته ملی پارالمپیک در مایه شور، به آهنگسازی و خوانندگی «پیام عزیزی»، تنظیم «سیامند کُردستانی» و شعر «نازنین ثانی»، به مناسبت یادبود زندهیاد «سیامند رحمان» رکورددار افسانهای تاریخ وزنهبرداری پارالمپیک؛ با صدای «پیام عزیزی» با حال و هوای حماسی، ملی و عرفانی منتشر شد و با افتخار، به این قهرمان سرشناس جهان و پارالمپیک تقدیم شد. مراسم یادبود زندهیاد «سیامند رحمان» همزمان با اختتامییه مسابقات پاراوزنهبرداری جام سیامند، در ساعت 17 دیروز سهشنبه 12 اسفند ماه جاری در فدراسیون جانبازان و معلولین ایران برگزار شد و «پیام عزیزی» برای نخستین بار، قطعه موسیقایی «پهلوان خندان» را اجرا کرد و آن را با افتخار، به روانشاد «سیامند رحمان» قهرمان جهان و پارالمپیک تقدیم کرد.
اخبار
فیلمبرداری «قوی گُنگ» به پایان رسید
فیلمبرداری فیلم کوتاه «قوی گُنگ» به کارگردانی احسان عباسی با فیلمنامهای از کوروش شاهونه به پایان رسید.
به گزارش امتیاز، فیلمبرداری فیلم کوتاه «قوی گُنگ» به کارگردانی احسان عباسی که اواخر بهمن ماه در روستاهای اطراف شهرستان گرگان آغاز شده بود، به پایان رسید.
احسان عباسی که پیش از این در عرصه بازیگری در تئاتر، سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی فعال بوده، در فیلمهای سینمایی «نقطه کور»، «مشکل گیتی»، «سمفونی تولد»، «زنها»، «چند میگیری گریه کنی 2» و سریالهای «پرستاران»، «چرخ و فلک»، «اینجا چراغی روشن است» و «رقص روی شیشه» به ایفای نقش پرداخته است.
او همچنین در عرصه کارگردانی تئاتر نویسنده و کارگردان نمایش «عطش خورشید» و کارگردان نمایش «میر عشق» به نویسندگی امیر دژاکام بوده است.
فیلم قبلی احسان عباسی با عنوان «2 هفته بعد» سال گذشته در جشنواره تصویر سال حضور داشته و «قوی گنگ» دومین فیلم او در مقام کارگردان محسوب میشود.
در خلاصه داستان این فیلم کوتاه آمده است: «میگن قُوی سفید یعنی آرزو، گاهی اوقات همون آرزوها تبدیل به هیولای ترسناکی تو زندگی میشن.»
ریحانه رضی، سپیده جعفری، شکیبا عسگری، سوگل سید صدر، رقیه یانسری بازیگران فیلم کوتاه «قوی گنگ» هستند.
عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از: تهیهکنندگان: جواد راهزانی و احسان عباسی، مجری طرح و مدیر تولید: جواد راهزانی، مدیر فیلمبرداری: وحید بیوته، صدابردار:سهیل متولی، طراح گریم: هانیه الوند طراح صحنه و لباس: رسول علیزاده، تدوین: ژینوس پدرام، طراحی و ترکیب صدا: میثم ریاحی طراح جلوههای ویژه: امین انتشاری، برنامه ریز و دستیار کارگردان :سجاد نوبهاری، منشی صحنه: ساناز هرندی، عکاس: سوگل سید صدر، فیلمبردار پشت صحنه: نیلوفر شیریننیا، استوری بورد: رامین غلامی برجی، مدیر تدارکات: احسان میقانی، دستیار تولید: پژمان ذوالقدری، مشاور رسانهای: مریم قربانینیا.
همزمان با پشت سرگذاشتن آخرین مراحل فنی؛
پوستر فیلم کوتاه «دربند» رونمایی شد
آمادگی برای حضور در جشنواره های خارجی
همزمان با پشت سرگذاشتن آخرین مراحل فنی فیلم کوتاه «دربند» به کارگردانی فرزاد بیات از پوستر این اثر رونمایی شد.
به گزارش امتیاز، پوستر فیلم کوتاه «دربند» به نویسندگی و کارگردانی فرزاد بیات که این روزها آخرین مراحل فنی را پشت سر می گذارد، رونمایی شد.
حمید شیرازیان طراحی پوستر «دربند» را که برای حضور در جشنواره های خارجی آماده می شود، برعهده داشته است.
رامانا سیاحی و فرزاد بیات از جمله بازیگران این فیلم کوتاه هستند.
«دربند» که با فرمی خاص و موضوعی متفاوت ساخته شده درامی اجتماعی و عاشقانه است که به روابط بین دختران و پسران و تفریحات جوانان میپردازد.
این فیلم کوتاه جدیدترین تجربه فرزاد بیات در حوزه فیلم کوتاه است و این کارگردان قصد دارد پس از «دربند» اولین فیلم بلند سینمایی خود را بسازد.
عوامل «دربند» عبارتند از نویسنده و کارگردان: فرزاد بیات، مشاور پروژه: مسعود کیانی، تصویربردار: جواد گل محمدی، صدابردار: امید اسلامی، طراح صحنه: سپیده سبزعلی، چهرهپردازی: نیلوفر صولتی و علیرضا خلیلی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: عرفان اسلامیه، مدیر تولید: مهسا قلی زاده، تدوین: حسام نوروزجو، صداگذار: حسام نوروزجو، منشی صحنه: پارمیدا هاشمی، طراح پوستر: حمید شیرازیان، عکاس: محیا قلی زاده و پیمان شاکری، گرافیست: پرند فخار، تدارکات: سیدعلی احمدی و مهناز قائمی و حمل و نقل: ناصر مرتضوی و احمد مقدمی.
احمد صمیمی مطرح کرد؛
تجربه مواجهه با شهید بر صحنه تئاتر
احمد صمیمی آهنگساز، بازیگر و کارگردان تئاتر که این روزها به عنوان بازیگر و آهنگساز در نمایش «برونسی» حضور دارد مهمترین دلیل پذیرفتن نقش در این نمایش را کارگردانی مرتضی شاهکرم دانست و گفت: مرتضی شاهکرم تئاتر را میشناسد و کارش را بلد است. همیشه آثارش دیده میشوند چون به معنای واقعی تئاتر کار میکند؛ تئاتری که اندیشه و روح دارد بنابراین هر زمانی به من پیشنهادی بدهد بدون خواندن متن بلافاصله قبول میکنم.
وی درباره آهنگسازی و بازیگری همزمان در این اثر نمایشی عنوان کرد: ابتدا قرار بود فقط آهنگسازی نمایش را برعهده داشته باشم ولی وقتی نقش پیشنهاد شد، دیدم امکان اجرای همزمان وجود دارد چون این ۲ مقوله با وجودی که مرتبط به هم هستند ولی بحث آهنگسازی جداست و تمرکز روی بازی جدا و همین مساله برای من جذاب بود.
صمیمی به اهمیت تأثیرگذاری نقش اشاره کرد و افزود: یک نقش ممکن است در چند دقیقه حضور بتواند بیشتر از نقشی که ساعتها روی صحنه است تأثیر بگذارد و نقش سرباز در نمایش «برونسی» این امکان را داشت و خود کارگردان هم این امکان را به من داد که بتوانم روی نقشم کمی بیشتر کار کنم.
آهنگساز و بازیگر نمایش «برونسی» ویژگی بارز این نمایش را دوری از شعارزدگی و همچنین شخصیت شهید برونسی دانست و گفت: همه تکنیکهای نمایش را هم که فاکتور بگیریم بحث انسانیت در این اثر اهمیت دارد و کاراکتر عجیبی که باید شناخته شود. اگر شعار داشتیم، مخاطب هیچوقت اینقدر لذت نمیبرد اما حالا تماشاگر تئاتر، میبیند، لذت میبرد، حرفهای درست میشنود و آنقدر درگیر کار میشود که مدام میپرسد «برونسی» یعنی چه؟ این نشان میدهد نمایش کار خودش را کرده و بعد از پایان اجرا تازه میروند ببینند او کیست.
وی تاکید کرد: تولید نمایش با موضوع بیوگرافی بسیار سخت است و مرتضی شاهکرم از پس این کار به درستی برآمده است چون به ویژه در آثار مرتبط با موضوع شهدا خیلی از کارگردانها ناخودآگاه شعار میدهند در حالی که واقعیت وجود خود آن آدم پر از عزت است و همان باعث شده بزرگ بماند. پرداختن به شهید خودش کافی است و نیازی به شعار ندارد و همین که خود واقعیاش را به سادهترین شکل نشان بدهید کافی است.
صمیمی که در حوزه تئاتر خیابانی نیز فعال است اجرای تئاتر خیابانی را در پیشرفت ساخت موسیقی و بازیگریاش بسیار تأثیرگذار دانست و تصریح کرد: در تئاتر خیابانی ما مستقیم با مردم سر و کار داریم و همین باعث میشود تأثیر روحی بیشتری روی کار ما داشته باشد. در تئاتر صحنهای تماشاگر بلیت میخرد و میآید داخل سالن که تئاتر ببیند اما در تئاتر خیابانی مردم رهگذر جذب میشوند و به تماشا میایستند و حالشان خوب میشود. در تئاتر خیابانی مردم را مستقیم روبروی خودشان قرار میدهیم چون فکر و دغدغههای روز اجتماع را میتوان در این تئاتر اجرا کرد. این رسالت ما است که روی مخاطبی که تا به حال تئاتر ندیده تأثیر بگذاریم و او را به فکر واداریم.
این بازیگر و آهنگساز عنوان کرد: هنرمند همواره باید با زمانه خود پیش برود و نسبت به جریان و زندگی آدمها تغییر کند. با این حجم بالای اطلاعات و تصاویر و موسیقی که این روزها در حال تبادل است اگر هنرمند یک روز عقب بیفتد، تکرار میشود و تکرار پایان هنرمند است. صمیمی اجرای مستمر تئاتر خیابانی را بسیار تأثیرگذار دانست و افزود: اگر به صورت مستمر در مکانهای مشخصی تئاتر خیابانی اجرا شود، کسانی هم که نمیتوانند به سالن بروند، متوجه میشوند، میآیند و تماشا میکنند و همین روی فرهنگ تأثیر میگذارد. این بازیگر در پایان صحبتهایش یادآور شد: رقابت در جشنوارههای خیابانی خیلی جذاب و مفید است چون همه سعی میکنند تولیدشان بینقصتر و تکنیکیتر باشد اما بعد از جشنواره باید تولیدات ارزشمند در تمام نقاط ایران اجرا شوند. این باعث میشود اجرای تئاتر خیابانی مثل خیلی از جاهای دنیا تبدیل به یک شغل شود و اگر هنرمندی کار خوبی انجام میدهد، بهتر است همه شهرها آن را ببینند نه اینکه فقط در یک جشنواره تعداد اندکی و در یک شهر خاص آثار اجرا شوند. شهرداری و وزارت ارشاد باید دست به دست هم بدهند و یک جای ثابت برای نمایش خیابانی در نظر بگیرند که جریانی تازه راه بیفتد و همه به راحتی آثار خیابانی را ببینند.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5475/22201/87896
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5475/22201/87897
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5475/22201/87898
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5475/22201/87899
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/5475/22201/87900
|
عناوین این صفحه
- چالشهای ساخت «منم دوستت دارم»
- مصائب مالی تئاتر عروسکی در سال کرونایی
- ناگفته های یک سیاه باز قدیمی
- اخبار
- اخبار