|
چگونه فوتبال به کابوس زنان افغانستان تبدیل شد
شمیلا کوهستانی در یک هفته گذشته نتوانسته بخوابد یا غذا بخورد. او ساعت پنج صبح پنجشنبه خوابید و بار دیگر ساعت شش با احساس عجز و رعشه در حالی از خواب پرید که لحظه ورود طالبان به کابل را به خاطر میآورد و میتوانست صدای فریادها و گریههای والدین و خواهران و برادرانش در افغانستان را از پشت تلفن بشنود.
کوهستانی از خانه جدیدش در لسآنجلس با درماندگی و قلبی شکسته شاهد تصاویری از کابل بود. ویدیوی مردان و زنانی- انسانها – که از هواپیما آویزان شده، آهنها را با دستانشان خراش میدادند تا حفظشان کند، در سراسر جهان منتشر شده و نشاندهنده شکست ویرانکننده انسانیتی بود که اجازه داده بود زندگی آنها به این نقطه برسد.
فرودگاه که نزدیک محل سکونت والدین کوهستانی است، بسته شده؛ هرچند مردم در کمال ناامیدی در آن چادر زدهاند. والدین او ویزا ندارند و در نتیجه امید کمی به خروج آنها هست. او میگوید:” و هیچ سفارتی به ما ویزا نمیدهد. همه کشورها، مرزها و درهایشان را بستهاند، بنابراین افغانها رها شدهاند تا بمیرند.”
کوهستانی 32 ساله زمانی کاپیتان تیم ملی فوتبال زنان افغانستان بود. این بیشتر پروژهای سیاسی بود تا این که پروژهای ورزشی باشد. حتی در غیبت موقت طالبان، حضور در ورزش حرفهای برای زنان مانند لکه ننگی بود و آنها برای حق بازی با یکدیگر میجنگیدند. این نبردها همزمان با تلاش برای کسب حق آواز خواندن، مالکیت کسب و کار و حضور در مدارس بود.
کوهستانی به اتلتیک میگوید:” من هیچ تصوری از جهان نداشتم تا این که به ورزش روی آوردم و برای اولین بار توانستم آزادی را احساس کنم.”
هر پیروزی دشواری که به دست میآمد، نماد قابل توجهی بود: تیم ملی زنان دیدارها را در زمینهایی برگزار میکرد که طالبان چند سال قبل در آنها به صورت علنی به سنگسار و اعدام زنان دست میزد. ورزشگاههایی که پیش از این صدای شلیک در آنها به گوش میرسید، حالا آماده بودند تا زمینهساز آینده جدید و جسورانهای شوند. جایی که زنان هرگز اجازه ترک منازل خود را نداشتند، حالا فوتبال بازی میکردند. کوهستانی، گلزن فوقالعاده در اولین تورنمنت تیم زنان، به سخنگویی جهانی تبدیل شد و از اهمیت اجتماعی ورزش سخن گفت.
حالا زنان فوتبالیست در کنار فعالان، ورزشکاران و تحصیل کردههایی هستند که به اتهام استفاده از ورزش و دانش به عنوان ابزار توانمندسازی در دام افتادهاند. جوانترین زن شهردار افغانستان به جهان گفته که در انتظار طالبان است تا بیاید و او را بکشد. رنگینه حمیدی، وزیر آموزش و پرورش افغانستان، به بیبیسی گفت که شاید هزینه حضور در منصبی دولتی را بپردازد و به سختی خواهد توانست شب را به صبح برساند. شبکههای خبری تنها در انگلیس، سرشار از پوشش اخبار معلمان و زنان در پستهای دولتی است که در میانه مصاحبه آماده فرار میشدند.
کوهستانی اضافه میکند:” ورزشکاران هیچ امیدی ندارند. بسیاری از آنها با من تماس گرفتند. اینطور میگفتند که لطفا من را خارج کن. من ترسیدهام. نمیدانم چه کار کنم و من حس درماندگی دارم- چون نمیتوانم کاری بکنم.”
زمانی که خبر ورود طالبان به کابل منتشر شد، زنان با هراس به خیابانها آمدند و در حالی که رانندهها از این میترسیدند که در حین سوار کردن آنها در وسایل حمل و نقل عمومی دیده شوند، زنان مجبور شدند کیلومترها از دانشگاه- که توسط مردانی پر شده بود که پشتشان به رژیم سرکوبگر گرم بود- تا خانه بروند و مدارکشان را بسوزانند. ویترین سالنهای زیبایی با رنگ سفید رنگآمیزی شد.
مردم در ماههای اخیر از سایر استانها به کابل میآمدند تا از پیشروی طالبان در امان باشند و جان دختران و همسرانشان را نجات دهند. سیاستمداران و خانوادههایشان در تلاش برای ترک کشور بودند. کافهها بسته شده و کسب و کارهای کوچک غارت شدند.
ترس به جان زنان سراسر کشور افتاده است. هیچکس در امان نیست اما کسانی که در 20 سال گذشته پستهای عمومی داشته و از احکام اصلی طالبان سرپیچی کردهاند، حالا در معرض هدف قرار دارند. کسانی که نمیتوانند فرار کنند- و تصاویر افرادی که از هواپیمای در حال پرواز سقوط میکنند، نشان میدهد که تا چه حد مشتاق به این کار هستند- باید به دنبال جایی برای پنهان شدن باشند.
خالده پوپال که اولین لیگ فوتبال زنان افغان را در سال 2007 راهاندازی کرد، میگوید:” امید زیادی وجود داشت که شاهد نسل جدیدی از زنان باشیم که پرچم معرفی افغانستان جدید را در دست میگیرند.” او در سال 2011 پس از دریافت چندید تهدید به مرگ از افغانستان خارج شد و حالا در دانمارک زندگی میکند.
او میگوید:” آنها این پیام را به من دادهاند که حس خوبی ندارند از این که رها شدهاند. زنان اولین قربانیان این اتفاق هستند. خانوادهها نمیتوانند از دخترانشان محافظت کنند. من با زنان و مادران بسیاری در افغانستان حرف زدهام و تمام چیزی که میگویند این است: کاش دختری نداشتم. چون حفاظت و در امان نگه داشتن آنها دشوار است. آنها هیچ کار اشتباهی نکردهاند. تنها کاری که کردند این بود که برخاستند و تمام تلاششان را برای کسب آزادی انجام دادند اما تمام آن دستاوردها از بین رفت.”
پوپال به بازیکنان سابق توصیه کرده ” شبکههای اجتماعیتان را ببندید، عکسهایتان را پاک کنید، سعی کنید جایی امن برای پنهان شدن پیدا کنید”. تنها تا چند هفته قبل او آنها را تشویق به کارهایی برعکس میکرد. سرعت تغییر شرایط باعث عدم درک او نشده است.
” خوابیدن برایم سخت شده چون صدایی درون مغزم در جریان است که به من میگوید به حرف زدن ادامه بده. نمیتوانم روی خوابیدن تمرکز کنم. شرایط دردناک است. فکر کردن یا بستن چشمانم دردناک است.”
هارلی کارتر، کمک مربی سابق تیم ملی زنان افغانستان، این هفته از مردم درخواست کرد که به اشتراک گذاشتن تصاویر زنان فوتبالیست در شبکههای اجتماعی را متوقف کنند. او گفت:” اجازه دهید طالبان خودش تحقیق کند. شما عملا در حال قرار دادن هویت بازیکنان در اختیار آنها با یک کلیک نیم ثانیهای هستید. جان آنها در خطر است و این تنها اولویت در حال حاضر به حساب میآید.”
کوهستانی هم به مادرش توصیه کرده:” تمام عکسهای خانوادگی از انجام ورزش، سفر به آمریکا، دریافت جوایز توسط من و خواهران و برادرانم را پاک کن. ما عملا در حال پاکسازی خانه هستیم. به مادرم گفتم همه چیز را در حال حاضر پنهان کند و اگر شرایط بدتر شد، ما میدانیم که آنها مثل قبل به جستجوی خانه به خانه خواهند پرداخت. این اتفاق در دهه 1990 میلادی در خانواده ما افتاده بود.”
کوهستانی کلاس سوم دبستان بود که طالبان برای اولین بار رسید و به گفته او “تمام کودکیاش را نابود کرد”. او این هفته بیشتر از هر زمان دیگری به روزی در دهه 1990 فکر میکرد که طالبان وارد خانه خانوادگیاش شد و رادیو و تلویزیون آنها را شکست و خرد کرد. آنها تصاویر خانوادگی آنها را از روبالشیها و قاب عکسها بیرون کشیده، پاره کرده و در برابر چشمان کوهستانی آتش زدند.
” من هیچ حق، امید و لذتی نداشتم. به همراه خواهرانم در خانه زندانی شده بودم. زندگی مثل جهنم بود. هیچ صدایی نداشتیم. فقط یک دارایی به حساب میآمدیم و این آدمها حالا به کشور من برگشتهاند و در نهایت به خانه من هم برمیگردند. کابوسی که هرگز از خوابهایم هم بیرون نرفته بود، بار دیگر در حال رخ دادن در زندگی من است.”
پوپال هفتهای که طالبان وارد کابل شد را به خاطر دارد. او بیشتر از هر چیز به چهرهها و چشمان آنها فکر میکند که چنان از نفرت از زنان پر بود که بسیار ترسناک و هراسانگیز بود. آنها با موشک و اسلحه در خیابانها رژه میرفتند و همه مردم را میزدند.
پوپال میگوید:” آنها به هیچکس رحم نمیکردند. در حال ایجاد هراس بودند.” او شاهد فرار مغازهداران و دستفروشها بود که مغازه و وسایل خود را رها میکردند. زنان و دختران به عنوان بردههای جنسی ربوده میشدند.
با ترک خاک افعانستان توسط نیروهای غربی، طالبان کنترل مناطقی از کشور را در دست گرفته بود. سرعت هجوم آنها در هفتههای اخیر بسیار شدت گرفت. کابل در عرض 10 روز تصرف شد. کارتر روزهای اخیر را به تحقیق درباره راههای خروج از طریق سازمانهای دولتی و مردم نهاد سپری کرده اما موقعیت این شهر به هر ساعت تغییر میکند.
هیچ زمانی هیچ راه امنی برای خروج وجود نداشت. گزینههای موجود برای افراد آسیب پذیر- از مخالفان سیاسی تا زنان و ورزشکاران- یک شبه از بین رفت. کارتر ساعات زیادی را پای تماسهای تلفنی سپری کرد اما بخشی از او، علیرغم میل باطنیاش، متوجه شد که تنها کاری که بسیاری از این جوامع میتوانند انجام دهند، صبر است.
او میگوید:” این واقعا ترسناک است. جهان باید به همین خشم ادامه دهد چون من فکر میکنم که شرایط در هفتهها و ماههای پیش رو به شدت تغییر خواهد کرد. من فکر میکنم که افغانستان واقعا این پتانسیل را دارد که در شرایطی بسیار تیرهتر و بدتر از حتی سال 2001 قرار بگیرد.
این موقعیت ایجاده شده باعث در دام افتادن جمعیت زیادی از زنان و دختران آسیبپذیر شده است. ما- و منظورم آمریکا از طریق اعضای ائتلاف و نیروهای ناتو است- جمیعا باعث شکست مردم افغان شدیم و حداقل کاری که میتوانیم انجام دهیم، اهدای پناهندگی به آنهاست.”
پوپال به خاطر دارد که جامعه جهانی در حالی در سال 2001 وارد افغانستان شد که وعده دفاع از حقوق بشر و حقوق زنان را داده بود. او میگوید:” ما به این گفته اعتماد کردیم. ما به سختی تلاش کردیم. سهم خودمان را انجام دادیم. بعضی از ما در نسل من واقعا قربانی شدند تا اطمینان حاصل کنند که نسل بعدی پیشرفت خواهد کرد. ما هرکاری که میتوانستیم برای تغییر طرز فکر، تحصیل افراد، تاریخسازی و تغییر چهره زشت و سیاه که جهان از طالبان دیده بود، کردیم. نسل ما صلح میخواهد.
چیزی که در چند هفته گذشته شنیدم این است که ” ما نمیخواهیم بمانیم و این به نفع کشور ما نیست و ما میخواهیم مردم خودمان در امنیت باشند.” جهان درباره مردم خودش و نفع ملی خودش حرف میزند. آنها درباره موضوع بعدی صحبت میکنند. آنها جان زنان را با خطر بزرگتری مواجه کردند.
چرا آنها با زنان صادق نیستند؟ آنها هیچ مراقبتی ندارند. تنها رها شدهاند. آنها چنان از حمایت جهانی مطمئن بودند که این شجاعت را پیدا کردند تا به رسانهها رفته و به راحتی از حقوق زنان و علیه تندروها صحبت کنند. حالا همه آن زنان که چهره و صدایشان را هویدا کردند، بدون هیچ مراقبتی رها شدند و دشمنان آنها پشت درهایشان ایستادهاند.”
کوهستانی میگوید:” از جهان خواهش میکنم افغانستان را رها نکند چون طالبان فقط مشکل مردم افغان نیست. این شرایط توسط دولتهای خارجی ایجاد شده است. آنها نمیتوانند صرفا از کشور خارج شوند.
این باورنکردنی است. این وحشتناک است. هراسی که مردم در حال حاضر در این کشور تجربه میکنند را تصور کنید – در حالی که جهان و سیاستمداران در حال تماشا هستند. افغانها هنوز آسیب میبینند و در همان نقطهای هستند که 20 سال پیش بودند. این حق افغانها نیست.”
یک بازیکن افغانستان به گریههای هم تیمی سابقش گوش داده و درماندگیاش بیش از پیش میشود.
این بازیکن میگوید:” وقتی با او حرف زدم به من گفت که برایش مهم نیست که کشته شود- فقط به این فکر میکرد که آنها او را شکنجه خواهند کرد. و من در صحبت با او حس عجز بسیاری داشتم چون واقعا نمیدانستم چه کار کنم. او به من گفت که چقدر ترسیده است. من به او گفتم سیم کارتهای همراه با اینترنت بیشتری بخرد که اگر آنها خطی را قطع کردند بتواند با شمارههای دیگری تماس بگیرد. نحوه رویارویی و حل این شرایط بسیار دشوار است چون نمیدانیم قدم بعدی با طالبان چیست.”
شبنم مبارز، کاپیتان افغانستان، احساسات خودش را دقیقه به دقیقه شرح میدهد. او اول فکر میکند که عجز واژه خوبی است. سپس میگوید:” صادقانه باید بگویم که خوب نیست. این کلمهای نیست که با آن بتوانیم احساس جامعه افغان در حال حاضر را توصیف کنیم.”
این هافبک اکنون در آستانه 26 سالگی است. او هفت ساله بود که خانوادهش از افعانستان فرار کرده و به دانمارک رفتند. او حالا در آمریکاست و رویدادهای هفته گذشته باعث شده که خاطرات دوران کودکی و یکی از تلاشهای پدرش برای این که همه آنها زنده خارج شوند را بار دیگر به یاد بیاورد. او میگوید:” وقتی طالبان برای اولین بار کنترل کشور را در دست گرفته، همه چیز ناگهان تیره و تار شد.”
مبارز سه ماه پیش پسری به دنیا آورد. شرایط کشور محل تولد او تمام فکرش را به خود مشغول کرده و نمیتواند در حال حاضر روی فرزندان خودش تمرکزش کند.
او میگوید:” تمام فکر و ذهن من در افغانستان است.” وقتی شبها از خواب بیدار میشود، پسرش را نگاه میکند که در خواب تکان میخورد و میگوید:” به مادری در افغانستان فکر میکنم که همینطور به فرزندش نگاه میکند و نمیتواند آرامش، غذا یا سرپناهی برای او فراهم کند. به هرچیزی که نگاه میکنم، به چیزی در افغانستان ربطش میدهم. به جایی میروم تا ذهنم را دور کنم و به شدت احساس گناه میکنم چون مردم در شرایط سختی هستند. این که مردم آنجا در شرایط چنان سختی هستند که ما حتی درک نمیکنیم.”
ذهن او در همین بین معطوف به تیم فوتبالی است که در طول سالها برای پیشرفت و قهرمانیاش تلاش کرده است؛ این که چطور دختران جوانی که جسارت بازی را به آنها داده بودند در یک چشم بر هم زدن این موقعیت را از دست دادند و حالا شاید بهای این کار را با جانشان بپردازند.
مبارز میگوید:” ما سالها پیش به ساختن چیزی کمک کردیم تا رویایی را آغاز کنیم. حالا این رویا به کابوس تبدیل شده است. مردم در افغانستان ممکن است به دلیل انجام ورزشی به زیبایی فوتبال بمیرند. ما میخواستیم از فوتبال به عنوان ابزاری برای تحصیل و نیرومند کردن زنان استفاده کنیم. حالا این ممکن است باعث کشته شدن آنها شود.
کمی قبل با یکی از بازیکنانمان در افغانستان تماس گرفتم. او پنهان شده و پشت تلفن گریه میکرد. من واقعا احساس عجز میکردم. نمیدانستم چه کار کنم. زمانی که کاپیتان بودم، سعی میکردم همه بازیکنانم را تشویق کنم تا هرگز امیدشان را از دست ندهند: ما به این هدف میرسیم و آیندهای روشن پیش روی ماست. اما دیگر نمیتوانم این کلمات را بگویم. و این به من آسیب میزند.
کاش فقط میتوانستم در زمان به عقب بروم و به آنها بگویم که با چنین چیزی روبرو نخواهند شد- یا حداقل آنها را آماده کنم.”
اخبار
جورجینیو: چنین دستاوردی برایم غیر قابل تصور بود
توپ طلا؛ هدف بعدی ستاره ایتالیایی؟
میتوان گفت جورجینیو سال شگفتانگیزی را پشت سر گذاشت؛ او به همراه چلسی موفق به قهرمانی در چمپیونزلیگ شد و در تابستان نیز با تیم ملی ایتالیا یورو را فتح کرد. این اما پایان کار نبود و هافبک ایتالیایی شب گذشته جایزه بازیکن سال یوفا را هم از آن خود کرد.
اما انتقاداتی نسبت به انتخاب جورجینیو به عنوان بازیکن سال یوفا وجود داشته و برخی معتقد هستند که شاید بازیکن دیگری شایسته این عنوان بوده است. با این حال وقتی به عملکرد جورجینیو در یک سال گذشته نگاه میکنیم متوجه میشویم که او بهترین دوران فوتبال خود را پشت سر گذاشته است.
در واقع این هافبک ایتالیایی قلب تپنده خط هافبک چلسی در راه فتح لیگ قهرمانان اروپا بود و در تیم ملی ایتالیا نیز چنین نقشی را برعهده داشت و به طور کلی میتوان گفت که شایسته کسب این جایزه بود.
جورجینیو این جایزه را بالاتر از هم تیمی خود در چلسی یعنی انگولو کانته و ستاره بلژیکی منچسترسیتی یعنی کوین دی بروین به دست آورد. این اتفاق در حالی رخ داد که ستارههای بزرگی نظیر لیونل مسی، کریستیانو رونالدو و روبرت لواندوفسکی جایی در بین این سه بازیکن برتر سال یوفا نداشتند.
کسب جایزه بهترین بازیکن سال یوفا حالا امیدهای جورجینیو را حتی برای رسیدن به توپ طلا نیز افزایش داده است. در حال حاضر او بعد از لیونل مسی، روبرت لواندوفسکی، انگولو کانته و در کنار کیلیان امباپه پنجمین شانس کسب توپ طلا در سال 2021 محسوب میشوند. با این حال بر هیچ کس پوشیده نیست که انتخاب به عنوان بازیکن سال یوفا شانس جورجینیو را برای کسب توپ طلا نیز افزایش داده است.
گفتنی است وضعیت کنونی و احتمال کسب توپ طلا توسط ستاره های ذکر شده به شرح زیر است.
لیونل مسی: 4/11
روبرت لواندوفسکی: 1/6
انگولو کانته: 1/8
جورجینیو: 1/10
کیلیان امباپه: 1/10
جورجینیو بعد از انتخاب به عنوان بازیکن سال یوفا گفت: «ناراحت کننده است که به خاطر محدودیت هایی که وجود دارد نمی توانم در مراسم حضور داشته باشم. در مراسم حضور ندارم اما میخواهم تاکید کنم که بینهایت از کسب این جایزه خوشحال و هیجان زده هستم.
لازم است از همه کسانی که در این موفقیت من نقش داشتند تشکر کنم؛ خانواده، دوستان، مربیان، هم تیمی ها، هواداران و حتی کسانی که هیچ اعتقادی به آن نداشتند چرا که آنها به من انگیزه مضاعف دادند تا تلاش بیشتری داشته باشم.»
جورجینیو در ادامه: «در این سال توانستم به افتخارات بسیار زیادی دست پیدا کنم و می توانم درباره آنها از کلمه سورئال(فرا واقعگرایانه) استفاده کنم. ما وقتی با خانواده و دوستانم نیز صحبت میکنیم این کلمه را به زبان می آوریم. در واقع تصور کردن این موفقیت ها و اتفاقات رقم خورده برای من بسیار سخت و دشوار بوده است.»
مهاجم تیم ملی فوتبال ایران در لیگ روسیه به یک رکورد رسید
بازیکن تیم ملی فوتبال ایران موفق شد به یک رکورد خوب در لیگ روسیه دست پیدا کند.
سردار آزمون که چند سالی است در فوتبال روسیه بازی می کند و به موفقیت های خوبی هم دست پیدا کرده است، در دیدار با زسکا گل سه امتیازی را برای تیمش به ثمر رساند.
این بازیکن تیم ملی فوتبال ایران با گلی که در این دیدار به ثمر رساند به رکورد ۱۰۰ گل زده در فوتبال روسیه دست پیدا کرد.
سردار آزمون در حالی همچنان برای تیم زنیت به میدان می رود که در فصل نقل و انتقالات تابستانی اخبار زیادی در مورد دریافت پیشنهاد از سوی تیم های معتبر اروپایی مطرح شده است اما مهاجم تیم ملی ایران همچنان در روسیه حضور دارد.
اخبار
در واکنش به قرعه اینتر در چمپیونزلیگ؛
مدیر اینتر: همگروهی با رئال و شاختار کار را سخت کرد
سیمونه اینزاگی پس از آنتونیو کونته هدایت اینتر را بر عهده گرفت و امیدوار است عملکرد سال گذشته نراتزوری را در چمپیونزلیگ بهبود ببخشد و دست بر قضا او اکنون ماموریت بسیار مشابهی را در برابر حریفانی آشنا بر عهده دارد.
ماروتا در گفتگو با اسکای اسپورت ایتالیا گفت: «باید تفاوت زیادی بین این و رقابت های لیگ قائل شد، جایی که بهترین تیم همیشه برنده است.
در چمپیونزلیگ موقعیت هایی از قبیل مصدومیت و شرایط خاص وجود دارد، روبرو شدن با دو تیمی که فصل گذشته با آنها بازی کردیم هم اتفاق جدیدی است.»
اینتر سال گذشته نیز با رئال مادرید و شاختار دونتسک هم گروه شده بود و ماروتا برای روبرتو دی زربی، سرمربی سابق ساسولو که اکنون هدایت اوکراینی ها را بر عهده دارد، آرزوی موفقیت کرد.
ماروتا گفت: «من برای دی زربی آرزوی موفقیت می کنم. سپس موضوع تیم شریف هم هست. اولین تیم از مولداوی در چمپیونزلیگ اگر اشتباه نکنم، یک تیم بی سابقه است.
این یک گروه پیچیده است.»
از ماروتا پرسیده شد که آیا او منتظر سفر دیگری به مادرید در این فصل هست؟ او گفت: «خب، گرفتن امتیاز در برنابئو بسیار دشوار است. فضای خاصی دارد، کار سختی خواهد بود.»
اما مدیر نراتزوری احساس می کند که این بار اینتر برای این رقابت ها آمادگی بیشتری دارد.
ماروتا گفت: «مالکان از ما خواستند منابع مالی پیدا کنیم و ما این کار را انجام دادیم، سپس سعی کردیم بازیکنانی را که می توانند به ما کمک کنند، شناسایی کنیم.
به دلیل شرایط مساعد موفق شدیم. ما تیم متفاوتی داریم، جایگزینی بازیکنانی مانند روملو لوکاکو و اشرف حکیمی آسان نیست، اما از کار انجام شده، راضی هستیم.
ما مربی بسیار خوبی داریم و با اطمینان و خوش بینی به آینده نگاه می کنیم.»
ماروتا سپس تایید کرد که کار اینتر در بازار نقل و انتقالات تمام شده است: «هیچ عملیات ورود بازیکن دیگری وجود نخواهد داشت، تیم مشخص و یکدست است، جایگزینی لوکاکو و حکیمی آسان نبود، اما تامین امنیت باشگاه در زمان تنگدستی مالی ضروری بود، من مطمئن هستم که هواداران درک خواهند کرد.»
برای بازی با ایران و کره جنوبی؛
بازیکنان پیشین سرخابی در لیست نهایی تیم ملی فوتبال عراق
لیست نهایی بازیکنان تیم ملی فوتبال عراق برای شروع بازی های مرحله گروهی انتخابی نهایی جام جهانی قطر مشخص شد.
دیک ادووکات سرمربی هلندی تیم ملی فوتبال عراق، لیست نهایی این تیم را با حضور ۲۵ بازیکن در مسیر حضور در مرحله گروهی انتخابی نهایی جام جهانی قطر مشخص کرد.
در این لیست اسامی بازیکنانی همچون سعد ناطق، علی فائز، همام طارق، بشار رسن، صفا هادی، ایمن حسین و علا عبدالزهرا و مهند علی نیز به چشم میخورد.
تیم ملی فوتبال عراق ۱۱ شهریورماه میهمان تیم ملی کره جنوبی در سئول است. این تیم سپس ۱۶ شهریورماه در کشور قطر از شاگردان درگان اسکوچیچ در تیم ملی ایران پذیرایی میکند.
با پیوستن به کایسری اسپور ترکیه؛
ستاره سابق استقلال همبازی دو ایرانی شد
مهاجم پیشین استقلال تهران با عقد قرارداد با تیم فوتبال کایسری اسپور ترکیه با دو ایرانی همبازی شد.باشگاه کایسری اسپور ترکیه خبر داد با «مامه بابا تیام» مهاجم سنگالی سابق استقلال که فصل گذشته در فنرباغچه حضور داشت، قراردادی سه ساله امضا کرد.کایسری اسپور در فصل جاری فوتبال باشگاهی ترکیه، مجید حسینی و علی کریمی دو بازیکن ایرانی را که آنها هم سابقه بازی با پیراهن آبی پوشان پایتخت را دارند به خدمت گرفته است.
قرعهکشی مرحله گروهی چمپیونزلیگ؛ چرا در این فصل باید منتظر دیدارهای جذابتری باشیم
سرعت سرسامآور تقویم فوتبالی به این معناست که میتوان مناسبتهای حساس و سرنوشتساز را تا زمان رسیدن آنها نادیده گرفت.چلسی بخشی از ماه دسامبر را در کشور ژاپن به رقابت در جام جهانی باشگاهها سپری خواهد کرد. لیورپول جزو باشگاههای فوتبالی است که تعدادی از ستارههایش را به دلیل حضور در جام ملتهای آفریقا در ماه ژانویه به همراه نخواهد داشت. این تابستان تورنمنت جام کنفدراسیونها برگزار نخواهد شد- این رقابت برای کمک به جام جهانی باشگاهها و جام باشگاههای کشورهای عرب حذف شد.
سیسکو مونیز سرمربی واتفورد است. مارک آلبرایتون هنوز 31 سال دارد. اینها مواردی هستند که از پس ذهن فوتبالی ما میگذراند تا این که بار دیگر به دنیای واقعی برگشته، فنجانی چای را برداشته و به وقایعی بپردازیم که با سرعتی آرامتر پیش میروند.
موضوع دیگری هم وجود دارد که به تازگی بار دیگر به سر خط خبرها برگشته است: قرعهکشی این هفته مرحله گروهی لیگ قهرمانان احتمالا حداقل با یک گروه مرگ همراه خواهد شد و این به لطف ترکیبی خاص از نتایج است که عجیبترین انتخاب سیدها را پس از فصل 18- 2017 که پنج باشگاه انگلیسی به مرحله گروهی راه پیدا کرده بودند، به وجود آورده است.
شش تیم دیگر صعود کرده به مرحله گروهی در این هفته مشخص شدند اما چالشهاس دشواری برای 26 تیمی که حضورشان در قرعهکشی روز پنج شنبه قطعی بود هم وجود داشت. این راهنمای سایت اتلتیک در مورد شرایط قرعهکشی رقابت این فصل چمپیونزلیگ است.
قهرمانیهای تیمهای ضعیفتر در اسپانیا، ایتالیا و فرانسه
اتلتیکو مادرید دو قطبی بارسلونا و رئال مادرید را از بین برد. اینترمیلان نوار 9 قهرمانی متوالی یوونتوس در سری A را قطع کرد. لیل کاری غیرقابل تصور را انجام داد و در لیگ فرانسه بالاتر از پاری سن ژرمن قرار گرفت. فصل 21- 2020 شاهد شکسته شدن سلطه تثبیت شده تیمها در لیگهای داخلی توسط باشگاههای نه چندان قدرتمند بود که باعث شد مدعیان لیگ قهرمانان از سید یک کنار گذاشته و وارد فضای ناشناخته سید دو شوند. لالیگا مسئول دو مورد از بزرگترین تغییرات است. نه تنها اتلتیکو در سید یک جای معمول رئال مادرید یا بارسلونا را به خود اختصاص داده، بلکه پیروزی ویارئال برابر منچستریونایتد در فینال فصل گذشته لیگ اروپا به این معناست که تیم اونای امری در سید اول حضور خواهد داشت.
ویارئال در فصل 21- 2020 لالیگا در رده هفتم قرار گرفت و در صورت شکست در فینال لیگ اروپا باید در مسابقات لیگ کنفرانس اروپای فصل جاری به میدان میرفت تا شاگردان اولهگونار سولسشر به سید اول لیگ قهرمانان بیایند. (در واقع پیروزی ویارئال برابر یونایتد یعنی هیچ تیم اسپانیایی حداقل تا ماه ژانویه در لیگ کنفرانس اروپا حضور نخواهد داشت.)
این یعنی سید دو این فصل لیگ قهرمانان میزبان تیمهای قدرتمند و مدعی بسیاری خواهد بود. هفت تیم از جمع هشت تیم حاضر در این سید در بین 11 باشگاه برتر ردهبندی یوفا در این فصل قرار دارند. تک تیم جدا مانده بروسیا دورتموند است که در رده شانزدهم این جدول جای گرفته است. بارسلونا و رئال مادرید تیمهایی نیستند که یک دهه پیش بودند و اینتر چندین ستاره (و یک سرمربی بزرگ) را در این تابستان از دست داده اما تیمهای بسیاری با بلندپروازی حضور در مرحله یک چهارم در این سید ارزشمند در کنار هم قرار گرفتهاند؛ اگر اسم آنها را از همین حالا گروه مرگ نگذاریم.
دشوارترین قرعه در این هفته چه میتواند باشد؟ قوانین یوفا میگوید که تیمهای هموطن نمیتوانند در مرحله گروهی برابر هم قرار بگیرند و ما قرعهکشیای خواهیم داشت که در آن چلسی، قهرمان اروپا، و منچسترسیتی، قهرمان لیگ برتر، (هر دو در سید یک) برابر یکی از تیمهای رئال مادرید، بارسلونا، یوونتوس، پیاسجی، سویا یا دورتموند قرار خواهند گرفت. منچستریونایتد یا لیورپول با یکی از این تیمها به عنوان تیم اول همگروه خواهند شد: اتلتیکو، بایرن مونیخ، اینتر، لیل، اسپورتینگ لیسبون یا ویارئال.
قرعهکشی پنجشنبه لیگ قهرمانان مطمئنا دیدارهای جذاب و حساس زودهنگام بسیاری را به ارمغان خواهد آورد.
قوانین حق پخش
توافقهای تلویزیونی موضوع مورد بحث دیگری است. در حالی که اتحادیهها دو یا چهار نماینده دارند، باشگاهها به گفته سایت یوفا به صورت دو به دو و براساس بینندگان تلویزیونی بین روزهای سهشنبه و چهارشنبه تقسیم میکنند.
جفت کردن، روش یوفا برای حصول اطمینان از این موضوع است که پخشکنندگان هرگز در شرایطی قرار نمیگیرند که تیمهای پرطرفدار همگی در روز سه شنبه بازی کرده و دیدار تیمهای کوچک همگی به روز چهارشنبه موکول شود. زمانی که گروهبندی مشخص شود، تیمها کد رنگی خاص گروهشان را دریافت کرده و در براکت مختص گروهبندی قرار میگیرند.
گروه A تا D در فصل گذشته قرمز رنگ و گروه E تا H آبی بودند. سپس وقتی باشگاه سید یک در گروهی قرار میگرفت، جایگاه دیگر نمیتوانست توسط باشگاهی از همان کشور پر شود و باشگاه جفت با آن به سمت دیگر براکت رنگی منتقل میشد. سپس این قانون وجود دارد که اطمینان حاصل میکند دو باشگاه از یک شهر دیدارهایشان را در یک شب برگزار نمیکنند. هنوز متوجه توضیحات من میشوید؟!
حضور بایرن در گروه A به این معنا بود که دورتموند فقط در گروههای E تا H حضور خواهد داشت (دورتموند در نهایت در گروه F قرار گرفت). حضور رئال مادرید در گروه B باعث شد بارسلونا به سمت آبی رنگ قرعهکشی گروهی رفته و در نهایت آنها را در گروه بزرگان کنار یوونتوس قرار دارد.
اگر به لحظات پایانی قرعهکشی مرحله گروهی لیگ قهرمانان فصل گذشته توجه کرده باشید، شاید لحظهای را به یاد بیاورید که رقبای آخر مرحله گروهی یونایتد یکی کمتر از حد انتظار بود. چنین اتفاقی به این دلیل رخ داد که لیورپول سید یکی در سمت قرمز قرعهکشی در گروه D جای گرفت و این یعنی یونایتد فقط میتوانست با تیمهایی از کد رنگی آبی روبرو شود.
سیستم عجیب سیدهای پایینی به همراه فوتبال رو به زوال روسیه
بیست و شش تیم از 32 تیم حاضر در مرحله گروهی رقابتهای لیگ قهرمانان از قبل مشخص بودند. تکلیف سید سه و سید چهار روز چهارشنبه با پایان دیدارهای پلی آف مشخص خواهد شد.
پورتو، آژاکس، لایپزیش، آتالانتا و زنیت سن پترزبورگ همگی روز پنجشنبه در سید سوم قرار خواهند گرفت. سه باشگاه دیگر بر اساس ردهبندی بسته به ضریب و باشگاههای پیروز در دیدارهای پلیآف به این سید اضافه میشوند.
بشیکتاش و دیناموکیف مدعی حضور در سید سه هستند چرا که فصل گذشته قهرمان لیگ ترکیه و اوکراین شدند اما ممکن است توسط بعضی از تیمهای پیروز در مسابقات پلیآف از سید سه کنار زده شوند:
شاختار دونتسک 1- 0 موناکو
ردبول سالزبورگ 2- 1 براندبی
بنفیکا 2 -1 پی اس وی آیندهوون
اف سی شریف تیراسپول 3- 0 دیناموزاگرب
شاختار، سالزبورگ و بنفیکا همگی ضریب ردهبندی کافی برای قرار گرفتن بالای سر بشیکتاش و دیناموکیف را دارند، بنابراین اگر هر سه تیم در دیدارهای برگشت پیروز شوند، قهرمان لیگهای ترکیه و اوکراین ممکن است به سید چهار بروند. اگر دیناموزاگرب شکست دیدار رفت را جبران کند، میتواند به عنوان قهرمان لیگ کرواسی به سید سه برود.
در این صورت باشگاهی که به این مسابقات صعود کرده اما به دلیل ضریبش از حضور در سید سه جا مانده به جمع کلوب بروژ، میلان و ولفسبورگ در سید چهار خواهد پیوست. این باشگاهها هم با برندگان دو دیدار پلی آف همگروه خواهند شد:
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/8577/28004/98564
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/8577/28004/98565
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/8577/28004/98566
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/8577/28004/98567
|
عناوین این صفحه
- چگونه فوتبال به کابوس زنان افغانستان تبدیل شد
- اخبار
- اخبار
- قرعهکشی مرحله گروهی چمپیونزلیگ؛ چرا در این فصل باید منتظر دیدارهای جذابتری باشیم