|
خیلی دور، خیلی دور؛ فاصله هنرمندان و مسئولان
حسین هاشم پور
سرانجام یکی از مدیرانی که دهه هاست در مهم ترین ارکان حاکمیت حضور دارد متوجه یک شکاف عمیق شد و آن را به زبان آورد.
چند روز پیش ، رییس مجلس شورای اسلامی در دیدار با سینماگران گفته است: « متاسفانه در حال حاضر فاصله زیادی بین هنرمندان و مسئولان وجود دارد و این فاصله به جامعه نیز تعمیم داده می شود. در واقع آغاز فواصل موجود در جامعه از نخبگان هنری و مدیریتی نشئت می گیرد و آثار آن را در جامعه می بینیم. «
آقای محمد باقر قالیباف با اذعان به اینکه حتما این اشکال را می پذیرم که مقصر اصلی ما مدیران هستیم، اظهار کرد: « از سوی دیگر خواهش من این است که فعالان عرصه فرهنگ و هنر نیز در میان خود کنکاش کنند که آیا آن ها در به وجود آمدن این فاصله سهمی دارند یا ندارند؟ «
یک: پذیرش فاصله افتادن میان هنرمندان و مسئولان امر مبارکی است، چون تجربه این سالیان می گوید که معمولن مدیران با این توهم روبرو هستند که در قلب مردم جای دارند و هر بلایی سر خلق خدا بیاورند هم از محبوبیت شان کاسته نمی شود، لابد بر اساس همین توهم است که هیچگاه هیچ مسئولی استعفا نمی دهد!
دو: اما پرسشی که رئیس محترم مجلس در پایان همین اعتراف تاریخی خود طرح کرده اند مایه حیرت است: او پرسیده است آیا هنرمندان در شکل گرفتن این فاصله سهم دارند؟
حتی طرح این پرسش، آن اعتراف دل خوش کنک بالا را خدشه دار می کند؛ هنرمندان سال هاست در چارچوب خط قرمز های سلیقه ای و رو به گسترش نفس می کشند و دم برنمی آوردند و هر روز در حال تطبیق دادن خود هستند!
مثلا وزارت ارشاد متولی امور هنر است اما مجوزهایش تا دم در وزارتخانه اش هم رسمیت ندارد، همین وزارت ارشاد به کتاب و نمایشی که بیست سال پیش مجوز داده بود امروز مجوز نمی دهد و ... مبحث معیشت هنرمندان و سفره هر روز کوچک ترشان هم که روشن تر از آفتاب پیداست، واقعن سهم تراشیدن برای هنرمندان در خلق این فاصله بی انصافی محض نیست؟
سه: آقای قالیباف! روزگاری بود که بخشی از اهالی فرهنگ و هنر که دگر اندیش و روشنفکر خوانده می شدند منتقد مسئولین به شمار می آمدند، اما امروز حتی هنرمندانی که به هنرمندان انقلاب شهرت دارند فاصله و اعتراض شان را رسانه ای می کنند، کافی ست گفته های اخیر چنین نام هایی را جستجو کنید...
وقتی عموم یک جامعه از حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر که میز و قدرت دارند نالان هستند آیا انگشت اتهام را باید به سمت جامعه گرفت؟!!
چهار: آقای قالیباف در دوره شهرداری قدم هایی برای هنر برداشته که ۲۱ اردیبهشت ۹۶ در جریان انتخابات ریاست جمهوری در یادداشتی با عنوان «نامزدها نمی دانند برای هنر چه کرده اند» به آنها اشاره کردم، او اکنون رسالت مهمی به دوش دارد؛ او متوجه این شکاف بزرگ شده و اتفاقن در جایگاهی نشسته که می تواند به ترمیم و اصلاح همت کند؛ ریشه بسیاری از تلخ کامی ها و نارضایتیها در قوانین و نگاه تبعیض آمیز است،باید دید مجلس که حالا دولت هم سو دارد می تواند قوانینی تصویب کند تا برای جامعه فرهنگ و هنر امنیت شغلی و اطمینان خاطر به وجود آورد؟
برپایی اولین موزه اسناد جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان
مدیر دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان گفت: جمعآوری مستنداتی همچون پوسترهای ادوار مختلف جشنواره که میتواند به تنهایی خاطرات خوبی برای کودکانی که در آن سالها مخاطبمان بودند را یادآوری کند ما را برای جمع آوری آرشیوی از پوستر ادوار مختلف جشنواره و برگزاری «موزه و مرکز اسناد جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان» مصمم کرد.
به گزارش امتیاز، مهدی سجادزاده، مدیر دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان در خصوص نمایشگاه پوسترهای ادوار مختلف جشنواره و نحوه جمعآوری این آرشیو اظهار کرد: تصمیم برای برگزاری این نمایشگاه از مهرماه سال ۱۳۹۸ گرفته شد که برای نخستین بار ایمان حجتی به عنوان مدیراجرایی جشنواره از طرح «موزه و مرکز اسناد جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان » نام برد.
وی ادامه داد: پس از این اتفاق نامهنگاریهایی با ارگانهایی مانند بنیاد فارابی، آموزش و پرورش، بهزیستی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و … که میدانستیم شاید از جشنواره کودک مستنداتی داشته باشند، انجام شد اما متاسفانه در اسفند ۹۸ با شیوع ویروس کرونا مواجه شدیم و راهاندازی این موزه به تعویق افتاد.
سجادزاده تصریح کرد: این وقفه تا شهریور ماه سال ۹۹ ادامه داشت تا نخستین فراخوان ارسال عکس را اعلام کنیم. در پی این فراخوان تعداد قابل توجهی عکس برای ما ارسال شد. برخی از آثار که حتی از سال ۶۹ بود را در همان ابتدا دریافت و در آرشیو جشنواره نگهداری کردیم.
وی افزود: گام بعدی، جمعآوری مستنداتی همچون پوسترهای جشنواره بود که میتواند به تنهایی خاطرات خوبی برای کودکانی که در آن سالها مخاطبمان بودند را یادآوری کند. در همین راستا تصمیم گرفتیم که به عنوان تنها جشنواره داخل ایران، نمایشگاهی از پوسترهای ادوار گذشته برگزار کنیم.
مدیر دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان در ادامه اظهار کرد: در برخی از جشنوارههای خارجی که ساختمان و مکان برگزاری آن ثابت است، چنین اقدامی با نام “راهرو افتخارات” انجام میدهند. تصمیم داریم با پایان نمایشگاه، پوسترهای ادوار مختلف جشنواره را نگهداری و به موزه اسناد جشنواره منتقل کنیم تا به صورت ثابت نصب شوند.
وی با بیان اینکه برای جانمایی و موقعیت جغرافیایی موزه بررسیهای زیادی انجام شده است، گفت: برای این کار باید مکانی را انتخاب میکردیم که پیوستی با جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان داشته باشد و در نهایت تصمیم گرفتیم که بهترین محل برای این کار دفتر جشنواره است که پس از پروژه کفسازی روبروی هتل عباسی، به محیطی آرام و تبدیل به پاتوقی فرهنگی شده است.
سجادزاده در خصوص برگزاری سی و چهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان در اصفهان نیز عنوان کرد: جشنواره امسال به احتمال زیاد همانند سال گذشته به صورت ترکیبی از آنلاین و فیزیکی برگزار خواهد شد که البته امیدواریم بخش حضوری آن بیشتر باشد اما طبیعتا بخشی از آن به صورت آنلاین برگزار میشود.
مدیر دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان اضافه کرد: برای اکرانها باید دید میتوان اکران عمومی را به صورت جدی داشت یا نه. اگر اکران به صورت عمومی باشد، تعداد سینماهای بیشتری را میتوان درگیر کرد اما اگر شرایط به دلیل کرونا به طوری باشد که نتوان اکران عمومی زیادی داشته باشیم، طبیعتا تمرکزمان بر روی فضای مجازی خواهد بود.
وی به کسب رضایت از صاحبان آثار برای اکران عمومی هم اشاره کرد و گفت: اکران آنلاین نیز بستگی به صدور مجوز از سوی صاحبان آثار دارد چراکه برخی از آنها به دلیل امنیت اثر هنری خود و اکران در جشنوارههای دیگر اجازه پخش آنلاین را نمیدهند.
سجادزاده ادامه داد: در دو سال اخیر تمام تلاش خود را کردیم تا دفتر جشنواره تعطیل نشود و به عناوین مختلف برنامههایی را اجرا کردیم. برنامههایی همچون مرور سینما کودک که برای نخستین بار در کشور، آثار قدیمی و فاخر کودکان به همت بنیاد سینمای فارابی بازسازی، مرمت و به اکران در آمد.
مدیر دبیرخانه سی و چهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودک و نوجوان اصفهان تصریح کرد: اولین جشنواره پس از شیوع ویروس کرونا که به صورت آنلاین در خاورمیانه برگزار شد، سی و سومین دوره جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان بود که یکی از بهترین اتفاقات آن، خرید تبلت برای دانش آموزان نیازمند و اعزام کاروان شادی به شهر سیلزده «بن» بود.
پیرمردی که برای سفر اربعین از چشمش گذشت
مهدی زمانپور کیاسری کارگردان مستند «راه دل» که نسخه مجازی آن در دسترس علاقهمندان قرار دارد درباره این مستند توضیح داد: این مستند روایتی از پیادهروی یک نابینا در مسیر زیارت اربعین است. زمانی که مستند «مشتی اسماعیل» را ساخته بودم، این کاراکتر آنقدر در دل آدمهای مختلف در داخل و خارج ایران جای گرفت که بسیاری میگفتند یک مستند دیگر باید درباره او بسازی. شخصاً اعتقادی به این مساله نداشتم اما موقعی که خواستم به پیادهروی اربعین بروم و حس و حال آن را از نزدیک تجربه کنم، با خودم گفتم امام حسین (ع) از تو بهعنوان مستندساز انتظار دیگری دارد نه اینکه تنها این مسیر را بیایی و برگردی.
وی ادامه داد: بهعبارتی احساس کردم باید در این مسیر مفید باشم. با توجه به اینکه مستندساز مستقلی هستم و هزینه بالایی نمیتوانستم صرف کنم، بهصورت ناگهانی به ذهنم رسید برای مستند پیادهروی اربعین، چه کسی بهتر از مشتی اسماعیل که همه میگویند کار دیگری دربارهاش بساز.
این مستندساز درباره ویژگیهای مشتی اسماعیل توضیح داد: او پیرمرد نابینایی است که همواره مسیرهایی را به سمت شالیزار و یا جاهای دیگر میرفته که با آنها آشنایی داشته و با گوشش صداها را ردیابی و مسیرش را شناسایی میکند. حالا او قرار بود عازم پیادهروی اربعین در مسیری شود که شاختی از آن نداشت. طبیعتاً در این مسیر همراهی داشت اما اینکه او خودش در موقعیتهای مختلف چه حس و حالی میتوانست داشته باشد، جذاب بود. پیشتر هم این شناخت را از او داشتم که خودش مداح و عاشق امام حسین (ع) است و دیوانهوار میخواهد به زیارت کربلا برود. اینگونه بود که برنامهریزی این سفر با یک گروه شش هفت نفره حرفهای صورت گرفت.
زمانپور کیاسری درباره دوراهی مشتی اسماعیل برای انتخاب میان عمل جراحی چشم و یا سفر به کربلا هم گفت: پدرم سال ۸۹ حین فیلمبرداری مستند «مشتی اسماعیل» به او گفت پزشکی را میشناسد که با عمل جراحی چشمت را درمان میکند اما مشتی اسماعیل گفت نیازی نیست، این حال خوب را از من نگیرید که من این سکانس را در فیلم استفاده نکردم و گفتم باید کاری کنم که این حس و حال خودش در فیلم جاری باشد. چند سال بعد حین پیش تولید مستند «راه دل» از جراح چشم نوبتی گرفتیم و ماجرا را به دکتر گفتیم که ایشان گفت روزی به شمال میآیم و مشتی اسماعیل را میبینم. وقتی فیلمبرداری در شمال آغاز شد، دکتر تماس گرفت که هفته آینده میآیم تا مشتی اسماعیل را ببینم در حالیکه ما سه روز دیگر عازم کربلا بودیم. از این فرصت برای درام فیلمم استفاده کردم، به مشتی هم ماجرا را تعریف و البته کمی اغراق هم کردم حتی به این صورت گفت که یا اینجا باشیم و عمل کنیم یا به کربلا برویم و دیگر عملی در کار نیست. مشتی اسماعیل گفت اصلاً درباره دکتر صحبت نکنید؛ نه این زمان و نه هیچ وقت دیگر و این حال خوب را از من نگیرید، چشم داشته باشم که چهکار کنم! با توجه به عشقی که به امام حسین (ع) و مسیر کربلا داشت، قطعاً از خیلی چیزهای دیگر هم میگذشت همانطور که از چشم گذشت.
وی با اشاره به رابطه نزدیک و صمیمی خود با سوژههای آثار مستندش عنوان کرد: آنچه من متوجه شدم، برای مشتی اسماعیل دیدن با چشم، آنچنان لذتی که ما فکر میکنیم، ندارد. او میگوید من کارهایم را دارم انجام میدهم. او میترسد از حس و حال خوبش خارج شود. با خودش میگوید ۷۵ ساله هستم، این همه سال خدا به من چشم نداد و زندگی کردم، به ازای این چشم نداشتن شاید آن دنیای چیزهای دیگری نصیبم شود که اگر اینجا و در این چند سال باقی مانده عمرم بخواهم چشم داشته باشم، از آنها محروم میشوم. اینها برای ما قابل درک نیست. این قدرت خداست که اگر هرچه بگیرد، هزاران حس و حال بهتر به جای آن میدهد.
این مستندساز افزود: خیلیها متوجه شدهاند که او حاضر نیست این حس و حال خوبش را با چیزی عوض کند اما برخی همچنان علاقهمندند بدانند مشتیاسماعیل اگر چشم داشته باشد، چگونه خواهد بود؟ برخی حتی پیشنهادهای درمانی مختلفی حتی در خارج از کشور را هم مطرح کردهاند اما هر بار که خواستم آن را با مشتی اسماعیل در میان بگذارم فقط گفته است: «اگر صحبت چشمم است، ولش کن!»
کارگردان مستند «راه دل» درباره واکنشها به حضور مشتیاسماعیل در مسیر پیادهروی اربعین گفت: وقتی مستند قبلیام یعنی «مشتی اسماعیل» را حین پخش از تلویزیون در کنار خود مشتیاسماعیل میدیدم، واکنشهای او به بخشهای مختلف فیلم و میمیک صورتش در موقعیتهای مختلف آنقدر تماشایی بود که قابل وصف نیست. حس و حال مشتی در مسیر پیادهروی اربعین هم از همین جنس بود. در طول مسیر مدام گوش مشتی اسماعیل به اطراف تیز بود. جایی اگر مداحی بود میگفت بیایستیم. توضیحی هم از ما نمیخواست. احساس میکنم درک و دریافتش از پیرامون ما، بالاتر از ما بود. شوخطبعیهایی هم در مسیر داشت که با شوخ طبعی دوست با معرفتش نصیر کامل میشد.
وی افزود: ما گاهی مشتی اسماعیل را در موقعیتهای خاص در مسیر پیادهروی قرار میدادیم. مثلاً او را به بیراههای بردیم و گفتیم در مسیر کربلا گم شدهایم. مشتی نشست و گفت ما که بالاخره مسیر را پیدا میکنیم اما امام حسین (ع) با آن همه دشمن چه حالی در این صحرا داشته است. آنقدر گفت و گریه کرد که همه گروه ما هم متأثر شد و به گریه افتاد. بخشهایی از این حس و حالها در مستند هم هست.
زمانپور کیاسری درباره جذابترین تجربه خود در مسیر ساخت این مستند گفت: از آنجایی که غالباً بیراهه میرفتیم، پلیس عراق چندباری ما را دستگیر کرد. مثلاً تا در جایی مینشستیم، سریع سراغ ما میآمدند و مشکوک میشدند. اما در ادامه یکی از محلیها همراهمان شد و سریع به آنها توضیح میداد که با این روند وضعیت بهتر شد. هر بار که ما را میگرفتند، مشتی اسماعیل غصه میخورد و میگفت، با این وضعیت تا ما بخواهیم به کربلا برسیم، امام حسین (ع) را شهید کردهاند.
وی در پایان درباره حال و هوای این روزهای مشتی اسماعیل اظهار کرد: کسی بهتر از من او را نمیشناسد و شک ندارم همین امروز هم اگر به او بگویید آرزویت چیست، بازهم میگوید مرا به کربلا ببرید.
اخبار
«روزهای سینمای ایران» در سیزدهمین دوره جشنواره بینالمللی فیلم تاشکند ازبکستان
سیزدهمین دوره جشنواره بینالمللی فیلم تاشکند ازبکستان، بخش ویژهای را به «مرور سینمای ایران» اختصاص داده است.
به گزارش امتیاز، فیلمهای «برگ جان» بهکارگردانی ابراهیم مختاری، «مادری» بهکارگردانی رقیه توکلی، «ویلاییها» بهکارگردانی منیر قیدی، «قطار آن شب» بهکارگردانی حمیدرضا قطبی، «مُرده خور» بهکارگردانی صادق صادقدقیقی، «سارا و آیدا» بهکارگردانی مازیار میری و «مسیر معکوس» به کارگردانی ابوالفضل جلیلی در بخش ویژه جشنواره تاشکند که به مرور آثار سینمای معاصر ایران (با عنوان روزهای سینمای ایران) اختصاص یافته، به نمایش درخواهند آمد. تعدای از کارگردانان فیلمهای ذکر شده نیز مهمان این دوره جشنواره تاشکند به شکل حضوری خواهند بود.سیزدهمین دوره جشنواره بینالمللی فیلم تاشکند ازبکستان از ۶ الی ۱۱ مهر ۱۴۰۰ (۲۸ سپتامبر تا ۳ اکتبر ۲۰۲۱ میلادی) برگزار میشود.
«مخاطبشناسی»، اصلیترین نیاز بازار فیلم کودک است
زحل رضوی معتقد است؛ سلیقه مخاطبان حوزه کودک نسبت به دو دهه گذشته تغییر کرده است. این جریان تنها به دلیل تغییر نسل نیست؛ شرایط سینمای جهان هم عوض شده است. کودکان و نوجوانان به تولیدات امروزی دسترسی راحتتری دارند همین باعث شده سطح توقع مخاطبان از فیلمها بالا برود.
به گزارش امتیاز، زحل رضوی، نویسنده و کارگردان حوزه کودک و نوجوان در ابتدا درباره جشنواره گفت: در این سیوسه سالی که از عمر برگزاری جشنواره بینالمللی کودکان و نوجوانان میگذرد، این رویداد سینمایی اتفاقات مختلفی را از سر گذرانده است؛ یعنی در هر دهه از نظر اقتصادی یا فعالیت تهیهکنندگان، شرایط تغییر کرده است.
این کارگردان ادامه داد: هر چهقدر جلوتر آمدیم شرایط سختتر شد و این وضعیت سخت روی فیلمهای حوزه کودک تاثیرگذاشت. کاش در دو دهه گذشته شرایطی فراهم میشد تا سینمای کودک را به سمت دیجیتالی شدن سوق میدادیم و آن را از فضای رئال دور میکردیم. اما شرایط به گونهای پیش رفت که این مهم برای تهیهکنندگان فراهم نشد.
او ادامه داد: سلیقه مخاطبان حوزه کودک نسبت به دو دهه گذشته تغییر کرده است. این جریان تنها به دلیل تغییر نسل نیست؛ شرایط سینمای جهان هم عوض شده است. کودکان و نوجوانان به تولیدات امروزی دسترسی راحتتری دارند همین باعث شده سطح توقع مخاطبان از فیلمها بالا برود. لذا ما باید همسو با سلیقه مخاطب حرکت کنیم. مخاطب ایرانی ثابت کرده است که هر وقت یک فیلم با محتوای خوب به ویژه نزدیک به فضای فرهنگی خودمان تولید شود، از آن حمایت میکند.
کارگردان انیمیشن «امین و اکوان»، درخصوص محتوای فیلمهای کودک گفت: ما مجبوریم فیلمهای کودک و نوجوان را به دلیل ردهبندی سنی به گروههای خردسال، کودک و نوجوان تقسیمبندی کنیم. چراکه نمیتوان فیلم کودک را برای نوجوانان نمایش داد و محور آثار مخصوص به این دو مخاطب از هم متفاوت است.
او گفت: به صورت کلی، فیلمهایی که در این سالها در سینمای کودک پخش شده به ویژه در بخش انیمیشن، توسط مخاطب حمایت شده است. اما من احساس میکنم که درخصوص محتوا باید کمی تجدید نظر شود و به هنگام تولید محتوا برای آثار، سلیقههای گوناگون را در نظر بگیریم و هراسی از تجربههای نو نداشته باشیم. رضوی در پایان، درباره «سینما، سرزمین خیال»، که شعار جشنواره امسال است افزود: شعار خیلی خوبی انتخاب شده است. تمام سینمای کودک و نوجوان به قوه تخیل برمیگردد. خیالپردازی، باعث میشود کودک و نوجوان قدرت ریسکپذیری و خلاقیتش در ایجاد فضا و دنیای جدید را افزایش بدهد. همانطور که این شعار را انتخاب کردیم باید سعی کنیم از آن الهام بگیریم.
محسن علی اکبری مطرح کرد؛
صحبت های حضرت امام (ره) من را به سمت سینما کشاند
به مناسبت روز ملی سینما و در ادامه سلسله نشستهای تاریخ شفاهی، موزه سینمای ایران طی یک هفته هر روز گفتگوی تفصیلی با یکی از عوامل تاثیرگذار سینمای ایران را منتشر می کند. روز چهارشنبه ۲۴ شهریورماه گفتگو با محسن علی اکبری، تهیه کننده سینمای ایران منتشر شد.
محسن علی اکبری با بیان اینکه دوم بهمن ماه سال ۱۳۳۹ در تهران متولد شده است، گفت: ما خانواده بسیار سنتی بودیم و هیچ علاقهای به سینما نداشتم، در هفت سالگی قرآن را به دقت میخواندم و در همان سالهای کودکی به مسجد جواد الائمه میرفتم و فعالیتهای فرهنگی انجام می دادم.
وی با بیان اینکه زنده یاد فرج الله سلحشور و پسر عمویش هادی علی اکبری در مسجد فعالیتهای فرهنگی از جمله تئاتر انجام می دادند، یادآور شد: در سال ۵۰ که من ۱۲ ساله بودم آنها در مسجد تئاتر «حُر» را اجرا کردند. زمانی که انقلاب شد دیپلم گرفته بودم و یک مغازه کتابفروشی داشتم و با یک آپارات ۱۶ میلیمتری در مسجد برای بچهها فیلم نمایش میدادیم.
علی اکبری ادامه داد: یادم میآید یک روز هیات امنای مسجد آمدند و دیگر اجازه نمایش فیلمها را به ما ندادند. در آن زمان اولین چیزی که به ذهنم رسید تاسیس یک کتابخانه بود. روبروی مسجد یک زمین خالی بود که با دوستان دیگر کتابخانه و یک سالن نمایش ساختیم.
وی با اشاره به دیگر فعالیتهای خود در ابتدای انقلاب نیز گفت: در سال ۵۷ مسئول کمیته گوهر دشت و مقطعی نیز در کمیته مهرشهر کرج بودم. با توجه به اینکه دورههای تکاوری دیده بودیم آن را در کمیته و حزب جمهوری اسلامی به دیگران هم آموزش میدادیم. زمانی که اتفاقات کردستان پیش آمد که امام (ره) فتوا داده بودند که تا ۲۴ ساعت ارتش به آنجا برسد، من در جنگ کردستان پیش شهید چمران بودم. از ۱۵ مهر ۵۹ به عنوان ستاد جنگهای نامنظم در پشت انبارهای عمومی خرمشهر در خدمت شهید چمران بودیم.
علی اکبری با بیان اینکه در سال ۱۳۶۰ وارد سازمان تبلیغات اسلامی شده است، افزود: با فاصله چند ماه به من مسئولیت واحد ویدئوی بخش سمعی بصری سازمان تبلیغات اسلامی را در خیابان سمیه دادند. در اردیبهشت ماه ۶۱ وارد حوزه هنری شدم و اولین فیلمی که در مقام مدیرتولیدی کار کردم فیلم «گورکن» به کارگردانی محمدرضا هنرمند بود. او در گروهی که میخواستیم فیلمسازی را شروع کنیم تنها فردی بود که بیشتر از ما میدانست. او کارمند مخابرات ارتش بود و برای آموزش مخابرات نیروی دریایی به انگلیس رفته بود و همانجا در هنرستان سینمایی آموزش دیده بود.
وی در ادامه بیان کرد: یادم می آید برای انتخاب عوامل فیلم با محمدرضا هنرمند صحبت کردیم برای فیلمبرداری ابتدا از جمشید الوندی دعوت کردیم که نپذیرفت و بعد همایون پایور را آوردیم. در مورد کار منشی صحنه از او سوال کردم و در پاسخ گفت منشی صحنه فردی است که باید روی صحنه احاطه داشته باشد و همه موارد یادش بماند. در بین همکارانی که حضور داشتند علی شاه حاتمی را برای فیلمهای «بلمی به سوی ساحل» و «گورکن» انتخاب کردیم.
تا ۳ سال آینده به سینما نگاه مثبتی ندارم
علی اکبری همچنین گفت: در آن زمان سینما را نمیشناختیم و شاید صحبت امام (ره) در بهشت زهرا (س) درباره سینما برای ما خیلی مهم بود که ایشان گفته بودند «ما با سینما مخالف نیستیم، ما با مرکز فحشا مخالف هستیم». یکی دیگر از فعالیتهای من، اجرای تئاتر «ایوب پیامبر» در مولوی بود که آن تئاتر را یک اجرا نزد رهبری بردیم که ایشان نظرشان این بود تئاتر را ضبط تلویزیونی کنیم و در تلویزیون هم پخش عمومی شود. همین پیشنهاد ایشان موجب شد تا ما با تلویزیون قرارداد ببندیم. دراستودیو مهرگان دکور زدیم و تله تئاتر «ایوب پیامبر» را در آنجا ساختیم و درواقع ورود من به تلویزیون به این شکل بود.
وی در پاسخ به پرسش فریدون جیرانی مبنی بر اینکه کدامیک از فیلمهایی که ساخته را بیشتر دوست دارد؟ پاسخ داد: فیلمهای «پاداش سکوت» و «پرواز در شب» را خیلی دوست دارم.
علی اکبری درباره شرایط فعلی سینما نیز گفت: سینما به خاطر کرونا از بین رفت و اگر بخواهد به شرایط قبل برگردد زمان زیادی میبرد. امروز با وجود شبکه نمایش، آوردن مخاطب به سمت سالنهای سینما کار سختی است اما اگر فیلم استاندارد سینما ساخته شود و فیلمی باشد که مخاطب احساس کنند باید آن را روی پرده عریض سینما ببینند میتوانیم دوباره خانوادهها را به سمت سینماها بکشانیم.
وی ادامه داد: فیلم «استرداد» یک مدیوم سینمایی بود و همان استانداردی که از پرده عریض سینما توقع میرود در فیلم وجود داشت. متاسفانه اکثر فیلمهای ما امروز لوباجت شده است و به خاطر دستمزد بالای بازیگرها، نابازیگرها در اکثر فیلم ها حضور دارند و اکثر متن ها ضعیف است زیرا برای این بخش کمتر هزینه میکنند. حداقل تا سه سال آینده نگاه مثبتی به سینما ندارم مگر اینکه ۱۰ فیلم استاندارد سینما ساخته شود.
محسن علی اکبری تهیه کنندگی فیلمهایی چون «گورکن»، «بلمی به سوی ساحل»، «پرواز در شب»، «آخرین پرواز»، «به خاطر هانیه»، «مریم مقدس»، «شهرآشوب»، «پاداش سکوت»، «همیشه پای یک زن در میان است»، «تلفن همراه رئیس جمهور»، «استرداد» را در کارنامه هنری خود دارد و برای فیلم «استرداد» در سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بهترین فیلم و در سال ۱۳۸۶ برای فیلم «همیشه پای یک زن در میان است» نیز برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم شده است.
یادآور میشود، موزه سینمای ایران به عنوان مجموعهای فرهنگی و تاریخی که راوی سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف میداند نظرات و دیدگاههای سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری کرده تا نسلهای آینده با نگاه و مسیر زندگی حرفهای و نحوه خلق و شکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9591/29119/100049
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9591/29119/100050
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9591/29119/100051
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9591/29119/100052
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9591/29119/100053
|
عناوین این صفحه
- خیلی دور، خیلی دور؛ فاصله هنرمندان و مسئولان
- برپایی اولین موزه اسناد جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان
- پیرمردی که برای سفر اربعین از چشمش گذشت
- اخبار
- صحبت های حضرت امام (ره) من را به سمت سینما کشاند