|
تصویری رویایی؛ شماره ۱۰های جادویی آلبیسلسته
نوید صراف
«آرژانتین میخواهد ارتباطی نزدیک با تمام دنیا داشته باشد.». گرچه این جمله «مائوریسسیو ماکری»، رئیس جمهور آرژانتین در فضای سیاسی و دیپلماسی گفته شده اما واقعیت ایناست که به واسطه حضور دهها ستاره نامدار فوتبال در این کشور، آرژانتین سالهاست که با تمام دنیا ارتباطی نزدیک پیدا کرده و در زندگی مردم گوشهای را به خود اختصاص داده است. ستارههایی که لحظاتی ناب را برای مردم جهان رقم زدهاند و در تاریخ جاودانه شدهاند، از جمله شماره دههایی که نام خود را با حروف طلایی در صفحات تاریخ ثبت کردهاند.
ماریو کمپس
او کسی بود که اولین جامجهانی تاریخ آرژانتین را برای آلبیسلسته به ارمغان آورد، ستارهای که البته با گذشت زمان کمی در اذهان مردم کمرنگ شد اما عدم دستیابی ستارههای نامدار آرژانتین به جام طلایی در سالهای اخیر، یادآوری افتخارات و درخششهای او را در پی داشته است. شاید اکنون این ذهنیت در میان نسل جدید شکل گرفته باشد که تمام ستارههای بزرگ جهان باید در تیمهایی همچون رئال و بارسا توپ زده باشند اما کمپس با وجود حضور در لیگ اسپانیا، هیچگاه پیراهن این دو تیم را بر تن نکرد. او با والنسیا به قهرمانی در کوپا دلری (79-1978)، قهرمانی اروپا (80-1979) و قهرمانی سوپرجام اروپا (1980)، آقای گلی در لیگ اسپانیا (1977 و 1978) دست یافت.
او در تیم باشگاهیاش ستارهای پر فروغ بود و دوران طلایی والنسیا را رقم زد و لقب «ماتادور بزرگ» را به خود اختصاص داد، ضمن اینکه به صورت همزمان تیم ملی کشورش را نیز به قله افتخار و موفقیت جهان رساند. کمپس در جامجهانی 1978 ضمن کسب عنوان قهرمانی، جایزه توپ طلا و همچین کفش طلای رقابتها را نیز از آنِ خود کرد. اگر بازی او را تماشا میکردید بعید بود عاشقش نشوید به ویژه آنکه او از ظاهری بسیار جذاب نیز بهره میبرد و هواداراناش در تمام استادیومها نام او را فریاد میزدند و از او درخواست ازدواج میکردند.
دیگو مارادونا
«یک پسر کامل و بینقص را با موهایی فرفری و ژولیده، چشمانی درخشان که از آن شرارت میبارید و البته خندهای شاید گستاخانه!» اینها توصیف «بوروکوتو»؛ خبرنگار اروگوئهای ساکن آرژانتین، در 30 اکتبر 1992 از تولد کودکی بود که 32 سال پیش در بیمارستان «اویتا پرون» در شهر «لانوس» در جنوب «بوینس آیرس» چشم به جهان گشود. از همان سنین کودکی این حس در مورد دیگو وجود داشت که او برای بزرگی و خاص بودن برگزیده شده.
دیگو در خانهای بزرگ شد که فاقد آب و برق بود و در تولد سه سالگیاش، «بتو»؛ پسر عموی مارادونا، به او یک توپ هدیه داد و دیگو همان شب توپ را با خود به تخت خواب برد و آن توپ به دوست همیشگی الدیگو تبدیل شد. دوستی که هیچگاه او را رها نکرد و با او به قلههای فوتبال رسید، چه در سطح باشگاهی چه ملی. افتخاراتی از جنس قهرمانی جهان که حتی «دست خدا» هم نمیتوانست از ارزش آن بکاهد.
تقریباً هر فوتبالدوستی با هر سنی، میتواند مارادونای کوتاهقامت را در جامجهانی 1986، در حالی که به هوا برخواسته تا با حرکتی زیرکانه و شاید مکارانه، بالاتر از «پیتر شیلتون» سنگربان تیم ملی انگلیس، با دست به توپ ضربه بزند را تجسم کند. مارادونا که در کتابی فاش میکند که پیش از آن نیز گاهاً با کمک دستاش گلزنی میکرده، از این گل خطا و این شیادی بزرگ با افتخار یاد میکند و میگوید: «من به شیلتون غلبه کرد چرا که در بهترین فرم فیزیکیام قرار داشتم.» دیگو داستان «دست خدا» و گل انفرادیاش که به عقیده بسیاری، زیباترین گل تاریخ است را بارها شرح داده. بعد از آن گل، خورخه والدانو به مارادونا گفت: «تو فقط بهترین بازیکن جامجهانی نیستی؛ تو بهترین بازیکن تاریخ جهانی.»
آریل اورتگا
در توصیف «آریل اورتگا» همین بس که از او به عنوان جانشین خلف مارادونا در تیم ملی آرژانتین یاد میشد، ستارهای که شاید نه به خاطر گلهای تماشاییاش بلکه به خاطر یک حرکت عجیب، در ذهن فوتبالدوستان ماندگار شده است.
در مرحله یکچهارم نهایی جامجهانی 1998 فرانسه بود که تیمهای ملی آرژانتین و هلند به مصاف هم رفتند. تمام چشمها به ساقهای اورتگا دوخته شده بود و هواداران این تیم با حضور ستاره آن روزهای فوتبال آرژانتین به پیروزی و کسب جواز صعود به نیمهنهایی بسیار امیدوار بودند اما ناگهان بین آریل و «ادوین فاندرسار»؛ دروازه بان لالههای نارنجی، برخورد ایجاد شد. سنگربان هلند به داور مسابقه اعتراض کرد و خواستار دادن کار به ستاره آرژانتینی شد. درست در همین موقع اورتگا که قدش درست تا زیر چانه فاندرسار بود، طوری از زمین برخاست که با سر به زیر چانه دروازهبان هلند ضربه زد و او را نقش بر زمین کرد! آنهم در مقابل دیدگان داور مسابقه! به این ترتیب اورتگا با دریافت کارت قرمز مستقیم از زمین اخراج شد و آرژانتینی که شانس بیشتری برای پیروزی داشت در نهایت 2 بر یک شکست خورد و رویایش رنگ باخت.
با این حال او جانشین ستارهای بزرگ به نام مارادونا بود و محبوب آرژانتینیها. اورتگا با «ریور پلاته» به هفت عنوان قهرمانی رسید و در جامهای جهانی 1994، 1998 و 2002 پیراهن شماره 10 تیم ملی کشورش را بر تن کرد. گرچه او هیچگاه موفق به کسب جام طلایی جهان نشد اما ناماش در تاریخ فوتبال آرژانتین با افتخار به زبان آورده میشود.
خوان رامون ریکلمه
شاید بتوان «خوان رامون ریکلمه» را بدشانسترین ستاره فوتبال آرژانتین لقب داد، ستارهای که درست در روز تولد «لیونل مسی» چشم به جهان گشود. با این وجود عاشقان فوتبال هیچگاه نام ریکلمه را فراموش نخواهند کرد. او را یکی از سنتیترین بازیسازان فوتبال میخواندند؛ از آن دست بازیکنانی که در هر شرایطی میتوانست گره بازی را باز کند؛ چه در دفاع در زمین حریفان و چه در حمله برای باز کردن دروازه با ضربههایی غیرمنتظره. از آن دست هافبکهای که با تکیه بر قدرت بدنیاش توپ را به تصاحب خود درمیآورد و آنرا به جایی میفرستاد که باید.
جالب اینکه ریکلمه به حدی فروتن بود که هیچگاه ادعای بزرگی نکرد آنهم در حالیکه در بزرگترین باشگاهها جهان توپ میزد و 4 بار عنوان «مرد سال فوتبال آرژانتین» را کسب کرده بود. خوان همواره خود را یک فوتبالیست حرفهای میدانست و برای انجام وظیفهاش پای به مستطیل سبز میگذاشت و پس از انجام وظیفه، کفشهایش را برمیداشت و به خانه بازمیگشت.
لیونل مسی
«او معجزهای از سوی خداوند روی زمین است» این جملهایست که «آردا توران»، هافبک سابق بارسلونا در توصیف «لیونل مسی» به زبان راند. کار مسی با فوتبال ملی از سال 2005 شروع شد. وقتی که در فینال جامجهانی جوانان مقابل نیجریه موفق به زدن هر 2 گل تیم ملی کشورش از روی نقطه پنالتی شد. او پنالتی دوماش را در حالی دور از دستان دروازهبان حریف به کنج دروازه فرستاد که اسطوره فوتبال آرژانتین یعنی دیگو مارادونا از جایگاه ویژه به تماشای عملکردش نشسته بود. سه سال بعد در بیجینگ و در المپیک 2008، دوباره آرژانتین و نیجریه در فینال مقابل هم قرار گرفتند و مسی مجدداً توانست مدال طلای دیگری را کسب کند.
گرچه لئو با تیم ملی بزرگسالان کشورش هیچوقت به موفقیتی بزرگ و قهرمانی در تورنمنتی معتبر به ویژه قهرمانی در جامجهانی نرسیده اما حتی این ناکامی هم نمیتواند از بزرگی و شکوه این «معجزه زمینی» بکاهد؛ 9 عنوان قهرمانی در لالیگا، 6 جام قهرمانی کوپا دلری، 4 جام نقرهای لیگ قهرمانان اروپا، 3 سوپرکاپ اروپا، 5 توپ طلا، 4 کفش طلای اروپا، بیشترین تعداد گل تاریخ لالیگا، بهترین گلزن تاریخ باشگاه بارسلونا، برنده توپ طلای جام جهانی 2014 برزیل و البته مدال طلای المپیک.
تحلیل روز؛ امباپه پادشاه جدید دنیای فوتبال؟
تا مدتی قبل برای دوست داران فوتبال دنیا این سوال مطرح بود که بعد از پایان دوران سلطه لیونل مسی و کریس رونالدو، چه کسی قرار است پادشاه جدید دنیای فوتیال باشد. اما وارث احتمالی این دو فوق ستاره، احتمالا زودتر از پیش بینی ها به فوتبال معرفی شده است.
وقتی کیلیان امباپه در آخرین روزهای ماه دسامبر ۲۰۱۵، نخستین بازی رسمی خود را در لیگ ۱ برای موناکو انجام داد و با ۱۶ سال و ۳۴۷ روز سن، رکورد جوان ترین بازیکن باشگاه را-که در اختیار تیری آنری بود-شکست، خیلی ها او را با آنری مقایسه کردند. اما روند پیشرفت او نشان داده که امباپه قصد دارد از این اسطوره فوتبال فرانسه و آرسنال نیز پیشی گیرد.
روند پیشرفت او در فصل بعد و در جریان قهرمانی تاریخی موناکو در لیگ ۱ شکل جدی تری به خود گرفت. شاید فصل اول حضور او در پاریسنژرمن تحت تاثیر انتقال گران قیمت نیمار و گلزنی های کاوانی قرار گرفت، اما جام جهانی عرصه ای بود که توانایی های ام باپه را به منتقدان ثابت کرد. او در جام جهانی ۴ گل به ثمر رساند (از جمله ۲ گل در مقابل آرژانتین در مرحله یک هشتم نهایی و یک گل در مقابل کرواسی در بازی فینال، که او را به اولین نوجوانی تبدیل کرد که بعد از پله، در فینال های جام جهانی گلزنی میکند) و در پایان عنوان برترین بازیکن جوان جام را نیز از آن خود کرد.
این دستاورد ها برای بازیکنی که ۳ ماه دیگر تولد ۲۰ سالگی خود را جشن خواهد گرفت، فراتر از حد انتظار بوده اند. به همین بهانه قصد داریم ببینیم پادشاهان کنونی دنیای فوتبال یعنی لئو مسی و کریس رونالدو، زمانی که همسن امباپه بودند چه دستاورد هایی داشته اند. امباپه در عرصه رقابت های باشگاهی ۵۲ گل برای موناکو و پی اس جی به ثمر رسانده است. این در حالی است که مسی در این سن ۲۵ گل برای بارسا زده بود و رونالدو برای دو باشگاه اسپورتینگ لیسبون و منچستریونایتد، مجموعا ۱۷ گل به ثمر رسانده بود.امباپه تنها گلزنی در لیگ داخلی را تجربه نکرده بلکه نشان داده راه گلزنی به رقبای اروپایی را به خوبی بلد است. امباپه ۱۸ بازی در لیگ قهرمانان اروپا انجام داده و ۱۰ گل به ثمر رسانده است. این آمار برای مسی ۲ گل بود و کریس رونالدو، آقای گل ادوار لیگ قهرمانان اروپا زمانی که همسن امباپه بود، هنوز گلی در این رقابت ها به ثمر نرسانده بود. در عرصه ملی هم دست بالاتر با ستاره فرانسوی است. امباپه تاکنون ۹ گل برای تیم ملی فرانسه زده و در تعطیلات بازی های ملی ماه اکتبر، فرصت آن را دارد تا قبل از رسیدن به ۲۰ سالگی، تعداد گل های ملی اش را دو رقمی کند. تعداد گل های ملی CR۷ در این سن ۷ و تعداد گل های ملی مسی ۴ بوده است. مسی و رونالدو اکنون برترین گلزنان تاریخ تیم های ملی آرژانتین و پرتغال هستند.
اخبار
توضیح بواتنگ؛ چرا به یونایتد نرفتم
جروم بواتنگ مدافع مرکزی بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان در آخرین روزهای فرصت نقل و انتقالات درحالیکه به نظر میرسید انتقال او به یونایتد تقریباً قطعی است تلفنی با ژوزه مورینیو سرمربی یونایتد تماس گرفت و اعلام کرد در بایرن خواهد ماند و راهی اولدترافورد نخواهد شد. با اینکه بعضی مسئولین بایرن به خصوص کارل هاینتس رومنیگه مایل بودند بواتنگ را واگذار کنند اما حالا به نظر میرسد با ورود کوواچ، برنامههای کوتاهمدت برای واگذاری رهبر خط دفاعی بایرن متوقف شده است. بواتنگ در گفتگو با بیلد گفت:» از همان اول سرمربی روشن کرد که برای من ارزش زیادی قائل است و به من اعتماد دارد. نیکو کوواچ باعث شد احساس کنم برای او و باشگاه مهرهی خیلی مهمی هستم». احساسی که باعث میشود بواتنگ عطای جذابیت انتقال به باشگاهی جدید را به لقایش ببخشد. بواتنگ میگویند تمایلش به رفتن به کشوری خارجی بیشتر به خاطر این بوده که تجربهای جدید را تجربه کند و نه فرار کردن از بایرن مونیخ. بواتنگ در گفتگو با بیلد گفت:» قصد من فرار نبود. یک چالش جدید برایم جذاب بود و میخواستم تجربهاش کنم. من از ماندن در بایرن مونیخ راضی و خوشحالم. اینجا یکی از بزرگترین باشگاههای دنیا است. اگر بخواهم منتقل بشوم باید همه چیز دست به دست هم بدهد و شرایطی پیش بیاید که از شرایطم در این باشگاه بزرگ به مراتب بهتر باشد». این احساسات، یعنی اعتماد به نیکو کوواچ و رضایت از بایرن مونیخ در نهایت باعث میشود بواتنگ با ژوزه مورینیو تماس گرفته، از او تشکر کرده و پیشنهادش برای پیوستن به منچستریونایتد را رد کند. بواتنگ میگوید در تماس با مورینیو به او گفته:» به مورینیو گفتم اینکه به من علاقه دارد برایم افتخار بزرگی است. از او به خاطر اینکه در یونایتد آنقدر برای جذب من تلاش کرده تشکر کردم. مکالمهی خوبی بود. برای مورینیو به تفصیل توضیح دادم که به چه دلایلی نمیخواهم به یونایتد بپیوندم».
رویای جدید پپ؛ هدایت یک تیم ملی
پپ گواردیولا سرمربی پرافتخار منچسترسیتی سال گذشته با این تیم به قهرمانی در جام اتحادیه و لیگ برتر رسید و امسال لیگ قهرمانان را نشانه گرفته است. اما او یک رویای دیگر هم دارد: هدایت یک تیم ملی! این مربی درباره در دست گرفتن هدایت یک تیم ملی گفت: «همیبشه کنجکاو بودم که روزی هدایت یک تیم ملی را بر عهده بگیرم و ببینم مربی یک تیم ملی هستم. اگر پیشنهاد خوبی به دستم برسد حتما روی آن فکر خواهم کرد و تصمیم گیری میکنم. باید ببینیم اوضاع چطور پیش خواهد رفت.» این مربی اسپانیایی بعد از نمایش ضعیف آرژانتین در جام جهانی در فهرست مربیانی قرار داشت که قرار است هدایت این تیم را بر عهده بگیرد. با این حال این اتفاق رخ نداد و سرمربی اسپانیایی به کارش در منچسترسیتی ادامه داده است.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3875/15256/55062
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3875/15256/55063
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3875/15256/55064
|
عناوین این صفحه
- تصویری رویایی؛ شماره ۱۰های جادویی آلبیسلسته
- تحلیل روز؛ امباپه پادشاه جدید دنیای فوتبال؟
- اخبار