|
آریزابالا و تکرار حرفهای سرمربی:سو تفاهم؟!
کپا - ساری؛ لاپوشانی بعد از فضاحت بزرگ
کپا آریزابالاگا، دروازهبان چلسی که بعد از ماجراهای عجیب و غریب دیشبش در ومبلی سرخط خبرها است، اصرار دارد که از دستور ساری برای تعویض سرپیچی نکرده و همه چیز یک سوءتفاهم بوده.
به گزارش «ورزش سه»، ماجرا از آنجا آغاز شد که در جریان دیدار دو تیم چلسی و منچسترسیتی در فینال جام اتحادیه، در اواخر وقت اضافه بازی داور چهارم به کنار زمین آمد و تابلوی تعویض را بالا برد. از اعداد روی تابلو مشخص بود که کپا باید از بازی بیرون رفته و جای خود را به ویلی کابایرو بسپارد. اما کپا با اشارات دست گفت که از بازی بیرون نخواهد رفت و از کابایرو خواست به روی نیمکت برگردد. ساری، سرمربی چلسی در این لحظات از عصبانیت در حال انفجار بود و نمیتوانست سرپیچی کپا از دستوراتش را باور کند. در نهایت کپا از زمین بیرون نرفت و بازی با حضور او ادامه پیدا کرد.
اما کپا در پایان بازی در گفتگو با خبرنگاران اصرار داشت که از دستور ساری سرپیچی نکرده و همه ماجرا را اشتباه متوجه شدهاند.
پیش از کپا، سرمربی چلسی هم در گفتگو با خبرنگاران مدعی شده بود که ماجرا یک سوءتفاهم بوده و خبری از درگیری و سرپیچی از فرمان نبوده است. با اینحال اکثر کارشناسان بلافاصله اعلام کردند که تصاویر و حرکات ساری در کنار زمین به اندازه کافی مشخص بوده و ادعای چلسی تلاشی است برای لاپوشانی کردن اتفاق تراژی- کمیکی که در ومبلی افتاده است.
خبرنگاران ابتدا از کپا خواستند از دید خود توضیح دهد که در پایان بازی چه اتفاقی افتاده است. کپا در پاسخ گفت:» اول باید بگویم که این ماجرا یک سوءتفاهم بود. من هرگز قصد نداشتم سرپیچی کنم. چون دو بار پزشکیارها برای مداوای من وارد زمین شده بودند فکر میکردم سرمربی گمان میکند دچار مشکل شدهام و نمیتوانم ادامه بدهم. دو سه دقیقه همه چیز به هم ریخته بود و نمیدانستم چه اتفاقی دارد میافتد تا اینکه پزشکیارها رفتند و روی نیمکت نشستند. من در واقع داشتم سعی میکردم بگویم که از نظر بدنی مشکلی ندارم و میتوانم ادامه بدهم».
خبرنگاران از او پرسیدند ولی همه فکر میکنند که بلافاصله بعد از دیدن تابلوی تعویض از بیرون رفتن خودداری کردی؟ ولی خودت میگویی که داشتی میگفتی مصدوم نشدهای؟
کپا در پاسخ گفت:» بله دقیقاً. احساس کردم کادر فنی فکر میکند به دلیل آسیب دیدگی نمیتوانم ادامه بدهم چون قبل از آن هم دو بار روی زمین افتاده بودم و به من رسیدگی شده بود. ولی هدف من از افتادن روی زمین این بود که در آن دقایق خستگی تیم بتواند نفسی تازه کند ولی خودم مشکلی نداشتم. در آن لحظه هم به کادر فنی میگفتم که مشکلی ندارم و میتوانم ادامه بدهم. همه ممکن است چیز دیگری فکر کنند ولی واقعیت ماجرا که من خودم تجربهاش کردهام از این قرار است».
صحبت های ساری و کپا بعد از بازی نشان می دهد که سیل واکنشهای منفی نسبت به اتفاق عجیب ومبلی، مدیران چلسی را به این نتیجه رسانده که برای مهار طوفان رسانه ای که از همان لحظات انتظارش را داشتند، عملیات تکذیب را با اسم رمز سوءتفاهم کلید بزنند. با اینحال تقریبا تمامی کارشناسان و رسانه ها معتقدند که واقعیت جلوی چشم میلیونها نفر قرار گرفته و سرپیچی دروازه بان گرانقیمت چلسی از تصمیم سرمربی این تیم را نمی توان توجیه یا تکذیب کرد.
ناامید مثل تاتنهام
تمام فشار و انتظاراتی که قبل از بازی با برنلی روی موریسیو پوچتینو بود، خودش را در یک لحظه نشان داد. او این دیدار تاتنهام در «ترف مور» را «فینال حذفی» توصیف کرده بود و حالا که تیمش باخته مشکلات بیش از قبل به چشم آمد. در پایان باخت 2 بر یک اسپرز، مربی آرژانتینی به سمت مایک دین رفت؛ داور بازی که روی گل اول میزبان یک کرنر جنجالی اعلام کرد اما در مجموع نقش چندانی در این نتیجه نداشت. صورتش با صورت دین چند سانتیمتر فاصله داشت و انگشتانش را تکان میداد تا اینکه فیل باردزلی، مدافع برنلی او را عقب کشید. پوچتینو در این صحنه بیشخصیت بود مثل نمایش تیمش و او دقیقا معنای آن را میدانست. فرصت خوبی از دست رفت. بازی ظهرگاهی برای تاتنهام ایدهآل بود که میتوانست با پیروزی قاطعانه در میان کورس سه اسبه قهرمانی قرار گیرد اما کم آوردند و شاید در پایان فصل این ورزشگاه را بهعنوان جایی که رویای قهرمانی آنها بر باد رفت، یاد کنند. پوچتینو آرام شده بود وقتی به کنفرانس خبری آمد. میدانست عصبانیت پایان بازیاش به خاطر خشم بود؛ از اشتباهات خودش و تیمش که میتوانست در آستانه دو ماه و نیم حساس پیش رو یک کار بزرگ انجام دهد. او اعتراف کرد: «اگر کسی مقصر باشد، من هستم. ما توانایی و فرصت پیروزی این بازی را داشتیم و استفاده نکردیم. میدانستم باید به این تیم فشار بیاوریم، حالا دیگر نمیتوانیم خودمان را مدعی بدانیم، فرصت فوقالعادهای برای ما از دست رفت.» اشکال کار کجا بود؟ تاتنهام به دو دلیل اساسی باخت. یکی اینکه روانی و خلاقیت معمول بازی خود را نداشتند، دوم اینکه با برنلی روبهرو شدند که در اوج است و دوباره علاقهمند شده بینی تیمهای مدعی را به خاک بمالد. با ترکیب این دو، تاتنهام هرگز راضیکننده نبود حتی وقتی به نظر میرسید ریتم پاسکاریاش را پیدا کرده یا وقتی هری کین در بازگشت به تیم گل تساوی را زد؛ برای همین فقط باید خودشان را سرزنش کنند.
عامل سوم این بود که تلاشهای پوچتینو برای تغییر روند بازی به ضرر تیمش شد. در بازی سه هفته قبل با نیوکاسل، فرناندو یورنته را به جای لوکاس مورا وارد بازی کرد و تیمش در نهایت به پیروزی یک بر صفر رسید. در این بازی مهاجم اسپانیایی جای هری وینکس را گرفت. پوچتینو تصمیم جسورانهتر دیگری گرفت وقتی اریک لاملا را به جای خوان فویت به زمین فرستاد، یک تغییر کاملا هجومی به این شکل که لاملا و سون هئونگ مین بهعنوان بال به خدمت گرفته شدند و کریستین اریکسن پشت دو مهاجم نوک قرار میگرفت اما اسپرز راهش را گم کرد و برنلی از فضاهای خالی بیشترین استفاده را برد تا اینکه اشلی بارنز گل پیروزی را زد. تاتنهام راهی برای بازگشت پیدا نکرد و مثل مربیاش مستاصل شده بود. پوچتینو ادامه داد: «بازی هیچ وقت تحت کنترل ما نبود.» وقتی اشتیاق تاتنهام برای پیروزی بیشتر شد، نداشتن کنترلش مشهودتر شد آن هم برابر تیمی که بهتر دوید، تعقیب کرد، عرق ریخت و فداکاری کرد در همه جای زمین. در خط حمله، بارنز و زننده گل اول، کریس وود با سختکوشی فوقالعاده خود کم تجربگیشان را جبران کردند. تیم شان دایک که دو ماه قبل با باخت 5 بر یک در اینجا مقابل اورتون در مسیر سقوط سرعت گرفته بود، موفقیت بزرگی کسب کرد. نشانههای روشنی برای تاتنهام بود. حضور هری کین در ترکیب اصلی بعد از شش هفته غیبت اهمیت زیادی داشت، او معمولا بعد از بازگشت از مصدومیت قوزک پا خوب گل میزند اما این بار سرحالتر از همیشه بود و دو بار قبل از زدن گل، میتوانست دروازه حریف را باز کند. حالا که تاتنهام باید ظرف هفت روز بعد از این بازی با چلسی و آرسنال روبهرو شود، میتواند به نمایش کین امیدوار باشد.
پوچتینو برخوردش با دین را اینطور توصیف کرد: «سیمهایم اتصالی کرده بود.» اما بیشترین آسیب را از نداشتن اتصال در زمین بازی دیدند. تاتنهام باید منتظر هفتههای آتی و بازیهای سخت پیش رو باشد اما پوچتینو میداند شاید جبران این بازی غیرممکن باشد.
اوله، اولدترافورد و ارزشهای یونایتدی
اوله گونار سولشر ۱۰ بازی در لیگ برتر را روی نیمکت منچستر یونایتد پشت سر گذاشته و حتی دو بازیای که از این جمع نبرده هم رنگ و بویی از پیروزی داشته. با اینکه این بار خبری از گلهای دقایق پایانی، مثل تساوی ۲-۲ برابر برنلی نبود، اما یونایتد با تمام مشکلاتی که پیش رو داشت در نهایت مانع از پیروزی لیورپول در اولدترافورد شد تا دو امتیاز از مدعی اصلی قهرمانی این فصل لیگ برتر بگیرد.
از دست دادن دو بازیکنش در نیمه اول بازی چمپیونز لیگ مقابل پاریس سن ژرمن چالشی بزرگ برای سولشر پدید آورد. از دست دادن سه بازیکن و نیم در نیمه اول مقابل لیورپول اما چالشی حتی بزرگتر برای مربی نروژی یونایتد ساخت. نه تنها آندر هررا، خوان ماتا و جسی لینگارد به دلیل مصدومیت مجبور به ترک بازی شدند، بلکه مارکوس رشفورد هم مشخصا مصدوم بود و مجبور شد تا پایان بازی در زمین باقی بماند.
واکنشی که سولشر از بازیکنانش و تماشاگران حاضر در اولدترفورد در نیمه دوم گرفت دقیقا نشانگر حال و هوای این روزهای باشگاه بود. هواداران یونایتد در سالهای اخیر تساویهای بدون گل کسالتبار زیادی را تحمل کردهاند، اما این بازی تفاوت بسیاری داشت. گری نویل در این باره میگوید: «سه ماه پیش در چنین شرایطی تماشاگران «مدام حمله، حمله، حمله» سر میدادند. اما آنها در سراسر نیمه دوم فقط نام اوله گونار سولشر را خواندند. حال و هوای باشگاه کاملا تغییر کرده و این یکی از بهترین جوهای اولدترافوردی بود که من در سالهای اخیر دیده بودم، آن هم در بازیای که با نتیجه ۰-۰ به پایان رسید».
پیش از شروع بازی بازیکنان و تماشاگران یک دقیقه به نشانه احترام برای اریک هریسون دست زدند. هریسون که اخیرا فوت کرده مربی تیم جوانان یونایتد بود، مردی که کلاس ۹۲ را بزرگ کرد و تحویل سر الکس فرگوسن داد. بزرگداشت هریسونِ فقید در شرایطی برگزار شد که در مقطعی از بازی یونایتد پنج بازیکن آکادمیاش را در زمین داشت، بیشتر از هر تیم دیگری در این هفته از لیگ برتر.
با اینکه لینگارد دقایق کمی در زمین دوام آورد، اما اسکات مکتامنی و آندرئاس پریرا جواب اعتماد مربیشان را دادند. مکتامنی که به جای نمانیا ماتیچی که پیش از بازی مصدوم شده بود در ترکیب اصلی قرار گرفته بود، بیش از هر بازیکنی در این بازی دوید و نقشش به عنوان هافبک میانی را به درستی اجرا کرد. پریرا هم که بعد از مصدومیت هررا وارد زمین شده بود با انرژی زیادش مورد تحسین و تشویق تماشاگران قرار گرفت. پل پوگبا هم که در دوران سولشر بیش از هر بازیکنی در پنج لیگ اول اروپا نقش مستقیم روی گلهای تیمش داشته، بیشتر از لیونل مسی و کیلین امباپه، در نیمه دوم وجهی از بازیاش که خیلی نمیبینیم را به نمایش گذاشت و در پایان بیشترین با تلاش زیادش در بعد دفاعی بیشترین قطع توپ بازی را به نام خودش ثبت کرد. حتی رشفورد مصدوم هم بیش از هر بازیکن دیگری در زمین استارت سریع زد.
بیجهت نبود که سولشر بعد از بازی از مهاجم جوانش چنین تعریف کرد: «رش یک جنگجوست، یک یونایتدی واقعی، بازیکنی که معنای بازی برای این تیم را میداند». خود سولشر را هم میتوان با همین جملات تعریف کرد، تا جایی که نویل بعد از بازی ادعا کرد اگر در پایان فصل او به عنوان مربی دائم انتخاب نشود بازیکنان دست به شورش خواهند زد.
این ۱۱ بازیکن با تمام وجود برای تیم و مربیشان بازی خواهند کرد و برای همین هواداران یونایتد چنین حمایتی از سولشر میکنند.
اخبار
لیورپول: برد، باخت و تساوی در یک بازی
برای دومین بار پیاپی در یک هفته، لیورپول یک بازی بزرگ را با تساوی بدون گل به پایان رساند، نتایجی که احتمالا خودشان هم دقیقا نمیدانند چه حسی نسبت بهشان داشته باشند. در تئوری لیورپولیها باید از دو بازی ۰-۰ مقابل بایرن مونیخ و منچستر یونایتد راضی باشند. اما در حال حاضر نمیتوان به چیزی غیر از فرصت بزرگی که آنها برای شکست دادن یونایتدی که مجبور شد تا دقیقه ۴۳ هر سه تعویضش را انجام دهد، فکر کرد.
آیا امکان دارد یک تیم در یک بازی هم ببرد، هم ببازد و هم مساوی کند؟ حس و حالی که لیورپولیها بعد از به صدا درآمدن سوت پایان بازی در اولدترافورد داشتند ترکیبی از این سه حالت بود. یک امتیازی که شاگردان یورگن کلوپ از این بازی گرفتند آنها را به صدر جدول لیگ برتر بازگرداند، اما فقط با یک امتیاز بیشتر از منچستر سیتی. در ضمن این بازی یک بار دیگر شک و تردیدها درباره تمرکز و تجربه لیورپول در کورس قهرمانی و به خصوص هفتههای آخرش را بیشتر کرد. در مجموع باید گفت کلوپ و تیمش ماه خوبی را پشت سر نگذاشتند. بعد از بازی، کلوپ در جواب این سوال که آیا این بازی یک امتیاز به دست آمده بود یا دو امتیاز از دست رفته، پاسخ داد: «هر دو. به هر حال ما یک امتیاز گرفتیم، نتیجهای که خیلیها فکر میکردند بهش نمیرسیم».هواداران لیورپول پس از پایان بازی آواز میخواندند که تیمشان در صدر جدول قرار دارد. شاید این واکنشی از سر مثبتاندیشی بود. یا شاید در قیاس با بسیاری از فصول گذشته در ۲۹ سال گذشته، همین صدرنشینی در این مقطع از فصل بیش از آنی است که انتظارش را داشتند. اما لیورپول در بازی دیروز بهترین شرایط را برای شکست دادن یونایتد در اولدترافورد داشت. نه تنها آندر هررا، خوان ماتا و جسی لینگارد در همان نیمه اول از زمین بیرون رفتند، بلکه مارکوس رشفورد هم عملا مصدوم به بازی تا پایانش ادامه داد. لیورپول مقابل تیمی قرار گرفته بود که به خود اوله گونار سولشر با ۱۰ نفر و نیم بازی میکرد. شاید فقط دو کارت قرمز و یک گل به خودی میتوانست شرایطی مطلوبتر از این برای تیم مهمان پدید بیاورد.
مسئله اینجا نیست که لیورپول موفق به شکستن خط دفاعی یونایتد نشد. یونایتدیها بسیار تحسینبرانگیز دفاع کردند. مسئله اینجاست که لیورپول حتی نزدیک به گل زدن هم نشد. شاگردان کلوپ انگار هیچ ایدهای برای باز کردن خط دفاعی یونایتد نداشتند. یا بدتر از آن، اصلا نمیخواستند.درباره تیمی که مقابل حریفی که مجبور شده تماما عقبنشینی کند، فقط یک ضربه در چهارچوب میزند، چه قضاوتی باید کرد؟ تازه این ضربه در دقیقه ۳۳ به ثبت رسید. لیورپول با وجود اینکه 65 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت، با پاسهای بیدقت و تصمیمات غلط خطری جدی روی دروازه حریفش ایجاد نکرد. در واقع این یونایتد بود که در نیمه دوم بیشتر به پیروزی نزدیک شد، آن هم در شرایطی که روملو لوکاکو عملا نقش یک وینگر دفاعی را در سمت راست تیمش بازی میکرد؛ یک درک کویتِ بلژیکی.واکنشهای خشمگین کلوپ کنار خط هم، که بیش از حد همیشگی بود، کاملا انعکاسی از نمایش بازیکنانش در زمین بود. کلوپ همیشه مربیای پرانرژی و پرتحرک کنار زمین است. اما در این بازی فریادهای او از سر نارضایتی، به خصوص سر جورجینو واینالدوم و سادیو مانه، بیانگر نظر کلی او نسبت به عملکرد تیمش بود. البته وقتی بعد از بازی از خود کلوپ پرسیدند که آیا کنار زمین خشمگین بوده، او حالتش را هیجانزده توصیف کرد. «مصدومیت بازیکنان منچستر یونایتد ریتم بازی ما را هم خراب کرد. اگر همان ترکیب دو بازی قبل در زمین میماند تیمی آشنا برای ما بود. اما تغییر این شرایط بازیای متفاوت به وجود آورد که در نهایت به سود ما نبود. وقتی تیمی بزرگ تا این حد دفاعی میشود، بازی کردن مقابلشان راحت نیست. چیزی این وسط تغییر کرده و بقیه خودشان را با آن تطابق دادهاند. ما هم باید به این تطابق برسیم».لیورپول حالا چهار تساوی از پنج بازی اخیرش به دست آورده و مشخصا در نفوذ به خطوط دفاعی کم عمق و پرتعداد به مشکل برخورده. اما این تساوی چه معنایی در سرنوشت این فصل برایشان خواهد داشت؟ اگر لیورپول قهرمانی را با دو امتیاز کمتر به سیتی واگذار کند، نمیتوان تساوی در اولدترافورد را مقصر اصلی دانست. امتیازاتی که شاگردان کلوپ در بازیهای روی کاغذ سادهتر از دست دادند و احتمالا در ادامه راه از دست خواهند داد، حسرت بیشتری برای آنها به همراه خواهد آورد. فشار روی لیورپول هفته به هفته بیشتر میشود و خود کلوپ هم به خوبی این را میداند: «من مجبور نیستم بازی کنم. من فقط میشینم اینجا و حرفهای مسخره میزنم. این که خیلی کار سادهایست. اما مهم اینجاست که ما از این شرایط درس بگیریم و در آینده بهترین استفاده را ازشان ببریم».
امباپه: رکوردشکنی به من انگیزه میدهد
کیلیان امباپه ستاره فرانسوی خط حمله تیم فوتبال پاریسنژرمن میگوید یکی از عواملی که به او برای درخشش در زمین بازی انگیزه میدهد، ثبت رکوردهای جدید است. امباپه با احتساب دو گلی که شنبهشب در پیروزی ۳-۰ اریسیها مقابل تیم نیم در پارک دوپرنس زد، شمار گلهایش در لیگ یک فرانسه را به 51 گل افزایش داد. او اما رویای شکست رکوردهای بیشتر را در سر میپروراند. دو گل امباپه و تکگل کریستوفر انکونکو که پیش از او دروازه تیم نیم را باز کرد، زمینهساز ثبت بردی در کارنامه تیم توماس توخل شد که حاشیه امنیت آن را در صدر جدول لوشامپیونا به ۱۷ امتیاز افزایش داد.امباپه که این روزها به لطف مصدومیت و خانهنشینی نیمار و ادینسون کاوانی در خط حمله پاریسنژرمن یکهتازی میکند، گفت: «من هر روز کار میکنم تا بتوانم به تیمم کمک کنم. من میخواهم از فوتبالم لذت ببرم چون این واقعاً برایم لذتبخش است. زدن گل و شکست رکوردها، چیزی است که به من انگیزه میدهد.» امباپه ۲۰ساله سپس به تمجید از توماس توخل بهخاطر نقشی که در برد پاریسیها ایفا کرد پرداخت و میل این مرد آلمانی به حملات بیامان و تلاشهای او را دلیل فرم و عملکرد تحسینبرانگیز خود او و همتیمیهایش در این فصل دانست. او ادامه داد: «سرمربی تفکرات و انگیزهاش را به ما منتقل و کاری میکند که ما هرگز تسلیم نشویم و همیشه به حرکت رو به جلوی خود ادامه دهیم. ما بازیکنانی داریم که میتوانند ۹۰دقیقه بدوند. ما تمام این تلاشها را بهخاطر توخل و هواداران انجام میدهیم. ما داریم خوب کار میکنیم. تا اینجا راهی طولانی را پیمودهایم و هنوز راهی طولانی در پیش داریم. باید به همین روند به کارمان ادامه دهیم.» توخل، سرمربی PSG نیز شخصاً از تمامکنندگی تیمش مقابل نیم ابراز رضایت کرد اما گفت که از مردانش انتظار گلهای بیشتری داشته است، بخصوص از امباپه. او گفت: «ما در سرتاسر بازی موقعیتهای فراوانی برای گلزنی داشتیم. میتوانستیم با اختلاف گل بیشتری بازی را ببریم. امباپه هم میتوانست ۵گل بزند. شاید ما کمی دچار عدم تمرکز شدیم اما فکر میکنم ما واقعاً خوب بازی کردیم و دفاع را از خط حمله شروع کردیم. نیمه دوم، عملکردمان استثنایی بود. برد فوقالعادهای بود. تیم هرچه از زمان بازی میگذشت، قویتر میشد.»مارکو وراتی، هافبک ایتالیایی پاریسیها که پاس گل انکونکو را داد هم از ۵۰تایی شدن گلهای امباپه در این فصل لالیگا ابراز خوشحالی کرد و گفت: «مهمترین چیز این است که امباپه باز هم موقعیت گلزنی به دست آورد. کیلیان زمانی که از مرکز به سمت دروازه حریف حمله میکند، تاثیرگذارتر هم میشود و ما از عملکرد او بسیار راضی هستیم. من واقعاً خوشحالم که گلهای او در لیگ یک ۵۰تایی شد.» ماموریت بعدی امباپه، وراتی و پاریسنژرمن، سهشنبهشب در مرحله یکچهارمنهایی جام حذفی فرانسه مقابل دیژون است.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3993/17211/62683
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3993/17211/62684
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3993/17211/62685
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3993/17211/62686
|
عناوین این صفحه
- کپا - ساری؛ لاپوشانی بعد از فضاحت بزرگ
- ناامید مثل تاتنهام
- اوله، اولدترافورد و ارزشهای یونایتدی
- اخبار