|
عامل اصلی ناکامی سیتی چه کسی است؟
همه چیز در ۵۹ ثانیه از دست رفت؛ قابی مینیاتور برای اثباتِ این حقیقت که فوتبال میتواند تا چه اندازه بیرحمی باشد، قابی که بیشک در ظاهر نقش اول آن کسی نیست جز «رحیم استرلینگ». ستارهای که در موفقیتهای اخیر سیتیزنها نقشی پر رنگ ایفا کرده اما اکنون در بزرگترین ناکامی آبیآسمانیهای شهر منچستر نیز مرد شماره یک به حساب میآید. استرلینگی که در کنار «کوین دیبروین» در دیدار مرحله قبل برابر رئال مادرید بار تیمش را بر روی دوش کشید اما در شب حذف مجدد منسیتی از لیگ قهرمانان اروپا، تصویری تاریخی از خود به ثبت رساند؛ تصویری که در مقابل دروازه خالی از سنگربان زانو زده و حسرت فرصتِ سوخته را میخورد.
اما آیا در این ناکامی تنها مقصر ماجرا ستاره ۲۵ ساله انگلیسی بوده؟ به طور قطع خیر. آبیهای شهر منچستر بارها مرتکب خودزنی شدند و این ناکامی را با دستهای خودشان رقم زدند. به عنوان مثال «پپ گواردیولا» یکی از مقصرین ماجراست؛ کسی که باز هم توجه بیش از حد به حریف کار دستش داد. او بارها از این کار ضربه خورده اما عجیب اینجاست که از آن دست نمیکشد. پپ به تقابل با لیون به حدی زیاد اندیشید و تاکتیکهای مختلف را مورد آزمون قرار داد که بازیکنانش در ارائه سبک و شیوه همیشگی خود عاجز ماندند. در کنار اینها یک بار دیگر کمک داور ویدیویی، تصمیمی جنجالی گرفت و از همه بدتر؛ این تیم اشتباهات فردی «ادرسون» با تجربه و «اریک گارسیا» جوان را نیز به خود دید.
این امر که فقط اشتباه رحیم را در شب پنجاهمین بازیاش در این تورنمنت، عامل ناکامی منچسترسیتی بدانیم به طور حتم اشتباه و بسیار سختگیرانه است اما در عین حال نباید فراموش کنیم که در سطح یک فوتبال اروپا، همین جزئیات تفاوتها را رقم میزنند. جزئیاتی همچون فرصتی طلایی در آخرین دقایق مسابقه برای به تساوی کشاندنِ نتیجه. فرصتی برای نجات و تغییر سرنوشت تیم. فرصتی که اگر به بار ننشیند میتواند سالها تلاش را به آتش بکشد!
این واقعیتی ظالمانه است؛ درست در سالی که برای اولین بار - پس از سال ۲۰۰۵ – نه خبری از «لیونل مسی» در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا است و نه و نه «کریستیانو رونالدو»، همگان به موفقیتِ سیتی میاندیشیدند. تیمی که اکنون جای خالی آن در لیسبونِ پرتغال احساس میشود. «کیلیان امباپه» در جدال برابر آتالانتا در حضور کوتاه مدتش، نمایشی دلچسب از خود به تصویر کشید. «نیمار جونیور» نیز عملکردی خوب از خود به جای گذاشت. «روبرت لواندوفسکی» هم نشان داد که گلزنی برای او همانند نوشیدنِ یک لیوان آب در فصل جاری آسان بوده. اما در سیتی چه؟ آیا این یک فرصت بزرگ برای استرلینگ بود؟ آیا زمان او برای درخشش همین فصل بود؟
واقعیت را نمیتوان تغییر داد؛ رحیم در طول این فصل برای سیتیزنها فوقالعاده ظاهر شد و توانست در ۵۲ بازی، ۳۱ بار نام خود را به عنوان گلزن به ثبت برساند ولی از بداقبالی او، درست در مهمترین موقعیت این فصل، توپ و فرصتی طلایی را از دست داد تا پایانی تلخ را برای خود، تیم و هواداران رقم بزند. درست در دقیقه 86 و زمانی که منسیتی 2 بر یک از لیون عقب بود و برای زدنِ گل تساویبخش به آب و آتش میزد، رحیم میتوانست گل سیودوم خود را وارد دروازه نماینده فرانسه کند. نمونه این صحنه را چندین بار در طول فصل دیده بودیم؛ صحنههایی که سیتی با فرار رحیم به فضای خالی محوطه جریمه و پاس دقیق «گابریل ژسوس» به او به گل و ۳ امتیاز بازی میرسید. اینبار نیز به همان شیوه قلب دفاع حریف باز شد تا یک ضربه آرام، پیامآور خوشبختی در اردوی نماینده انگلیس باشد. ضربهای آرام برای رسیدن به گلِ دوم و تساویبخش.
«آنتونی لوپز» سنگربان لیون در این صحنه تسلیم شده بود؛ ژسوس توپ را به خوبی همانند گذشته برای استرلینگ مهیا ساخت. رحیم ماند و دروازه خالی و بدون دفاع. در آن لحظه به جای نواختنِ یک ضربه آرام، استرلینگ قدرت بیش از اندازهای به توپ اعمال کرد تا توپ با فاصلهای اندک از بالای دروازه افقی لیون بیرون برود و آه از نهاد پپ بلند شود. شرایط زمانی بدتر شد که
کمتر از یک دقیقه بعد، لیونیها در یک ضدحمله، دروازه ادرسون را تهدید کردند و سنگربان برزیلی با یک تصمیم و حرکتِ اشتباه، موفق به مهار کامل توپ نشد تا لیونیها در ریباند، گل سومشان را به ثمر برسانند. کلی که حکمِ امضای حذفِ شاگردان «پپ گواردیولا» از رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا را داشت. گلی که همه سیتیزنها را غرق در اشک کرد.
به پپ برگردیم؛ کسی که با خیالِ پیروزی و صعود آسان مقابل لیون تصمیم گرفت از «داوید سیلوا»، «برناردو سیلوا» و «ریاض محرز» در ترکیب ابتدایی بهره نبرد تا مسئولیتهای «کوین دیبروین» و «رحیم استرلینگ» بیش از پیش شود ولی این تصمیم از لحاظ تاکتیکی، تکنیکی و فلسفی با شکست مواجه شد.
لیون فصل گذشته در لیگ قهرمانان اروپا از منسیتی چهار امتیاز گرفته و امسال نیز در مرحله قبلی، موفق به حذفِ تیم بزرگی همچون یوونتوس شده بود. با این وجود سیتی فصل جاری را فصلِ خود میدانست. فصلی که قرار بود رویای قهرمانی در اروپا و به آغوش کشیدنِ جام نقرهای برایشان تعبیر شود. گواردیولا در تمام مدت از «هویت» و «روحیه جنگندگی» تیمِ تحت رهبریاش سخن میگفت اما با تاکتیکهای خود ناخواسته به تیمش خیانت کرد! دیبروین و استرلینگ شنبه شب تمام بار تیم را بر دوش کشیدند. حتی تکگل سیتیزنها نیز با نفوذ استرلینگ پشت مدافعین لیون، پاس رو به عقب او و ضربه دقیق هافبک بلژیکی به ثمر رسید. در آن زمان با توجه به روند بازی، همگان تصور میکردند که برنده دیدار مشخص شده ولی همه در اشتباهی بزرگ به سر میبردند.
پس از مسابقه، ستاره بلژیکی ۲۹ ساله که پپ او را بهترین هافبک جهان میخواند، با رسانهها به صحبت پرداخت و عنوان کرد باید به خانه بازگردد زیرا همسرش به زودی فارغ میشود. اما کوین علیرغم این سنوسال هرگز در لیگ قهرمانان اروپا قهرمان نشده! آیا این امر با سیتی و حذف متوالی تداوم پیدا خواهد کرد؟
استرلینگ هنوز ۲۵ سال دارد و پس از «وین رونی» که در ۲۴ سالگی ۵۰ بازی در این رقابتها داشت، دومین بازیکن جوان انگلیسیست که به این امر دست پیدا کرده. رحیم میتوانست تیمش را به نیمه نهایی ببرد اما فوتبال روی بیرحم خود را به این ستاره جوان نشان داد! آیا حالا او نیز روی بیرحم خود را یک بار دیگر به هواداران نشان خواهد داد؟ ستارهای که برای کسب موفقیت لیورپول را به مقصد سیتی ترک کرد ولی در نهایت به تماشای قهرمانی سرخپوشان مرسیساید در اروپا نشست.
حال با از دست رفتنِ یک فرصتِ طلایی دیگر، همه چیز به آتش کشیده شده. هواداران با توجه به هزینه یک میلیارد پوندی پپ در طی سالهای اخیر و ناکامیهای متعدد در اروپا، این سوال را مطرح کردهاند که در واقع پپ چه دستاورد بیشتری نسبت به «روبرتو مانچینی» و «مانوئل پیگرینی» داشته؟ کوین و رحیم بالاتر از همه بازیکنان حاضر در ترکیب خواهان کسب قهرمانی در اروپا هستند اما آیا در منچسترسیتی به چنین هدفی دست خواهند یافت؟ این دو بازیکن بیشتر از سایرین نگران دو فصل محرومیت از لیگ قهرمانان اروپا بودند اما انگار لغو این محرومیت توسط دادگاه عالی ورزش، بهترین نتیجه این فصل سیتیزنها بوده. تیمی که حتی پس از حذف پادشاه لیگ قهرمانان اروپا در یک هشتمنهایی، در لمس تاجوتخت یک بار دیگر ناکام مانده تا شایستگیشان به طور جدی زیر سوال برود!
کرایف قرن بیست و یکم تویی رونالد؟
تینا نجفی| تیم فوتبال بارسلونا برای اولین بار در طول دوازده سال اخیر، فصل را بدون کسب جام به پایان رساند. این کوتاه ترین روایت ناکامی این فصل کاتالان هاست. همین امر کافی بود تا زمزمه های اخراج کیکه ستین خیلی زود به گوش برسد. تحقیر تاریخی بارسلونا در مقابل بایرن مونیخ با هشت گل در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، آخرین امیدهای ستین برای ماندن و جبران مافات را از بین برد تا این مربی ۶۲ ساله، تنها پس از نیم فصل حضور روی نیمکت آبی و اناری پوشان، چمدانش را ببندد.
از چندی پیش، نام رونالد کومان بعنوان جدی ترین گزینه هدایت کاتالان ها در رسانه ها مطرح شد، تا اینکه در هفته گذشته باشگاه بارسلونا رسما این مرد ۵۷ ساله هلندی را بعنوان مربی فصل آینده این تیم معرفی کرد.
کومان، داستان احیای هلند را با بارسلونا تکرار می کند؟
رونالد کومان، پس از اینکه موفق شد با احیای تیم ملی هلند قدرتمندانه جواز حضور در رقابت های یورو ۲۰۲۰ را کسب کند، با استناد به بندی که در قراردادش با اتحادیه فوتبال هلند گنجانده شده بود و در صورت دریافت پیشنهاد از بارسلونا به او اجازه جدایی می داد، توانست با این باشگاه اسپانیایی قراردادی تا سال ۲۰۲۰ منعقد کند. او حالا رویای احیای بلوگرانا را در سر می پروراند.
افتخارات دوران بازیگری با کاتالان ها!
رونالد که خود در خانواده ای فوتبالی مراحل رشدش را طی کرده است، راه قهرمانی با بارسلونا را از دوران بازی اش آموخته است. چرا که بعنوان بازیکن چهار فصل متوالی از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۴ به همراه این تیم موفق به فتح لالیگا و سه بار فاتح سوپر جام اسپانیا شده است. علاوه بر این، یک جام باشگاه های اروپا و سوپر جام اروپا را نیز با کاتالان ها کسب کرده است.
دیگر افتخارات باشگاهی کومان در دوران بازیگری اش!
رونالد کومان را یکی از موثرترین مدافعان تاریخ فوتبال در کار هجومی می دانند چرا که وی، گلزن ترین مدافع تاریخ جهان است. او در دوران بازی اش به غیر از موفقیت هایی که با تیم بارسلونا کسب کرده، با دو تیم آژاکس و پی اس وی آیندهوون طعم قهرمانی لیگ، جام حذفی و جام باشگاه های اروپا را چشیده است.
او تنها فردی است که هم بعنوان بازیکن و هم بعنوان مربی، سابقه حضور در هر سه تیم مطرح فوتبال هلند یعنی آژاکس، پی اس وی آیندهوون و فاینورد را در کارنامه دارد.
سوابق و افتخارات دوران مربیگری کومان
در سال ۱۹۹۸_۱۹۹۷ کومان بعنوان اولین تجربه حضور در کادر فنی، بعنوان دستیار بر روی نیمکت تیم ملی هلند نشست. او سال بعد دستیاری را با حضور در تیم بارسلونا ادامه داد. این آغاز راه او در سمتی جدید بود. سپس برای اولین بار در قامت سرمربی، بر روی نیمکت ویتس نشست و در سال های بعد، هدایت تیم های آژاکس، بنفیکا، آیندهوون، والنسیا، آلکمار، فاینورد، ساوت همپتون، اورتون و هلند را بر عهده گرفت.
افتخاراتی چون قهرمانی در لیگ و جام حذفی هلند، سوپرجام پرتغال، لیگ ملت های اروپا از مهم ترین دستاورد های وی در کسوت مربیگری می باشد.
او هم اکنون امیدوار است در فصل پیش رو، با احیای بارسلونا بیست و هفتمین قهرمانی لالیگا را بعنوان اولین جام دوران مربیگری اش در بارسلونا بدست آورد. رویایی که شاید از سالها پیش در تصوراتش محقق شده است.
بار بیکفایتی «بارتومئو» روی ستارهها
این روزها همه ما فکر میکنیم که بحران کنونی باشگاه بارسلونا تقصیر هیأت مدیره بیکفایتی است که ۲۵۰ میلیون یورو پول را صرف خرید بازیکنانی مانند عثمان دمبله و فیلیپه کوتینیو کرد، ارنستو والورده را درست وسط فصل و زمانی که تیم صدرنشین بود، برکنار کرد، بیتوجهیاش به تیم دوم باشگاه، آن را به دسته سوم فرستاد و با سیاستها و استراتژیهای اشتباهش در حوزه نقل و انتقالات، کلی ضرر به باشگاه زد اما نه، ظاهراً ما در اشتباه بودهایم. مقصر این بحران جرارد پیکه، لوئیس سوارس، جوردی آلبا و سرخیو بوسکتس هستند. آنها هستند که باید به خاطر بیکفایتیشان بروند، نه خوسپ ماریا بارتومئو، رئیسی که با همه فشاری که روی او بعد از باخت ۸-۲ مقابل بایرن مونیخ وارد شد گفت استعفا در این مقطع غیرمسئولانه است در حالی که همه هواداران و اعضای باشگاه خواهان برگزاری هرچه زودتر انتخاباتات برای تعیین رئیس جدید بودند.
بارتومئو اما نه تنها حاضر به استعفا نشد بلکه با انداختن تقصیرها به گردن برخی از بازیکنان، بیش از پیش سعی در توجیه جلوه دادن ماندنش در نوکمپ داشت. او در نشست خبریاش گفت: «اکنون زمان وداع با تعدادی از آن بازیکنانی است که باشگاه ما را به بهترین باشگاه دنیا تبدیل کردند. نمیخواهم درباره کسی بد حرف بزنم اما الان دیگر وقت آن رسیده است که با تعدادی از این بازیکنان که همه افتخارات را بردهاند وداع کنیم.» اینطور باشد باید پیکه را جزو اخراجیهای مورد نظر بارتومئو بدانیم. به هر حال او هر جامی که در فوتبال امکانپذیر بوده را برده است. سوارس هم که سومین گلزن برتر تاریخ باشگاه بارسلونا است و سرخیو بوسکتس هم آنقدر در پست خودش خوب بوده است که کسی نتواند او را بازیکنی کمافتخار قلمداد کند. درست است که بوسکتس در ۱۲ ماه گذشته دچار افتی محسوس شده است، سوارس اولین نفری است که باید اعتراف کند در فصول پایانی دوران بازیاش قرار دارد و پیکه هم در مصاحبهاش بعد از باخت مقابل بایرن مونیخ گفت اگر مردم فکر میکنند که با رفتن او وضعیت بارسلونا درست میشود، خواهد رفت اما قربانی کردن آنها شرمآور به نظر میرسد و این کاری بود که بارتومئو انجام داد. او فقط نام این بازیکنان را به زبان نیاورد، گفت: «بحرانی که بارسلونا درگیرش شده است، یک بحران اقتصادی یا اجتماعی نیست بلکه یک بحران ورزشی است. یکسری بازیکنان خاص هستند که میدانند دیگر قرار نیست در این تیم به کارشان ادامه دهند. آنها را بازیکن آزاد اعلام کنیم؟ همه گزینهها قابل بررسی هستند.»
لیست نفراتی که بارتومئو به عنوان بازیکنان غیرقابل فروش ارائه کرد هم تعجبآور بود. فرنکی دیونگ، کلمن لنگله و آنتوان گریزمان. در استحقاق این سه نفر برای دریافت فرصتی دیگر برای اثبات تواناییهایشان در بارسلونا شکی نیست اما بارتومئو برچه اساس نلسون سمدویی که بایرن مونیخیها جمعه هفته پیش او را نابود کردند را در حد بارسلونا و شایسته ماندن دانست؟ همینطور دمبله؟ اگر شما رئیس بارسلونا بودید، برای رد کردن گرانترین بازیکن ناکارآمد تاریخ این باشگاه به پیشنهادها گوش نمیکردید؟
نه منطقی است نه پذیرش آن آسان اما این روزها تقریباً هیچ چیز در بارسلونا درست انجام نمیشود. اریک آبیدال مدیر ورزشی باشگاه طبق اعلام بارتومئو اخراج نشده بلکه خودش استعفا کرده است. آیا واقعاً مدیران باشگاه از برنامه آبیدال برای استعفا خبر نداشتند که یک روز قبل در بیانیهشان اعلام کردند آبیدال ناظر بر تغییرات ضروری تیم خواهد بود؟ در این میان رادیو کادناسر اسپانیا اعلام کرد که بارتومئو با خورخه، پدر لیونل مسی صحبت کرد تا به او بگوید که رونالد کومان سرمربی جدید بارسا، مسی را برای تیمش میخواهد اما پدر مسی به بارتومئو گفته تا زمانی که رودررو با پسرش حرف نزند نمیتواند هیچ تضمینی درباره ماندن او در بارسلونا بدهد. این اتفاق اما باید خیلی زود رخ دهد چرا که فصل جدید لالیگا سه هفته دیگر آغاز میشود و یک جنجال دیگر در مورد تردید مسی برای ماندن در نوکمپ قطعاً چیزی نیست که بارساییها و طرفدارانش برای فرار از بحران نیاز داشته باشند.
اخبار
فینال؛ مهمترین ۹۰ دقیقه تاریخ PSG
مارکو وراتی مهاجم ایتالیایی پاری سن ژرمن در فصلی که گذشت به دلیل مصدومیت نقش چندانی در صعود PSG به فینال لیگ قهرمانان نداشته ولی او میگوید حالا به اوج آمادگی رسیده و منتظر است تا روز یکشنبه در فینال رقابتها در مقابل بایرن مونیخ به میدان برود. وراتی از این بازی به عنوان مهمترین ۹۰ دقیقه زندگی بازیکنان پاری سن ژرمن یاد کرد.وراتی زمانی که ۱۹ ساله بوده تیم پسکارای ایتالیا را ترک کرده و به PSG پیوسته و از همان زمان تا امروز بازیکن تیم فرانسوی است. او امید زیادی به قهرمانی پاریسیها در لیگ قهرمانان دارد و میگوید بازی روز یکشنبه مقابل بایرن مهمترین بازی تاریخ باشگاه است.وراتی در کنفرانس خبری پیش از فینال گفت: « چمپیونزلیگ همیشه دشوار است. ما تا اینجا در تورنمنت این فصل یک سفر درخشان را پشت سر گذاشتیم و حالا فقط ۹۰ دقیقه باقی مانده. این مهمترین ۹۰ دقیقه زندگی ما به عنوان فوتبالیستهای PSG است و آن را باید مهمترین ۹۰ دقیقه تاریخ باشگاه دانست. باید برای این فینال کاملاً آماده باشیم. من بازی آتالانتا را به دلیل مصدومیت از دست دادم ولی حالا بهتر هستم و به تدریج تمرین با تیم را شروع کرده ام. کنار آمدن با مصدومیت اخیر برایم واقعاً سخت بود. اما دو سه روز است که تمرینهای گروهی را دوباره شروع کرده ام و برای اینکه در فینال حاضر باشم هر کاری لازم باشد می کنم. من برای بازی نیمه نهایی آماده بودم ولی تصمیم نهایی را همیشه سرمربی می گیرد».
انتقام با آرنج از راموس؛ تسویه به سبک کرواتها
دژان لوون ستاره سابق لیورپول اعتراف کرد از خطای شدید سرخیو راموس بر روی هم تیمی سابقش محمد صلاح در فینال چمپیونزلیگ 2018 آنقدر ناراحت و عصبانی بوده که بعدها وقتی در قابل تیم ملی کشورش کرواسی در لیگ ملتهای یوفا مقابل اسپانیا میایستد برای انتقام گرفتن از راموس، عمداً با آرنج به او ضربه میزند. دو سال پیش شاگردان یورگن کلوپ برای بازی در فینال لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید به شهر کیف سفر کردند. لیورپول در این بازی 3-1 شکست خوردند ولی خیلیها بیرون رفتن اجباری محمد صلاح در نیمه اول به دلیل خطای شدیدی که سرخیو راموس بر روی او انجام داد را عامل شکست لیورپول می دانستند و همین باعث شده بود راموس به چهره ای بسیار منفور تبدیل شود. چند ماه بعد در جریان دیدار تیمهای ملی کرواسی و اسپانیا در لیگ ملتهای یوفا، دژان لوون بازیکن کرواسی و لیورپول با آرنج چنان ضربهای به صورت راموس میزند که یک بازی محروم شده و دیدار بعدی تیمش را از دست میدهد. او حالا در اینستاگرام خود اعتراف کرد که آن ضربه را عمدی به راموس زده. لوورن در این باره گفت: « با آرنج ضربه محکمی به او زدم. ها ها. گفتم حالا برو حرف بزن رفیق. لوکا مودریچ سعی کرد تنش بین من و راموس را کم کند ولی من در جریان بازی بالاخره با آرنج به او زدم و گفتم حالا حساب مان تسویه شد. من برای راموس به عنوان فوتبالیست و برای تیمش احترام قائلم. او افتخارات زیادی بدست آورده ولی از طرف دیگر اخلاقی دارد که من با آن میانه ای ندارم. آسیب زدن به بازیکنان دیگر را نمی توانم تحمل کنم».
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4341/20109/80037
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4341/20109/80038
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4341/20109/80039
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4341/20109/80040
|
عناوین این صفحه
- عامل اصلی ناکامی سیتی چه کسی است؟
- کرایف قرن بیست و یکم تویی رونالد؟
- بار بیکفایتی «بارتومئو» روی ستارهها
- اخبار