|
شکست تلخ آلمان ها در کرویف آرنا آتش انتقادات را دوباره شعله ور کرده است؛
بن بست مانشهافت
مهرداد امامقلی پور
اوضاع آلمان تحت رهبری یواخیم لوو از بد به بد تر تبدیل شده است . 3 ماه بعد از آنکه حذف ناباورانه آنها از جام جهانی اوج انتقادات را متوجه بازیکنان و کادر فنی این تیم کرد ، حالا شکست سنگین مقابل هلند آ ژیر قرمز را در اردوگاه ژرمن ها یه صدا در آورده است. در حال حاضر انها با قرار گرفتن در رتبه اخر گروه خود در استانه کنار رفتن از رقابت های لیگ ملت های اروپا هستند.
مقامات فوتبال آلمان حتی بعد از حذف تیم ملی کشورشان از مسابقات جام جهانی روسیه که با باخت مقابل کره جنوبی و مکزیک و تک پیروزی مقابل سوئد همراه بود باز هم اعتماد خود را به لوو نشان دادند و قرارداد سرمربی تا پایان جام جهانی 2022 تثبیت شد.
حال که همگان منتظر رستاخیز مانشهافت از خاکستر خود بودند اما در دو مسابقه مقابل فرانسه در روز سه شنبه گذشته و بعد از آن شنبه شب برابر هلند آنها رویه چند ماه اخیر خود در مسابقات را در پیش گرفتند : بد و بدتر... .
در فرانسه و تساوی صفر صفر مقابل این تیم ، نمایش امید وار کننده ای حداقل برحسب موقعیت های گل از آلمان ها شاهد بودیم . شنبه شب در آمستردام اما یکی از سنگین ترین شکست های یک دهه اخیر تیم ملی آلمان رقم خورد ، آن هم در مقابل رقیب سنتی یعنی هلند . شاید لیگ ملت های اروپا آوازه و اعتبار جام جهانی یا جام ملت های اروپا را نداشته باشد لیکن بدون شک شکست 3-0 مقابل هلند ان هم در یک بازی رسمی کام هریک از هواداران آلمانی را برای مدت زیادی تلخ خواهد کرد... .
نشریه اسپانیایی مارکا در مقاله ای به 4 علت اصلی افت تیم ملی آلمان اشاره کرده است که در ذیل به آن ها خواهیم پرداخت :
1. اصرار برهمان استراتژی و بازیکنان همیشگی
برخی جابجایی بازیکنان و استفاده از مهره های جدید را از سوی لوو در جام جهانی دیدیم اما این تغییرات چندان
چشمگیر نبودنند و همانطور که شنبه شب مقابل هلند دیده می شد در واقع هسته اصلی تیم قهرمان جهان در برزیل متشکل از نویر ، بوآتنگ ، کروس ، هوملس ، هکتور و مولر در زمین حضور داشتند.
این امر به آن معناست که نسل جدید فوتبال آلمان مانند تراشتگن ، دراکسلر و سانه کماکان باید پشت خط بمانند.
2. شکست های سنگین
در میان بازیکنان بیشتر انتقاد ها متوجه زوج دافع میانی بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان یعنی هوملس و بواتنگ شده است.
نباید فراموش کرد که شکست مقابل هلند سنگین ترین شکست آلمان تحت سرمربیگری یوآخیم لوو بود.
3. شرایط بد بایرن
اوضاع باشگاه بایرنمونیخ همواره بر روند تیم ملی آلمان نیز تآثیر گذاشته است ، چرا که معمولا بازیکنان زیادی از این باشگاه به تیم ملی دعوت می شوند. کما اینکه در مقابل هلند 5 بازیکن از این باشگاه باوارایایی در ترکیب ژرمنها حضور داشتند.
بازیکنان بایرن این روزها شرایط بسیار پرتنشی را همراه با نیکو کوآچ در رتبه ششم جدول بوندسلیگا تجربه می کنند و به طور حتم این امر هم در روند نتیجه گیری تیم ملی بی تآثیر نیست.
4. عدم وجود مهاجم مرکزی مقتدر
تیمو ورنر هرگز نتوانسته که جای مهاجمان پیش از خود نظیر ماریو گومز ومیروسلاو کلوزه در ترکیب تیم ملی المان را به طور کامل پر کند و مرد کلیدی حملات این تیم شود.
آلمانها در پنج مسابقه خود تنها دو بار گلزنی کردهاند و آمار شخصی ورنر در تیم ملی هم چندان تعریفی ندارد، 8 گل در بیست مسابقه.
البته لوو جایگزین هایی مانند مارک اوث مهاجم حال حاضر شالکه که فصل گذشته 17 گل را برای هوفنهایم در بوندسلیگا به ثمر رساند را هم به کار گرفته که با فروغ چندانی همراه نشده اند.
ایتالیا، همان ایتالیای دوست داشتنی
شاگردان مانچینی موفق شدند در دقایق پایانی، پیروزی را برای خود رقم بزنند. به نظر این دیدار و عملکرد آنها مقابل لهستان، حسابی نویسنده فوتبالی ایتالیایی را سر ذوق آورده است. جانکارلو تحلیلی در این رابطه نوشته که در زیر میخوانیم:
«اگر قرار باشد رنسانسی در فوتبال ایتالیا صورت بگیرد، احتمالا چیزی شبیه به نمایشی خواهد بود که دیشب در فلورانس دیدیم. پس از روزهای تاریک آتزوری، بلاخره یک نمایش عالی به همراه کسب نتیجه را تماشا کردیم. همه چیز با گلزنی مدافع فیورنتینا، کریستیانو بیراگی تکمیل شد تا ایتالیا پس از اینکه کاملا بر بازی مسلط بود، 3 امتیاز را نیز کسب کند. خوشحالی پس از گل او نیز برای ادای احترام به داویده آستوری بود که شب احساسی فلورانس را به اوج رساند.
تفاوتی که یک گل میسازد استثنایی است، به خصوص وقتی در دقیقه 91 به ثمر رسیده باشد. نمایش تیم مانچینی فوق العاده بود و آنها در بیشتر دقایق بازی بر آن مسلط بودند ولی بدون گلزنی، انگار چیزی ناقص بود. این پیروزی حالا به ایتالیا فضایی برای نفس کشیدن خواهد داد.
مثل همیشه در چنین شرایطی، شما میتوانید قضاوت کنید که روزهای سیاه یک تیم کجا به پایان میرسد و برای تیم دیگر از کجا شروع میشود. لهستان بار دیگر به نمایش های ضعیفش که از جام جهانی ادامه پیدا میکرد ادامه میداد، هر چند بازیکنان قابل احترامی در ترکیبش داشت. در آن سو، ایتالیا با حضور جورجینیو، مارکو وراتی، اینسینه و دیگر بازیکنان، بلاخره توانست نسبت به گذشته نمایش بهتری در زمین اجرا کند.
نیکولا بارلا، پسر بچه ای که برای بازی کردن در پیراهن آبی کشورش متولد شده است، شب گذشته فوق العاده بود. مانچو خط میانی را دستخوش تغییرات بسیار کرده بود و گالیاردینی و پیگرینی فرصت بازی کردن پیدا کردند ولی ستاره جوان کالیاری از فرصتش به خوبی استفاده کرد. بیهوده نبوده که حتی صحبت از انتقال گرانقیمت او به لیگ برتر در چند ماه اخیر شنیده میشد. او میتواند تیترها را به خود اختصاص دهد.نمایش ایتالیا، پاسخی به تیکی تاکا بود، هر چند که توپ به سختی وارد دروازه حریف شد. خط حمله متشکل از اینسینیه و دو فدریکو – برناردسکی و کیه سا- حرکات سریع، دریبل زنی و موقعیت سازی را تضمین میکرد ولی نه گل زنی. موقعیت هایی که نه توسط خط حمله بلکه توسط کل تیم هدر رفت، نگران کننده بود. همیشه این خطر وجود داشت که سرانجام دروازه دوناروما روی یکی از حملات لهستان باز شود.
اینکه فکر کنیم پس از یک نمایش عالی مقابل اوکراین و پیروزی شب گذشته، تمامی مشکلات ایتالیا به پایان رسیده، حماقت است. مانچینی نیز خیلی سریع به این موضوع در کنفرانس خبری اشاره کرد و گفت که تیمش هنوز جای کار بسیاری دارد. اما خوشحالی پس از گل او نشان میدهد که این پیروزی و این سه امتیاز برای او چقدر مهم بوده است. شانس اول شدن در گروه برای ایتالیا بالا رفت و شانس سقوط به دسته پایین تر به کلی از بین رفت.
این اولین پیروزی تیم مانچینی در یک بازی رسمی بود ولی شاگردان مانچو نباید در آن به دام بیفتند و نگاهشان باید رو به جلو باشد. بلاخره دیدیم که ایتالیا در یک بازی بر حریف مسلط شود، بازی زیبایی به نمایش بگذارد، موقعیتسازی کند و نسل جدید معرفی کند. البته که همه چیز بی نقص نبود ولی آینده روشنتر به نظر میرسد. تیم ما بلاخره هویت، شخصیت و نتیجه را پیدا کرد. البته که گام کوتاهی برداشته شده ولی هر پیشرفتی در حال حاضر بسیار بزرگ محسوب میشود. تقریبا فراموش کرده بودیم که شبهایی مثل این، چه حسی دارند. امیدوار باشیم که مقابل حریفان قدرتمندتر نیز چنین نمایش هایی را شاهد باشیم.»
دیگر شماره یک دنیا نیستی آقای نویر!
تماشای افول یک بازیکن بزرگ همیشه تلخ و دردناک است، به خصوص وقتی این بازیکن بزرگ یکی از بزرگترین دروازهبانهایی باشد که تاریخ فوتبال دنیا به خود دیده است. مانوئل نویر این روزها دیگر مانوئل نویر سابق نیست و برای اولین بار صداهایی در کشورش آلمان از افول او صحبت کرده و چه در تیم ملی و چه در بایرن خواهان جایگزین شدن او هستند.
نویر که بعد از دچار شدن به مصدومیت در فصل گذشته، در ابتدای فصل جاری بعد از مدتی دور بودن به میادین بازگشته بود در هفت بازی ابتدای فصل عملکرد بدی نداشت و در هفت بازی اول بایرن مونیخ تنها 2 گل دریافت کرد، گلهایی که نمیتوان گفت روی آنها مقصر بود. ولی همه چیز از بازی با آگسبورگ آغاز شد.
درحالیکه در وقت اضافه بعد از 90 دقیقه بایرن محکم به برتری 1-0 خود چسبیده بود، نویر روی یک ضربهی کرنر به اشتباه به پرواز درآمد و توپ را از دست داد تا در نهایت دروازهی بایرن باز شود و این بازی با تساوی به پایان برسد. افول بایرن مونیخ و مانوئل نویر از همین بازی آغاز شد. نویر در پنج بازی مقابل آگسبورگ، هرتابرلین، آژاکس، مونشنگلادباخ و بازی با هلند با پیراهن تیم ملی آلمان 10 بار توپ را از دروازهاش بیرون کشیده است. اعتماد به نفس همیشه یکی از مهمترین خصوصیات مانوئل نویر بوده و برخی معتقدند او موفقیت خود را تا حد زیادی مدیون اعتماد به نفس بالایش بوده است. ولی این روزها به نظر میرسد اعتماد به نفس او هم در حال افت کردن است چرا که آمار نشان میدهد توان نویر در متوقف کردن شوتها به شدت کاهش پیدا کرده، یکی دیگر از خصوصیات نویر که به آن میبالید و بسیاری از هوادارانش او را شوتگیرترین دروازهبان دنیا میدانستند. مطابق آمار نشریهی کیکر در فصل گذشته بوندسلیگا درصد شوتگیری مانوئل نویر 59.7درصد بوده و این آمار برای او به شدت کم است. چرا که آمار شوتگیری نویر در فصلهای گذشته همیشه چیزی در حدود 80 درصد بوده. این آمار یکی از وجوه افت و افول مانوئل نویر را نشان میدهد و بدون شک با بررسی آمار عملکرد او در زمینههای دیگر هم با نتایجی مشابه مواجه خواهیم شد.نویر باید به توصیهی خیرخواهانه بعضی از کارشناسان آلمانی و هوادارانش گوش بدهد و پیش از آنکه خاطره بدی از خود در ذهن هواداران بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان به جا بگذارد با خداحافظی در اوج، جا را برای جوانترها باز کند.
جاستین، دیانگ، دلیت و امید به رنسانس نارنجی
هلند یورو 2016 و جام جهانی 2018 را از دست داد و سال گذشته به پایینترین رتبهاش در ردهبندی فیفا، در جایگاه 36اُم رسید. این سقوطی سخت برای کشوری بود که در دو جام جهانی پیاپی 2010 و 2014 به مرحله نیمه نهایی رسیده و یک بار هم راهی فینال شده بود. تیمی که به جدال اسپانیا در بازی پایانی جام جهانی آفریقای جنوبی رفت فرانک دبور را به عنوان کمک مربی روی نیمکتاش میدید، دبوری که خودش یکی از بازیکنان نسل طلایی آژاکس دهه 90 به حساب میآمد.
با وجود افت کیفیت فوتبال هلند در چند سال اخیر دبور نسبت به آینده نزدیک این فوتبال خوشبین است: «شاید در این راه ما مرتکب اشتباهاتی هم شدیم، اما هر فوتبالی کنار نسلهای طلاییاش، دورههای ضعف و رکود را هم تجربه میکند. ما نسل یوهان کرویف را داشتیم. بعد نسل مارکو ون باستن، بعد نسل پاتریک کلایورت، بعد نسل آرین روبن و رافائل ون در وارت و وزلی اشنایدر. اما مشکل اینجاست که در چند سال اخیر ما دیگر فقط روبن را به عنوان ستارهای که میتواند جریان بازیها را عوض کند داشتهایم. مسئله کمبود کیفیت است. ولی در این زمینه باید صبور باشیم.»
افت شدید فوتبال هلند در چهار سال اخیر البته اتفاقی تازه در تاریخ این فوتبال نیست. دبور سال 1988 برای اولین بار در ترکیب آژاکس به زمین رفت، سالی که هلند با ون باستن و رود گولیت و فرانک رایکارد قهرمان اروپا شده بود. اما پیش از این قهرمانیها هلندیها شرکت در دو جام جهانی پیاپی را از دست داده بودند. خود دبور هم عضو هلندی بود که جام جهانی 2002 را از دست داد.
اما راه حل اصلی برای گذر از این دروان از نظر دبور چیست؟ «ما باید نگاهی به خودمان در آینده بیندازیم و این سوال را بپرسیم که آیا ما صرفا داریم به شیوه هلندی پیش میرویم، یا نیاز به تطبیق دادن خودمان با شرایط جدید را هم داریم؟ برادر من (رونالد) هنوز در آژاکس مشغول فعالیت است و از شیوه جدید استعدادیابی این باشگاه خیلی راضی نیست. این شیوه بیشتر به سوی سرعت و قدرت و فیزیکالیته رفته، عواملی که همه مهم هستند، اما مهمتر از همه هوش فوتبالی است. ذهن یک بازیکن مرگبارترین اسلحه او در زمین فوتبال است. این نکتهایست که در تیمهای پپ گواردیولا میبینید، تیمهایی که فقط بازیکنان باهوش میتوانند در آنها بدرخشند، مثل داوید سیلوا.»
شش تا از بازیکنان اسکواد هلند که امشب مقابل آلمان قرار میگیرند زیر 22 سال هستند و برای همین دبور باور دارد تا دو سال دیگر رنسانس نارنجی از راه خواهد رسید و این نسل جدید میتواند دوران رکود فوتبال هلند را به پایان برساند و آنها را یک بار دیگر به جایگاه سابقشان بازگرداند.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3899/15459/56999
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3899/15459/57000
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3899/15459/57001
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/3899/15459/57002
|
عناوین این صفحه
- بن بست مانشهافت
- ایتالیا، همان ایتالیای دوست داشتنی
- دیگر شماره یک دنیا نیستی آقای نویر!
- جاستین، دیانگ، دلیت و امید به رنسانس نارنجی