|
درسهایی از اتلتی برای آرسنال و چلسی
سید لو
فصل پیش بعد از حذف اتلتیکو مادرید به دست قرهباغ از چمپیونز لیگ، گابی فرناندز، کاپیتان اتلتی، در واکنش سقوط تیمش به یوروپا لیگ این تورنمنت را آشغال خواند. شش ماه بعد، پس از قهرمانی روخیبلانکوس در فینال لیون، بخش دوم جمله گابی اما بیشتر از بخش اولش معنادار به نظر میرسید: «... اما این تورنمنت کمک بسیار زیادی به ما کرده و برای همین دوباره برای فتحش تلاش خواهیم کرد».
یوروپا لیگ شروعی دوباره برای اتلتیکو مادرید ساخت و معنایی جدید بهشان داد. برای همین بود که در آستانه بازیشان در دور یک شانزدهم نهایی مقابل کوپنهاگن، روزنامه مارکا چنین تیتری زد: «همه چیز اینجا شروع شد».
جایگاهی که اتلتیکو با دیگو سیمئونه بهش رسید و طلاییترین دوران تاریخ باشگاه را رقم زد از یوروپا لیگ و فتح این تورنمنت شروع شد. برای همین چلسی و آرسنال که این هفته یک فینال تمام لندنی را در اروپا تجربه میکنند میتوانند درسهایی از این الگوی اتلتی بگیرند. حتی شکست لیورپول در فینال یوروپا لیگ مقابل سویا را هم میتوانیم مقدمهای برای دو فینال چمپیونز لیگ پیاپیشان در دو سال اخیر بدانیم.
برای اتلتی اگر یوروپا لیگ نبود، قهرمانی لا لیگا و کوپا دل ری و سوپرکاپ و فینال چمپیونز لیگی هم در کار نبود. فقط کافیست از خود سیمئونه بپرسید: «ما نباید عاملی که به قدرت رساندمان را فراموش کنیم. وقتی الان بازیهای قدیمیمان را در یوروپا لیگ تماشا میکنم میبینم که حتی اسپانسر پیراهن هم نداشتیم. حالا همه اینها را داریم و نباید فراموش کنیم از کجا و چطور رشد کردهایم».
شروع دوران جدید اتلتی به واسطه درخشش در یوروپا لیگ حتی پیش از آمدن ال چولو شروع شده بود. سال ۲۰۱۰ اتلتی لا لیگا را در رده نهم به پایان برد و با مشکلات بسیاری مواجه بود. اما قهرمانی آنها در تورنمنت دوم اروپا، به رهبری کیکه سانچس فلورس، حداقل باوری جدید بهشان داد. آلوارو دومینگز، مدافع سابق اتلتی، اهمیت فتح یوروپا لیگ را چنین به یاد میآورد: «این قهرمانی در اروپا ثابت کرد ما تیم بزرگی هستیم. ما دوران خوبی را پشت سر نمیگذاشتیم. مردم مدام سقوط به دسته دوم (۱۹۹۹) را بهمان یادآوری میکردند. حتی هواداران خودمان هم در کالدرون گاهی با سوتهای اعتراضی ازمان استقبال میکردند. اما در بازیهای اروپایی همه دوباره متحد شدند و باور پیدا کردند».
با اینکه قهرمانی سال ۲۰۱۰ تغییری اساسی در باشگاه ایجاد نکرد، اما حداقل بعد از ۱۴ سال عنوانی برای اتلتی به همراه آورد. پیش از این آخرین باری که آنها موفق به فتح عنوانی اروپایی شده بودند به سال 1962 و جام برندگان جام برمیگشت. آخرین قهرمانی غیرداخلی آنها هم مربوط به سال ۱۹۷۵ در جام بین قارهای، در اولین فصل مربیگری لوئیس آراگونس، میشد.
دو سال بعد از این قهرمانی سیمئونه هم در همین تورنمنت اولین افتخارش در جایگاه مربی اتلتی را به دست آورد. اولین فصل ال چولو در کالدرون با یک قهرمانی اروپایی به پایان رسید و دومین فصلش با یک قهرمانی اروپایی دیگر، این بار در سوپرکاپ، شروع شد و با فتح کوپا دل ری، با شکست دادن رئال مادرید در فینالی که در برنابئو برگزار میشد تمام شد. سومین فصل این دوران با قهرمانی لا لیگا که در روز آخر در نوکمپ به دست آمد همراه شد، فصلی که فینال چمپیونز لیگ را هم با خودش داشت. دو سال بعد اتلتیِ ال چولو یک بار دیگر رسیدن به فینال این تورنمنت بزرگ را تجربه کرد و پیش از آن یک سوپرکاپ داخلی هم برد. و در نهایت فصل پیش اتلتی یک بار دیگر راهی فینال یوروپا لیگ شد و یک بار دیگر این جام را فتح کرد، جامی که نقطه شروع تمام افتخارات شش سال اخیر بود.
فینال فصل پیش باعث شد تا فرناندو تورس با کسب اولین افتخارش با پیراهن اتلتی باشگاه بچگیاش را ترک کند. این قهرمانی سیمئونه را بالاتر آراگونس به عنوان پرافتخارترین مربی تاریخ روخیبلانکوس قرار داد. فتح یوروپا لیگ هفتمین مدال طلا را برای کاپیتان گابی به همراه داشت، دستاوردی که ۱۴ سال پیش وقتی او برای اولین بار برای تیمش به زمین رفت اصلا قابل تصور نبود.
تنهایی مسی، اشتباه دوباره والورده
پیش از شروع فینال کوپا دل ری لیونل مسی و بسیاری دیگر از بازیکنان بارسلونا حمایت خودشان از ارنستو والورده را نشان دادند و بیان کردند. شکست مقابل والنسیا و رقم خوردن پایان فصلی تلخ و تاریک اما بعید است این حمایتها را در سرنوشت مربی بارسا چندان تاثیرگذار جلوه دهد.
بارسلونا شنبه شب در استادیوم بنیتو ویامارین برابر والنسیا با نتیجه ۲-۱ شکست خورد تا فرصت فتح کوپا دل ری برای پنجمین سال پیاپی و کسب دوگانه داخلی برای دومین فصل متوالی را از دست بدهد. دو گل از کوین گامیرو و رودریگو شاگردان مارسلینو که هفته پیش به شکلی تقریبا معجزهآسا جواز حضور در چمپیونز لیگ سال آینده را هم دریافت کردند را در همان نیمه اول از حریف نامدارشان پیش انداخت. بارسا در نیمه دوم با گل مسی به بازی برگشت، اما در نهایت این بازگشت کامل نشد تا تنها چند هفته بعد از آن شکست باورنکردنی در آنفیلد، تیم والورده باز هم طعم تلخ شکست را در بازیای بزرگ بچشد.
والنسیا با این پیروزی به اولین عنوانش از سال ۲۰۰۸ بدین سو رسید و پایان فصلی رویایی برای هوادارانش رقم زد. تیمی که در نیمههای فصل به شکل جدی با خطر سقوط مواجه شده بود، ماههای پایانی را با قدرت پشت سر گذاشت و جدا از قرار گرفتن در جمع چهار تیم بالای لا لیگا، قهرمانی کوپا دل ری را هم به دست آورد.
در سوی دیگر اما نکات مثبت چندانی در نمایش بارسلونا نمیتوان پیدا کرد. البته از منظر برخی از بارساییها خود این شکست مثبتترین نکته پایان فصل بود. بحث این هواداران بدین شکل است که نبوغ مسی در دو سه سال اخیر روی تمام نقاط ضعف بارسا سایه افکنده و کسب یک دوگانه داخلی دیگر، برای دومین فصل پیاپی، به این روند را ادامه میداد. حذف دوباره از چمپیونز لیگ، با یک شکست سنگین خارج از خانه دیگر، به علاوه زانو زدن مقابل والنسیا در فینال جام حذفی اما حقیقت این تیم را حالا مشخص کرده و مسئولین و مدیران باشگاه را مجبور به یک خانهتکانی اساسی در تابستان میکند.
نمایش برخی از بازیکنان بارسا برابر والنسیا واقعا هولناک بود. مسی یک روز قبل از فینال اعلام کرده بود ناتوانی بارسا در رقابت با حریفان در زمین به هیچ وجه قابل قبول نیست. و این دقیقا اتفاقی بود که در نیمه اول رخ داد. سمدو، آرتور، فیلیپه کوتینیو و ایوان راکیتیچ همه شبی بسیار بد را پشت سر گذاشتند. در واقع غیر از مسی که یکتنه مجبور بود بار تیم را، نه برای اولین بار در سالهای اخیر، به دوش بکشد، بازیکن دیگری نبود که بتوان خیلی ازش دفاع کرد. در این میان شاید فقط مالکوم و تاثیری که بعد از رفتنش به زمین به عنوان بازیکن ذخیره داشت را بتوانیم از بقیه جدا کنیم.
با وجود تمام این نمایشهای پایینتر از سطح استاندارد، مقصر اصلی در شکستِ فینال جام حذفی کسی نیست جز خود والورده. والورده یک بار دیگر برای بازیای بزرگ ترکیبی اشتباه را به زمین فرستاد، کاری که فصل پیش در بازی برگشت مقابل رم در استادیوم الیمپیکو کرد و باعث شکست ۳-۰ تیمش شد، کاری که همین فصل در بازی برگشت مقابل لیورپول در آنفیلد کرد و باعث شکست ۴-۰ تیمش شد. والورده در این بازیها به جای آنالیز عملکرد، نتیجه را مبنای تصمیم و قضاوتش قرار داد و چنین رویکردی بود که موجبات حذف بارسا از چمپیونز لیگ فراهم آورد، تورنمنتی که حالا کاتالانها بیش از هر افتخاری طلب فتحش را دارند.
والورده در نیمه دوم مقابل والنسیا به جریان بازی واکنش نشان داد و حداقل سرعت خط حملهاش را بالا برد و مسی را از تنهایی در این منطقه درآورد. اما تکرار این اشتباهات بزرگ بعید است دیگر آیندهای برای او در نوکمپ به جا بگذارد.
یک سال بعد از فینال کیف؛ سقوط چشمگیر رئال
یک سال پیش حال و روز هواداران رئال مادرید با وضع امروزشان خیلی فرق داشت. آنها سال پیش در چنین روزی (۲۶ می) بعد از شکست لیورپول، برای سومین بار پیاپی بر جام گوش دراز بوسه زدند و قهرمانی در اروپا را جشن گرفتند. اما امروز، اوضاع دگرگون است. جای کتمان ندارد که هواداران و مقامات باشگاه از نزول تیم در یک سال اخیر آگاه هستند. و جالب اینجا بود که آغاز سقوط از همان لحظات نخست پس از برد مقابل لیورپول کلیک خورد، حتی پیش از آنکه راموس برای سومین بار پیاپی جام قهرمانی را بالای سر ببرد، گفته های رونالدو در مصاحبه بعد از بازی، شبهات زیادی در مورد آینده ستاره پرتغالی ایجاد کرد و در نهایت این شبهات رنگ واقعیت به خود گرفت و باقی ماجرا هم که مشخص است. بد نیست نگاهی بیندازیم به سیر اتفاقات مهم رئال مادرید از آن فینال تا به امروز. ۳۶۵ روز در چند قاب مهم:
۲۶ می تا ۳۱ می؛ جدایی رونالدو و زیدان
سه روز بعد از قهرمانی در اروپا، زیدان بعد از سومین قهرمانی پیاپی در لیگ قهرمانان، اعلام جدایی کرد، او عنوان کرد که تصور می کند تیم به تغییر نیاز دارد و به همین دلیل جدا شد. رونالدو هم بعد از برد در فینال، این صحبت ها را به زبان آورد؛ «در چند روز آینده با هواداران که همیشه کنارم بودند درباره آینده ام حرف خواهم زد. ما تاریخ سازی کردیم و آینده من فعلاً اهمیتی ندارد. چند روز دیگر در این باره حرف خواهیم زد. بازی برای رئال مادرید در این سال ها لذت بخش بود!»
ژوئن؛ انتخاب بحث برانگیز لوپتگی
لوپتگی سرمربی تیم ملی اسپانیا در فاصله یک روز مانده به آغاز جام جهانی از سمتش برکنار شد. این مربی که در سال ۲۰۱۶ هدایت اسپانیا را بر عهده گرفت و با این تیم شکستی را متحمل نشد بدون اینکه به فدراسیون اسپانیا اعلام کند با رئال مادرید برای قبول هدایت این تیم به توافق رسید و همین موضوع باعث برکناری اش شد. رییس فدراسیون فوتبال اسپانیا که از خبر غیرمنتظره توافق لوپتگی با رئال مادرید برای قبول هدایت این تیم بسیار عصبانی شده بود در تصمیمی شوکه کننده این مربی را از سمتش برکنار کرد. تنها چند روز بعد، یک ستاره دیگر دم از جدایی زد. این بار نوبت کواچیچ بود که اعلام کند برای فرصت بازی بیشتر قصد دارد رئال مادرید را ترک کند.
جولای؛ جدایی رونالدو
بعد از ۹ سال پرافتخار در رئال مادرید، رونالدو دهم جولای رسماً رئال را ترک کرد. رونالدو بعد از دورانی شگفت انگیز با رئال مادرید که شامل ۴۵۱ گل و ۴ لیگ قهرمانان بود، با برنابئو خداحافظی کرد تا راهی یوونتوس شود. کریستیانو که طی ماه های اخر حضورش در رئال مادرید، رابطه خوبی با پرز نداشت، در نهایت تصمیمش را گرفت و با پیراهن سفید رئال مادرید وداع کرد.
آگوست؛ شکست در سوپرجام مقابل همشهری
رئال مادرید در اولین مسابقه رسمی تحت هدایت لوپتگی طعم تلخ شکست را چشید. تیم لوپتگی در سوپرجام اروپا مقابل اتلتیکو تن به شکست ۴-۲ داد. بعد از این باخت، نیاز به تقویت تیم احساس می شد و رئال مادرید در روزهای باقیمانده توانست ماریانو دیاز را به خدمت بگیرد. بازیکنی که البته در طول فصل موثر کار نکرد.
سپتامبر؛ چند نتیجه خوب
رئال مادرید در بازی های داخلی نتایج خوبی گرفت و فرم مناسبی از خود نشان داد. با وجود تساوی در دربی مقابل اتلتیکو، اما رئال مادرید در لیگ قهرمانان به برد خوب ۳-۰ مقابل رم رسیده بود و هواداران نسبت به آینده خوشبین بودند.
اکتبر؛ اخراج لوپتگی
لوپتگی در این ماه شغلش را از دست داد. رئال مادرید در طی چند بازی در امر گلزنی ناکام بود و طلسم گل نزنی شان به ۴۸۱ دقیقه رسید. در این بین، شکست ۵-۱ مقابل بارسلونا در نیوکمپ آن هم بدون مسی، گران تمام شد. رئال مادرید بعد از شکست در ال کلاسیکو، این بیانیه را صادر کرد: « امروز ۲۹ اکتبر سران باشگاه جلسه ای برگزار کردند و طی این نشست، تصمیم گرفته شد قرارداد لوپتگی فسخ و او کنار رود. این تصمیم با تعهد کامل گرفته شده و باشگاه امیدوار است با این تصمیم، در شرایطی که اهداف پیش رو هنوز قابل دسترس هستند، شرایط تیم تغییر کند.»
نوامبر؛ افت با سولاری
رئال مادرید با سولاری شروع خوبی داشت، اما بعد از معرفی او به عنوان مربی دائم، اوضاع تغییر کرد و شکست سنگین ۳-۰ مقابل ایبار، خط ترمزی شد برای روند خوب تیم در بازی های ابتدایی تحت نظر سولاری. در این میان مشکلات او با ایسکو نیز به رسانه ها کشیده شد و هافبک اسپانیایی به ندرت در ترکیب قرار می گرفت.
دسامبر؛ فراز و نشیب
رئال مادرید در این ماه، شکست تلخ و سنگین ۳-۰ را در مقابل زسکامسکو در خانه متحمل شد که جای پای سولاری را لغزان کرد. اما بعدتر آنها در جام باشگاه های جهان توانستند جبران کنند و با برد مقابل العین دوباره قهرمانی در این تورنمنت را جشن بگیرند.
ژانویه؛ حضور براهیم و ظهور وینیسیوس
رئال مادرید باز هم شروع خوبی در این ماه نداشت، آنها در ابتدای سال جاری میلادی، مقابل ویارئال متوقف و سپس مقابل سوسیداد شکست خوردند. بعدتر خبرهای خوبی از راه رسید. براهیم دیاز از منچسترسیتی خریداری شد و وینیسیوس که در ترکیب اصلی جایی نداشت، توانست تحت نظر سولاری خوش بدرخشد و در ترکیب اصلی تیم جایی برای خود پیدا کند. بعد از آن هم برد مقابل سویا، امیدهای رئال مادرید را برای باقی فصل زنده نگاه داشت.
فوریه؛ از امید تا سقوط
با حضور برخی جوانان در ترکیب اصلی، رئال مادرید جان تازه ای گرفته بود. تیم سولاری در نیوکمپ در مقابل بارسا در جام حذفی یک تساوی ارزشمند گرفت، در لیگ اتلتیکو را شکست داد و در لیگ قهرمانان آژاکس را در هلند مغلوب ساخت تا روزهای خوبی برای سولاری رقم بخورد. همه چیز مثبت و امیدوارانه پیش می رفت اما فوریه با شکست سنگین خانگی ۳-۰ مقابل بارسلونا پایان رسید تا رئال مادرید از جام حذفی کنار برود.
مارچ؛ وداع با لیگ، لیگ قهرمانان و سولاری!
سه روز بعد از آن شکست، بارسلونا بار دیگر در برنابئو به برد رسید. این بار با گل راکیتیچ، آنها ۱-۰ پیروز شدند تا لیگ هم برای رئال مادرید عملاً تمام شده باشد. اوضاع بدتر هم شد و شکست سنگین ۴-۱ مقابل آژاکس در لیگ قهرمانان، رویای رئال مادرید را در اروپا پایان داد و بعد از سه سال، حکمرانی آنها نیز خاتمه یافت. چند روز بعد سولاری شغلش را از دست داد و یازدهم مارچ بود که زیدان طی تصمیمی شوک برانگیز تنها کمتر از یک سال بعد از جدایی، به رئال مادرید بازگشت.
آپریل؛ ناکارآمدی زیدان
رئال مادرید تحت نظر زیدان نیز توفیقی نرسید و پیشرفت نکرد. آنها با مربی فرانسوی خود نیز آمار خوبی نداشتند و حتی یک بازی خارج از خانه را هم نبردند. در این میان رئال مادرید به وایکانو و والنسیا باخت و در مقابل لگانس و ختافه هم به تساوی رسید تا مشخص شود مشکلات این تیم کم نیست.
می؛ پایان فصل
رئال مادرید فصل را با شکست مقابل بتیس به پایان رساند تا با ۱۹ امتیاز اختلاف نسبت به بارسلونا، در رده سوم قرار گیرد. و امروز، ۲۶ می بود. درست یک سال بعد از فینال به یادماندنی در کیف و هتریک در لیگ قهرمانان.
ناکامی سلاطین فوتبال اروپا در لیگ قهرمانان
بارسلونا، یوونتوس، پاریسنژرمن، منچسترسیتی و بایرنمونیخ در ۵ لیگ درجه اول اروپا عملکرد خوبی داشتند اما این موفقیت برای جشن گرفتن کافی نبود چون حسی از نارضایتی همراهشان بود.
دلیل جدایی آلگری از یوونتوس
مربی ایتالیایی ۴ قهرمانی سریآ ۴بار. هرمانی جام حذفی ایتالیا و ۲ قهرمانی سوپرجام ایتالیا را بهدست آورده، اما با آنکه بانوی پیر را دوبار به فینال رساند اما نتوانست قهرمانی اروپا را بهدست آورد. ماسیمیلیانو آلگری فصل آینده روی نیمکت یوونتوس نمینشیند چون آنها کسی را میخواهند که بتواند قهرمانی اروپایی را برایشان به ارمغان آورد.
دبل داخلی والورده
ارنستو والورده در فصل اول کارش در بارسلونا دوگانه قهرمانی لیگ و جام حذفی را بهدست آورد و این فصل هم چنین دستاوردی را تکرار میکند، اگر آبیاناریپوشان در دیدار شنبه آینده برابر والنسیا در فینال جام حذفی اسپانیا به پیروزی برسند. او توانست بازیکنانی مثل عثمان دمبله و آرتورو ویدال را مدیریت کند و یکی از بهترین فصلهای لیونل مسی را پشتسر گذاشت. والورده اما بهخاطر این موفقیتها در خاطر هواداران باقی نمیماند چون ۲باخت تحقیرآمیز برابر رم و لیورپول هرگز از ذهنشان پاک نمیشود.
کابوس همیشگی
قهرمانی اروپا برای پاریسنژرمن عقده شده و کارلو آنچلوتی، لورن بلان، اونای امری و توماس توخل نتوانستهاند این تیم را به آرزویش برسانند. این تیم از زمان آمدن ناصر الخلیفی بهعنوان رئیس یکهتاز لیگ فرانسه مطرح شده اما حتی خریدهایی مثل کیلیان امباپه و نیمار هم نتوانسته رویای موفقیت در لیگ قهرمانان را عملی کند. این فصل در رقابتهای داخلی هم چندان عالی نبودند و از جام اتحادیه و جام حذفی حذف شدند و همین مسئله باعث شد که توخل در فصل اول کارش با انتقادات فراوانی مواجه شود، بخصوص با حذف تحقیرآمیز مقابل منچستریونایتد در نخستین مرحله حذفی لیگ قهرمانان.
رویاپردازی گواردیول
پپ گواردیولا بعد از جدایی از بارسلونا، نتوانسته لیگ قهرمانان را ببرد و با وجود آنکه با منچسترسیتی ۲ قهرمانی پیاپی در لیگ برتر بهدست آورده اما با طعمی تلخ در دهانش فصل را به پایان رساند چون نتوانست در اروپا کار خاصی بکند.
بازگشت نامناسب
نیکو کوواچ که ۲ فصل برای بایرنمونیخ بازی کرده بود، بهعنوان مربی به این تیم برگشت اما نتوانست به تیم روحیه بدهد و کار تیم در اروپا در مرحله یکهشتمنهایی و توسط لیورپول تمام شد. حتی اگر بایرن قهرمان دوگانه لیگ و جام حذفی شود، شاید برای حفظ کوواچ کافی نباشد.
اخبار
یونایتد و جیمز: بازگشت به سنتها
تابستان گذشته دنیل جیمز در یک قدمی انتقالی قرضی به تیم یوویل تاون، در لیگ دوی انگلیس بود. کمتر از یک سال بعد جیمز بدل به یکی از درخشانترین پدیدههای فوتبال جزیره شده و گویا در آستانه ترنسفری رویایی به منچستر یونایتد قرار گرفته است.
گراهام پاتر، مربی جوانی که حالا رهبری برایتون را بر عهده گرفته، فصل پیش سر و سامانی به وضعیت سوانزی سقوط کرده به چمپیونشیپ داد و این تیم ولزی را به رده دهم جدول رساند. در این راه جیمز یکی از کلیدیترین مهرههای پاتر بود و نقشی بسیار تاثیرگذار در نتایج تیمش بازی کرد. این وینگر ۲۱ ساله در ۳۳ بازی برای سوانزی در رقابتهای مختلف شش گل زد و ۱۰ گل ساخت. گل انفرادی او به برنتفورد در جام حذفی نشان از تکنیک و سرعت بسیار بالای جیمز داشت.
همین سرعت بود که باعث شد او مدام در فرصتهای گلزنی و گلسازی قرار بگیرد. در کل چمپیونشیپِ فصل پیش تنها چهار بازیکن میانگین ضربه به دروازه بیشتری در ۹۰ دقیقه نسبت به جیمز داشتند. از نظر سرعت استارتها هم جیمز در رده سوم کل بازیکنان این لیگ قرار گرفت. آمار کلیدی دیگر تعداد دفعاتی است که او در باکس حریفان صاحب توپ شده. از این منظر هم فقط چهار بازیکن در کل چمپیونشیپ بالاتر از وینگر سوانزی قرار میگیرند.
این آمار و ارقام هست و شور و اشتیاق هواداران منچستر یونایتد برای به خدمت گرفتن این پدیده جوان و جذاب را بیشتر و بیشتر میکند. این تماشاگران فصلی بسیار فرسایشی را پشت سر گذاشتند، فصلی که در آن تیم محبوبشان در ۱۹ بازی خانگی در لیگ تنها ۳۳ گل زد. برای همین ورود یک نیروی هجومی سریع و خلاق بهترین خبر برای آنها خواهد بود. اما آیا جیمز موفق خواهد شد بالافاصله بعد از ورود به اولدترافورد در تیم جدیدش جا بیفتد و با آنتونی مارسیال و جسی لینگارد برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی رقابت کند؟ دیوید پروتن، کارشناس اسکای اسپورتس و متخصص چمپیونشیپ، به این سوال پاسخ میدهد: «چراکه نه. چه اشکالی دارد مهرهای سرعتی با شور و حال جوانی را به تیم اضافه کرد تا جانی دوباره به خط حملهشان بدهد؟ یونایتد به چنین بازیکنی نیاز دارد و هیچ دلیل وجود ندارد که این شانس را به جیمز ندهند. جیمز باید بدون هیچ ترس و هراسی، تا جاییکه البته منجر به بیدقتی نشود، خودش را در تیم جدیش نشان دهد. او در سوانزی به خوبی توسط پاتر رهبری شد و حالا فرصت این را دارد که نشان دهد قدرت درخشیدن در یک سطح بالاتر را هم دارد. جیمز از آن دست بازیکنان سرعتیایست که وینگرهای قدیمی یونایتد را به یاد میآورد و دنبال کردن داستانش در این باشگاه بسیار هیجانانگیز خواهد بود».
یکی از این وینگرهایی که پروتن ازشان حرف میزند همین حالا هوادار سفت و سخت جیمز است. رایان گیگز، مربی ولز، ماه نوامبر پیش بود که جیمز را به تیم ملی دعوت کرد تا او در تنها دومین بازی ملیاش تکگل پیروزیبخش برابر اسلواکی را در رقابتهای مقدماتی جام ملتهای اروپا بزند.
ستاره سابق یونایتد درباره شاگرد جوانش میگوید: «بازیکنی که چنین سرعتی دارد از ویژگی خاصی برخوردار است و در هر سطحی از فوتبال برای حریفان خطرساز است. به عنوان یک وینگر اما باید به بخشهای دیگر فوتبالت هم برسی و در کیفیات دیگر هم پیشرفت کنی، کاری که میبینم جیمز در حال انجام دادنش است».
جیمز فصل پیش نگاههای زیادی را متوجه خودش کرد. پپ گواردیولا پس از پیروزی تیمش مقابل سوانزی در جام حذفی از او تعریف کرد و سرعتش را باورنکردنی خواند. پاتر هم بعد از بازی مقابل استوک سیتی در ماه آوریل نمایش جیمز را یکی از بهترین نمایشهایی انفرادیای دانست که تا به حال در عمرش دیده: «واقعا صفت برای توصیف او کم میآورم».
حالا باید منتظر ماند و دید اگر جیمز راهی یونایتد شود چه آینده و سرنوشتی در لیگ برتر برایش رقم خواهد خورد.
توافق یوونتوس و ساری؛ منتظر سرنوشت پوچه
کالچیو مرکاتو با انتشار گزارشی اختصاصی مدعی شد ماتوریتزیو ساری، سرمربی این فصل چلسی با باشگاه یوونتوس از نظر مالی به توافق رسیده و به او اعلام شده با توجه به شرایط مورد توافق دو طرف، او فصل آینده سرمربی جدید یووه خواهد بود.کالچیو مرکاتو میگوید از طریق منابع موثق نزدیک به باشگاه یوونتوس دریافته که توافق دو طرف بر سر پرداخت دستمزد 6 میلیون یورویی به ساری به ازای هر فصل مربیگری او در یوونتوس است. البته پاداشها از این مبلغ جدا پرداخت خواهد شد. ولی این رسانه ایتالیایی میگوید توافق دو طرف بر سر مسائل مالی به این معنا نیست که ساری قطعاً سرمربی آینده یوونتوس خواهد بود. این رسانه ایتالیایی میگوید علت قطعی نبودن شرایط توافق یوونتوس و ساری این است که این سرمربی ایتالیایی هنوز نتوانسته درباره خروج خود از چلسی با مدیران این باشگاه انگلیسی به توافق برسد و از سوی دیگر یوونتوس هم همچنان منتظر است تا نتیجه فینالهای اروپایی مشخص شود تا بعد از آن تصمیم نهایی خود را بگیرد. کالچیو مرکاتو میگوید علت انتظار یووه برای برگزاری فینالهای اروپایی علاقه این باشگاه به مائوریسیو پوچتینو و یورگن کلوپ، و به خصوص علاقه سران یووه به پوچتینو است. این رسانه ایتالیایی میگوید در صورت پیروزی تاتنهام، مدیران یووه پیش از هر چیز تلاش خواهند کرد تا پوچتینو را راضی کنند تا به تورین آمده و هدایت یوونتوس را بدست گیرد.
اخبار
پایان هیجان در گام آخر سری آ؛ آتالانتا و اینتر در لیگ قهرمانان، سقوط امپولی
به گزارش وبسایت نود، پیروزی اینتر و آتالانتا در آخرین هفته سری آ، حکم به صعود این دو تیم به لیگ قهرمانان داد، امپولی هم با سری آ خداحافظی کرد.
یکشنبه شب با انجام هشت بازی این فصل سری آ به پایان رسید. بعد از شکست لاتزیو و یوونتوس در بازی های نخست این شب، شش مسابقه همزمان برگزار شد که نتایج تلخی برای میلان و امپولی رقم خورد.
در دیدار مهم یکشنبه شب، اینتر در یک بازی سراسر هیجانی و جذاب موفق شد 2-1 امپولی را شکست دهد.در این بازی پراتفاق، ابتدا بالده در دقیقه 51 بازی را 1-0 کرد، سپس ده دقیقه بعد ایکاردی یک پنالتی را از دست داد تا اینکه امپولی در دقیقه 76 توسط ترائوره به بازی برگشت و مسابقه را مساوی کرد ولی ناینگولان در دقیقه 81 باز هم برای اینتر گلزنی کرد تا بازی 2-1 شود.
در دقایق پایانی بازی، داور از VAR کمک گرفت و یک گل اینتر را مردود اعلام کرد و بالده از زمین اخراج شد. امپولی با وجود حملات فراوان، نتوانست به گل برسد تا در نهایت اینتر برنده شود. با این برد اینتر سهمیه لیگ قهرمانان را گرفت، آنها چهارم شدند و با 69 امتیاز بالاتر از میلان همشهری قرار گرفتند. امپولی هم که برای ماندن به یک امتیاز نیاز داشت، با این باخت، با 38 امتیاز، هم امتیاز با جنوا، در رده هجدهم ایستاد و سقوط کرد.
در دیگر دیدار مهم آتالانتا مقابل ساسولو که در دقایق 48 و 83 دو اخراجی داده بود، 3-1 به برتری رسید تا با این برد با شایستگی در رده سوم قرار گیرد و فصل بعد در لیگ قهرمانان حاضر باشد. آنها با 69 امتیاز فصل را به پایان رساندند.
اما میلان با وجود برد، نتوانست سهمیه را کسب کند. میلان در خانه اسپال به برتری 3-2 رسید که برای حضور در لیگ قهرمانان کافی نبود چرا که آنها منتظر امتیاز از دست دادن اینتر و یا آتالانتا بودند. در این مسابقه چالهانوغلو در دقیقه 18، کسیه در دقیقه 23 و 66 (پنالتی) گلزنی کردند. با این نتیجه میلان 68 امتیازی در رده پنجم ایستاد.
آ اس رم هم با وجود برتری 2-1 مقابل پارما، راه به جایی نبرد و در فصل بعد در لیگ اروپا حضور خواهد داشت. در آخرین بازی ده روسی و رانیری در رم، پیگرینی و پروتی گلزنی کردند تا جالوروسی فصل را در رده ششم به پایان ببرد.
تساوی 0-0 جنوا مقابل فیورنتینا نیز برای ماندن این تیم در سری آ کافی بود چرا که جنوا با باخت امپولی، در رده هفدهم قرار گرفت و از سقوط فرار کرد. فیورنتینا هم شانزدهم شد.
دیدار کالیاری و اودینزه هم با برتری 2-1 اودینزه پایان یافت. اودینزه دوازدهم و کالیاری پانزدهم شد.
مسی در فینالها؛ ۳۵ بازی، ۱۱ باخت و ۳۱ گل زده
از اولین فینالی که لیونل مسی درآن حضور یافت وبه قهرمانی رسید؛ درسال ۲۰۰۵ و با تیم ملی زیر ۲۰ سال آرژانتین و برد ۲-۱ مقابل نیجریه در جام جهانی، تا باخت در فینال جام حذفی اسپانیا مقابل والنسیا ، چهارده سال گذشته است.درطول این سالها مسی تجربه حضور در فینالهای متعددی را داشته و طعم های تلخ و شیرین زیادی را چشیده.
لیونل مسی درطول کارنامه ورزشی اش مجموعا در ۳۵ بازی فینال به میدان رفته (با درنظر داشتن سوپرکاپهای اسپانیا که رفت و برگشت است) و در مجموع به ۲۴ برد و ۱۱ ناکامی دست یافته. دراین ۳۵ فینال مسی موفق شده تا ۳۱ گل هم به ثمر برساند. یازده ناکامی مسی در فینالها هم با پیراهن بارسلونا بوده و هم با پیراهن تیم ملی آرژانتین؛ لئو با پیراهن آبی اناری ها در ۷ فینال مغلوب شده و ۴ بار هم با تیم ملی کشورش نتوانسته به جام قهرمانی برسد.
قطعا دردناک ترین ناکامی مسی در فینالها، در فینال جام جهانی برزیل بود که در آن بازی آرژانتین با نتیجه ۱-۰ مغلوب آلمان شد. آن بازی ضربه ای کاری به مسی وارد کرد و همین باعث شد تا او برای مدتی با تیم ملی کشورش خداحافظی کند. تلخی این ناکامی به این خاطر زیاد بود که جام جهانی، تنها جامی است که تا به امروز درمقابل مسی مقاومت کرده و هنوز این ستاره آرژانتینی موفق به فتحش نشده است.
اما از سال ۲۰۱۵ به بعد، بارسلونا نتوانسته تا به فینال لیگ قهرمانان اروپابرسد؛ امسال آنها بیش از پیش به فینال نزدیک شدند و با کسب نتیجه ای مطلوب دربازی رفت نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا امیدوار بودند تا بعد از سالها راهی فینال شوند ولی دربازی برگشت، لیورپول با یک نمایش حیرت آور رشته های بارسایی ها را پنبه کرد.
برنامهریزی سیتی برای ماندگاری سانه
باشگاه منچستر سیتی مذاکراتش را برای تمدید قرارداد هافبک آلمانی اش آغاز کرده است.
نشریه سان انگلیس خبر داد که باشگاه منچستر سیتی مذاکراتش را برای تمدید قرارداد لروی سانه، ستاره آلمانی اش آغاز کرده است.
قرارداد فعلی سانه با سیتی تا سال 2021 است اما سیتیزن ها از تحرکات بایرن مونیخ برای جذب این هافبک آلمانی ترسیده اند و می خواهند ماندن او را تضمین کنند.
هافبک 23 ساله در سال 2016 از شالکه به سیتی پیوسته بود. بایرن ها بعد از قطعی شدن رفتن ریبری و روبن دو مهره کلیدیشان به دنبال جذب سانه هستند.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4046/17629/65878
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4046/17629/65879
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4046/17629/65880
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4046/17629/65881
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4046/17629/65882
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/4046/17629/65883
|
عناوین این صفحه
- درسهایی از اتلتی برای آرسنال و چلسی
- تنهایی مسی، اشتباه دوباره والورده
- یک سال بعد از فینال کیف؛ سقوط چشمگیر رئال
- ناکامی سلاطین فوتبال اروپا در لیگ قهرمانان
- اخبار
- اخبار