نشست مطبوعاتی سریال «نجلا» با حضور عوامل این سریال از جمله خیرالله تقیانی پور کارگردان، حسین امیرجهانی نویسنده، هدایت هاشمی، مصطفی ساسانی و علی غابشی بازیگر امروز شنبه ۱۲ آبان به صورت آنلاین برگزار شد.

هدایت هاشمی در این نشست درباره تولید سریال‌ها بیان کرد: کار در شرایط کرونا خیلی مشکل است همانطور که پرستاران در صف اول جبهه می‌جنگند ما هم وقتی مقابل دوربین هستیم نمی‌توانیم از ماسک استفاده کنیم و امیدوارم اینها در نظر گرفته شود.

وی ادامه داد: فکر می‌کنم نوعی اهمال در دولت شکل گرفته است که به تولید آثار هنری بی توجهی می‌شود. می‌دانم که باید به پرستاران و پزشکان بودجه خوبی تخصیص داده شود که در خط مقدم هستند اما از طرفی عصبی شدن و بهم ریختگی‌های روانی را در منزل‌ها داریم که باید به آن توجه شود و سرگرمی برای خانواده‌ها داشته باشیم.

هاشمی تصریح کرد: ما هنرمندان این ظرفیت را داریم که از قاب جادو آرامش را به خانه‌ها ببریم.

حسین امیرجهانی نویسنده سریال «نجلا» نیز در ادامه درباره این کار گفت: بنای ما از ابتدا یک کار محرمی بود. ایده‌ای دو سه خطی مطرح شده بود اینکه پسری عاشق دختری شده بود و دختر شرط می‌گذارد که او را به کربلا ببرد.

وی افزود: ما تصمیم گرفتیم این ایده را به روایتی تاریخی و عاشقانه ببریم و دلیلش هم این بود که خیلی از مردم فکر می‌کنند پیاده روی اربعین به همین یکی دو دهه اخیر تعلق دارد. سال‌های ۵۷ و ۵۸ اتفاقاتی رخ داد مثل کشتار اربعین و مردم را به خاک و خون بستند و در زمانی به اربعین سرخ تبدیل شد، ما هم خواستیم این اتفاقات را روایت کنیم.

این نویسنده با اشاره به اینکه ممکن است برخی نسبت به دفاع از ارتباط ایران و عراق به خاطر جنگ هشت ساله شبهه داشته باشند، گفت: بخش زیادی از مردم عراق که شاید شیعه هم نبودند مخالف جنگ عراق و ایران بودند و حتی مردم بصره در زمان جنگ تظاهراتی در دفاع از ایرانیان داشتند. این ملت‌ها سال‌ها ارتباطات نزدیکی به هم داشته‌اند که نمی‌توان نادیده گرفت.

نویسنده «نجلا» درباره ادامه این سریال اظهار کرد: برای شروع فصل دوم چند ایده و موقعیت خوب داریم. طرح آماده است و صحبت‌هایی کلی هم مطرح شده است چون هم مخاطب و هم سازمان رغبت دارد که سریال ادامه یابد.

خیرالله تقیانی پور کارگردان سریال نیز در ادامه گفت: بیشترین چالشی که من و همکاران با آن رو به رو بودیم این بود که بازیگر باید جلوی دوربین ماسک را برمی داشت و برای خود من سخت بود که آنها باید نفس به نفس هم و در بازار و … بازی می‌کردند. با این حال خدا را شکر تا آخر فیلمبرداری هیچیک از عوامل به کرونا مبتلا نشد.

وی درباره ایده این سریال که از پیاده روی اربعین گرفته شده بود، گفت: یک ایده کلی داشتیم مبنی بر اینکه مینی بوسی خراب می‌شود و مردم آن را هل می‌دهند و به کربلا می‌روند. ما براساس آن، طرحی را نوشتیم و ایده را گسترش دادیم.این کارگردان درباره قسمت‌هایی که نتوانستند در کربلا تصویربرداری کنند، توضیح داد: دلگرمی ما در این کار این بود که بتوانیم بخش‌هایی از سریال را در کربلا بگیریم و اگر توفیق می‌شد و می‌رفتیم می‌توانستیم تصاویری را در کربلا بگیریم ولی نشد.

وی درباره پخش این سریال که بعد از اربعین به شبکه سه رسید، یادآور شد: ما تابع مقررات سازمان و پخش بودیم، باید پخش سریال قبلی تمام می‌شد و بعد از آن، سریال ما روی آنتن می‌رفت.

تقیانی پور در پایان با اشاره به هنرمندان تئاتری که با بسته شدن سالن‌های تئاتر وضعیت معیشت شان به خطر افتاده است، گفت: احترام به همه شغل‌ها واجب است ولی به دلیل بسته شدن سالن‌ها و کمک نکردن مسئولان برخی مسافرکشی می‌کنند. امیدوارم صدا و سیما بتواند بچه‌های تئاتری را جذب سریال‌ها کند.

تردید های«شیرجه بزرگ»

کریم لک‌زاده کارگردان فیلم سینمایی «شیرجه بزرگ» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آخرین وضعیت این فیلم گفت: این روزها «شیرجه بزرگ» در مرحله تصحیح رنگ و نور است و تقریباً آماده شده است، اما برنامه‌ای برای اکران آن نداریم چون وضعیت نمایش فیلم‌ها در حال حاضر خیلی پیچیده و عجیب و غریب شده است، تعدادی از سینماگران در صف اکران هستند برخی هم به نمایش اینترنتی رضایت داده‌اند. اکران اینترنتی مباحث خود را دارد چون فیلم‌ها بلافاصله بعد از نمایش در پلتفرم‌ها قاچاق می‌شوند ضمن اینکه در نظر داریم «شیرجه بزرگ» را در جشنواره‌های خارجی به نمایش بگذاریم اما وقتی فیلم با نمایش اینترنتی قاچاق شود، ممکن است بسوزد و این فرصت را هم از دست بدهد.

وی افزود: فیلم ما خیلی تازه است ضمن اینکه نمی‌دانیم اصلاً امسال جشنواره فیلم فجر برگزار می‌شود یا نه. در واقع این شرایط سخت شامل حال فیلم ما هم شده و اولین معضلی که به وجود آورده بی‌برنامگی است، درواقع ما چشم‌اندازی نداریم که بدانیم در کشور قرار است چه اتفاقی رخ بدهد. سینماها در حال حاضر رسماً تعطیل هستند و برای اکران آنلاین هم فعلاً زود است که اقدام کنیم. باید ببینیم چه اتفاقاتی برایش در جشنواره‌های خارجی رخ می‌دهد، اگر هم بخواهیم اکران اینترنتی کنیم آن را به پایان سال بعد واگذار می‌کنیم.

لک‌زاده بیان کرد: خیلی از فیلم‌ها هستند که توسط ارگان‌های بزرگی حمایت می‌شوند اما از همان‌ها هم در اکران اینترنتی ۵، ۶ روز صیانت و بعدش به سرعت قاچاق شده که این یک معضل است. کما اینکه فیلمی مثل فیلم من برای مخاطب عام که «زن‌ها فرشته‌اند» می‌بیند، ساخته نشده است، آن فیلم در موبایل و لپ‌تاپ هم می‌تواند دیده شود، ولی «شیرجه بزرگ» را با عشق به سینما و برای سینما ساختیم حتی اگر ۱۰ نفر در سینما فیلم من را ببینید خوشحال می‌شوم و برایم ارزشمندتر از این است که صد نفر آن را آنلاین روی موبایل ببینند.

«هنر و تجربه» یکی از توطئه‌های دولت برای خنثی کردن فیلم‌های متفاوت بود من این را به عنوان کسی که ۲ فیلم بلند و ۲ فیلم کوتاه در این مجموعه اکران کرده است می‌گویم، به عنوان کسی که تجربه دارد می‌گویم که «هنر و تجربه» یک ایده برای خنثی کردن فیلم‌های متفاوت است وی با اشاره به اینکه «شیرجه بزرگ» فیلم جاده‌ای است، درباره اکرانش در «هنر و تجربه» گفت: این فیلم اصلاً برای اکران در «هنر و تجربه» ساخته نشده است. من تا پایان عمرم دیگر دوست ندارم فیلم‌هایم در «هنر و تجربه» اکران شود حتی حاضر نیستم فیلم مراسم ختمم در آنجا نمایش داده شود. «هنر و تجربه» یکی از توطئه‌های دولت برای خنثی کردن فیلم‌های متفاوت بود من این را به عنوان کسی که ۲ فیلم بلند و ۲ فیلم کوتاه در این مجموعه اکران کرده است می‌گویم، به عنوان کسی که تجربه دارد می‌گویم که «هنر و تجربه» یک ایده برای خنثی کردن فیلم‌های متفاوت است.

لک‌زاده ادامه داد: من جزو خانواده «هنر و تجربه» و دلبسته به آن بودم، همان اوایل هم گفتم که «هنر و تجربه» فقط یک بستر اکران و نمایش نیست بلکه در دل خود تولید هم دارد، البته نه به این شکل که پولی صرف تولید کند بلکه به این صورت که انگیزه ایجاد می‌کند. وقتی «هنر و تجربه» تازه به ایران آمده بود خیلی از هم هم‌دوره‌ای‌های خودم را می‌دیدم که می‌گفتند ما فیلم را با پول کم می‌سازیم بعد در «هنر و تجربه» اکران می‌کنیم و به واسطه نمایش در این گروه سینمایی این پول اندک باز می‌گردد.

وی افزود: درواقع با شوقی به سراغش می‌رفتند اما در «هنر و تجربه» به قدری سیستم اکران‌ها و برنامه‌ریزی‌ها فاجعه است که انگیزه‌ها را از بین می‌برد درواقع با یک نابسامانی وحشتناک مواجه است به طوری که برخی برای تماشای یک فیلم خاص می‌روند اما می‌بینند به جای آن فیلم، فیلم دیگری به نمایش گذاشته شده است. گویا برنامه‌ریزی می‌شود که فیلمی جریانی ایجاد نکند. به هر صورت تا وقتی مدیریت و شورای سیاستگذاری «هنر و تجربه» به همین شکل باشد، فیلم‌هایم را در این گروه به نمایش نمی‌گذارم.

 

«تعطیلی تئاتر» چاره ساز نیست

پریسا مقتدی مدیر تماشاخانه سنگلج درباره آسیبی که تعطیلی مقطعی فعالیت‌های تئاتری به گروه‌ها و سالن‌های نمایشی وارد می‌کند گفت: جدا از مخالفتم با تعطیلات مقطعی که این روزها در جریان است، معتقدم مساله این روزهای تئاتر فراتر از تعطیلی دو هفته یا چند ماه است و با توجه به این شرایط تعطیلی تصمیم مناسبی نیست به خصوص که شاهد هستیم رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در سالن‌های تئاتری و مراقبت از مخاطبان و گروه‌های نمایشی در این دوران کنترل شده و مطابق با پروتکل‌های جهانی در حال انجام است. مهم این است که ما با اطلاعات جهانی که درباره چگونگی مراقبت‌های بهداشتی کسب کرده‌ایم، پروتکل‌ها را به درستی رعایت می‌کنیم.

وی ادامه داد: از طرف دیگر معتقدم مساله معیشت مردم در کنار حفظ سلامتشان اهمیت زیادی دارد و حتی معیشت آسیب‌دیده می‌تواند سلامت فرد را هم به خطر بیندازد. هنر تئاتر که جزو هنرهای جمعی و گروهی محسوب می‌شود با وضعیت در حال آسیب دیدن است. تا امروز نزدیک به ٩ ماه است که با بحران کرونا روبرو هستیم که در این مدت ۴ ماهِ آنکه کلاً تئاتر تعطیل بود و در ۴ ماه بعدی هم تا گروه‌ها و سالن‌های نمایشی خودشان را با شرایط وفق دهند و سرپا شوند و بخواهند کاری را برای اجرا آماده کرده و شروع به تبلیغات و اطلاع‌رسانی کنند، با تعطیلات مقطعی روبرو شدیم. از این رو تعطیلی وضعیت کرونا به شکلی است که می‌دانیم قرار نیست تا دو سه ماه آینده ریشه کن شود پس با این وضعیت مگر می‌شود تئاتر را تعطیل کرد.

مقتدی یادآور شد: وضعیت یک اثر نمایشی اینگونه است که از سه ماه قبل از اجرا مراحل تمرین و آماده سازی آن آغاز می‌شود و حداقل از دو هفته پیش از شروع اجرا نیز نیاز به اطلاع رسانی و تبلیغات دارد تا مخاطبان از زمان و چگونگی اجرای یک اثر نمایشی آگاه شوند. بنابراین این تعطیلات ضربه جبران‌ناپذیری به پروسه طولانی تولید تئاتر وارد کرده است، پس تعطیلی چاره کار نیست. به علاوه اینکه در کنار تعطیلی فعالیت‌های تئاتری شاهد هستیم مشاغل دیگری که پرخطرتر و غیرقابل کنترل‌تر از تئاتر هستند، به فعالیتشان ادامه می‌دهند و اگر قرار باشد چرخه بیماری ادامه داشته باشد با این وضعیت همچنان در جریان است چون فعالیت‌ها و مشاغل دیگر کنترل نمی‌شوند.

پاییز امسال هر هنرمندی را می بینید چندین دوست هنرمند را سراغ دارد که در یکی از تاکسی های اینترنتی دنده می زند!

به گزارش امتیاز؛ حسین هاشم پور، روزنامه نگار می‌گوید: «فقط و فقط استعداد ذاتی و خلاقیت هنری هنرمندان امیدوار کننده است، غیر از این، سال هاست هنر ایران از مسیر توسعه دور مانده و زنگ خطر به صدا درآمده است. زیرا زیرساخت ها و امکانات درجا می زند، حتی رو به استهلاک،تخریب و به طبع کم شدن می رود اما به موازات آن دانشگاهها و آموزشگاهها به سرعت با تکنیک سری دوزی، فرت و فرت فارغ التحصیل هنر بیرون می دهند.»

او افزود:» برخی آمار می گویند سالانه از دانشگاههای رسمی ۴۵۰۰ کارشناس تئاتر، سینما، تجسمی،موسیقی ... با هزاران امید و آرزو وارد بازار کار می شوند و برخی این را به علاوه خروجی های آموزشگاههای آزاد که می کنند می شود عدد شگفت آوری که اگر در دیگر ممالک فرصت است، اینجا ،این سال ها و این روزها بوی تهدید به خود گرفته است. طبق آمار منتشر شده در ۱۳۹۵ از منظر وضعیت بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها، ۲۷ درصد کارشناسان رشته‌های هنر گرفتار بیکاری می شوند و از این نظر جایگاه دوم را دارند؛ از ۷۳ درصد باقی‌مانده کمتر از ۵ درصد در بازار کار مرتبط با رشته درسی خود فعالیت دارند.»

هاشم پور یادآوری می کند: « آمار سازمان سنجش نشان می دهد در کنکور سراسری سال ۹۹ رشته های هنر ۱۱۳ هزار و ۷۳۲ داوطلب داشته: ۸۰ هزار و ۸۵۶ داوطلب زن و ۳۲ هزار و ۸۷۶ داوطلب مرد! 

این در حالی ست که متقاضیان شرکت در کنکور سال ۹۵ رشته های هنری ۵۴ هزار و ۶۹۷ نفر بوده است؛ این رشد فزاینده علاقه به تحصیل در هنر در روزگاری است که بازار فعالیت‌های هنری در ایران بسیار کساد و نا به سامان ارزیابی می شود.»

سردبیر ایران آرت تاکید می کند:» مسئله بسیار ساده است دولت به عنوان متولی اصلی توسعه هنر از خیل علاقمندان به هنر عقب مانده و این عقب ماندگی هر روز خود را بیشتر نشان می دهد.»

او گفت:» شاهد مثالش گفته های معاون هنری سابق وزارت ارشاد که شهریور ۱۳۹۳ اعلام کرد: «طی چند سال اخیر سالانه بیش از هزار و ۴۰۰ نفر در رشته تئاتر فارغ التحصیل شده اند که این تعداد در حال افزایش است؛ حتی اگر ۲۰ درصد از این شمار نیز بخواهند به طوری جدی در این عرصه فعالیت کنند امکانات لازم برای آنان مهیا نیست.»

آمار به روزتر می خواهید، رئیس انجمن مدرسان خانه تئاتر به تازگی گفته است در کشور ما ۶۵ واحد دانشگاه تئاتری وجود دارد که بیشترشان علمی کاربردی و آزاد هستند و سالانه حدود ۲۰۰۰ فارغ‌التحصیل تئاتر داریم.»

هاشم پور خاطر نشان کرد: « راستش کافی ست به حافظه شهری تان مراجعه کنید، آیا به موازات این همه هنرمند تحصیل کرده مدعی پرانرژی، سازه های فرهنگی هنری هم زیاد شده است؟ آیا بودجه های هنری رشد کرده اند؟ آیا دولت و مجلس، هوشمندی،تعقل و تعهد به خرج داده بخش های خصوصی را پای کار آورده اند؟

بله ، با شما موافقم مطلقن نه.»

او یادآوری کرد: «پیش تر همین دوم تیرماه نوشتم : کرونا کار ناتمام همه دولت های این چهل سال را به اتمام رساند که یک یک شان با انتخاب دورترین گزینه ها برای وزارت فرهنگ، سهم بودجه هنر را به شش دهم درصد کل بودجه کشور تنزل دادند؛ یعنی حتی یک درصد کل بودجه مملکت هم سهم فرهنگ و هنر نیست هیچ، همین شش دهم درصد را هم هنر با خیلی دیگر موضوعات شریک است!! و تازه کیست که نداند بودجه بخور نمیر فعلی هم محقق نمی شود، کما اینکه گفته می شود سال گذشته فقط نزدیک ۷۰درصد بودجه مصوب هنر تخصیص یافته است.»

این روزنامه نگار افزود: «جالب اینجاست که دولت از کم کاری در تخصیص تمام و کمال بودجه هنر عذرخواهی نمی کند ، زیرا از اساس چنین رسمی در کشورمان نهادینه نشده و انجمن ها و خانه های هنر هیچگاه در خصوص بودجه هنر مطالبه گری جدی نکرده اند. به موازاتش معمولا وزارت ارشاد و معاونت ها هم به روی مبارک نمی آورند، فقط کمر جامعه هنری است که زیر بار روزافزون گرانی و تورم خم تر می شود.»

او تاکید می کند: « تازه گلایه مختص امروز کرونا زده نیست که دولت در تثبیت قیمت نان و پنیر مردم درمانده است، گلایه اساسی مربوط به روزهایی ست که قیمت نفت سه رقمی بود یا هنوز قیمت دلار چهار رقمی نشده بود و می شد آب رفته را به جوی هنر بازگرداند و برخی معتقدند آگاهانه جلوی این کار گرفته شد.

بی جهت نیست این روزها رسانه ها مملو شده از مصاحبه های انتقادی هنرمندان عرصه های مختلف هنر که هر روز تیزتر و تندتر می شود.»

او گفت:» طنز ماجرا اینجاست که حتی این روزها نیز دست از سر کچل هنر و هنرمندان بر نمی دارند، کرونا در مترو ، هواپیما، اتوبوس ، پاساژها، سفرها ... با جان آدم ها یه قول دو قول بازی می کند، آن وقت تنها اماکنی که تعطیل می شوند تئاتر و سینماست !! راستش حق دارند هنرمندان این تبعیض را پدر کشتگی با هنر تعبیر می کنند. کار همه کار است، کار هنرمندان عار. مسئولی هم پاسخ نمی دهد هنرمندان از کجا بیاورند بخورند؟»

او گفت: « پاییز سال گذشته، غلامرضا صنعتگر خواننده قدیمی پاپ خبر داده بود: «من بسیاری از خوانندگان باسابقه را می شناسم که این روزها خانه نشین شدند. حتی یکی از خوانندگان سرشناس متاسفانه در اسنپ مشغول فعالیت شده است.»

هاشم پور افزود: « اما پاییز امسال هر هنرمندی را می بینید چندین دوست هنرمند را سراغ دارد که در یکی از تاکسی های اینترنتی دنده می زند، یکی می گفت شانس آوردیم ماسک اجباری شده تا حریم خصوصی مان حفظ شود. دیروز دوستی کامنتی تراژیک را به من نشان داد: دو جوان «روزنامه نگار» مشکل شان این بود که از به‌ کارگیری راننده‌های زیر ۲۳ سال و دارای گواهینامه با عمر کمتر از دو سال در ناوگان حمل و نقل عمومی از جمله اسنپ و تپسی جلوگیری می شود و آنها از دوستان شان تقاضای آشنا و پارتی داشتند!

بله شوربختانه روزگار همه اهالی فرهنگ و هنر صعب العبور شده و رنگی به رخسار نویسنده تا موزیسین نمانده است.»

هاشم پور در پایان گفت: «حتمن راننده تاکسی بودن، از هر نوعش، شغل شریف و بسیار حائز اهمیتی برای جامعه است اما رانندگان محترم هم دوست ندارند هر کس بیکار شد، فرمان اتومبیل را بچرخاند و مسافر کشی کند؛ امری که این روزها هنرمندان برای امرار معاش بدان مجبورند و در حیرت اند که چرا مسئولان ساکت اند، این سکوت از رضایت است؟ «

 

حبیب‌ ایل‌بیگی گفت: طرح حمایت بنیاد سینمایی فارابی از تولید فیلم اقتباسی پایان یافته نیست و به زودی شرایط دوره بعدی (فراخوان دوم) اعلام خواهد شد و تهیه‌کنندگان محترم سینما، می‌توانند بر اساس این فراخوان، آثار مدنظرشان را ارائه دهند.

به گزارش امتیاز، در بخش پرونده برنامه تلویزیونی «نقد سینما» شبکه پنج سیما، موضوع اقتباس در سینما با حضور «حبیب ایل‌بیگی» قائم‌مقام و معاون فرهنگی و پژوهشی بنیاد سینمایی فارابی و «مهدی سجاده‌چی» فیلمنامه‌نویس و عضو هیأت داوری طرح حمایت از تولید فیلم اقتباسی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

در این برنامه سجاده‌چی با اشاره به این که اقتباس در سینما، تجربه موفق صنعت سینما در کشورهایی است که دارای سینما و تلویزیون پیشرفته هستند، به شاخصه‌های اقتباس سینمایی اشاره کرد و روند اقتباس در سینما و ادبیات مدرن جهان را دشوارتر و پیچیده‌تر از گذشته ارزیابی کرد.

او در این برنامه اظهار داشت: برخی از داستان‌های پرفروش ایرانی، ارگانی هستند و این معنایش این نیست که خوب نیستند اما اگر با چاپ چندم این آثار مواجه هستیم، این لزوما نشانه ارتباطشان با مخاطب عام نیست و شاید در یک روند دیگر این کارها به تجدید چاپ رسیده‌ باشند و... اما در بازار عادی، کتاب‌هایی که توسط بخش خصوصی تولید می‌شود و مردم آنها را می‌خوانند، باید بگویم بسیاری از این رمان‌ها، کارهای قوی نیستند.

در ادامه این برنامه، موضوع قهرمان و نبود آن در سینمای روز ایران مورد بحث قرار گرفت که ایل‌بیگی در این بخش گفت: قهرمان در فیلمنامه‌های سینمای ایران کم داریم و از این نگاه، سال‌هاست فاصله گرفته‌ایم در حالی که در سینما اصل است اما با توجه به تحولات اجتماعی و شاید نگاه‌های جشنواره‌ای، قهرمان‌ها از فیلم‌ها دور شده‌اند.

او برقراری راه ارتباط بین حوزه نشر و سینما و پیوند فیلمسازان و نویسندگان و ناشران را یک راه درست بیرون‌رفت از وضعیت فعلی دانست و با اشاره به مختصات طرح حمایت بنیاد سینمایی فارابی از تولید فیلم اقتباسی گفت: بعد از پایان اولین فراخوان این طرح، می‌شنویم که خیلی از سینماگران به سمت خرید حق رایت از ناشران رفته‌اند این خوشحال‌کننده است.

ایل‌بیگی گفت: انتخاب 4 اثر در فراخوان اول این طرح و این که آثار کودک و نوجوان در آنها وجود دارد، همه به انتخاب هیأت داوری طرح بوده است.

سجاده‌چی در پاسخ به امیررضا مافی در برنامه «نقد سینما» درباره این که عنوان و شهرت نویسندگان کتاب‌ها چقدر در انتخاب آثار تعیین‌کننده بوده، اظهار داشت: این که هوشنگ مرادی‌کرمانی بالاترین سهم اقتباس سینمایی را در همه این سال‌ها دارد بحثی جداست اما این بدان معنا نیست که انتخاب کتاب «پلوخورش» او در این طرح، از قبل مشخص بوده باشد.

او تصریح کرد: کسانی که داوطلب حضور در این فراخوان بودند، می‌بایست در قالب یک طرح نشان می‌دادند که شیوه اقتباس‌شان از کتاب چگونه است. باید بدانیم که اقتباس سینمایی هم نیاز به تجربه و ممارست دارد و هر سینماگری شیوه خاص خودش را در این بین به کار می‌بندد. بسیاری از افراد شرکت‌کننده در این طرح، اقتباس را به شکل درست انجام نداده بودند. شاید رمان جذابیت داشت اما در طرح ارائه شده، مشخص نبود که چگونه قرار است بدل به اثر سینمایی شود که این به نقض غرض بدل می‌شد چرا که ما قرار نیست طرحی را به اجرا درآوریم که در قالب آن، از یک کتاب، یک فیلم اقتباسی ضعیف تولید شود.

معاون فرهنگی و پژوهشی بنیاد سینمایی فارابی در بخشی از برنامه «نقد سینما» شبکه پنج سیما اعلام کرد: طرح حمایت بنیاد سینمایی فارابی از تولید فیلم اقتباسی پایان یافته نیست و به زودی شرایط دوره بعدی (فراخوان دوم) اعلام خواهد شد و تهیه‌کنندگان محترم سینما، می‌توانند بر اساس این فراخوان، آثار مدنظرشان را ارائه دهند.

به نقل از روابط عمومی برنامه «افق سینما»، سید ضیا هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان در برنامه تلویزیونی «افق سینما» که روز جمعه ۹ آبان ماه با اجرای سعید الهی روی آنتن شبکه افق رفت در ابتدای برنامه درباره نقش دولت در ساخت آثاری با موضوع انقلاب و دفاع مقدس گفت: ما در دولت آقای روحانی هیچ برنامه مدونی درباره فرهنگ و سینما مخصوصا تلاشی در جهت ساخت آثار استراتژیک ندیدیم. آقای انتظامی مسئول سازمان سینمایی شناختی از سینما ندارد و در مسند سینمای کشور نشسته است و هیچ کمکی به سینما نکرده است. البته ما در سال آخر تمام دولت ها شاهد این از هم گسستگی بودیم.

هاشمی در پاسخ به انتقاد سعید الهی نسبت به بی توجهی صنوف تهیه کنندگان به تولید و ساخت فیلم هایی با موضوعات استراتژیک گفت: فیلم های با موضوعات استراتژیک به خصوص سینمای انق لاب و دفاع مقدس آثاری هستند که بازگشت سرمایه ندارد لذا باید این اتفاق توسط نهادهایی رقم بخورد که ظرفیت ساخت این آثار را دارد. نهادی مانند انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس شاید بودجه ای برای ساخت اثر ندارد ولی می تواند به واسطه ارتباطش با نهادها و ارگان های نظامی، تسهیل گر ساخت آثار با موضوعات دفاع مقدس و استراتژیک شود.

وی ادامه داد: بخش خصوصی اگر نتواند پولش را از مردم بگیرد دیگر نمی تواند ادامه دهد. سینمای ایران سینمای ورشکسته است که از اول انقلاب تا کنون سود نداشته است. بهترین سال های سینمای بعد از انقلاب اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد بوده است که آنها هم سود نداشته است. توجه داشته باشید در هر سال ۷۰ فیلم ساخته شده است ۵۰ فیلم از اینها نابود شده اند و ۸ تا ۱۰ فیلم توانسته است هر سال در لیست پر فروش ها باشند. این یعنی سینمای ورشکسته!

رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان در ادامه برنامه از ادغام تشکل های تهیه کنندگان به صورت واحد خبر داد و اظهار کرد:  ۴ تشکل در حوزه تهیه کنندگی داشتیم که مطلوب سینما نبود و اختلاف سلیقه ای بین سینماگران پیش آورد و در ماه های اخیر تصمیم بر این شد که اتحادیه تهیه کنندگان به عنوان صنف واحد برای همه امور فعالیت کند.

وی در ادامه افزود: ما حدود ۴۰۰ تهیه کننده داریم که تعداد زیادی از تهیه کنندگان در عرصه کسوت هستند و فعالیت جدی ندارند ولی در مجموع ۳۰ درصد تهیه کننده فعال داریم که در سینمای ایران فیلم تولید می کنند.

سید ضیا هاشمی از جدایی قریب الوقوع اتحادیه تهیه کنندگان از خانه سینما خبر داد و گفت: ما مخالف حضور اتحادیه تهیه کنندگان در خانه سینما هستیم و این موضوع به صورت جدی در حال پیگیری است و شک نکنید به زودی این اتفاق خواهد افتاد. ضمن اینکه پس از خروج سینماداران، پخش کنندگان نیز باید از صنوف خانه سینما خارج شوند و اساسا هر کس که نقش کارفرمایی در سینما را دارد نباید در صنوف خانه سینما باشد.

وی در ادامه ضمن انتقاد از عملکرد صنفی خانه سینما اظهار کرد: خانه سینما باید وظایف اصلی خود را انجام دهد. در ایام کرونایی وظیفه این نهاد صنفی بسیار اهمیت دارد و خانه سینما بیشتر از اینکه درگیر تولید برخی فیلم ها شود باید به وضعیت رفاهی، بیکاری و بیمه اهالی سینما رسیدگی کند. ما به عنوان اتحادیه تهیه کنندگان نیز وظیفه رسیدگی به سینما را داریم. محمد رسول منفرد مسئول اکران های مردمی جشنواره فیلم «عمار» نیز در آستانه برگزاری این جشنواره فرهنگی با حضور در برنامه افق سینما به تشریح برنامه های امسال جشنواره پرداخت.

وی در این باره با اشاره به چرایی برگزاری جشنواره فیلم «عمار» گفت: جشنواره «عمار» کار خود را در سال ۸۹ آغاز کرد. این جشنواره پاسخ اهالی فرهنگ و سینماگران انقلابی در قبال اتفاقات فتنه ۸۸ بود.

عضو شورای سیاست گذاری جشنواره مردمی «عمار» توضیح داد: در ۱۰ سال گذشته هم در حوزه تولید و در توزیع توانستیم در موضوع اعتراض و عدالت طلبی، در موضوع مدافعان حرم، نقد درون گفتمانی و موضوعات سینمای امید فعالیت های جدی داشته باشیم.منفرد در ادامه برنامه با اشاره به برنامه گسترده جشنواره «عمار» در طول سال برای اکران و پخش آثار سینمایی و مستند در شهرهای فاقد سینما عنوان کرد: یکی از حوزه های مهم جشنواره «عمار» موضوع اکران و تماشا است. ما در پوشش جشنواره «عمار» اکران فیلم های سینمایی در روستاها را فراهم کردیم. در حال حاضر فیلم های روز سینما به واسطه سامانه «سینماسیار» در روستاهای دور افتاده سراسر کشور در حال اکران است.